ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Remember ancient

    ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4

    • อัปเดตล่าสุด 8 พ.ค. 56


           -เช้าวันจันทร์-

                              “เมื่อคืนนี้ปิดเครื่องทำไม พวกเราจะประชุมสายกันเรื่องโครงงานวิทย์สักหน่อย พอฉันมาถึงห้องเรียนเมทก็ยิงคำถามมาหาฉันทันที

                              ขอโทษ เมื่อคืนฉันปวดหัวก็ไม่อยากให้ใครรบกวน

                              แล้วนี่แกเบารึยังล่ะ ถ้าไม่ไหวบอกนะเดี๋ยวฉันบอกอาจารย์ให้ จากที่โมโหก็วิ่งเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง

                              ไม่เป็นไรหรอกฉันกินยาแล้วล่ะ ขอบใจที่เป็นห่วง

                              อืม ฉันว่าแกไปนั่งก่อนดีกว่าไหม พูดจบเมทก็พยุงฉันไปที่เก้าอี้ อยากบอกเหลือเกินว่าเดินเองได้ แต่กลัวว่าจะเสียน้ำใจเพื่อน

                              แล้วคนอื่นๆยังไม่มาหรอ ฉันถามเพราะว่าตั้งแต่มายังไม่เห็นเพื่อนในกลุ่มเลย

                              มาแล้วแต่ อาจารย์ใช้ให้ไปช่วยกันยกโต๊ะกับเก้าอี้ให้นักเรียนที่เข้ามาใหม่ นั่นไงพูดถึงก็มาเลย ตายยากจริงๆ ฉันหันไปตามคำบอกของเมทก็เห็นยัยสามคนนั้นกำลังยกโต๊ะกับเก้าอี้มาอย่างทุลักทุเล

                              นี่ มัวแต่มองอยู่ได้ไม่มาช่วยกันยกล่ะคนสวยหนักจะตายอยู่แล้วเนี่ย เสียงเรียกของตั้มดังมากกว่า 80 เดซิเบล พวกเราสองคนเลยต้องรีบเข้าไปช่วย

                              รู้แล้วๆ ทำเป็นบ่นไปได้ เมทว่าพลางช่วยยกฉันเลยต้องยกด้วยแต่ไอ้โต๊ะนี่ก็หนักจริงๆ

                              เฮ้อ! ในที่สุดก็เสร็จ มายด์พูดแล้วยกมือปาดเหงื่อที่ผุดเต็มหน้า

                              วันนี้มีเด็กใหม่เข้ามาจริงๆหรอ หลังจากยกของเสร็จฉันจึงถาม

                              ใช่ เมื่อกี้ตอนไปยกของในห้องอาจารย์อ่ะ พวกเราแอบดูแฟ้มประวัติของนักเรียนที่เข้ามาใหม่อยากบอกดังๆเลยว่าหล่อมากกก มายด์พูดพร้อมยิ้มจนแก้มแทบปริออกมาเลย

                              เอ่อ แฟนคือ ปาล์มมี่จะพูอะไรซักอย่างแต่ว่าตั้มแทรกขึ้มาก่อน

                              เห็นด้วยอ่ะแกหล่อมาก ห้องเราจะมีคนหล่อซักที

                              ลงไปเข้าแถวกันเถอะแปดโมงแล้ว เมทพูดก่อนจะลากฉันลงไปข้างล่างแต่เมื่อกี้เห็นสีหน้าของปาล์มมี่กังวลแปลกๆ มีอะไรรึเปล่านะ พวกเราออกไปเคารพธงชาติที่หน้าเสาธงเหมือนทุกวัน วันนี้ร้อนตับแตกเป็นบ้าเลย ประเทศไทยน่าจะมีหิมะตกบ้าง ตอนนี้ประธานนักเรียนคนเดิมออกไปยืนบนแท่นประกาศ

                              สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องประกาศอยู่สองเรื่อง เรื่องแรกคือทางชมรมดนตรียังไม่เจอนักร้องหญิงที่ถูกใจเลยอยากให้นักเรียนที่มีความสามารถก็ขอให้กล้าไปสมัครกันนะครับ  ส่วนเรื่องที่สองเป็นข่าวดีมากๆ เราได้รับเกรียติจากวง Puzzle ที่จะมาตั้งคอนเสิร์ตที่โรงเรียนของเราและนักเรียนหญิงหนึ่งเดียวในโรงเรียนนี้ที่จะได้รับคัดเลือกจากวง Puzzle ให้เป็นนางเอก MV อัลบั้มล่าสุดของวงแล้วส่วนนักเรียนคนอื่นๆที่อยากมีส่วนร่วม ก็คงจะได้เป็นตัวประกอบแหละครับ และพวกเค้าก็จะถ่ายทำMVตัวใหม่กันที่นี่ด้วยครับ

                              กรี๊ดๆๆๆ พอประธานนักเรียนพูดจบเสียงกรี๊ดของนักเรียนหญิงก็ดังขึ้นพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย

                              เอาล่ะครับพอได้แล้วครับ ค่อยไปกรี๊ดตอนที่พวกเขามาดีกว่า แต่ตอนนี้ให้นักเรียนทุกคนแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนกันได้แล้วครับ พอประธานนักเรียนพูดจบพวกเราทุกคนก็แยกย้ายกันเข้าห้องเรียน

                              นักเรียนนั่งที่ให้เรียบร้อย อาจารย์สุนีย์เดินเข้ามาในห้องก็ออกคำสั่งเลย พวกเราทุกคนเลยต้องทำตามอย่างขัดไม่ได้

                              นี่อาจารย์เข้ามาเร็วไปรึเปล่าเนี่ย เมทกระซิบข้างหูฉัน

                              วันนี้จะมีนักเรียนใหม่เข้ามาขอให้นักเรียนทุกคนต้อนรับเขาด้วยนะ เกียรติศักดิ์เข้ามาสิ หลังจากอาจารย์พูดจบก็มีผู้ชายเดินเข้ามาหน้าตาหล่อ ตี๋ แต่นั่นมัน...

                              เพพ ฉันพูดเบาๆไม่ให้ใครได้ยิน ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามีคนมาสะกิดทางด้านหลัง พอหันไปก็เห็นว่าปาล์มมี่ทำหน้าเป็นห่วงเพราะเรื่องอดีตของฉันปาล์มมี่รู้ดี

                              ฉันจะบอกแกตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว แต่ฉันไม่รู้ว่าเป็นคนเดียวกับที่แกเคยบอกฉันรึเปล่า” ปาล์มมี่ตบบ่าให้กำลังใจฉัน

                              ไม่เป็นไรหรอก ก็คนเดียวกันแหละ แต่เรื่องนี้ฉันลืมๆมันไปแล้วล่ะ ฉันบอกแล้วหันไปมองเพพ ตอนนี้เพพเปลี่ยนไปแล้ว เขาหล่อขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าจนฉันเกือบจำไม่ได้

                              เธอแนะนำตัวสิ อาจารย์สุนีย์พูด ส่วนพวกผู้หญิงในห้องออกอาการปลื้มออกนอกหน้า

                              สวัสดีครับ ผมชื่อเกียรติศักดิ์ อภิชาตไพบูรณ์ ชื่อเล่นเพพครับขอฝากตัวกับเพื่อนๆทุกคนด้วยนะครับ พูดจบเพพก็ยิ้มให้ทุกคนอย่างที่เขาเคยทำตอนเด็กๆเป็นประจำ ฉันต้องหลบรอยยิ้มนั่นเพราะมันทำให้ฉันนึกถึงเมื่อก่อน

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×