คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love Song ยากูซ่า
ในรถสีดำคันหรูมีคุณพ่อทำหน้าที่เป็นคนขับรถ มีลูกสาวอีกสองคนซึ่งเป็นฝาแฝดนั่งอยู่ ดูแล้วเกือบจะน่ารักถ้า
ลูกสาวทั้งสองไม่ได้ทำไฮไลผมสีบรอนด์หนึ่งคนและสีแดงหนึ่งคน ถ้าใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้นว่าตอนนี้ ลูกสาวทั้งสอง
เพิ่งถูกไล่ออกจากโรงเรียนมาเมื่อเทอมที่แล้ว
ใช่ค่ะ ฉันเพิ่งถูกไล่ออกมา ฉันชื่อ โซดา หรือคนที่ทำไฮไลสีบรอนด์ คนที่ทำสีแดงก็คือซ่าค่ะ
"พ่อไม่รู้จะพูดยังไงแล้วนะ"
"ก็ไม่ต้องพูดสิคะ พ่อน่าจะชิน"ซ่าพูดต่อทันที
"พ่อรู้ พวกแกไม่เคยอยู่โรงเรียนไหนได้นานเกิน 1 ปีซักที โรงเรียนนี้สุดท้ายแล้วถ้าออกก็ไม่ต้องเรียน อยู่บ้านไถนา"
"อย่าลืมดาวน์ควายให้ลูกนะ พ่อขี้บ่น"ถ้าไม่มีหางเสียงเนี่ยทายได้เลยว่า ฉันเอง
"ทำไมแกไม่เอาตัวอย่างพี่แกบ้าง"
"ลอกมาทุกอย่างเลยพ่อ แต่ลอกของเฮียกี้ กะเฮียก้านะ ไม่ใช่พี่เน่"
ฉันมีพี่ชายฝาแฝดสองคน ชื่อวิสกี้ กะวอสก้า พี่สาวชื่อ มาติเน่
"เฮ้อ ฉันคงหวังพึ่งไอ้เน่ได้คนเดียวจริงๆ ลงไป"
"คร๊าบ คุณพ่อ โชคดีนะคร๊าบ"
**************************************************
โรงเรียนหรูม่ะ
หรู
บรรยากาศดีม่ะ
ดี
น่าเบื่อป่ะ
สุดๆยิ่งยัยหน้าย่นเนี่ยเอาออกไปได้ยิ่งดี
"นี่เธอ"
เห็นม่ะ ไม่ทันขาดคำ
"สวัสดีค่ะอาจารย์"
"หวัดดี จารย์"
ทายได้ใช่มั๊ยค่ะว่าใครเป็นใคร มันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ
"เด็กใหม่ใช่มั๊ย สุพรัต อยู่ห้อง6 สุพรัชนาอยู่ห้อง 4 ไปวิ่งรอบสนามแล้วพรุ่งนี้ผมต้องเรียบร้อย"
เรื่องไรต้องไปวิ่ง ไม่ใช่เรื่อง วิ่งเกี่ยวไรกับผม
ฉันเดินต่อไม่สนใจคำสั่งอาจารย์ป้าหน้าย่น
"นี่เธอฉันสั่งให้ไปวิ่งไง ทำไมไม่วิ่ง"
ปึก!!!! ซ่าเดินเหลียวไม่ดูทางจนชนชายคนหนึ่ง
"ขอโทษค่ะ"
"ครับ ห้องอะไรครับ"
" 4 ค่ะ"
"ครับ"
มันเดินไปที่ป้าย่นพูดอะไรบางอย่างแล้วเดินออกไปจากโรงเรียนทันที
"ซ่าแผนที่เราคิดไว้อย่าลืมนะ ต้องตีสนิทลูกเจ้าของโรงเรียนให้ได้นะ"
"ค่ะ พี่โซ"
เราเดินแยกกันไปห้องของตัวเองที่อยู่คนละตึก ทำไมไม่รวมไว้ตึกเดียวกันวะ
"กรี๊ด แกมาอีกคนแล้ว"
เนี่ยเสียงต้อนรับเมื่อเดินเข้าห้อง ให้ทายเป็นเสียงใคร
"แรงมากค่ะ เจ๊ชอบ อยู่กลุ่มเจ๊มั๊ย"
เพื่อนชายก็มีแล้ว เพื่อนหญิงก็ล้นโลก ไม่เคยคบกระเทยสักที ครั้งนี้ลองดูไม่เสียหาย
"โอเคเจ๊ ฉันชื่อโซดา"
"เจ๊ชื่อบอม แต่เรียกเจ๊เนี่ยดีแล้ว เนี่ยอีฟิวส์ อีเจม มันชอบให้เรียกเจมี่ แล้วก็นังตน อีโจ อีนาย อีพีค อียีน และอีโช"
"เก้าคนเชียวหรอเจ๊"
"อืมสิ เดิมที่อ่ะนะ เจ๊อยู่โรงเรียนชายล้วน พวกผู้ชายอ่ะมันย่ำยีพวกเจ๊ เจ๊ก็อยากอยู่อย่างมีศักดิ์ศรีบ้าง พวกเจ๊ก็เลยมาอยู่ที่นี่ ไม่ผิดหวัง
เจ๊ชอบมากโดยเฉพาะผู้ชายที่นี่เข้าให้เกียติพวกเจ๊ดีมาก"
พูดให้คิดจังนะเจ๊
"เอ่อเจ๊แล้วเจ๊มีผู้หญิงสักคนในกลุ่มม่ะ"
"ไม่มีหรอก มันไม่กล้าน่ะ อีกอย่างเจ๊ไม่ชอบพวกร่านหาผู้ชาย อย่างแกมันดูห้าวดี แรงด้วยแล้วเข้าโรงเรียนไม่กลัวปกครองเลยใช่ม่ะ"
"ถ้ากลัวจะเข้ามาหรอเจ๊"
"แล้วทำไมแกย้ายมานี่ล่ะ"คราวนี้เจมี่ถาม
"ก็ถูกไล่ออกจากโรงเรียนมา"
"เรื่องผมใช่ม่ะ" น้องตนค่ะ
"ก็หนึ่งในนั้นแหละ"
--ได้เวลาเคารพธงชาติขอให้นักเรียนทุกคนลงมาเข้าแถวด้วยค่ะ--
เพลงมาร์ชโรงเรียนส่งเสียงเป็นสัญญาณ พวกเจ๊แกไม่ได้กระดิกอะไรเลยยังคงนั่งเฉย จนฟิวส์มากระซิบ
"โรงเรียนนี่ไม่ลงไม่เข้าแถวกันหรอก ประกาศเป็นเสียงอัดไว้ตั้งแต่หกปีก่อน"
"ทำไมอ่ะฟิวส์"
"เพราะคุณชายโป๊ปแกสั่งมาหลังจากมีคนเป็นลมในแถวกว่าสิบคน"
"แล้วไอ้คุณชายโป๊ปเนี่ยมันเป็นใครหรอ"
"เทพบุตรของเราเค้าเป็นลูกชายเจ้าของโรงเรียน อยู่ห้อง 4"
ตนพูดพร้อมท่าเคลิ้มฝันของหล่อน
ซ่าเอ้ยความหวังของเราอยู่ที่แกแล้วนะ ไอ้น้องรัก
ป้าย่นเดินเชิดเข้าห้องมาอย่างภูมิฐาน วางหนังสือเล่มหนาลงบนโต๊ะขยับแว่น เด็กทั้งห้องเงียบกริบนั่งนิ่ง อย่างเกรงกลัว
ป้าย่นหยิบกระดาษใบรายชื่อขึ้นเช็คชื่อ จนกระทั่งถึงชื่อของฉัน
"สุพรัต โสพิชนาโกมล เด็กใหม่นะ ทุกคนดูแลด้วย คาบโฮมรูมจบแค่นี้"
ต่อไปเรียนคณิตศาสตร์ ทำไมเจ๊ต้องปล่อยฉันนั่งคนเดียวด้วยล่ะ ที่นั่งจัดแถวละสามคน ฉันนั่งตรงกลางโดดเดี่ยวผู้น่ารักเลยกู
ทำไมบรรยากาศมันน่ารักจังน่านอนที่สุด ราตรีสวัสดิ์ค่ะเพื่อนๆ
************************************************
พักกลางวัน
"โซดาตื่นได้แล้ว ไปกินข้าวกันเร็ว เจ๊หิวจนเขมือบผู้ชายได้ทั้งโรงเรียนแล้วเนี่ย"
"อืมเจ๊ เจ๊ไปก่อนเลย โซไปห้องน้ำก่อนเดี๋ยวตามไป"
ฉันลุกเดินลงไปห้องน้ำ ยังง่วงอยู่เลย บิดขี้เกียจนิดก่อน พอเดินเข้าห้องน้ำได้ไม่นานก็มีเสียงตวาดดังขึ้น
"แกนังร่าน เป็นเด็กใหม่ก็หัดเจียมๆซะบ้าง กล้าดียังไงไปอยู่กลุ่มเดียวกับพี่โป๊ปห๊ะ"
เด็กใหม่หรอ หรือจะเป็นซ่า จริงๆด้วย
"ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสว่าไปยุ่งกับพี่เค้าแล้วเป็นยังไง"มันง้างมือขึ้นกลางอากาศ
นังเด็กไม่เจียมตัว เป็นรุ่นน้องแท้ๆ ฉันก้าวไปจับมือมันไว้ หมาหมู่จริงๆ ตั้ง 5 คน
"พี่ว่าน้องกลับไปส่องกระจกก่อนดีมั๊ย ใครกันที่ไม่เจียมกะลาหัว"
ฉันดึงมันไปกระแทกกำแพงอีกด้าน ซ่าลุกขึ้นมาจากท่าพับเพียบ
"หมาหมู่จัง อยากรู้ว่าถ้าเหลือตัวเดียวมันจะกล้า"
เพี๊ยะ !!!
หน้ามันหันไปตามแรงมือของฉัน เลือดสีแดงสดไหลออกจากปากของมัน
"รีบไปซะก่อนที่ฉันจะขึ้นมากกว่านี้ ไป"ฉันตวาดใส่รุ่นน้อง
มันรีบวิ่งออกจากห้องน้ำไป อะไรวะแค่นี้ก็กลัว ฉันหันไปหาซ่า แก้มใสมีรอยมือติดเป็นปืดสีแดง ฉันเดินไปล้างหน้า
"กลุ่มเพื่อนซ่าอยู่ไหน"
"เค้าไปรอซ่าที่โรงอาหารแล้วค่ะ"
"งั้นก็ไป"
เพื่อนแกก็มีทำไมมันไม่อยู่คอยช่วยแกวะ แล้วทำไมแกไม่สู้ อ้ากกกกก ฉันไม่เข้าใจเเกจริงๆ
เรียบร้อยทำไมเรียบร้อยเพื่ออะไร ขอโทษนะ ไม่ได้ด่าแต่ทำไมแกโง่อย่างนี้วะ
ฉันเดินเข้าโรงอาหารที่มีผู้คนอยู่มากมาย มองเห็นกลุ่มของเจ๊อยู่ไม่ไกล แต่มันกว้างจัง
"ไหนวะเพื่อนแกอ่ะ"
"อยู่ตรงนั้นค่ะ"
สองแถวจากที่ฉันยืนอยู่และโต๊ะที่สอง ผู้ชายเพื่อนแกเป็นผู้ชายหรอ ดีเป็นผู้ชายก็ต้องปกป้องผูหญิงได้ ฉันหาคำด่าแกได้แล้ว
จงชักตายเพราะคำด่าของข้า ฮ่าฮาฮ่า
"นี่นายเพื่อนซ่าใช่ม่ะ"
"หะ อืมใช่"
มันดูเหวอเล็กน้อยคงไม่คิดว่าซ่าจะมีแฝดที่น่ารักขนาดนี้
"ผู้หญิงคนเดียวทำไมผู้ชายตั้ง 3 คนดูแลไม่ได้ห๊ะ ซ่ามันไม่สู้คนก่อนแกรู้ม่ะ ถ้าน้องฉันเป็นอะไรฉันเอาพวกนายตายแน่
ผู้ชายอะไรอ่อนแอกันชะมัด ให้แกตาย ใครเป็นแฟนพวกนายนี่น่าสงสาร"
"อย่างน้อยฉันก็ยังมีแฟนให้สงสาร แต่เธอคงไม่เคยมีล่ะสิ เพราะไม่มีใครเค้าอยาชักตายก่อนวัยอันควร"
ง่ะ มันเจ็บกว่า แต่ก่อนที่ฉันจะได้ตอบโต้ บุคคลที่สามก็เดินเข้ามา
"โซดาพี่หาเธอตั้งนานแน่ะ แล้วผู้ชายคนนี้ใคร"
"พี่เป๊ปซี่ โซว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ และพี่ก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งหรือทำท่าทางแบบนี้ เพราะเราเลิกกันแล้ว"
แฟนคนแรกและคนเดียวที่ฉันเคยมี ใช่ฉันเคยชอบเค้า น่าเสียดายที่ไม่เคยรักแม้แต่วินาทีเดียว
จบตอนแล้วค่ะ
ความคิดเห็น