[FIC EXO] Phan ya aon : ปัญญาอ่อน {ChanBaek ft.KaiHun}

ลำดับตอนที่ #1 : Phan ya aon : intro

Phan ya aon : intro

 

  -  -  P’Park Chanyeol  -  -  -

กาลครั้งหนั่งนานมาแล้ว....

                ถุ้ย...!! เผอิญว่ากูไม่ได้มาเล่านิทานให้ใครฟังครับ มึงทนฟังกูไม่ได้มึงไปเลยไป้ ชิวๆ อีเวนต์กูเต็มไม่มีเวลาว่างมานั่งเล่านิทานให้พวกมึงหรอก เออๆกูอยากจะบอกว่าวันนี้กูได้พบกับน้องบยอนแบคด้วยเว้ยเห้ย แบบอีHERE น้องน่าร้ากมากกกกกกกกกกกก พี่ปาร์คไม่ทนค่ะ ถ้าไม่ติดว่าไอ้หมีน้อยเทาเพื่อนสนิทน้องบยอนแบคอยู่ด้วยนะ ผมคงบุกเค้าไปรุกน้องแล้วละเฟ้ย อ้าวดอก มึงแอบด่ากูว่าป๊อดใช่มะ ........... เออ กูป๊อด จบมะ

                “ไอคุณปาร์ค กูเห็นมึงบ่นพึมพำคนดียวมานานละ กูถามจริงนะ มึงบ้าป่าว?” อ้าว อิห่าจงอิน มึงพูดงี้มาไฝว้กับกูมั้ยคะ ?

                “กูไม่ได้บ้าวะ กูแค่ปัญญาอ่อน” นี่กูย้ำตัวเองเพื่ออะไร ตอบกูๆ

                “แดกจุด” เสียงมึงกวนเบื้องล่างของกูให้ตั้งมากอะ ไอดำ สัส กูรู้นะว่ามึงคิดไร ตีนกูไง แค่มองสายตาจงอินที่มองผมมา ทำให้ผมรู้ทันทีว่ามันคิดยังไงกับผม ..... ถุย เลี่ยน มึงจะถีบกูตกโต๊ะอยู่ละจ้า งงอะดิ ทำไมกูนั่งอยู่บนโต๊ะ กูบอกให้นะ ระดับกูอะ เป็นพวกชั้นสูงเก้าอี้ต่ำๆกูไม่นั่งหรอก อืม ได้ข่าวว่าเก้าอี้กูพังเองเพราะกูถีบมันตอนเขินน้องบยอนแบคเดินผ่านหน้าห้องกูนี่แหละ อิHERE คนเชี่ยไรแมร่งน่าร้ากมว้าก ตาไม่กลมและติดจะเล็ก คิ้วที่ไม่ค่อยมีของน้อง รวมๆแล้วน้องเพอร์เฟคมาก กูไม่อยากจะพูด บอกแล้วไงว่าอย่าให้กูพูด เออๆ กูพูดก็ได้ พูดแล้วเขิน กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซักวันน้องต้องเป็นของพี่นะ จำไว้

 -   -   -   N’Byun Baekhyun   -   -   -
 

                สวัสดีป้าๆทั้งหลายที่กังลังอ่านฟิคเรื่องนี้อยู่นะครับ ลาวมีนามว่าบยอนแบคฮยอน ผู้ที่สวยที่สุดในโลกที่สี่ อ้อ ผมได้ยินมีคนบอกว่าโลกนี้มีสามโลก กูไม่สวยที่สุดในสามโลก แต่กูสวยที่สุดในโลกที่สี่ วรั้ย ยิ่งพูดยิ่งเขินอะเห้ย ใครๆก็มักจะบอกว่าผมมันเอ๋อ ปัญญาอ่อนบ้าง ถามว่ากูแคร์มั้ย ไม่เลย กูโตมาพร้อมความด้านอยู่แล้วครับ กูมีอะไรต้องแคร์อีกละครับ กูเกร๋ กูสวย เคๆ

                “น้องแบค ได้โปรดรับดอกไม้ของพี่ไว้ได้มั้ยครับ” รุ่นพี่หน้าหล่อ อยู่ดีๆก็มายื่นดอกไม้ให้กูตอนกำลังล้างตีนอยู่ เมื่อกี๋พึ่งไปเหยียบขี้หน้าโรงเรียนมา ไอ้คนที่มองเห็นแทนที่จะมาช่วยเอาขี้ออกให้ แต่มึงกลับยืนขำแทน ถามจริง พวกมึงไม่เคยเห็นคนเหยียบขี้กันรึไง

                “ฮยอง ผมบอกหลายรอบแล้วนะว่าผมไม่ชอบดอกไม้ มันกินไม่ได้ เอามาไมเนี่ย เอาไปไกลเลยนะ เห็นมั้ยคนกำลังล้างตีนอยู่อะ ขี้ยังออกไม่หมดเลย”  พูดจบ ผมก็นั่งถ่างขาล้างขี้ต่อ ถามว่าอายมั้ย ไม่เท่าไรแค่มีคนเดินผ่านมาแล้วมองตลอดเท่านั้นเอง

                “พี่เสียใจนะ...” พี่แกทำท่าจะร้องไห้เว้ยเห้ย แค่กูไม่รับดอกไม้แมร่งถึงกับเอาดอกได้ยัดปากตัวเองแล้ววิ่งหนีไป ถ้าหิวทำไมไม่บอกกันดีๆวะ คนสวยไม่ค่อยเข้าใจ *ยักไหล่เกร๋ๆ

หลายคนเดินผ่านมาแล้วก็ผ่านไป โดยไม่มีใครมาช่วยกูล้างขี้ที่ติดรองเท้ากูซักคน ถามจริง หมามันนัดกันขี้ที่กองนั้นใช่ปะ สีหลากหลายเชียว คงจะคนละสายพันธุ์ละสิ  กองแมร่งก็ใหญ่ยิ่งกว่าบ้านกูอีก ปัญหาคือ กูก็ยังอุตส่าห์เหยียบได้ เก่งอิ๊บอ๋าย  ไม่ต้องชมๆ กูรู้ๆ กูเข้าใจๆ อิอิ ขรรมส์ๆ กว่ากูจะล้างเสร็จก็ใช้เวลาชาติเศษๆพอดีเลยหมดคาบแรก วะฮาฮ่าๆ เดี๋ยวไลน์ไปหาไอ้เทาให้มารับดีฟ่า

หมาน้อยแดนกิมจิบังซารังเห่โยว่อ๊าส์ไลน์  :  ‘ เทา มึงมารับกูที่ก๊อกน้ำหน้าโรงเรียนหน่อย ‘

LINE ติ๊ดรึ้ง  ดึ้ง ดึ๋ง

น้องเทามุ้งมุ้งฮิฮะซะปราลาเหเรโฮ่ไลน์ : ‘ ฟาย แปบ’

                อย่าถามว่าทำไมชื่อไลน์ไอ้เทาถึงเป็นแบบนั้น ผมตั้งให้มันเองละเห้ย เกร๋ๆอะดิ ไม่ต้องชมๆ รู้ดีๆ ที่ผมเรียกให้ไอเทามารับก็เพราะว่าผมจะเดินไปส่องพี่ปาร์คห้องห่า เอ้ย ห้า เว้ย! คนอะไรหน้าเหมือนคน หูกางๆจุ๋มจิ๋มโฮกฮาก น้องแบคบอกตรงว่าจะยอมเป็นเคะเพื่อพี่คนนี้นี่แหละคะ เออๆ ไม่ต้องมาแย่งพี่ปาร์คกูละ ของกูจำไว้นะ ชะนีๆทั้งหลาย กูเห็นกรี๊ดๆกันมานานละ ไม่ไหวๆ คนสวยเพลีย ไม่รักนวลสงวนตัวกันซะเลย อย่าให้กูอยู่กับพี่ปาร์คสองต่อสองนะ เดี๋ยวกูเมคเริ้บเลย อิอิ

----------------------------------------

ในที่สุดก็เปิดเรื่องนี้ได้ซักทีนะครับ
หลังจากที่แต่งแล้วดองไว้นานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เจอกันตอนหน้า บายๆๆ

*** แก้ไขครั้งที่ 1 - 23 Nov 13


 

#ฟิคปัญญาอ่อน

CRY .q