คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Autumn : What's Happened ? (15+)
เพราะเานเียวที่ทำให้ผมลายเป็นบ้า
เพราะเานเียวที่ทำให้ผมไม่เป็นัวอัวเอ
เพราะเา....เพราะเา....
“ อนโฮ ” สายาอวามลินูไม่เหมือนวามลินน่อน
เาูอ่อนโยนเมื่อเรียื่อผม นผมรู้สึใเ้นแรนแทบะระเ็นออมา
“ อะไรอนาย
” ผมมอหน้าและอบลับ้วยเสียเรียบสั่น
ันูบนะ
เสียอวานลินั้ออยู่ในโสประสาทอผม
ัวนไปวนมานไม่รู้ว่าำพูนั้นมันะาหายไปเมื่อไหร่ วานลินโน้มหน้าอเาเ้ามาใล้ผมเรื่อยๆ
แ่ร่าายและวิาอผมเหมือนมันล่อลอยออไปาร่าายแล้ว
ผมหยุนิ่เพื่อะรอรับรสูบอวานลินที่ผมับเาเยสัมผัสันมา่อนแล้วในโรภาพยนร์
วานลินยื่นมือมาลูบใบหน้าอผม
สัมผัสอเาทำให้นอผมลุั้ึ้นมา
สัมผัสที่อ่อนโยนลูบไปบนวามเรียวอหน้าผมและเลื่อนลมาลูบไล้แนยาวๆอผม
านั้นวานลิน็มาหยุอยู่ที่มือเาับมืออผมแน่น
่อนที่ะเอียใบหน้าอเาและริมฝีปาประทับลไปที่ปาอวบอิ่มอผม
อื้อออออ
ผมอบรับรสูบอเาอย่าเื่อ้าและเบาบา
วานลิน่อยๆูบลไป ทำให้ผม้อยืัวึ้นรับรสูบนั้นเา
“ นายะยอมไหมถ้าันทำมันมาว่า ” วานลินละูบนั้นและเอ่ยถามผมที่เหมือนำลัะเมาในารระทำที่เามอบให้
วานลิน่อยๆลูบไล้ามือเรียวึ้นไปประอออผม
มันทำให้ผมรู้สึใเ้นอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน
และอาารนลุอผม็ยัเพิ่มึ้นเรื่อยๆ
“ นายะทำอะไรัน ” ผมอบลับไปทั้ที่สายาอเราทั้อนประสานัน
ผมรู้สึว่าใบหน้าร้อนเห่อึ้นเรื่อยๆ
สิอผมมันำลัะหลุออไปเพราะนรหน้าที่ำลัะทำอะไรบาอย่า
“ ทำสิ่ที่ร่าายอนายไม่เยไ้สัมผัสไ ” วามลินโน้มมาระิบที่ใบหูอผม ผมสะุ้ัวึ้น
วามรู้สึแปลประหลามันทำให้ผมไร้สิ
อื้อออออออ
วานลินเปลี่ยนาารระิบที่ใบหูอผมเป็นารประทับูบลบนริมฝีปาอผมอย่าหนัหน่ว
นผมรู้สึอ่อนปวเปียไปับารระทำอเา
และผม็ูบอบลับเาไปอย่าไม่มีใรยอมใร
รู้ัวอีทีัวอผม็ลไปนอนราบบนเียนอนในอนโอวามลินแล้ว
.
.
.
.
Cut
Bio :
@cute_flukety
.
.
.
.
“ อนโฮมาหายายรนี้เร็วสิหลานรั ”
“ ุยายหรอ ”
ผมลืมาึ้นมาอยู่ในสถานที่ที่มีหมอหนาอีรั้หนึ่ เสียอุยายเรียื่อผมเหมือนรั้่อนๆ
ผมึรีบเินามเสียนั้นไป เสียที่อยู่รแสสว่าเบื้อหน้า หวัว่าุยายรอผมอยู่ที่เิม
“ ยายรับผมมาหาแล้วรับ ” ผมะโนออไปแล้วออวิ่เพื่อที่ะไปให้ถึแสปลายทา
แ่สายลมปริศนาหนึ่พัพาร่าายอผมน้านทานแทบไม่ไหว ผมยมือึ้นมาป้อัน
สายลมแรนั่นพััวอผมนไม่สามารถะใ้เท้ายึิไปบนพื้นไ้
“ ไม่นะ ุยาย่วยผม้วย ” ัวอผมถูลมปริศนาพัให้ลอยึ้นไปเบื้อบน
ลมที่มีมวลเลียวมหาศาลพััวอผมึ้นไปโยไม่มีท่าทีที่ะหยุล
ผมร้อโวยวายในในึถึแ่วามีที่ทำรวมถึหน้าพ่อับแม่อผม
น้ำาอผมไหลออมา้วยวามลัว
“ พ่อแม่รับผมรัพ่อับแม่มานะรับ ”
อ้า
ุ้บบบบ
ัวอผมลมาบนพื้นินที่เ็มไป้วยห้าไหม้เรียม
้านหน้าเป็นเทือเาโล้นสูให่ และเปลวไฟที่ลุโนรอบๆัวอผม
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียหัวเราะอันบ้าลั่ัเ้ามาในหูอผม เสียนั่นัไปรอบๆัวผม
ผมหันมอไปโยรอบ้วยวามลัว ็ไม่สามารถหา้นออเสียหัวเราะนั่นไ้
แ่เมื่อผมหันลับมามอที่เทือเาเบื้อหน้า เาำนามหึมาปราึ้น เานั่นผมสัเว่าเป็นเาที่สวมเหมือนุผู้ายโบราอเาหลี
ผม้อมอ้วยวามหวาลัวัวอผมสั่นเทา
“ ุเป็นใร แล้วะทำอะไรผม ปล่อยผมไปเถอะ ” ผมเอ่ยึ้นถามออไป
“ ้าะเป็นใร็ไม่ใ่เรื่ออเ้า ” เสียนั่นะโนนทั่วพื้นที่สั่นสะเทือน
“ ้าะมาถามเ้าอีหนึ่รั้เท่านั้น เ้ายูอนโฮ ” ผมแปลใที่เานั่นเอ่ยื่อผม
“ ุะถามอะไรผม ”
“ ฮ่าๆๆๆ เ้าะแ่านามำสัาอาเ้าหรือไม่ ”
เานั่นถามำถามึ้นผมึนึไ้ว่าเยเอเานี้มา่อนในวามฝันรั้่อน
ผมิทบทวนับัวเอับำสัาที่ผม้อแ่านับวานลิน ผมไม่ไ้รัเา แ่ผม็ไม่ไ้รัเียเา
แ่ยัไผม็ไม่ยอมแ่านแน่ๆ เรื่ออผมับเามันเป็นไปไม่ไ้เลยสันิ
ผมุิึ้นมาว่านี่ือวามฝัน ผมะอบอะไรไป็ไ้ ยัไๆวามฝัน็ือวามฝัน
ผมึเยหน้าึ้นไปมอเาำแล้วะโนประโยอันัลั่น
“ ผมไม่แ่ ใหุ้ใ้วิธีไหนผม็ไม่แ่เ็า ”
“ เ้าำลัทำให้้าโรธมา
ถ้าอย่านั้น็เรียมัวไว้ไ้เลย เ้าไม่รอแน่ ” เมื่อเาำพูบพื้นินที่ผมยืนอยู่็สั่นสะเทือน
พื้นินถูแยออ ทำให้ผมเสียหลัลไปใน่อว่ารลานั่น นี่ผมำลัะายั้นหรอ
ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
.
.
.
- Kuanlin -
ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่า...ผมยัไม่อยาาย
เสียร้อออนโฮปลุผมให้ื่นาภวั์ ัวออนโฮิ้นพล่าน
เหื่ออเาไหลุ่มไปทั่วร่าายผมึับมืออเาไว้และเย่าัวเาให้ื่นึ้น
“ อนโฮื่น นายยัอยู่ นายยัไม่าย ” อนโฮสะุ้ัวึ้นมาและ้มัวหอบอย่าหนั เานั่มึนสัพัหนึ่
ผมึลุึ้นแล้วใ้มือแะที่ไหล่
อ้า ไม่ริ
“ อะไรอนายอนโฮ ” อนโฮหันหน้ามามอผม้วยสีหน้าที่ใสุี
ผมมอเา้วยวามุนทันที
“ นาย่มืนันหรอ ไอ้บ้าวานลิน ”
“ ันเ็บนะ หยุสัที ” อนโฮหยิบหมอนมาทุบีัวผมอย่าไม่หยุหย่อย
ผมไ้แ่ยมือป้อันเอาไว้ เมื่อไ้โอาสผมึับมืออเาแล้วล็อเอาไว้
“ ันไม่ไ้่มืนนาย นายเอที่สมยอมัน ” ผมอบลับไป อนโฮทำหน้าอึ้แล้วเหมือนาหมอนเป็นมือหนัๆอเา
“ ไม่มีทา นายมันนเลว ฮึ ันิว่านั่นือวามฝันบ้าๆอัน
” วาออนโฮมีน้ำาไหลออมา ผม็อึ้ไม่ันที่ผมทำแบบนั้นับเา
อนโฮนั่้มหน้าแล้วร้อไห้ มันทำให้หัวใอผมรู้สึเ็บแปลบๆึ้นมา
ผมเอื้อมมือไปแะที่ัวเาแ่เา็สะบัมืออผมออ
“ อย่ามาโนัวอัน นายมันวยโอาส นายทำแบบนี้ับันไ้ยัไ
ฮื้อ ” อนโฮร้อไห้หนัึ้น ทำทึ้หัวอัวเออย่าแร
รู้สึผิมาๆ
“ อนโฮ ัน...ันอโทษ ” ผมับมืออเราแน่นนอนโฮสะบัออไปไม่ไ้
“ เ็บำอโทษนายไว้เถอะ ันเลียนายวานลิน ไ้ยินไหม
”
ันเลียนาย
ำพูนั่นุเ้ามาในออผม
อนโฮพูบเา็เ็บเสื้อผ้าที่พื้นแล้ววิ่ออไปาห้อทันที ทั้ที่ผมิว่าวามสัมพันธ์อเราะีึ้น
เพราะเาามมาหาผมที่อนโ ผมิว่าเารู้สึผิมาที่บหน้าผม
และิว่าเาเป็นห่วผม ผมมันเลวเอ ที่วยโอาสเพราะอารม์และสถานที่ที่วนไป
มันทำให้ผมทำร้ายนนหนึ่ ผมิไปเอว่าเายอมผมแ่มันผิทั้หมในอนนั้นเาไร้สิไปแล้ว
แ่ผม็ยัไปทำร้ายเา
ปั !
เสียปิประูอย่าัทำให้ผมรู้สึัวาอาารเหม่อลอย
เาออไปาห้อผมแล้ว และผมิว่าเาับผมไม่มีวามสัมพันธ์ที่ี่อันแล้ว
ผมผิเอที่ทำลายมัน แ่ในอนนี้ผมลับรู้หัวใอัวเอแล้ว
ลอเวลาไม่นานที่ผมรู้ัับเา ผมอยาอยู่ใล้เาลอไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
และารระทำอเราเมื่อืนมันทำให้ผมนึถึเรื่อราวในวัยเ็ึ้นไ้
วามทรำที่ผมเอ็ลืมมานานแล้ว มันทำให้ผมำอนโฮไ้ัเนอีรั้
แ่ผม็ทำเาหลุมือไปอีรั้
อนโฮ ันรันาย
.
.
.
- Seonho -
นี่มันเิเรื่อบ้าอะไรึ้นเนี่ย ผมปรับัวไม่ทันที่รู้ว่าผมับวานลินเรามีวามสัมพันธ์ที่ลึึ้ันไปแล้ว
ผมเอที่ไปใเ้นให้ับำพูและใบหน้าหล่อๆอนายนั่น
มันทำให้ผมับเาทำอะไรันเินเลยไปแล้ว ผมะทำยัไี
ฟู่วว
ผมเป่าลมออาเมื่อปิประูห้ออเา ผมเินไปามทาเพื่อที่ะลลิฟ์และเ็ราบน้ำาที่ร้อไห้ออไปเพราะวามาสิอัวเอ แล้วผม็ะอใส่เาแรไปแล้วเสีย้วย เา็ิว่าเป็นวามผิอัวเอเหมือนัน ทั้ที่ในใผม็ไม่อยาะพูมันออมา
แ่สถานาร์แบบนั้นะบอว่า " วานลินนายปล้ำันหรอ ันอบัเลย อบุนะ" มัน็ไม่ใ่เรื่อ ผมสลัวามิที่ิว่าผมเริ่มรู้สึีับนายวานลินออไปาหัว ทั้ที่เรื่อแบบนั้นเพิ่เิแ่ผมลับิว่าเป็นวามผิอัวเอเพราะอารม์อผม
“ นี่เราำลัิเินเลยับวานลินั้นหรอ เป็นไปไม่ไ้
” ผมพึมพำับัวเอและออาลิฟ์ที่หยุที่ั้นหนึ่
ผมเินไปามทาแล้วิถึเรื่อนั้นลอ
เมื่อืนผมะไ้รับสัมผัสาเาหนัน่าู เพราะอนนี้ผมเริ่มเ็บที่้านหลัแล้ว
แ่ผมลับไม่รู้สึโรธเาเลย
ที่ผมำลับ้าหรือเปล่าที่มีอะไรับผู้ายที่ไม่ลรอยันแล้วไม่โรธ
“ อนโฮนายห้ามหวั่นไหวเ็า นายนั่นผิ
นายไม่ผิเ้าใไหม ” ผมพยายามิเ้า้าัวเอ
และโยนวามผิให้วามลิน
ผมเินิเรื่อยเปื่อยแล้วผ่านร้านอไม้ร้านหนึ่
เป็นร้านนาเล็แ่มีอไม้หลายหลายพันธุ์มามาย
ผมไปสะุาับระถาอไฮเรนเยียอสีฟ้าอมม่วทีู่แล้วเหมือนาแล็ี่ และออสมอสสีมพูสใส นี่ำลัเ้าฤูใบไม้ร่วแล้วั้นหรอ แ่อยู่ีๆผม็นึถึวานลิน ผมวระลับไปปรับวามเ้าใับเาีไหม
“ นี่พ่อหนุ่ม่วยื้อุี้อยายหน่อยสิ
ยายายไม่ไ้เลย ” เสียอยายนหนึ่ในุผ้าลุมสีาว
ร่าายทีู่บผอมที่ปราบนใบหน้าทำให้ผมรู้สึสสาร
ผมึวัเินในระเป๋าแล้วื้อุี้อุยายมา
“ แะินเลยสิ ยายอยารู้ว่าอร่อยไหม ” ผมยิ้มหวานใหุ้ยายแล้วแะุี้ในถุระาษสีน้ำาลแล้วหยิบเ้าปา
ับพลัน ท้อฟ้าที่สว่าไสวลับปลุมไป้วยวามมืเหมือนฝนะเทระหน่ำ
ลมที่พัแรทำให้ผมรู้สึหนาว
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
เปรี้ย
เสียหัวเราะอใรบานัลั่นไปทั่วพื้นที่ ผมยืนมอไปรอบัว้วยวามสสัย
และผม็้อใสุีุยายรหน้าอผมเปลี่ยนเป็นเาสีำมหึมา
ผมยืนนิ่เหมือนาาย้อมอเานั่น้วยวามลัว
“ นี่ือผลที่เ้าะไม่ทำามสัา ” เามหึมาปล่อยแสสีำทะมึนมาที่ัวอผม ผมรู้สึปั่นป่วนไปทั่วท้อ
ร่าายอผมำลัลนาลไปเรื่อยๆ
“ ุทำอะไรับผม ปล่อยผมไปเถอะ ” ผมอ้อนวอนเาำแ่ไม่เป็นผล ร่าายอผมหลเรื่อยๆ
นในที่สุแสสุท้ายที่ผมเห็นเป็นเาอผู้ายนหนึ่ ึ่ผมิว่า้อใ่แน่ๆ
วานลิน ่วยัน้วย
ไล วานลินเป็นอเี๊ยบแล้ว หึ!
ลับมาอัพแล้วนะ ใริถึเ้าบ้า
ในที่สุ็ลเอยันแล้ว
แ่นัเี๊ยบนาทำเป็นเสียใ
ฝาิาม่อ้วยนะ
1 เมนท์ 1 ำลัใ
ฝาอีหนึ่เรื่อ You're my man
ความคิดเห็น