คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Lovely Farm (Kuanlin x Seonho) : It's You (END)
ทุๆวันในยามอที่นี่
ผมแทบไม่อยาะื่นึ้นมาเลย้วย้ำ
แ่เพราะเาผมึอยาที่ะื่นมาเพื่อเอในทุๆวัน
“ อนโฮ ันอบนาย ”
เสียอวานลินั้อัวานอยู่ในหูอผมวิ่วนไปทั่วร่าายผ่านหัวใให้รับรู้
สายาที่เาส่อมาให้ับผมมันทำให้หัวใที่แ็แร่เป็นำแพอผมพัทลายลไปในทันที
ผมไม่อาะสร้าำแพในใึ้นมาไ้ใหม่ เพราะผมเอ็อบวานลินึ้นมาแล้วเหมือนันแ่ผม็แอบิว่ามันอาเป็นแ่อาารหวั่นไหว ผมไม่แน่ใ
“ ัน่วแล้ว ยัไฝน็ยัไม่หยุ่ายๆ ฝันีนะ ”
ผมลั้นใแล้วอบเาไป วานลินยยิ้มึ้น เาสัเเห็นอาารที่แสทาสีหน้าที่ปิไม่มิอผม
ผมหันไป้าน้าให้หลัิับัวอวานลิน เมื่อัวอผมสัมผัสับัวเารอยยิ้มเล็ๆอผมมัน็ปราึ้นมาอย่าไม่รู้ัว
“ ฝันีนะรับ ”
นอผมลุู่อีรั้เมื่อเ้าอเสียระิบผ่านหูผมอย่าแผ่วเบา
ลมที่ออมาาปานั่นมันผ่านเ้าไปถึในหัวใอผม ืนนี้ผมะนอนหลับไหมล่ะ
เมื่อ่ำลเรื่อยๆ ผม็ไม่สามารถ่มา่มใให้หลับไ้
ผม่อยๆพลิัวเอลับมาอี้าน ใบหน้าหล่ออวานลิน็เ่นอยู่้านหน้าอผม
ถึแม้ว่าาอเาะปิสนิทแ่วามหล่ออเา็ยัไม่เปลี่ยนแปลไป ผมเลื่อนาเปลือาที่ปิสนิทเป็นริมฝีปาที่ผมสัมผัสมาแล้ว
มัน่าอวบอิ่มวนให้หลใหล
อืมมม
ไม่รู้อะไรลใผมให้ระทำแบบนี้ ผมัสินใประทับริมฝีปาลไปที่ปาอวานลินอย่าแผ่วเบา
เพียแ่แะเบาๆแ่ผมลับมีวามสุและเลิ้มอย่าบอไม่ถู
“ อา นี่เราวยโอาสับเาหรือเปล่า ”
ผมึสิแล้วผละูบเบาๆาวานลิน แล้วรีบพลิัวลับไปทันที ผมรีบ่มาให้หลับลท่ามลาเสียสายฝนระทบบนหลัาที่ไม่มีวี่แววะหยุลไ้เลย
็ไม่่าาผมที่ถอนัวาวานลินไม่ึ้นเสียแล้ว
ผม่อยๆลืมาึ้นมาในยามเ้า เพราะเสียนร้อา้านนอ
ผมยืเส้นยืสาย่อนที่ะ่อยๆหันไปมอนที่อยู่้าน้า
“ วานลินหายไป ” ผมสะุ้ัวลุึ้นมาในท่ายืน
แล้วมอ้ายวาเพื่อหาเา ผมเินไปในห้อน้ำ็ว่าเปล่า ไปเปิู้เสื้อผ้า็ไม่มี
มอที่ใ้เีย็ไม่มี ผมึเินไปที่ระเบียหน้าบ้าน ภาพที่ผมเห็นแทบะทำให้เลือำเาอผมพุ่
วานลินที่เปลือยท่อนบนำลัยืนล้าัวที่น้ำ้านล่าที่อยู่้าๆับัวบ้านพัอลุแฮวาน
ล้ามท้อาวๆับส่วนสีมพูเล็ๆ้านบน
แสอาทิย์ที่ส่อมาระทบัวเาอย่าเปล่ประายและหยน้ำที่เาะอยู่ามัว
มันทำให้ผมลืนน้ำลายลไปอึให่
“ นายแอบมอันหรออนโฮ ” ผมยืน้อหุ่นอวานลินไ้ไม่นาน
เ้าัว็รู้ัวะไ้ เาเยหน้าึ้นมามอผมแล้วะโนึ้นมา
ผมแทบะวิ่เ้าไปในบ้านพัไม่ทัน
ผมเ้ามานั่บนเียที่ว่าเปล่าแล้วถอนหายใออมา
“ โนับไ้ะแล้วสิเรา ” ผมพึมพำับัวเอ
“ ลับันเถอะะไ้ไปทำานที่ฟาร์ม่อ ” วานลินเินึ้นมาทำให้ผมสะุ้าอาารเหม่อ
เายิ้มให้ผมแล้วเอ่ยึ้นมา
“ เอ่ออ ล ” ผมลุึ้นแล้ว้ำออไปาบ้านพันี้โยไม่รอวานลินที่ยืนอยู่ที่ประู
“ รอเี๋ยว ” วานลินรีบลมาาบันไ ผมึหยุึแล้วหันไปหาเา
ที่ยืนหอบอยู่เล็น้อย
“ อะไรอนาย ”
“ ไปพร้อมันสิรับแฟน ” วานลินเอ่ยึ้นพร้อมับอาารหน้าร้อนอผมอีรั้
นายนั่นหาว่าผมเป็นแฟนเา ถ้ารู้ว่าผมิยัไับเา
เาะหยอผมมาว่านี้อีหรือเปล่า ผมะแหลเป็นผแน่
“ แฟนอะไรอนาย ” ผมอบลับไปอย่าห้วนๆ
“ ับมือนะรับ ” เาไม่ฟัที่ผมพูเลย
แถมยัวยุมมืออผมไปอีแล้วลาผมให้เินไป ผมไ้แ่ร่น่าเาไปลอทา
ท่ามลาในใที่แทบะระเบิวามสุออมา วานลินร้ายามาไปแล้ว
วานลินูมือลาผมมาลอทานถึบ้านอลุแฮวานที่เียบสั
อนนี้ลุ็ยัไม่ลับมาอี
เาลาผมึ้นไปบนบ้านแล้วพาผมเินเาไปในห้อพัอผมับเา
“ ปล่อยมือันไ้แล้ว ไม่เห็นสายานานที่มอหรือไ ” ผมพยายามแะมืออวานลินออ
“ ไม่เห็นะสนใเลย เาะิยัไ็เรื่ออเาสิ ” วานลินพูอย่าไม่ใส่ใ
แ่ผมลับรู้สึี
“ แ่นายทำอย่าับวัยรุ่นุ๊ิ๊ันนี่ ” ผมหลุบาแล้วเอ่ยึ้น
“ ็ันอบนายนี่อนโฮ ” ผมอยาะเอาเือมารัปาไอ้นรหน้านี้เหลือเิน
พูว่าอบอย่าไม่อายใร ทั้ที่ผมยัไม่ไ้อบลเาไปเลย
“ ออไปเลยันะอาบน้ำแล้ว ” ผมันัววานลินให้ออาห้อแล้วล็อประู
ถ้าเิเายัอยู่มีหวัผมไ้ระเบิัวเอแน่ๆ โนรุหนันานี้
ผมอาบน้ำแ่ัวเพื่อเรียมัวลไปทำานที่ฟาร์ม
ลิ่นหอมๆออาหาร็ลอยโยมาิมูผม ผมึรีบเินามลิ่นไปที่ห้อรัวทันที
วานลินำลัะวาอาหารลบนานที่โ๊ะ ้าวผัไ่่ายๆเป็นเมนูในอนเ้า
ผมเินเาไปแล้วรีบไปนั่ที่เ้าอี้พร้อมับสูลิ่นเ้าไปในปออีรั้
“ ันไม่ไ้ทำให้นายอย่าหวัเลยว่าะไ้ิน ” วานลินเอ่ยึ้นแล้วึานอาหารรหน้าอผมไป
เานั่ลบนเ้าอี้แล้วั้าวผัหน้าาหน้าทานใส่ปา เป็นารยั่วน้ำลายผมมาไปแล้ว
“ นายอย่ามาี้โสิ ัน็อยาินนะ ” ผมอบลับไป
“ หอมแ้มัน ันะให้นายิน ” วานลินวา้อนลบนานแล้วยื่น้อเสนอให้ับผม
ึ่เป็น้อเสนอที่เาไ้เปรียบผมไปเ็มๆ ใระมาทำ่อหน้าันให้รู้แบบนี้
แ่ในสถานาร์แบบนี้ ผมไม่ไ้ิน้าวเย็นั้แ่เมื่อวาน
็เป็น้อเสนอที่ถึแม้ะเสียศัิ์ศรีไปหน่อยเพื่อแลับมื้ออาหารผม็ะ้อทำ
“ ยื่นแ้มอนายมาสิ ” ผมลุึ้นยืนแล้วอบไป้วยเสียห้วนๆ
วานลินยยิ้มแล้วยืนึ้นพร้อมยื่นแ้มมาให้ับผม
ผมทำใ่อนที่ะ่อยๆยื่นมูนเอเ้าไปใล้วานลิน
อื้ออออออ
นายนั่นี้โผมอีรั้ วยโอาสับหน้าอผมไปแล้วับูบผม
ูบลไปอย่าหนัหนึ่ทีไม่ให้ผมไ้ั้ัวแล้วผละออ
พร้อมลับสีหน้าที่เบิบานเ็มที่ ผมอึ้ไปในทันที
“ ไอ้นวยโอาส ” ผมเินไปล็อออวานลินพยายามให้เาาอาาศหายใ
“ อ้า ปล่อยันนะอนโฮ ” วานลินร้อโวยวาย่อนที่ผมะพลาท่าโนเาึไปนั่บนัแล้วโนอแน่น
นผมร้อเสียหล
“ นาย็ปล่อยัน้วยไอ้บ้าวานลิน ” ผมิ้นแล้วโวยวาย
“ ถ้านายิ้นแบบนี้ันะปล้ำนายบนโ๊ะิน้าวนี่แหละ ” ประโยนั่นทำให้ทุอย่าหยุนิ่รวมถึัวอผมเอ
ผมรีบเรียบร้อยึ้นมาทันทีแล้วหันไม่ส่สายาวิวอนเาให้ปล่อย
แ่วานลิน็ยัอผมไว้เหมือนเิม
“ ันว่าเราไปทำานันเถอะนะวานลิน แหะๆ ” เมื่อผ่านไปนานแล้วเาไม่ยอมปล่อย
ผมึเอ่ยึ้นมาแล้วหัวเราะแห้ วานลินหันไปมอนาฬิาบนผนัแล้วลายอาผม ผมึรีบระเ้ัวออ
“ รอันรนี้่อน แล้วไปพร้อมัน ถ้าไม่รอนาย็รู้นะว่าะโนอะไร ”
เาเอ่ยู่ผม
ผมยี้ผมอผม่อนที่ะึ้นบ้านไป แล้วทำไมผมไม่อบโ้ ไม่เ้าใัวเอเลยริๆ
ถ้าเป็นแ่่อนผมะ่าเาลับแ่นี่ผมลับยืนนิ่เป็นหิน
หรือวานลินะร่ายมน์ให้ผมหลไ้นานี้แล้ว
.
.
.
.
- Kuanlin -
ไม่เื่อ็้อเื่อรับ
ผมโนเ้าม้าพยศนี่วยโอาสูบผมในอนที่ผมหลับ ะที่ปาอเาสัมผัสลมา
ผมรีบ่มาไม่ให้ลืมึ้นมาทันที ไม่ั้นเ้าัวะใมาแน่ๆ
นปาแ็แบบนี้้อทำให้อยู่หมั เป็นลูเี๊ยบในำมืออผมให้ไ้
ผมสัเอาารออนโฮที่เปลี่ยนไปเมื่ออยู่ับผม
เาูนิ่ลและเลิ่าผมไ้บ้า
แถมเวลาผมโนัวสัมผัสัวเา เา็ไม่อบโ้ผมอย่ารุนแรลับ
เาะอบผมึ้นมาแล้วแน่ๆ เพียิที่ปาแ็ๆอนายนั่นนั่นแหละ
แบบนี้ผมะับูบให้อ่อนลทุวันเลย
“ ันมาแล้ว ” ผมะโนลไปหาน้าล่าที่ำลัยืนรอผมอยู่
ผมึ้นไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนที่ะออไปที่ฟาร์มโยู่ให้อนโฮรอผม
เา็เื่อ่ายนผมแปลใ
“ รีบไปสัทีสิ ันรอนานแล้วนะ ” เาหันมาบ่นผม
แ่ผมลับยิ้มืนไปให้เา เารีบหันหน้าลับไปทันที
“ เ้าใแล้วรับแฟน ” ผมใหยอไปอีรั้
อนโฮหันวับแล้วัปาัวเอแล้วมวิ้ว
“ ันไม่ใ่แฟนนายสัหน่อย ”
“ อนนี้ไม่ใ่อีหน่อย็ไม่แน่นะ ” ผมอบลับอาารโมโหออนโฮไป
เ้าัว็หน้าึ้นสีทันที ผมึถือโอาสูมือนั่นอีหนึ่รั้
ผมำมือแน่นเพื่อป้อันไม่ให้เาสะบัออ วันนี้ที่ฟาร์มะสใสหน้าู
“ เ้าไป่วยเ็บผัที่แปลทานั้นเถอะ ” ผมบอับอนโฮที่อยู่้าๆ
เาพยัหน้า แล้วผมับเา็ไปยัุหมายโยที่มืออผมยัุมมือเาไว้อยู่
ผมูมืออนโฮมานถึหน้าแปลผัที่เป็นโมสีาวสะอา
้านในมีผู้ายนหนึ่ำลัรวราผัอยู่ ผมเห็นเาไม่ผิแน่ ฮันยอน อยู่ที่นี่
อารม์ีๆอผมเริ่มาหายไป
“ อนโฮนาย็มาที่นี่้วยหรอ ” เสียอฮันยอนเรียอนโฮเมื่อเาหันมาเอ
อนโฮหันหน้ามามอผมแล้วมอที่มืออเราที่ับัน ผมึยอมปล่อยแ่โยี เ็ะเหลือเิน
อย่าะถอนหายใไปให้ถึวันทร์
“ ฮันยอนนาย็มาูแลแปลผัเหมือนันหรอ บัเอิันะ ” เสียใสๆเอ่ยึ้นเมื่อเอเพื่อนนสนิท
เล่นเอาน้าัวอย่าผมน้อยใไปโยปริยาย ผมึเินอไปแถวน้ำทันทีเพราะไม่อยาะเห็นภาพบาาบาใสัเท่าไหร่
ผมนอนเล่นพูบนโหินอย่าเบื่อหน่าย พลาหยิบ้อนรวเล็ๆปาลไปในน้ำ ป่านนี้เาะมีวามสุเมื่ออยู่ับฮันยอนสินะ
“ หมาหัวเน่าเลยไล วานลิน ”
“ อนโฮันมีอะไระบอับนาย ” เสียอฮันยอนที่ัใล้ๆอยู่แถวนี้ัึ้นทำให้ผมเ้ัวึ้นมา
แล้วเินามเสียไป ฮันยอนับอนโฮที่อยู่้านบนโยที่ผมแอบมอาพุ่มไม้้านล่า
มืออฮันยอนับไปที่มือออนโฮทำเอาผมแทบะพุ่เ้าไป่อยหน้าเ้านั่นสัหมั
“ มีอะไรหรอฮันยอนว่ามาสิ ” อนโฮเอ่ยึ้น
“ ันอบนายนะอนโฮ ” เสียอฮันยอนัึ้น้อวนในหัวอผม
หัวใอผมแทบะไม่อยู่ับเนื้อับัว ฮันยอนสารภาพรัับอนโฮ ผมรู้สึเ็บในอ
แ่สีหน้าออนโฮ็แสอาารใึ้นมา แ่็ลับยิ้มไปให้ับฮันยอน วินาทีนี้ผมอยาะออไปัวามาแ่มัน็ะูเป็นผู้แพ้มาเินไป
ผมึรอฟัาปาออนโฮเสีย่อน
“ ฮันยอนอบในะที่นายมอบวามรัให้ับัน
แ่ันิว่าเราเป็นเพื่อนันแบบนี้ีแล้วนะ อีอย่าันมีนที่ันอบแล้ว้วย ”
ันมีนที่ันอบแล้ว้วย
ันมีนที่ันอบแล้ว้วย
ันมีนที่ันอบแล้ว้วย
ประโยออนโฮทำเอาผมใื้นึ้นมา
นอเหนือาารปิเสธวามรัับฮันยอน
ผมึเริ่มิเ้า้าัวเออีรั้ว่านที่อนโฮอบะเป็นผม
“ อบในะที่พูันรๆนะอนโฮ ” ฮันยอนเอ่ยึ้นมา้วยเสียเศร้า
แล้วเ้าไปออนโฮ อนโฮ่อยๆลูบหลัอฮันยอนอย่าแผ่วเบา
ในใผม็นึสสารฮันยอน แ่อีใ็สสารัวเอถ้านที่อนโฮอบไม่ใ่ผม
ผมะมีอาารเียวับฮันยอนอย่าแน่นอน
“ เป็นเพื่อนันแบบนี้ลอไปเลยนะอนโฮ ั้นันไป่อนนะ ” ฮันยอนยิ้มให้ับอนโฮอีรั้่อนที่ะเินออไปาที่รนี้
อนโฮถอนหายใอัวเอออมา ผมึถือโอาส่อยๆย่อไปทา้านหลั
“ นที่นายอบใ่ันหรือเปล่า ” ผม้มลไประิบที่้าหูออนโฮ
เ้าัวสะุ้เฮือแล้วหันมามอผม้วยสายาอาา
“ เสียมารยาทมาแอบฟันอื่นุยันไ้ไ ัน็ว่านายหายไปไหนมาั้นาน ”
อนโฮเริ่มบ่นผมึยนิ้วี้แะที่ปาอเาให้เาหยุ
“ นายิถึันหรอ ” ผมอบลับไป้วยเสียเรียบแล้วประสานสายาับเา
“ ฝันไปเถอะ ไม่มีทา ” อนโฮหันมาะโนใส่หน้าอผม หน้าผมแทบแเป็นเสี่ย
แ่ผม็ไม่ยอม่ายๆหรอ
“ อนโฮ นที่นายอบบอันไ้ไหมว่าือใร ” ผมเ้าสู่โหมริัอีรั้
อนโฮเอ็อึ้ไปับท่าทาอผม
“ ือัน .... ”
“ ันไม่แน่ใ ” เสียใสที่พูอย่าสั่นเรืออบพลาเบือนหน้าหนี
ผมรู้สึเลยว่านนั้นอาะไม่ใ่ผม เาะมีใรสันที่อยู่ในเมืออบแล้ว ผม้อัใริๆแล้วสินะ
ที่ผ่านมา็เป็นแ่ฝันอผมเท่านั้น
“ ไม่เป็นไรันไม่อยารู้แล้ว ” ผมอบลับเา
แล้วเรียมที่ะเินออไปาที่นี่เ่นเียวับฮันยอน
“ เี๋ยว่อน ” เสียออนโฮทำให้ผมะัเท้าที่ะ้าวไป
ผมหันหน้าลับไปพบับใบหน้าออนโฮที่เอ่อล้นไป้วยน้ำา
“ ันไม่รู้ว่าันอบหรือว่าหวั่นไหว แ่เวลาที่ันอยู่ับเา
ันมีวามสุอย่าบอไม่ถู ” น้ำาออนโฮเริ่มไหล แ่เา็พยายามลั้นมันแล้วพูออมา
“ ั้แ่ที่ไ้เอเาัน็รู้สึไม่อบหน้า แ่แล้วสิ่ที่เาทำับัน
มัน่อให้เิอาารเ้นอหัวใที่ผิปิในัวอัน
ันพยายามไม่รู้สึถึมันแ่มัน็ทำไม่ไ้
ันไม่รู้ว่าทำไมันถึเป็นแบบนี้เวลาอยู่ับเา ” น้ำาใสๆเอ่อล้นมาไม่หยุ
“ แ่ในเวลานี้ันรู้เพียว่าันาเาไม่ไ้ แ่ิว่าเาะหายไปาัน
ัน็ทำใไม่ไ้แล้ว ันลัวว่าเาะแ่พูเล่นหรือทำอะไรเล่นๆเพื่อให้ันอบ
แ่ัน็อบเาหวั่นไหวับเาทุอย่า ” อนโฮ่อยๆเินมารหน้าอผม
ผมรู้สึอยาะปลอบเาเ็มที่ แ่ผม็ลัวใัวเอ
“ ันไม่รู้หรอนะว่านายะพูริหรือพูเล่น แ่ัน็อบนายไปแล้ว เานนั้น็ือนาย
เ้าใหรือยั...วานลิน ” อนโฮปล่อยโฮอย่าหนั่อหน้าผมทันที
ผมรู้สึน้ำาะไหลเ่นันแ่ไม่ใ่วามเศร้า มันือวามีใ่าหา เมื่อไ้รู้ว่านที่เาอบ็ือผม
ผมึอนโฮเามาออย่าแน่น เา็ยัปล่อยเสียร้อไห้ไม่หยุ
“ พูอีทีไ้ไหมว่าอบัน ” ผมระิบบอเาแล้วลูบไปที่ลุ่มผม
อนโฮผละอแล้วทุบที่อผม
“ อย่ามาแล้ันไอ้นบ้า นายไ้ยินไปแล้วนี่ ” เาอบผมอย่าไม่พอใทั้ๆที่ัวเอยัร้อไห้เป็นเ็
“ ันไม่ไ้ยินเลยสันิเียว ” ผมอบลับแ่็โนสวน้วยหมัที่ทุบมาที่อ
“ ันไม่พูอะไรทั้นั้น ันะไปแล้ว ” อนโฮเรียมท่าะเินหนี
ผมึรั้มือเาเอาไว้
“ แ่ันอยาะบออบนายทุวันนะอนโฮ ันรู้ีับนายั้แ่แรเห็นนมันเปลี่ยนมาเป็นอบ
และในที่สุมัน็ลายเป็นวามรั ันอยาบอรันายทุวันเ้าใไหมอนโฮ ” ผมสารภาพับอนโฮอีรั้อย่าเป็นทาาร
เ้าัวยืนนิ่ราวับไม่สนใ
“ วานลินอบอนโฮรับ รัมาๆ้วย ผมอยาูบเาทุวันเลย ”
“ ทำบ้าอะไรอนายหยุนะ ”
ผมะโนอย่าเสียัลั่นเพื่อให้พระเ้ารับรู้ถึวามรู้สึที่ผมมีให้ับอนโฮ
เารีบเอามือมาอุปาอผม ใบหน้าออนโฮแ้มไป้วยสีแที่แมาๆอีรั้
ผมึเียบลแล้วัารนปาแ็รหน้า
อื้อออออ
ผมึหน้าออนโฮเ้ามาแล้วบูบลอย่าหนัหน่วไม่ให้เามีโอาสอบโยอาาศหายใ
พร้อมับแทรลิ้นเ้าไปิมให้ทั่วโพรปาออนโฮ
สัมผัสร้อนแรที่ผมมอบให้เามันเพิ่มอุหภูมิวามร้อนให้ับผมรวมถึัวออนโฮเอ
ผมวัลิ้นแล้วูบย้ำๆลไปบนริมฝีปาออนโฮ
โยไม่ลัวว่าปาอเาะ้ำมาแ่ไหน เพราะ่อแ่นี้ไปผมะทำให้้ำระบมนไม่สามารถ่าผมไ้อี
“ แฮ่ นายมันบ้า ” อนโฮหอบหายใอย่าหนัรวมถึัวผมเอ
เาใ้มือเ็ราบที่ผมทิ้ไว้บนปา
“ นี่มันแ่เริ่ม้น ่อไปเี๋ยวนาย็ะินเอ ” ผมมออนโฮอย่ามีเลศนัย
ึโนทุบอีรั้หนึ่
“ ันไม่มีทายอมนายแบบนี้แน่ ” อนโฮเอ่ยึ้นแล้วระทืบไปที่เท้าอผมย้ำๆแล้วหันหลัวิ่ไป
โอ๊ยยย !!!
“ ืนนี้นายไ้ร้อราน้อร้ออีวิันแน่ยูอนโฮ !!! ”
เหม็นวามรั !!!
เฮลโล ในที่สุฟาร์มแห่รั็บลไปแล้ว
อบันไหมเอ่ย
ฝาิามเรื่อ่อๆไป้วยนะ
1 เมนท์ 1 ำลัใ
แล้วพบันใหม่
ความคิดเห็น