๊U-Le

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

                                                            บทนำ

ตุมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงระเบิดนิวเคลียร์ที่แรงที่สุด Tsar bomb ระเบิดที่มีน้ำหนัก 27 ตัน ลูกสุดท้ายดังก่อนที่ทุกอย่างจะจบลง


ย้อนไป 2 อาทิตย์ก่อนหน้านี้
บุรุษในเสื้อกาวน์สีขาวสะอาดตาเดินถือแก้วกาแฟหอมกรุ่นไปตามทางเดินใต้อุโมงค์ของ องค์กรลับของสหประชาชาติ ในขณะที่เดินมีผู้คนที่สวมใส่เสื้อกาวน์นับสิบเดินขวักไขว่อย่างเร่งรีบสีหน้าของแต่ละคน บ่งบอกถึงแววตะหนก หวาดกลัว ในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า
"ดร.ยูเร ตอนนี้พวกมันกำลังปล่อยคลื่นกัมมันตลังสี ที่ด้านตะวันออก"
"อืม"
คำคอบสั้นๆจากปาก ดร.ยูเร ก่อนจะเดินหลบนักวิทยาศาสตร์ที่กำลังรายงานความเสียหายไปแสกนนิ้วมือหน้าห้องๆหนึ่ง บานประตูสีใสเปิดออก เขาหันไปมองนักวิทยาศาสตร์คนนั้นอีกครั้ง
"กาแฟนี้หอมมาก คุณว่าไหม" เขาพูดพลางยกแก้วขึ้นดมช้าๆ
"โธ่ !ดร. ตอนนี้โลกกำลังปั่นป่วนวุ่นวาย ท่านยังมีกะจิตกะใจดมกาแฟอยู่หรือครับ"
แววตาของเขาหม่นแสงลง สายตาจับจ้องไปที่หน้าของนักวิทยาศาสตร์

" ผมคิดว่ากาแฟแก้วที่หอมที่สุด เพราะ.........มันอาจเป็นแก้วสุดท้ายของชีวิต"

ดร. ยูเรหันหลังเดินเข้าไปในประตู เขาไม่ลังเลเลยที่จะพูดประโยคนั้น เพราะมันคือความจริง เท้าทั้งสองก้าวเดินไปตามทางเดินเล็กๆที่ลาดเอียงลงไปยังห้องทดลองลับ องค์กรของเขาเป็นองค์กรที่ศึกษาเกี่ยวกับการติดต่อส่งสัญญาณไปยังนอกชั้นบรรยากาศ หรือจะพูดง่ายๆ คือการติดต่อกับมนุษย์ต่างดาว ในสายตาของใครหลายๆคนอาจมองเรื่องนี้เป็นเพียงความเพ้อฝัน เป็นแค่นิทาน แต่ก็มีคนไม่น้อยที่อยากจะเปิดเผยไขปริศนาความเร้นลับ โดยเฉพาะองค์กร Growth  Hope<G.H> ได้รับโครงการจัดทีมทั้งหมด 100 กว่าคน รวบรวมบุคคลอัฉริยะทั่วทั้งโลก เครื่องมือที่ทันสมัยมากที่สุด และมีเขาเป็นผู้ดูแลมาตลอด 50 ปี เป็นเวลานานที่เราเพียรพยายามทุกวีถีทางกับไม่ได้รับความคืบหน้า จนกระทั่งวันหนึ่ง หนึ่งในหน่วยงานได้รับข้อความสั้นๆ จากระยะทาง 13,200 ล้านปีแสง ข้อความนั้นถูกฉายบนหน้าจอโฮโลแกรม 

                                                                     

                                                                                       c d me;s      a r,
ทุกคนในองค์กรต่างมารวมตัวกันด้วยความดีใจ บนโฮโลแกรมอยู่ในกระบวนการแปลคลื่นสัญญาณ 30 นาทีผ่านไปเขาสัมผัสได้ถึงความเหนียวเหนะหนะที่มือ เสียงหัวใจที่เต้นเร็วถี่ เขาเสียงผ่อนลมหายใจยาวๆเพื่อระงับความตื่นเต้นลง
ติ๊ดๆๆ เมื่อหน้าจอประมวลเสร็จ ข้อความสั้นๆก็ปรากฎ 

                                                                                      "หายนะจะอุบัติ"



ใครทำ นี้มันเรื่องเหลวไหลจริงๆ!!

หึ เรื่องงี่เง่า!

ไม่มีทางเป็นไปได้ !
เขายังจำเสียงผู้คนเหล่านั้นที่ตะโกนโวกเวก ความรู้สึกแห่งความหวังของทุกคนดิ่งลงในความมืด