กระเตงไม่ได้หยุด สุดเวทย์มนต์

ลำดับตอนที่ #6 : ทดสอบสมรรถภาพทางร่างกาย

    ชะแว้บ บ บ บ บ!

 แสงสีขาวปรากฎขึ้นและหายไปทันที  แทนที่ด้วยหญิงสาวผมสีตะวัน  เธอหมุนตัวรอบๆ  
ใช้สายตาสำรวจห้องที่ตัวเองมาสิงสถิตอยู่...

   ห้องนี้มีโทนสีส้มอ่อน  เป็นห้องที่ไม่เล็กไม่ใหญ่ (ก็กลางๆน่ะแหละ)  ด้านขวามีเตียงสี
ขาวขนาดคิงไซท์วางอยู่  ถัดจากเตียงไปเป็นตู้เสื้อผ้าไม้โอ๊คติดผนัง  ซึ่งเมื่อเปิดดูจะเห็น
ว่ามีเสื้อผ้ามาส่งให้แล้วตามที่บอกจริงๆ   ห่างจากตู้เสื้อผ้าไปประมาณสองเมตรก็มีโต๊ะ
เครื่องแป้งกับตะกร้าไว้ใส่เสื้อผ้าที่ใช้แล้วตั้งอยู่ติดกัน   ส่วนห้องทางฟากซ้ายนั้นจะมี
ห้องน้ำอยู่  ถัดจากห้องน้ำไปก็มีแค่ประตูไม้เรียบๆซึ่งเอาไว้ทำอะไรเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน

   เฮ้อ  ไม่ใช่เวลาจะมาคิดเรื่องนี้นะ  นี่ก็ดึกมากแล้ว อาบน้ำเอาแรงไว้ไปฝึกพรุ่งนี้ดีกว่า  (ป.ล.นี่คือดึกสำหรับโรล  20:30)
เช้าวันรุ่งขึ้น...

"ตุเล้ง ตุเล้ง  แกร้ง แกร้ง ป้อง  ป้อง  แฉ่ง แฉ่ง  ป้องๆๆๆๆๆ  ตื่นเดี๋ยวนี้น้านักเรียนทุกคนน น น น น  ไม่งั้นวันนี้รับบทโหดสอบสมรรถภาพทางร่างกายมากกว่าเดิมสิบเท่า  ตื่นๆๆ!!!!!"

 เพียงเท่านั้นแหละ...      ทำเอานักเรียนทั้งสามตึกทุกปีทุกชั้นเรียนตาสว่างกันเป็นแถบๆ!!  รุ่นพี่ปีก่อนๆน่ะกลัวการสอบนี้ซะยิ่งกว่าอะไรดีO_O   เพราะมันอภิมหาโหดน่ะสิ  แถมออกสอบแต่ล่ะครั้งยังไม่ซ้ำกันอีกแน่ะ  กลัวรุ่นพี่ไปบอกรุ่นน้องว่าควรทำยังไง  แต่หากว่ามันไม่ซ้ำกันแบบนี้ก็ตัวใครตัวมันล่ะหว้า....

   เช้าๆนี้ฝ่ายบริการน้ำจะเปิดอัดเต็มกำลัง   เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่านักเรียนทั้งสามตึกต้องใช้น้ำพร้อมกันทันทีที่เสียงปลุกเจ้ากรรมเอ่ยขึ้นผ่านไมโครโฟนเจ้าเทพ(เทพสมชื่อ)  ที่ไม่ต้องใช้สายไฟต่อให้ยุ่งยาก  พูดถึงไหน ดังไปถึงนั่น   เดลิเวอร์รี่จริงๆ...

  ฝ่ายนักเรียนปีหนึ่งอย่างตึกจันทราสรวงสวรรค์ก็ย่อมเร่งรีบเหมือนกัน   เพราะคุณแท่งแก้ว(เรียกซะเพราะพริ้ง)  (อย่าลบหลู่นา เมื่อวานน่ะคิงด์โดน...)  บอกว่าให้มาเจอเพื่อนๆพร้อมกันที่หน้าตึกตอนแปดโมง   นี่มันก็ปาไปเจ็ดโมงครึ่งแล้วO-O   ยังไม่ได้มีใครลงไปซักคน ตายล่ะหว่างานนี้

หน้าตึก

"แฮกๆๆ  นี่ฉันสายกว่าเพื่อนหรือนี่"  เอิร์คบอก

"ฉันกะว่าจะไม่ด่าแล้วนะ(-_-^)   แต่เมื่อคืนได้ข่าวว่าไปเล่นเกมส์ที่ศูนย์รวม  อิเลคทรอค   นี่ "   แองจ์ไม่วายบ่นเข้า

"คร้าบๆ  ผมยอมรับผิดแล้วคร้าบ  ว่าแต่เด็กตึกอื่นก็มารวมอยู่ที่หน้าตึกเหมือนกันนี่ แสดงว่าคงจะเจอเหมือนกัน"

"อืม ใช่ๆ  แต่ฉันเข็ดลุงแท่งแก้วนั่นแล้วล่ะ T^T" คิงด์โอดครวญ

"อ้าว  ทำไมล่ะ" มินถามได้ตรงใจโรลเสียจริง...

"ก็เมื่อวานน่ะ  ไอ้คิงด์มันดันหปบอกคุณแท่งแก้วว่า  ลุงๆ เปิดหน่อย  เลยโดนระเบิดทดลองปาเข้าจากไหนไม่รู้สิบลูก  เล่นเอาตัวดำปิ้ดปี๋  ฉันยังขำไม่หายเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ"    

เอิร์คได้ทียำเพื่อนซะเละ  แต่ก่อนที่คิงด์จะได้ไล่เตะก็มีเสียงคุณครูฝ่ายไหนก็ม่ายรุดังขึ้น..

"เอ้าๆ  มาครบกันแล้วใช่มั้ยปีหนึ่ง  ปีอื่นๆกรุณาเหยียบเบรคของคุณไว้ ณ บัดนาว(แล้วเสียงที่ตามมาคือ โครม!  โอ้ย!  เอี้ยด! และอีกสารพัดอยู่บนตึก)   เดี๋ยวครูจะประกาศเรื่องพวกเธอให้ใหม่ แล้วถ้าใครขยับแม้แต่ก้าวเดียวครูจะจับยัดบ่อจระเข้  รับทราบ!(รับทราบ!!!!!!!!!!)     ส่วนเด็กปีหนึ่งฟังทางนี้   เลยจากตึก  อาทิตย์เจิดจรัส  จะมีทางแยกไปลานเรียนนอกห้องหรือลานฝึกอยู่  ให้เดินไปทางนั้น แต่!(เด็กกลุ่มอาทิตย์เจิดจรัสรีบหยุดตัวทันที)   ปีหนึ่งของทั้งสามตีกจองจัดแถวตอนตามกลุ่มตึก เอามือสองข้างแตะไหล่คนข้างหน้าแล้วร้องเพลง รถตุ้กๆ ไปจนกว่าจะถึง รับทราบ!  (รับทราบ!!!!!!!!!!)   เอาล่ะไปได้"

 แล้วเจ้แกก็หันไปสั่งรุ่นพี่ต่อ(ที่คาดว่าน่าจะกลายเป็นหินไปแล้ว)

"รถตุ้กตู้ก บันทู้กถ่าน โรถขึ้นสาพาน ขึ้นสาพานๆ..."

แล้วก็ดังไปเรื่อยๆโดยไม่มีใครสามารถรับรู้ได้ว่าเจ้แกมาไม้ไหน!!!

ฝากเม้นติชมด้วยนะคะ  จะนำไปใช้ค่ะ^^
CRY.q