แคนโต้

ลำดับตอนที่ #6 : ละอองฝนและความเงียบ

๑
หน้าต่างบานโต
หยดน้ำนอกหน้าต่าง
หญิงสาวในหน้าต่าง

๒
ละอองฝนบางเบา
คละเคล้าด้วยหมอกขาว
สายลมพัดพา..เจ้า

๓
ทอดกาย ณ พื้นผิว
ใบไม้..
ละอองฝนชุ่มฉ่ำ

๔
หยดน้ำอ่อนใส
หยาดสู่พื้นดิน
ชื้นแฉะเลี้ยงชีวิต

๕
ความเงียบ
เสียงเพลงไพเราะ
ที่คนอื่นไม่ได้ยิน

๖
ในความเงียบ
ฉันอยู่ในห้วงของความคิด
ฉันพบบางสิ่งซ่อนอยู่ใต้อำนาจจิตใจ

๗
สวยงามและเลวร้าย
ฉันใช้ชีวิตอยู่บนหุบเขาแห่งรัตติกาล
ดื่มด่ำกับแสงทองของดมิสา

๘
ฉันเฝ้ามองไปยังอีกฟากฝั่ง
ที่มีนภาสีครามสว่างไสวด้วยดวงตะวัน
มีทุ่งหญ้าขจีแต่งแต้มด้วยดอกหญ้าหลากสี

๙
นั่นแหละ!!
ที่นั่น..ที่ๆฉันต้องการ
ฉันต้องการหลุดพ้นจากพันธนาการ

๑๐
ฉันต้องการดวงตะวันที่ให้ความสว่างไสว
ฉันอดทนกับรัตติกาลอันยาวนานมามากพอ
ถึงเวลาที่ฉันต้องไป..

๑๑
ฉันตัดสินใจข้ามไปอีกฝั่ง
ฉันเดินบนอากาศธาตุที่ว่างเปล่า
มีเพียงความคิดและจินตนาการนำทาง

๑๒
อีกก้าวเดียว !! จะถึงแล้ว
ดินแดนแห่งความสวยงาม
ฉันตื่นเต้นที่จะได้อยู่บนผืนแผ่นดินใหม่

๑๓
ทันทีที่ฉันก้าวเท้าวางลงบนผืนหญ้าเขียวขจี
ฉันกลับพบว่าร่างกายของฉันค่อยๆสูญสลาย..
กลายเป็นอากาศธาตุในที่สุด

๑๔
ฉันเป็นอากาศ
ที่ล่องลอยระหว่าง
หุบเขารัตติกาลและดินแดนสว่างสดใส

๑๕
ฉันสัมผัสถึง
ความงามของดาว
และกลิ่นหอมของดอกไม้

๑๖
น้ำใสหยดลงบนผิวน้ำ
สะท้อนแสงไฟ
แวววาวในดวงตา

๑๗
แสงแววาว
เสียงฝนกระทบหลังคา
ปลุกหญิงสาว

๑๘
ตื่น
จาก
ภวังค์

๑๙
ไม่มีหุบเขาจันทรา
ไม่มีดินแดนสุริยะเทพ
มีเพียงฉัน..หญิงสาวและสายฝน

๒๐
หุบเขารัตติกาล
จะมีฝนตก
แบบนี้หรือเปล่า?

๒๑
ดินแดนแห่งสวยงาม
จะมีฝนตก
แบบนี้หรือเปล่า?

๒๒
แสเสียงสายฝน
เส้นเสียงเปียโน
โด เร มี ฟา ซอล ลา ที ..

๒๓
โด โด โด
โด
โด อีกครั้ง

๒๔
โด โด โด
ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง
น้ำใส เสียงใส

๒๕
ลื่นไหล
นอกกระจกใส
บานโต

๒๖
ไหลลื่น
ไหลรวม
เป็นแอ่งน้ำ

๒๗
ฝนหยดลงเรื่อย..
แอ่งน้ำเล็ก
กลายเป็นแอ่งใหญ่

๒๘
แอ่งน้ำใหญ่นอกกระจก
สะท้อนภาพหญิงสาว
ในกระจก

๒๙
ภาพสะท้อน
หญิงสาว
แววตาเศร้า

๓๐
เศร้า..เศร้า
ใบไม้ปลิวร่วงบนแววตา
ของภาพสะท้อน

๓๑
ลมหอบใบไม้
ปลิวไปทางอื่น
แววตาหญิงสาว..สดใส

๓๒
เธอสวย..แม้ในแววตาเศร้า
เธอสวยมาก
ในแววตาสดใส

๓๓
พิงไหล่สง่า
แนบแก้ม
กับกระจกใส

๓๔
หน้าแดง
หยดน้ำ
หอมแก้มเธอ

๓๕
หลับตาพักใจอ่อนล้า
กับสายฝน
และเสียงเปียโน

๓๖
หลับตา
หลับใหล
ตลอดกาล..