แคนโต้

ลำดับตอนที่ #5 : เขาผู้นั้น

๑
บุคคลหนึ่ง
ข้าเพิ่งรุ้จัก
รู้สึกดี..กับเขาผู้นั้น

๒
ไม่มีบทสนทนาใด
ข้าฝากกวีไว้กับเขา
แคนโต้..หลายบท

๓
จดจำทุกถ้อยคำ
ของบทสนทนา
ในอดีต...

๔
ในวันที่หัวใจของเขาโดดเดี่ยว
เขาต้องการใครสักคน
ที่คอยห่วงใยและปลอบโยน

๕
เขาลืมไปงั้นหรือ?
ว่าใครคนหนึ่ง
ที่ห่วงใยและพร้อมปลอบโยน

๖
ทุกๆมุมของห้องให้มุมมองที่แตกต่าง
โลกใหญ่มากในความคิด
..ของเขา

๗
ข้าฝากให้เขา...
ทุกๆมุมของห้องให้มุมมองที่แตกต่าง
แล้วมุมไหนหรือที่ท่านมองเห็นมากที่สุด

๘
ดีใจกับกาลเวลาที่จากบ้านมา
ทำให้ได้มองเห็นหลายสิ่ง
..ความรู้สึกของเขา

๙
ข้าฝากให้เขา...
ดีใจงั้นหรือคือความรู้สึกของท่าน
แล้วท่านเห็นสิ่งไหนมากที่สุด

๑๐
แสวงหายังคงดำเนินไป
เป็นสิ่งที่แน่นอน ณ สถานการณ์ที่เปลี่ยนไป
..เขานึก

๑๑
ข้าฝากให้เขา...
ท่านดำเนินถูกทางแล้วหรือ
การเปลี่ยนแปลงคือสิ่งที่แน่นอน

๑๒
ภาพของทุกสิ่งที่ผ่านตา
ยังคงอยู่ในใจเสมอ
..เขาว่าอย่างนี้

๑๓
ข้าฝากให้เขา...
ทุกสิ่งของท่านสำคัญเท่ากันหรือเปล่า
กาลเวลาลบความทรงจำได้เสมอเช่นกัน

๑๔
มีเพียงความเงียบ
เขา...
เงียบ..

๑๕
ความเงียบของเขา
ยิ่งบีบคั้นความห่วงใยของข้า
ที่มีต่อเขา

๑๖
ข้า
ลา
เขา

๑๗
ข้าล้มตัวบนฟูก
หัวหนุนหมอนนุ่ม
ไม่มีความง่วงใด

๑๘
ความเงียบจากเขา
มันทำให้ข้า..
นอนไม่หลับ

๑๙
ตอนนี้ เวลานี้
วันที่ 16 พฤศจิกายน 2549
01.10 น.

๒๐
ข้ายัง
หลับ..
ไม่ลง

๒๑
คำถามเขาผู้นั้นเป็นใคร?
คำตอบของข้า
คือไม่รู้

๒๒
คำถามข้าเป็นใคร
คำตอบของเขา
คือไม่รู้

๒๓
น้ำเสียงของเขา
ทำให้ข้าหลงไหล
มิอาจลืม...