คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 :: แกล้ง ! (100%)
ตอนที่ 2 : แกล้ง !
Rose
สวัสดีค่ะ ผู้อ่านที่น่ารักทุกคนดิฉันโรส แฟนกำมะลอของคุณฮาร์ฟเองแหละค่ะ ตอนนี้โรสก็ได้พ้นจากการเป็นเครื่องมือของคุณฮาร์ฟแล้ว ทำไหมโรสต้องทำให้คุณฮาร์ฟเหรอค่ะ เหอะ ๆ โดนไอ้พี่ชายเจมส์ เวร ! บังคับให้โรสทำ มันบอกว่าถ้าไม่ทำ มันจะเอาเรื่องแย่ๆ ของโรสไปฟ้องพ่อแม่ ดูซิค่ะ พี่ชายแท้ ๆ กลั่นแกล้งน้องสาวได้ลงคอ โรสไม่อยากโกหกคุณฟลุตหรอกนะ ไม่อยากช่วยตั้งแต่ด้วย เฮ้อ ชีวิตนี้โรสนะค่ะไม่เคยโกหกใครเลย และไม่ชอบคนโกหกด้วย รู้สึกผิดจริงๆ โรสควรทำไงดีค่ะ ฮือๆ ตอนเช้าของอีกวันค่ะ โรสก็ตัดสินใจว่าจะไปบอกความจริงกับฟลุตไม่ว่าอะไรเกิดขึ้น โรสไม่สน ขอแค่บอกความจริงกับเขาเท่านั้น
“ไปไหน โรส” พี่เจมส์ค่ะ ลงมาทักโรส
“อ๋อ โรสจะออกไปข้างนอกแปบนึงนะค่ะ พี่จะเอาอะไรหน่อยไหมค่ะ” โรสพูดแล้วเดินไปจุ๊บปากพี่ชายตัวเองเบาๆ
“อ้อน จริงๆนะเรา อืม ขอ XXX” เอ่อ ชีวิตพี่ไม่ต้องการอะไรนอกจาก ‘ถุงยาง’ แล้วใช่ไหมค่ะ
“คร้า รสเดิมเนอะ เดี๋ยวโรสมานะ พี่เจมส์เฝ้าบ้านดีๆละ ไม่ใช่โรสกลับมาเห็นพี่หิ้วผู้ชายที่ไหนไม่รู้ขึ้นห้องอีกนะค่ะ” ว่าแล้วก็ส่งสายตาโกรธๆ ไปมองพี่ชายตัวเองค่ะ
“555+ น้องคนนี้รู้ดีทุกอย่าง” เอ๊ะ ! หมายความว่าไงเนี่ย
“อ๋อ ๆ เจลด้วยนะ มันหมดพอดีอ่า” อ่าร๊ายยยยยยยยย ! เฮ้อ
“ค่ะ พี่ชายหมดทุกอย่าง” ประชดไปซักหน่อย
“รีบไปๆ ได้แล้วครับ น้องสาว จุ๊บ” พี่เจมส์ว่าเสร็จก็เดินมาจุ๊บปากโรส และเดินไปที่ห้องเลยค่ะ เฮ้อ ไม่ไหวๆ 5555+ พ้นแล้วๆ รีบไปสถาบันดีกว่า นึกไปไวเท่าความคิด หยีบเต็มกำลังเลยค่ะ หวิดชนอยู่หลายรอบเหมือนกัน จนในที่สุดโรสก็มาถึงจนได้ค่ะ เมื่อมาถึงโรสก็เดินไปที่ เคาน์เตอร์ ก่อนเลยค่ะ
“เอ่อ.. ไม่ทราบว่า คุณครูฟลุตมารึยังจ่ะ สุดหล่อ” โรสถาม พนักงานเคาน์เตอร์รูปหล่อคนนึงค่ะ
“อ๋อมาแล้วครับ พี่โรส ที่ห้องซ้อมอ่านะครับ” พนักงานรูปหล่อตอบ และยิ้มให้โรสหน่อย ๆ อ๊ากกก ละลายๆ
“น่ารักจริงเลยค่ะ งั้นเดี๋ยวพี่ขอเศษกระดาษเล็กสักใบนะจ่ะ” โรสพูดและยื่นมือรับกระดาษและ ไปหยิกแก้มพนักงานรูปหล่อเบาๆ หมั่นเขียวๆ เอ๊ะ ! นอกเรื่องๆ นึกขึ้นได้ก็รีบไปเลยค่ะ เสียเวลาๆ
เป็นไปตามคาดค่ะ คุณฟลุตอยู่และคุณฮาร์ฟก็อยู่ด้วย ว๊าแย่จังทำไงดี ไม่สนหรอกค่ะ เดินเข้าไปธรรมดามากค่ะ
“สวัสดีค่ะ คุณครูฟลุต พี่ฮาร์ฟ จุ๊บๆ” เนียนๆไว้ก่อนเลยค่ะ อิอิอิ
“อ่าว คุณโรสมาได้ไงครับเนี่ย ไปเรียนที่ฝรั่งเศสไม่ใช่เหรอครับ” ฟลุตเปิดคำถามเลยค่ะ โรสแอบเห็นคุณฮาร์ฟส่งสายตาอาฆาตมาที่โรสด้วยค่ะ TT’
“ใช่ค่ะ เพิ่งกลับมาค่ะ พอดีเหนื่อยๆ เลยอยากพักผ่อนและอยากมาเจอหน้าพี่ฮาร์ฟด้วยนะค่ะ คิดถึงโรสเปล่าค่ะ” 555+ ไม่จ้างแต่เล่นเติมกว่าตอนจ้างอีกนะค่ะ จะบอกให้
“อ่าๆ คิดถึง” พูดเย็นชาได้อีกอะไรเนี่ย
“มีอะไรรึเปล่าครับมาหาผมถึงที่นี้” ฟลุตถามด้วยความสงสัยค่ะ น่ารักๆ จริงๆ
“อ๋อ มีเรื่องให้ช่วยเรื่องฟลุตนิดหน่อยอ่าค่ะ พี่ฮาร์ฟขอคุยกับฟลุต สองคนได้ปะค่ะ”
“ไม่ได้” อ๊ากกกก โหมดดาร์กไปแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ฮาร์ฟ ผมขอเวลานิดเดียว” เอ๊ะ ! ไปแอบปรับความเชื่อใจกันตั้งแต่เมื่อไร นี้โรสเพิ่งหายหน้าไป 3 – 4 วันได้เองนะ อึ้งค่ะ
“พี่บอกไม่ได้ ก็ไม่ซิครับ” อะไรเนี่ย ชักเริ่มไม่ดีแล้วละ
“งั้นโรสขอเบอร์ก็ได้ค่ะ” โรสพูดและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียม SAVE เบอร์ค่ะ (และตอนนั้นเองโอกาสก็เข้าข้างโรส หึๆ)
Harp
หึๆ ดูถูกผมมากเกินไปแล้วนะโรส ทำไหมผมจะไม่รู้ว่าเขามาทำไหม คิดจะมาบอกว่าจริงละซิ เห็นหน้าตาก็รู้แล้ว่ามาเพื่อการนี้ แถมยังตีเนียนๆ ได้ดีกว่าตอนที่ผมจ้างมาซะอีก ยัยโรส ตอนนี้ผมเริ่มคิดหาทางแล้วครับจะทำยังไงดี อ๋อ !!!!!!!!!!!!
“โอ้ย !” ผมพูดและล้มไปกลับพื้นเลยครับ ทั้งสองเบี่ยงความสนใจมากที่ผมหมดเลย
“พี่ฮาร์ฟเป็นอะไรครับ” ตัวเล็กถามผมครับ
“พี่ปวดท้อง มากๆเลยครับ น้องฟลุต” เนียนได้อีกครับผมอ่า แสดงมาเยอะ
“ไปโรงพยาบาลดีกว่าไหมครับ เดี๋ยวฟลุตไปเรียกให้” อ่าเข้าแผน
“ไม่ต้องครับ ฟลุตพี่ต้องการยาที่รถพี่อ่าครับ ซองสีม่วงๆอ่าครับ ลองไปค้นดูนะครับ” โกหกไปก่อนครับนาทีนี้ หึๆ ฟลุตก็หน้าตาตื่นวิ่งลงไปเลยครับ ยัยโรสยืนอึ้งไม่ทำอะไรเลย
“จะทำอะไร ?” ผมมองหน้ายัยโรส แล้วลุกขึ้น
“นี้ คุณโกหก ?” หึๆ ใช่จ่ะน้องสาว เพิ่งรู้หรอก ไม่ทันมารยาพี่หรอก
“ใช่ แล้วจะทำไหม แกจะทำอะไรห๊ะ ! ยัยโรส” ผมตะคอกเสียงดังครับ
“มาทำสิ่งที่ถูกต้อง”
“หยุดและกลับไปซะ ก่อนที่ครอบครัวจะเดือดร้อน” ผมขู่
“ไม่” เธอพูดเสียงแข็ง เหมือนไม่กลัวสิ่งที่ผมพูดซักนิด
“หึๆ งั้นเธอก็นอนไปสักพักแล้วกันนะ ยัยโรส” ผมก็และต่อยเข้าไปที่ท้องเธอครับ เธอก็พยายามหนีก็ไม่พ้นครับ สลบคาพื้นไปเลยคราวนี้ ผมรีบนำตัวเธอไปที่ห้องน้ำหญิง และล็อคประตู ต่อไปผมก็รีบโทรหาไอ้เจมส์ก่อนเลยครับ
(ฮัลโหล ว่าไง ไอ้ไม่หล่อ) แหม่ใช่เวลากวน ไหม เดี๋ยวปัด !
“เออ ! ไอ้เจมส์มึงรีบมาเก็บน้องมึงไปเลยนะ”
(ไรมึง น้องกูไปอยู่กับมึงได้ไง)
“น้องมึงมา เพื่อจะบอกความจริงกับฟลุต แผนกูได้แตกพอดี ไอ้เวร มึงรีบมาเร็วๆ”
(เออ ๆ กูจะไปเดี๋ยวนี้แหละ) ตัดสายทันทีครับ ...
เมื่อ ผมจัดการทุกอย่างเสร็จ ก็รีบไปจัดฉากเหมือนเดิมเลยครับ 30 วิ ให้หลังต่อมา ฟลุตก็วิ่งเข้ามาหน้าตาตื่นมาช้อนตัวผมที่นอนปวดท้องอยู่กับพื้น
“พี่ฮาร์ฟ ผมหาไปเจออ่าครับ ฮึกๆ” ตัวเล็กพูดแล้วเหมือนจะร้องไห้
“ไม่เป็นไร เหมือนพี่จะอาการหายไปแล้วครับ อย่าห่วงเลยครับ อาการโรคกระเพาะคงกำเริบ” ผมพูดแล้วพยายามพยุงตัวขึ้น แบบเนียนๆ หึๆ
“ฮึก ๆ” อ้าว จะร้องไห้ขึ้นมาแล้วครับ
“โอ๋ะ ๆ ไม่เป็นอะไรนะครับ” ตั้งแต่เริ่มไว้ใจกันมา รู้สึกน้องจะชอบร้องไห้กับผมบ่อยมากกกกกก
Flute
หึๆ ผมรู้แล้วครับ ว่าคุณฮาร์ฟประสงค์อะไร ผมเพิ่งรู้เมื่อโรสมาเนี่ยแหละ สงสัยรึเปล่าว่าผมแอบไปรู้มาตอนไหน หึ ก็ตอนขอเบอร์ซิครับ โชคยังเขาข้างผม ผมเห็นหน้าคุณฮาร์ฟคิดอะไรอยู่ก้ไม่รู้ เขาก็มองไปทางหน้าต่าง ชมวิว เลยเปิดอากาส ให้โรส ยัดกระดาษอะไรก็ไม่รู้เขามาในมือผม โดยที่คุณฮาร์ฟไม่ได้สงสัย หรือสังเกตุอะไรเลย แต่พอตอนจะที่ผมจะบอกเบอร์นี้ซิครับ เขาก็ปวดท้องขึ้นมา ผมก็เลยรีบลงไปเอายา ตอนลงไปหายาให้เขาผมก็อ่านนะครับ อ่านตนแรกตกใจมากครับ ผมก็เผลอร้องไห้ที่ดันโง่ไว้ใจเขาอีกแล้ว ถามว่าเสียใจไหม ก็มากครับ ผมเจอหนักกว่านี้มาแล้ว หลายครั้งแล้วในชีวิตผม เจอศึกครั้งนี้เลยพอไปไหวไงครับ ถ้าเป็นตอนแรกที่ผมเจอแบบนี้ ผมคงร้องไห้ เพ้อเจ้อไปเกือบครึ่งเดือน (จนผมไม่คิดจะมีความรักให้ใครอีกแล้วครับ ผมคิดว่าจะอยู่แบบโสดๆ แบบนี้ตลอดไป) แต่ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้วครับ .... ต่อจากนี้ไปมันคือการ “หลอกหลวง” จากผม !!!! รู้จักคำว่า ยั่ว ไหม คุณฮาร์ฟ 5555+ เผลอขำไปในใจ แต่ภายนอกก็แอ๊บร้องไห้นิด ๆ เดี๋ยว อ๊าก สะใจกว่านี้ไม่มีอีกแล้วครับ ไม่รู้ซิครับ ถ้าคนอื่นทำกับผมแบบนี้ ผมคงเลิกยุ่งไปด้วยนานละ แต่ไม่รู้ทำไหมคนๆ นี้เหมือนมีแรงดึงดูดให้ผมอยากยั่ว อยากแกล้งจนผิดวิสัยของผมซะได้ 555+
“ฮึกๆ ขอโทษนะครับที่ทำให้พี่รำคาญในบ้างเวลา ฮือๆๆ” 555+ ตีเนียนร้องไห้ต่อ ตาลุงก็กอดผมไว้เลยครับ
“โอ๋ะ ๆ พี่ไม่เคยรำคาญ น้องฟลุตเลยนะครับ ไม่คิดมากซิครับ” หึๆ จะทนได้กี่น้ำห๊ะ แสดงได้ แสดงต่อไป
“ฮึก ๆ ฮือ ๆ พี่ฮาร์ฟ”
“ไม่ร้องนะครับ น้องฟลุตคนเก่ง” พี่เขาจับคางผมเงยขึ้นสบตากับเขาตรงๆเลยครับ ทีนี้ เสียววูบ อยู่ดีๆ น้ำตามันก็เกิดอยากหยุดซะงั้น พี่เขาเลื่อนหน้ามาหาผมแล้วครับ เลื่อนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ๆ นี้เกินไปแล้ว
“พี่ฮาร์ฟ” ผมอุทานอย่างตกใจ ยังคงความแอ๊บซื่อๆ เอาไว้
“อะไรครับ น้องฟลุต” เขาก็เลื่อนหน้าออกไปนิดนึง
“เอ่อ ...คือเรามาซ้อมดนตรีต่อเถอะนะครับ” ผมพูดและยิ้มๆ ให้ เฮ้อรอดตาย พี่เขาก็ทำหน้าปลงๆ เล็กน้อย 555+
ผมก็เดินไปนั่งและหยิบฟลุตขึ้นมา และผมก็เริ่มทำการสอนครับ สอนไปได้ 2 ชม. ผมก็เริ่มเป็นฝ่าย งอแงครับ เหมือนเด็กๆไปเลย อ๊ากก ก็อากแกล้งนิ
“พี่ฮาร์ฟ ขอโทษนะครับ ผมหิวข้าวอ่า ขอตัวไปกินข้าวแบปได้ไหมครับ ขอโทษจริงนะครับ” ผมตีหน้าเศร้าเลยครับ พี่เขาก็มองผมแบบงงๆ
“งั้นพี่ไปด้วยซิครับ” พี่เขาเสนอตัว
“อ่าครับ ได้ครับ” ผมก็ตอบไป และเดินลงไปข้างล่างสถาบันครับ มีห้างใกล้ๆ เต็มเลยครับ
“พี่ฮารืฟอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ เดี๋ยวผมเลี้ยง” ผมรีบเสนอครับ
“อ๋อ ไม่มีอ่าครับ น้องฟลุตจะทานอะไร พี่ก็ทานตามได้หมดแหละครับ เรื่องเลี้ยง พี่เลี้ยงเองนะครับ”
“ไม่อยากรบกวนพี่อ่าครับ” ตีหน้าเศร้า ตอนนี้ก็ ก็ บ่ายสองกว่าๆ แล้วครับ คนมากันเดินตรึมเลย
“ไม่เป็นไรครับ พี่ยินดี” เขาว่า
“อ่าครับ งั้นไปทานที่ เซ็นเท็ลนะครับ” ผมว่าและยื่นมือไปจับมือพี่เขา เขาก็ดูตกใจเล็กๆครับ
“ขอจับได้ไหมครับ”
“แหะ ๆ ได้เสมอสำหรับน้องฟลุตครับ” แล้วเราก็เดินเข้า เซ็นเท็ลครับ ระหว่างทางเดินโอ้ย มีทั้งแฟนคลับทั้งนั่น มาขอลายเซ็นพี่เขาเต็ม จะไม่มีทีให้ผมเดินอยู่แล้ว ที่แย่ไปกว่านั้น นักข่าวสำนักไหนก็ไม่รู้ หลายคนเดี๋ยวนะครับ มาทำข่าวไปเขาเฉยเลย
“ไม่ทราบว่า คุณฮาร์ฟมาทำอะไรที่นี้เหรอค่ะ” นักข่าวสาวว่า
“แล้วผู้ชายน่ารักๆ คนนั้นใครเหรอค่ะ แฟนรึเปล่าคะ” นักข่าวอีกคนบอก โอ้ยอึดอัดนะโว้ยยยยย แล้วพูดอะไรเนี่ย
“เรื่องที่คุณเลิกกับคุณโรสแล้วจริงรึเปล่าค่ะ”
“ที่คุณฮาร์ฟไม่รับงานช่วงเวลา 12.00 – 15.00 ของทุกวันเพราะอะไรเหรอครับ?” ยิงคำถามกันมากใหญ่ พี่เขาก็นิ่งๆ ยิ้มให้ สาวๆ หนุ่มๆก็กรี๊ดกันใหญ่
“กรี๊ด พี่ฮาร์ฟขอลายเซ็นหน่อยนะค่ะ” สาวๆ เริ่มฝ่าวงล้อมของพวกนักข่าวแล้วครับ
“ คุณฮาร์ฟครับ/ค่ะ ขอคำตอบหน่อย” นักข่าวเริ่มเร่งรัด ผมก็เบื่อแล้วซิครับ สะกิดแขนพี่เขาเบา ๆ เป็นสัญญาณว่าเบื่อ ไม่อยากอยู่แล้ว เขาก็พยักหน้าให้ผมเหมือนรู้ๆ ครับ
“อ๋อขอโทษนะครับ พี่ๆ สื่อนักข่าว และแฟนคลับทุกคน ผมก็พาเพื่อนมาทานอาหารเท่านั่นครับ ขอตัวสำหรับเราสองคนด้วยนะครับ” พี่เขาพูดและส่งสายตาอาฆาต ไปยังทุกๆ คนเลยครับ พวกผู้คนมุ่งเราก็เริ่มกระจัดกระจายแล้วครับ ผมเคยได้ข่าวด้วยแหละว่า “ดารารุ่นใหญ่ ไม่พอใจพังทั้งงาน !!!” หัวข้อนี้ละครับ ที่บอกว่าถ้าพี่เขาส่งสายตาอาฆาต ๆ แบบนี้ นักข่าวหรือแฟนคลับที่ไหน ต้องเป็นกระเจิงครับ ไม่งั้นบอกคำเดียวว่า เละ ครับ หึๆ ไม่เข้าใจเลยครับ แต่ถึงอยากนั้นพวกนักข่าวก็ยังตามทำข่าวเขาอยู่เรื่อยๆ เรตติ้งก็ยังพุ่งกระฉุดไม่มีลด แฟนคลับก็ไม่มีท่าทีว่าจะลดลงไปเลย มีแต่เพิ่มขึ้นๆ กับดาราบ้างคนที่พยายามแทบตาย กิริยาดีทุกอย่าง สุภาพน่ารักกว่าพี่ฮาร์ฟตั้งเยอะ เรตติ้งยังไม่เท่าพี่เขาเลย - -* สงสัยและงงมากๆ ครับจุดนี้ เอ๊ะ! แอบไปทำคาถาเสน่ห์รึเปล่าเนี่ย ..
“เฮ้อ” ผมอุทาน
“ขอโทษนะครับ ลำบากหน่อยนะ” เขาพูดและเอามือมาขยี้หัวผม
“ไม่เป็นไรครับ” ผมยิ้ม และเราก็เลือกที่จะกิน MK ครับ อิอิ พี่เขาตามใจผม หึๆ เล่นบทดีนัก เดี๋ยวเจอฟลุตจะให้ลอกคราบหนีแทบไม่ทัน
เมื่อมานั่งในร้าน คนในร้านก็หันมามองผม 2 คนเยอะเลยครับ - -* เอ่อ .... ผมพยายามไม่สนใจสั่ง โน่น นี้ กินไปเรื่อยครับ เวลาจะมาเสิร์ฟที พนักงานนี้แย่งกันมาเสริฟ์โต๊ะของผมแทบไม่ซ้ำคนในแต่ละเที่ยวเลยครับ ผู้คนในร้านก็แอบถ่ายรูปพี่ฮาร์ฟไปด้วย แต่พี่ก็ไม่สนนะครับ เฉยๆ ปล่อยให้ถ่ายซะงั้นอ่า
“เช็คบิล” พี่เขาพูดเมื่อเห็นว่าผมกินอิ่มแล้ว
“2,300 บาทค่ะ คุณฮาร์ฟ” พนักงานยิ้มและยืนบิลให้
“อะ” พี่เขายื่นแบงค์ 1 พันไปสามใบ
“ที่เหลือเป็นทริปสำหรับความกระตือลือร้นในการมาเสิร์ฟของพวกคุณไปแบ่งๆกันละ” พี่เขาพูดหน้านิ่งมาครับ ผิดมากกันเวลาพูดกับผม อ่อนโยนไปคนละคนเลย
“กรี๊ด !” ผมเห็นพนักงานคนนั้นแอบกรี๊ดเบาๆ แล้วเดินออกไป
“อยากไปไหนต่อไหมครับ น้องฟลุต” พี่เขาถาม และยิ้มมาให้ผม
“ผมว่ากลับ สถานบันเถอะครับ จะได้ไปซ้อมกันต่อเนอะครับ”
“เอ่อ ... แต่พี่ไม่อยากซ้อมแล้วอ่า” อ้าวเป็นงั้นไป ทำไงดีละเนี่ย
“อ๋องั้นก็ไม่เป็นไรครับ พี่ไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมขอตัวกลับเลยดีกว่า” ไวครับ พูดเสร็จก็ลุกขึ้น เดินเลยครับลุกจากร้านก็รีบชิงเลยครับ ปล่อยให้พี่เขาอยู่คนเดียว หึๆ สนุกดีเหมือนกันนะเนี่ยได้แกล้งพี่ฮาร์ฟ แล้วเจอกันใหม่พรุ่งนี้นะครับ
ความคิดเห็น