คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเกริ่นนำ ^___^
ฟลุต
สวัสดีครับ นักอ่านที่น่ารักทุกคน ผมขอแนะนำตัวหน่อยนะครับ ผมชื่อ “ฟลุต” นะครับ
ทางบ้านของผมทำธุรกิจเกี่ยวกับการขายเครื่องดนตรีประเภทเป่าทุกชนิดนะครับ
ส่วนตัวของผมนั้น ตอนนี้เรียนจบมาได้ 2 ปีละครับ ผมเป็นครูสอนดนตรี ที่สถาบันชื่อดังเรื่องประเภทเครื่องเป่าโดยเฉพาะ
ผมก็มาสอนตั้งแต่เรียนจบจากต่างประเทศใหม่ ๆ แล้วละครับ ใช้ความสามารถเข้าล้วน ๆ 555+ ชีวิตผมตอนนี้ก็แฮปปี้ดีนะครับ
... ถ้ามันจะไม่มีมีเรื่องซะก่อน ....
“เอาละครับ วันนี้ทำได้ดีมากนะครับ โรส ฝึกไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็เก่งแล้วครับ” ผู้หญิงที่ผมกำลังพูดด้วยอยู่นั้นเหรอครับ ก็เป็นแฟนกับคุณฮาร์ฟ คนที่ผมมีเรื่องด้วยละซิ
“ขอโทษ ! เลิกเรียนกันได้รึยัง” เขาก็มาปกติแบบนี้ทุกวัน แหละครับผมก็ตอบไปเหมือนเดิม
“อ่าครับ~ ได้แล้วครับ” ผมตอบเสียงหวาน
“โรส วันนี้เป็นวันอะไรรู้ไหม ?” เขาพูดขึ้นครับ ยังไม่ได้ออกจากห้องเรียนของผมเลยครับ
“เอ่อ .... โรสก็จำไม่ได้อ่า ขอโทษนะฮาร์ฟ ๆๆ นะๆๆ” โรสรีบวิ่งเข้าไปอ้อนใหญ่เลยครับ
“วันนี้เป็นวันครบรอบเราเป็นแฟนกัน 1 ปี นี้มั่วแต่หวงฟลุตบ้า ๆ พวกนี้จนจำไม่ได้เลยเหรอ” เขาพูดเสียงดังหน่อย ๆ และมองหน้าโกรธมาให้ผม
“นี้ คุณเกินไปหน่อยมั่ง ! ” ผมตะคอกหน้าตายคืนไปครับ โมโหแทน อย่ามาว่าเครื่องดนตรีสุดรักของผมนะ ไม่ยอม ๆ ตอนนี้โรสทำหน้าเหวอไปแล้วครับ
“เกี่ยวอะไรด้วยไม่ทราบ แฟนเขาคุยกัน” อะไรนะ คุณฮาร์ฟ !
“มันเกี่ยวตรงที่มีฟลุตนี้ละ ถ้าไม่มีผมจะไม่พูดหรอก ไม่อยากเปลืองน้ำลาย กับคนที่หัวใจไม่มีดนตรีอย่างคุณ” ว่าอย่างเดียวครับนาทีนี้ ยอมไม่ได้ ๆ ชื่อฮาร์ฟซะเปล่า เครื่องดนตรีสุดจะเริ่ด ชั่งไม่เข้ากับคุณมากเลยรู้ไหม
“หึๆ เหรอ” ขำครับ อะไรนี้ผมว่าอยู่นะ ทำไหมขำอ่า ผมพูดอะไรผิดหรอก
“เอ่อ .. คืออย่าทะเลาะกันเลยนะค่ะ ความผิดโรสเองแหละ โรสขอโทษ” โรสหน้าเศร้าไปเลยครับ
“อยากให้ผมยกโทษให้ไหม โรส” เขาพูดเสียงแข็ง
“ค่ะ อะไรก็ได้โรสยินดีคะ ฮาร์ฟอย่าโกรธโรสเลยนะ” อ้วกก ฟังแล้วอยากอ้วกด่วนครับ ถ้าเป็นผม ยอมเลิกเลยเหอะ ชิส์ไปยอมเขาทำไหมอ่าคุณโรส
“เลิกเรียนซะ เดี๋ยวผมหาคนสอนดี ๆ กว่านี้ให้นะ โอเค” เขาหันมาถามหน้าตายกับโรสครับ ซึ่งตอนนี้ผมจี๊ดไปแล้ว
“ คือ เอ่อ ....” โรสทำหน้าตาลำบากใจมากครับ ผมเห็นไม่ดี เลยแทรกไปเลย
“ไม่ต้องเรียนกับผมก็ได้ครับ คุณโรส ตามใจแฟนซวย ๆ ของคุณไปเถอะ ขอบคุณนะครับที่อุตสาห์มาสมัครเรียนกับผมผมดีใจมากครับที่ได้สอนคนที่ขยันเรียนอย่างคุณโรส” ผมพูดอย่างสะใจ คุณฮาร์ฟทำหน้าตาไม่พอใจเล็กน้อย เหมือนจะวิ่งมาต่อยผมแต่โรสขวางไว้ และผมก็ยังพูดเสริมต่ออีก
“หาดีกว่านี้เหรอ หึๆ ถ้าคิดว่าหาได้ก็เอา อย่าดูถูกผมให้มากไปนะ คุณฮาร์ฟ” ผมพูดอย่างมั่นใจ ไม่มีหรอกครับที่ดีกว่าผม ผมคือ นักเป่าฟลุตระดับประเทศเลยนะเอ่อ พูดง่าย ๆ นึกถึงการเป่าฟลุต ต้องนึกถึงผมเลยแหละ ถ้าจะดีกว่านี้ก็ประเทศฝรั่งเศส อันนั้นเป็นระดับโลกอันดับ 1 เป็นผู้ชายครับ อายุก็ราว ๆ พ่อผม ส่วนผมอับดับ 2 จากที่เคยไปแข่งมา คริ ๆ โอ้ยคุณฮาร์ฟไม่รู้หรอก มันเป็นเรื่องในวงการการเป่าฟลุต คุณจะไปรู้ได้ยังไงเนอะ
“หึ ! ไปเรียนที่ฝรั่งเศสกันเนอะ โรส” เขาพูดแล้วมองหน้ามาที่ผม เฮ้ย ! ไปรู้มาจากไหนเนี่ย ผมหน้าเสียเลยครับ ทำหน้าเจือนทันที
“ผมขอตัวนะครับ ไม่อยากกวนเวลาของพวกคุณ” ผมรีบชิ่งเลยครับ แต่ ..
“อย่านึกนะ ว่าผมจะไม่รู้ นึกว่าคุณรู้คนเดียวรึไง” ผมไม่ฟังเลยครับ อ่าร๊ายยยยยยยยย เสียหน้ามาก ๆ อ่ารับไม่ได้ ผมเดินออกมาเลยครับ
และตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้เจอคุณโรสอีกเลยครับ ได้ข่าวว่าไปเรียนกับครูที่ฝรั่งเศสจริงๆ ครับเฮ้อ ทำไหมผมถึงรู้ก็เพราะข่าวบันเทิงออกละซิครับ ทำมาเยอะแหม่
ไม่อยากดูหรอก ดาราขี้วางตัว และจากนั้นผมก็รับผู้เรียนคนใหม่ครับ อุอุอุ สถาบันชื่อดังไม่รับคนสอนเยอะ ๆ หรอกนะครับ จะเป็นแบบว่าการสมัครเรียนเลย ผู้ที่สมัครจะแสดงความสามารถทางฟลุตให้ผมเห็น เมื่อผมถูกใจคนไหนผมก็รับเรียนครับ เพียงคนเดียวเท่านั้น แบบตัวต่อตัวเลย และผมจะสอนในช่วงเวลา 12.00 – 15.00 น. เท่านั่นครับ ที่เหลือก็ลันล๊า งานน้อย แต่เงินไม่น้อยเลยครับ ทำงาน 3 เดือนผมสามารถซื้อคอนโดส่วนตัวใจกลางเมืองได้อ่า อิอิอิ
ผมก็นั่งตรวจสอบคนสมัครครับ โอ้ยมากมายจริง เกือบ 30 คนอ่าครับ ผมเลยต้องแบ่งเวลา 2 วันในการตัดสินคัดเลือกครับ ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอกนะครับ กับการตรวจสอบรายชื่อ วันแรกก็ผ่านไปได้ด้วยดี วันที่สองนี้ซิครับ ทำผมอึ้ง !
“คนสุดท้าย คุณ คะ..” เฮ้ย เป็นไม่ไปไม่ได้ ผมแทบอ่านชื่อไม่ออก ‘ฮาร์ฟ’
“ฮาร์ฟครับ” ไม่รอผมพูดเลยครับ เดินเข้ามาแนะนำตัวเลย เฮ้ย นั่นคุณฮาร์ฟจริง ๆ ด้วยอ่า
“ผมไม่รับ เชิญครับ” ผมพูดหน้าตายฟังผมที่ไหนละ
“คุณครูใจร้าย~” แหม่พูดเสียงอ่อนน่ารักตายละ
“เฮ้อ มีไรก็เล่น ๆ มาผมมีงานต่อ” ผมก็บอกไปอย่างนั้น ความจริงผมก็อยากฟังนะครับ ว่าเขาจะเล่นยังไง
เริ่มแล้วครับ ผมอึ้งครับ อึ้งจริง ๆ ทำไหมเล่นได้เพราะอย่างงี้ แหน่ะ ๆ มีการมายิ้มหวานให้ผมด้วย ชิส์ มือผมตอนนี้ก็เลยไปติกช่องผ่านเรียบร้อยแล้ว อะไรเนี่ย ผมรีบหยิบยางลบมาลบเลยครับ คุณฮาร์ฟมองผมตาขวางเลยครับ ทีนี้ หึ ๆ แล้วไงไม่แคร์นิ ผมมีสิทธิ์เลือกสอนใครก็ได้นิครับ คิดไป คิดมา เสียงที่แสนเพราะก็หยุดลง
“จบแล้วครับ คุณครูเพราะใช่ไหมครับ งั้นพรุ่งนี้เริ่มสอนผมเลยนะครับ” ฮาร์ฟพูดหน้านิ่ง ๆ ยิ้มเจือน ๆ ให้ผมนิดหน่อย
“ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าคุณผ่าน” ผมรีบขัดทันที
“แต่อาว่าให้ผ่านดีกว่านะ หนูฟลุต” อ๊ากกกก เจ้าของสถาบันครับ เพื่อนของแด๊ด(พ่อ) เองแหละครับ
“อาก้อง ... คือ เอ่อ” ผมหน้าเสียเลยครับ นี้อาแอบมาฟังตั้งแต่เมื่อไรอ่า
“รับไว้เถอะหนูฟลุต เท่าที่อาแอบดูมาตั้งแต่เมื่อวาน ก็มีฮาร์ฟเนี่ยแหละ เหมาะสำหรับที่จะสร้างชื่อเสียงให้แก่สถาบันเราได้” อาก้องพูดและหันมายิ้มให้ผม เฮ้อขัดได้ที่ไหนละครับ ซวยผมละ
“ก็ได้ครับ คุณอา” เวรกรรมอะไรของฟลุตวะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“หึ ๆ แล้วผมจะรอมาเรียนกับคุณครูพรุ่งนี้นะครับ” คุณฮาร์ฟพูดและยิ้มอย่างมีนัย ๆ ให้ผมและเดินรื่นเริงออกไปทันที ฟลุตตตตตตต ฮือ ๆๆๆๆ T^T
ความคิดเห็น