ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yaoi] บทเพลงรักฉบับใสๆ (Sweetie Dessert's)

    ลำดับตอนที่ #1 : บทเกริ่นนำ ^___^

    • อัปเดตล่าสุด 8 ต.ค. 55


    ฟลุต

    สวัสดีครับ นักอ่านที่น่ารักทุกคน ผมขอแนะนำตัวหน่อยนะครับ ผมชื่อ “ฟลุต” นะครับ

    ทางบ้านของผมทำธุรกิจเกี่ยวกับการขายเครื่องดนตรีประเภทเป่าทุกชนิดนะครับ

    ส่วนตัวของผมนั้น ตอนนี้เรียนจบมาได้ 2 ปีละครับ ผมเป็นครูสอนดนตรี ที่สถาบันชื่อดังเรื่องประเภทเครื่องเป่าโดยเฉพาะ

    ผมก็มาสอนตั้งแต่เรียนจบจากต่างประเทศใหม่ ๆ แล้วละครับ ใช้ความสามารถเข้าล้วน ๆ 555+ ชีวิตผมตอนนี้ก็แฮปปี้ดีนะครับ

    ... ถ้ามันจะไม่มีมีเรื่องซะก่อน ....

    “เอาละครับ วันนี้ทำได้ดีมากนะครับ โรส ฝึกไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็เก่งแล้วครับ” ผู้หญิงที่ผมกำลังพูดด้วยอยู่นั้นเหรอครับ ก็เป็นแฟนกับคุณฮาร์ฟ คนที่ผมมีเรื่องด้วยละซิ

    “ขอโทษ ! เลิกเรียนกันได้รึยัง” เขาก็มาปกติแบบนี้ทุกวัน แหละครับผมก็ตอบไปเหมือนเดิม

    “อ่าครับ~ ได้แล้วครับ” ผมตอบเสียงหวาน

    “โรส วันนี้เป็นวันอะไรรู้ไหม ?” เขาพูดขึ้นครับ ยังไม่ได้ออกจากห้องเรียนของผมเลยครับ

    “เอ่อ .... โรสก็จำไม่ได้อ่า ขอโทษนะฮาร์ฟ ๆๆ นะๆๆ” โรสรีบวิ่งเข้าไปอ้อนใหญ่เลยครับ

    “วันนี้เป็นวันครบรอบเราเป็นแฟนกัน 1 ปี นี้มั่วแต่หวงฟลุตบ้า ๆ พวกนี้จนจำไม่ได้เลยเหรอ” เขาพูดเสียงดังหน่อย ๆ และมองหน้าโกรธมาให้ผม

    “นี้ คุณเกินไปหน่อยมั่ง ! ” ผมตะคอกหน้าตายคืนไปครับ โมโหแทน อย่ามาว่าเครื่องดนตรีสุดรักของผมนะ ไม่ยอม ๆ  ตอนนี้โรสทำหน้าเหวอไปแล้วครับ

    “เกี่ยวอะไรด้วยไม่ทราบ แฟนเขาคุยกัน” อะไรนะ คุณฮาร์ฟ !

    “มันเกี่ยวตรงที่มีฟลุตนี้ละ ถ้าไม่มีผมจะไม่พูดหรอก ไม่อยากเปลืองน้ำลาย กับคนที่หัวใจไม่มีดนตรีอย่างคุณ” ว่าอย่างเดียวครับนาทีนี้ ยอมไม่ได้ ๆ  ชื่อฮาร์ฟซะเปล่า เครื่องดนตรีสุดจะเริ่ด ชั่งไม่เข้ากับคุณมากเลยรู้ไหม

    “หึๆ เหรอ” ขำครับ อะไรนี้ผมว่าอยู่นะ ทำไหมขำอ่า ผมพูดอะไรผิดหรอก

    “เอ่อ .. คืออย่าทะเลาะกันเลยนะค่ะ ความผิดโรสเองแหละ โรสขอโทษ” โรสหน้าเศร้าไปเลยครับ

    “อยากให้ผมยกโทษให้ไหม โรส” เขาพูดเสียงแข็ง

    “ค่ะ อะไรก็ได้โรสยินดีคะ ฮาร์ฟอย่าโกรธโรสเลยนะ” อ้วกก ฟังแล้วอยากอ้วกด่วนครับ ถ้าเป็นผม ยอมเลิกเลยเหอะ ชิส์ไปยอมเขาทำไหมอ่าคุณโรส

    “เลิกเรียนซะ เดี๋ยวผมหาคนสอนดี ๆ กว่านี้ให้นะ โอเค” เขาหันมาถามหน้าตายกับโรสครับ ซึ่งตอนนี้ผมจี๊ดไปแล้ว

    “ คือ เอ่อ ....” โรสทำหน้าตาลำบากใจมากครับ ผมเห็นไม่ดี เลยแทรกไปเลย

    “ไม่ต้องเรียนกับผมก็ได้ครับ คุณโรส ตามใจแฟนซวย ๆ ของคุณไปเถอะ ขอบคุณนะครับที่อุตสาห์มาสมัครเรียนกับผมผมดีใจมากครับที่ได้สอนคนที่ขยันเรียนอย่างคุณโรส” ผมพูดอย่างสะใจ คุณฮาร์ฟทำหน้าตาไม่พอใจเล็กน้อย เหมือนจะวิ่งมาต่อยผมแต่โรสขวางไว้ และผมก็ยังพูดเสริมต่ออีก

    “หาดีกว่านี้เหรอ หึๆ ถ้าคิดว่าหาได้ก็เอา อย่าดูถูกผมให้มากไปนะ คุณฮาร์ฟ” ผมพูดอย่างมั่นใจ ไม่มีหรอกครับที่ดีกว่าผม ผมคือ นักเป่าฟลุตระดับประเทศเลยนะเอ่อ พูดง่าย ๆ นึกถึงการเป่าฟลุต ต้องนึกถึงผมเลยแหละ ถ้าจะดีกว่านี้ก็ประเทศฝรั่งเศส อันนั้นเป็นระดับโลกอันดับ 1 เป็นผู้ชายครับ อายุก็ราว ๆ พ่อผม ส่วนผมอับดับ 2 จากที่เคยไปแข่งมา คริ ๆ โอ้ยคุณฮาร์ฟไม่รู้หรอก มันเป็นเรื่องในวงการการเป่าฟลุต คุณจะไปรู้ได้ยังไงเนอะ

    “หึ ! ไปเรียนที่ฝรั่งเศสกันเนอะ โรส” เขาพูดแล้วมองหน้ามาที่ผม เฮ้ย ! ไปรู้มาจากไหนเนี่ย ผมหน้าเสียเลยครับ ทำหน้าเจือนทันที

    “ผมขอตัวนะครับ ไม่อยากกวนเวลาของพวกคุณ” ผมรีบชิ่งเลยครับ แต่ ..

    “อย่านึกนะ ว่าผมจะไม่รู้ นึกว่าคุณรู้คนเดียวรึไง” ผมไม่ฟังเลยครับ อ่าร๊ายยยยยยยยย เสียหน้ามาก ๆ อ่ารับไม่ได้ ผมเดินออกมาเลยครับ

    และตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้เจอคุณโรสอีกเลยครับ ได้ข่าวว่าไปเรียนกับครูที่ฝรั่งเศสจริงๆ ครับเฮ้อ ทำไหมผมถึงรู้ก็เพราะข่าวบันเทิงออกละซิครับ ทำมาเยอะแหม่

    ไม่อยากดูหรอก ดาราขี้วางตัว และจากนั้นผมก็รับผู้เรียนคนใหม่ครับ อุอุอุ สถาบันชื่อดังไม่รับคนสอนเยอะ ๆ หรอกนะครับ จะเป็นแบบว่าการสมัครเรียนเลย ผู้ที่สมัครจะแสดงความสามารถทางฟลุตให้ผมเห็น เมื่อผมถูกใจคนไหนผมก็รับเรียนครับ เพียงคนเดียวเท่านั้น แบบตัวต่อตัวเลย และผมจะสอนในช่วงเวลา 12.00 – 15.00 น. เท่านั่นครับ ที่เหลือก็ลันล๊า งานน้อย แต่เงินไม่น้อยเลยครับ ทำงาน 3 เดือนผมสามารถซื้อคอนโดส่วนตัวใจกลางเมืองได้อ่า อิอิอิ

    ผมก็นั่งตรวจสอบคนสมัครครับ โอ้ยมากมายจริง เกือบ 30 คนอ่าครับ ผมเลยต้องแบ่งเวลา 2 วันในการตัดสินคัดเลือกครับ ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอกนะครับ กับการตรวจสอบรายชื่อ วันแรกก็ผ่านไปได้ด้วยดี วันที่สองนี้ซิครับ ทำผมอึ้ง !

    “คนสุดท้าย คุณ คะ..” เฮ้ย เป็นไม่ไปไม่ได้ ผมแทบอ่านชื่อไม่ออก ฮาร์ฟ

    “ฮาร์ฟครับ” ไม่รอผมพูดเลยครับ เดินเข้ามาแนะนำตัวเลย เฮ้ย นั่นคุณฮาร์ฟจริง ๆ ด้วยอ่า

    “ผมไม่รับ เชิญครับ” ผมพูดหน้าตายฟังผมที่ไหนละ

    “คุณครูใจร้าย~” แหม่พูดเสียงอ่อนน่ารักตายละ

    “เฮ้อ มีไรก็เล่น ๆ มาผมมีงานต่อ” ผมก็บอกไปอย่างนั้น ความจริงผมก็อยากฟังนะครับ ว่าเขาจะเล่นยังไง



    เริ่มแล้วครับ ผมอึ้งครับ อึ้งจริง ๆ  ทำไหมเล่นได้เพราะอย่างงี้ แหน่ะ ๆ มีการมายิ้มหวานให้ผมด้วย ชิส์ มือผมตอนนี้ก็เลยไปติกช่องผ่านเรียบร้อยแล้ว อะไรเนี่ย ผมรีบหยิบยางลบมาลบเลยครับ คุณฮาร์ฟมองผมตาขวางเลยครับ ทีนี้ หึ ๆ แล้วไงไม่แคร์นิ ผมมีสิทธิ์เลือกสอนใครก็ได้นิครับ คิดไป คิดมา เสียงที่แสนเพราะก็หยุดลง

    “จบแล้วครับ คุณครูเพราะใช่ไหมครับ งั้นพรุ่งนี้เริ่มสอนผมเลยนะครับ” ฮาร์ฟพูดหน้านิ่ง ๆ ยิ้มเจือน ๆ ให้ผมนิดหน่อย

    “ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าคุณผ่าน” ผมรีบขัดทันที

    “แต่อาว่าให้ผ่านดีกว่านะ หนูฟลุต” อ๊ากกกก เจ้าของสถาบันครับ เพื่อนของแด๊ด(พ่อ) เองแหละครับ

    “อาก้อง ... คือ เอ่อ” ผมหน้าเสียเลยครับ นี้อาแอบมาฟังตั้งแต่เมื่อไรอ่า

    “รับไว้เถอะหนูฟลุต เท่าที่อาแอบดูมาตั้งแต่เมื่อวาน ก็มีฮาร์ฟเนี่ยแหละ เหมาะสำหรับที่จะสร้างชื่อเสียงให้แก่สถาบันเราได้” อาก้องพูดและหันมายิ้มให้ผม เฮ้อขัดได้ที่ไหนละครับ ซวยผมละ

    “ก็ได้ครับ คุณอา” เวรกรรมอะไรของฟลุตวะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

    “หึ ๆ แล้วผมจะรอมาเรียนกับคุณครูพรุ่งนี้นะครับ” คุณฮาร์ฟพูดและยิ้มอย่างมีนัย ๆ ให้ผมและเดินรื่นเริงออกไปทันที ฟลุตตตตตตต ฮือ ๆๆๆๆ T^T

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×