คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 :: เสียเอกราช (90%) ตัดฉากNCออก
ตอนที่ 3 : เสียเอกราช
Rose
ฉันตื่นมาด้วยความงง
“โอ้ย เจ็บน้องอ่า” พูดได้แค่นี้จริงๆ
“โอ๋ะๆ ใครทำอะไรน้องพี่ค่ะเนี่ย” พี่เจมส์ที่นั่งอยู่ข้างๆ เตียงฉันมากอดฉันไว้อย่างหลวมๆ
ความจริงก็อยากพูดความจริงอยู่หรอก แต่ไม่อยากให้พี่เจมส์ทีเรื่องกันเพราะฉัน ฉันตัดสินใจโกหกค่ะ
“เป็นลมอ่าค่ะ ประจำเดือนมา” ตอบหน้าตายค่ะ
“แน่ใจเหรอ น้องโรส” อย่าถามจิ TT
“จริงๆ พี่เจมส์อย่าถามมากได้ไหมค่ะหงุดหงิดแล้วนะ” ตีหน้าแอ๊บโกรธไป อ่าได้ผล
“ก็ได้ๆ พี่ไม่กวนละ มีอะไรก็บอกพี่นะ” พี่เจมส์ยิ้มให้
“หึๆ พี่ออกไปก็กวนโรสอยู่ดีอ่า ทำอะไรอ่าเบาๆ หน่อย เสียงดังไปถึงปากซอยแล้ว” พูดแซวๆ พี่เล่นอ่าค่ะ หึๆ ไม่รู้ทำไหมชอบทำที่บ้าน ที่อื่นมีไม่ยอมทำหรอก ได้ยินเสียงแทบทุกวัน วันละไม่ซ้ำคน โอ้ย ไอ้พี่หื่น ! งานการไม่มีทำรึไง แต่หลังๆ รู้สึกจะได้ยินเสียงคนซ้ำคนมาเกือบ ครึ่งเดือนละค่ะ
“อ่าครับ จะพยายามเบาๆนะ” พี่เจมส์พูดและยิ้มให้อีกครั้ง
ก่อนที่พี่เขาจะออกเป็นอันรู้ดี ต้องจุ๊บฉันทุกครั้งไป โอ้ย น่าเบื่อๆ ยังไม่ทันจะจุ๊บก็มีเสียงที่ 3ดังมาจากที่ประตูห้องฉันเสียก่อน
“พี่เจมส์ อ่า ขอโทษครับ” เด็กที่ไหนไม่รู้ เปิดประตูเขามา สภาพเอ่อ ... เด็กหิ้วของตาเจมส์ใช่ไหมเนี่ย หรือเด็กคนที่ฉันได้ยินเสียงครางมาตลอดครึ่งเดือน หน้าตานี้เกาหลีได้อีกอ่า น่ารักจริงๆ เพิ่งเห็นครั้งแรกด้วย
“อ่าว เล่ย์มานี้ซิครับ พี่จะแนะนำให้รู้จักน้องสาวพี่” น้องชายน่ารัก ก็เดินมาอย่างกล้าๆ กลั่วๆ
“หึๆ กลัวอะไรขนาดนั่นจ่ะเรา” ฉันส่งยิ้มเป็นมิตรให้
“เปล่าๆ ครับ ผมเคยได้ยินมาว่า น้องสาวของพี่เจมส์ดุ” น้องชายน่ารักพูด เสียงสั่นๆ ไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันเลยค่ะ ที่ว่าดุมันก็จริงอ่านะค่ะ ฉันวีดพวกเด็กหิ้วของพี่เจมส์ไปเยอะเหมือนกัน เหตุผลก็คือ ไอ้เด็กพวกนี้มันเสียมารยาท และไม่ให้ความเคารพฉันเลยแม้แต่น้อย ฉันว่าก็มาตบฉัน ส่วนมากจะเป็นแบบเนี่ยแหละค่ะ แต่หลังๆมารู้สึกจะไม่ค่อยมีละ มีบ้างเป็นบ้างครั้งคราว ผิดกับเด็กคนนี้จริงๆ ถ้าพี่เจมส์จะคบด้วยฉันว่าก็โอเคมากมายเลยละค่ะ
“555+ ไม่เอาน่าอย่ากลัวพี่ซิจ่ะ พี่ใจดีนะ” พยายามนางเอกสุดๆ
“พี่เจมส์เอาหูมาใกล้ๆ หน่อยจะคุยด้วย” พี่เขาก็ว่านอนสอนง่ายค่ะ ยื่นมาหูเขา
“แฟนพี่รึเปล่า คนนี้ปะ ที่โรสได้ยินเสียงมาตลอดเกือบครึ่งเดือนเนี่ย” เปลี่ยนสีหน้าเลยค่ะ 55+
“อ่าหะ ใช่แล้ว” โอ้วได้ยินอย่างนี้ ก็ดี เริ่มจะอยู่กับที่มากขึ้นมากแล้วซินะ หมั่นเคี้ยวเลยหอมแก้มซะเลย ก็แอบดูน้องด้วยนะค่ะว่าจะแสดงหน้าตายังไง หึๆ หน้าตานี้แบบกลัวๆ มากค่ะ
“เอ่อ .. ผมขอตัวข้างนอกก่อนนะครับ พี่เจมส์”
“อ่าวจะรีบไปไหนละครับ น้องเล่ย์ มารู้จักน้องสาวพี่ก่อนซิเล่ย์จัง” พี่เจมส์เอื้อมมือคว้าไว้ทันทีเลย
“ทำไหมเหรอ เล่ย์กลัวพี่รึเปล่า” ฉันถามไปตรงๆ เลยค่ะ หยุดค่ะๆ เล่ย์หยุดและหันหน้ามามองฉันตรงๆเลยทีนี้
“เปล่าครับ ผมแค่อยากให้พี่สองคนมีเวลาส่วนตัวกันไงครับ” เสียงเริ่มลดความสั่นๆ ลงบ้างแล้วค่ะ
“พี่นะมีเวลาส่วนตัวกับพี่เจมส์เยอะแล้วละจ่ะ อย่ากังวลเลย ไม่ต้องเกร็งขนาดนั่นก็ได้” ฉันพูดและลุกขึ้นเดินไปหาน้องเขา น้องก็ก้มหน้าเล็กหน่อย
“น้องเล่ย์ หึๆ ดูแลพี่เจมส์ดีๆ ละ พี่ฝากด้วยนะ” ฉันพูดและยิ้ม น้องหน้าตาแดงเหมือนมะเขือเทศเลยค่ะ 555+
“ครับ พี่ ....”
“อ๋อ 55+ พี่ก็ลืมแนะนำตัว พี่ชื่อโรสนะ”
“ครับพี่โรส” พูดเสียงปกติแล้วค่ะ น่ารักจริงๆ ฉันเลยยื่นมือไปลูบหัวเขาด้วยเอ็นดู
“อยู่ชั้นอะไรนะเรา” ฉันชวนน้องคุยค่ะ
“อ๋อ ผมอยู่ ม.6 ครับ เรียนอยู่ที่โรงเรียนนานาชาติครับ” โอ้ววววววว ลูกคนรวยแน่ๆ พี่ฉันไปหิ้วมาได้ไงเนี่ย
“เล่ย์รักพี่เจมส์จริงๆเหรอจ่ะ”
“ใช่ครับ ผมรักพี่เขา และพี่เขาก็เป็นรักแรกของผม”
“ทำไหมถึงไม่เป็นผู้หญิงละจ่ะ”
“ความรักไม่ได้จำกัดอยู่ที่เพศเหรอนะครับ มันขึ้นอยู่กับคนสองคนที่รักกัน ผมว่านะครับ และถึงพี่เขาจะผ่านผู้คนมามากก่อนจะมาถึงผมแต่ผมก็รักพี่เขา และใครจะมองยังไงผมไม่สนหรอกครับผมรักพี่เขา” เจอประโยคแบบนี้โดนซิจ่ะ น้องเล่ย์ ว่าแล้วไม่มีผิด ตาเจมส์ของฉันก็กอดและหอมน้องต่อหน้าฉันเลยค่ะ
“พี่เจมส์ อ่าๆ ทำอะไรอายพี่โรสบ้างจิครับ” น้องทำหน้าตาไม่พอใจเล็กน้อย หมุ่ยๆ ดูยังไงก็น่ารักนะเนี่ย
“555+ เล่ย์รู้รึเปล่าพูดแบบนี้มีเจ็บตัวนะค่ะ โฮ๊ะๆ” ฉันพูดจบ ตาเจมส์ก็อุ้มน้องเล่ย์เขาห้องเลยค่ะ 555+ ดูคู่นี้แล้วฉันอยากไปหาฟลุตจังเลย ไม่รู้ป่านี้จะเป็นยังไงบ้างนะ
Flute
เมื่อวานถึงบ้านอย่างปลอดภัยครับ วันนี้ก็เริ่มคิดหาแผนการแกล้งพี่เขาต่อครับ หว่างคิดเพื่อฆ่าเวลาให้ถึง 11.45 น. เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นครับ
“สวัสดีครับ ฟลุตพูดครับ”
“ฟลุต นี้พ่อเองนะ”
“พ่อมีอะไรเหรอห่ะ”
“พ่อคิดว่าจะให้ลูกมาบริหารกิจการสาขาใหญ่ที่ลอนดอนนะลูก เพราะตอนนี้กิจการเราย่ำแย่มากผู้บริหารที่เพิ่งเป็นมะเร็งเสียไปเมื่อไม่กี่วัน ร่างกายพ่อกับแม่ก็ไม่สู้ดีนักกับอากาศเมืองหนาว ใช้วิชาที่พ่อแม่ส่งเสียให้เรียนให้เป็นประโยชน์นะลูก ตอนนี้พ่อกำลังเปิดสาขาอีกที่จีนกำลังดูที่ทางอยู่ กำลังส่งแม่ไปบริหารในส่วนของประเทศไทย ลุกเดินทางไปพรุ่งนี้เลยนะลุก พ่อซื้อตั๋วและเตรียมทุกอย่างให้ลูกที่นั้นหมดแล้ว ขอแค่นี้ก่อนนะครับ รักลูกนะ” .... รัวมาแล้วก็หยุดไปเลย ผมไม่อยากไปอ่า ผมเคยคุยกับพ่อแล้วนิ อย่างๆ มากแค่ที่ไทย นี้ส่งผมไปเมืองนอกเลยเหรอ ฮือๆๆๆๆๆๆๆ ผมไม่อยากไปอ่า ติ๊ดๆ นาฬิกาดังขึ้น เตือนว่าถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องไปสอนแต่วันนี้ผมไม่มีอารมมณ์สอนอย่างแรงเลยอ่า ผมนอนพักที่ห้องอยู่นาน สองนาน จนเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“อื้ม ... สวัสดีครับ” เดี๋ยวความที่เพิ่งตื่นเสียงก็เลยเป็นแบบนี้
“ฮัลโหล น้องฟลุตวันนี้ไม่มาสอนเหรอครับ พี่รอมา 20 นาทีแล้วนะครับ” อ๊ากลืมโทรไปบอกตาฮาร์ฟซะสนิท แล้วไหมพี่แกไม่มาบ้านผมเลยนะ นั่งรอทำไหมตั้ง 20 นาที
“อ๋อวันนี้ผมไม่ว่างอ่าครับ ขอโทษพี่ฮาร์ฟด้วยนะครับ” ผมกดวางสายทันที และกำลังโทรหาบุคคลที่สาม
“มีอะไรอีกละ ไอ้ฟลุต” เสียงเพื่อนชายที่รักของผมครับ มันชื่อเปียโน น่ารักเอาการเลยละ ใครๆก็ต้องการมันทั้งนั่น แต่มันเลือกเยอะเลยไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนกะเขาซักที พ่อเป็นนักธุรกิจ แม่เป็นศาสตราจารย์ที่วิทยาลัยชื่อดัง ส่วนไอ้เปียโนก็เป็นคนทำเบเกอรี่ครับ
“เปียโน มึงว่างปะ เย็นนี้ไปหาอะไรทานกันไหมมึง?”
“เป็นไรเปล่าวะ วันนี้ไม่ได้มีวันสำคัญของใครนะ มึงจะออกไปกินเพื่ออะไรวะ”
“คือ พรุ่งนี้กูต้องต่างประเทศแล้วอ่ามึง ฮือๆ”
“เห้ยๆ มึงอย่าเพิ่งร้องดิ เดี๋ยวกูไปทานก็ได้ร้านเดิมนะ ไม่เอาๆ ไม่ร้องไอ้ฟลุต เดี๋ยวไข้แดกมึง ได้ยินกูไหมเนี่ย”
“อือ ๆ ฮือๆๆ เจอกันตอน 1 ทุ่มเนอะ”
“เออ ! ไอ้ฟลุตมึงหยุดร้อง เดี๋ยวไม่สบาย” มันรีบห้ามผมใหญ่เลยครับ ดูเหมือนผมจะร้องไห้ใหญ่แล้ว พอผมร้องเสร็จไข้จะขึ้นเลยครับ ไม่สบายเลย มีมันเนี่ยแหละที่รู้ทุกเรื่องของผมดีกว่าพ่อแม่ ผมซะอีก เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาล จนถึงปัจจุบัน มันเป็นเพื่อนที่ดีนะครับ และผมก็รักมันมาก ผมดูทีวี ทำโน่นทำนี้ไปฆ่าเวลาไป ไม่นานก็มีรถมาจอดหน้าบ้านผม จะใครอ่าเหรอครับ พี่ฮาร์ฟนั่นแหละ ผมเลยต้องบอกป้าให้ไปบอกพี่ฮาร์ฟว่าผมไม่อยู่ไปข้างนอกจะกลับดึกๆ เขาก็เชื่อนะครับ และก็ขับรถออกไป ไม่ถึง 5 นาที โทรจิกผมไม่ปล่อยเลยครับรัวๆๆๆๆๆๆๆ ผมเลยต้องเปิดเครื่อง เปิดเครื่องเสร็จ ไม่รู้ว่าไปรู้เบอร์โทรศัพท์บ้านผมมาจากไหน จิกมาทุกๆ 2 ชั่วโมงเลยครับ เฮ้อ ปวดหัว พี่ฮาร์ฟอย่ายุ่งกะผมได้ไหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !
“เฮ้อ ใกล้ 1 ทุ่มแล้ว รีบอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า” เมื่อแต่งตัวเสร็จก็ขับรถออกเลยครับ เฮ้อ อยากดื่มๆๆๆ
“ไอ้ฟลุต ทางนี้” เปียโนโบกมือเรียกครับ มันต้องมาก่อนผมทุกที และจะคอยสั่งอาหารไว้ก่อนเมื่อมาถึงผมกับมันจะได้ทานกันเลยครับ ไม่เสียเวลา ผมก็รีบเดินไปนั่งตรงข้ามมันทันทีครับ สีหน้าผมเปลี่ยนเล็กน้อย
“เฮ้อ เปียโน วันนี้กูขอดื่มได้ปะ” มันทำหน้างงเลยครับ
“มึงอยากดื่มอะไร ก็ดื่มนะมึง แต่น้อยๆ นะ เดี๋ยวแมร่งเมา กูลากกลับไม่ไหว” มันพูด
“เออ ๆ รู้แล้วครับ พ่อเปียโน” ว่าแล้วผมก็สั่งเลยครับ ดื่มๆๆๆๆ ทานของตรงหน้าไปด้วย เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟังด้วย ระบายโน่นนี้ให้มันฟังด้วย
“ชีวิตมึงนี้ ได้อีกนะ เอางี้มึงให้กูไปเป็นเพื่อนไหมละจะได้ไม่ได้เหงาไง เอามะๆ” มันเสนอครับ
“ดีๆๆๆๆๆๆ เปียโนก็รักมึงที่สุดเลย ฮือๆๆๆๆๆ เพื่อนของกู”
“ฟลุตมึงอย่าร้องไอ้เวรๆๆๆ ไม่เอา เดี๋ยวไม่สบาย” มันหยิบทิชชูและยื่นมาเช็ดหน้าผมอย่างละเอียดละออ
เราก็สนทนาเรื่องโน่นเรื่องนี้สักพักใหญ่ๆ เลยละครับ จนเราสองคนเริ่มเมาโดยไม่รู้ตัวแล้วครับไม่รู้ พวกผู้ชายกลุ่มหนึ่งก็เริ่มมองพวกผมแปลกๆ สักพักก็เดินมานั่งข้างผมกับไอ้เปียโนครับ
“น้องชายสุดสวย เราไปหาอะไรทำสนุกๆ กันไหมจ่ะ” มันพูดและเริ่มมาคลอเคลียตัวผมที่ไม่ได้สติ
“ไอ้เวร ! อย่ายุ่งกับเพื่อนกูนะ ฟลุต~~~~ ช่วยกูด้วยไอ้เวรนิมันยุ่งกะกู” เสียงไอ้เปียโนก็ไม่ไหว เหมือนกันครับ
“แหะๆ ไม่เป็นไรดีกว่าครับไงพวกผมขอตัวนะครับ” ผมว่าและพยายามพยุงตัวเองขึ้น แต่โดนมือของคนแปลกหน้าคนเดิมดึงลงไปนั่งตักเลยครับ
“ไม่เอาๆๆๆ ไม่เล่นจิครับ ฟลุตอยากกลับบ้านนนนนนนนนนน”
“โห ชื่อฟลุตเหรอเนี่ย ชื่อน่ารัก น่าหม่ำจังครับ” ผมก็โดนทางฝั่งไอ้เปียโนที่เมาไม่ได้สติก็โดนแบบผมอ่าแหละครับ หงุดหงิดๆ ทำไงดีอ่า
“เปียโนจะกลับบ้าน น้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอร้อง พลีสสสสสสสส พี่สุดหล่อ” อย่าไปไซร์คอคนแปลกหน้าซิ ไอ้เปียโน เดี๋ยวก็เลย ... กันพอดี
“กลับบ้านๆๆๆ ขอตัวฮะ” ผมพยายามพยุงตัวเองขึ้นอีกครั้ง ปรับเสียงให้ดูเหมือนเดิม
“ก็ได้ครับๆๆๆๆๆ” พวกพี่เขาพูด
“ดีมากครับ ดาริ๊งงงงงงงงง” ไอ้เปียโนพูด มือก็ไปไหนต่อไหนแล้ว
“ไอ้เปียโน ไอ้เวรลุกๆ อย่าไปยุ่งกะพี่เขาเลย”
“แต่ พี่มีข้อแม้”
“ข้อแม้อะไรเหรอ อ่าจ่ะ” สติเริ่มกระจายแล้ว
“ดื่มกับพี่สักแก้วนะค่ะ เด็กดี แล้วค่อยกลับบ้าน”
“เอ๊า จิๆๆๆๆ ดื่มๆๆๆๆๆ ไอ้โน ดื่มๆๆๆๆ”
“ไชโย” สิ้นเสียงพวกผมสองคนก็ดื่มทันทีเลยครับ แปบเดียวหมดแก้ว
“โอเค พวกหนูกลับแล้วนะจ่ะ ไปๆ เพื่อนรักๆๆๆ กลับบ้านกันนะ เดี๋ยวฟลุตขับรถให้” ผมพูด
“ดีๆๆๆๆๆๆๆๆ สุดหล่อ เปียโนไปแล้วนะ ชุ๊บๆๆๆ” ว่าแล้วพวกผมก็ค่อยๆลุกขึ้นและเดินครับ เดินได้ 5 ก้าวเท่านั้น ร่างกายผมรู้สึกแปลกๆ มันเรียกร้องว่าต้องการอะไรสักอย่าง มันร้อนวูบ โอ้ยไม่ไหวแล้ว ดูเหมือนไอ้เปียโนอาการพอๆ กับผมเลยครับ โดนยาแล้ว TT’ นาทีนี้ต้องการๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่า ผมทั้งสองหันไปอีกครั้งพวกพี่สองคนก็ยังอยู่ครับ ผมเดินเขาไปอย่างช้าๆ ไอ้เปียโนเหรอวิ่งร่าไปหาพี่คนเดิมแล้ว ผมพยายามควบคุมสติแล้วครับ ทำไม่ได้ และก็เดินไปนั่งตักพี่เขาครับ
“ช่วยฟลุตหน่อยได้ไหมค่ะ พี่ชายสุดหล่อ”
“ได้เสมอจ่ะ เราไปกันเลยไหม”
“ไปเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หนูไม่ไหวแล้ว อ่า อ่า ฮือ” อายเสียงตัวเอง ว่าแล้วเราก็เช็คบิล พี่ก็อุ้มผมเดินออกจากร้านเลยครับ ระหว่างนั่นเอง ผมได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกันครับ และก็ได้ยินเสียงการต่อสู้กัน ระหว่างนั่นผมถูกว่างลง ได้ไม่นานก็มีคนมาอุ้มผมขึ้นรถ ไอ้ผมก็ไม่ไหวแล้วแทบจะถอดเสื้อผ้าแล้ววววววว ไม่ไหวร้อนๆๆๆๆ ใครก็ได้ช่วยฟลุตหน่อยยยยยยย
“ฟลุตทำใจดีๆ ไว้นะครับ พี่มาแล้ว” เสียงคุ้นหูดังขึ้น เมื่อผมถูกวางลงบนรถ
“พี่ฮาร์ฟๆๆๆๆๆ ช่วยฟลุตหน่อย ฟลุตร้อน” สติแตกก็คราวนี้ละครับ ควบคุมไม่อยู่แล้ว ผมกอดพี่และจูบอย่างดุเดือดในรถเลยครับ
Harp
ผมไม่โง่หรอกนะครับ ผมสั่งสายของผมให้มาเฝ้าหน้าบ้านของฟลุตไว้ตั้งแต่ผมขับรถกลับออกมาแล้วละครับ หึๆ ไม่หลงกลง่ายๆ หรอกนะครับ น้องฟลุต แต่จนถึงป่านี้ผมก็ยังไม่ได้ความเคลื่อนไหวอะไรเลย เกือบ 1 ทุ่มอ่าครับ สายผมเลยโทรมาบอกว่าน้องออกไปแล้ว ผมก็ให้สายตามไป สักพักก็รายงานว่าน้องฟลุต และเพื่อนน้องถูกวางยา ผมเลยสั่งให้ลุกน้องจัดการครับ และผมก็รีบไปที่ร้านเลยครับ เล่าต่อไม่ได้แล้ว น้องไม่ปล่อยผมเลยจูบแทบผมหายใจไม่ออก ผมรีบสั่งให้ลูกน้องขับรถไปบ้านผมอย่างไหวเลย ส่วนเพื่อนน้องผมให้เพื่อนผมครับ ไอ้ยู ไปส่งมันเป็นลุกเจ้าพ่อมาเฟียครับ หึๆ
“พี่ฮาร์ฟ อ่าๆๆๆๆ อือ” น้องแทะคอผมเล่นระหว่างทางครับ จนมาถึงที่บ้านผมจนได้
“พี่อุ้มนะครับ ฟลุต”
“มากกว่านี้ก็ได้ พี่ฮาร์ฟ” เสียงหวานได้อีก ผมก็อุ้มน้องขึ้นบนห้องเป็นที่สำเร็จวางน้องลงบนเตียง
“ไม่ไหวแล้วนะ พี่ฮาร์ฟ” น้องพูดและฉีกเสื้อตัวเองทิ้ง แรงเยอะไปไหม เผยให้เห็นร่างขาวดุจหิมะ ผมเริ่มสติจะแตกแล้ว ควบคุมตัวเองไมได้พอๆกับน้องแล้ว น้องลุกขึ้นด้วยสภาพกึ่งเปลือย อีกกึ่งนึงยังพอมีเศษผ้าปกปิดบ้าง
“พี่ฮาร์ฟขอร้องนะ ฟลุตร้อนเหลือเกิน” พูดแต่นั่นก็ใช้แรงดึงผมลงไปนอนบนเตียง และกระโดดขึ้นคร่อม ผมพยายามปลดกระดุก แต่ดูเหมือนจะไม่ทันใจน้องเขา
“เดี๋ยวถอดให้นะค่ะ” แปบเดียวจริงๆครับ ร่างผมก็เปลือยเปล่า ไฟราคะของผมถูกจุดขึ้นมาแล้ว น้องไล่จูบผมทั่วเลย ผมก็จูบน้องไม่แพ้กันครับ จนของผมตื่นตัวขึ้น
“ขึ้นละนะ อ่าสสสสสสสสสสสสสสสส์” ไม่เจ็บรึไง แต่ผมอ่าเจ็บกระแทกลงมาที่แก่นกายผมเนี่ย TT’ อย่าพึ่งพังนะ ฮาร์ฟจูเนียร์
ความคิดเห็น