นายซุปเปอร์สตาร์กับยัยผู้จัดการจำเป็น

ลำดับตอนที่ #2 : Past 2.....||

ตืด~ตืด~ตืด~

“ว่างายจ๊ะยัยมิคกี้ ยูชอน” ฉันรับโทรศัพท์เสียงแจ๋วยัยมิคกี้โทรมาท่าทางจะชวนออกไปเที่ยวแน่ๆก้อปิดเทอมนี่ตั้ง3-4เดือนนี่เนอะยัยนี่ก้อเลยชวนฉันไปเที่ยวบ่อยๆ

“ยัยบ้าทัมมัยแกรู้หล่ะว่าศรีภรรยาของมิคกี้โทรมา......” ยัยมิคกี้ตอบแบบกึ่งหัวเราะ 

ยัยบ้าคัยว่าแกเป็นศรีภรรยาของมิคกี้หล่ะแค่ชื่อเหมือนเฉยๆยะ แกนี่น๊าบ้าดงบังเข้าขั้นบ้าเลย โดยเฉพาะมิคกี้เนี่ย

“ยัยบ้า นี่แกโทรมาชวนฉันไปเที่ยวช่ายม่ะ....ขอตอบเลยว่าเซย์โนยะ”

“มัยหล่ะ น่าเบื่อจะตายแกออกมาเที่ยวเป็นเพื่อนฉันหน่ะสิ”

“นี่แกชวนฉันเที่ยว3วันติดกันแล้วนะยะ เงินฉันใช้ทั้งเดือนนี้จะหมดแล้วแกไม่เห็นใจฉันเลยหรอ ถึงพ่อฉันจะรวยเท่าๆกับพ่อแกแต่พ่อดันงกกว่าพอแกนะจาบอกห้าย”

“ง่ะแกอ่ะ งั้นฉันไปเล่นที่คอนโดแกก้อได้โอเคม่ะ”

“แล้วแต่จะสะดวกเถอะเพค่ะยัยเจ้าหญิง ถ้าแกมาแกซื้อช็อกโกแลตมาให้ฉันกินด้วย”

“จ๋าจ้ะ ได้เลยจิ๊บจ้อยมากสำหรับเจ้าหญิงมิคกี้ งั้นเจอกันที่คอนโดแก”

ตู้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ยัยนี่ถ้าจะบ้าแฮะแล้วนี่แกจะมาเล่นท่คอนโดฉันทัมมัยหล่ะเนี่ยแต่ก้อเอาเหอะพี่จองมินไม่อยู่ดีแล้วหล่ะ 

เพราะพี่จองมินบอกว่าอยากได้ยัยมิคกี้มาเป็นแฟนไว้ควงสักคน ฉันเลยดักคอพี่ฉันถ้าจีบยัยมิคกี้เจอเตะออกนอกโลกแน่พี่จองมินเลยไม่กล้าจีบ แต่ว่ามีทิ้งท้ายไว้ว่าถ้าแกเผลอเมื่อไหร่แกตายแน่ไอน้องโหด ฉันจะโหดก้อช่างบรรลัยเอ้ยประไรหล่ะ

ก๊อกๆๆๆๆๆ

“เชิญยะยัยศรีภรรยามิคกี้”

“แกก้อนะเลิกพูดได้แล้วฉันจะลอยไปดาวอังคารแล้วเนี่ย” ยัยมิคกี้บิดไปมาอยู่ในห้องฉันหลังจากที่เข้าประตูมาแล้ว 

เฮ้ยๆนี่แกไปบิดที่อื่นได้มั้ยเด๋วก้อม้วนกลิ้งอยู่ที่คอนโดฉันพอดี

“อ่ะนี่ช็อกโกแลตของแก ฉันเอาแบบที่ชอบมาเลยนะ”

“เยี่ยม งั้นเด๋วฉันไปเอาน้ำให้แกกินแกตามสบายเลย”

“อันนี้มันก้อแน่นอนอยู่แล้ว” ยัยมิคกี้พูด

ฉันเดินเข้าไปในห้องครัวแล้วเอาช็อกโกแลตแช่ในตู้เย็นไว้ แลวก้อหยิบขวดน้ำส้มมาเทใส่แก้วให้ยัยมิคกี้

“มาแล้วน้ำส้มหวานสดชื่นที่แกชอบ”

“อื้มๆ” ยัยมิคกี้ไม่ละสายตาจากคอมเลย เฮ้ย!หันมาคุยกันก่อนก้อได้ยัยมิคนี่แกจะเล่นแบบให้ฉันคุยคนเดียวรึยังงัยเนี่ย

“นี่แกพ่อแกทำงานค่ายเพลงช่ายม่ะ” ยัยมิคกี้ถามฉัน

“อือ แกจะทำมัยหรอ”

“คือ.....ฉันอยากจะไปหามิคกี้อ่าแก๊”

“นี่แกจะบ้าหรอ พ่อฉันไม่เคยให้ไปยุ่งกับพวกนี้เลยนะพวกนั้นหน่ะเค้ามีงานเต็มกบาลแล้วแกจะเข้าไปเกะกะเค้าทัมมัยฮะ” ฉันพูดหัวเราะ นี่แกบ้าไปแล้วจิงๆยัยมิคกี้แกจะบ้ารึยังงัยจะให้ฉันพาแกหาพวกนักร้องเนี่ยนะฉันไม่ได้บ้าดารานะโว้ย

ยัยมิคกี้ไม่พูดอารัยอีกเลย แล้วก้อเอาแต่อ่านข่าวคราวความคืบหน้าของดงบัง 

บ้างก้อมาถามฉันว่าจะเจาะลึกไปเว็บไหนดีฉันเลยก้อเว็บมานไป เอาเถอะให้มันบ้าไปส่วนฉันไปทำขนมให้มันกินดีกว่า

5ชั่วโมงผ่านไป 

นี่มันก้อเย็นมากแล้วยัยมิคกี้ยังเล่นคอมไม่หยุดเลย

“แกนี่มันก้อมืดแล้วอ่ะฉันว่าฉันกลับดีกว่านะ” ยัยมิคกี้พูดพลางหยิบกระเป๋า

“อือ แกกลับดีๆหล่ะ” ฉันบอกยัยมิคกี้ แล้วก้อเดินไปส่งยัยนี่ข้างล่าง เฮ้อ.......มีเพื่อนเพื่อนก้อดั๊นบ้าอีก ไม่ไหวเลยชีวิตฉัน