ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อม่านแห่งราตรีมาเยือน
คุณรู้จัก เคานท์วลาด ดราคูล แห่งทรานซิลวาเนียไหม? บราม สโตเกอร์ได้เรื่องราวการกระทำอันทารุณผิดมนุษย์ของเคานท์ผู้โหดร้ายผู้นี้มาเป็นแรงบันดาลใจในการแต่งวรรณกรรมเรื่องเคานท์ดราคูลา แวมไพร์ผู้ไม่มีวันตาย เจ้าแห่งราตรีกาลซึ่งเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายทั่วโลก
ผู้คนต่างคิดกันว่าแวมไพร์นั้นเป็นเพียงเรื่องเล่าปรัมปรา เป็นเหมือนไอหมอกน้ำค้างยามราตรีที่เมื่อรุ่งอรุณมาเยือนก็จะสลายไปพร้อมแสงอุทัยของวันใหม่เท่านั้น แต่มีเพียงน้อยคนนัก ที่จะรู้ว่าแท้จริงแล้วแวมไพร์นั้นมีอยู่จริง แฝงตัวใช้ชีวิตปะปนอยู่ในสังคมร่วมกับพวกเรานี่เอง ซ่อนเร้นตัวตนที่แท้จริงจากเหล่ามนุษย์ผู้ใช้ชีวิตภายใต้แสงตะวันอันแรงกล้าในยามทิวา และออกมาโฉบร่อนดั่งวิหคในยามราตรีภายใต้แสงดาราที่ดารดาษพราวฟ้า โดยมีหนึ่งในเป้าหมายคือ หาพลังงานทดแทนให้สามารถใช้ชีวิตผ่านยามทิวาได้จนกว่ายามราตรีจะมาเยือนอีกครา
ด้วยความที่ 'พวกเขา' มีช่วงชีวิตที่ยาวนานผิดแผกจากมนุษย์ทั่วไป คงไม่เป็นการฉลาดนักหากจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง เพราะมนุษย์นั้นมักหวาดกลัวสิ่งที่ตนไม่รู้จัก และจะพยายามกำจัดสิ่งที่คิดว่าจะเป็นอุปสรรคหรือเป็นอันตรายต่อตนแม้จะเพียงน้อยนิด หากแต่จะมีผู้ใดเคยคิดบ้างไหมเล่า...ว่า 'พวกเขา' ก็มีความรู้สึกนึกคิดไม่ต่างอะไรกับมนุษย์ มี 'ชอบ' 'เกลียด' 'ห่วงหา' 'เศร้า' 'เหงา' และ 'รัก' เช่นเดียวกัน และด้วยช่วงชีวิตอันยาวนานนั้น ความรู้สึกเหล่านั้นจะทำอะไรกับจิตใจของพวกเขาได้บ้าง?
ผู้คนต่างคิดกันว่าแวมไพร์นั้นเป็นเพียงเรื่องเล่าปรัมปรา เป็นเหมือนไอหมอกน้ำค้างยามราตรีที่เมื่อรุ่งอรุณมาเยือนก็จะสลายไปพร้อมแสงอุทัยของวันใหม่เท่านั้น แต่มีเพียงน้อยคนนัก ที่จะรู้ว่าแท้จริงแล้วแวมไพร์นั้นมีอยู่จริง แฝงตัวใช้ชีวิตปะปนอยู่ในสังคมร่วมกับพวกเรานี่เอง ซ่อนเร้นตัวตนที่แท้จริงจากเหล่ามนุษย์ผู้ใช้ชีวิตภายใต้แสงตะวันอันแรงกล้าในยามทิวา และออกมาโฉบร่อนดั่งวิหคในยามราตรีภายใต้แสงดาราที่ดารดาษพราวฟ้า โดยมีหนึ่งในเป้าหมายคือ หาพลังงานทดแทนให้สามารถใช้ชีวิตผ่านยามทิวาได้จนกว่ายามราตรีจะมาเยือนอีกครา
ด้วยความที่ 'พวกเขา' มีช่วงชีวิตที่ยาวนานผิดแผกจากมนุษย์ทั่วไป คงไม่เป็นการฉลาดนักหากจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง เพราะมนุษย์นั้นมักหวาดกลัวสิ่งที่ตนไม่รู้จัก และจะพยายามกำจัดสิ่งที่คิดว่าจะเป็นอุปสรรคหรือเป็นอันตรายต่อตนแม้จะเพียงน้อยนิด หากแต่จะมีผู้ใดเคยคิดบ้างไหมเล่า...ว่า 'พวกเขา' ก็มีความรู้สึกนึกคิดไม่ต่างอะไรกับมนุษย์ มี 'ชอบ' 'เกลียด' 'ห่วงหา' 'เศร้า' 'เหงา' และ 'รัก' เช่นเดียวกัน และด้วยช่วงชีวิตอันยาวนานนั้น ความรู้สึกเหล่านั้นจะทำอะไรกับจิตใจของพวกเขาได้บ้าง?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น