คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ★ Step Into The New World* ,, '2nd Step ♥ _100%!
★ Step Into The
“ตกลงใช่พี่เลดี้กับพี่วีนัสแน่หรอคะ?”
… เมื่อกี๊ก็บอกว่าใช่ไปแล้วนี่หน่า~ =..= …
“สวัสดีอีกครั้งค่ะ! จะมาออดิชั่นเป็นสมาชิกวงค่ะ!”
… จ้ะๆ - -* …
“ตกลงพี่เลดี้~ พี่วีนัส จำฉันได้มั้ยคะเนี่ย!!?? >[]<”
… โอ๊ะ โอ~ ฮู อ๊าร์ ยู๊วว ววว ว !!?? …
“ฉันอยากเป็นยูนอาจริงๆ นะคะ!”
… อะไรยะ? ยูนอง ยูนอาอะไร เต้นให้ดูก่อนซี่ - -;; …
“เธอยังยืนยันคำเดิมว่าจะแย่งยูนอาฉันหรอพีช ไม่มีทาง! ยังไงซะยูนอาก็ต้องเป็นของฉัน!”
… แม่เว้ย! - -+ มันยังแย่งกันเป็นอิม ยูนอาไม่เลิก! …
“ตกลงว่า ขอเบอร์ได้มั้ยครับคนสวย?”
… อี๋!!! จะไปไหนก็ไสหัวไปไกลๆ เลยไป้ ชิ้วๆ =3= …
“ฉันจะเป็นยูนอานี่แพร์ อย่ามาแย่งฉันได้ม๊ะ! =O=/”
… จะบอกว่าโคตรรำคาญยัยสองศรีพี่น้องนี่จริงๆ เหอะ! = =’ …
“ไม่ให้เบอร์ งั้นผมขออีเมลล์ก็ได้นะครับ *O*~”
… โว้ย ย ยย ย ยย ย! ชักรำคาญไอ้ปลาจวดนี่แล้วนะเฟ้ย =[]=! …
“พี่สองคนจำฉันไม่ได้จริงๆ น่ะหรอคะ TT!?”
… โนว โน๊ว ว ,, เธอเป็นคร๊า ย ยยยยย ย อิฉันไม่รู้จั๊กค่า~~ TTOTT …
โฮกก กก ~ อยากจะกิ๊ส ส ส สะปิ๊ด ปิ๊ด ~ ตกลงว่านี่มันแผงขายของแบรนด์เนมกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ใช่มั้ยเนี่ย !!!! >O< ~~~
… เอาเข้าไป เอาเข้าป๊าย ย ย ยย >[]</ … แหกปากแข่งกันเข้าไป๊ !!
ขอบอกดังๆ แทบจะกรีดร้องตรงนี้อย่างไม่กลัวเสียภาพพจน์นางเอกฟิคชั่นเลยว่า …
คนสวยชักจะทนไม่ไหวแล้วว่ะค่ะ ! ฮึ่ ม มม ม มม !!!!
“หยุดได้ม๊อย ย ยย ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ยย ย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! >[]</” เสียงอันทรงพลังของอาเจ๊เลดี้ดังวี้ดแหวกอากาศฟิ้ว วว ว ๆ~ เสียดแทงเข้าแก้วหูกันฉึกๆ ราวกับลูกกอล์ฟที่พุ่งออกจากแท่นทีไปยังกรีน แล้วสปินหลังจนลงหลุมกร๊อกโฮลอินวัน! โดยการตีอันสุดแสนจะแม่นยำอุทานดังปั้งย่า! จนทุกคนที่กำลังมะรุมมะตุ้มรุมทึ้งสองสาวถึงกับสะดุดกึก หุบปากของตัวเองไปโดยอัตโนมัติในทันที ประกอบกับรังสีอำมหิตแซฟไฟร์บลูจากวีนัสที่แพร่กระแสเย็นยะเยือกออกมาเป็นริ้วๆ ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยดูน่าขนลุกพิลึกด้วยแล้ว ก็ยิ่งส่งผลให้ทุกอย่างรอบตัวเงียบกริบ ชนิดที่ว่าแม้แต่ใบไม้ไหวสักใบก็ยังไม่มีเลยจอร์จ! O[]O
“ฉันสองคนรับออดิชั่นผู้หญิงเข้าวงโคฟเวอร์ Girls’ Generation เท่านั้นค่ะ!” เลดี้ปรายหางตามองผู้ชายหน้าม่อไม่เจียมตัวคนนั้นโดยมีวีนัสเป็นลูกคู่ จนเขาตัวลีบลู่แบนแต๊ดแต๋เหมือนผมเพิ่งยืดออกมาจากร้านใหม่ๆ เดินคอตกหงอยเหงาจากไป~
“แล้วใครที่สนใจจะออดิชั่น กรุณาอยู่อย่างสงบนะคะ - -+” เลดี้เอ่ยซ้ำกับคนที่เหลืออีกครั้ง ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นนับจำนวนคนด้วยท่าทางตื่นเต้นไม่น้อย ซึ่งพอวีนัสเห็นดังนั้นก็แอบอมยิ้มขำกิริยาที่พี่สาวคนสนิทแสดงออก แล้วตัวเองก็รับอาสาจะทำหน้าที่นั้นแทน
“มีทั้งหมด 22 คนค่ะพี่เลดี้ ^^”
“อ่ะจ้ะ~ เอางี้นะ พี่จะเป็นคนดูเรื่องหน้าตา ความสูง บุคลิก ส่วนวีนัสดูเรื่ององศา หรืออะไรที่เกี่ยวกับการเต้นไปคนเดียวก็แล้วกัน พอดีพี่ เอ่อ … ไม่ถนัดเรื่องนี้น่ะจ่ะ แหะๆ” คนอายุมากกว่าหัวเราะแหยๆ ฉีกยิ้มแห้งๆ ให้กับน้องที่พยักหน้ารับคำ ก่อนเธอจะเป็นฝ่ายป้องปากประกาศข้อตกลงให้ทุกคนฟัง
“ก่อนอื่นขอให้ทุกคนเตรียมเต้นเพลง Into The New World เฉพาะท่อนฮุคให้วีนัสดูนะคะ” ว่าแล้วก็หันไปเอามือตัวเองแตะไหล่วีนัสเบาๆ เป็นเชิงแนะนำ “ส่วนใครที่ไม่ได้เตรียมมา วีนัสก็จะเป็นคนสอนให้นิดนึง จากนั้นก็เต้นให้วีนัสดูนะ ^^ และใครที่ผ่านจากวีนัสแล้ว มาหาฉัน ฉันจะเป็นคนพิจารณาเรื่องบุคลิก และหน้าตาเองค่ะ”
หญิงสาว เด็กสาวทุกคนพยักหน้าหงึกหงักๆ ส่งเสียงรับรู้ในสิ่งที่เลดี้พูดมา ก่อนจะทยอยกันออกเดินตามวีนัสที่หยิบไอพอดแยกไปอยู่อีกมุมหนึ่งเป็นกลุ่มๆ จากที่เลดี้สังเกตดูท่าทางของหลายๆ คน ส่วนใหญ่จะมีอาการตื่นเต้น พูดคุยซุบซิบกันเรื่องโคฟเวอร์ในงานนี้ไม่หยุดปาก และในบางกรณีของบางคนก็มีการเตรียมตัวมาพร้อมเต้นออดิชั่นเต็มที่ นับว่าเป็นเรื่องที่น่าดีใจไม่น้อยเมื่อเห็นกันชัดเจนแล้วว่าผลจากการทุ่มเทเดินแจกใบปลิว แหกปากโฆษณามันซะเมื่อยแข้งเมื่อยขา แสบคอแทบเป็นแทบตายไม่ได้เปล่าประโยชน์อะไร
เลดี้ค่อยๆ นั่งลงริมฟุตบาทที่ไม่ไกลจากวีนัสนักพร้อมกับส่งยิ้มเป็นกำลังใจให้ซึ่งกัน ก่อนน้องสาวคนสวยจะละสายตาจากพี่สนิท แล้วหันไปเริ่มทำหน้าที่ในส่วนของตนอย่างขะมักเขม้น
“ใครที่เต้นได้แล้วบ้างคะ?” ถามพลางก้มลงผูกเชือกรองเท้าผ้าใบ ก่อนจะเงยหน้ากวาดตามองคนที่ยกมืออยู่ซึ่งก็เป็นส่วนใหญ่จากทั้งหมดที่มาออดิชั่น “ถ้าอย่างนั้น เอาเป็นว่า คนที่ยังเต้นไม่ได้ แยกออกมาทางนี้ก่อนนะคะ เพราะฉันจะให้คนที่เต้นได้เต้นให้ดูแล้วไปหาพี่เลดี้ก่อน”
วีนัสล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือหรูระยับสมฐานะของตนขึ้นมากดเตรียมเล่นเพลง ดวงหน้าสวยหวานเชิดขึ้นน้อยๆ ก่อนชี้นิ้วเรียวเลือกผู้หญิงทางด้านหน้า 5 คนมาประเดิมก่อนเป็นกลุ่มแรก
“พร้อมนะคะ”
~♫ 사랑해 널 이느낌 이대로 그려왔던 헤매임의 끝
ซา รัง แฮ นอล รี นือ กิม มี แด โร กือ รยอ วัซ ดอน เฮ แม อิม อี กึท
이세상 속에서 반복되는 슬픔 이젠 안녕
ที เซ ซัง ซก เก ซอ พัน บก ดเว นึน ซึล พึม มี เจน อัน นยอง
수많은 알수없는 길속에 희미한 빛을 난 쫓아가
ซู มัน ฮึน นัล ซู ออบ นึน กิล ซก เก ฮี มี ฮัน พิช ชึล นัน จด ชา กา
언제까지나 너 함께하는거야 다시 만난 나의 세계
ออน เจ กา จี นา นอ ฮัม เก ฮา นึน กอ ยา ทา ชี มัน นัน นา อี เศ กเย ~♫
ในขณะที่น้องคนสนิททำหน้าที่จิ้มเลือกคนที่มีพื้นฐานทางการเต้นมาแล้วและสามารถทำได้เป็นที่น่าพอใจ พี่สาวเลดี้ก็กำลังเพ่งดูหน้าตา สำรวจการแต่งตัวของสาวๆ ที่ผ่านมาจากวีนัสตั้งแต่หัวจรดเท้า (- -)(_ _) พร้อมกับบ่นนั่นตินี่จนหลายถึงกับหน้าเสีย รับคำวิจารณ์ตรงๆ กันแทบไม่ได้
“เอิ่ม = =” คือว่า … เสื้อผ้าที่เธอใส่มาวันนี้ บอกตรงๆ ว่าไม่เข้าตาอย่างแรงจ้ะ! รู้ตัวว่าออกอวบๆ ก็อย่าใส่ลายขวางแนวนอนแล้วก็มีลายแอนิมอลเยอะขนาดนี้ซิจ้ะ~ มันจะยิ่งดูอ้วนนะคะ ไม่ไหวเลยจริงๆ! ><”
“TT’ …”
“อุ๊ว ! O.o หยุดอยู่ตรงนั้นนะคะ! อย่าเข้ามาเด็ดขาด! เลดี้รับไม่ได้ นึกยังไงถึงได้กรีดอายไลน์เนอร์ตวัดหางขึ้นไปเกือบชนคิ้วขนาดนั้นคะ! แถมยังเคลือบประกายทองมาให้แสบตากันอีก โอ้ว โน๊ วว ~”
“TT~TT”
“เนี่ย! ผมน่ะ บ็อบสั้นอินเทรนด์มากก กก ก ก เลยนะ แต่ความชี้ฟูบวกเสียแหลกลาญขนาดเนี้ย บอกตรงๆ ว่าไม่ผ่านค่ะ! เลดี้แนะนำให้ไปซื้อโดฟจากห้างมาบุญครองใกล้ๆ นี่ก็ได้นะคะ แล้วก็เอากลับไปบำรุงโดยด่วนซะ!”
“TTOTT !”
“เอาล่ะ~ คนต่อไปเชิญค่า ~~”
“ม … ไม่เบรกหนูหน่อยหรอคะ? =..=” เด็กสาวหน้าตาดูเด้ก เด็ก~ เอ่ยถามกล้าๆ กลัวๆ เมื่อเห็นว่าคนสวยมองเธออยู่นานแล้วก็เงียบไปเลย
“อยากให้เบรกหรอจ้ะ?”
“มะ … ไม่อยาก … หรอก ค … ค่ะ (_ _*)”
“^-^+”
… รอยยิ้มเคลือบยาพิษแท้ๆ …
วีนัสนึกในใจ ก่อนจะอมยิ้มนิดๆ แล้วเก็บไอพอดตัวเองเดินมารวมกับเลดี้
หลังจากคัดเลือกทั้งหมดเหลือจำนวนเบ็ดเสร็จเพียง 15 คน นับที่พี่สาวเธอลากออกไปบ้างแล้วเนื่องจากไม่ผ่านสายตาแฟชั่นนิสต้า สรุปก็เหลือแค่ 12 คน ณ ตอนนี้เท่านั้น
“หึหึ … เอาล่ะๆ ~ สูงเท่าไหร่?”
“164 เซนติเมตรค่ะ”
“น้ำหนักล่ะจ้ะ?”
“45 กิโลฯ ค่ะ”
“ว้าย! >O< !!!” เลดี้ร้องอุทานยกมือบางทาบอกอึ๋มพร้อมกับไล่สายตาสำรวจเด็กสาวทั่วทั้งตัว “ผอมจังเลย~”
“อ่ะ … ค่ะ - -*”
“กรี๊ด! >O< !!!” เลดี้ร้องอุทานยกมือบางทาบอกอึ๋มอีกรอบ “ลืมถามชื่อจ้ะ~”
“เอิ่ม =[]=* … ใบบัว-ศศิธิชา จตุพรพิทักษ์ อายุ 14 ปีค่ะ” คราวนี้น้องใบบัวตอบเองเสร็จสรรพ เพราะกลัวจะหัวใจวายกับไอ้คำอุทานซ้ำๆ แถมยังเปี่ยมไปด้วยพลังเสียงระดับโอเปร่าของเลดี้ซะก่อน
“ชื่อน่ารักจังเลย~” วีนัสพึมพำออกมาเบาๆ รู้สึกถูกชะตากับเด็กสาวคนนี้อย่างบอกไม่ถูก
“คิคิ~ แล้ว … เพราะอะไรถึงอยากจะออดิชั่นล่ะจ้ะ เหตุผลอะไรประมาณเนี้ย …”
“หนูอยากชนะแล้วไปเจอพี่สาว พี่ชายใน SM ค่ะ! อีกอย่างที่สำคัญนอกเหนือจากว่าหนูมีความรักในตัวศิลปิน SM ก็คือหนูอยากทำตามความฝันของตัวเองที่มีมาตั้งนานแล้วค่ะพี่!” น้องตอบฉะฉาน ยืดอก(แบนๆ = =)ขึ้น พร้อมเชิดหน้าพรึ่บอย่างมั่นใจในคำตอบของตน ซึ่งกิริยานั้นก็เป็นที่ถูกอกถูกใจเลดี้กับวีนัสมากทีเดียว เพราะวงโคฟเวอร์ที่กำลังจะจัดตั้งใหม่ของพวกเธอต้องการผู้หญิงที่มีคุณสมบัติพร้อมในเรื่องของความมั่นใจ กล้าแสดงออกในสิ่งที่ถูกที่ควร และถึงแม้ว่าคำตอบของใบบัวจะออกสั้นๆ ไปนิดนึง แต่พวกเธอกลับสัมผัสได้ถึงความจริงใจในน้ำเสียงใสๆ นั่น
“โอเคจ้ะ~ มายืนตรงนี้เร็วมา …” เลดี้กวักมือเรียกหยอยๆ “แน่ะ! ยังยืนเฉยอยู่อีก ไม่อยากโคฟแล้วใช่มั้ยคะ? -..-”
“โฮ๊ะ ! O[]O !!!! กรี๊ด ด ดด ด ดด !”
“=__________=*”
ในขณะที่สองสาวเลดี้กับวีนัสยังคงทำหน้าที่คัดเลือกคนไปเรื่อยๆ อยู่นั้น สตรีเพศที่สามารถผ่านเข้ามารวมวงได้เป็นที่สำเร็จแล้วก็เริ่มหันหน้าเข้าพูดคุย ทำความรู้จักกันไปกันมาอย่างสนุกสนาน
“ชอบผมพี่จังค่ะ ~~~”
“หรอ … >.< ดีใจนะที่ปุยฝ้ายชอบ~ แต่ทำไมพี่เลดี้ถึงบอกว่ามันเพิ้งล่ะ! = =”
“โหย~ อย่าไปฟัง อย่าไปเชื่อเจ๊เลดี้เค้าเลยพี่เฟรช สวยจะตาย แหม … ดัดเป็นลอนวิ้งๆ เลย ><”
“อะแฮ่ม ! = =+”
“แฮ่ … แหะๆ. (_ _* )”
เลดี้ยังคงมองปุยฝ้ายช่างจ้อ(=O=~) ซึ่งผ่านการออดิชั่นจากคำถามวัดใจของวีนัสด้วยน้ำเสียงแจ๋ๆ เปี่ยมไปด้วยมั่นใจในตัวเองเกินล้าน กับยัยเฟรชหัวฟูแอบเพิ้ง(=..=) ที่เธอเองต้องลงแรงไปขอร้อง ไปอ้อนวอน ไปเกาะแข้งเกาะขา ลากตัวมาจากวงโคฟเวอร์ทงบังชินกิอย่างปรามๆ กดๆ หลังจากคำนินทามันลอยละล่องเข้าหูวิ้งๆๆๆๆ~~~ สองสาวที่ได้ประสานสายตากับพี่ใหญ่ถึงกับสะดุ้งเฮือกเหมือนปลาโดนไฟช็อต แปร้บๆๆๆ = =+ สัญชาตญาณเอาตัวรอดสั่งการให้ตัวเองรีบหลบเข้าหลังน้องใบบัวอำพรางกายทันที!
ชูแว้บ บบ~ บบบ บ =v=
“ติ๊งต๊อง -..-” เลดี้พึมพำเบาๆ ส่ายหน้าไปมาอย่างรู้สึกระอิดระอาในใจ “เอาล่ะค่า~~ เชิญคิวต่อไปได้เล้ย! >O</”
“สวัสดีค่า! ฉันชื่อพีช-พิชชาภา อิทธิศักดิกุล อายุ 16 แล้วค่ะ ^^v”
“ส่วนฉันชื่อแพร์-พิชชาพร อิทธิศักดิกุล อายุ 16 เหมือนกันค่ะ! ><”
“อ้อ … ฝาแฝด” วีนัสพูดแผ่วๆ พอให้ได้ยินกันแค่สองคน “พีชกับแพร์นี่ใช่ … คู่ที่แย่งกันเป็นยูนอาหรือเปล่าคะพี่? = =”
“โป๊ะเช๊ะเลยล่ะวีนัส!” ว่าแล้วก็ทำมือยิงปั้งถูกต้องนะคร้าบมาที่น้องสาวพร้อมกับรอยยิ้มขี้เล่นนิดหน่อย ก่อนจะหันกลับไปเก็กหน้าขรึมเงียบสัมภาษณ์ข้อมูลทั่วๆ ไปจากคู่ฝาแฝดต่อ “น้ำหนัก/ส่วนสูงเท่าไหร่กันบ้างล่ะ?”
“พีชสูง 165 หนัก 46 ค่ะพี่เลดี้ ^^”
“แพร์ก็เหมือนกันค่ะ เท่าพีชทุกประการเลย!”
“อู้ ววว ว ~ O.O ! เหมือนกันตั้งแต่หน้าตายันน้ำหนักส่วนสูงเลยนะเนี่ย …”
“ใช่แล้วค่า~~~~ ><”
“อ่ะจ้ะ =_= อ้อ! แล้ว … ทำไมถึงอยากโคฟเวอร์เป็นอิม ยูนอากันทั้งคู่เลยล่ะ”
“พีชชอบยูนอาค่ะ ยูนอาสวย น่ารัก เพอร์เฟ็คมากๆ พีชชอบบ บ บ >//<”
“ชิ!” แฝดคนน้องออกอาการหมั่นไส้ สะบัดหน้าเริ่ดใส่พี่ ก่อนปั้นจิ้มปั้นเจ๋อยิ้มแย้มตอบ “แพร์ว่าแพร์ไม่เหมาะที่จะเป็นใครไปมากกว่ายูนอาอีกแล้วล่ะค่ะ! ><~”
“กรี๊ด ! >O</ ฉันต่างหากที่เหมาะกับยูนอา แพร์ไม่เหมาะเลยสักกะนิสส สส!” พีชเท้าสะเอวทำหน้าตาขึงขังไม่ยอมกัน
“ฉันน่ะเหมาะที่สุดกว่าใครๆ แล้ว! ฉัน ฉัน ฉัน ฉันคนเดียวเท่านั้น!”
“เอ่อ … พี่เลดี้คะ~ ฉันว่า … สองคนนี้คาแรกเตอร์น่าสนใจดีนะคะ = =*”
“เอิ่ม~ พี่ก็ว่า … งั้นแหละจ้ะ =..=”
“ตกลงเธอจะเป็นยูนอาให้ได้เลยใช่ม๊ะ!”
“ใช่! อย่างเธอน่ะไม่เหมาะกับยูนอาออนนีคนสวยหรอกย่ะ!”
“เอ่อ … น้องๆ คะ~” เลดี้พยายามส่งเสียงห้ามปรามศึกสงครามชิงนางอิม ยูนอาระหว่างพี่กับน้อง แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครยอมฟังอะไรจากเธอเลย
“ยูนอาของฉัน!”
“ทีตอนเราสองคนเกิด ฉันยังเสียสละให้เธอออกมาจากท้องแม่ก่อนเลย ^w^ ~ เพราะฉะนั้นครั้งนี้เธอก็ต้องเสียสละให้ยูนอากับฉันซี่!”
“ตกลงพวกเธอจะโคฟกันม๊ะวะ ! ห๊ะ !! =O= !!!” เลดี้ตะโกนสุดเสียงใส่อย่างเหลืออด ก่อนจะรีบหอบเอาลมหายใจเข้าปอดโดยด่วนหลังจากเมื่อครู่ใช้พลังงานเสียงมากเกินไปกว่าคนตัวเล็กๆ อย่างเธอจะมี
“พี่ว่าไงนะคะ!! O[]O”
“ทีอย่างนี้ล่ะสามัคคีกันเชียวนะ = =…” วีนัสค่อนขอด ยื่นขวดน้ำเปล่าให้พี่เลดี้พลางมองสองพี่น้องที่ยืนตาโตตกตะลึงด้วยสีหน้าเนือยๆ “พี่เลดี้ถามว่าตกลงจะยังอยากโคฟเวอร์กันอยู่มั้ย?”
“โคฟจิ ๆ ! ><” สองสาวออกอาการเนื้อเต้นตุ้บๆ ระริกระรี้กันยกใหญ่
“อืม … ก็เท่านั้นแหละ อยากโคฟก็เข้ามาโคฟ = =;”
“จะรับเราสองคนเข้าร่วมวงจริงๆ น่ะหรอคะ *-*” พีชถามย้ำเพื่อความแน่ใจ และเมื่อเห็นเลดี้กับวีนัสพยักหน้ารับ เธอก็เก็บอาการกรี๊ดกร๊าดของตัวเองไว้ไม่อยู่
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ด ดด ด ด !! >[]</ ฉันจะได้เป็นอิม ยูนอาแล้ว ว ว วว !”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ด ดด ด ด !! >[]</ ฉันก็จะได้เป็นอิม ยูนอาแล้วเหมือนก๊า น น น น !”
… มีใครบอกมันแล้วหรอฟระว่าจะให้เป็น =[]= ! …
“=..= เอาล่ะๆ ~ เชิญคนต่อไปได้เลย …”
“……………………………………..”
… เงียบ ~ ฉี่ ปิ๊ดๆ (O.O !!??)
“กะรี๊ด ดด ด ~ กรี๊ด ! >O</” ฉับพลันที่เลดี้เงยหน้าขึ้นมา เสียงกรีดร้องก็ดังวี้ดๆ พร้อมกับคนสวยที่ทำหน้าตาเวิ่นเว้อ(?) “ทำไมไม่มีคนแล้วล่ะ ! T_T !”
“ก็เจ๊เล่นไล่ไปซื้อโดฟหมดแล้วนี่คะ = =*” ปุยฝ้ายพูดฉะฉาน พลางใช้นิ้วมือเล็กมวนปลายผมเข้าแล้วปล่อยออกวิ้ว วว ~ อย่างสนุกสนานเต็มที่(?) ในขณะที่คนอื่นๆ ก็พากันมองมาทางเลดี้กับวีนัสด้วยสีหน้าแป๋วแหวว ไร้เดียงสา กระพริบตาปริบๆ
“แล้วอย่างนี้ … เราจะได้โคฟมั้ยคะพี่?”
“ต้องได้ซิจ้ะใบบัว … ^^” วีนัสเป็นฝ่ายตอบคำถามน้อง ก่อนจะส่งยิ้มให้บางๆ
“อ๋อย ย ย …” พี่สาวตัวเล็กเสียงอ่อน ยกมือสองข้างทำท่าจะวีนแตก แต่แล้วก็เปลี่ยนใจทรุดตัวนั่งพรวดลงริมฟุตบาท กางแข้งกางขาสะบัดเร่าๆ แทน “ตกลงพี่ผิดหรอ !! พี่ผิดหรอ ! พี่ผิดรึไง ฉันผิดหรอ ออ ออ !! งื้อ ! TTOTT”
“ไม่เป็นไรนะคะพี่เลดี้ ฉันเชื่อว่าสวรรค์ต้องเมตตาเรา …”
“กำลังคัดเลือกคนโคฟ Girls’ Generation อยู่หรือเปล่าคะ? ^^”
O[]O !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
สายตาของทุกคนจับจ้องอยู่ที่เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม น่ารักตามเทรนด์เกาหลี ที่มีรูปร่างเพรียวบางทว่าช่างดูแข็งแรง เลดี้ทำตาลอยๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบดึงสติกลับคืนมาแล้วลุกพรึ่บขึ้นกระฉับกระเฉงเป็นเลดี้คนเดิม
“ใช่จ้ะ สนใจหรอ?”
“ค่ะ … แล้วนี่ 1 2 3 4 5 6 7 … อ๋า ~ ยังขาดคนใช่มั้ยคะ ! *-*” ตาเป็นประกายวาววับเมื่อนับแล้วยังไม่ครบจำนวนเมมเบอร์ของวงที่ต้องการจะโคฟเวอร์
“ใช่” วีนัสตอบสั้นๆ ก่อนบอก “ถ้าสนใจจะโคฟก็ลองเต้น Into The New World ท่อนฮุคให้ดูก่อนนะ”
เด็กสาวยิ้มรับ วางกระเป๋าสะพายลงข้างๆ ก่อนจะยืนรวบรวมสติอยู่ครู่หนึ่ง แล้ววาดแขนเต้นตามที่เธอได้เรียนรู้มาจากการดู MV จากความสนใจที่จะเต้นโคฟเวอร์มาอยู่ก่อน และในทันทีที่ทุกคนในวงช่วยกันร้องท่อนฮุคจบ รอยยิ้มที่ฉายชัดถึงความพึงพอใจก็ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเลดี้และวีนัสทันที
“รับเลย ! รับเลย ! อย่างนี้รับเลยจ้ะ ! ><”
“โฮะ ! O[]O ! ได้แล้วหรอคะ ได้แล้วหรอคะ !”
สองเสียงประสานกันตื่นเต้นจนทุกคนรู้สึกว่ามันออกจะเกินไปแล้ว -..-* … หากแต่สองสาวต่างวัยก็ยังคงไม่หยุดผลัดกันพูดกันไปพูดกันมา หนักเข้าก็ค่อยๆ เดินเข้าชิดกัน จับมือแนบแน่น กระโดดขึ้นลงด้วยหน้าตาเริงร่า แฮพพิลี่สุดๆ ! >O</
“พอได้แล้ว …” ใครที่ไม่รู้ก็คงจะพากันคิดว่า … วีนัสหึงหวงเลดี้ ! เพราะอาการของคุณน้องตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากพายุทอร์นาโดขนาดย่อมๆ เลยทีเดียว เด็กสาวเดินตรงเข้าไปคั่นกลาง แล้วลากแขนพี่เลดี้ออกมาอยู่ข้างตัวเอง สายตาที่มองไปยังอีกคนนั้น … ราวกับไฟฟ้าแรงสูงแล่นแปร่บๆ จนคนรอบด้านยังออกอาการขยาดแทน
“คิคิ ดีใจๆ ที่สุด ! >_</”
“พี่จะดีใจอีกนานมั้ยคะ !” วีนัสกระแทกเสียงใส่ กอดอกสะบัดหน้าเมินหนี
“อื้อหือ … ศึกชิงรักหักสวาทย่อมๆ เลยนะเนี่ยแก๊ !”
“ช่าย ยย ย ! อู๊ ยย ย ย ! มันส์อ่ะพีช ! ><”
“หนูงอนพี่หรอจ้ะ ~~~~” ทั้งเสียง สรรพนาม และอ้อมแขนที่กอดสอดเอววีนัสทำให้ตอนนี้เลดี้เหมือนอาเสี่ยหิวกระหายอีหนูก็ไม่ปาน
“อ๋า ยย ย ย ! ขนลุก !”
“เด็กๆ ไม่ควรดูนะจ้ะใบบัว ปุยฝ้าย … อึ๋ย ย ย ย ~” ปากเฟรชบอกน้องอย่างนั้น แต่ตัวเองก็จ้องเป๋ง แล้วขนแขนแสตนด์อัพตั้งชัน 90 องศามันซะเอง วัย 16 ปีไม่ได้ช่วยให้เคยชินกับเรื่อง =w= เอ่อ ~ … บรึ๋ยๆ ~~ แบบนี้เลยเหอะ !
“ฉันไม่ได้งอนพี่ซักหน่อย”
“แน่นะ !”
“ค่ะ …” วีนัสยืนยันเสียงแข็ง ก่อนจะแกะมือเลดี้ออกจากเอว “พี่ไปสัมภาษณ์คนเข้าใหม่ซิคะ … จะปล่อยให้เค้ายืนอยู่อย่างนั้นทำไมกัน =^=”
“อย่ามาทำไก๋ว่าไม่ได้งอน วีนัสกำลังงอนพี่อยู่ พี่รู้นะยะ!”
“ชั้นไม่ได้งอนจริงๆ ค่ะ พี่ก็แค่ดีใจจับไม้จับมือกับผู้หญิงคนอื่นแค่นั้นเอง ทำไมฉันต้องงอนด้วย (_ _+)”
… ก็นั่นแหละเธอเอ๊ย! ที่ฉันว่างอนน่ะ ~ TwT …
“ไม่มีอะไรระหว่างพี่กับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ นะคะวีนัส เชื่อพี่เต๊อะ T^T”
“ถ้าพี่เลดี้บอกว่าไม่มีอะไรจริงๆ ฉันก็ไม่ได้งอนพี่จริงๆ ค่ะ ^^” ว่าแล้วหันมาฉีกยิ้มบางๆ ให้อีกฝ่ายเชื่อในคำพูดนั่น “พี่ไปจัดการธุระของเราก่อนเถอะค่ะ นะ …~ นะคะคนดี ~ อย่าทำหน้าอ้อนอย่างนั่นซิคะ …”
“อ๋า ย ย ยย ย~ นะคะคนดี … อย่าทำหน้าอ้อนอย่างนั้นซิคะ … อย่างนั้นหรอ ! ></ ฝ้ายลาออกตอนนี้ยังทันม๊อย ! T_T”
“ก็ได้จ้ะ … ^^ แต่แหม ~ ขยันทำหน้าตาน่ารักซะจริงนะจ้ะ เดี๋ยวปั๊ดจับกดเลย! >.,<”
“กรี๊ด ดด ด ดด ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดด ด! >[]</”
“เห็นมั้ยคะพี่เลดี้ ชอบเล่นแบบนี้อยู่เรื่อย ทำคนอื่นตกอกตกใจร้องวี้ดว้ายกันทั้งหมดเลย” วีนัสว่าให้พี่สาวและพร้อมกันนั้นก็ทอดสายตาสวยมองไปยังคนอื่นที่มีสีหน้าออกแนวหวีดสยอง ช็อคซีนีม่าคล้ายๆ กัน O[]o ~ “ไปคุยรายละเอียดกับเค้าซิคะ ยืนทำอะไรอยู่ได้ ~”
เด็กสาวคนใหม่ที่ยืนเหวอ เอ๋อค้างกับพฤติกรรมออกแนว … เอิ่ม = =* เลส … ของสองสาวเลดี้ & วีนัส เริ่มที่จะแย้มยิ้ม และแลเห็นโลกสดใสขึ้นมาบ้างเมื่อเห็นวีนัสบุ้ยๆ ปากมาทางตน เลดี้กระเง้ากระงอดสะบัดข้อมือ ทำหน้าตาอ้อนๆ ง้อแง้งวอแวหยอกใส่น้องอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะสดใสชอบใจออกมาแล้วเดินเยื้องย่างเข้ามาหาอีกคน
“แนะนำตัวหน่อยซิจ้ะ ~”
“ชื่อลาแมร์ค่ะ ,ธริดา พัทธนศรางกูร อายุ 17 ปี ^-^”
“หือ ออ … ลาแมร์ =_=??”
“ค่ะ ! ลาแมร์เป็นภาษาฝรั่งเศสแปลว่าทะเล”
“ชื่อแปลกดีจังเลย เพราะด้วยค่ะ ><” ใบบัวพูดแทรกขึ้นมา ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับพี่เฟรช
“น้ำหนัก/ส่วนสูงล่ะจ้ะ”
“หนัก 49 สูงประมาณ อืม … 168 ค่ะ”
“ป๊าด ดด ดดดดดดดดดดดดดด ด ด ซิโต๊ะ !!! -..-” เสียงอุทานลากยาวนี้จะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากสาวตัวเล็กจิ๋วลิ๋วที่สุดในวงซึ่งนั่นก็คือ … คุณเจ๊เลดี้ = =* “แม่เว้ย - -+ ทำไมสูงได้สูงดีล่ะหืม ~ พ่อแม่ให้กินอะไรจ้ะเนี่ย”
“ฉันเล่นบาสมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วล่ะค่ะ ^^”
“บาส ….” วีนัสพึมพำทวนคำเบาๆ ดวงตาเป็นประกายสุกใสระยิบระยับขึ้นมาฉับพลัน เพราะเพียงแค่คำว่าบาสคำเดียวก็ทำให้เธอนึกถึงชายหนุ่มร่างสูง ตาสวย คาริสม่ามินโฮขึ้นมาจับจิตจับใจ(*-*) และก็แน่นอนที่เลดี้จะรู้ทันเสียด้วยเลยหันมาหรี่ตาทำกระพริบวิบๆ วิ้งๆ ใส่
“วีนัสเค้าสนใจบาสแน่ะลาแมร์ อิอิ” พูดจบไม่ทันไร ก็โดนน้องแจกค้อนให้ไปวงใหญ่ เพราะเข้าใจในนัยคำพูดของพี่ดีว่าที่บอกว่าเธอสนใจบาสน่ะ … แท้จริงแล้วมันหมายถึงสนใจมินโฮต่างหาก! ></
“สนใจหรอจ้ะ … งั้นวันหลังมาเล่นด้วยกันนะ ^^” เอ่ยด้วยรอยยิ้มจริงใจโดยที่เจ้าตัวไม่เก็ทในความหมาย แล้วก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย อีกฝ่ายเลยได้แต่หัวเราะแหะๆ แล้วยิ้มเก้อๆ ตอบกลับไปเท่านั้น
“เอ๋ะ? …” เฟรชขมวดคิ้วหน้ายับยุ่ง ก่อนจะเบนตัวไปทางซ้าย แล้วนับ เบนตัวไปทางขวา แล้วนับ ~ “ยังไม่ครบนี่ ขาดอีกคนนึงนะ =..=”
“อะไรน๊า~ =[]=!” สองสาวฝาแฝดพร้อมใจสกรีมเสียงลั่น “ยังขาดอีกคนนึงอยู่หรอเนี่ย!”
“ตกลงฉันจะได้โคฟมั้ยเว้ = =??” ปุยฝ้ายเกาหัวยิกๆ ก่อนจะนั่งลงปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบเซ็งๆ
เลดี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ สีหน้าเนือยนายอย่างสุดชีวิต หญิงสาวเดินเตะลมเตะแล้งไปเรื่อยเปื่อย ทั้งความกังวลและความเหนื่อยรุมเร้าจนคนที่ไม่เคยคิดจะท้อถอยกับเรื่องอะไรออกอาการล้าทั้งใจล้าทั้งกายอย่างที่แม้แต่วีนัสเองก็ยังไม่เคยเห็น
“ใจเย็นๆ นะคะพี่” คนเด็กกว่ายกมือเล็กบีบไหล่พี่สาวเบาๆ
“พี่เหนื่อยแล้วอ่ะวีนัส นี่ก็ไม่รู้จะไปหาใครที่ไหนอีก เย็นย่ำจนป่านนี้แล้ว” จบประโยคก็ถอนหายใจเฮือกออกมาอีกที “พี่ไม่น่าเรื่องมากคัดคนออกเยอะเลยเน๊าะ~”
“ไม่ใช่หรอกค่ะ ไม่ว่าใครก็อยากจะได้คนดีๆ ที่มีคุณสมบัติพร้อมเข้าวงกันทั้งนั้นแหละค่ะ พี่อย่าคิดมากนะ คนสวยยิ้มเร็ว ! ^^”
“ยิ้มไม่ออกแล่ว ! T^T เปลี่ยนเป็นร้องไห้แทนได้มั้ย”
“พี่อ่ะ ! ไม่ยิ้มใช่มั้ยคะ … งั้นฉันจะเป็นคนทำให้พี่ยิ้มเอง” ว่าแล้วก็ขยับหน้า ขยับตัวเข้ามาใกล้ ก่อนจะยกมือสองข้างขึ้นดึงแก้มพี่ให้ฉีกยกขึ้น “นี่ ~~~ ยิ้มๆๆๆๆๆ แล้วไง 55.”
“ว้าย ยย ย! เจ็บนะยะเจ้บบ บ บ บ บ ! ~ TwT”
~♫ Girl hey U go girl De le De le that that that girl
Girl hey U go girl
Baby baby baby baby girl
이제부터 솔직하게
อี เจ บู ทอ ซล จิก ฮา เก ~♫
“ใครโทรมาฟะ - -*” บ่นแล้วก็ล้วงๆ ควักๆ โทรศัพท์สีเขียวนีออนมากพร็อพติดกลิตเตอร์ระยิบระยับแพรวพราวออกมากดรับฉับพร้อมกับคลึงแก้มตัวเองไปมาเบาๆ “ฮาโหล๊ว ว~ เลดี้พูดย่ะ!”
‘จ้ะ! นี่ยัยดี้ที่ร้าก ก กก กก ~ ฉันได้ใบสมัครวงโคฟวงโคฟเวอร์อะไรของแกแล้วนะ! กว่าจะแหวกคนไปเอาได้ ทั้งร้อน ทั้งอึดอัดอิ๊บอ๋ายเลยว่ะ สาบานเลยว่าจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว! =_=;;’
“ไอ้มัฟ TT^TT”
‘เฮ้ย! เป็นไรป่ะเนี่ย เสียงแปลกๆ นะแก’
“ฉันซึ้งเฉยๆ อ่ะ ฮึก …. ขอบใจแกมากนะ”
‘แหม ~ ตกใจหมด … อิบ้าเอ๊ย! = = ~ ไม่ต้องมาขอบอกขอบใจฉันหรอก อย่าลืมซิว่าแกน่ะเพื่อนรักฉันตั้งแต่อนุบาลเลยนะเว้ย ~ เออนี่ แล้วแกยังอยู่ศุภชลาศัยป่ะเนี่ย’
“ยังอยู่อ่ะ ทำไมหรอ”
‘ฉันจะได้เอาเอกสารไปให้เลย มันเยอะว่ะ หนาด้วย หนักชิบ! -[]-’
“แกเอามาเลยก็ได้ เดินตรงเข้ามาเรื่อยๆ พวกฉันอยู่ทางริมขวามือนะ”
‘เออๆ ถ้างั้นก็แค่นี้แหละ บาย ~’
“จ้ะ … แล้วเจอกัน”
ติ๊ด !!
เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่เลดี้ถอนหายใจเฮือกยาวสุดๆ ออกมา … มัฟฟินบอกเธอว่าจะเอาใบสมัครมาให้ที่นี่ แล้วขอโทษเหอะ~ คนยังไม่ครบ จะได้ใช้มั้ยฟร๊า!? =w=!
“ใครโทรมาหรอคะ?”
“มัฟฟินน่ะจ้ะ …”
“อ่า~” วีนัสยกนิ้วจิ้มคางทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “พี่มัฟฟินที่ออกห้าวๆ ทอมๆ แล้วก็เต้นเก่งๆ ด้วยใช่มั้ยคะ”
“อืม ใช่ ~ … คนนั้นนั่นแหละ” ตอบรับน้องแล้วก็กลับมานิ่งขึงเมินมองไปทางอื่นตามเดิม
เห? -_O … ตะ … แต่ว่า!! O_O!!!! อ๊ะ! เอ๊ะ! โอ๊ย! อุ๊ย! ไอ้มัฟ มัฟฟินมันเต้นเก่ง ใช่!! มัฟฟินเต้นเก่ง มัฟฟินเต้นเก่ง มันเต้นด้าย ย ย ย ยนี่หว่า!! >O</
“พวกเรารอดตายแล้วว ว ว ว ! >O<”
“เห? …”
“คนที่ 9 กำลังจะมาเยือนยังไงล่ะจ้ะ อิยะฮะฮ่า ~~~ ^^”
‘วันนี้ทั้งวันช่างแสนวุ่นวายชะมัด เหนื่อยล้าลำบากทั้งกายทั้งใจสุดๆ เลย มีบางช่วงที่ท้ออย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเลยด้วย! แต่ยังไงตอนนี้ก็ได้คนโคฟเวอร์แล้วละ! ขาดอยู่อีกคน … ซึ่งกำลังจะมา คิ~… นางฟ้ามาโปรดเลยนะนั่น! >< ขอบคุณนะเฮ้ย ~~
Once In Upon Time …
Wishing On A Star Together
Lady’
*T* Bear
ความคิดเห็น