คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำและเรื่องเริ่มต้นของเด็กชายประหลาดที่ชื่อว่าเครท
ขอเขียนอะไรก่อนนิดนึง
ถ้าชื่อเรื่องนี้ไปซำกับใคร
ก็ต้องขออภัยไว้ด้วย
และถ้าหากมีอะไรสะกดผิด
ก้ต้องขออภัยไว้ด้วยนะครับ
^floykung^
...บทนำ...
“หึๆเสร็จข้าล่ะ100,000โรนทายคู่!!!!!!” ลูกเต๋าในกระบอกไม้ไผ่กลิ้งไปมาก่อนจะถูกคว่ำลงบนโต๊ะดังตุ้บ และภาพที่ปรากฏคือ
“คู่!!!!!!ฮ่าๆๆคู่เอามาเลย”มือของร่างบางกวาดเงินของคน10กว่าคนลงบนกระเป๋าหนังใบใหญ่ที่เตรียมมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ
“อะไรกันเจ้าโกงนี่ เอาเงินข้าคืนมา!!!!!!” ชายคนหนึ่งที่พึ่งเสียไปเมื่อครู่เริ่มโวยแล้วทุกคนก็ทำตามทันที เสียงดังเซ็งแซ่ด่ารางบางที่พึ่งโกยเงินตะกี้ไป
“ข้าว่า...ข้ากลับดีกว่านะเนี่ย ไปล่ะ” แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเงยหน้ามองเจ้าของพุงที่ยื่นมาขวาง หน้าตาเหี้ยมโหดหนวดเครายาวเยิ้มนักเลงประจำถิ่นนี้แน่ๆ ร่างบางกวาดมองไปรอบๆห้องสะดุดตากับสำรับไพ่ที่วางอยู่ ก่อนจะลอบยิ้ม
“ท่านจะไม่ให้ข้าไปจริงๆน่ะเหรอ”ร่างบางเอ่ยถามอีกครั้ง ชายข้างหน้ายิ้มเหี้ยม แล้วสวนหมัดใหญ่ๆกะจะให้โดนหน้าของเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ร้องครวญครางขอชีวิตแต่ก็พบกับความว่างเปล่า หายไปไหนของมัน ชายหนุ่มคิดหันซ้ายหันขวา
ฉึก ฟึบ ไพ่ใบหนึ่งปักอยู่ตรงสายไฟทำให้ทั้งร้านตกอยู่ในความมืดมิด
“แก....แกอยู่ไหน!!!!!!!!!” การร้องครั้งนี้ไม่ใช่เพราะความโกรธแต่เพราะความกลัว เจ้าของคนที่ถูกเรียกว่า แก ขยับร้อยยิ้มอีกครั้ง ฉึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงเหมือนอะไรปักลงไปบนเนื้อดังขึ้นก่อนที่จะกล่าวอะไรร่างทั่วร้านก็สิ้นลมหายใจไปแล้ว ร่างบางกระโดดลงมาจากเพดานในมือถือไพ่โจกเกอร์ใบสุดท้าย
“ข้าก็ถามดีๆแล้วว่าจะปล่อยข้าไปหรือเปล่า กลับมาใช้กำลังกับเด็กน้อยผู้น่าสงสารซะนี่ เอาเถอะถือว่าเจ้าก็มีความกล้ามากพอละกันไพ่โจกเกอร์นี่ข้าให้ นอนกลางวันให้สบายนะ ลาก่อน” ร่างบางวางไพ่ไว้บนหน้าอกผู้ตายก่อนจะเดินออกจากร้านไป
//////1//////
ร่างบางในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดคอกลมและกระเป่าหนังใบใหญ่กำลังเดินผิวปากอย่างสบายอารมณ์ในตลาดไม่รู้สึกรู้สากับสิ่งที่ทำลงไปแม้แต่น้อยนิด
“เครท เครทีน่า เดอะคิลเลอร์แอนด์เดอะทีฟ ออฟกาเรเทีย!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงเรียกชื่อเต็มยศทำเอาเจ้าตัวดีสะดุ้งโหยง ซวยแล้วไหมล่ะตู ชายหนุ่มวัยกลางคนร่างสูงคมเข้มมีหนวดเคราเล็กน้อยกำลังยืนเท้าเอวเรียกลูกแสนเชื่องอยู่
“แฮ่ๆ พ่อบังเกิดเกล้ามีเรื่องอะไรเหรอ”
“แกไปก่อเรื่องที่ไหนมาหา!!!!!!!!!!!!!”
“ฉันเปล่าก่อเรื่องนา......พ่อไปได้ยินมาจากไหน”
“เปล่าก่อเรื่อง แล้วรอยเลือดบนเสื้อนั่นมันรอยอะไร” เจ้าตัวดีกลับยิ้มหน้าระรื่นตอบแบบกวนพระบาทว่า “รอยเลือดก็ต้องรอยเลือดสิพ่อ พ่อรู้แล้วจะถามทำไม” ชายหนุ่มยืนกัดฟันกรอดๆพยายามบังคับไม่ให้ตัวเองฆ่าลูกที่อยู่ตรงหน้าซะก่อน
“ไอ้เครท!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” หวา....กลัวนะเนี่ย
“จ๊า.............” ยอมๆเค้าไปก่อนเหอะ
“กลับบ้าน!!!!!!!!!!!!!!!”
ชิ ไม่อยากจะประชดหรอกนะแต่คำว่าบ้านเนี่ยมันเหมาะกันนักหรือๆไง กระโจมสีขาวสองหลังตั้งอยู่ท่ามกลางป่าไม้ที่แสนร่มรื่น ราวตากผ้าพาดอยู่ระหว่างกิ่งไม้สองกิ่งอย่างลวกๆ กองไฟกองเล็กๆที่ไว้ให้ความอบอุ่นและทำอาหารตั้งอยู่ตรงกลาง เดินไปอีกสักหน่อยก็จะพบลำธารเล็กน้ำใสสะอาดไม่ตื้นและไม่ลึกเกินไป เหมาะแก่การว่ายน้ำเล่นในฤดูร้อนยิ่งนัก เฮอะ จะบ้าตาย
“ไอ้เครท สักเสื้อเองนะเว้ย”
“รู้แล้วน่าพ่อ จะย้ำอะไรนักหนา”ร่างบางถอดเสื้อนอกที่เปื้อนเลือดออก ถือกาละมังไม้ไปด้วย เดินไปได้ซักพักก็จะถึงลำธารที่ว่าเอาไว้ เครทกระแทกกาละมังลงบนพื้นแล้วเริ่มซักผ้า จู่ๆก็มีเลือดสีแดงฉานลอยตามน้ำมา อารมณ์ที่เคยบูดกลายเป็นเน่าทันที
“อะไรวะ สัตว์ที่ไหนมาตายริมน้ำเนี่ย น่าเบื่อจริงๆเลย”เครทลุกเอาเสื้อที่ยังซักไม่เสร็จดีเดินทวนกระแสน้ำไปที่ต้นตอของเลือด ชายชุดดำสองคนกำลังรุมกระทืบคนๆหนึ่งอยู่ เลือดไหลออกมาเป็นทางลงไปในลำธาร
“ชิ ไอ้หน้าจิ้งจกหน้าตุ๊กแกสองตัวนั่นกล้ามาขัดจังหวะการซักผ้าไอ้เครทรึ ได้ ได้รนหาที่เองนะ”ว่าแล้วก็กระโดดออกไปปัดมือปัดเท้าของจิ้งจกตุ๊กแกออกจากชายที่ถูกรุม
“แกเป็นใครกล้ามาขัดขวางการทำงานของพวกเรา”ชายชุดดำหน้าจิ้งจกเอ่ยขึ้นเป็นคนแรก ปากก็เหม็นไม่เคยแปรงฟันรึไงนะ
“นี่ ฉันควรจะพูดประโยคนั้นนะ ว่าแกเป็นใครกล้าขัดขวางการทำงาน(บ้าน)ของไอ้เครท” ชายที่เครทเรียกว่าหน้าตุ๊กแกเอ่ยขึ้นแบบข่มอารมณ์โกรธต่อว่า
“ไสหัวไปซะก่อนที่ฉันจะทำอะไรเด็กตาดำๆอย่างแก” เครทไม่ว่าอะไรนอกจากยักคิ้วอย่างกวนตีนให้แม้ในใจอยากจะฆ่าไอ้หน้าจิ้งจกกับตุ๊กแกนี่เต็มทน แล้วเหลือบมองคนที่สลบอยู่ด้านหลัง
“อยากตายแบบไหนถ้าคุณกดหนึ่งคุณมีสิทธิ์ตายสบาย คุณกดสองตายแบบสะใจไอ้เครท และกดสามตายอย่างจิ้งจกตุ๊กแกถูกประตูหนีบ คุณมีเวลาสามวินาทีไม่เช่นนั้นเราจะมีผู้เลือกแทนให้” แต่ทว่าชายสองคนนั้นรนหาที่
“1”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“2”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“3”
“ฮ่าๆ เอื๊อก........ กะ ” ยังพูดไม่จบคำชายทั้งสองก็ตายเสียแล้ว ที่แท้เครทดึงหลอดลมและเส้นเอ็นในคอของจากทั้งสองมาข้างนอกแล้วกระชากทิ้ง คอเหมือนขาดแต่ก็มีเนื้อบางส่วนยื่นออกมายึดไว้แม้จะเพียงน้อยนิด เครทเอาเลือดมือซ้ายและขวาของแต่ละคนที่ฆ่ามาประคองหน้าของชายคนที่โดนซ้อมด้วยสองมือแล้วจ้องไปในตาที่ปรือมองอย่างช้าๆ
“ไง สะใจใช่มั้ยล่ะ เลือดของไอ้หน้าจิ้งจกตุ๊กแกที่ทำร้ายนายตอนนี้มาประคองหน้านายไว้ ฮึๆ สะใจจริงๆ อย่างว่าแหละนะเล่นกับใครไม่เล่นดันบังอาจมาเล่นกับไอ้เครทคนนี้” ร่างบางลุกเดินไปล้างมือที่ริมธารก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
“ไหนมาดูซิว่านายโดนอะไรบ้าง”ร่างบางถือวิสาสะเปิดเสื้อเพื่อดูแผลตามตัว แล้วก็ต้องอุทานด้วยความแปลกใจ แผลบาดลึกหลายเผลรวมถึงรอยฟกช้ำถูกประดับอย่างมีศิลป์บนลำตัวของชายหนุ่ม ไอสีขาวปนดำแผ่ไปหาบาดแผลต่างๆจนสมานกันสนิท ลมหายใจของชายหนุ่มดีขึ้นแล้ว แต่ยังต้องการพลังชีวิตอีกมาก ไอ้สองตัวนั้นก็ใช้ไม่ได้ก็มันตายไปแล้วนี่ เฮ้อ....ต้องเหนื่อยอีกแล้วรึไงนะ มือนุ่มพลันเปลี่ยนสีอีกครั้งคราวนี้เป็นไอสีเทาพุ่ตรงไปที่หัวใจของชายหนุ่ม แม้จะไม่นานแต่เครทก็ถ่ายทอดพลังงานไปให้เกือบสามในสี่
“เอ้า ลุกขึ้นฉันจะพาไปนอนพัก” ร่างนั้นพยุงขึ้นช้าๆแต่พอจะยืนก็ต้องเซ เครทจึงต้องเข้าไปช่วย อะไรกัน ฉันให้พลังนายไปตั้งเยอะไม่พอรึไงทีฉันเหลืออยู่น้อยนิดยังไม่เป็นอะไรเลย สำออยชะมัด เครทสบถในใจแต่ใบหน้ากลับเปื้อนยิ้ม แล้วพากลับที่พักของตน
“อ้าว ไอ้เครทแกพาใครมาด้วยวะ” พ่อทักถือหม้อสตูเนื้อมาด้วยกระตุ้นต่อมย่อยอาหารของเจ้าตัวทันที
“คนบาดเจ็บเจอตอนไปซักเสื้อ รับหน่อยสิหนักจะตายอยู่แล้ว” พ่อรับร่างของชายลึกลับไปนั่งพักหน้ากองไฟให้ตัวแห้ง แล้วเข้าไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้เปลี่ยน
“เครทแม่แกส่งจดหมายมา”
“หา อยู่ไหนอ่ะ”
“อยู่ในกระโจม” ท่าทางจะอารมณ์ไม่ค่อยดีคงจะเรื่องแม่อีกตามเคย
ถึง ลูกรัก
สวัสดีจ้ะ หวังว่าเครทีน่าลูกแม่คงจะสบายดี แม่รู้ว่าเครทีน่าลูกแม่เก่งกว่าใครอยู่แล้ว แต่ก็ยังอยากให้ลองวัดและฝึกฝีมือกับคนรุ่นเดียวกันบ้าง ถ้าลูกตกลง ลูกก็นำใบสมัครสอบนี้ไปยื่นที่เมืองการาเทีย(แม่ไม่รู้ว่าลูกตอนนี้อยู่เมืองไหนชอบย้ายไปย้ายมาอยู่เรื่อย)และสมัครสอบด้วยตัวเอง แม่รู้ว่าลูกเครทีน่าของแม่สอบผ่านอยู่แล้ว ส่วนเรื่องเงินแม่โอนเข้าบัญชีหนูเรียบร้อยแล้ว ถ้าไม่พอก็ให้ส่งจดหมายไปหาแม่ เรื่องชุดและอุปกรณ์ต่างๆนั้นแม่สั่งจองไว้ให้เรียบร้อยขึ้นอยู่กับหนูว่าจะไปในฐานะอะไรอย่าลืม นำใบสมัครสอบไปด้วยล่ะบัตรของร้านต่างๆอยู่ในซอง หวังว่าลูกจะสนุกกับการเรียนทั้งหมดสี่ปี
รัก เครที่น่า
แม่
เรียนเหรอ อืม....น่าสนใจดีแฮะไม่ต้องเที่ยวบ่อนไปวันๆแถมได้ใช้ฝีมืออีกต่างหาก บอกพ่อดีกว่า ร่างบางทะยานออกไปนอกกระโจมเพื่อบอกข่าวดีกับพ่อ
“พ่อฉันจะไปเรียนล่ะ” ร่างของคนเป็นพ่อหันมามองอย่างฉงนปนตกใจ
“หือ เรียน แกเนี่ยนะ หน้าอย่างแกต้องเรียนด้วยเหรอหะ ” พ่อถาม
“ช่ายแล้ว......ฉันจะไปเรียนน่าสนุกดีออกเวลานั้นพ่อก็เอาเงินไปล่องเหนือล่องใต้สิ คุ้มจะตาย”ผู้เป็นพ่อเริ่มสนใจ
“เออ นั่นสินะ ล่องใต้ไปหาสาวงามส่วนแกก็ไปเรียนหาความสนุก”
“ช่าย.....ไม่มีอะไรดีกว่านี้อีกแล้ว ชะเอิงเอย.....”
ชายหนุ่มบุคคลที่สามมองสองพ่อลูกด้วยความงง อะไร เรียน ล่องใต้ เงิน แม่ สาวงามแล้วยังเด็กชายที่ชื่อเครทนั่นอีกเมื่อครู่คือคนที่เลือดเย็นโหดเหี้ยมขนาดฆ่าคนได้อย่างไม่ลังเลสบายๆแต่ตอนนี้กลับ คิดแล้วก็ต้องพึมพำออกมาอย่างขำๆ “ติ๊งต๊องสิ้นดี”
ทั้งสองรวมมือที่สามตกลงจะไปในเมือง พ่อลูกจะไปบ่อนหาเงินส่วนชายลึกลับแยกกันไปในตลาดและสัญญาว่าบุญคุณนี้ต้องทดแทน จนดึกดื่นเกือบสี่ยามสองพ่อลูกเดินหอบกระเป๋าซึ่งบรรจุเงินไว้พอเป็นเศรษฐีได้อย่างละกระเป๋า
“พ่อ เอาเงินส่วนสองล้านกว่าของแม่กับนี้อีกนิดหน่อยไปละกัน ถ้ามีอะไรหรือเงินขาดมือก็ส่งจดหมายมาหาฉันนะ” พ่อพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น เครทมองทางที่มืดมิดมีเพียงแสงไฟจากคบเพลิงตามถนนพอเห็นทางรางๆแล้วคิด อนาคตวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงนะจะมืดมิดแบบทางที่เดินข้างหน้าหรือจะสว่างแบบทางที่เดินผ่านมา เฮ้อ...คิดแล้วเครียดเลิกคิดดีกว่าทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอแล้วล่ะ
“พ่อ พ่อว่าฉันไปในฐานะอะไรดี หมอ นักเวทย์ นักปราชญ์ นักเดินทาง คนเร่ร่อน ขอทาน คุณหนูคุณชาย หรืออะไรดี”
“ที่แกว่ามาขอทานก็น่าสนแต่ไปแบบเขาทึ่งๆก็ต้องนี่เลย ทาสเป็นไง” เจ้าลูกร้องเสียงหลงเห็นด้วยกับผู้เป็นพ่อ
“ใช่ๆ แล้วชายหรือหญิงดีล่ะ”
“วะ ก็เป็นมันทั้งสองอย่างเลยสิ”
เสียงหัวเราะดังสะท้อนก้องไปมาตามทางเดินภาพยามดึกครั้งสุดท้ายในความทรงจำที่มีพ่อกับลูกอยู่ด้วยกัน
ความคิดเห็น