ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ch.2 ไม่มีใครสนใจจดลิขสิทธิ์สไลม์เป็นมอสเตอร์ตัวแรกที่ต้องเจอในเกมส์เลยเหรอ?
เกมส์MWO(Mirror Worlds online) เปิดตัวมาได้ปีกว่าๆ ขึ้นเป็นเกมส์อันดับที่ 1 ด้วยเวลาเพียง3เดือน เนื้อเรื่องในเกมส์อ้างอิงตามตำนานโบราณที่ว่าแต่ก่อนมีเผ่าพันธุ์มากมายอาศัยอยู่ร่วมกัน โดยแต่แรกผู้เล่นที่เริ่มเล่นจะถูกสุ่มเผ่าพันธุ์ที่ได้รับแต่จะสามารถเปลี่ยนแปลงเผ่าพันธุ์ได้โดยการทำภารกิจเปลี่ยนเผ่าพันธุ์ซึ่ง 1 คนจะเปลี่่ยนได้แค่ 3 ครั้ง ระบบการดำรงชีวิตคล้ายกับเกมส์อื่นๆเช่นมี ความหิว ความเหนื่อย เหมือนใช้ชีวิตตามปกติ แต่สิ่งที่แตกต่างจากเกมส์อื่นๆ คือระบบการดำเนินชีวิตนั้นจะสอดคล้องกับเผ่าพันธุ์ ระบบเกือบทุกอย่างในเกมส์นั้นล้วนสอดคล้องกับเผ่าพันธุ์ ทั้งอาชีพ ค่าความสามารถ หรือแม้แต่วิธีหายใจ ทำให้เกมส์นี้ได้รับความนิยมอย่างมาก ปล.ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ www.mirrorworldsonline.co.tt
'แครบๆ' เสียงกระดาษถูกขยำเบาๆ ดังขึ้นเมื่อเซฟได้อ่านข้อมูลเบื้องต้นของเกมส์เสร็จ
"ข้อมูลบ้าบออะไรกันฟร่ะ นี่มันแค่โฆษณาชัดๆ ซื้อมาแล้วยังต้องโฆษณากันอีกเลยเหรอ ก็เข้าใจว่าช่วงนี้มีนโยบายประหยัดกระดาษแต่แบบนี้มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ ถ้าจะทำแบบนี้ให้อ่านในเวปตั้งแต่แรกหรือให้ไปดูในเกมส์เองไม่ดีกว่าอีกเร๊อะ!" หลังจะบ่นพึมพำคนเดียวได้สักพักเซฟก็ได้ตระหนักว่า 'คนเขียนข้อมูลมันคงจะง่วงนอนจนขี้เกียจนึก' ถึงกระนั้นก็คงจะไม่ได้อะไรขึ้นมาเล่นๆ ไปเดี๋ยวคงรู้เอง เซฟจึงเดินไปยังห้องนอนของตนมองเครื่องเชื่อมต่อคลื่นสมองที่มีลักษณะเหมือนโลงศพที่ใสเหมือนแก้วข้างในนั้นมีชุดออนไลน์สูทที่ใช้ใส่เวลาออนไลท์ หูฟังแบบครอบทั้งหูที่มีสายโยงมาจากเครื่องสีดำรูปร่างทรงลูกบาศก์มีไฟสีฟ้ากระพริบปริบๆตลอดเวลาและสายเครื่องช่วยหายใจที่ที่ต่อกับเครื่องสีดำเหมื่อนกัน เซฟเดินไปเปิดฝาเครื่องหยิบชุดออนไลน์สูทขึ้นมาใส่ สูทออนไลน์มีลักษณะเหมือนชุดนักประดาน้ำที่หุ้มตั้งแต่ต้นคอไปถึงข้อเท้า หลังนั้นจึงหยิบโทรศัพท์เชื่อมเข้ากับเครื่องเชื่อมต่อคลื่นสมองแล้วจึงเดินไปนั่งลงในโลงแก้วหยิบหูฟังกับเครื่องช่วยหายใจมาสวมแล้วนอนลงฝาโลงก็เริ่มเลื่อนปิดมีน้ำสีฟ้าไหลออกมาท่วมจนมิด
"เริ่มทำการตรวจสอบผู้ใช้ กรุณาลืมตาเพื่อสแกนรูม่านตาด้วยค่ะ"เสียงAIดังขึ้นเซฟจึงลองลืมตาดูจึงรู้ว่าน้ำสีฟ้านี้ไม่ได้แสบตาเลยและไม่ให้ความรู้สึกหนักๆ เหมือนอยู่ในน้ำแต่กลับสบายเหมือนลอยอยู่กลางอากาศ
"ตรวจสอบเรียบร้อย ผู้ใช้้ เซฟิรอส โซลกรีน จะเริ่มทำการออนไลท์หากต้องการยกเลิกกรุณาเอามือแตะฝาครอบค่ะ ออนไลท์ใน5วินาที" เซฟรู้สึกว่าน้ำเริ่มเย็นขึ้นที่ละนิดและมีกลิ่นหอมๆลอยเข้าจมูก "5 4 3 2 1...." หลังจากหมดเสียงAIน้ำก็เย็นขึ้นมากและเซฟก็พล่อยหลับไป
'ตึก' เซฟรู้สึกเหมือนโดนปั่นด้วยเครื่องซักผ้าแล้วตกจากหุบเหวลึกแต่ตอนกระแทกพื้นกลับรู้สึกเหมือนไฟฟ้าช๊อตแปลบๆ ทั่วตัว เขาจึงยันพื้นเพื่อนั่งแล้วลืมตาดูก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องสีขาวโพลนไม่มีอะไรเลย
"สวัสดีค่ะ คุณเซฟิรอส" จู่ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาจากข้างหลังเซฟ
'มาจากไหนฟร่ะตะกี้ยังบรรยายว่าไม่มีอะไรแท้ๆ' เซฟคิดในใจแล้วหันไปดูก็เห็นผู้หญิงผมสีดำหน้าตาบ๊องแบ๊วทำตากลม ใส่ชุดเหมือนคนขับยานอวกาศในการ์ตูนยืนอยู่ "ครับ?" เซฟขานรับแบบงงๆ
"ค่ะ ดิฉันเป็นAIส่วนตัวของคุณค่ะจากนี้ไปจะมาทำหน้าที่ดูแลเกี่ยวกับระบบของการออนไลน์ทุกอย่างของคุณค่ะ เพื่อให้สะดวกแก่การสอบถามจะตั้งชื่อให้ดิฉันก็ได้นะคะ"หญิงสาวพูดรัวเป็นชุดแล้วก็ส่งยิ้มให้เซฟ
"ครับ งั้นผมจะเรียกว่าคุณ 'ไอด์' แล้วกันนะครับ" เซฟตอบพลางคิดในใจว่า 'อะไรจะสมจริงขนาดนี้'
"ค่ะคุณเซฟิรอส เราจะมาเริ่มกันจากการสร้างตัวละครไว้ใช้ค่ะ คุณต้องการให้ทุกอย่างเหมือนเดิม หรือต้องการปรับแต่งค่ะ"
"เอ่อ... คือ ผมอยากจะลองปรับให้หน้าตาดูดีขึ้นสักหน่อยน่ะครับ ไม่ทราบว่าจะช่วยปรับให้ผมหน่อยได้ไหมครับ"
"ได้ค่ะ งั้นลองดูในกระจกนะค่ะ" ว่าแล้วไอด์ก็ดีดนิ้วกระจกก็โผล่ขึ้นมาจากอากาศธาตุทันที เซฟจึงลองส่องกระจกดูก็เห็นชายทรงผมล้ำสมัยที่ฟูหยังกับขนแม่นผมสีแดงเจาะหูข้างนึงหน้าตาหล่อเหลาหยังกะบอยแบนด์
"ใครว่ะเนี่ย" เซฟอุทานออกมาทันที หลังจากนั้นก็หันไปบอกไอด์ว่า "ผมขอใช้แบบเดิมดีกว่าครับ"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นดิฉันจะอธิบายกฏของการออนไลน์นะคะ การออนไลน์จะมีค่าความต่างของเวลาสากลอยู่ที่ 5 ชั่วโมงออนไลน์ต่อ 1 ชั่วโมงโลกจริงค่ะ แต่จะมีบางเกมส์ที่จะเพิ่มค่าความต่างของเวลาบางช่วงที่มีกิจกรรมค่ะ และการออนไลน์ทุกๆ 5 วันต้องออฟไลน์อย่างต่ำ 1 ชั่วโมงเพื่อให้ร่างกายยังทำงานได้ปกติค่ะ ต้องการฟังซ้ำอีกครั้งไหมค่ะ"
"ไม่ครับ" เซฟส่ายหน้า
"ถ้าอย่างนั้นคุณเซฟิรอสต้องการจะฟังคำอธิบายการเล่นเกมส์MWOเลยไหมค่ะหรือต้องการทำอย่างอื่นก่อน" ไอด์ถาม
"ครับผมต้องการฟังคำอธิบาย"
"ค่ะ เรามาเริ่มจากตัวละครที่จะใช้นะคะ คุณเซฟต้องการใช้แบบเดิมหรือจะเพิ่มเติมค่ะ"
"เอ่อ... คือผมอยากจะใช้แบบเดิมกับทุกๆดาต้าเลยน่ะครับ"
"ค่ะ ทราบแล้วค่ะ ตอนนี้คุณเซฟิรอสได้ลงทะเบียนสร้างตัวละครในเกมส์MWOแล้วนะคะต้องการใช้ชื่อตัวละครว่าอะไรดีค่ะ" ไอด์พูดพลางกดนิ้วไล่ไปตามหน้าต่างสีฟ้าใสๆที่โผล่มากลางอากาศ
"เซฟิรอธ ครับ" เซฟตอบแบบไม่ต้องคิด
"ไม่สามารถใช้ชื่อตัวละครซ้ำกับNPCได้ค่ะ"
'มีจริงๆด้วยสินะไอ่เทพตนนี้!' เซฟคิดในใจ "งั้นเอาเป็น เซฟิรอส ก็ได้ครับ"
"ค่ะ ลงทะเบียนเรียบร้อยแล้วนะคะ งั้นดิฉันจะสอนการใช้คำสั่งเบื้องต้นนะคะ ก่อนอื่นลองเรียกหน้าต่างด้วยการพูดว่า'หน้าต่าง'สิคะ"
"ครับ หน้าต่าง"พอเซฟพูดจบก็มีหน้าต่างข้อมูลที่คล้ายๆ กับที่ไอด์เคยใช้โดยมีข้อมูลเบื้องต้นของผู้เล่นแสดงอยู่
ชื่อตัวละคร : เซฟิรอส อาชีพ : นักผจญภัยเริ่มต้น เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
เลเวล : 1 พลังชีวิต : 200 พลังเวทมนต์ : 100 สถานะ : ปกติ
"ค่ะพอคุณเรียกหน้าต่างได้แล้วจะสามารถใช้คำสั่งอื่นเช่น หน้าต่างทักษะ หน้าต่างเก็บของ หน้าต่างข้อความ ได้ค่ะ"
"แล้วก็จะมีหน้าต่างพิเศษที่มีเฉพาะคนที่ใช้เครื่องเชื่อมต่อรุ่นใหม่ล่าสุดนี้เท่านั้นที่ใช้ได้ก็คือ หน้าต่างช่วยเหลือซึ่งถ้าเปิดใช้จะสามารถติดต่อกับดิฉันเพื่อสอบถามข้อมูลต่างๆ ของเกมส์ได้ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณเซฟิรอสมีอะไรสงสัยอีกหรือเปล่าค่ะ"
"เอ่อ...แล้วไม่ทราบว่าเราไม่สามารถปรับความสมจริงเกี่ยวกับความเจ็บปวดอะไรประมาณนี้ไม่ได้เหรอครับ"
"ถ้าคุณคิดว่าจะปรับความเจ็บปวดเป็นระดับสูงสุดแล้วจะได้รับไอเทมดีๆที่เป็นแขนขวาสักข้าง ขอแนะนำว่าระวังจะโดนฟ้องลิขสิทธิ์เอาได้นะคะ และอีกอย่างเกมส์นี้ปรับระดับความเจ็บปวดไม่ได้หรอกค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรอีกรึเปล่าค่ะ"
'รู้ด้วยวุ้ย!' เซฟคิดแล้วตอบกลับว่า "แฮะๆ ล้อเล่นน่ะครับ ไม่มีอะไรสงสัยแล้วครับเริ่มเข้าเกมส์ได้เลยครับ"
"ค่ะ ขอให้เล่นเกมส์อย่างสนุกสนานนะค่ะ" หลังจากไอด์พูดเสร็จแสงก็จ้าขึ้นจนเซฟต้องหลับตา
พอลืมตาขึ้นเซฟก็พบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องสีขาวอีกแล้วแต่ยืนอยู่ในเมืองขนาดเล็กแห่งหนึ่งมีผู้คนอยู่ประปรายบางคนจับกลุ่มกันจะออกไปนอกเมือง บางคนตั้งร้านค้าแบบแผงลอย แต่ละคนดูไม่ค่อยจะเหมือนเขาสักเท่าไหร่ บ้างก็มีหูมีหางแบบสุนัข บ้างก็ดูบึกบึนตัวดูเขียวๆ ข้างหน้าเขามีอาคารที่มีป้ายเขียนไว้ว่า 'อาคารบริการผู้เล่น' ติดอยู่เหนือประตู เซฟไม่รู้จะทำยังไงจึงลองเรียกหน้าต่างช่วยเหลือดู
"ว่าไงค่ะคุณเซฟิรอส" ไอด์เอ่ยทักทันทีที่หน้าต่างปรากฏออกมา
"คือเรียกผมว่าเซฟเฉยๆก็ได้ครับ เรียกเซฟิรอสมันยาวเดี๋ยวคุณจะเหนื่อย "
"แหมๆกลัวดิฉันเหนื่อยหรือกลัวใครเหนื่อยกันแน่ค่ะ แต่เรื่องนั้นชั่งมันเถอะค่ะ มีเรื่องอะไรถึงเรียกฉันหรือค่ะ" ไอด์แอบเหน็บแนมเซฟเล็กน้อยก่อนถาม
"คือตอนนี้ผมอยู่ไหนครับ ทำไมมีตัวประหลาดเยอะแยะอย่างนี้"
"ตอนนี้คุณเซฟอยู่ในเมืองเริ่มต้นค่ะถ้าอยากเห็นแผนที่ต้องไปซื้อแผนที่ก่อนค่ะถึงจะสามารถใช้หน้าต่างแผนที่ได้ ที่เห็นเป็นตัวประหลาดนั่นคือผู้เล่นทั่วไปนั่นแหละค่ะร่างกายบางส่วนจะแสดงออกให้เห็นจุดเด่นของเผ่าพันธุ์และสายพันธุ์นั้นๆ ค่ะ แต่คุณเซฟสุ่มได้เผ่าพันธุ์มนุษย์ก็เลยไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรน่ะค่ะ"
"อย่างนี้นี่เอง แล้วผมต้องทำอะไรต่อล่ะครับ" เซฟพยักหน้าเชิงเข้าใจก่อนถามต่อ
"ก่อนอื่นดิฉันขอแนะนำให้คุณเซฟเข้าไปในอาคารบริการผู้เล่นเพื่อรับไอเทมสำหรับผู้เล่นใหม่ค่ะ"
"เข้าใจแล้วครับ ว่าแต่มีคุณไอด์นี่สะดวกดีจังนะครับผมจะเปิดหน้าต่างช่วยเหลือทิ้งไว้ตลอดเลยได้รึเปล่าครับ"
"ได้ค่ะ ดิฉันถือเป็นระบบอย่างหนึ่งในเกมส์สามารถใช้งานได้ตลอดเวลาค่ะ ทั้งนี้คุณยังสามารถอัพเกรดดิฉันไปเป็นNPCส่วนตัวที่สามารถช่วยต่อสู้ได้ด้วยค่ะ"
"อย่างนั้นก็ดีสิครับไว้ผมจะพยายามทำให้คุณไอด์เป็นNPCให้ได้นะครับ" ว่าแล้วเซฟก็เดินเข้าไปในอาคารช่วยเหลือผู้เล่นไป ข้างในอาคารมีเคาเตอร์ตัวหนึ่งซึ่งมีชายที่มีเขากระทิงสองข้างอยู่บนหัวมีหางแบบกระทิงและยังมีห่วงที่ไม่รู้ว่าหามาใส่เองหรือระบบให้มาหรือหามาใส่เองอยู่ที่จมูกใส่เสื้อสีขาวที่เขียนว่า 'GMวัวๆ' กำลังหลับอยู่
"เอ่อ.....คุณครับผมมารับไอเทมสำหรับผู้เล่นใหม่น่ะครับ" เซฟลองเอ่ยทัก
"อืมได้ เอาไปสิ" อยู่ๆหนุ่มกระทิงก็ลุกมาเอาไอเทมกับกระเป๋าเป้อันเล็กๆมาให้หน้าตาเฉย
"เอ่อ...ไม่ใช่ว่ากำลังหลับอยู่หรือครับ" เซฟถามด้วยความงุนงง
"ก็ถึงจะหลับไปสุดท้ายนายก็จะปลุกฉันจนตื่นอยู่ดี ฉันก็เลยตื่นก่อนที่นายจะปลุกจะได้ไม่ต้องเปลืองแรงคิดบทปลุก" GMกระทิงตอบหน้าตาเฉย
"เข้าใจแล้วครับ" เซฟตอบพลางคิดว่า 'เป็นตัวประกอบแท้ๆ ดันมาตัดบทตัวเอง'
เซฟจึงหยิบของทั้งหมดขึ้นแล้วถามไอด์ว่าจะเก็บยังไง ไอด์จึงตอบว่าให้หยิบของขึ้นมาแล้วพูดว่า 'เก็บของ' ของจะไปอยู่ในหน้าต่างเก็บของเองแต่จะมีแค่ 20 ช่องแต่จะสามารถเรียกใช้ได้ตลอดเวลา แต่ถ้าต้องการเก็บไว้ในกระเป๋าให้นำไอเทมมายัดใส่กระเป๋าเลยเวลานำออกมาใช้จะต้องเปิดหน้าต่างกระเป๋าแล้วเลือกไอเทมที่ต้องการใช้ถึงจะนำออกมาใช้ได้ เซฟจึงลองถือขวดที่มีของเหลวสีแดงกับสีฟ้าอย่างละแพ็คมาถือไว้แล้วพูดว่า 'เก็บของ' ดูพอเซฟพูดจบขวดของเหลวทั้งสองอย่างก็ส่องแสงแล้วหายไปแล้วก็มีเสียงAIดังขึ้นในหัว
"ผู้เล่นเซฟอรอสได้รับ น้ำยาฟื้นพลังระดับต้นขนาดเล็ก 10 ขวด น้ำยาฟื้นพลังเวทระดับต้นขนาดเล็ก 10 ขวด"
หลังจากนั้นเซฟก็ลองถือเสื้อผ้ากับมีดสั้นมาถือแล้วหันหน้าไปหาไอด์เป็นเชิงถามว่าใส่ยังไง ไอด์จึงบอกว่าให้ถือแล้วพูดว่าสวมใส่ระบบก็จะใส่ให้โดยอัตโนมัตเซฟจึงลองทำตามดูเสื้อผ้ากับมีดสั้นก็สว่างแล้วหายไปใส่อยู่บนตัวเซฟทันทีแล้วก็มีเสียงAIดังขึ้นในหัว
"ผู้เล่นเซฟิรอสได้สวมใส่ เสื้อนักผจญภัยเบื้องต้น กางเกงนักผจญภัยเริ่มต้น ถุงมือนักผจญภัยเบื้องต้น หมวกนักผจญภัยเบื้องต้น รองเท้านักผจญภัยเบื้องต้น และมีดสั้นนักผจญภัยเบื้องต้น"เซฟลองหยิบมีดสั้นนักผจญภัยขึ้นมาดูไอด์จึงบอกให้ลองพูดว่า 'ข้อมูล' ดู เซฟลองทำตามก็มีหน้าต่างข้อมูลปรากฎขึ้นมา
ชื่อ : มีดสั้นนักผจญภัยเบื้องต้น พลังโจมตี : 100 สกิล : ดับเบิ้ลไนท์สเตป ระดับ : 3 ความคงทน : 30/30
ข้อมูล : มีดสั้นที่ทำขึ้นมาเพื่อนนักผจญมือใหม่ หากใส่กับเซตนักผจญภัยเบื้องต้นครบ 6 ชิ้นจะได้รับ พลังชีวิตเพิ่ม 100 พลังเวทมนต์เพิ่ม 100
"ผู้เล่นเซฟิรอสได้รับ อาหารแห้ง 5 ห่อ น้ำดื่ม 5 ขวด น้ำยาลดความเหนื่อย 3 ขวดเงิน 50 เหรียญเงิน แผนที่เกาะเริ่มต้น 1 อัน "
เซฟเก็บไอเทมทุกอย่างลงกระเป๋าทั้งหมดแล้วออกจากอาคารเริ่มต้นทันทีโดยไม่ลืมลาGMกระทิงที่หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ หลังจากออกมาจากอาคารบริการผู้เล่นแล้ว เซฟจึงเรียกแผนที่เกาะเริ่มต้นที่มีลักษณะเหมือนการ์ดใบนึงออกมาใช้ แล้วจึงเรียกหน้าต่างแผนที่มาดู เมืองเริ่มต้นนั้นตั้งอยู่ใจกลางเกาะเริ่มต้น บริเวณทิศเหนือของเกาะเป็นทุ่งหญ้าชื่อว่าทุ่งหญ้าเริ่มต้น ทางทิศตะวันออกมีเมื่องอีกเมืองที่มีท่าเรืออยู่ชื่อเมืองท่าเทเลอร์ ทางทิศใต้มีชายหาดชื่อว่าหาดแห่งชีวิต และทางทิศตะวันตกมีหุบเหวลึกชื่อว่าหุบเหวพิศวง เซฟตัดสินจะไปที่ทุ่งหญ้าเริ่มต้นก่อน ก่อนออกเมืองเซฟแวะซื้อน้ำยาฟื้นพลังขวดเล็กที่แผงลอยตรงประตูทิศเหนือของเมือง ที่ติดป้ายว่าแพ๊คละ 5 เหรียญเงิน 4 แพ๊ค 20 เหรียญเงินซึ่งเป็นโปรโมชั่นที่ดูเหมือนจะลดให้แต่ไม่ได้ลดให้เลยซักเหรียญเดียวแต่เซฟก็ยังเผลอซื้อมา 4 แพ๊คด้วยความรู้สึกที่ว่ามันถูกลงตอนเห็นป้าย พอออกจากประตูเมืองมาเดินไปสักพักก็เห็นทุ่งหญ้าแห่งการเริ่มต้น
ทุ่งหญ้าแห่งการเริ่มต้นนั้นมีลักษณะเหมือนแบ่งออกเป็นโซนด้วยความยาวของหญ้าที่มีทั้งสั้นเรียบแบบกรีนสนามกอล์ฟจนถึงรกชัฏแบบที่เรียกกันว่าดงหญ้า ที่นี่มีมอสเตอร์ตัวเล็กที่เลเวลไม่สูงจึงเหมาะกับผู้เล่นเริ่มต้นที่จะออกมาเก็บเลเวลคนเดียว เซฟมาถึงแล้วจึงชักมีดสั้นขึ้นมาแล้วลองจิ้มตัวสไลม์ตัวเล็กๆสีขาวแถวนั้นดู
'ชึก'เสียงมีดจิ่มลงบนตัวสไลม์มีตัวเลข 32 เด้งขึ้นมา ตามด้วยเสียงของAIดังขึ้น
"สไลม์ชั้นชาวบ้านเตรียมจู่โจม" หลังจากนั้นเซฟก็แทงมันอีก2-3ทีเจ้าสไลม์ก็แตกดังโพล๊ะแล้วก็มีเสียงAIจากระบบดังขึ้น
"ผู้เล่นเซฟิรอสสังหารสไลม์ชั้นชาวบ้านจำนวน 1 ตัวได้รับค่าประสบการณ์ 30 เศษซากสไลม์ 1 ชิ้น เงิน 5 เหรียญทองแดงค่ะ"
"ผู้เล่นเซฟิรอสเลเวลเลื่อนขึ้นเป็นเลเวล 2 และได้รับทักษะชำนาญการใช้อาวุธมีดระดับ 1 ค่ะ"
'อะไรกันจิ้มสไลม์ตัวเดียวเลเวลก็ขึ้นซะแล้ว แต่ทำไมตัวแรกต้องเป็นสไลม์ด้วยนะหรือว่าส่วนมากสไลม์เป็นมอสเตอร์ที่อ่อนแอที่สุด ทั้งๆ ที่บ้างตำนานเค้าเล่าว่ากันสไลม์เป็นเผ่าพันธุ์ที่พอฟัดพอเหวี่ยงกับมังกรเลยแท้ๆ' เซฟยืนปั้นหน้าคิด
"ถ้าคุณกำลังคิดถึงตำนานสไลม์ที่พลังสูสีกับมังกรอยู่ก็หยุดคิดเรื่องตำนานนั้นได้แล้วค่ะ เพราะตำนานนั่นได้รับการตีพิมพ์ไปแล้วจะโดนเจ้าของเรื่องเค้าฟ้องลิขสิทธิ์เอาเสียเปล่าๆ" ไอด์ที่มองเซฟยืนปั้นหน้าคิดอยู่ก็เหน็บแหมได้อย่างตรงประเด็นราวกับอ่านใจได้
"แหมๆ ก็ตำนานเรื่องนั้นเค้าสู้กันสะบั้นหั่นแหลกซะขนาดนั้น ผมก็เลยอยากจะลองเอาอย่างบ้างน่ะครับ" เซฟยิ้มเจื่อนๆแล้วพูดแก้ตัว
"คิดอะไรไม่ดูเงาหัวตัวเองน่ะสิคะ เดี๋ยวโดนมาจริงๆจะร้องไม่ออกนะคะ"
"คร้าบๆ จะพยายามไม่เล่นอีกแล้วคร้าบ ว่าแต่ช่วยอธิบายเรื่องสกิลให้ฟังหน่อยสิครับคุณไอด์คนสวย " เซฟรีบเปลี่ยนเรื่องอย่ารวดเร็ว
"ถึงจะมายอกันดิฉันก็ไม่ลืมเรื่องเมื่อกี้ไปหรอกค่ะ คุณเซฟ แต่จะอธิบายเรื่องทักษะให้ฟังค่ะ" ไอด์จึงเปิดหน้าต่างทักษะของเซฟขึ้นมาให้ดูแล้วเริ่มอธิบาย
"ทักษะของเกมนี้แบ่งออกหลักๆเป็น4ประเภท คือ 1.ทักษะเรียกใช้(Active Skill) 2.ทักษะติดตัว(Passive Skill) 3.ทักษะอาวุธ(Weapon Skill) 4.ทักษะเผ่าพันธุ์(Ethnic Skill) ค่ะ ทักษะเรียกใช้สามารถเลื่อนระดับได้ด้วยการเรียนรู้ ทักษะติดตัวเลื่อนระดับได้ด้วยการใช้งานที่ถูกต้องตามเงื่อนไข ส่วนทักษะอาวุธกับทักษะเผ่าพันธุ์ไม่สามารถเลื่อนระดับได้ค่ะ " เซฟฟังคำอธิบายแล้วมองหน้าต่างทักษะของตัวเองก็พบว่าตัวเองนั้นไม่มีทักษะเรียกใช้เลยแต่มีทักษะอื่นๆอย่างละ1เลยทีดีเค้าจึงยืนอ่านทักษะต่างๆ
ทักษะ : ชำนาญการใช้อาวุธมีด(ติดตัว) ระดับ : 1 คำอธิบาย : เพิ่มพลังโจมตี 10 หน่วยเมื่อใช้อาวุธประเภทมีดโจมตี
ทักษะ : ดับเบิ้ลไนท์สเตป(อาวุธ) ระดับ : 3 คำอธิบาย : มีโอกาส 30% ในการโจมตี2ครั้งติดต่อกัน
ทักษะ : การเรียนรู้(เผ่าพันธุ์) ระดับ : ไร้ระดับ คำอธิบาย : มีโอกาส10% ในการได้รับค่าประสบการณ์2เท่า
"ทักษะเผ่าพันธุ์นี่จะเปลี่ยนไปตามเผ่าพันธุ์ใช่ไหมครับ" หลังจากนั่งอ่านสกิลเสร็จเซฟก็ถามขึ้นด้วยความผิดหวังในสกิลเผ่าพันธุ์ของตนที่โอกาสติดนั้นริบหรี่เหลือเกิน
"ทักษะเผ่าพันธุ์จะเปลี่ยนไปตามเผ่าพันธุ์และสายพันธุ์ค่ะ สายพันธุ์ก็เหมือนตัวแบ่งแยกเผ่าพันธุ์ออกตามลักษณะเฉพาะเช่น เผ่ามังกรแบ่งสายพันธุ์ตามธาตุ เผ่าสมิงแบ่งสายพันธุ์ตามร่างสัตว์แปลง เป็นต้น และยังมีเรื่องระดับความบริสุทธิ์ของสายเลือดของเผ่าพันธุ์นั้นๆ ซึ่งยิ่งทำภารกิจของเผ่าพันธุ์มากเท่าไหร่ความบริสุทธิ์ของสายเลือดเผ่าพันธุ์ก็จะมากขึ้น ซึ่งทั้งหมดนั้นจะส่งผลต่อทักษะเผ่าพันธุ์ค่ะ "
"ถ้าอย่างนั้นเราจะทราบ สายพันธุ์ได้ยังไงครับที่หน้าต่างเบื้องต้นมันไม่ได้บอกไว้"
"ต้องเรียกหน้าต่าง ข้อมูลตัวละครขึ้นมาดูค่ะ ในนั้นจะมีข้อมูลโดยละเอียดของคุณ" ได้ยินดังนั้นเซฟจึงเรียกหน้าต่างข้อมูลตัวละครขึ้นมาดู
ชื่อตัวละคร : เซฟิรอส เลเวล : 2 เผ่าพันธุ์ : มนุษย์ สายพันธุ์ : ธรรมดา สถานะ : ปกติ
พลังชีวิต : 289/310 พลังเวทมนต์ : 200/200 ความเหนื่อยล้า : 49/50
พลังโจมตีกายภาพ : 122 พลังโจมตีเวทมนต์ : 20 ป้องกันกายภาพ : 50 ป้องกันเวทมนต์ : 25
ค่าประสบการณ์ : 30/100 เงินติดตัว : 30 เหรียญเงิน 5 เหรียญทองแดง
หลังจากอ่านข้อมูลเสร็จ เซฟก็ปิดหน้าต่างแล้วหันไปขอบคุณไอด์ที่อธิบาย แล้วเริ่มต้นมหกรรมไล่ล่าสุดขอบทุ่งหญ้า จากตอนสายๆ เวลาก็ล่วงเลยไปจนเกือบเย็น เพลินจนลืมกินข้าวกินปลา เซฟจึงได้ตั้งใจว่าเมื่อจัดการสไลม์ตัวสุดท้ายที่เห็นลับๆล่อๆอยู่ในดงหญ้าได้แล้วก็จะขอจรลีกลับเมืองโดยไว
'ปึก'เสียงมีดกระทบอะไรสักอย่างที่ดูมีมวลเยอะกว่ามีดมากมายพร้อมกับตัวเลข '1' ที่ปรากฎต่อสายตา ตามมาด้วยเสียงของระบบอันสิ้นหวังว่า
"สไลม์ชั้นทหารเอกระดับ 45 เตรียมจู่โจม ผู้ที่ถูกสไลม์ทหารเอกสังหารจะต้องรอเกิดใหม่20ชั่วโมงและเสียค่าประสบการณ์50%ของทั้งหมด"
'ดูท่าว่าแผนเก็บมันแล้วจรลี ต้องเปลี่ยนเป็นแผนเก็บมีดแล้ววิ่งหนีโดยไวแล้วล่ะนะ' ในขณะที่เซฟกำลังคิดนั้นเจ้าสไลม์นั้นก็ได้ขยายตัวขึ้นจากที่ดูเล็กๆ เหมือนลูกโบลิ่งก็กลายเป็นไข่ไดโนเสาร์ที่แค่กระโดดมาทับเซฟก็คงจะเห็นโลกหน้าได้เลยทีเดียว พลางส่งเสียง ดึ้ง~ดึ้ง ๆ เซฟเห็นแบบนั้นจึึงได้แต่อุทานว่า 'คุณพระ' แล้วเก็บมีดเหน็บไว้ข้างตัวแล้วจึงหันหลังกลับไปสู้ดวงอาทิตย์แหกปากร้องลั่นโกยอย่างภาคภูมิ
"โว้ย~ ไอ่สไลม์บ้านี่ก็ตามจัง จะตามไปถึงไหนเนี่ย!" หลังจากวิ่งมาประมาณ3ชั่วโมง เซฟซดน้ำยาลดความเหนื่อยเป็นขวดที่ 3 ซึ่งเป็นขวดสุดท้ายและยังออกวิ่งต่อไปไม่หยุดหย่อนเพราะเสียง ดึ้ง~ดึ่ง ๆ นั้นยังตามหลังมาด้วยความเร็วคงที่
"ก็ใครกันละคะที่คึกไม่ดูตาม้าตาเรือ ไปสะกิดมินิบอสที่ตั้งแต่เปิดเกมส์มายังไม่มีใครไปกระตุกหนวดมันเลยสักคน" ไอด์ที่แสนจะใจดียังคงเป็นเพื่อนคุยกับเซฟตามเคย
"ก็ใครมันจะไปรู้เล่า ไอ่เสียงระบบบ้าบอนั่นก็ดันมาบอกตอนที่จิ้มไปแล้วด้วย ทำไมไม่รายงานตั้งแต่ตอนที่เจอเล่า พ่อจะได้จรลี กลับเมืองอย่างสง่างาม" แม้ในภาวะเสี่ยงตายเซฟก็ยังบ่นกะปอดกะแปดได้เหมือนเคย
"ถ้าจะให้แนะนำทักษะที่ใช้ตรวจสอบมอนเตอร์ให้ฟังตอนนี้ก็ได้นะ"
"เอาเป็นหนทางที่กระผมจะรอดจากสถานการณ์นี้ก่อนดีไหมขอรับ ท่านไอด์"
"ง่ายมากค่ะ คุณแค่ยืนเฉยๆให้สไลม์ตัวนั้นทับแล้วรอไปเกิดใหม่ที่เมืองแค่นั้นก็จบแล้ว" ไอด์เสนอหนทางอันประเสริฐยิ่งให้กับเซฟ
"ไม่เอาอ่ะ อุส่าห์เก็บเลเวลมาค่อนวันจะเสียไปง่ายๆแบบนี้ไม่ยอมอ่ะ" เซฟปฎิเสธเสียงแข็ง แต่แล้วความซวยก็มาเยือนเมื่อเบื้องหน้าของเซฟคือเหวลึกชนิดไม่เห็นก้น เซฟจึงได้ระลึกชาติว่าแต่แรกที่ตนออกวิ่งตามตะวันมานั้นคือทิศตะวันตกซึ่งเป็นที่ตั้งหุบเหวอันมีนามว่า 'หุบเหวพิศวง' นั่นเอง เมื่อคิดได้ดังนั้นเซฟจึงหันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับเจ้าสไลม์ยักษ์ ด้วยสีหน้าชั่วร้าย พลางส่งเสียง 'หึ' ออกมาจากลำคอ
"ถ้าคิดว่าจะลองใช้ท่ากระโดดถีบเพื่อผลักสไลม์ตัวนั้นตกเหวแล้วมันก็จะตาย ขอบอกเลยนะคะว่าไม่ได้เพราะท่านั้นก็มีอีกตำนานนึงเคยเล่าไว้แล้วถึงแม้จะใช้กับมินิบอสที่เป็นเห็ด แต่ก็มีสิทธิ์โดนฟ้องได้เหมือนกันนะจ้ะ"ไอด์ผู้อ่านสีหน้าเซฟได้แม่นจับใจก็ได้ดักทางเซฟได้อีกครั้ง
"โห~ เจ๊ ถ้าเจ๊ไม่ทักก่อนก็ไม่มีคนรู้หรอกน่า แล้วแบบนี้ผมจะรอดยังไงละนั้น" เซฟกล่าวออกอย่างสิ้นหวังในชีวิต
"ก็บอกให้ยอมตายๆ ไปซะก็หมดเรื่องแล้วแท้ๆ" ไอด์ยังคงเกลี้ยกล่อมให้เซฟยอมตายอย่างไม่ลดละ
"ไม่เอาล่ะ มันต้องมีสักทางสิ ทางที่มันจะไม่ติดลิขสิทธิ์ แล้วรอดตายแบบพระเอกนิยายได้น่ะ!" พอกล่าวจบสไลม์ยักษ์ที่อดทนฟังมุขที่ไร้ความหมายก็กระโดดเข้ามาหวังทับเซฟให้แน่นิ่งในครั้งเดียว ในช่วงความเป็นความตายของชีวิตเซฟได้ค้นพบทางรอดอันน่าพิศวง เค้าได้แต่นึกถึงพ่อแก้วแม่แก้วแล้วหลับตาท่องนโมสามจบ หันหลังแล้ววิ่งไปกระโดดลงเหวพลางส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนเหมือนสัมภเวสีไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด หลังจากนั้นสติของเซฟก็ดับลง ทุกอย่างมืดสนิทหายไปกับราตรีกาล.......
'แครบๆ' เสียงกระดาษถูกขยำเบาๆ ดังขึ้นเมื่อเซฟได้อ่านข้อมูลเบื้องต้นของเกมส์เสร็จ
"ข้อมูลบ้าบออะไรกันฟร่ะ นี่มันแค่โฆษณาชัดๆ ซื้อมาแล้วยังต้องโฆษณากันอีกเลยเหรอ ก็เข้าใจว่าช่วงนี้มีนโยบายประหยัดกระดาษแต่แบบนี้มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ ถ้าจะทำแบบนี้ให้อ่านในเวปตั้งแต่แรกหรือให้ไปดูในเกมส์เองไม่ดีกว่าอีกเร๊อะ!" หลังจะบ่นพึมพำคนเดียวได้สักพักเซฟก็ได้ตระหนักว่า 'คนเขียนข้อมูลมันคงจะง่วงนอนจนขี้เกียจนึก' ถึงกระนั้นก็คงจะไม่ได้อะไรขึ้นมาเล่นๆ ไปเดี๋ยวคงรู้เอง เซฟจึงเดินไปยังห้องนอนของตนมองเครื่องเชื่อมต่อคลื่นสมองที่มีลักษณะเหมือนโลงศพที่ใสเหมือนแก้วข้างในนั้นมีชุดออนไลน์สูทที่ใช้ใส่เวลาออนไลท์ หูฟังแบบครอบทั้งหูที่มีสายโยงมาจากเครื่องสีดำรูปร่างทรงลูกบาศก์มีไฟสีฟ้ากระพริบปริบๆตลอดเวลาและสายเครื่องช่วยหายใจที่ที่ต่อกับเครื่องสีดำเหมื่อนกัน เซฟเดินไปเปิดฝาเครื่องหยิบชุดออนไลน์สูทขึ้นมาใส่ สูทออนไลน์มีลักษณะเหมือนชุดนักประดาน้ำที่หุ้มตั้งแต่ต้นคอไปถึงข้อเท้า หลังนั้นจึงหยิบโทรศัพท์เชื่อมเข้ากับเครื่องเชื่อมต่อคลื่นสมองแล้วจึงเดินไปนั่งลงในโลงแก้วหยิบหูฟังกับเครื่องช่วยหายใจมาสวมแล้วนอนลงฝาโลงก็เริ่มเลื่อนปิดมีน้ำสีฟ้าไหลออกมาท่วมจนมิด
"เริ่มทำการตรวจสอบผู้ใช้ กรุณาลืมตาเพื่อสแกนรูม่านตาด้วยค่ะ"เสียงAIดังขึ้นเซฟจึงลองลืมตาดูจึงรู้ว่าน้ำสีฟ้านี้ไม่ได้แสบตาเลยและไม่ให้ความรู้สึกหนักๆ เหมือนอยู่ในน้ำแต่กลับสบายเหมือนลอยอยู่กลางอากาศ
"ตรวจสอบเรียบร้อย ผู้ใช้้ เซฟิรอส โซลกรีน จะเริ่มทำการออนไลท์หากต้องการยกเลิกกรุณาเอามือแตะฝาครอบค่ะ ออนไลท์ใน5วินาที" เซฟรู้สึกว่าน้ำเริ่มเย็นขึ้นที่ละนิดและมีกลิ่นหอมๆลอยเข้าจมูก "5 4 3 2 1...." หลังจากหมดเสียงAIน้ำก็เย็นขึ้นมากและเซฟก็พล่อยหลับไป
'ตึก' เซฟรู้สึกเหมือนโดนปั่นด้วยเครื่องซักผ้าแล้วตกจากหุบเหวลึกแต่ตอนกระแทกพื้นกลับรู้สึกเหมือนไฟฟ้าช๊อตแปลบๆ ทั่วตัว เขาจึงยันพื้นเพื่อนั่งแล้วลืมตาดูก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องสีขาวโพลนไม่มีอะไรเลย
"สวัสดีค่ะ คุณเซฟิรอส" จู่ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาจากข้างหลังเซฟ
'มาจากไหนฟร่ะตะกี้ยังบรรยายว่าไม่มีอะไรแท้ๆ' เซฟคิดในใจแล้วหันไปดูก็เห็นผู้หญิงผมสีดำหน้าตาบ๊องแบ๊วทำตากลม ใส่ชุดเหมือนคนขับยานอวกาศในการ์ตูนยืนอยู่ "ครับ?" เซฟขานรับแบบงงๆ
"ค่ะ ดิฉันเป็นAIส่วนตัวของคุณค่ะจากนี้ไปจะมาทำหน้าที่ดูแลเกี่ยวกับระบบของการออนไลน์ทุกอย่างของคุณค่ะ เพื่อให้สะดวกแก่การสอบถามจะตั้งชื่อให้ดิฉันก็ได้นะคะ"หญิงสาวพูดรัวเป็นชุดแล้วก็ส่งยิ้มให้เซฟ
"ครับ งั้นผมจะเรียกว่าคุณ 'ไอด์' แล้วกันนะครับ" เซฟตอบพลางคิดในใจว่า 'อะไรจะสมจริงขนาดนี้'
"ค่ะคุณเซฟิรอส เราจะมาเริ่มกันจากการสร้างตัวละครไว้ใช้ค่ะ คุณต้องการให้ทุกอย่างเหมือนเดิม หรือต้องการปรับแต่งค่ะ"
"เอ่อ... คือ ผมอยากจะลองปรับให้หน้าตาดูดีขึ้นสักหน่อยน่ะครับ ไม่ทราบว่าจะช่วยปรับให้ผมหน่อยได้ไหมครับ"
"ได้ค่ะ งั้นลองดูในกระจกนะค่ะ" ว่าแล้วไอด์ก็ดีดนิ้วกระจกก็โผล่ขึ้นมาจากอากาศธาตุทันที เซฟจึงลองส่องกระจกดูก็เห็นชายทรงผมล้ำสมัยที่ฟูหยังกับขนแม่นผมสีแดงเจาะหูข้างนึงหน้าตาหล่อเหลาหยังกะบอยแบนด์
"ใครว่ะเนี่ย" เซฟอุทานออกมาทันที หลังจากนั้นก็หันไปบอกไอด์ว่า "ผมขอใช้แบบเดิมดีกว่าครับ"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นดิฉันจะอธิบายกฏของการออนไลน์นะคะ การออนไลน์จะมีค่าความต่างของเวลาสากลอยู่ที่ 5 ชั่วโมงออนไลน์ต่อ 1 ชั่วโมงโลกจริงค่ะ แต่จะมีบางเกมส์ที่จะเพิ่มค่าความต่างของเวลาบางช่วงที่มีกิจกรรมค่ะ และการออนไลน์ทุกๆ 5 วันต้องออฟไลน์อย่างต่ำ 1 ชั่วโมงเพื่อให้ร่างกายยังทำงานได้ปกติค่ะ ต้องการฟังซ้ำอีกครั้งไหมค่ะ"
"ไม่ครับ" เซฟส่ายหน้า
"ถ้าอย่างนั้นคุณเซฟิรอสต้องการจะฟังคำอธิบายการเล่นเกมส์MWOเลยไหมค่ะหรือต้องการทำอย่างอื่นก่อน" ไอด์ถาม
"ครับผมต้องการฟังคำอธิบาย"
"ค่ะ เรามาเริ่มจากตัวละครที่จะใช้นะคะ คุณเซฟต้องการใช้แบบเดิมหรือจะเพิ่มเติมค่ะ"
"เอ่อ... คือผมอยากจะใช้แบบเดิมกับทุกๆดาต้าเลยน่ะครับ"
"ค่ะ ทราบแล้วค่ะ ตอนนี้คุณเซฟิรอสได้ลงทะเบียนสร้างตัวละครในเกมส์MWOแล้วนะคะต้องการใช้ชื่อตัวละครว่าอะไรดีค่ะ" ไอด์พูดพลางกดนิ้วไล่ไปตามหน้าต่างสีฟ้าใสๆที่โผล่มากลางอากาศ
"เซฟิรอธ ครับ" เซฟตอบแบบไม่ต้องคิด
"ไม่สามารถใช้ชื่อตัวละครซ้ำกับNPCได้ค่ะ"
'มีจริงๆด้วยสินะไอ่เทพตนนี้!' เซฟคิดในใจ "งั้นเอาเป็น เซฟิรอส ก็ได้ครับ"
"ค่ะ ลงทะเบียนเรียบร้อยแล้วนะคะ งั้นดิฉันจะสอนการใช้คำสั่งเบื้องต้นนะคะ ก่อนอื่นลองเรียกหน้าต่างด้วยการพูดว่า'หน้าต่าง'สิคะ"
"ครับ หน้าต่าง"พอเซฟพูดจบก็มีหน้าต่างข้อมูลที่คล้ายๆ กับที่ไอด์เคยใช้โดยมีข้อมูลเบื้องต้นของผู้เล่นแสดงอยู่
ชื่อตัวละคร : เซฟิรอส อาชีพ : นักผจญภัยเริ่มต้น เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
เลเวล : 1 พลังชีวิต : 200 พลังเวทมนต์ : 100 สถานะ : ปกติ
"ค่ะพอคุณเรียกหน้าต่างได้แล้วจะสามารถใช้คำสั่งอื่นเช่น หน้าต่างทักษะ หน้าต่างเก็บของ หน้าต่างข้อความ ได้ค่ะ"
"แล้วก็จะมีหน้าต่างพิเศษที่มีเฉพาะคนที่ใช้เครื่องเชื่อมต่อรุ่นใหม่ล่าสุดนี้เท่านั้นที่ใช้ได้ก็คือ หน้าต่างช่วยเหลือซึ่งถ้าเปิดใช้จะสามารถติดต่อกับดิฉันเพื่อสอบถามข้อมูลต่างๆ ของเกมส์ได้ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณเซฟิรอสมีอะไรสงสัยอีกหรือเปล่าค่ะ"
"เอ่อ...แล้วไม่ทราบว่าเราไม่สามารถปรับความสมจริงเกี่ยวกับความเจ็บปวดอะไรประมาณนี้ไม่ได้เหรอครับ"
"ถ้าคุณคิดว่าจะปรับความเจ็บปวดเป็นระดับสูงสุดแล้วจะได้รับไอเทมดีๆที่เป็นแขนขวาสักข้าง ขอแนะนำว่าระวังจะโดนฟ้องลิขสิทธิ์เอาได้นะคะ และอีกอย่างเกมส์นี้ปรับระดับความเจ็บปวดไม่ได้หรอกค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรอีกรึเปล่าค่ะ"
'รู้ด้วยวุ้ย!' เซฟคิดแล้วตอบกลับว่า "แฮะๆ ล้อเล่นน่ะครับ ไม่มีอะไรสงสัยแล้วครับเริ่มเข้าเกมส์ได้เลยครับ"
"ค่ะ ขอให้เล่นเกมส์อย่างสนุกสนานนะค่ะ" หลังจากไอด์พูดเสร็จแสงก็จ้าขึ้นจนเซฟต้องหลับตา
พอลืมตาขึ้นเซฟก็พบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องสีขาวอีกแล้วแต่ยืนอยู่ในเมืองขนาดเล็กแห่งหนึ่งมีผู้คนอยู่ประปรายบางคนจับกลุ่มกันจะออกไปนอกเมือง บางคนตั้งร้านค้าแบบแผงลอย แต่ละคนดูไม่ค่อยจะเหมือนเขาสักเท่าไหร่ บ้างก็มีหูมีหางแบบสุนัข บ้างก็ดูบึกบึนตัวดูเขียวๆ ข้างหน้าเขามีอาคารที่มีป้ายเขียนไว้ว่า 'อาคารบริการผู้เล่น' ติดอยู่เหนือประตู เซฟไม่รู้จะทำยังไงจึงลองเรียกหน้าต่างช่วยเหลือดู
"ว่าไงค่ะคุณเซฟิรอส" ไอด์เอ่ยทักทันทีที่หน้าต่างปรากฏออกมา
"คือเรียกผมว่าเซฟเฉยๆก็ได้ครับ เรียกเซฟิรอสมันยาวเดี๋ยวคุณจะเหนื่อย "
"แหมๆกลัวดิฉันเหนื่อยหรือกลัวใครเหนื่อยกันแน่ค่ะ แต่เรื่องนั้นชั่งมันเถอะค่ะ มีเรื่องอะไรถึงเรียกฉันหรือค่ะ" ไอด์แอบเหน็บแนมเซฟเล็กน้อยก่อนถาม
"คือตอนนี้ผมอยู่ไหนครับ ทำไมมีตัวประหลาดเยอะแยะอย่างนี้"
"ตอนนี้คุณเซฟอยู่ในเมืองเริ่มต้นค่ะถ้าอยากเห็นแผนที่ต้องไปซื้อแผนที่ก่อนค่ะถึงจะสามารถใช้หน้าต่างแผนที่ได้ ที่เห็นเป็นตัวประหลาดนั่นคือผู้เล่นทั่วไปนั่นแหละค่ะร่างกายบางส่วนจะแสดงออกให้เห็นจุดเด่นของเผ่าพันธุ์และสายพันธุ์นั้นๆ ค่ะ แต่คุณเซฟสุ่มได้เผ่าพันธุ์มนุษย์ก็เลยไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรน่ะค่ะ"
"อย่างนี้นี่เอง แล้วผมต้องทำอะไรต่อล่ะครับ" เซฟพยักหน้าเชิงเข้าใจก่อนถามต่อ
"ก่อนอื่นดิฉันขอแนะนำให้คุณเซฟเข้าไปในอาคารบริการผู้เล่นเพื่อรับไอเทมสำหรับผู้เล่นใหม่ค่ะ"
"เข้าใจแล้วครับ ว่าแต่มีคุณไอด์นี่สะดวกดีจังนะครับผมจะเปิดหน้าต่างช่วยเหลือทิ้งไว้ตลอดเลยได้รึเปล่าครับ"
"ได้ค่ะ ดิฉันถือเป็นระบบอย่างหนึ่งในเกมส์สามารถใช้งานได้ตลอดเวลาค่ะ ทั้งนี้คุณยังสามารถอัพเกรดดิฉันไปเป็นNPCส่วนตัวที่สามารถช่วยต่อสู้ได้ด้วยค่ะ"
"อย่างนั้นก็ดีสิครับไว้ผมจะพยายามทำให้คุณไอด์เป็นNPCให้ได้นะครับ" ว่าแล้วเซฟก็เดินเข้าไปในอาคารช่วยเหลือผู้เล่นไป ข้างในอาคารมีเคาเตอร์ตัวหนึ่งซึ่งมีชายที่มีเขากระทิงสองข้างอยู่บนหัวมีหางแบบกระทิงและยังมีห่วงที่ไม่รู้ว่าหามาใส่เองหรือระบบให้มาหรือหามาใส่เองอยู่ที่จมูกใส่เสื้อสีขาวที่เขียนว่า 'GMวัวๆ' กำลังหลับอยู่
"เอ่อ.....คุณครับผมมารับไอเทมสำหรับผู้เล่นใหม่น่ะครับ" เซฟลองเอ่ยทัก
"อืมได้ เอาไปสิ" อยู่ๆหนุ่มกระทิงก็ลุกมาเอาไอเทมกับกระเป๋าเป้อันเล็กๆมาให้หน้าตาเฉย
"เอ่อ...ไม่ใช่ว่ากำลังหลับอยู่หรือครับ" เซฟถามด้วยความงุนงง
"ก็ถึงจะหลับไปสุดท้ายนายก็จะปลุกฉันจนตื่นอยู่ดี ฉันก็เลยตื่นก่อนที่นายจะปลุกจะได้ไม่ต้องเปลืองแรงคิดบทปลุก" GMกระทิงตอบหน้าตาเฉย
"เข้าใจแล้วครับ" เซฟตอบพลางคิดว่า 'เป็นตัวประกอบแท้ๆ ดันมาตัดบทตัวเอง'
เซฟจึงหยิบของทั้งหมดขึ้นแล้วถามไอด์ว่าจะเก็บยังไง ไอด์จึงตอบว่าให้หยิบของขึ้นมาแล้วพูดว่า 'เก็บของ' ของจะไปอยู่ในหน้าต่างเก็บของเองแต่จะมีแค่ 20 ช่องแต่จะสามารถเรียกใช้ได้ตลอดเวลา แต่ถ้าต้องการเก็บไว้ในกระเป๋าให้นำไอเทมมายัดใส่กระเป๋าเลยเวลานำออกมาใช้จะต้องเปิดหน้าต่างกระเป๋าแล้วเลือกไอเทมที่ต้องการใช้ถึงจะนำออกมาใช้ได้ เซฟจึงลองถือขวดที่มีของเหลวสีแดงกับสีฟ้าอย่างละแพ็คมาถือไว้แล้วพูดว่า 'เก็บของ' ดูพอเซฟพูดจบขวดของเหลวทั้งสองอย่างก็ส่องแสงแล้วหายไปแล้วก็มีเสียงAIดังขึ้นในหัว
"ผู้เล่นเซฟอรอสได้รับ น้ำยาฟื้นพลังระดับต้นขนาดเล็ก 10 ขวด น้ำยาฟื้นพลังเวทระดับต้นขนาดเล็ก 10 ขวด"
หลังจากนั้นเซฟก็ลองถือเสื้อผ้ากับมีดสั้นมาถือแล้วหันหน้าไปหาไอด์เป็นเชิงถามว่าใส่ยังไง ไอด์จึงบอกว่าให้ถือแล้วพูดว่าสวมใส่ระบบก็จะใส่ให้โดยอัตโนมัตเซฟจึงลองทำตามดูเสื้อผ้ากับมีดสั้นก็สว่างแล้วหายไปใส่อยู่บนตัวเซฟทันทีแล้วก็มีเสียงAIดังขึ้นในหัว
"ผู้เล่นเซฟิรอสได้สวมใส่ เสื้อนักผจญภัยเบื้องต้น กางเกงนักผจญภัยเริ่มต้น ถุงมือนักผจญภัยเบื้องต้น หมวกนักผจญภัยเบื้องต้น รองเท้านักผจญภัยเบื้องต้น และมีดสั้นนักผจญภัยเบื้องต้น"เซฟลองหยิบมีดสั้นนักผจญภัยขึ้นมาดูไอด์จึงบอกให้ลองพูดว่า 'ข้อมูล' ดู เซฟลองทำตามก็มีหน้าต่างข้อมูลปรากฎขึ้นมา
ชื่อ : มีดสั้นนักผจญภัยเบื้องต้น พลังโจมตี : 100 สกิล : ดับเบิ้ลไนท์สเตป ระดับ : 3 ความคงทน : 30/30
ข้อมูล : มีดสั้นที่ทำขึ้นมาเพื่อนนักผจญมือใหม่ หากใส่กับเซตนักผจญภัยเบื้องต้นครบ 6 ชิ้นจะได้รับ พลังชีวิตเพิ่ม 100 พลังเวทมนต์เพิ่ม 100
"ผู้เล่นเซฟิรอสได้รับ อาหารแห้ง 5 ห่อ น้ำดื่ม 5 ขวด น้ำยาลดความเหนื่อย 3 ขวดเงิน 50 เหรียญเงิน แผนที่เกาะเริ่มต้น 1 อัน "
เซฟเก็บไอเทมทุกอย่างลงกระเป๋าทั้งหมดแล้วออกจากอาคารเริ่มต้นทันทีโดยไม่ลืมลาGMกระทิงที่หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ หลังจากออกมาจากอาคารบริการผู้เล่นแล้ว เซฟจึงเรียกแผนที่เกาะเริ่มต้นที่มีลักษณะเหมือนการ์ดใบนึงออกมาใช้ แล้วจึงเรียกหน้าต่างแผนที่มาดู เมืองเริ่มต้นนั้นตั้งอยู่ใจกลางเกาะเริ่มต้น บริเวณทิศเหนือของเกาะเป็นทุ่งหญ้าชื่อว่าทุ่งหญ้าเริ่มต้น ทางทิศตะวันออกมีเมื่องอีกเมืองที่มีท่าเรืออยู่ชื่อเมืองท่าเทเลอร์ ทางทิศใต้มีชายหาดชื่อว่าหาดแห่งชีวิต และทางทิศตะวันตกมีหุบเหวลึกชื่อว่าหุบเหวพิศวง เซฟตัดสินจะไปที่ทุ่งหญ้าเริ่มต้นก่อน ก่อนออกเมืองเซฟแวะซื้อน้ำยาฟื้นพลังขวดเล็กที่แผงลอยตรงประตูทิศเหนือของเมือง ที่ติดป้ายว่าแพ๊คละ 5 เหรียญเงิน 4 แพ๊ค 20 เหรียญเงินซึ่งเป็นโปรโมชั่นที่ดูเหมือนจะลดให้แต่ไม่ได้ลดให้เลยซักเหรียญเดียวแต่เซฟก็ยังเผลอซื้อมา 4 แพ๊คด้วยความรู้สึกที่ว่ามันถูกลงตอนเห็นป้าย พอออกจากประตูเมืองมาเดินไปสักพักก็เห็นทุ่งหญ้าแห่งการเริ่มต้น
ทุ่งหญ้าแห่งการเริ่มต้นนั้นมีลักษณะเหมือนแบ่งออกเป็นโซนด้วยความยาวของหญ้าที่มีทั้งสั้นเรียบแบบกรีนสนามกอล์ฟจนถึงรกชัฏแบบที่เรียกกันว่าดงหญ้า ที่นี่มีมอสเตอร์ตัวเล็กที่เลเวลไม่สูงจึงเหมาะกับผู้เล่นเริ่มต้นที่จะออกมาเก็บเลเวลคนเดียว เซฟมาถึงแล้วจึงชักมีดสั้นขึ้นมาแล้วลองจิ้มตัวสไลม์ตัวเล็กๆสีขาวแถวนั้นดู
'ชึก'เสียงมีดจิ่มลงบนตัวสไลม์มีตัวเลข 32 เด้งขึ้นมา ตามด้วยเสียงของAIดังขึ้น
"สไลม์ชั้นชาวบ้านเตรียมจู่โจม" หลังจากนั้นเซฟก็แทงมันอีก2-3ทีเจ้าสไลม์ก็แตกดังโพล๊ะแล้วก็มีเสียงAIจากระบบดังขึ้น
"ผู้เล่นเซฟิรอสสังหารสไลม์ชั้นชาวบ้านจำนวน 1 ตัวได้รับค่าประสบการณ์ 30 เศษซากสไลม์ 1 ชิ้น เงิน 5 เหรียญทองแดงค่ะ"
"ผู้เล่นเซฟิรอสเลเวลเลื่อนขึ้นเป็นเลเวล 2 และได้รับทักษะชำนาญการใช้อาวุธมีดระดับ 1 ค่ะ"
'อะไรกันจิ้มสไลม์ตัวเดียวเลเวลก็ขึ้นซะแล้ว แต่ทำไมตัวแรกต้องเป็นสไลม์ด้วยนะหรือว่าส่วนมากสไลม์เป็นมอสเตอร์ที่อ่อนแอที่สุด ทั้งๆ ที่บ้างตำนานเค้าเล่าว่ากันสไลม์เป็นเผ่าพันธุ์ที่พอฟัดพอเหวี่ยงกับมังกรเลยแท้ๆ' เซฟยืนปั้นหน้าคิด
"ถ้าคุณกำลังคิดถึงตำนานสไลม์ที่พลังสูสีกับมังกรอยู่ก็หยุดคิดเรื่องตำนานนั้นได้แล้วค่ะ เพราะตำนานนั่นได้รับการตีพิมพ์ไปแล้วจะโดนเจ้าของเรื่องเค้าฟ้องลิขสิทธิ์เอาเสียเปล่าๆ" ไอด์ที่มองเซฟยืนปั้นหน้าคิดอยู่ก็เหน็บแหมได้อย่างตรงประเด็นราวกับอ่านใจได้
"แหมๆ ก็ตำนานเรื่องนั้นเค้าสู้กันสะบั้นหั่นแหลกซะขนาดนั้น ผมก็เลยอยากจะลองเอาอย่างบ้างน่ะครับ" เซฟยิ้มเจื่อนๆแล้วพูดแก้ตัว
"คิดอะไรไม่ดูเงาหัวตัวเองน่ะสิคะ เดี๋ยวโดนมาจริงๆจะร้องไม่ออกนะคะ"
"คร้าบๆ จะพยายามไม่เล่นอีกแล้วคร้าบ ว่าแต่ช่วยอธิบายเรื่องสกิลให้ฟังหน่อยสิครับคุณไอด์คนสวย " เซฟรีบเปลี่ยนเรื่องอย่ารวดเร็ว
"ถึงจะมายอกันดิฉันก็ไม่ลืมเรื่องเมื่อกี้ไปหรอกค่ะ คุณเซฟ แต่จะอธิบายเรื่องทักษะให้ฟังค่ะ" ไอด์จึงเปิดหน้าต่างทักษะของเซฟขึ้นมาให้ดูแล้วเริ่มอธิบาย
"ทักษะของเกมนี้แบ่งออกหลักๆเป็น4ประเภท คือ 1.ทักษะเรียกใช้(Active Skill) 2.ทักษะติดตัว(Passive Skill) 3.ทักษะอาวุธ(Weapon Skill) 4.ทักษะเผ่าพันธุ์(Ethnic Skill) ค่ะ ทักษะเรียกใช้สามารถเลื่อนระดับได้ด้วยการเรียนรู้ ทักษะติดตัวเลื่อนระดับได้ด้วยการใช้งานที่ถูกต้องตามเงื่อนไข ส่วนทักษะอาวุธกับทักษะเผ่าพันธุ์ไม่สามารถเลื่อนระดับได้ค่ะ " เซฟฟังคำอธิบายแล้วมองหน้าต่างทักษะของตัวเองก็พบว่าตัวเองนั้นไม่มีทักษะเรียกใช้เลยแต่มีทักษะอื่นๆอย่างละ1เลยทีดีเค้าจึงยืนอ่านทักษะต่างๆ
ทักษะ : ชำนาญการใช้อาวุธมีด(ติดตัว) ระดับ : 1 คำอธิบาย : เพิ่มพลังโจมตี 10 หน่วยเมื่อใช้อาวุธประเภทมีดโจมตี
ทักษะ : ดับเบิ้ลไนท์สเตป(อาวุธ) ระดับ : 3 คำอธิบาย : มีโอกาส 30% ในการโจมตี2ครั้งติดต่อกัน
ทักษะ : การเรียนรู้(เผ่าพันธุ์) ระดับ : ไร้ระดับ คำอธิบาย : มีโอกาส10% ในการได้รับค่าประสบการณ์2เท่า
"ทักษะเผ่าพันธุ์นี่จะเปลี่ยนไปตามเผ่าพันธุ์ใช่ไหมครับ" หลังจากนั่งอ่านสกิลเสร็จเซฟก็ถามขึ้นด้วยความผิดหวังในสกิลเผ่าพันธุ์ของตนที่โอกาสติดนั้นริบหรี่เหลือเกิน
"ทักษะเผ่าพันธุ์จะเปลี่ยนไปตามเผ่าพันธุ์และสายพันธุ์ค่ะ สายพันธุ์ก็เหมือนตัวแบ่งแยกเผ่าพันธุ์ออกตามลักษณะเฉพาะเช่น เผ่ามังกรแบ่งสายพันธุ์ตามธาตุ เผ่าสมิงแบ่งสายพันธุ์ตามร่างสัตว์แปลง เป็นต้น และยังมีเรื่องระดับความบริสุทธิ์ของสายเลือดของเผ่าพันธุ์นั้นๆ ซึ่งยิ่งทำภารกิจของเผ่าพันธุ์มากเท่าไหร่ความบริสุทธิ์ของสายเลือดเผ่าพันธุ์ก็จะมากขึ้น ซึ่งทั้งหมดนั้นจะส่งผลต่อทักษะเผ่าพันธุ์ค่ะ "
"ถ้าอย่างนั้นเราจะทราบ สายพันธุ์ได้ยังไงครับที่หน้าต่างเบื้องต้นมันไม่ได้บอกไว้"
"ต้องเรียกหน้าต่าง ข้อมูลตัวละครขึ้นมาดูค่ะ ในนั้นจะมีข้อมูลโดยละเอียดของคุณ" ได้ยินดังนั้นเซฟจึงเรียกหน้าต่างข้อมูลตัวละครขึ้นมาดู
ชื่อตัวละคร : เซฟิรอส เลเวล : 2 เผ่าพันธุ์ : มนุษย์ สายพันธุ์ : ธรรมดา สถานะ : ปกติ
พลังชีวิต : 289/310 พลังเวทมนต์ : 200/200 ความเหนื่อยล้า : 49/50
พลังโจมตีกายภาพ : 122 พลังโจมตีเวทมนต์ : 20 ป้องกันกายภาพ : 50 ป้องกันเวทมนต์ : 25
ค่าประสบการณ์ : 30/100 เงินติดตัว : 30 เหรียญเงิน 5 เหรียญทองแดง
หลังจากอ่านข้อมูลเสร็จ เซฟก็ปิดหน้าต่างแล้วหันไปขอบคุณไอด์ที่อธิบาย แล้วเริ่มต้นมหกรรมไล่ล่าสุดขอบทุ่งหญ้า จากตอนสายๆ เวลาก็ล่วงเลยไปจนเกือบเย็น เพลินจนลืมกินข้าวกินปลา เซฟจึงได้ตั้งใจว่าเมื่อจัดการสไลม์ตัวสุดท้ายที่เห็นลับๆล่อๆอยู่ในดงหญ้าได้แล้วก็จะขอจรลีกลับเมืองโดยไว
'ปึก'เสียงมีดกระทบอะไรสักอย่างที่ดูมีมวลเยอะกว่ามีดมากมายพร้อมกับตัวเลข '1' ที่ปรากฎต่อสายตา ตามมาด้วยเสียงของระบบอันสิ้นหวังว่า
"สไลม์ชั้นทหารเอกระดับ 45 เตรียมจู่โจม ผู้ที่ถูกสไลม์ทหารเอกสังหารจะต้องรอเกิดใหม่20ชั่วโมงและเสียค่าประสบการณ์50%ของทั้งหมด"
'ดูท่าว่าแผนเก็บมันแล้วจรลี ต้องเปลี่ยนเป็นแผนเก็บมีดแล้ววิ่งหนีโดยไวแล้วล่ะนะ' ในขณะที่เซฟกำลังคิดนั้นเจ้าสไลม์นั้นก็ได้ขยายตัวขึ้นจากที่ดูเล็กๆ เหมือนลูกโบลิ่งก็กลายเป็นไข่ไดโนเสาร์ที่แค่กระโดดมาทับเซฟก็คงจะเห็นโลกหน้าได้เลยทีเดียว พลางส่งเสียง ดึ้ง~ดึ้ง ๆ เซฟเห็นแบบนั้นจึึงได้แต่อุทานว่า 'คุณพระ' แล้วเก็บมีดเหน็บไว้ข้างตัวแล้วจึงหันหลังกลับไปสู้ดวงอาทิตย์แหกปากร้องลั่นโกยอย่างภาคภูมิ
"โว้ย~ ไอ่สไลม์บ้านี่ก็ตามจัง จะตามไปถึงไหนเนี่ย!" หลังจากวิ่งมาประมาณ3ชั่วโมง เซฟซดน้ำยาลดความเหนื่อยเป็นขวดที่ 3 ซึ่งเป็นขวดสุดท้ายและยังออกวิ่งต่อไปไม่หยุดหย่อนเพราะเสียง ดึ้ง~ดึ่ง ๆ นั้นยังตามหลังมาด้วยความเร็วคงที่
"ก็ใครกันละคะที่คึกไม่ดูตาม้าตาเรือ ไปสะกิดมินิบอสที่ตั้งแต่เปิดเกมส์มายังไม่มีใครไปกระตุกหนวดมันเลยสักคน" ไอด์ที่แสนจะใจดียังคงเป็นเพื่อนคุยกับเซฟตามเคย
"ก็ใครมันจะไปรู้เล่า ไอ่เสียงระบบบ้าบอนั่นก็ดันมาบอกตอนที่จิ้มไปแล้วด้วย ทำไมไม่รายงานตั้งแต่ตอนที่เจอเล่า พ่อจะได้จรลี กลับเมืองอย่างสง่างาม" แม้ในภาวะเสี่ยงตายเซฟก็ยังบ่นกะปอดกะแปดได้เหมือนเคย
"ถ้าจะให้แนะนำทักษะที่ใช้ตรวจสอบมอนเตอร์ให้ฟังตอนนี้ก็ได้นะ"
"เอาเป็นหนทางที่กระผมจะรอดจากสถานการณ์นี้ก่อนดีไหมขอรับ ท่านไอด์"
"ง่ายมากค่ะ คุณแค่ยืนเฉยๆให้สไลม์ตัวนั้นทับแล้วรอไปเกิดใหม่ที่เมืองแค่นั้นก็จบแล้ว" ไอด์เสนอหนทางอันประเสริฐยิ่งให้กับเซฟ
"ไม่เอาอ่ะ อุส่าห์เก็บเลเวลมาค่อนวันจะเสียไปง่ายๆแบบนี้ไม่ยอมอ่ะ" เซฟปฎิเสธเสียงแข็ง แต่แล้วความซวยก็มาเยือนเมื่อเบื้องหน้าของเซฟคือเหวลึกชนิดไม่เห็นก้น เซฟจึงได้ระลึกชาติว่าแต่แรกที่ตนออกวิ่งตามตะวันมานั้นคือทิศตะวันตกซึ่งเป็นที่ตั้งหุบเหวอันมีนามว่า 'หุบเหวพิศวง' นั่นเอง เมื่อคิดได้ดังนั้นเซฟจึงหันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับเจ้าสไลม์ยักษ์ ด้วยสีหน้าชั่วร้าย พลางส่งเสียง 'หึ' ออกมาจากลำคอ
"ถ้าคิดว่าจะลองใช้ท่ากระโดดถีบเพื่อผลักสไลม์ตัวนั้นตกเหวแล้วมันก็จะตาย ขอบอกเลยนะคะว่าไม่ได้เพราะท่านั้นก็มีอีกตำนานนึงเคยเล่าไว้แล้วถึงแม้จะใช้กับมินิบอสที่เป็นเห็ด แต่ก็มีสิทธิ์โดนฟ้องได้เหมือนกันนะจ้ะ"ไอด์ผู้อ่านสีหน้าเซฟได้แม่นจับใจก็ได้ดักทางเซฟได้อีกครั้ง
"โห~ เจ๊ ถ้าเจ๊ไม่ทักก่อนก็ไม่มีคนรู้หรอกน่า แล้วแบบนี้ผมจะรอดยังไงละนั้น" เซฟกล่าวออกอย่างสิ้นหวังในชีวิต
"ก็บอกให้ยอมตายๆ ไปซะก็หมดเรื่องแล้วแท้ๆ" ไอด์ยังคงเกลี้ยกล่อมให้เซฟยอมตายอย่างไม่ลดละ
"ไม่เอาล่ะ มันต้องมีสักทางสิ ทางที่มันจะไม่ติดลิขสิทธิ์ แล้วรอดตายแบบพระเอกนิยายได้น่ะ!" พอกล่าวจบสไลม์ยักษ์ที่อดทนฟังมุขที่ไร้ความหมายก็กระโดดเข้ามาหวังทับเซฟให้แน่นิ่งในครั้งเดียว ในช่วงความเป็นความตายของชีวิตเซฟได้ค้นพบทางรอดอันน่าพิศวง เค้าได้แต่นึกถึงพ่อแก้วแม่แก้วแล้วหลับตาท่องนโมสามจบ หันหลังแล้ววิ่งไปกระโดดลงเหวพลางส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนเหมือนสัมภเวสีไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด หลังจากนั้นสติของเซฟก็ดับลง ทุกอย่างมืดสนิทหายไปกับราตรีกาล.......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น