คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตามสืบตามเหวี่ยง
<คอยล์พากย์>
เมื่อถึงเวลานัด..ผมก็มาหยุดอยู่ที่ผับของไอ้ทิม..พนักงานที่นี่รู้จักและคุ้นเคยกับพวกผมเป็นอย่างดี
พวกนั้นเดินนำหน้าผมไปที่โซนวีไอพีอย่างนอบน้อม
“ไงมึง!…กว่าจะเสด็จมาถึงที่นี่ได้นะมึง”
ไอ้ทิมโพล่งขึ้น..พร้อมกับมองมาที่ผมอย่างหัวเสีย..ผมมองหน้ามัน..และก็พอรู้..ว่าน่าจะเรื่องอะไร
“ไอ้เกริกมันหายไปไหน!?”
เพราะไอ้เกริกมันยังไม่มานี่เองครับ..ผมกับมันสายแข่งกันเป็นประจำ
“กูติดต่อมันไม่ได้เลยว่ะ..ไม่รู้ว่า..แม่ง..ปิดเครื่องไปเพราะอะไร”
ไอ้เอ็นทรานซ์มันสบถอย่างหัวเสีย..ทำให้ผมหวนนึกไปถึงเมื่อตอนกลางวัน..ภาพที่เห็นมันครั้งสุดท้าย
นั่นก็คือตอนที่ไอ้เกริกมันกำลังหิ้วไอ้เด็กที่ชื่อออโต้นั่นหายออกไปทางโรงจอดรถของมหาวิทยาลัย..
เมื่อนึกขึ้นได้..ผมก็แค่นยิ้มที่มุมปาก..เพราะการที่ไอ้เกริกปิดเครื่อง..และก็ยังไม่โผล่หัวมาที่กลุ่ม..ก็คงอาจจะเป็นเพราะเรื่องนั้นก็ได้…บรรยากาศกับกลิ่นที่ได้..มันช่างสอดคล้องกันกับเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวัน
“มันคงไม่มาแล้วล่ะ..พวกมึงไม่ต้องรอมันแล้ว”
ผมบอกพร้อมกับยิ้มมุมปาก
พี่เด็กเสิร์ฟส่งแก้ววิสกี้ที่เพิ่งจะชงเสร็จยื่นให้กับผม..ผมจิบเล็กน้อย..ก่อนจะมองหน้าพวกมันสองคน..ที่นั่งตีหน้าเข้มรอฟังว่าผมจะพูดอะไรต่อ
“กูเห็นมันหิ้วเด็กคนหนึ่งไปเมื่อตอนกลางวัน..กูเลยคิดว่ามันคงกำลังมัวเพลินอยู่กับของเล่นใหม่”
ผมเปรยพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์…เพราะเด็กคนที่ไอ้เกริกหิ้วไป..คือคนที่ไอ้ทิมกับไอ้เอ็นทรานซ์มันกำลังเล็งไว้อยู่…ปล่อยให้พวกมันได้รู้กันทีหลังเพื่อความฉิบหาย..สนุกและบันเทิงไปกันกว่าเยอะ
“ใครวะ?..ทำไอ้เกริกผิดนัดพวกเราได้!”
ไอ้ทิมว่าอย่างสงสัย…แต่เรื่องอะไรที่ผมจะเฉลย..ปล่อยให้พวกมันสองคนเจอเซอร์ไพรส์น่าจะสนุกกว่า
ผมยักคิ้วอย่างไม่สนใจ…พวกมันก็หันมาใส่ใจเครื่องดื่มที่พี่เด็กเสิร์ฟเขาชงให้..อย่างเลิกสงสัยเรื่องของไอ้เกริกพลมันไปครับ
ผมมองลงไปยังข้างล่าง..และเห็นเด็กหนุ่มเต้นยั่วยวน..รูปร่างดี…ผิดพรรณและหน้าตาดูใช้ได้…น่าจะใช้เป็นที่ระบายในคืนนี้ได้ไม่เลว..ผมเลยยกแก้วขึ้นทำทีท่าว่าชนแก้วกับเจ้าเด็กนั่น…และมันก็ยกแก้วตอบ…ผมขยิบตาให้มันทีเดียว..มันก็รีบเดินตรงรี่แหวกวงล้อมของพวกที่เต้นอยู่ข้างล่าง…ขึ้นมายังชั้นบนเพื่อเจอผม..ไอ้ทิมกับไอ้เอ็นทรานซ์เห็นเรื่องที่ผมทำจนชินตา..มันเลยไม่ว่าอะไร..แค่นั่งดู..และมองหาเหยื่อในค่ำคืนนี้ของพวกมันไปครับ
เมื่อนั่งดื่มกันไปสักพัก…ไอ้ทิมกับไอ้เอ็นทรานซ์ก็ได้คู่นอนสำหรับค่ำคืนนี้…ส่วนผมนั่งดื่มต่อกับพวกมันไปสักพัก..ก็พาไอ้เด็กนั่นกลับมาคั่วกันต่อที่คอนโด
<ซีสพากย์>
ผมตามสืบจนรู้หมด…ว่าไอ้พี่คอยล์มันไปมีกิ๊กซุกอยู่ที่ไหนบ้าง..ซึ่งจะเรียกว่าเป็นคู่นอน..ก็น่าจะเหมาะกว่านะผมว่า…เพราะเท่าที่ผมดูแล้ว…ที่ไอ้พี่คอยล์มันทำก็แค่มีเซ็กส์กับผู้หญิงและก็เด็กหนุ่มพวกนั้นแทบไม่ซ้ำหน้า
ผมไม่รู้ว่าจะหยุดไอ้ความเจ้าชู้…และก็ความเลวทรามของมันลงได้อย่างไร….
แต่ผมก็รักของผม!...มันเป็นรักแรก…และรักเดียวของผม
ซึ่งผมตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะทำทุกวิถีทาง..เพื่อดึงรั้งให้มันมาเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียวให้จงได้
ผมมายืนอยู่หน้าห้องในคอนโดหรูของไอ้พี่คอยล์..เพื่อรอที่จะเจอกันกับมัน…..
หลังจากที่เมื่อวานนั้นผมได้อาละวาด..และก็มีเรื่อง..และทำร้ายร่างกายยัยพรีมมี่….
พอเรื่องจบ…ผมก็ไม่พบพี่คอยล์กับกลุ่มเพื่อนของเขาแล้ว…รวมทั้งไอ้ออโต้ด้วย
ตั้งแต่จบเรื่องเมื่อวาน…ผมพยายามที่จะโทรหามันหลายครั้ง..แต่มันก็ปิดเครื่อง..จนกระทั่งมาถึงวันนี้..ผมก็ยังไม่สามารถที่จะติดต่อกับไอ้ออโต้มันได้เลย..ไม่รู้ว่ามันหายหัวไปไหน
ผมก็เลยตัดสินใจที่จะบุกเดี่ยวมาที่คอนโดไอ้พี่คอยล์..เพื่อตามมันกลับบ้าน…เพราะเมื่อวาน..หลังจากที่ผมมีเรื่อง ผมก็รีบกลับบ้าน…และไม่ไปโรงเรียนต่อ..ในตอนที่แม่ผมถาม…ผมก็ตอบเลี่ยงๆไปว่าผมไม่ค่อยสบาย…เลยขอกลับมานอนพักที่บ้าน..แม่กับพ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร..แถมยังดูจะเป็นห่วงผมมากซะด้วยซ้ำ..ทำให้ผมแอบรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย…ที่ต้องได้โกหกพ่อกับแม่ของตนเองออกไปแบบนั้น…
เมื่อวานผมแอบนั่งมองหน้าบ้านพี่คอยล์ทั้งคืน..แต่ไม่เห็นว่าเขากลับมาบ้าน..ผมเลยแอบคิดเอาเองว่าเขาคงมานอนที่คอนโดซึ่งป้าทาสิยาซื้อเอาไว้ให้…ผมแอบถามรีเซฟชั่นข้างล่างแล้วว่าพี่คอยล์อยู่ในห้องมั้ย..เขาก็บอกว่ายังไม่เห็นพี่คอยล์ออกมาจากห้อง..ผมจึงมานั่งรอที่หน้าประตู..เพราะรู้ดีเลยว่าถึงผมจะกดออดหน้าห้องพี่มันไปรัวๆสักแค่ไหน..พี่มันก็ไม่มีวันที่จะเปิดประตูห้อง..แล้วออกมาเจอผมหรอก
เพราะว่าอะไรรู้มั้ย!?…เพราะผมเคยลองทำอย่างนั้นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนน่ะสิครับ!..แต่มันก็ไม่เคยเลยสักครั้ง..ที่จะเปิดประตูห้องออกมาแล้วต้อนรับผม…ผมก็เลยตัดสินใจที่จะนั่งลงตรงพื้นพรมหน้าประตูห้อง..เพื่อรอให้มันออกมาเอง…..
“ไงครับน้องซีส..มานั่งรอคุณคอยล์อีกแล้วหรอครับ…”
พี่คนเสิร์ฟอาหารประจำห้องครัวของคอนโดร้องทักผมอย่างคุ้นชินตา…พนักงานที่นี่เห็นผมมานั่งเฝ้าพี่คอยล์บ่อยๆ จนเขาเริ่มที่จะชินกันหมดแล้ว…ทุกคนที่ทำงานที่นี่…คิดว่าผมเป็นน้องชายของพี่คอยล์
แต่ก็ดีเหมือนกัน..ให้พวกเขาคิดกันแบบนั้นไปแหละดีแล้วครับ…ผมจะได้เข้าและออกคอนโดนี้ได้อย่างสะดวกมากยิ่งขึ้น..และยังมีพี่หลายคนที่ทำงานที่นี่เป็นสายสืบให้กับผม…คอยเป็นหูเป็นตา..และคอยโทรรายงานผมมาว่าไอ้พี่คอยล์พาใครเข้ามานอนที่คอนโดบ้าง..และในครั้งนี้ก็เหมือนกัน..‘พี่อีส’..เด็กเสิร์ฟอาหารประจำคอนโด..ขยิบตาให้ผมอย่างรู้กันแค่สองคน..ว่าพี่เขาเป็นคนโทรส่งข่าวเรื่องไอ้พี่คอยล์พาเด็กหนุ่มกลับเข้ามานอนที่คอนโดด้วยเมื่อคืนนี้…
ผมยืนยืดตัวขึ้นและสูดหายใจเข้าปอดอย่างรวบรวมความกล้า…หลังจากที่ผมได้นั่งเฝ้าหน้าประตูห้องพี่คอยล์อยู่ร่วมสามชั่วโมง..และนั่งเล่นโทรศัพท์รอ..เพื่อรอให้พี่คอยล์กับเจ้าเด็กหนุ่มนั่นมันออกมาจากข้างใน
โดยที่ผมไม่จำเป็นต้องเคาะประตู….
แต่ว่านี่มันก็สายมากแล้วนะ
ทำไมมันยังไม่ออกมากันอีกวะ!?…
แต่แล้ว…ความอดทนของผมมันก็สิ้นสุดลงครับ…ผมจึงตัดสินใจยืนขึ้นและยืดตัวขึ้นให้เต็มกับความสูง…เหมือนอย่างในตอนนี้..ซึ่งถึงแม้ว่าผมจะตัวอ้วนกลม..หากแต่ทว่าผมก็สูง165
ก็ถือว่ากูไม่ได้เตี้ยนะครับทุกคน…สำหรับเด็กอายุสิบสี่แล้ว
ขนาดไอ้ออโต้มันยังสูงแค่158เองเหอะครับ….
ก๊อกๆๆๆๆ …
ผมตัดสินใจลงกำปั้นเคาะไปที่ประตูหน้าห้องคอนโดของพี่คอยล์มันครับ
แต่ว่าก็ยังเงียบเสียง..แต่ผมก็ยังใจชื้น…คิดว่าพี่คอยล์มันคงไปเข้าห้องน้ำอยู่…คงไม่ได้ยินเสียงที่ผมเคาะประตูห้องของมัน…ผมคิดไปในแง่บวกแบบนั้นเอง..และไม่ได้คิดเลยนะ..ว่าที่พี่มันไม่เดินเข้ามาเปิดประตูห้อง…คงเป็นเพราะพี่มันนั้นไม่มีใจ
เวลาผ่านไปได้สามนาที…แต่ก็ยังเงียบเสียง…ไร้วี่แววของคนที่จะเดินเข้ามาเปิดประตูห้อง…ไม่วีวี่แววว่าประตูด้านหน้าผมนี้มันจะเปิดออก..ซึ่งผมนั้นก็เริ่มชินแล้วล่ะ…เพราะนี่มันไม่ใช่เป็นครั้งแรกไง…ที่พี่คอยล์เขาจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้..ว่ามีคนตัวกลมๆอย่างผมนั้นมาเคาะประตูหน้าห้องมัน
ผมสูดหายใจเข้าเต็มปอดลึกๆ…และก็เคาะประตูห้องมันไปอีกครั้ง….
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ครั้งนี้ผมใช้มือเคาะประตูห้องมันไปแบบรัวๆ…บอกตรงๆเลยว่ากูโคตรจะเจ็บมือฉิบหาย!…ไอ้เชรี้ยพี่คอยล์…มึงจะเอาจริงดิ!?..คอยดูนะ!
ถ้าคราวนี้ไอ้พี่คอยล์มันไม่ยอมเปิดประตูห้องให้ผมละก็…ผมจะฟ้องป้าทาสิยาเลย..ว่ามันเห็นเด็กนั่งดริ้งนั่นดีกว่าผม!....
<คอยล์พากย์>
เอกลักษณ์การเคาะประตูแบบไม่ใช้ศิลปะแบบนี้…มีอยู่แค่คนเดียว..ก็คงจะไม่พ้นไอ้เปี๊ยกที่อยู่ข้างบ้านผม..ที่มันตามมารังควานผมถึงที่คอนโดส่วนตัวผมอีกแล้ว
ซึ่งปกติผมก็ไม่สนมันหรอก…ปล่อยให้มันเคาะไป..มันอยากเคาะ..ผมก็ปล่อยให้มันเคาะไป..เดี๋ยวแม่ง!..มันเบื่อและรำคาญ..หรือขี้เกียจรอ..มันก็คงจะเลิกเคาะห้องผมไปเองนะแหละครับ…
แต่ว่า…ไอ้ความคิดชั่วๆมันก็ผุดขึ้นมาในหัวของผม…เมื่อผมมองจ้องไปที่ร่างบางของไอ้เด็กตรงหน้า…ที่ผมพามันมาเป็นที่ระบายอารมณ์เมื่อคืน..และก็จัดต่ออีกรอบในตอนเช้าพึ่งจะเสร็จกิจ…
ผมมองไปที่ไอ้เด็กน้อยตรงหน้า..ซึ่งความแรดมันเกินอายุ..ในขณะมือสองข้างผมก็กำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวของตนเอง..หลังจากที่พึ่งจะออกมาจากข้างในห้องน้ำ
“ช่วยไปเปิดประตูห้องให้พี่หน่อย!”
ผมบอกมันเสียงเรียบ..ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมา
ก่อนหน้านี้..มันก็จ้องมองมาที่ผมด้วยสายตาที่เป็นคำถามอยู่เหมือนกัน..ว่าใครมาเคาะประตูห้อง..เจ้าเด็กนั่นเดินหันหลังให้ผม..ตรงไปที่ประตู…ผมกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างนึกสนุก..กับระเบิดเวลาที่กำลังรอการปะทุขึ้น…
ผลั๊ว!!!!!...
“อ่ะ!..โอ้ย!!..ต่อยผมทำไมกันครับ!?”
ไอ้เด็กนั่นหน้าหงายในทันทีที่มันเปิดประตูออก..ผมเห็นร่างท้วมๆของไอ้เปี๊ยกข้างบ้าน..ที่มันสวนหมัดใส่ใบหน้านวลเนียนของคู่นอนผม..โดยไม่ได้พูดพร่ำทำเพลง…
ฟึ่บ!..ผลั๊ว!!!!!…แล้วไอ้ซีสมันก็ขึ้นไปคร่อมร่างของทีโมนที่ล้มหงายลงไป..ก่อนจะขยุ้มเส้นผมของทีโมนและก็ฟาดหัวมันลงไปกระแทกแรงๆลงที่พื้นห้อง..จนทีโมนดูท่าว่าจะมึนงง
เพรี้ยะ!!!...
ไอ้ซีสมันใช้ฝ่ามืออวบๆหนาๆของมัน..ตบลงไปที่ใบหน้าของทีโมนข้างซ้ายและข้างขวาอย่างดุเดือด
“โอ้ย!!!!…นายเป็นบ้าอะไร..มาตบฉันทำไม!?”
เด็กหนุ่มร่างเล็กที่ชื่อทีโมนตะโกนถามไอ้ซีสมันอย่างเหลืออด…
ส่วนผมก็ยืนค่ำโต๊ะบาร์ในโซนครัว..ใช้มือหนึ่งคีบสูบบุหรี่..ยืนมองมหกรรมการห่ำหั่นที่ดุเดือดในครั้งนี้ของไอ้ซีสที่มันทำกับทีโมน..คู่นอนคนล่าสุดของผม
“มึงมานอนกับพี่คอยล์ของกู!..มึงร่านนักรึไง!?..หน้าตาก็ดี…แต่หาผัวไม่ได้..หรือยังไงกันวะห๊ะ!?..มึงถึงได้มายุ่งกับคนของกู!?”
ทีโมนหน้าเอ่อ…รู้สึกงงเป็นไก่ตาแตก
มันจ้องมองมาที่ผมที่ทำหน้านิ่งๆ..ไม่ส่อแววอารมณ์ใดๆออกมาให้คนตรงหน้านั้นได้รู้ว่าตอนนี้ผมกำลังคิดอะไรอยู่…
“จริงหรอฮะ..ที่พี่คอยล์เป็นแฟนกันกับไอ้อ้วนนี่!?”
ทีโมนหันมาถามผม..ทั้งๆที่ทั้งร่างมันนั้นยังลงไปนอนจมอยู่ที่พื้นห้อง..ปากที่แตกเต็มไปด้วยเลือด..เส้นผมเงางามก็ถูกไอ้ซีสใช้มือกำและจิกไว้
ผมเพียงพ่นควันบุหรี่ออกไป..ไม่ได้ตอบรับหรือว่าปฏิเสธอะไร
ร่างบางที่โชคร้ายต้องนอนจมกองเลือดอยู่ใต้ร่างของซีสที่กำลังนั่งทับ..และก็คร่อมตัวจิกเส้นผมของทีโมนเอาไว้อย่างรู้สึกเดือดดาล…ดวงตาที่วาวโรจน์ของเด็กข้างบ้านผม..ทำให้ทีโมนนั้นใบหน้าซีดเผือด..กลัวจนร่างอันบางโปร่งต้องสั่นเทิ้ม
“มึงจะออกไปจากห้องนี้ดีๆ!?..หรือว่าจะออกไปแบบร่างที่ไร้ซึ่งวิญญาณ?..กูจะได้สนองมึงให้!”
ไอ้ซีสยังคงพูดขู่…และใช้มือกำเส้นผมของเด็กหนุ่มที่นอนจมกองเลือดเต็มหน้าอยู่ที่พื้น..มองทีโมนด้วยแววตาที่แสนจะเหี้ยมเกรียม
“เอ่อ..ผมยอมนายแล้ว..นายอย่าทำอะไรผมเลยนะ”
ทีโมนมีทีท่าว่าหวาดกลัวไอ้ซีสอย่างสุดขีด..และก็ดูเหมือนว่าไอ้เด็กเปี๊ยกนั่น..มันจะพอใจกับคำร้องขอชีวิตนั้นของคู่นอนคนของผม..ไอ้ซีสมันจึงยอมปล่อย..และเตรียมจะยกร่างกลมๆของมันให้ลุกออกไปจากร่างของทีโมน
“จำเอาไว้…ว่าอย่ามายุ่งกับคนของกูอีก”
ซีสพูดเสร็จก็ปล่อยมือออกจากการจิกผมที่เงาดำของทีโมน..ก่อนจะลุกขึ้นจากร่างของทีโมนที่มันคร่อมอยู่…
ทีโมนที่หัวยุ่งใบหน้าโชกเลือด..เพราะว่ามีเลือดกำเดาไหลตอนที่โดนไอ้เปี๊ยกนี่มันกระหน่ำตบ..ได้แต่เดินผ่านร่างผมไป…แล้วก็จ้องมองมาที่ผมด้วยสายตาที่เจ็บปวด
ผมมองใบหน้ามันด้วยแววตาที่เรียบนิ่งอย่างเย็นชา..ก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกอย่างไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรกับเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นทั้งหมดตรงหน้า..ที่พึ่งจะผ่านพ้นไปเมื่อสักครู่นี้…
ความคิดเห็น