คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
*****
อเบมาศถูมัรวมเป็น่อแล้วห่อ้วยพลาสิใส แยสีสันเป็นหมวหมู่ให้่าย่อารหยิบใ้เมื่อถึสถานที่ัานึ่ห่าไลาร้านอไม้อยู่โ รั้นเรียบร้อยพร้อมสรรพไม่่าาอไม้ใบไม้นิอื่น เหล่าพนัานในร้านอไม้็ยหย่อนลล่อโฟมให่้วยวามระมัระวั ้วยทราบีว่าเ้าอร้านสาวนาม 'เบมาศ' หรือที่ทุนมัเรียันนิปาว่า 'ุเบ' เ้มวมาแ่ไหนับเรื่อวามละเอียลอออเนื้อานั้แ่เริ่ม้น
ทุั้นอนระบวนวามหล่อนะอยูแลวบุม บารั้เมื่อเห็นว่าบรราพนัานในร้านทำานไม่ไ้อย่าที่ในึ หล่อน็ลมือทำเอเสีย้วย้ำ
ทว่าเ้าวันนี้พนัานทุน่ารู้สึถึวามผิปิที่เิึ้น เ้าอร้านสาวเอาแ่นั่นิ่เหม่อลอย ไม่ไ้มายืนรวสอบารทำานอพนัานเหมือนเย นัยน์าเรียวามบนใบหน้ารูปไ่เว้ว้าไรุ้หมาย ราวับว่าหัวใและวามิอหล่อนโลลอยออาร่าไปไลลิบ มือที่ำบัรประานมานานว่ารึ่ั่วโม็ยัำอยู่เ่นนั้นไม่เปลี่ยนแปร
"ุเบะ! ุเบ!" เสียเรียอพนัานสาวปลุเบมาศาภวั์ รั้นไ้สิ็หันมาหาพลามวิ้วสสัย
"อะไร๊ะ?"
"อทุอย่าัเรียบร้อยแล้วนะะ ะให้ยึ้นหลัรถเลยไหมะ?" พนัานสาวรายานารทำาน ะเียวัน็แปลใในพฤิรรมอหล่อนอยู่ไม่น้อย "ว่าแุ่เบเป็นอะไรไปะ วันนีูุ้เบึมๆ เหม่อๆ ยัไไม่รู้ ไม่สบายหรือเปล่า?"
หิสาวถอนใอ่อนระโหย ไม่อบำถามอเ็สาวพนัาน หาแ่หันไปสั่านเลื่อนย้ายอไม้แทน
"ไม่มีอะไรหรอ้ะ" หล่อนบอปัอย่าไม่ใส่ใ "ปิ๋วให้น่วยยล่ออไม้ ใบไม้ แล้ว็อุปร์ไปึ้นรถเถอะ้ะ เวลายระวั้วยนะเี๋ยวอไม้ะ้ำ เี๋ยวันเ็บอเสร็แล้วะามออไป"
พูบ เบมาศ็ลับหลัหันลุเินไปที่โ๊ะ้านหลัร้าน วานหาระเป๋าหนัประำัวอหล่อนที่มัใส่้าวอเรื่อใ้่าๆ ั้แ่เรื่อสำอาไปถึยาม ไม่ไ้สนใเ็สาวพนัานที่เอียอมวิ้วมอหล่อน้วยวามสสัย
เบมาศหย่อนบัรประำัวประานลระเป๋า านั้นึทำทีวานหาอ ระทั่เสียระิ่ัึ้นพร้อมเสียารเลื่อนเปิแล้วปิอประูระหน้าร้าน หิสาวึ่อยโล่ใว่าพนัานนัล่าวออไปแล้ว
บรรยาาศโยรอบเียบัน เบมาศอยู่ามลำพั รอบัวเ็มไป้วยอไม้หลานิ ทั้ในแันและถัน้ำ สีสันแ่ละอล้วนประันันสสวย บ้าูา บ้าอ่อนหวาน ทว่าทำไมหัวใอหล่อนึไ้เศร้าหมอนั
อาเพราะอบาสิ่ที่อยู่ในระเป๋าหนั็เป็นไ้
บัรประำัวประานถูึออาระเป๋าพร้อมอสีมพูอ่อนหวาน ลิ่นน้ำหอมอาบอรุ่นละมุนแะปลายมู รั้นหล่อนวาบัรล แล้วหันมาเปิอสีมพูเพื่อูระาษที่อยู่ภายใน อยู่ๆ นัยน์าเรียวาม็พร่ามัว ่อนน้ำาะไหลหยลบนาร์แ่านที่ถืออยู่ในมือ
มีวามยินีอเรียนเิท่านร่วมเป็นเียริเนื่อในพิธีมลสมรส
ระหว่า
เภสัรหิรุ่ฤี สิริยา - นายแพทย์พายัพ สุิเร
ในอเ็บร้าวยาอธิบาย หาแน่ัว่าื่ออเ้าบ่าวนี้เอที่ทำให้หล่อนสะท้อนสะท้าน้าในใ นอานั้น็ยัเป็น้วยระาษโน้แผ่นเล็ที่ถู่อนมาในอพร้อมาร์แ่าน
'ไม่ว่าผมะแ่านับใร แ่อให้เบรู้ว่า...ผมรัเบนเียว'
เบะอยู่ในใอผมเสมอ และลอไป
'พายัพ'
เบมาศพยายามลั้นเสียสะอื้น ล้ำลืนวามมื่นลอ ระนั้นหล่อน็ไม่อาห้ามสายน้ำาที่ไหลรินออมา้วยวามเ็บปว อสีมพู าร์แ่าน รวมไปถึระาษโน้บอวามในใาเ้าบ่าว เหล่านั้นร่วหล่นลบนโ๊ะ ะที่เ้าอร้านสาวทรุัวลนั่ที่พื้น้าๆ โ๊ะวาระเป๋า
โอ้หนอ...ี่รั้แล้วที่วามรัอหล่อนไม่เยสมปรารถนา ทั้ที่หล่อนามพร้อมนนรอบ้าเอ่ยปาม แ่เพราะำสาปหรือสวรร์ลั่นแล้ หล่อนึไม่อาสมหวัในวามรัแม้แ่รั้เียว
หรือแท้ที่ริ...อาเป็นเพราะหล่อนไม่ใ่นที่ใรๆ ะยอมรับไ้
แน่ล่ะ...พายัพเป็นายหนุ่มหล่อเหลา มีหน้ามีาในสัม รอบรัวาิระูลเป็นที่รู้ัโยทั่ว ื่อเสียอเาและพ่อแม่รวมไปถึเรือาิ่าามไร้รอย่าพร้อย ระทั่หล่อน้าวเ้าไป ทุอย่าึเริ่มผันแปรไปในทาเลวร้าย
ทว่ามันเป็นวามผิอหล่อนหรือ?!
แ่เพราะอะไรัน? ทุนึโยนวามผิทุประารมาให้หล่อนรับแ่ผู้เียว!
เบมาศถอนใอ่อนระโหย เอื้อมมือไปหยิบบัรประำัวประานบนโ๊ะลมาูรูปภาพอหล่อน้วยรอยยิ้มมื่น แม้ในบัรประำัวประาน หล่อน็ยัามไร้ที่ิ หา้อผิพลาเพียหนึ่ที่ทำให้ีวิ้อมีราบาป ลับลายเป็นำนำหน้าื่ออหล่อนเอ
'นายเบมาศ ธนาทร'
*****
ความคิดเห็น