เทพนิยายกรีก

ลำดับตอนที่ #55 : ^0^สัตว์มหัศจรรย์เเละถิ่นที่อยู่ 3ค่ะ^0^

                                                             ^0^สัตว์มหัศจรรย์เเละถิ่นที่อยู่ 3ค่ะ^0^





                                มนุษย์หมาป่า(Werewolf)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxxx





                                แน่นอนว่า การจัดประเภท xxxxx หมายถึงตอนที่มนุษย์หมาป่าอยู่ในสภาพที่กลายร่างแล้วเพราะถ้าไม่ใช่คืนพระจันทร์เต็มดวง มนุษย์หมาป่าก็จะไร้พิษ สงเช่นเดียวกับมนุษย์ธรรมดาทั่วไป มนุษย์หมาป่าพบได้ทั่วโลก แต่เชื่อกันว่าต้นกำเนิดในยุโรปตอนเหนือ มนุษย์หมาป่าเป็นมนุษย์หมาป่าต่อเมื่อถูกมัน กัดเท่านั้น ขณะนี้ยังไม่มียารักษา แต่พัฒนาการล่าสุดในการปรุงยาก็ช่วยบรรเทาอาการที่เลวร้ายที่สุดไปได้มากแล้ว ทุกเดือนเมื่อพระจันทร์เต็มดวง พ่อ มดหรือมนุษย์ที่ดูปกติดีเสมอมาก็จะกลายร่างเป็นสัตว์กระหายเลือดไปทันที มนุษย์หมาป่ามักจะออกล่ามนุษย์มากกว่าเหยื่อชนิดอื่นๆซึ่งเกือบจะเป็นสัตว์ มหัศจรรย์เพียงชนิดเดียวที่มีพฤติกรรมเช่นนี้





                                มังกร(Dragon)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxxx





                                มังกร อาจจะเป็นสัตว์วิเศษที่มีชื่อเสียงที่สุดก็เป็นได้ และก็เป็นสัตว์จำพวกที่ปกปิดสายตามักเกิ้ลได้ยากที่สุดด้วย มังกรตัวเมียส่วนมากจะมีขนาดใหญ่ กว่าและดุร้ายกว่าตัวผู้ แต่ไม่ว่าจะเป็นมังกรเพศไหนก็ไม่ควรเข้าใกล้ ยกเว้นพ่อมดที่เก่งกาจและได้รับการฝึกฝนมาโดยเฉพาะเท่านั้น หนัง เลือด หัวใจ ตับ และเขามังกรล้วนมีคุณสมบัติทางเวทมนตร์สูง แต่ไข่มังกรก็จัดอยู่ในสินค้าห้ามซื้อขายประเภท ก มังกรมีอยู่สิบสายพันธุ์แต่บางครั้งก็มีการผสม พันธุ์ ซึ่งทำให้เกิดสายพันธุ์ที่หายากขึ้นมาได้ มังกรสายพันธุ์แท้มีดังต่อไปนี้





                                จีนลูกไฟ(Chinese Fireball)



                                

                                (บางครั้งก็เรียกว่า มังกรสิงโต)





                                เป็นมังกรเอเชียเพียงพันธุ์เดียว และมีรูปร่างที่แปลกแตกต่างจากพันธุ์อื่นๆเกร็ดเรียบสีม่วง รอบใบหน้าที่สั้นและย่นมีระบายครีบสีทองล้อมประดับไว้ ตัวเมียจะใหญ่กว่าตัวผู้ ไข่เป็นสีทับทิมสด มีจุดสีทอง เปลือกไข่มีค่าเพราะนำใช้ประกอบเวทมนตร์แบบจีนได้ พันธุ์ลูกไฟมีนิสัยดุร้ายแต่มีความอดทน ต่อสายพันธุ์เดียวกันสูงกว่ามังกรส่วนใหญ่ บางครั้งถึงกับยอมใช้อาณาเขตร่วมกับตัวอื่นถึงสองตัว พันธุ์จีนลูกไฟกินสัตว์เลี้ยงสูงด้วยนมเป็นหลัก แม้ว่าจะชอบกินเนื้อหมูและมนุษย์มากกว่าก็ตาม





                                นอร์เวย์หลังเป็นสัน (Norwegian Ridgeback)





                                นอร์เวย์ หลังเป็นสันมีความคล้ายคลึงกับมังกรพันธุ์ฮังการีหางหนามในหลายๆด้าน แต่แทนที่จะมีหนามแหลมที่หาง มันกลับมีสันสีดำสนิทยื่นออกมาจาก หลังแทน พันธุ์หลังเป็นสันจะดุร้ายกับพันธุ์เดียวกันมากเป็นพิเศษ ทุกวันนี้มันจัดเป็นหนึ่งในสายพันธุ์มังกรที่หายากขึ้นทุกที มันเคยโจมตีสัตว์เลี้ยงลูก ด้วยนมขนาดใหญ่ที่อาศัยอยู่บนดินแล้วแทบทุกชนิด และที่ต่างจากมังกรทั่วไปคือมันกินสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในน้ำด้วย รายงานที่ปราศจากหลักฐานระบุว่ามัง กรพันธุ์นี้เคยโฉบเอาลูกปลาวาฬไปจากชายหาดแห่งหนึ่งในนอร์เวย์เมื่อปีค.ศ. 1802 ไข่ของพันธุ์หลังเป็นสันมีสีดำ และตัวอ่อนจะพัฒนาความสามารถ ในการพ่นไฟได้เร็วกว่าพันธุ์อื่น(ระหว่างหนึ่งถึงสามเดือนเท่านั้น)





                                เพรูเวียน ไวเปอร์ทูท (Peruvian Vipertooth)





                                หรือ เปรูเขี้ยวพิษ เป็นมังกรพันธุ์เล็กที่สุดและบินได้เร็วที่สุด ความยาวอยู่ราวๆสิบห้าฟุต เกล็ดเรียบสีทอง และมีสันสีดำ เขาสั้น เขี้ยวมีพิษร้ายแรง พันธุ์ เขี้ยวพิษโปรดปรานแพะและวัวแต่ก็ชื่อชอบรสเนื้อมนุษย์ด้วย จนสมาพันธุ์พ่อมดนานาชาติจำเป็นต้องส่งผู้ควบคุมไปลดปริมาณของพันธุ์เขี้ยว พิษเมื่อ ปลาศตวรรษที่19 ก่อนหน้านั้นปริมาณของมังกรพันธุ์นี้ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ





                                ยูเครเนียน ไอรอนเบลลี (Ukrainian Ironbelly)





                                หรือ ยูเครนกระเพาะเหล็ก เป็นมังกรพันธุ์ใหญ่ที่สุด น้ำหนักมากที่สุดถึงหกตัน ตัวกลมป้อม บินได้ช้ากว่าพันธุ์เขี้ยวพิษและพันธุ์โรมาเนียเขายาว อย่างไร ก็ตาม พันธุ์กระเพาะเหล็กมีอันตรายมาก มันทำลายบ้านเรือนให้ราบเป็นหน้ากองได้ เกล็ดสีเทาเป็นมัน ตาสีแดงเข้ม กรงเล็บยาวและแหลมคมมาก มังกร พันธุ์กระเพาะเหล็กถูกเจ้าหน้าที่พ่อมดยูเครนจับตาดูอย่างใกล้ชิด นับตั้งแต่มีตัวหนึ่งโฉบไปหิ้วเรือใบ(โชคดีว่างเปล่า) จากทะเลดำเมื่อปี ค.ศ.1799





                                โรมาเนียน ลองฮอร์น  (Romanian Longhorn)





                                หรือ โรมาเนียเขายาว มีเกล็ดสีเขียวดำ เขาสีทองเป็นประกายซึ่งมันจะใช้เสียบเหยื่อย่างไฟ เขาของมันเมื่อเอาไปป่นแล้วมีค่ามาก ใช้เป็นเครื่องปรุงยาได้ ปัจจุบันนี้ดินแดนแหล่งกำเนิดของพันธุ์โรมาเนียเขายาวได้กลายเป็นเขต อนุรักษ์พันธุ์มังกรที่สำคัญที่สุดในโลก ซึ่งพ่อมดทุกสัญชาติได้ศึกษามังกรพันธุ์ ต่างๆอย่างใกล้ชิด พันธุ์เขายาวถูดจัดอยู่ในโครงการเพาะพันธุ์เร่งด่วนด้วยเนื่องจากจำนวนของ มันลดต่ำลงมากในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ส่วนใหญ่ เป็นเพราะการซื้อขายเขาของมัน ซึ่งปัจจุบันจัดเป็นสินค้าซึ้อขายได้ประเภท ข





                                เวลส์สีเขียวธรรมดา (Common Welsh Green)





                                พันธุ์เวลส์สีเขียวนั้นสีกลมกลืนกับหญ้าเขียวสดที่บ้านเกิดของมันเป็นอย่างดี มักจะทำรังอยู่บนภูเขาสูง ซึ่งกำหนดไว้เป็นเขตอนุรักษ์เพื่อให้มันอยู่อาศัย ถ้าไม่นับเหตุการณ์ที่อิลฟราคอมบ์ สายพันธุ์นี้ก็จัดอยู่ในประเภทที่สร้างปัญหาน้อยที่สุด มันชอบกินแกะเป็นอาหาร และจะหลีกเลี่ยงจากมนุษย์ ยกเว้นเมื่อ ถูกรบกวน พันธุ์เวลส์สีเขียวมีเสียงคำรามที่สูงๆต่ำๆเหมือนดนตรีอย่างน่าประหลาด และเป็นเสียงที่จดจำได้ง่ายมันจะพ่อไฟเป็นลำบางๆ ไข่เป็นสีน้ำตาล หม่นๆมีจุดสีเขียว





                                สวีเดนจมูกสั้น (Swedish Short-Snout)





                                เป็นมังกรสีฟ้าเหลือบเงินแสนสวย คนมักเอาหนังของมันมาทำถุงมือและโล่ เปลวไฟที่พ่นออกมาเป็นสีฟ้าใส ซึ่งเผาผลาญไม้และกระดูกเป็นเถ้าถ่านได้ ในไม่กี่วินาที พันธุ์จมูกสั้นฆ่ามนุษย์น้อยกว่ามังกรส่วนใหญ่ มันมักอาศัยอยู่ตามป่าและบริเวณภูเขาที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ จึงไม่มีวีรกรรมมากนัก





                                แอนติโพเดี้ยน (Antipodean Opaleye)





                                หรือ แอนติโพเดี้ยนตาสีรุ้ง มีถิ่นกำเนิดในนิวซีแลนด์ แต่ต่อมาก็อพยพไปอยู่ออสเตรเลีย เนื่องจากที่อยู่อาศัยในบ้านเกิดเริ่มมีจำกัดอาศัยอยู่ในหุบเขา มากกว่าตามภูเขา ซึ่งแตกต่างจากมังกรทั่วไปมังกรพันธุ์นี้มีขนาดกลาง(น้ำหนักระหว่างสองถึง สามตัน)ตาสีรุ้งอาจจะเป็นมังกรพันธุ์ที่สวยงามที่สุดก็ เป็นได้ มีเกล็ดมันวาวสีเหลือบรุ้ง และมีดวงตาหลากสีส่องประกายปราศจากม่านตา ซึ่งเป็นที่มาของชื่อพันธุ์ มังกรพันธุ์นี้จะพ่นไฟสีม่วงเจิดจ้า ตาม มาตรฐานมังกรถือว่าไม่ดุร้ายนัก ส่วนมากถ้าไม่หิวก็จะไม่ฆ่า อาหารโปรดของมันคือแกะแต่ก็เคยล่าเหยื่อใหญ่กว่านั้น การฆ่าจิงโจ้ครั้งใหญ่ตอนปลาย ทศวรรษที่ 1970 เป็นฝีมือของพันธุ์ตาสีรุ้งตัวผู้ที่ถูกตัวเมียซึ่งมีอิทธิพลมากกว่าออกจาก บ้าน ไข่ของมันสีเทาซีด และมักเกิ้ลที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวมักเข้า ใจผิดว่าเป็นฟอสซิล





                                ฮังการีหางหนาม  (Hungarian Horntail)





                                คาดว่าดุร้ายที่สุดในบรรดามังกรทุกสายพันธุ์ พันธุ์ฮังการีหางหนามมีเกล็ดสีดำและรูปร่างคล้ายกิ้งก่า ตาสีเหลือง เขาสีบรอนซ์ และตลอดหางอันยาว เหยียดของมันก็มีหนามแหลมสีบรอนซ์เช่นเดียวกัน พันธุ์หางหนามพ่นไฟได้ไกลที่สุด(ไกลสุดถึงสิบห้าฟุต)ไข่สีเทาเหมือนซีเมนต์ และเปลือกแข็งมาก ตัว อ่อนจะเจาะเปลือกออกมาโดยใช้หาง ซึ่งมีหนามแหลมติดตัวมาตั้งแต่เกิดพันธุ์ฮังการีหางหนามกินแพะ แกะ และถ้าเป็นไปได้ก็จะกินมนุษย์เป็นอาหาร





                                เฮบริเดี้ยนสีดำ (Herbridean Black)





                                มังกรท้องถิ่นของอังกฤษอีกสายพันธุ์หนึ่งซึ่งดุร้ายกว่าพันธุ์เวลส์เขียวเพื่อนร่วมถิ่นมาก พันธุ์เฮบริเดี้ยนสีดำใช้พื้นที่อยู่อาศัยถึงหนึ่งร้อนตารางไมล์ต่อ หนึ่งตัว มันยาวได้ถึงสามสิบฟุต เกล็ดไม่เรียบ ตาสีม่วงสุกใส และมีสันเตี้ยๆแต่คมกริบเรียงเป็นแถวตลอดแนวหลัง ปลายหางมีหนามใหญ่ลักษณะเหมือน ลูกศร และมีปีกโค้งเหมือนค้างคาว เฮบริเดี้ยนสีดำกินกวางเป็นอาหารหลัก แต่ก็เคยบินโฉบเอาสุนัขตัวใหญ่หรือแม้แต่แม่วัวไปกิน ตระกูลพ่อมดแมกฟัสตี้ ที่มีถิ่นพำนักอยู่ในเฮบริดีซมานับศตวรรษ รับหน้าที่ดูแลควบคุมมังกรประจำถิ่นพันธุ์นี้เรื่องมาจนเป็นประเพณี





                                มันติคอร์(Manticore)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxxx





                                มันติคอร์เป็นสัตว์กรีกที่อันตรายมาก หัวเป็นมนุษย์ ตัวเป็นสิงโต และมีหางเหมือนแมงป่อง สัตว์ชนิดนี้ดุร้ายและหาได้ยากเช่นเดียวกับไคมีร่า มันติคอร์ มีชื่อเสียงในการร้องเพลงอย่างไพเราะอ่อนหวานเวลากินเหยื่อ หนังของมันติคอร์ป้องกันคาถาได้แทบทุกชนิด เหยื่อที่ถูกมันติคอร์ต่อยจะถึงแก่ความ ตายทันที





                                ม้ามีปีก(Winged Horse)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xx-xxxx





                                ม้ามีปีกพบได้ทั่วโลก มีอยู่หลายสายพันธุ์ด้วยกัน เช่น อบราซาน(ม้าพันธุ์พาโลมิโนร่างยักษ์ แรงมหาศาล) เอโธนาน (ขนสีน้ำตาลเข้ม แพร่หลายในอังกฤษ และไอร์แลนด์) กราเนียน (ขนสีเทาและวิ่งเร็ว) และธีสตรอลพันธุ์หายาก (มั้นขนดำมีพลัง หายตัวได้ และพ่อมดหลายคนมองว่าเป็นตัวนำโชคร้าย) ผู้ เลี้ยงม้ามีปีกต้องร่ายคาถาลวงตากำกับให้มันอย่างสม่ำเสมอ เช่นเดียวกับฮิปโปกริฟฟ์





                                มูนคาล์ฟ(Mooncalf)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xx





                                มูนคาล์ฟเป็นสัตว์ที่ขี้อายมาก จะโผล่ออกมาจากโพรงเฉพาะเมื่อพระจันทร์เต็มดวงเท่านั้น ลำตัวของมันเรียบลื่นและเป็นสีเทาซีด มันมีดวงตากลมโปน อยู่บนหัวและมีขายาวเก้งก้างสี่ข้าง เท้าของมูนคาล์ฟแบนเละใหญ่มาก มูนคาล์ฟจะใช้เท้าคู่หลังเต้นรำใต้แสงจันทร์ด้วยท่วงท่าที่ซับซ้อนในบริเวณ ที่ห่าง ไกลจากผู้คน เชื่อกันว่าการเต้นนี้เป็นอารัมภบทก่อนการจับคู่ของมัน (การเต้นรำนี้มักจะทิ้งรอยรูปทรงเรขาคณิตที่ซับซ้อนไว้ตามทุ่งข้าวสาลี ซึ่งทำให้ มักเกิ้ลฉงนสนเทห์กันมาก)





                                การได้ดูมูนคาล์ฟเต้นรำท่ามกลางแสงจันทร์นับเป็นประสบการณ์ที่แสนวิเศษ และมักจะมีประโยชน์แถมมาด้วย เพราะมูล สีเงินของมูนคาล์ฟที่เก็บได้ก่อนตะวันขึ้นนั้น ถ้าเอาไปโรยต้นสมุนไพรและแปลงดอกไม้วิเศษแล้ว พืชดังกล่าวก็จะเติบโตอย่างรวดเร็วและแข็งแรงมาก มูนคาล์ฟพบได้ทั่วโลก





                                เมิร์ตแลป(Murtlap)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                เมิร์ตแลปเป็นสิ่งมีชีวิตคล้ายหนู พบได้ตามบริเวณชายฝั่งประเทศอังกฤษ มันมีเนื้องอกยื่นออกมากจากกลางหลัง ลักษณะคล้ายดอกไม้ทะเล เมื่อเด็ด เนื้องอกนี้มากินจะทำให้เกิดภูมิต้านทานคำสาปและคาถา แต่ถ้ากินมากเกินไปอาจทำให้มีขนสีม่วงน่าเกลียดงอกออกมาจากหูได้ เมิร์ตแลปกินกุ้ง ปูเป็นอา หาร รวมทั้งเท้าของคนที่ลงมาเหยียบมันเข้าด้วย





                                แมกเคล็ด มาลาคลอร์(Mackled Malaclaw)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                มาลาคลอร์เป็นสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่บนดิน ส่วนใหญ่จะพบอยู่ตามแนวชายหาดที่มีหินระเกะระกะรอบยุโรป แม้ว่าจะมีส่วนคล้ายคลึงกับกุ้งมังกร แต่มาลาคลอร์ ก็เป็นสัตว์ที่กินไม่ได้อย่างเด็ดขาดเพราะเนื้อของมันไม่เหมาะกับระบบย่อยอาหารของมนุษย์ จะทำให้ผู้กินมีไข้สูง และเกิดผื่นสีเขียวน่าเกลียดขึ้นตามตัว





                                มาลาคลอร์อาจยาวได้ถึงสิบสองนิ้ว ตัวสีเทาอ่อน มึจุดสีขาวเข้ม มันกินกุ้ง ปูตัวเล็กๆเป็นอาหารและจะพยายามล่าเหยื่อขนาดใหญ่กว่านั้นด้วย แผลที่โดนมาลาคลอร์กัดจะเกิดผลข้างเคียงที่ไม่ธรรมดา เหยื่อจะโชคร้ายอย่างมากเป็นเวลาถึงหนึ่งสัปดาห์หลังจากถูกกัด ดังนั้นถ้าคุณถูกมาลาคลอร์กัด ควรยกเลิกการเสี่ยงโชคพนันขันต่อและการผจญภัยทุกชนิด เพราะโชคไม่เข้าข้างเหยื่อของมาลาคลอร์แน่นอน





                                โมค(Moke)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                โมคเป็นสัตว์เลื้อยคลานสีเขียวเงิน ขนาดยาวได้มากสุดถึงสิบนิ้ว พบได้ทั่วไปในอังกฤษและไอร์แลนด์ โมคมีความสามารถในการหดตัวได้ตามใจนึก ดัง นั้นจึงหลบรอดสายตามักเกิ้ลมาได้โดยตลอด





                                หนังของโมคมีค่ามากในหมู่พ่อมด เพราะนำมาทำเป็นถุงใส่เงินและกระเป๋าสตางค์ได้ หนังที่เต็มไปด้วย เกล็ดของมันจะหดหนีจากมือคนแปลกหน้าได้เองเช่นเดียวกับเจ้าถุงเงิน ดังนั้นถุงเงินที่ทำจากหนังโมคจึงถูกขโมยได้ยาก





                                ยูนิคอร์น(Unicorn)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxx





                                ยูนิคอร์นเป็นสัตว์สวยงาม พบได้ตามป่าทางตอนเหนือของยุโรป ตัวโตเต็มที่มีลักษณะเป็นม้าสีขาวบริสุทธิ์ มีเขา ลูกยูนิคอร์นแรกเกิดมีสีทอง และจะ เปลี่ยนเป็นสีเงินก่อนที่จะเริ่มโตเต็มวัย เขา เลือด และขนยูนิคอร์นล้วนมีคุณสมบัติทางเวทมนตร์สูง โดยทั่วไปยูนิคอร์นจะหลีกเลี่ยงการข้องแวะกับ มนุษย์ และจะยอมให้แม่มดเข้าใกล้มากกว่าพ่อมด นอกจากนั้น ยูนิคอร์นยังวิ่งได้เร็วมาก จึงยากที่จะจับตัวมันได้





                                เยติ(Yeti)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxx





                                เยติเป็นสัตว์พื้นเมืองทิเบต เชื่อกันว่าเกี่ยวข้องทางสายพันธุ์กับโทรลล์ แต่ก็ยังไม่มีใครเข้าใกล้มันมากพอที่จะทดสอบดูได้ เยติอาจสูงได้มากถึงสิบห้า ฟุต มีขนสีขาวบริสุทธิ์ปกคลุมทั่วร่างตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า เยติจะกินทุกอย่างที่หลงมาอยู่ในเส้นทางของมันแต่เยติก็กลังไฟและอาจถูกพ่อมดที่เก่ง กาจปราบลงได้





                                ราโมรา(Ramora)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xx





                                ราโมราเป็นปลาสีเงินที่พบได้ในมหาสมุทรอินเดียว มีเวทมนตร์แก่กล้ามาก มันสามารถทำให้เรือทั้งลำหยุดนิ่งอยู่กับที่ได้ และยังได้ชื่อว่าเป็นผู้พิทักษ์ของ ชาวเรืออีกด้วย สมาพันธุ์พ่อมดนานาชาติเห็นความสำคัญของสัตว์ชนิดนี้ จึงได้บัญญัติกฎหมายหลายฉบับเพื่อคุ้มครองราโมราจากพวกพ่อมดนักล่า





                                รีเอม(Re\'em)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxx





                                รีเอมเป็นวัวยักษ์เขาทองที่หายากมาก พบอยู่ในป่าแถบอเมริกาเหนือและตะวันออกไกล เลือดของรีเอมทำให้ผู้ดื่มมีกำลังมหาศาล แต่ก็เป็นของที่หาได้ ยาก จึงมีขายน้อย และมักจะไม่ขายโดยเปิดเผยทั่วไป





                                รูนสพัวร์(Runespoor





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxx





                                รูนสพัวร์มีต้นกำเนิดที่ประเทศเล็กๆในทวีปแอฟริกา ชื่อบูร์กินาฟาโซ รูนสพัวร์เป็นงูสามหัว โดยมากนักจะมีขนาดยาวหกหรือเจ็ดฟุต ตัวสีส้มเข้ม มีริ้วสี ดำ มองเห็นได้ง่าย ดังนั้นกระทรวงเวทมนตร์แห่งประเทศบูร์กินาฟาโซจึงจัดการให้ป่าหลายแห่งไม่ ปรากฏในแผนที่ เพื่อให้รูนสพัวร์ได้อยู่อาศัย





                                 เเม้ว่ารูนสพัวร์จะไม่ใช่สัตว์ดุร้ายโดยธรรมชาติ แต่ครั้งหนึ่งมันเคยเป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเหล่าพ่อมดศาสตร์มืด ทั้งนี้ก็เพราะรูปร่างที่ประหลาดและ น่ากลัวของมันอย่างไม่ต้องสงสัย เราเข้าใจพฤติกรรมพิลึกๆของรูนสพัวร์ผ่านทางบันทึกของพ่อมดที่พูดภาษา พาเซลได้ ซึ่งเคยเลี้ยงและพูดคุยกับงู ชนิดนี้มาก่อน ในบันทึกดังกล่าวปรากฎว่า หัวแต่ละหัวของรูนสพัวร์มีหน้าที่แตกต่างกันไป หัวซ้าย(ตามที่พ่อมดผู้เผชิญหน้ากับมันมาก่อนเห็น)เป็นหัวที่ ทำหน้าที่วางแผน หัวนี้จะตัดสินทิศทางที่รูนสพัวร์จะไป และสั่งการสิ่งที่จะทำต่อไป หัวกลางเป็นหัวช่างฝัน (รูนสพัวร์อาจอยู่นิ่งได้เป็นวันๆ เหม่อลอยอยู่ ในภาพจินตนาการที่สวยงาม) หัวขวาเป็นหัวนักวิจารณ์ และจะประเมินความพยายามของหัวซ้ายและหัวกลาง ด้วยการส่งเสียงฟ่อๆ ติดต่อกันอย่างน่า รำคาญ เขี้ยวของหัวขวามีพิษร้ายแรงมาก รูนสพัวร์มักอายุไม่ยืนยาวนัก เนื่องจากหัวทั้งสามจะคอยทำร้ายกันเอง และเป็นเรื่องธรรมดาที่เห็นรูนสพัวร์ ที่หัวขวาขาดไป เพราะอีกสองหัวมักจะร่วมกันกัดหัวนี้ทิ้ง





                                รูนสพัวร์ออกไข่ทางปาก และเป็นสัตว์วิเศษชนิดเดียวที่มีพฤติกรรมเช่นนี้ ไข่ของมันมีค่า มหาศาลเพราะใช้ผลิตยาที่กระตุ้นจิตใจให้คึกคักได้ ตลาดมืดที่ค้าไข่และตัวของรูนสพัวร์เฟื่องฟูมานานหลายศตวรรษแล้ว





                                เร้ดแค๊พ(Red Cap)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                สิ่งมีชีวิตที่คล้ายคนแคระนี้ อาศัยอยู่ตามรูในสนามรบเก่าๆหรือตามบริเวณที่เคยสัมผัสเลือดมนุษย์มาก่อน แม้เร้ดแค็พจะถูกกำจัดได้อย่างง่ายดายด้วย คาถาและเวทมนตร์ แต่สำหรับมักเกิ้ลที่อยู่โดดเดี่ยวแล้วพวกมันอันตรายมาก เร้ดแค็พจะพยายามใช้กระบองตีหัวมักเกิ้ลจนตายในคืนที่มืดมิด เร้ดแค้พ พบมาที่สุดในแถบยุโรปตอนเหนือ





                                เลธิโฟลด์(Lethifold





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxxx





                                โชคดีที่เลธิโฟลด์หรือเจ้าผ้าคลุมมีชีวิตนี้เป็นสัตว์หายาก พบได้เฉพาะแถบที่มีอุณหภูมิอากาศเขตร้อนเท่านั้น เลธิโฟลด์มีลักษณะคล้ายผ้าคลุมสีดำที่หนา ประมาณครึ่งนิ้ว (จะหน้าขึ้นหลังจากล่าเหยื่อและกินเข้าไปแล้ว) มันจะลอยละล่องไปตามพื้นดินในเวลาค่ำคืน เราได้รู้จักสัตว์ชนิดนี้ครั้งแรกจากบันทึกที่ เขียนโดยพ่อมดฟลาเวียส เบลบี้ผู้โชคดีรอดชีวิตจากการโจมตีของเลธิโฟลด์มาได้ในขณะที่เขากำลังพัก ผ่อนอยู่ที่เกาะปาปัวนิวกินี เมื่อปีพ.ศ.1782





                                เกือบตีหนึ่งแล้วตอนนั้น พอผมเริ่มง่วงก็ได้ยินเสียงอะไรเบาๆดังอยู่ใกล้ๆผมคิดว่าคงเป็นใบไม้ที่อยู่ข้างนอก ก็เลยนอนพลิกตัวหันหลังให้หน้า ต่าง ตอนนั้นเองที่ผมเห็นอะไรบางอย่างเหมือนเงาสีดำๆลอดเข้ามาใต้ประตูห้องนอน ผมนอนตัวแข็ง ทั้งๆที่ง่วงแต่ก็พยายามเดาว่า เงานั้นเกิดขึ้นได้ อย่างไรในห้องที่มีเพียงแสงจางๆจากดวงจันทร์ อาการนิ่งของผมคงทำให้เจ้าเลธิโฟลด์เชื่อสนิทว่า เหยื่อโอชะของมันกำลังหลับสนิทดี





                                เจ้าเงาดำ เริ่มเข้ามาใกล้เคียง ผมตกใจกลัวมาก รู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่เบาหวิวของมันเหนือตัวผม มันเหมือนกับเสื้อคลุมสีดำที่พลิ้วไปมาไม่ผิดเพี้ยน ขณะที่เคลื่อน ขึ้นเตียงมาหาผม ของของมันกระพือเล็กน้อยด้วย ผมตัวแข็งด้วยความกลัว และรู้สึกถึงสัมผัสเย็นชืดของมันที่คาง ก่อนที่ผมจะดีดตัวลุกขึ้นนั่ง

มันพยายามทำให้ผมหายใจไม่ออกโดยการเคลื่อนที่มาปิดผมอย่างคุกคาม มันปิดปากและจมูกผม แต่ผมก็ยังคงดิ้นรนต่อสู้ ผมรู้สึดได้ถึงความเย็นเยียบ ของมันที่ห่อพันตัวผมอยู่ตลอดเวลา ผมจะร้องให้ใครช่วยก็ไม่ได้ เลยได้แต่คว้าไม้กายสิทธิ์ถือไว้ ขณะนั้นผมตาลายไปหมด เพราะมันพันหน้าผมจนหาย ใจไม่ออก ผมทุ่มเทพลังทั้งหมดในการเสกคาถาสะกดนิ่ง ซึ่งไม่สามาถปราบเจ้าตัวประหลาดได้ แต่ทำให้ประตูห้องนอนผมเป็นรูเบ้อเริ่มแทน ตามาด้วย คาถาสกัดภัย ซึ่งก็ไม่สามารถช่วยผมได้เช่นเดียวกัน ผมยังคงต่อสู้อย่างดุเดือด พอพลิกตัวไปด้านข้างก็หล่นลงไปอยู่บนพื้นห้อง ตอนนี้ผมจึงถูกเลธิโฟลด์พันไว้ทั้งตัวแล้ว





                                ผมรู้ตัวว่ากำลังจะหมดสติแน่แล้วเพราะขาดอากาศหายใจ แต่ก็ยังรวบรวมกำลังที่เหลืออยู่เฮือกสุดท้ายอย่างสิ้นหวัง ผม หันไม้กายสิทธิ์ชี้ไปยังเจ้าสัตว์มรณะตัวนั้น พลางนึกย้อยไปถึงวันที่ผมได้รับเลือกให้เป็นประธานสโมสรก๊อบสโตนประเมือง แล้วจึงร่ายคาถาผู้พิทักษ์ ออกไป  





                                เกือบจะในทันทีนั้นเอง ผมรู้สึกถึงอากาศบริสุทธิ์ที่พุ่งมาประทะใบหน้าผมมองไปเห็นเงานั้นถูกผู้ พิทักษ์ของผมใช้เขาเสยเหวี่ยงลอยออกไป มันลอยข้ามห้องไป แล้วจึงพลิ้วหายไปจากสายตา





                                ตามที่เบลบี้ได้เขียนเล่าไว้อย่างได้อารมณ์นี้ จะเห็นได้ว่าคาถาผู้พิทักษ์เป็นคาถาเพียงคาถาเดียว ที่ปราบเลธิโฟลด์ได้ แต่เนื่องจากมันมักจะเล่นงานคนที่หลับอยู่ เหยื่อจึงแทบไม่มีโอกาสใช้เวทมนตร์ใดๆเลย เมื่อเหยื่อหมดสติเพราะขาดอากาศหายใจแล้ว เลธิโฟลด์ก็จะกินเหยื่อบนเตียงนอนนั่นเอง จากนั้นก็จะออกจากบ้านของเหยื่อไป โดยมีขนาดที่ค่อนข้างหนาขึ้น อ้วนขึ้น และจะไม่ทิ้งร่องรอยใดทั้งของ ตนเองและของเหยื่อไว้เลย(จำนวนเหยื่อของเลธิโฟลด์แทบจะไม่สามารถคำนวณได้ เพราะจะไม่มีร่อยรอยใดๆของมันเหลือทิ้งไว้เลย แต่ที่คำนวณได้ง่าย ก็คือ จำนวนพ่อมดที่แกล้งทำเป็นว่าถูกเลธิโฟลด์ฆ่าเพื่อประโยชน์ส่วนตัว ตัวอย่างครั้งล่าสุดของการเสแสร้งนี้คือ ในค.ศ.1973เมื่อพ่อมดเจนัส ทริกกี้ หายตัวไป ทิ้งไว้แต่โน้ตที่เขียนหวัดๆ บนโต๊ะข้างเตียง ความว่า \"โอ๊ย! โดนเลธิโฟลด์เล่นงาน หายใจไม่ออกแล้ว\" เตียงที่ว่างเปล่าและไม่มีร่องรอยใดๆ ทำให้เชื่อว่าเจ้าเลธิโฟลด์ได้ฆ่าเจนัสไปแล้วจริงๆ ภรรยาและลูกของเขาร้องไห้คร่ำครวญอย่างหนัก แต่ก็ถูกขัดจังหวะอย่างไม่คาดฝัน เมื่อมีผู้พบว่าเจ นัสยังมีชีวิตอยู่ดี ในสถานที่ซึ่งห่างออกไปห้าไมล์ โดยขลุกอยู่กับผู้หญิงเจ้าของโรงแรมมังกรเขียว





                                เลเปรอคอน(Leprechaun)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                 แม้จะฉลาดกว่าแฟรี่ และดุร้ายกว่าน้อยกว่าอิมพ์ พิกซี่ หรือโดซี่แต่เลเปรอคอนก็ซุกซนมาก เลเปรอคอนพบได้เฉพาะในประเทศไอร์แลนด์ สูงได้มากที่สุด หกนิ้ว ตัวสีเขียว และใช้ใบไม้ทำเป็นเสื้อผ้า ในบรรดาสัตว์ที่รูปร่างเหมือนมนุษย์ตัวจิ๋วทั้งหมด มีเพียงเลเปรอคอนเท่านั้นที่พูดได้ แต่มันก็ไม่เคยเรียกร้อง ของอยู่ในประเภท\"สิ่งมีชีวิตชั้นสูง\" เลย เลเปรอคอนใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานและส่วนใหญ่จะอยู่ในป่า แต่ก็ชอบดึงดูดความสนใจจากมักเกิ้ลด้วย ซึ่งก็ ทำให้เลเปรอคอนปรากฎอยู่ตามนิทานสำหรับเด็กๆมักเกิ้ลมากพอๆแฟรี่ เลเปรอคอนสามารถเสกของที่มีลักษณะเหมือนทองคำได้ แต่ก็จะหายไปภายใน ไม่กี่ชั่วโมง ซึ่งเป็นเรื่องที่สนุกสนานมากสำหรับพวกมัน เลเปรอคอนกินใบไม้เป็นอาหาร และแม้ว่าจะมีชื่อเสียงในฐานะตัวก่อกวน แต่ก็ไม่เคยสร้างความ เดือดร้อนหนักๆให้มนุษย์มาก่อน





                                โลบาลัก(Lobalug)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                โลบาลักพบได้ที่ก้นทะเลเหนือ เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างไม่ซับซ้อน ขนาดยาวสิบนิ้ว ทั้งตัวมีแค่ท่อยางพ่นพิษกับถุงน้ำพิษ เมื่อถูกคุกคาม มันจะสั่งให้ถุง น้ำพิษพ่นพิษใส่ศัตรู ชาวเงือกใช้โลบาลักเป็นอาวุธ และพ่อมดก็สกัดพิษของมันมาใช้ปรุงยา แต่การทำเช่นนั้นก็ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมอย่างเข้มงวด







                                ยังไม่จบค่ะ  ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ