คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8 วันหยุด
เดือนสิงหาคม Andrea ลาออกจากงานของ Zsolt เราใช้เวลาในวันหยุดฤดูร้อนหมดไปกับการทาสีห้องเล็กๆในแฟลตของเราอย่างมีความสุข เพื่อเตรียมไว้สำหรับเจ้าตัวน้อยของเรา จนกระทั่งวันที่ 16 กันยายน ลูกสาวของเราได้ลืมตาดูโลก พวกเราตั้งชื่อลูกสาวว่า Kati หลังจากนั้นสิ่งต่างๆก็เปลี่ยนแปลงไปมาก เราพยายามปรับตัวให้คุ้นเคยกับสิ่งที่เจ้าตัวเล็กเพิ่มให้กับชีวิตของเรา ถึงแม้มันจะเป็นงานที่หนักหนาแต่พวกเราเปี่ยมไปด้วยความสุขล้น ผมยุ่งมากซะจนกระทั่งผมลืมถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในถนน Felka utca เลย
เราตัดสินใจว่าจะเดินทางไปอังกฤษในช่วงคริสต์มาส เราต้องการให้พ่อแม่และครอบครัวของผมได้เห็นหน้า Kati และช่วงคริสต์มาสถือเป็นโอกาศอันดีเลย มันเป็นเรื่องยากทีเดียวทีจะนำลูกตัวน้อยเดินทางไปกับเราในวันหยุด คุณต้องเตรียมสิ่งต่างๆมากมาย ซึ่งทำให้เราใช้เวลาตรงส่วนนี้ไปมากทีเดียว
เราเดินทางจาก Budapest ถึงสนามบิน Heathrow ของกรุง London ในวันที่ 22 ธันวาคม พ่อและแม่ของผมมารับพวกเราที่สนามบินและพากลับบ้านซึ่งอยู่ในหมู่บ้านใกล้ๆเมือง Swindon ห่างจากสนามบินประมาณ 1 ชั่วโมง ทุกๆคนต่างมีความสุขมาก ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้วที่ Andrea ได้มาเยื่ยมพ่อแม่ของผม และเป็นการฉลองคริสต์มาสที่อังกฤษครั้งที่สองของเธอ แต่ในครั้งนี้เรามีลูกของพวกเราอยู่พร้อมกับพวกเราด้วย วันถัดมาแม่ของผมเสนอตัวจะดูแล Kati ให้เพื่อให้ผมกับ Adrea สามารถเข้าไปในตัวเมือง Swindon เพื่อซื้อของช่วงคริสต์มาสได้ ภายในตัวเมืองพร่างพราวไปด้วยสีสันประดับประดาด้วยดวงไฟและต้นคริสต์มาสอยู่ทุกหนทุกแห่ง อีกทั้งยังดูวุ่นวายมาก ร้านต่างๆพลุกพล่านไปด้วยผู้คนที่มาจับจ่ายซื้อของขวัญ เรามีความสุขด้วยกันมาก เราซื้อของขวัญเพิ่มเติมจากของขวัญสไตล์ฮังการีที่เรานำมาด้วย
เย็นวันนั้นเอง พ่อของผมต้องออกไปร่วมงานเลี้ยงคริสต์มาสของบริษัท รวมทั้ง Andrea ก็เพลียมากหลังจากใช้เวลาทั้งวันในเมือง ผมจึงตัดสินใจไปผับของหมูบ้านและหวังว่าจะพบเพื่อนเก่าที่นั้น ผมเจอเพื่อนบ้านนั่งอยู่คนสองคนและเข้าไปทักทายสักครู่ แต่ผมไม่เจอเพื่อนสนิทของผมเลยสักคน ผมกำลังจะเดินออกไป พอดีกันกับที่ Paul Harris เดินเข้ามา
Paul เป็นหนึ่งในเพื่อนที่ผมสนิทมากที่โรงเรียน เขาไม่ได้อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้ตอนที่ผมมาเยื่ยมพ่อแม่ 2-3 ครั้งล่าสุด เขาเป็นนักข่าวและต้องเดินทางไปมาหลายที่ตั้งแต่ที่เราเรียนจบจากโรงเรียน
“Paul!” ผมเรียกขนาดที่เขาเดินเข้ามาที่บาร์
“John!” Paul ร้องขึ้น “ดีใจว่ะที่เจอนายที่นี่”
“เออ เหมือนกัน” ผมตอบ”กำลังจะกลับบ้านพอดี ไม่มีเพื่อนเราอยู่เลยว่ะ”
“ไม่มีหรอก” เขาตอบเศร้าๆ “ส่วนใหญ่ก็ย้ายไปหมดแล้ว --- ไปทำงาน ไม่ก็หาแฟน!”
“นายจะดื่มอะไร” ผมถาม
“ขอเบียร์ Bitter แก้วนึงแล้วกัน” เขาตอบ
เรานั่งจิบเบียร์อยู่ตรงมุมเงียบๆของผับแล้วเริ่มเล่าเรื่องของตัวเองให้กันและกันฟัง
“เพึ่งได้กลับมาที่บ้านในวันคริสต์มาสนี้เอง” เขาบอก
“แค่นายคนเดียวหรอ” ผมถามพร้อมทั้งคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับ Liz ภรรยาของเขา
“ก็คงจะเป็นอย่างนั้น” เขาตอบพร้อมมองดูที่แก้วเบียร์ของเขา “Liz ทึ้งเราไปตอนฤดูร้อนที่ผ่านมาว่ะ”
“เสียใจด้วยว่ะ Paul” ผมบอก “เราไม่รู้ว่ะ...ว่า...”
“อย่าคิดมากน่า” เขาพูด “ช่วงที่เลวร้ายที่สุดมันผ่านไปแล้ว ไหนลองเล่าเรื่องของนายมาบ้างซิ แม่บอกว่านายมีลูกแล้วนี่”
ผมเล่าเรื่อง Kati และ Andrea รวมทั้งชีวิตที่ในกรุง Budapest ให้ฟัง หลังจากเบียร์หมดไปสองสามแก้ว ผมเริ่มเล่าเรื่องที่ผมพบตัวผมเอง
Paul เป็นหนึ่งในเพื่อนเก่าที่ดีที่สุดของผม ผมรู้ว่าเขารับฟังอย่างจริงจัง
“มันน่าสนใจมาก John” เขากล่าวเมื่อผมเล่าจบ เขาไม่ได้หัวเราะหรือคิดว่าผมบื้อ ดูเหมือนเขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ “เคยมีเรื่องคล้ายๆแบบนี้ --- Doppelganger คนที่พบกับตัวเอง --- รู้สึกจะอยู่ในนิตยสารที่เราทำงานอยู่นะ”
“นายเคยอ่านด้วยหรอ” ผมถามพร้อมความหวังว่าเขาจะมีข้อมูลใหม่ๆให้กับผม
“เคยอ่านแค่บทนำเอง” Paul บอก “จำได้ว่ามันเขียนไว้ว่าเคยมีเรื่องแบบนี้เกิดกับหลายๆคนในทุกๆที่”
“งั้นนั้นก็เป็นข่าวดีน่ะสิ” ผมตอบ “ตอนแรกเราคิดว่าเราจะเป็นบ้าไปแล้วซะอีก”
“ไม่เลย John นายไม่ได้เป็นบ้าอะไร” เขาบอกผมด้วยรอยยิ้ม “แต่นายควรระวังไว้นะ จำได้ว่าเขาเขียนไว้ว่าสิ่งร้ายๆจะเกิดขึ้นกับคนที่พบ Doppelganger”
“ใช่ เราอ่านเจอเหมือนกัน” ผมบอก “หนังสือที่ Budapest น่ะ มันยังดีที่เราไม่ได้เจอแบบนี้แค่คนเดียว”
“ใช่ คงช่วยให้นายรู้สึกดีขึ้นได้” Paul กล่าวด้วยท่าทีจริงจัง “แต่จำได้ว่าเรื่องจากนิตยสารเรื่องหนึ่งที่ว่ามี Doppelganger พยายามบอกผู้หญิงคนหนึ่งไม่ให้ขับรถส่งลูกชายไปโรงเรียน เธอไม่เข้าใจจนวันหนึ่งพวกเขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ และเธอได้สูญเสียลูกชายเธอไป”
“จริงหรอเนี้ย” ผมกล่าวด้วยความแปลกใจ
“ดังนั้นถ้าเป็นไปได้นายควรระมัดระวังมากขึ้น” Paul เตือน
“อืม เราจะระวัง ไม่ต้องกังวลหรอกนะ” ผมตอบ
ในทางหนึ่งผมรู้สึกดีขึ้นที่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับกับผมไม่ได้เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด แต่เริ่มต้องเข้าใจให้ได้ว่า Doppelganger พยายามส่งข้อความอะไรให้ผม การคิดเรื่องนี้ทำให้ผมอึดอัดมาก ดังนั้นผมจึงพยายามที่จะลืมมันและสนุกกับวันคริสต์มาส แต่มันทำไม่ได้ง่ายๆเอาเสียเลย
การพักผ่อนวันคริสต์มาสในอังกฤษผ่านไปอย่างรวดเร็วพวกเราได้ทานอาหารดีๆ เล่นเกมกับครอบครัว พบปะเพื่อนฝูงและญาติจากที่ต่างๆ พวกเรารู้สึกสนุกกันสุดๆ ในที่สุดก็ถึงเวลาเดินทางกลับฮังการีแล้ว
พวกเราโดยสารเครื่องบินกลับในวันที่ 29 ธันวาคม เพื่อที่จะได้ใช้เวลาช่วงวันขึ้นปีใหม่กับครอบครัวของ Andrea ที่ชนบทที่ปกคลุมไปด้วยหิมะในฮังการี บางทีอาจเป็นเพราะว่าเราออกไปข้างนอกไม่ได้ และทำอะไรไม่ได้มากนอกจจากนั่งเล่นอยู่ที่บ้าน ผมจึงเริ่มคิดเรื่อง Doppelganger มากขึ้นเรื่อยๆ ผมพยายามคิดว่าการที่ผมพบตัวเองนั้นมีความหมายอย่างไร Andrea บ่นว่าดูผมไม่ค่อยทำตัวสนิทสนมกับครอบครัวของเธอเลย และเมื่อผมบอกสาเหตุให้เธอฟัง เธอโกรธผมและพวกเราก็ทะเลาะกัน
“ฉันคิดว่าคุณลืมเรื่องงี่เง่านั้นไปแล้วซะอีก” เธอว่า
“ผมพยายามแล้ว Andrea” ผมอธิบาย “แต่มันก็ยังกลับมาให้ผมคิดอยู่ดี”
“ถ้างั้นมันจะดีกว่าถ้าเรื่องนี้จะออกไปจากหัวสมองของคุณโดยเร็ว” เธอโต้ “ฉันต้องการผู้ชายที่คอยดูแลเอาใจใส่ครอบครัว คุยกับภรรยาและเล่นกับลูกสาวของเข ไม่ใช่คนที่เอาแต่นั่งรอบๆบ้านไปวันๆและเอาแต่เหม่อลอย” แล้วเธอก็เดินออกจากห้องไป
ผมเข้าใจว่า Andrea เหนื่อยและต้องการให้ผมใส่ใจครอบครัวมากขึ้น ผมพยายามมากขึ้น และเมื่อผ่านไป 2 วันพวกเราก็กลับบ้านกัน ส่วนผมกลับไปทำงานตามปกติในวันจันทร์ที่ 5 มกราคม
Vocabulary
Colorful (adj.) เต็มไปด้วยสีสัน
Pint (n.) หน่วยวัดของเหลวประมาณ หนึ่งในแปดของแกลลอน
Bitter (n.) เบียร์ชนิดหนึ่งมีรสขมทำจากรากไม้
Attention (n.) ความสนใจ
Countryside (n.) ชนบท
Argue (v.) ทะเลาะ
ความคิดเห็น