คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 การค้นหา
ต่อไปนี้ผมจะเล่าเรื่องของผมต่อล่ะนะ
ผมล้มบนพื้นหิมะเป็นเวลาครู่หนึ่ง พยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ความคิดแรกของผมคือ “ผู้ชายคนนั้นไปไหนแล้ว” ผมมองไปตามถนน และทันเวลาพอดีที่ได้เห็นเขากำลังเลี้ยวขวาตรงหัวมุมถนน
ผมรีบลุกขึ้น ปัดหิมะออกจากเสื้อผ้าแล้ววิ่งตามหลังเขาไป เขาข้ามถนนและมุ่งหน้าสู่ถนนอีกสายหนึ่งเมื่อผมไปถึงหัวมุมผมเห็นเขาเดินเข้าประตู ผมเดินตามไปอย่างรวดเร็วในถนนที่ไม่มีคนและพบทางเข้าไปสู่ชั้นใต้ดินมันอยู่ใต้ตึกแถวซึ่งต้องเดินลงไปอีก 2 – 3 ก้าวเพื่อเข้าไปข้างในที่นี่เป็นหนึ่งในสถานที่ของกรุง Budapest ที่ซึ่งคนทำงานมาพบปะเพื่อดื่ม พูดคุย และสูบบุหรี่ ผมมองลงไปตามขั้นบันได ที่นั่นมีเสียงสนทนาเบาๆมีกลิ่นของไวน์และบุหรี่ลอยมาแตะจมูกผม
ผมยืนอยู่บนพื้นหิมะครู่หนึ่งพร้อมกับตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อไป ผมมองไปรอบๆตัว ผมรู้สึกแปลกๆที่จะเดินลงไปที่ข้างล่างนั่น ผมยังไม่แน่ใจว่าผมต้องการจะหาใครที่นั่น ผมมองไปที่รอยเท้าของผม – รอยดำของรองเท้าบนหิมะที่เพิ่งตกใหม่ๆ รอยเท้าของผม ……… แต่มีเพียงรอยเท้าของผมคนเดียว แล้วของเขาล่ะ ผมมองกลับไปยังถนน ผมเห็นเพียงรอยเท้าผมคนเดียว หัวของผมหมุนติ้ว คิดวกไปวนมา เพื่อพยายามเข้าใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมเดินลงไปในชั้นใต้ดิน นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมเข้าไปในบาร์แบบนั้น
ข้างในบาร์ ผมรู้สึกอุ่นขึ้นมาทันทีหลังจากอยู่บนถนนที่แสนหนาว ภายในบาร์ค่อนข้างมืดทำให้ตาของผมต้องใช้เวลาสักหน่อยเพื่อความเคยชินกับความมืดนั้น ผมมองหาทั่วๆบาร์ที่ซึ่งผมหวังว่าจะได้พบผู้ชายคนนั้นกำลังซื้อเครื่องดื่มอยู่ แต่ที่นั้นมีเพียงชายหนุ่มผมเรียบร้อยกำลังคุยอยู่กับเจ้าของบาร์ สถานที่นั้นถือว่าไม่ใหญ่มาก ผมเริ่มเดินไปรอบๆพร้อมกับมองทุกคนอย่างระมัดระวัง
ผมไม่เจอคนที่ผมตามหาอยู่ ผมจึงเดินไปที่บาร์
“แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะ” ผมถามเจ้าของบาร์
“ผู้ชายคนไหน” เขาตอบกลับ
“ก็คนที่เข้ามาก่อนผมไง” ผมบอก “มีผู้ชายอีกคนที่เข้ามา เขาไปไหนแล้ว”
เจ้าของบาร์มองไปที่ผู้ชายผมสีบลอนด์ด้วยสายตาที่เหมือนจะถามว่า “ไอ้บ้านี่ใคร” ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเรื่องของผมมันฟังดูแปลกๆ
“ขอโทษนะครับ” ผมเริ่มต้นใหม่ “ผมกำลังมองหาเพื่อคนนึงอยู่ ผมคิดว่าเขาเพิ่งเข้ามาที่นี่ ดังนั้นผมก็เลยเข้ามาหา คุณแน่ใจนะครับว่าไม่มีใครเข้ามาในนี้ก่อนผม”
“คุณลองมองดูเอาเองซิ” เจ้าของบาร์บอกให้ผมมองผู้ชายทั้งหลายในบาร์
“ที่นี่ไม่มีห้องอื่นอีกแล้วใช่ไหมครับ” ผมถาม
“ก็มีห้องน้ำอยู่อีกห้อง” เจ้าของบาร์ตอบ แล้วชี้ไปที่มุมห้อง
ผมเดินเข้าไปและเปิดประตูตรวจดู มันชื้นและสกปรกมาก แต่ไม่มีใครอยู่ข้างในนั้น
ผมไม่รู้จะทำอย่างไร เลยตัดสินใจรอดูเหตุการณ์อีกสักพัก
“ขอไวน์แดงแก้วหนึ่งครับ” ผมพูดกับเจ้าของบาร์เมื่อผมกลับไปที่บาร์
เขารินไวน์ให้ผม ผมจ่ายเงินแล้วเดินไปหามุมว่างๆเพื่อนั่งดื่มคนเดียว
ที่นี่ไม่มีเก้าอี้ ผมจึงยืนข้างๆโต๊ะทรงสูง มีโทรทัศน์ตั้งอยู่ที่มุมห้อง 1 เครื่อง ผผมดูข่าวและคอยไปเรื่อยๆ Andrea ไม่รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน ไม่มีคนเดินเข้ามาใหม่หรือออกไปเลย ผมดื่มไวน์อีกแก้ว หลังจากนั้น 1 ชั่วโมงผมยังคงไม่เข้าใจเรื่องที่เกิด นี่คงไม่ใช่เพราะผมดื่มไวน์ทั้งที่กระเพาะยังว่างหรอกนะ
<===========================================>
“ฉันได้กลิ่นไวน์และบุหรี่” Andrea ซัก ขณะที่ผมยืนอยู่ที่ประตูหน้าและกำลังถอดเสื้อคลุมกับรองเท้าบู๊ตอยู่
“คุณไปทำอะไรมา”
“อ๋อ ผมไปดื่มกับ Peter มา” ผมตอบ “เราถกถึงงานของวันนี้กัน ผมอยากจะเครียร์ให้รู้เรื่องเลยเพราะมันสำคัญสำหรับการประชุมวันพรุ่งนี้”
อย่าเพิ่งเข้าใจผมผิดนะ โดยปกติผมจะบอกความจริงกับภรรยาผมเสมอ! แต่ตอนที่ผมกำลังเดินกลับบ้าน ผมตัดสินใจว่ามันคงจะดีกว่าถ้าจะไม่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ผมคิดทบทวน มันดูเหมือนเรื่องบ้าๆมีใครบางคนวิ่งออกมาจากตึกชนผมล้มบนพื้นหิมะ พอเขาหันกลับมาขอโทษผมกลับเห็นคนที่หน้าตาเหมือนตัวเอง และเมื่อผมตามเขาไป มันกลับไม่มีรอยเท้าทึ้งไว้เลย นอกจากนี้เขายังไม่อยู่ในห้องใต้ดินทั้งๆที่ผมเห็นเขาวิ่งเข้าไป มันเป็นเรื่องที่บ้าเกินไป ผมจึงโกหกเรื่อง Peter โดยเก็บความจริงเอาไว้ – ถ้ามันเป็นเรื่องจริงนะ
ผมไม่มั่นใจว่าจริงๆแล้วผมได้เห็นหน้าคนที่เหมือนตัวผมเองหรือเปล่า แต่หลังจากที่ผมอาบน้ำก่อนอาหารมื้อค่ำ ผมมองตัวเองในกระจกแล้วคิดถึงคนที่พบที่ถนน มันไม่ใช่แค่เหมือนแต่มันคือตัวผมเอง
คืนนั้นผมนอนไม่หลับ ผมคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า Andrea คงรู้ว่ามีอะไรผิดปกติ เธอเดินมาที่เตียงแล้วกอดผม
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะที่รัก” เธอกระซิบถามเบาๆ
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก” ผมตอบ “แค่ปัญหาเรื่องงานอีกแล้วน่ะ อย่ากังวลไปเลย”
และผมก็จูบเธอ
ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น โดยปกติแล้วผมคิดว่าตัวเองเป็นคนปกติ ฉลาดและเข้าใจถึงสิ่งที่อยู่รอบๆตัวผมพอควร แม้ว่าผมจะอยู่ที่กรุง Budapest ก็ตาม แต่สิ่งที่เกิดขึ้นบนถนนคืนนั้นได้เปลี่ยนแปลงบางอย่างในตัวผม ผมไม่สามารถลืมเรื่องที่เกิดขึ้นได้ ผมยังคงเห็นตัวเองบนถนนที่มืดและเต็มไปด้วยหิมะกำลังจ้องมองตัวเองอีกคนนึงอยู่ ผมรู้สึกกลัวจริงๆ
Vocabulary
Brush (v.) ปัดออก
Run after (v.) วิ่งตาม
Doorway (n.) ทางเข้าประตู
Cellar (n.) ห้องใต้ดิน, ชั้นใต้ดิน
Footprint (n.) รอยเท้า
Mind (n.) จิตใจ
Barman (n.) พนักงานเสิร์ฟผู้ชายในบาร์ (ในเรื่องหมายถึงเจ้าของบาร์ด้วย)
Realize (v.) เข้าใจ, สำนึกได้
Intelligent (adj.) ฉลาด
ความคิดเห็น