How I met myself

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 การพบกันอันแสนประหลาด

                ผมกำลังเดินกลับบ้านจากบริษัทในช่วงเย็นวันหนึ่งของเดือนมกราคม วันนั้นเป็นวันจันทร์ที่อากาศหนาวมากและมีหมอกจางๆลอยอยู่รอบๆยอดตึก ผมเดินออกจากถนนสายหลัก ท่ามกลางเข้าสู่ถนนแคบๆของ เขตที่ 3 ของกรุง Budapest ที่นั่นแทบไม่มีผู้คนอยู่เลย ทุกสิ่งทุกอย่างเงียบสงัดราวกับว่าทั้งเมืองกำลังรอคอยบางสิ่งบางอย่างอยู่

                ขณะที่ผมเดิน ผมคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ทำงาน ผมเพิ่งโต้เถียงกับชาว Hungarian คนหนึ่งซึ่งเป็นคนในทีมงานที่ผมทำงานด้วย นี่เป็นปัญหาที่รุนแรงครั้งแรกตั้งแต่ผมย้ายมาอยู่ที่นี้ ผมพยายามคิดถึงวิธีจัดการกับมัน แน่นอนผมยังหวังว่าภรรยาของผม Andrea จะทำซุปร้อนๆแสนอร่อยสำหรับมื้อเย็นนี้

                5 นาทีผ่านไป หิมะเริ่มตกหนักจนในที่สุดถนนทั้งสายกลายเป็นสีขาว ขณะที่ผมกำลังเดินผ่านส่วนที่มีมืดมากของถนนเส้นหนึ่ง มีเสียงปิดประตูดัง ปัง! มาจากภายในตึก หลังจากนั้นผมได้ยินเสียงใครบางคนกำลังวิ่ง

                ทันใดนั้นเอง ประตูเปิดออก มีชายคนหนึ่งวิ่งออกจากประตูโดยวิ่งตรงมาชนผม ผมล้มลงบนพื้นหิมะ พร้อมตะโกนว่า “เฮ้ย ระวังหน่อยคุณ มองทางเสียบ้าง” เสียงของผมดังก้องไปทั่วถนนที่ว่างเปล่า ผู้ชายคนนั้นหันกลับมามองผมพร้อมบอกเป็นภาษา Hungarian ว่า “ขอโทษครับ” เสียงของเขาเบามาก ก่อนจะเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

                สิ่งที่ผมเห็นท่ามกลางความมืดในถนนของฤดูหนาวช่างแปลกประหลาดอย่างยิ่ง ผมเกิดกลัวขึ้นมาทันใด เพราะสิ่งที่ผมเห็นคือตัวผมเอง ใบหน้าของผมจ้องมองมาทางผม และปากของผมกล่าวคำขอโทษ

Vocabulary

Argue (v.)                            ทะเลาะ

Completely (adv.)              อย่างสมบูรณ์

Strange (adj.)                      แปลกประหลาด