ยูนิเวอร์ชิตี้ โรงเรียนอลเวง ช็อคทะลุโลก

ลำดับตอนที่ #1 : Class1 สู่โรงเรียนแสนอลัง

บทที่1สู่โรงเรียนแสนอลัง

 

เอาเถอะ...นะ พูดไปบางทีคงไม่เข้าใจ สรุปๆง่ายคือ ไอโรงเรียนทีี่(โครต)ใหญ่นาม ยูนิเวอร์ชิตี้ตรงหน้าผมนี้คือที่ที่ผมต้องเข้าไปเรียน

"เอาไงดีเนี้ย"ผมเกาหัวตัวเองเบาๆ พลางมองดูประตูที่ใหญ่เว่อร์ๆของโรงเรียนที่เปิดประตูไว้ราวกับต้อนรับทุกคนที่ต้องการเข้าไป

...จะใหญ่ไปไหน(วะ)ครับ!!

"เฮ้อ~เอาเถอะ ยังไงก็มาแล้วนี้นะ"ผมถอนหายใจ และก้าวเท้าเดินเข้าไปในโรงเรียนแสนอลัง เบื้องหน้า 

ตุบ

หากไม่มีอะไรมาชนหลังผมก่อนนะน้ะ

"โอ้ย!"เสียงแหลมดังขึ้นข้างหลังผมหลังจากรู้สึกเหมือนถูกอะไรชนเบาๆที่ข้างหลังมันนิ่มๆ..อะไร?ผมไม่ได้โรคจิตนะแต่มันนิ่มจริงๆ

"หือ?"ผมหันหลังกลับไปมองต้นเสียง....เด็กผู้หญิงผมสีฟ้ากำลังนั่งลูบหัวอยู่ที่พื้น ดูท่าจะเจ็บแหะ...

"เป็นอะไรรึเปล่า?"ผมยื่นมือไปช่วยพยุงเธอ เธอเงยหน้ามองผม 

"เจ็บง่า~"เธอตอบพลางจับมือผมยันตัวขึ้น อย่างยากลำบาก ผมพยายามพยุงจนเธอลุกขึ้นมายืนได้

"แล้ว..ไหวรึเปล่า?"ผมมองขาเธอ ที่แดงนิดๆอย่างรู้สึกผิด

"สบายมาก"เธอยิ้มตอบ พลางกระโดดเหย่งๆให้ผมดู 

....ท่าจะไม่เป็นไรแหะ

"ว่าแต่เธอรีบไปไหนนะเห็นรีบวิ่งมา"

"หาของกิน-w-"เธอตอบพลางทำตาวิ้งๆ(?) 

"ถ้าไม่รังเกียจ.."ผมหยิบเอาแฮมเบอร์เกอร์ที่ซื้อมาเมื่อ15นาทีที่แล้วออกมายืนให้เธอ"รับนี้ไว้เป็นคำขอโทษแล้วกัน"เธอมองแฮมเบอร์เกอร์ในมือของผมอย่างตื่นเต้นะคว้ามันไปเร็วยิิ่งกว่าแสง

"แต็งจ้า"เธอแกะแล้วลงมือกินก่อนจะลุกขึ้นและเดินเข้าไปในโรงเรียนกับผมอย่างว่าง่าย ตอนนี้รอบๆเป็นทางยาว(ย้ำว่ายาวมาก) ผมมองรอบตัวไปเรื่อยๆก่อนจะนึกบางอย่างออก

"ว่าแต่เธอชื่ออะไร?"

"ซายะหรือจะเรียกฮิบิกิ ก็ได้งั่มๆ"เธอตอบพลางกินไปด้วยพลางมองผม คล้ายจะถามว่า แล้วนายละ

"ชั้นชื่อ ยะ "ฮิบิกิพยักหน้า จากนั้นเราจึงเดินเข้ามาถึงสวนท่ี่ใหญ่(มว้าก)ของ รร. 

"...โรงเรียนหรือปราสาท วะเนี่ย..."ผมมองรอบตัวที่มีเด็กนักเรียนเต็มไปหมด บางคนตัวบิ้กยังกับเดอะฮัก บางรายบางจ้อยยิ่งกว่าสแลนเดอร์แมน.. บางรายมีปีก//แฟนตาซีชิบ!

"งั้น ยะ เราขอตัวไปเรียนก่อนนะ"ฮิบิกิหันหน้ามาบอกโดยที่กินแฮมเบอร์เกอร์หมดแล้ว(เร็วโฮก่)

"อื้อ ไว้เจอกันนะ"ผมยิ้มพลางโบกมือลา

"จ้ะ ไว้เจอกันนะ"ฮิบิโบกมือลาและเดินขึ้นตึกไป ส่วนตัวผมยืนมองรอบๆ เพราดันลืมถามฮิบิก ว่า

ห้องผอ.ไปทางไหน!

หลังจากนั้นผมจึงเดินว่อนรอบโรงเรียน(เหมือนวิญญาณไร้หลุม) ตั้งแต่สวนโรงเรียนยันหลังโรงเรียน ก่อนจะเดินขึ้นตึกเรียนและแวะถามเด็กนักเรียนในโรงเรียนจนในที่สุดก็มาอยู่หน้าห้อง ผอ.ที่มีประตูไม้แกะสลักบานใหญ่ปิดอยู่  ผมเลยยื่นมือไปเคาะประตูเบาๆ

ก็อกๆ

แต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ

ปึกๆ(เริ่มทุบ)

....(เงียบ)

ตูมๆ(ทุบแม่ม!)

แอ๊ด~

ในที่สุดประตูก็เปิดออก ผมมองลอดพลางเข้าไปข้างใน

"เข้ามาสิ"เสียงทรงอำนาจดังขึ้นพลางประตูที่ปิดลงทันทีที่เข้ามาในห้อง ผมกวาดตามองรอบๆห้อง เป็นห้องสไตลญี่ปุ่น พื้นและผนังเป็นไม้ดูแล้วให้ความอบอุ่นและสบายใจในเวลาเดียวกันโดยมีโตะยาวสีน้ำตาลไม้ บนโตะมีกองเอกสารมากมายวางอยู่ โดยมีผู้นั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโตะยาว มีป้ายสีขาวติดอยู่บนโตะว่า ผอ.

ปึง

ผมมองไปยังผู้ที่นั่งอยู่เขาไม่ใช่ชายแก่หัวล้านหรือหนวดเครายาวแต่อย่างไร  แต่กลับเป็นชายหนุ่มผมสีน้ำเงินไว้เป็นทรง นัยตาสีแดงวมชุดคลุมยาวสีดำคลุมชุดข้างในไว้ มาดนิ่งและกำลังมองผมอยู่

"อ...เอ่อ.."ผมพูดไม่ออกก็พี่แกเล่นนั่งจ้องผมเขม็งแถมยังเล่นใช้แรงกดดันรุนแรงอีก!

"วันหลังเคาะเบาๆ"ผอ.พูดออกมาเรียบๆ"นักเรียนใหม่สินะ...แจ้งชื่อมาขอเผ่าพันธุ์กับความสามารถด้วย"

"ยะ...เอยะ อายาชิ เอยะ ความสามารถด้านดาบ"ผมตอบ ส่วนผอ.ผยักหน้าก่อนจะกรอกอะไรบางอย่างลงไปในกระดาษในมือ"เผ่าพันธุ์...ปีศาจ"ผมพึมพำ ผอ.เงยหน้าขึ้นมามองผมนิ่งๆดวงตาส่อแววอารมเริ่มขึ้น

"ชั้นถามว่าเผ่าพันธุ์อะไร"ผอ.ถามย้ำ

"...เอ่อ...ปีศาจศาสตรา..ครับ"ผมตอบเบาๆ ก็ผมไม่อยากตอบนี้..แค่คำว่าปีศาจก็พอจพทำให้คนทั้งอาณาจักรมาตามล่าผมแล้ว...

ผอ.มองหน้าผมขำๆ

"ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น อย่างที่รู้รร.นี้ไม่มีคนปกติหรอกนะ มีเพียงผู้มีพลังพิเศษไม่เผ่าพันธุ์แปล

กๆทั้งนั้น"จบคำผอ.โยนกุณแจกับบัตรสีขาวมาให้ผม "นั้นคือ กุณแจหอพักกับบัตรเข้าห้องเรียน ที่เหลือไปหาเอาเอง"ผมเดินออกมาจากห้อง งงๆ พลางหันซ้ายหันขวา

...แล้ว...ตูจะไปทางไหน...