คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : ep46 - Astral Finale
สิ้นเสียงเฟยหง ระบบสุริยะเทียมบนไม้เท้าดาราจักรก็เปล่งแสงออกมาอาบทั้งห้องจนขาวโพลง
ความเคลื่อนไหวโดยรอบต่างชะงักไปชั่วขณะ
ด้วยความสงสัยที่มีอยู่เดิมอรุณจึงเป็นคนเดียวที่ฝืนไม่ยอมหลับตาหนี
และได้มองเห็นแสงพรางพรายเป็นคนแรก
‘สมกับชื่อสกิล Starfield
of Heaven สวยมาก’ ชายหนุ่มตะลึงกับแสงระยิบระยับนับไม่ถ้วนซึ่งลอยฟุ้งออกมาล้นห้อง
ลานบอสแห่งนี้เหมือนตั้งอยู่ท่ามกลางทะเลดาวก็ไม่ปาน ในกลุ่มนี้มีดาวดวงใหญ่เจ็ดดวงที่มีขนาดลดหลั่นกันไป
โคจรอยู่รอบศูนย์กลาง เห็นเป็นโคจรเจ็ดชั้นด้วยกัน นั่นคือบุรุษผมเขียวผู้เปล่งประกายด้วยบัพยี่สิบอย่าง
“ทักษะของอาวุธ?”
อรุณถามตัวตนที่ส่องสว่างนั้นอย่างไม่แน่ใจ เขารู้จักสกิลในเกมค่อนข้างดี
ไม่ว่าจะเป็นสกิลของคลาสหรือสี จึงเหลือแค่ทักษะซึ่งติดมากับไอเทมซึ่งเขายังไม่รู้เลยว่ามีกี่ชิ้นกันแน่
เฟยหงลอยอยู่เคียงข้างไม้เท้าดาราจักร
แลดูน่าเกรงขามแต่ก็ยังคงเป็นเขาคนเดิม ชายผมเขียวกล่าวขึ้นก่อนจะเหาะไปสมทบกับโนว่าด้วยความเร็วสูง
“พอผมวาร์ปให้
ฆ่ามันให้ได้นะครับ!”
“เดี๋ยวก่อนสิ!”
อรุณรั้งอีกฝ่ายไว้ไม่ทัน เขาไม่มีแรงจะลุกไปสู้ต่อแล้วเนื่องจากสถานะผิดปกติแบบพิเศษชื่อ
‘เหนื่อยล้า’ จึงทำได้แค่นั่งยองๆด้วยความเจ็บใจตัวเอง
ถึงอย่างนั้นอรุณก็ไม่คิดจะนั่งเป็นตัวถ่วงอยู่เฉยๆ ยังมีสิ่งที่เขาทำได้อยู่
“อันย่า ผมเป็นโอเปอเรเตอร์เอง
ไปสู้แทนส่วนของผมด้วย”
หญิงสาวลังเลเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเป็นอันตกลง
“ระวังด้วยค่ะอรุณ”
“ระวังแน่
แต่แรงจะหลบมันไม่มี” อรุณยิ้มขื่น
ขณะเดียวกันในหัวก็เริ่มคิดแผน “อ้อมทางขวา
เตรียมใช้มิเรอร์เคจใส่ลูกสมุน”
สาวกระต่ายขึ้นไกปืน แล้ววิ่งไปตามที่อรุณออกคำสั่ง
ระหว่างนั้นเธอก็กราดยิงพวกมอนสเตอร์ไปด้วย เนื่องจากรู้ว่าลูกสมุนทั้งสี่ไม่มีทางหันมาทำร้ายเธอเพราะถูกโนว่ายั่วยุเอาไว้
เปลวไฟสีเงินรับหน้าที่เป็นตัวแทงค์ได้อย่างยอดเยี่ยม
ฝ่ายอรุณก็ไม่รอช้าที่จะเปิดหน้าจอปาร์ตี้ขึ้นมา
ก่อนอื่นต้องเลือกคำสั่งสื่อสารกับสมาชิกในทีมแบบไม่เห็นหน้าเพื่อจะไม่รบกวนสมาธิคนอื่น
นี่ไม่ต่างกับสิ่งที่เขาทำเป็นประจำสมัยคัลเลอร์แคลชยังเป็นเกมแม้แต่น้อย
นั่นคือเป็นคนวางแผนการต่อสู้
โอเปอเรเตอร์ (Operator) เป็นตำแหน่งพิเศษซึ่งกำเนิดจากภูมิปัญญาของผู้เล่น
คล้ายๆกับฝ่ายสนับสนุน แต่ก็ไม่ใช่ซัพพอร์ทซะทีเดียว ตัวแทงค์หรือตัวโจมตีก็รับหน้าที่นี้ได้หากแน่พอ
หน้าที่หลักๆคือคอยตรวจเช็คค่าสถานะต่างๆของเพื่อน
ตั้งแต่พลังชีวิตไปจนถึงคูลดาวน์ เพื่อนำไปวางแผนระยะสั้นแล้วสั่งการให้สมาชิกในทีมคนอื่นๆทำตาม
โดยผิวเผินแล้วอาจเหมือนไม่มีความสำคัญอะไร แต่ในการต่อสู้ระดับสูงของคัลเลอร์แคลช
จะขาดโอเปอเรเตอร์ไม่ได้เลย เพราะความเข้มข้นของการต่อสู้จะทำให้ผู้เล่นต้องเพ่งสมาธิอย่างมาก
จนไม่มีเวลาคำนึงถึงข้อมูลยิบย่อยมหาศาลรอบตัว การมีโอเปอเรเตอร์คอยจัดการสิ่งเหล่านี้ให้จึงเป็นการแบ่งเบาภาระอย่างมาก
และช่วยให้สามารถต่อสู้ได้อย่างเต็มที่
กิลด์ Blaster Mate 3 ของอรุณ
ประสบความสำเร็จได้ ครึ่งหนึ่งมาจากน้ำพักน้ำแรงและฝีมืออันยอดเยี่ยมของสมาชิกที่เหลือ
อรุณยกให้โอเปอเรเตอร์คนเก่งทั้งสอง ผู้ทำให้คนซึ่งแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงร่วมงานกันได้
คือวาวกับพี่มู
พอนึกขึ้นมา
อรุณก็รู้สึกได้ถึงเลือดลมที่สูบฉีด ชายหนุ่มคำนวณความเป็นไปได้ในหัวอย่างเฉียบคมก่อนบอกคำสั่งออกไป
“อันย่า
มิเรอร์เคจสมุนทางขวา”
“มิเรอร์เคจ!” แม่กระต่ายขานรับ ทันใดนั้นวงแสงก็สว่างขึ้นใต้ตัวคทูลูที่ยืนบัพเพื่อนอยู่ด้านหลังทางขวา
ม่านกระจกโผล่ออกมาขังมันไว้ทันที เหลืออีกสามตัวกำลังขัดขวางโนว่า
‘มิเรอร์เคจ
คูลดาวน์ยี่สิบวินาที’ เขาบันทึกความจำแล้วใช้ฟังก์ชัน
เรียกกรอบสำหรับจับเวลาให้ลอยอยู่ข้างๆ
“ยิงตัวข้างหน้าคุณเฟย!”
อรุณชี้เป้าให้อันย่าโจมตีใส่หนึ่งในลูกสมุน ส่งผลให้ดีปเทอเรอร์
พาลาดินตัวที่โดดมาขวางเฟยหงชะงักไปชั่วขณะ อรุณไม่รู้ว่าสกิลของพ่อมังกรทำอะไรได้เลยต้องสั่งอันย่าไว้ก่อน
เฟยหงผู้มีบัพยี่สิบอย่างและดาวบริวาร
เหาะมาสมทบโนว่าได้สำเร็จโดยไร้อุปสรรค ดูเหมือนทั้งสองจะรู้กันอยู่แล้ว หัวหน้ากิลด์หยางหลงจึงปลุกเสกพลังให้กับแทงค์หลักของทีมทันที
“เอนชานท์ : คัลเลอร์บูส! (Enchant : Color Boost)”
บัพนี้จะเร่งค่าสถานะให้สูงขึ้นตามสีของผู้รับ
จัดว่าเป็นสกิลที่พอมีประโยชน์ของผู้ปลุกเสก ในกรณีของโนว่าที่เล่นสีเขียวกับแดง
พลังโจมตีและพลังชีวิตจึงเพิ่มขึ้นอย่างผิดหูผิดตาจนอรุณสังเกตได้จากหน้าจอสถานะ
‘เดี๋ยวนะ
ความเร็ว..ทะลุหลักหมื่น’ พริบตาที่เขาอึ้งอยู่นั้น
โนว่าก็วิ่งพรวดเดียวมาถึงตัวบอส ก่อนปล่อยหมัดด้วยสกิลฟิวรี่ฟิสใส่มันถี่ยิบ ด้วยความเสียหายระดับสี่หมื่นขึ้นไป
หลอดเลือดเกราะสีขาวของบาซาทานหายวับไปเหมือนเล่นกล ความเร็วนรกนี่มันมาจากไหน
830,678!
ความเสียหายรวมที่แรงเกินพิกัดทำให้แม่ทัพทะเลปีศาจกรีดร้องเหมือนปูถูกเชือด
รีบกระโดดหนีไปสร้างโดมน้ำแข็งมาหุ้มตัวไว้ทันทีเพื่อถ่วงเวลาสร้างเกราะใหม่ ซึ่งโนว่ากับเฟยไม่ยอมให้เรื่องนั้นเกิดขึ้น
“ระ..แรงฉิบหาย”
ชายหนุ่มอ้าปากค้าง ลืมหน้าที่เป็นโอเปอเรเตอร์ไปแวบหนึ่ง ศัตรูเป็นบอสสามสียังโดนขนาดนี้
ถ้าเปลี่ยนคนโดนต่อยอรุณสงสัยเขาเละเป็นโจ๊กแน่ๆ ขณะที่โนว่าวิ่งตามไป ความเร็วของมันก็กลับมาเหลือเท่าเดิม
ไม่ใช่เวลาสงสัยแล้ว
อรุณตัดสินใจตะโกนสั่ง “อันย่าหยุดลูกน้องใหม่!”
พอได้ยินสาวกระต่ายก็โยนอาร์ติแฟคเสาหนวดกุ้งจำนวนมากไล่หลังเฟยหงไปอย่างสุ่ม
ทันทีที่หล่นลงน้ำก็มีกระแสไฟฟ้าพุ่งออกมาเชื่อมต่อระหว่างพวกมันไว้ เป็นรั้วเรืองแสงสีแดง
ลูกสมุนอีกสามตัวเมื่อเข้าไปใกล้ก็ถูกไฟฟ้าช๊อตดิ้นไปดิ้นมาอยู่กับที
เฟยหงอาศัยจังหวะนั้นใช้สกิล คัลเลอร์บูส ให้ตัวเอง
สีขาวและเหลืองของเฟย
ให้โบนัสพลังป้องกันและความเร็ว แต่ก็ไม่น่าจะเพิ่มจนทะลุหลักหมื่นอีกเช่นกัน
หัวหน้ากิลด์หยางหลงสะบัดไม้เท้าดาราจักรไปด้านหน้า
ทันใดนั้นดาวบริวารเจ็ดดวงรอบตัวเขาก็หมุนเร็วขึ้น
“เอนชานท์ : แม๊กเนติก! (Enchant : Magnetic)”
เฟยหงใช้อีกมือที่ว่าง
ทำการปลุกเสกโดมน้ำแข็งของบาซาทานไปพร้อมๆกัน สกิลนี้จะทำให้ทักษะซึ่งแสดงผลระยะไกลทั้งหมดถูกดูดมายังจุดเดียวกัน แน่นอนว่าสิ่งแรกที่เหนี่ยวนำเข้ามาด้วยสนามแม่เหล็กคือดาวบริวารที่โคจรด้วยความเร็วสูงจนเห็นเป็นแถบสีพาดผ่านไปกลางห้อง
“ความเร็วของดาว
ผกผันตามความเร็ว” เฟยหงปริปากอธิบาย เกิดระเบิดแสงติดกันต่อเนื่องห้าครั้ง
แม้จะทำลายโดมน้ำแข็งของบอสไม่ได้ แต่ดาวทุกดวงที่แตกก็ปล่อยละอองดาวออกมาบัพให้โนว่าซึ่งอยู่ใกล้ๆ
ทีละอย่าง ราวกับมีกากเพชรลอยฟุ้งไปหมด
จนกระทั่งความเร็วของโนว่าพุ่งไปเกือบถึงสองหมื่น!
10,000! 10,000!
10,000! 10,000! 10,000!
‘โคตรบัพอะไรวะนั่น’ อรุณไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองขึ้นทุกที
โนว่าโดดขึ้นไปถึงเพดานห้อง แล้วใช้เท้าถีบให้ตัวเองกระดอนกลับลงมา
ทั้งหมดเกิดขึ้นในเสี้ยวพริบตาจากค่าสถานะความเร็วเกือบสองหมื่น
จนเหมือนว่าเปลวไฟสีเงินทะลุมิติได้ก็ไม่ปาน
“อิมแพค..” อรุณรีบสั่งการโดยเร็วที่สุด แต่ขณะได้ยินแค่คำว่า อิม หัวหน้ากิลด์โอไรอ้อนก็ร่ายใช้สกิลที่เขาต้องการสื่อเสร็จเรียบร้อยด้วยปฏิกิริยาตอบสนองเหนือมนุษย์
“อิมแพ็คบัสเตอร์!
(Impact Buster)”
เปลวไฟจากหมัดทั้งสองขยายออกจนล้อมตัวโนว่าเอาไว้
ด้วยความเร็วระดับนั้น บวกกับบัพจำนวนมากที่ทำให้โนว่าเรืองรองด้วยแสงขาว
หัวหน้ากิลด์โอไรอ้อนทิ้งหมัดลงมาดุจดาวหางทะลวงชั้นบรรยากาศ ก่อนจะเผาไหม้เป็นจุลในพริบตา
169,998!
โดมน้ำแข็งพังทลายดังตูม! นอกจากเกราะป้องกันของบอสปูแล้ว
แม้แต่ลานบอสก็แตกกระจายไม่เหลือชิ้นดี วงแหวนเพลิงอันร้อนแรงที่กระจายออกมาโดยรอบเผาผลาญน้ำในห้องจนเหือดแห้ง
ทิ้งไว้เพียงคราบเกลือในไม่กี่อึดใจ ทักษะนี้เป็นท่าไม้ตายของคลาสผู้ทำลายล้างซึ่งมีเงื่อนไขคือต้องใช้ระหว่างพุ่งด้วยความเร็วสูงเท่านั้น
และยิ่งพุ่งเร็ว รัศมีการทำลายก็ยิ่งกว้าง เป็นสกิลสำหรับสังหารหมู่โดยแท้จริง
ข้อเสียของท่านี้ก็คือ
ผู้ใช้ต้องรับแรงกระแทกกลับรุนแรงเท่ากัน
โนว่าจึงถูกซัดปลิวขึ้นฟ้าด้วยพลังของตัวเองจนไปกระแทกกับเพดานอีกรอบ ร่างของมันถึงกับฝังอยู่ในผนัง
โชคดีที่ผู้เล่นอื่นในปาร์ตี้เดียวกันจะไม่ได้รับความเสียหายจากคนในทีม
พวกอรุณที่เหลือจึงยืนหยัดอยู่ได้ ขณะนี้เกราะของบาซาทานแตกจนเผยจุดอ่อนตรงกลางอก
ชายหนุ่มจึงขอให้เฟยหงใช้เพลนชิพ เทเลพอร์ทเขาไปหาบอสทันที ซึ่งชายผมเขียวย่อมไม่คิดจะเสียเวลา
ประตูมิติพาเขามาถึงตัวแม่ทัพคทูลูซึ่งไร้ซึ่งเกราะห่อหุ้มร่าง
ดาบพลังงานปรากฏในมือของชายหนุ่ม ต่อให้ไม่มีเวเดอร์สแตนท์ก็ฆ่ามันได้แน่
“สปิริท ออฟเดอะ แพ็ค!” “เดมอนิก แพ็ค!”
ทักษะของชุดลูนาติกและท่าไม้ตายสีดำที่ดูดมาทำงาน
หมาป่าเงาสามตัวโผล่ออกมาเคียงข้างอรุณซึ่งกลายสภาพเป็นปีศาจเงาทมิฬ
การโจมตีของอรุณจะทะลุได้ทุกอย่าง หมาป่าของเขาก็เช่นกัน
แม้ชายหนุ่มจะไม่มีแรงแต่แค่เอาดาบลากทะลุเจ้านี้ล่ะก็สบายมาก
“อันย่าครับ มีด!”
อรุณออกคำสั่งหญิงสาวซึ่งเตรียมพร้อมอยู่แล้ว แม่กระต่ายสร้างเงาร่างของมีดบินออกมาเป็นสิบเล่ม
และบัญชา “จงเชือดเฉือน อนาตาเซีย!”
“เอาดาบแถมไปด้วย!!”
เขาร้องสู้กับความเจ็บปวด แล้วใช้เพลอาร์มาเมนท์ที่ยืดยาวเป็นพิเศษฟันกวาดทะลุตัวบอส จากหัวไปถึงกลางอก
โดยมีหมาป่าเงาทั้งสามพุ่งเข้าซ้ำเติมผสานกับไม้ตายของอันย่า
เลขความเสียหายพุ่งออกมาราวกับท่อน้ำแตกจากจุดตาย เปลี่ยนร่างสีดำๆของแม่ทัพทะเลปิศาจ
บาซาทาน สลายกลายเป็นแสงในอึดใจนั้นเอง
[ผู้เล่นอรุณ
ระดับนักผจญภัยเพิ่มเป็น 60 ค่ะ]
[ผู้เล่นอันย่า
ระดับนักผจญภัยเพิ่มเป็น 76 ค่ะ]
[ทีมของผู้เล่นเฟยหง
เอาชนะบอส แม่ทัพทะเลปีศาจบาซาทาน]
[ได้รับรางวัลอีเวนท์คนละ 2000 เชลล์ ค่ะ]
“ชนะ..ซักที” อรุณเอ่ยอย่างโล่งอกเมื่อระบบประกาศยืนยัน
ในที่สุดก็จัดการแม่ทัพฝ่ายมอนสเตอร์ได้ พวกเขาชนะศึกครั้งนี้แล้ว
เลเวลที่เพิ่มขึ้นมาคนละสองเวลกับอันย่าเป็นแค่ของแถม
ทันใดนั้นร่างกายที่ฝืนสถานะผิดปกติแบบพิเศษ
‘เหนื่อยล้า’ ของอรุณก็เหมือนเครื่องจักรที่ถูกใช้งานอย่างหนักจนพัง
ตัวละครของชายหนุ่มล้มลงบนกองไอเทมอย่างสูญเสียการควบคุม หน้าจอที่เขาใช้จับเวลาสกิลของอันย่าครบยี่สิบวินาทีพอดี
‘จบเร็วขนาดนี้
เราจะไปเป็นโอเปอเรเตอร์ทำไมเนี่ย’
.”มิเรอร์เคจ!”
หญิงสาวรีบใช้ม่านกระจกซึ่งเพิ่งครบรอบคูลดาวน์ ป้องกันอรุณจากการโจมตีของสมุนคทูลูที่ยังเหลือรอดจากระเบิดของโนว่าอีกหนึ่งตัว เพราะได้ม่านกระจกอันเก่าบังไว้ให้
ดีปเทอเรอร์ พาลาดินใช้พลังกุ้งดีดกระเด้งเข้าใส่อรุณหวังจะล้างแค้นให้เจ้านาย
ก่อนหัวมันจะเขกกำแพงที่มองไม่เห็นอย่างน่าเวทนา
เฟยหงลอยลงมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“มอนสเตอร์เรดมีความสามารถต่างจากพวกธรรมดา
สีขาวอย่างเจ้านี่ ถึงหัวหน้าจะซี้แหงแก๋ก็ไม่หนีไปไหน พร้อมสละชีพจนตัวตายสินะ
น่านับถือใจมันจริงๆ”
“’คุณเฟยจะไว้ชีวิตมันเหรอคะ?”
“เปล่าครับ
จะสงเคราะห์ให้”
ชายผมเขียวตอบ ก่อนใช้ไม้เท้าดาราจักรบังคับดาวอีกสองดวงที่เหลือโคจรมาชนคทูลูตัวนั้นพอดี
มันโดนบดจนตาย ระเบิดกลายเป็นแสงปลิวไปรอบๆห้อง
ละอองดาวจากการระเบิดนั้นปลิวมาบัพทุกคนพร้อมๆกัน
มันชื่อว่า มูน กับ วีนัส
ขณะที่อรุณใช้ความคิดเรียกหน้าจอสถานะของตัวเองมาดูว่ามันคือบัพอะไร
แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นมาแปดเท่าได้ ยิ่งกว่าตอนแปลงร่างเป็นผู้รุกรานซะอีก
ถึงความเร็วนั้นจะลดกลับมาเหลือเท่าเดิมในวินาทีต่อมา
อรุณก็ค้นพบในที่สุดว่าความเร็วมหาศาลเหล่านี้เพิ่มมาจากแหล่งไหนกันแน่ หลังจากฉุกคิดขึ้นมาได้
“ใช้แผนนี้นี่เอง
คุณเฟยถึงได้บัพตัวเอง วนแล้ววนเล่าอยู่นั่น”
“ดูคอมโบออกแล้วเหรอครับ
หัวไวจริงๆ” มังกรหนุ่มคลี่ยิ้มน้อยๆที่มุมปาก จากนั้นก็เรียกหน้าจอโปร่งใสหน้าหนึ่งออกมาให้ดู“นี่แหละครับ ทีมสปิริท”
|
ชื่อ: Team Spirit (ติดตัว) สี: เหลือง - ขาว ** คูลดาวน์ : 2 วินาที |
|
พลังการรักษา + 2% ต่อสมาชิกในทีมหนึ่งคน เมื่อใช้ทักษะประเภทบัพกับตัวเองหรือสมาชิกในทีม
ทักษะประเภทบัพครั้งถัดไป - ส่งผลนานขึ้น 10 วินาที ต่อจำนวนครั้งที่ใช้บัพก่อนหน้านี้ - ลดคูลดาวน์ 1 วินาที
ต่อจำนวนครั้งที่ใช้บัพก่อนหน้านี้ - เพิ่มค่าสถานะความเร็ว
10% ต่อจำนวนครั้งที่ใช้บัพก่อนหน้านี้ นาน 2 วินาที |
“ทักษะติดตัวของสีเหรอคะ..มันบอกว่าทักษะประเภทบัพครั้งถัดไป แสดงว่าน่าจะซ้อนทับกันได้
แล้วสกิลปลุกเสกของคลาสคุณเฟยจัดเป็นบัพหรือเปล่า” อันย่าอ่านกรอบจบก็ตั้งคำถาม
อรุณจึงบอกให้เธอกระจ่าง
“อย่างนี้นะอันย่า
เข้าใจถูกแล้วครับ สกิลปลุกเสกของคลาสเอนชานท์เตอร์ นับเป็นบัพ (ทักษะเสริมพลัง) อย่างนึง
สกิลทีมสปิริตบอกว่าถ้าใช้บัพแล้ว บัพต่อๆไปจะอยู่นานขึ้น ร่ายใหม่เร็วขึ้น
แล้วก็เพิ่มความเร็วสิบเปอร์เซ็นต์ต่อจำนวนบัพก่อนหน้านี้
ทีนี้เข้าใจรึยังครับว่าคุณเฟยยืนปลุกเสพซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ทำไม”
ถึงเป็นคนหัวไวอันย่าก็นิ่งคิดอยู่บ้าง
“อืม ถ้าใช้เป็นสิบๆที ก็ลดคูลดาวน์ซ้อนกันได้รัวๆใช่ไหมคะ
อีกอย่างคนถูกบัพก็จะได้โบนัสความเร็วที่สะสมมาเรื่อยๆ..อ๋อ! อย่างนี้เอง”
“คุณเฟยเปลี่ยนสกิลไร้ประโยชน์ของคลาสให้เป็นประโยชน์จนได้
เพราะว่าทักษะประเภทปลุกเสกน่ะ คูลดาวน์สั้นครับ มีเยอะหลายสกิลจนเลือกใช้แทบไม่ถูกด้วย
เลยเหมาะจะเอามาซ้อนทับโบนัสของทีมสปิริท” อรุณตอบขณะพยุงตัวนั่ง
นอนพักนิดหน่อยสถานะเหนื่อยล้าก็ทุเลาไปเยอะทีเดียว
“คุณเฟยใช้บัพยี่สิบเอ็ดอย่าง ทีมสปิริทเลยซ้อนทับกันไปเรื่อยๆ
จนคูลดาวน์สกิลบัพต่อไปไม่มีคูลดาวน์พอดี ร่ายวนสี่รอบ ก็ซ้อนทับกันประมาณ 80
ครั้ง ดังนั้น บัพจะนานขึ้น 800 วินาที
และเพิ่มความเร็วอีก 800 เปอร์เซ็นต์ หรือ เอ่อ ความเร็วคูณแปดครับ
เหมือนจะเพิ่มขึ้นได้เรื่อยๆแบบไร้ขีดจำกัดด้วย”
เฟยหงพยักหน้ารับ “ใช่แล้วครับ ถึงทีมสปริทจะเร่งความเร็วได้แค่สองวิ แต่ก็นานพอให้โนว่าปล่อยของแล้วล่ะ
พอดีบอสมันถึก ปกติหัวหน้ากิลด์โอไรอ้อนเขาต่อยถึงหลักล้านตลอด
คราวนี้เลยไอ้แค่แปดแสน”
‘พลังชีวิตของผู้เล่น
ต่อให้เล่นสีเขียว เสริมพลังจากไอเทมกับสกิลด้วย สุดๆก็แค่ห้าแสนเองนะ’ พออรุณฟังแล้วลองคิดดู เขาก็นับถือในฝีมือของโนว่ามากยิ่งขึ้น
ถึงคอมโบเร่งสปีดของเฟยหงจะทั้งสร้างสรรค์ และยอดเยี่ยมแค่ไหน
หากคนใช้บัพไร้ความสามารถก็คงจัดการศัตรูในสองวินาทีไม่ได้
‘บางทีสองคนนี้อาจจะสู้ด้วยกันบ่อย
ก็เป็นไปได้นะ ไม่ต้องพูดมากแต่เข้าขากันเชียว’
การสนทนาหยุดลงเมื่อโนว่าซึ่งบาดเจ็บจากสกิลของตัวเองกระโดดรวดเดียวมาลงที่กลางวง
ชุดสไตล์นักคาราเต้เปิดอกของมันถึงกับไหม้กลายเป็นเศษผ้า
บอกให้รู้ว่าไม่ใช่ไอเทมชั้นดีซึ่งทนทานอะไรมากมาย
แต่มือเปล่าที่เปลวไฟสีเงินใช้ต่อยนั้นมีเพียงแค่รอยไหม้นิดหน่อยเท่านั้น
ตัวละครของผู้เล่นสีเขียวช่างแข็งแกร่ง
บุรุษกล้ามโตไม่สนเงินและไอเทมชั้นดีซึ่งดรอปอยู่แม้แต่น้อย
มันพูดยาวผิดปกติอย่างร้อนใจว่า “เฟยหง มันยังไม่จบ
พวกข้างนอกบอกว่าคทูลูมันยิ่งฮึดสู้กว่าเดิมอีก เราฆ่าแค่บอสไม่ได้ แต่ต้องล่มยานแม่มัน”
“ดีปเทอเรอร์ แบทเทลชิป
ถูกระบุเป็นบอสซะด้วย โนว่าพูดถูกแล้วครับ ผมว่าเราต้องทำลายทั้งเรือ”
หลังเฟยหงฟังความเห็นเสริมจากอรุณก็ตัดสินใจทันที
“อินเทอร์ แพสเซส!”
ชายผมเขียวเปิดประตูมิติ
ซึ่งปลายทางเชื่อมกับเรือฟีนิกส์อีเลเว่น แล้วบอกให้โนว่าพาลูกน้องถอยกลับไปเสีย
ส่วนไอเทมดรอปทั้งหมดก็ยกให้อรุณกับอันย่าทั้งหมด ในขณะที่ตัวเองเหาะไปอีกทางพร้อมไม้เท้าดาราจักร
“หนีออกไปก่อน ผมจัดการเอง”
หัวหน้ากิลด์หยางหลงออกคำสั่งเฉียบขาด
ชี้ไม้เท้าดาราจักรใส่เครื่องยนต์ซึ่งบุบเป็นหลุมจากหมัดของโนว่า บังเกิดหลุมมิติขึ้นด้านหน้าชายผมเขียว
มันดูดทะเลดาวรอบๆตัวของเฟยหงเข้าไป
“ไปเถอะ!” โนว่าออกปากแล้ววิ่งเข้าประตูมิติไปก่อนใคร หมอนี่เป็นหัวหน้าของโอไรอ้อน ขณะนี้พรรคพวกยังเสี่ยงตายกลางทะเลอยู่ด้านนอก
คงต้องห่วงลูกน้องธรรมดา อรุณไม่นึกโทษมันที่หนีไปก่อน
“อันย่า ของเยอะขนาดนี้เราเก็บไม่ทันหรอก
รีบเผ่นดีกว่า”
“เดี๋ยวอรุณ
ช่วยเราขุดไอ้นี่ก่อน” หญิงสาวยื้อเขาไว้
ขณะที่ทะเลดาวถูกดูดเข้าไปในหลุมมิติของไม้เท้าดาราจักรเรื่อยๆจนมันเริ่มส่องสว่างเป็นสีขาวเจิดจ้า
เฟยหงคิดจะใช้พลังของมันทำลายเรือลำนี้ ไม่ว่าจะด้วยรูปแบบไหนก็ตาม ตั้งแต่เห็นความสามารถการทำคอมโบของมังกรหนุ่ม
ลางสังหรณ์บอกอรุณ จะเกิดการทำลายล้างที่น่ากลัวกว่าท่าดาวตกของโนว่าซะอีก
แต่ชายหนุ่มก็ยอมเสี่ยงไปช่วยอันย่าขุดกองภูเขาไอเทมจนได้
เขาเห็นแต่ไอเทมขยะพวกซากของคทูลูซ้อนกันหลายชั้น ไม่มีของเกรดดีๆสักชิ้นเดียว จนอรุณต้องถามว่า
“จะหาอะไรเนี่ย!”
“ของฝากไอริสไงคะ ใจร้ายกับน้องเขาไปขนาดนั้น
อรุณจะกลับไปมือเปล่าแล้วบอกว่าเห็นซันถูกโอเวอร์คิลไปเกิดใหม่กลางทะเลได้ลงคอเชียวเหรอ”
อรุณปวดใจจี๊ดจนพูดไม่ออก
ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ต้องรีบเพื่อจะได้ไม่เป็นตัวถ่วงเฟยหงเข้า เพล
อาร์มาเมนท์จึงถูกใช้เพื่อเรียกจอบพลังงานสีดำออกมา
เขาออกแรงเท่าที่จะฝืนสถานะผิดปกติเหนื่อยล้าได้ จนจอบกระแทกเข้ากับวัตถุสีขาวบางอย่าง
“เจอแล้ว!” อันย่าก้มไปดึงมันออกมาโดยไม่กลัวเปื้อน สิ่งนั้นคือก้ามปูสีขาวที่มีลายจุดสีฟ้าขนาดเท่าตัวของเธอซึ่งข้างในกลวงโบ๋
น่าจะเป็นแขนสักข้างของบาซาทานนี่เอง หญิงสาวรีบดูดมันเข่าชองเก็บของก่อนจะพยุงอรุณวิ่งเข้าประตูมิติทันที
“ก้ามเปล่าๆจะมีประโยชน์อะไรกับไอริส ผมไม่เห็นเข้าใจเลย”
“นี่มันของแรร์สุดๆ เทียบได้กับเกล็ดมังกรขาว
แล้วก็งาเบฮีมอทเลยนะคะ เอาไว้อัพเกรดหรือสร้างชุดให้มีสกิลติดตัวแบบที่บอสปูทำได้
สกิลชื่อสเกลๆไง”
“ทักษะติดตัว
ฮาร์ดเด็น สเกล (Harden Scale) ที่โดนโจมตีแล้วจะสร้างหลอดเลือดสีขาวมาเป็นเกราะอ่ะนะ
ตอนเป็นเกมคอมไม่เห็นจะสะดวกแบบนี้เลย กว่าจะหาได้แแต่ละท่า”
“เกมมันก็มีพัฒนาบ้างสิคะ!
ผู้เล่นยุคดึกดำบรรพ์อย่างอรุณนี่ไม่ไหวจริงๆ”
ประตูมิติรอบนี้สั้นกว่าที่คิด
เขาคุยกับอันย่าได้นิดเดียวก็ถูกดูดมาโผล่บนดาดฟ้าเรือของฟีนิกส์อีเลเว่น นอกจากนั้นยังมีทหารรับจ้างรีบข้ามเรือกลับไปกลับมาอย่างวุ่นวายภายใต้การคุ้มกันของโนว่า
“น้องอรุณ! มันมีอะไร เฟยหงเลยให้เราถอย”
“คุณเฟยจะทำลายเรือของมอนสเตอร์ด้วยตัวเอง”
ชายหนุ่มตอบบุรุษซึ่งกุลีกุจอเมาถาม “เค้าไม่บอกอะไรผมสักคำ
แค่ให้กลบออกมาก่อน คุณจ๊อบ..?”
จ๊อบบี้เปลี่ยนความสนใจจากอรุณ ไปเป็นความเร็วในการถอยของพวกทหารรับจ้างทันที
มือขวาแห่งอินทรีแดงชะโงกหน้าซ้ายขวาด้วยอาการตระหนก “เฟยหงจะใช้ความรุนแรง
ถ้าอย่างต้องรีบออกไปเดี๋ยวนี้เลย”
“มันอันตรายขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
“ใช่
ท่าไม้ตายของเฟยหงเวลาเอาจริง ถึงเรือลำนี้จะแข็งแค่ไหนก็เอาไม่อยู่หรอก” จ๊อบบี้เรียกกรอบข้อความเตรียมสื่อสารกับอัลบาทรอสทุกเมื่อ
พอได้ยินเสียงโนว่าตะโกนบอกว่าพาคนที่รอดกลับมาจนครบแล้ว มือขวาก็โทรสายด่วน
“อัลบาทรอส เฟยหงจะใช้แอสทรัล
ฟินาเล่ ขอย้ำ แอสทรัล ฟินาเล่”
““แอสทรัล ฟิน่าเล่?””
อรุณกับอันย่ามองหน้ากันด้วยความงงทั้งคู่ พริบตาที่วิหคเพลิงกู่ร้อง
ฟีนิกส์อีเลเว่นก็รีบแล่นหนีออกมาจากสนามรบทันที โดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเอาปืนใหญ่ยิงดัก
เรือรบของโคโค่มาร์เก็ทกับโอไรอ้อนก็ทำแบบเดียวกัน ท่ามกลางเสียงระเบิดตู้มต้าม
ชายหนุ่มไม่รู้จักสกิลดังกล่าวสักนิด
โชคดีที่จังหวะนั้นมือขวาของอัลบาทรอสสังเกตเห็นสีหน้าของเขา
จึงระบายยิ้มออกมาพร้อมเอ่ยขอโทษ
“ปล่อยให้น้องงงอีก
แย่จัง ไม่สมควรละเลยปฏิบัติกับฮีโร่ของศึกครั้งนี้เหมือนเป็นผู้เล่นธรรมดานะจริงไหม”
“อย่าชมเลยค่ะ
พวกเราสองคนไม่ค่อยได้ทำอะไรหรอก
เป็นฝีมือของหัวหน้ากิลด์หยางหลงกับโอไรอ้อนทั้งนั้น แล้วก็โคโค่มาร์เก็ทด้วย”
อันย่ากล่าวอย่าถ่อมตน ซึ่งทำให้จ๊อบบี้ยิ้มอย่างเอ็นดู
“ทั้งที่ซีเกทแตก
กลับยืนหยัดสู้ต่อ ผู้เล่นทุกคนตอนนั้นก็คือฮีโร่ของเซิร์ฟไทยเหมือนๆกันหมดนะผมว่า
ถ้าไอ้หนวดมันขึ้นบกได้ ต่อให้มีฟีนิกส์อีเลเว่นสิบลำก็เอาไม่อยู่หรอก” จ๊อบบี้พูดจบก็บอกให้อรุณกับอันย่าดูดีปเทอเรอร์ แบทเทิลชิปลำแม่ “มันเริ่มแล้ว”
อรุณมองเรือปิศาจซึ่งถูกทิ้งห่างออกไปทุกที
ทันใดนั้นที่ใจกลางของมันก็เหมือนบังเกิดอุโมงค์มิติขนาดเล็กขึ้นมาอย่างไร้ซุ่มเสียง
สิ่งนี้คล้ายกับหลุมดำที่ดูดทุกอย่างที่อยู่รอบๆหมุนเข้าไปรวมกันในศูนย์กลาง
แรงดึงนั้นรู้สึกได้แม้จะอยู่บนฟีนิกส์อีเลเว่นก็ตาม
“ท่าไม้ตายหลุมดำนี่เอง
ดูดแบบไม่สนมิตรศัตรูแบบนี้ ก็เลยให้พวกเราหนีออกมา” อรุณคาดเดาจากสิ่งที่เห็น
แต่จ๊อบบี้ขัดว่าไม่ใช่หรอก
“ตอนดูดมันแค่เริ่มต้น
เฟยหงมีอาวุธคือ ไอเทมเกรดสี่ชื่อไม้เท้าดาราจักร ปกติจะอยู่ในรูปของพัด
ไม้เท้านั่นมีสกิลติดตัวอยู่ ซึ่งจะเรียงบอลแสงออกมาเจ็ดลูกโคจรไปรอบๆเฟยหงคล้ายกับดาว
ลูกบอลนั้นถ้าหมุนไปชนศัตรูก็จะระเบิดทำความเสียหายเวทย์แบบตายตัว
แล้วให้บัพกับฝ่ายเดียวกันรอบๆ รู้สึกบัพจะไม่เหมือนกันตามลูกบอลแต่ละลูกด้วย”
มือขวาของอัลบาทรอสเกริ่นได้ใกล้เคียงกับสิ่งที่อรุณกับอันย่าเห็นก่อนหน้านี้อย่างมาก
ทั้งสองเลยตั้งใจฟังต่อว่า “ถ้าลูกบอลหรือดาวเนี่ย
หมุนไปชนจนหมดเมื่อไหร่ ก็จะผ่านเงื่อนไขให้ใช้ท่าไม้ตาย แอสทรัล ฟินาเล่
(Astral Finale) ได้ฟรีๆ สกิลก็ไม่มีอะไรมาก
มันจะเรียกคลื่นดวงดาวออกมาตามจำนวนบัพทั้งหมดที่เฟยหงใช้ตั้งแต่เริ่มการต่อสู้ แน่นอนว่าความเสียหายก็แรงขึ้นตามจำนวนบัพด้วยที่ใช้ด้วยนะ”
“ระเบิดขนาดนั้น
ยังบอกว่าไม่มีอะไรมากเหรอคะ?” อันย่าหูผึ่ง
ด้านอรุณ
เขากลืนน้ำลายด้วยความสยดสยอง ถ้านายหัวเขียวใช้สกิลไปแปดสิบกว่าครั้ง
ยังไม่รวมครั้งหลังจากนั้นที่มีการบัพระหว่างสู้ด้วย ระเบิดทีละหมื่นเกือบร้อยครั้งเลยนะ!
“ผมต้องมองคลาสผู้ปลุกเสกใหม่ซะแล้ว”
ชายหนุ่มมองไปยังหลุมดำที่เริ่มเรืองแสงสีทองออกมา
ในหัวจินตนาการภาพเฟยหงประกาศใช้สกิลทำลายล้างนี้ด้วยใบหน้าเรียบเฉย
โดยรอบๆตัวมีสสารทั้งหลายในสภาพบิดเบี้ยว โดนดูดวนเวียนไปรอบๆตัว สามารถนึกเสียงหัวหน้ากิลด์หยางหลงได้เลย
“แอสทรัล ฟินาเล่”
หลุมดำขยายตัวออกในชั่วพริบตา
เหมือนมันฉีกขาด ปลดปล่อยพลังงานซึ่งดูดเข้าไปในรูปดาวสีขาวระยิบระยับซึ่งอาบไปด้วยแสงสีทอง
กระจายออกมาเป็นระลอกคลื่นต่อเนื่องกันไม่หยุด ถึงจะไม่มีเสียง แต่พลังทำลายล้างน่ากลัวเหนือจินตนาการเป็นที่ประจักษ์ ดีปเทอเรอร์ แบทเทิลชิป ทั้งสี่ลำของคทูลูถึงกับแหลกเป็นชิ้นๆต่อหน้าต่อตา
1,000,000!
@@@
เรื่องราวหลังจากนั้น
คือบรรยากาศของการเฉลิมฉลองชัยชนะ เฟยหงไม่รู้เอาตัวรอดแบบไหน เจออีกทีก็บอกว่าเพลนชิพมาอยู่บนฟีนิกส์อีเลเว่นตั้งนานแล้ว
เมื่อดูเหมือนเบื้องบนก็เป็นใจด้วยการปล่อยให้แสงแดดจางๆส่องผ่านชั้นเมฆลงมาเป็นครั้งแรก
พายุฝนก็ค่อยๆหายไปเหมือนกับกองทัพคทูลูซึ่งถูกทำลายเกือบสิ้นซาก
โนว่าเป็นคนแรกที่ตะโกนบอกให้ทุกคนฉลอง
เหล่าทหารรับจ้างเดนตายโห่ร้องลั่น แล้วเริ่มแจกจ่ายเบียร์หลายลังวนกินไปรอบๆ ยังไม่ทันเมามายก็เริ่มไม่เกรงใจเจ้าของเรือด้วยการก่อไฟกองใหญ่บนเพื่อไล่ความหนาวจากชุดที่เปียกโชกด้วยน้ำฝน
ด้วยการใช้สารเลือดฟีนิกส์มาราดใส่ถังแล้วจุดไฟ
แน่นอนว่าถ้าเกิดหกขึ้นมา ก็เสี่ยงมากที่จะทำให้เรือไหม้ แต่คนพวกนี้มีเยอะเกินไปจนอัลบาทรอสกับจ๊อบบี้ต้องปล่อยเลยตามเลย
การที่นักสู้จากกิลด์โอไรอ้อนไม่มีใครถูกโอเวอร์คิลเป็นเรื่องอัศจรรย์ทีเดียวในความคิดของอรุณ
เขาจำได้ว่าเห็นการต่อสู้ของคนเหล่านี้เป็นไปอย่างสับสนวุ่นวาย
ในศึกใหญ่ระดับเรดตามปกติย่อมหมายถึงความสูญเสีย
แต่พวกทหารรับจ้างกลับผสานงานกันได้อย่างดี ทั้งที่ปราศจากแม่ทัพหรือโอเปอเรเตอร์ควบคุม
แน่นอนว่าเมื่อเจอศพเพื่อน ใช้รูนชุบชีวิตก็สิ้นเรื่อง
แต่ตะลุมอบนมั่วขนาดนี้ อรุณอยากรู้จริงๆว่าพวกมันแบ่งหน้าที่กันยังไง
“เฟยหง! เอรอน! รับ”
หัวหน้ากิลด์โอไรออนโยนเบียร์มาให้พวกอรุณ
ซึ่งพักกันอยู่สามคนที่กองไฟกองเล็กๆกองหนึ่งตรงหัวเรือ โนว่าทิ้งน้ำหนักลง นั่งตรงข้ามพวกเขาแล้วกระดกเบียร์อีกขวดในมือก่อนจะพบว่ามันว่างเปล่า
เปลวไฟสีเงินถอนใจเบาๆ
ลองถามว่า “ดูใจคอไม่ดีนะ”
“เลเจี้ยนยังไม่จบ ผมก็เลยกังวลนิดหน่อย”
เฟยหงพูดสิ่งเดียวกับที่อรุณคิด “เบอร์มิวด้ายังไม่ตาย
มันอาจจะกลับมาใหม่ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าก็ได้”
“เรดบอสตัวเดียวกับที่อ่าวลมฝนเรอะ
หึ น่ารำคาญจริง” โนว่าแค่ฟังก็หงุดหงิด
ชะเง้อดูช่องโหว่ยาวหลายกิโลเมตรซึ่งเคยเป็นที่ตั้งของซีเกทเมื่อสองชั่วโมงก่อน
กำแพงหินซึ่งหนาพอๆกับความยาวของสนามฟุตบอลถูกทำลายในการโจมตีครั้งเดียว
“ผมประมาทที่เก็บ อาวุธ
ไว้ในซีเกท ความเสียหายเลยสูงกว่าที่ควรจะเป็น ตอนนี้เราได้จุดอ่อนเพิ่มขึ้นมา นั่นคือรูอันเบ้อเริ่ม
ผมกำลังกลัวว่าจากนี้จะป้องกันที่นี่ต่อยังไง
ถ้าเรดบอสตัวอื่นที่ขึ้นบกได้ปรากฏตัว”
โนว่าบีบขวดเปล่าแตกคามือ
ทำซะอันย่าสะดุ้งโหยง
“ช่างสิ! ถ้ามันมาเดี๋ยวพ่อจะต่อยให้เละ”
“ฝากด้วยนะครับ”
เฟยหงส่งเสียงในลำคอเหมือนกลั้นหัวเราะอยู่ ใบหน้าเรียบเฉยนั้นดูมีชีวิตชีวาขึ้นอีกเล็กน้อย
คนหน้าตายทั้งสองมองตากันโดยไม่เอื้อนเอ่ยคำใดอีก
“ผมว่า ผมช่วยเรื่องนี้ได้”
อรุณเสนอตัวหลังจากกระดกเบียร์ไปหนึ่งอึก
ระหว่างเบียร์กับเหล้า เขาเลือกเบียร์ก่อนเสมอ ชายหนุ่มยื่นมันไปให้สาวกระต่ายข้างๆ
แต่เธอปฏิเสธในทันที อรุณจึงดื่มไปอีกหลายอึกก่อนพูดต่อจนจบ “เรดบอสในเกมนี้ถึงจะมีเยอะมาก
แต่ถ้าตัดชอยส์ออกให้เหลือเรดบอสที่มีโอกาสเจอเฉพาะในโซนทะเลล่ะก็
มันก็ไม่กี่ตัวหรอก อีกอย่าง
เหมือนพวกคุณพูดว่าเบอร์มิวด้าเป็นเรดบอสที่บุกตอนอ่าวลมฝน
ดังนั้นก็อนุมานได้ว่ามีสิทธิ์ที่เรดบอสตัวเดิมจากอ่าวลมฝนจะปรากฏตัวซ้ำอีกสูงมาก
ถูกไหมครับ”
“ก็จริงค่ะ
ถ้าหากเราพอจะเดาได้ว่าศัตรูจะเป็นแบบไหนล่ะก็..บางที..”
“บางที
เราอาจวางแผนป้องกันไว้ล่วงหน้าได้ครับ” อรุณต่ออันย่าจนจบ “รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง มันก็ต้องชนะสักครั้งสิ”
“ความคิดดีนะอรุณ แต่เรดบอสในทะเลไม่กี่ตัวเหรอ..ลดความเป็นไปได้เฉพาะในโซนทวีปเหนือด้วย คิดเป็นเลขๆกลมก็สิบตัวเลยนะ
เจ้าพวกนี้ก็อย่างที่รู้ คืออยู่ในทะเลใหญ่
ข้อมูลของพวกมันมีน้อยยิ่งกว่าน้อยซะอีก”
เฟยหงอ้างเหตุผลที่มีน้ำหนักแย้งขึ้นมา
“จะทราบได้ยังไงครับว่าจะสุ่มใช้กลยุทธ์แบบไหนกับทรัพยาการที่เหลืออยู่น้อยนิด”
“ผมรู้ครับ” อรุณบอกอย่างมั่นใจ
“ขอแค่ลิสรายชื่อมาให้ผมได้
ผมจะบอกความสามารถกับรูปแบบการต่อสู้อย่างคร่าวๆของพวกมันเอง”
“เอรอน จ้าวพิภพเหรอ
ผู้นำกิลด์สายล่าบอสในตำนานของไทย กิลด์บลาสเตอร์เมททรี” หัวหน้ากิลด์หยางหลงทวนฉายาของอรุณ
ก่อนหันไปมองโนว่าด้วยแววตาเป็นกระกาย แววตาของมังกรที่เต็มไปด้วยความมาดมั่น
“คิดว่ายังไงครับโนว่า”
เปลวไฟสีเงินพ่นลมหายใจ “เอาไงเอากัน!”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เมื่อเรือฟีนิกส์อีเลเว่นเข้าเทียบท่าตรงปราการลอยน้ำของหยางหลง โคโค่มาร์เก็ท กับ โอไรอ้อน ได้รับการต้อนรับจากผู้รอดชีวิตราวกับวีรบุรุษสงคราม
จนทำท่าว่าจะเกิดการเลี้ยงฉลองขึ้นอีก เฟยหงในฐานะที่นำคนเหล่านี้มาออกรบ
ชายผมเขียวจึงขอความร่วมมือให้มาช่วยกันเก็บกวาดซากเมืองที่ถูกทำลายซะก่อน
อย่างน้อยก็ให้พอเป็นทางสำหรับขนทัพและเสบียงได้บ้าง ด้วยความนับหน้าถือตา พวกผู้เล่นเกือบทั้งหมดจึงตกลงตามนั้น
และกระจายกันออกไปตามประตูมิติเพื่อทำหน้าที่จิตอาสา
ในขณะที่กิลด์โคโค่มาร์เก็ท
พยายามเคลียร์ปากอ่าวด้วยการกู้ซากเรือออกให้พ้นทาง
และแรงงานทหารรับจ้างจากโอไรอ้อนช่วยกันเคลียร์พื้นที่สนามรบบนบกเพื่อสร้างลานกางเต็นท์ใหม่สำหรับเป็นที่อยู่แทนเมืองที่พังไป กิลด์ BM3 ของอรุณซึ่งเหลือแค่เขากับอันย่าสองคนติดตามเฟยหงกับสมาคมมังกรทองไปยังหนึ่งในจุดเซฟของเมือง
โบสถ์
คือจุดเซฟรูปแบบที่พบเห็นมากที่สุดในคัลเลอร์แคลช ผู้เล่นที่เกมโอเวอร์
เมื่อถึงเวลาก็จะมาเกิดใหม่ที่นี่
ซึ่งระยะเวลาของการเกิดใหม่ก็จะนานขึ้นตามระดับนักผจญภัย
ซีเกทมีโบสถ์ทั้งหมดสามแห่ง
ถึงอย่างนั้นก็อาจไม่มากพอที่จะรองรับผู้เล่นหลักหมื่นที่ตายจากสึนามิได้พร้อมๆกัน
ยิ่งสภาพเมืองซึ่งถูกคลื่นยักษ์ทำลายเต็มไปด้วยเศษซากอาคารต่างๆไหลมากองรวมกัน
ไม่สนุกแน่ถ้าเกิดใหม่พร้อมกับคนเป็นหมื่นคนในโบสถ์แคบๆซึ่งถูกสุมด้วยซากขยะจนปิดตาย
โดยเฉพาะชิ้นส่วนของประตูซีเกทขนาดเท่าภูเขาย่อมๆ
ซึ่งทำลายโบสถ์ตรงหน้าอรุณไปครึ่งหนึ่ง และปิดทางเข้าออกอย่างสมบูรณ์
“งานช้างเลยนะคะเนี่ย คุณเฟยใช้สกิลเพลนชิพวาร์ปมันออกไปได้ไหม”
“ถึงวาร์ปไป
ถ้าก้อนนี้มันยังอยู่ในรัศมีเดิม สุดท้ายก็จะถูกวาร์ปกลับมาอยู่ดีครับ
ต้องมีคนไปผลักมันออกไปไกลสิบห้าเมตรตรงปลายทาง ภายเวลาจำกัดน่ะสิ ที่นี่ไม่มีมอนสเตอร์แรงงาน
ผมว่าเราต้องเหนื่อยกันหน่อยล่ะ หามุมเจาะให้ได้ทางออกสักช่องก็ยังดี”
อรุณก็คิดหาวิธีซึ่งดีกว่านี้ไม่ได้เช่นกัน
คงมีแต่ต้องทำลายเข้าไป ชายหนุ่มใช้สกิล เพลอาร์มาเมนท์
เรียกค้อนปอนด์ออกมาถือไว้พร้อมทุบตึกเต็มที่ ‘สถานะเหนื่อยล้าก็เพิ่งหายซะด้วย
สงสัยต้องจัดอีกซักรอบ’
ขณะที่เหล่าผู้เล่นมองหน้าให้กำลังใจกันและกัน
ยังไม่ทันจะเริ่มงาน
ทุกคนก็ตื่นตะลึงเมื่อเห็นมังกรสีขาวตัวหนึ่งร่อนลงมาข้างๆโบสถ์โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
ความยาวจรดหางกว่ายี่สิบเมตรของมัน เมื่อรวมกับที่ปีกกว้างคนรอบๆจึงต้องวิ่งหลบกันอย่างจ้าละหวั่น
“ไดม่อนดราก้อน
มังกรเพชรของทวีปเรดตะวันตก”
อรุณจำแนกสายพันธุ์ของมันจากกรงเล็บ
หนาม และเขี้ยวที่เป็นเพชรสีขาวบริสุทธิ์ มอนสเตอร์ที่หายากตัวนี้มาพร้อมกับเจ้าของผู้ไม่ธรรมดา มันนั่งอยู่บนอานตรงท้ายทอยมังกรซึ่งเป็นส่วนเดียวที่ไม่มีแท่งเพชรแหลมๆยื่นออกมาจากกระดูกสันหลัง
อัศวินมังกรซึ่งใส่เกราะเพชรเลี่ยมทองสีหม่นทั้งตัว
ปลอบสัตว์ร้ายให้สงบลงก่อนจะกระโดดลงมายืนกลางฝูงชนอย่างสง่างาม
ที่สำคัญคือมันจงใจเดินตรงเข้ามาหาอรุณโดยเฉพาะ
“อัศวินเกราะทองของมิสโกอิ้ง
ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ คุณเฟยคะ?” อันย่าพยายามถามหัวหน้ากิลด์หยางหลง
แต่เฟยก็ไม่รู้เช่นกันว่าทำไมฝ่ายนั้นถึงแสดงตัวอย่างกะทันหัน
มังกรหนุ่มเรียกไม้เท้าดาราจักรซึ่งในรูปพัดออกมาเตรียมพร้อมต่อสู้
เดินมาขวางอัศวินมังกรไว้
“ไม่เป็นไรคุณเฟย”
“อรุณ
พวกนี้เป็นตัวอันตราย..”
“เชื่อผมสิคุณเฟย เขาไม่ได้มาร้ายหรอก” ชายหนุ่มยิ้มตอบชายผมเขียว ท่ามกลางความสับสนของผู้ชมเหตุการณ์ โดยเฉพาะเฟยหงเอง มังกรหนุ่มเห็นอย่างนั้นถึงจะเคลือบแคลงแต่ก็ยอมให้อรุณเดินไปหาผู้มาใหม่คนนี้
“เอรอน จ้าวพิภพ
หัวหน้ากิลด์บีเอ็มทรี” เสียงทุ้มใหญ่ดังลอดออกมาจากหมวกเกราะ
เมื่ออัศวินมังกรหยุดอยู่ตรงหน้าอรุณเพียงไม่กี่ก้าว
ฝ่ายอรุณก็ขานชื่อมันกลับเช่นกันทั้งที่ยังไม่ตรวจสอบข้อมูลหรือเห็นหน้ามันด้วยซ้ำ
‘หมอนี่เหรอ
ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบหรอก’ เขานึกแบบนั้นพร้อมกับยิ้มมุมปาก
“นักรบอมตะ เอบีซี”
“ฉายาเก่า เฮ่อ
นึกถึงวันเก่าๆอีกจนได้” อัศวินมังกรพูดกับตัวเอง ก่อนจะถอดหมวกเกราะเก็บเข้าช่องเก็บของอย่างระมัดระวัง
เผยให้เห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มของชายหน้าเหลี่ยมคนหนึ่งซึ่งไว้ผมสกินเฮด มันทำให้อรุณดีใจเหมือนได้กลับไปเล่นสุนกแบบเด็กๆอีกครั้ง
“นี่กี่ปีแล้ววะ
คิดถึงมึงว่ะเพื่อน”
“เออ
คิดถึงเหมือนกันเว้ย ไอ้เอ”
ว่าแล้วอรุณกับอัศวินมังกร หรือ นักรับอมตะเอบีซี ผู้เลื่องลือว่าไม่เคยตายในสนามรบแม้แต่ครั้งเดียวก็ตรงเข้าสวมกอดกันอย่างลูกผู้ชาย โดยไม่สนคนรอบข้างที่อ้าปากค้างจนแมลงวันเข้าไปทำรังได้ทั้งฝูงแม้แต่น้อย พริบตานั้นจากความเงียบก็เปลี่ยนเป็นเสียงพูดคุยต่างๆนาดังกระฉ่อนไปทั้งซีเกท
หนึ่งในเสียงอื้ออึงที่ว่านั้นคืออันย่า
ที่ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เธอพูดตะกุกตะกักยิ่งกว่าณดีซะอีก “อะ อะไรกันคะ อรุณ
กับ นักรบอมตะ ปะ เป็น เป็นเพื่อนกันงั้นเหรอออ”
“อ้าวอันย่า ของมันแน่อยู่แล้วครับ!”
อรุณหันมาตอบหญิงสาวอย่างรวดเร็ว เขาย้อนความให้เธอด้วยความตื่นเต้น
“ตอนเราไปตั้งกิลด์ก็ได้ยินที่เฟอร์น่าเล่านี่ พวกเดียวกันทั้งนั้นแหละ
บีเอ็มทรีด้วยกัน รุ่นเก่ากับรุ่นใหม่ มาสิครับ เดี่ยวแนะนำให้รู้จัก”
“ยะ อย่างนั้นเหรอคะ”
เอบีซีตบไหล่อรุณทีหนึ่ง
พร้อมกับหัวเราะไปด้วย มันหันไปหาเฟยหงที่นิ่งราวกับรูปปั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง
แววตาแสดงความเป็นศัตรูอยู่เป็นนัย “หัวหน้ากิลด์หยางหลง
ผมได้รับหน้าที่ให้มาเชิญคุณไปร่วมการประชุม
กิลด์ใหญ่ทั้งเก้ามีเรื่องฉุกเฉินที่ต้องหารือกัน นั่งมังกรของผมไปเลย จะได้เร็วๆนะครับ”
“ไม่เห็นเหรอว่าตอนมีงานสำคัญต้องทำ ผมต้องกู้จุดเซพให้เร็วที่สุด”
“..มิสโกอิ้งอยากคุยกับคุณเป็นพิเศษ
คงไม่อยากให้หัวหน้าผมรอหรอกนะ”
“ชิ!” เป็นครั้งแรกที่เฟยหงสบถย่างหัวเสียให้อรุณเห็น มังกรหนุ่มเก็บพัด บรรยากาศตึงเครียดแบบแปลกๆทำให้อรุณไม่รู้ว่าสมควรจะยิ้มร่าด้วยความดีใจต่อไปดีไหม
ไดม่อนดราก้อนก้มหมอบให้เฟยหงขึ้นไปนั่งบนอานแล้ว
อานนี้เป็นเบาะสองแถวซึ่งให้คนนั่งได้ประมาณสี่คน
รอยยิ้มปรากฏบนหน้าของนักรบอมตะอีกครั้ง เมื่อมันหันมาเชิญอรุณเป็นคนที่สอง
“มาด้วยกันมา! พาสาวหูกระต่ายสมาชิกใหม่ไปด้วย
คนอื่นๆต้องดีใจแน่ที่ได้เห็นมึง หัวหน้ากิลด์ทั้งหมดต้องอยากฟังเรื่องจากปากคนอยู่ในเหตุการณ์อยู่แล้ว”
“โดยเฉพาะวาว”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีตอนสิ้นเดือนครับ ขอบคุณที่ติดตามทั้งที่อัพช้ามาก สเกลพลัง ep นี้สูงขึ้นเวอร์ๆกว่าทุกๆตอน ส่วนหนึ่งมาจากคอมโบของเฟยหงครับ ซึ่งตรงนี้แหละที่ผมกังวล
ข้อมูลท่า Starfield ของเฟยหง กับคอมโบวนบัพ ผมไม่แน่ใจว่าสื่อให้พวกคุณเข้าใจได้รึเปล่า ถ้าอ่านแล้วงงคอมเมนท์บอกได้เลยนะครับ จะได้ลองเอาไปปรับแก้ดูในตอนต่อๆไป
ความคิดเห็น