ฟาเรนจิก้า สถาบันมือปราบ (ปิดเรื่อง รีไรท์)

ลำดับตอนที่ #7 : เริ่มบททดสอบsurvival

               '' เอาล่ะคงได้กลุ่มกันครบแล้วสินะครับ ''
               เสียงของประะธานนักเรียนดังขึ้นอีกครั้งหลังเงียบหายไปร่วมสิบนาที

               " โอเคงั้นผมจะอธิบายจะอธิบายวิธีทดสอบขั้นต่อไปเดี๋ยวนี้ "

               ไหนดูซิมันโหดยังไงของมัน เอริสคิดขณะนั่งเงียบไม่แพ้คนอื่นๆ

              " เราจะให้กลุ่มแต่ละกลุ่มต่อสู้กันเพื่อแย่งบัตรผ่านแบบนี้ "

              แล้วประธานนักเรียนก็ชูบัตรผ่านซึ่งดูเหมือนแผ่นหินซะมากกว่าขึ้นให้ทุกๆคนเห็นมันสลักสีทองคำว่า ฟาเรนจิก้า เอาไว้  นั่นเรียกเสียงฮือฮาได้ไม่น้อยเลย


              " เราจะใช้คาถาย้ายที่(Teleport)ย้ายผู้สมัครทั้งหมดไว้ในเขตที่เราจัดเอาไว้ที่นั่นทุกๆกลุ่ม จะได้บัตรนี้คนละใบโดยเมื่อเจอกับอีกกลุ่มเราจะสามารถทำการแย่งชิงบัตรนี้ด้วยวิธีใดก็ได้ไม่ว่าด้วยกำลังหรือสันติ กลุ่มที่มีบัตรผ่านครบสองใบ จนครบเวลาที่เรากำหนดไว้กลุ่มนั้นจะผ่านการทดสอบยกกลุ่มไปเลย "

               ประธานนักเรียนร่ายยาวเป็นฉากๆ



              " อ๊ะลืมบอกไป ถ้าเกิดการบาดเจ็บถึงชีวิตขึ้นมาหน่วยพยาบาลของเราจะเข้าไปวาร์ปคนคนนั้นออกจากการทดสอบทันที เอาล่ะอยากถามอะไรเพิ่มเติมมั้ย "

             " ถ้าเกิดทีมของผมผ่านการทดสอบ แล้วผมบาดเจ็บรักษาตัวอยู่กับหน่วยพาบาล ผมจะผ่านการทดสอบมั้ยครับ " เสียงของคนคนหนึ่งตะโกนถามขึ้นพร้อมยกมือ

             " เป็นคำถามที่ดีไอ้น้อง ถ้าในกรณีแบบนี้เราจะอนุมัติให้ผ่านการทดสอบได้เลย "

             " อะ จริงเหรอครับ / จริงดิวะ / แจ่มเลยงานนี้ " คนที่ถามอุทานอย่างดีใจ คนอื่นๆก็เช่นกัน



                                      สรุปขอแค่คนในกลุ่มถือตั๋วแล้วรอดไปได้จนจบก็ผ่านแล้วสินะ  เอริสคิดไตร่ตรองเห็นทีต้องใช้บริการเจ๊แมรี่แล้วล่ะมั้ง

             " เราจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ยแอน " เจนถามเพื่อนผมสั้นด้วยเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน

             " ไม่ต้องห่วงน่ายัยเบ๊อะมีฉันอยู่ด้วยตั้งคนนึง "แอนปลอบเพื่อนสาวพร้อมโอบเธอมากอดๆเอาไว้ " ไม่ต้องกลัวนะๆ ''   เธอกล่าวพร้อมตบไหล่เพื่อนสาวเบาๆ

             "  ไม่ต้องห่วงหรอกพวกเธอน่ะมีท่านลูซคนนี้อยู่ทั้งคน รับรองว่า.... "

             " รับรองได้กลับมาไม่ครบ32เลยใช่มั้ยหละ "  แมรี่พูดขัดลูซเอาไว้อีกครั้ง

             " แหมนี่ถ้าไม่เป็นผู้หญิง พ่อซัดปลิวไปแล้วนะเนี่ย " ลูซพูดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย

             " วิ่งตามชั้นให้ทันค่อยมาคุยเถอะย่ะ "

             " แหม่ แข่งกับผมตอนกลางคืนมั้ยครับเจ๊ "

             " ทำไมสองคนนี้มันทะเลาะกันดีจังว้า "  เอริสที่นั่งอยู่ข้างๆเอ่ยอย่างเอือมระอา



             " เอาล่ะทุกคนจับมือคนในกลุ่มตัวเองเอาไว้ให้ดีนะครับ " ประธานนักเรียนกล่าวขึ้น กลุ่มต่างๆก็ทำตามโดยว่าง่า่ยแม้บางคนยังสงสัยอยู่รวมทั้งกลุ่มของเอริสด้วย


             " การทดสอบ...เริ่มได้ "  ประธานนักเรียนประกาศก่อนเขาจะวาดมือร่ายวงแหวนเวทย์ขนาดใหญ่ลงบนพื้นซึ่งดูดพวกผู้สมัครทุกคนลงไปอย่างรวดเร็ว

             '' โชคดีนะทุกคน '' ประธานนักเรียนกล่าวลา นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่เอริสได้ยินก่อนที่กลุ่มของเขาและกลุ่มอื่นๆซึ่งเกาะกันไว้แน่นถูกดูดเข้าไปในอุโมงสีฟ้าอันทอดยาว


             กรี๊ดดดด!!!  เหวอ!! เฮ้ยมือจะหลุดแล้ว! 


                 เสียงต่างๆมากมายดังระงมไปทั่วอุโมงค์ เอริสตอนนี้ได้แต่จับมือไว้กับลูซและแมรี่จนแน่น ซึ่งเขาสังเกตุเห็นว่าขณะนี้ลูซกำลังส่องก.ก.น ของกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่ถูกดูดข้ามหัวพวกเขาไป และแอนก็กำลังกอดเจนเอาไว้แน่นไม่ให้ลอยไปไหน


               " เย็นดีจังวุ้ย "  เอริสเปรยขึ้นเมื่อรู้สึกถึงลมเย็นๆที่เข้ามาปะทะ แน่นอนเพราะขณะนี้เค้ามาโผล่ที่กลางอากาศเหนือเกาะแห่งหนึ่งเป็นความสูง 20 เมตร!!!


              " แว๊กกก จะร่วงแล้วคร้าบบบบ "

               แหกปากลั่นขณะกลุ่มของเขาร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าซึ่งเขาสังเกตุว่า มีบัตรหินใบหนึ่งพุ่งตามพวกเขามาด้วย มันน่าจะเป็นบัตรผ่านซึ่งแมรี่คว้ามันไว้ด้วยความเร็วน่าเหลือเชื่อตามแบบฉบับชาวเลฟ


        เหวอ! โครมม !!!

             เสียงเอริสตกลงมากระทบยอดไม้ดังสนั่นและเขาก็ร่วงลงไปตามแนวแมกไม้

              " ไม่ยอมหรอกเฟ้ย "  เอริสกล่าวก่อนหยิบดาบเล่มหนึ่งในกระเป๋าออกมาแล้วแทงไปที่ลำต้นขอต้นไม้ต้นหนึ่งหวังจะเกาะไว้


        ปึก! เฮ้ยลืมถอดฝัก!!  

                ใช่แล้ว เอริสเอาดาบแทงต้นไม้ทั้งฝักอย่างนั้น แน่นอนมันแทงไม่เข้าและเขาก็ร่วงลงไปอีกครั้ง


                ม่ายยยยย  เอริสแหกปากลั่นก่อนหลับตารับชะตากรรม แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีอะไรมาดึงเขาไว้พอดิบพอดีเมื่อเขาลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเป็นลูซนั่นเอง หนุ่มชาวเคอสคว้าเถาวัลย์ไว้ได้และโหนมาช่วยเขาไว้

                 " บอกแล้วมีท่านลูซอยู่ทั้งคน "

                 " ลูซไอ้เพื่อนยาก! " เอริสตะโกนเรียกเพื่อนอย่างดีใจ

                  คว๊ากกกก  ยินดีได้ไม่นานเถาวัลย์ก็ขาดลงพาทั้งสองหนุ่มลงพื้นไปจนได้ พร้อมเสียงตุบตับสองครั้งของคนสองคน

                 " อ่ะ โทษทีเพื่อน ดันไปเอาเถาเล็กๆมา  อูย "

                " อูยไม่เป็นไรๆ รอดก็บุญละ " เอริสกล่าวโอดครวนกับเพื่อนที่ทับเขาอยู่ โชคดีที่ตกมาไม่สูงมาก แค่สามเมตรเอง !


               " เชอะได้แค่นี้เองเหรอนายหงอก "เป็้นแมรี่นั่นเองเธอเดินมาพร้อมเจนและแอน ซึ่งดูเหมือนทั้งสามสาวจะไม่บาดเจ็บอะไรมากมายนัก

               " นี่คนเค้าก็มีชื่อนะยัยสีชมพู เรียกให้ดีๆหน่อย "

               " ว่าใครสีชมพูฮะนายหงอก "

               เอาอีกแล้วสองคนนี้ เอริสคิดก่อนลุกขึ้นยืนโดยเอาดาบประคองอย่างลำบากลำบน

               " นี่ๆเหมือนว่าจะเริ่มสู้กันแล้วแหละ "  เสียงห้าวๆของแอนดังขึ้นเรียกสติของคนในกลุ่ม ใช่แล้วเอริสก็รับรู้ได้ เพราะเขาได้ยินเสียงตูมตามดังไปทั่วบริเวณนี้


              " โอเคงั้นพวกเราก็เริ่มกันเลยเถอะ "

              "  อื้อ " ทุกๆคนตอบรับแมรี่โดยพร้อมเพรียงก่อนที่จะมุ่งหน้าไปเพื่อหาบัตรผ่านอีกใบในป่าอันแสนรกรุงรังแห่งนี้....