ฟาเรนจิก้า สถาบันมือปราบ (ปิดเรื่อง รีไรท์)

ลำดับตอนที่ #3 : ซิ่งสู่ฟาเรนจิก้า

       ว่าไงนะ เที่ยวที่จะไปฟาเรนจิก้า ตั๋วขายเกลี้ยงเลยเหรอ !!!



            " ก็ใช่นะสิครับ จะให้ผมย้ำอีกกี่รอบเนี่ย บอกว่าหมดแล้วๆ " พนักงานขายตั๋วตอบอย่าง เหนื่อยหน่าย กับ ชายวัยกลางคนตรงหน้า


            " โธ่เอ๊ย รีบมาขนาดนี้ก็ยังไม่ทันเหรอเนี่ย " ชายคนนั้นสบถออกมาอย่างหัวเสีย บนใบหน้าปรากฏความเครียดผสมโมโหอย่างชัดเจน

            " โธ่คุณ โรงเรียนใหญ่นั่นดังจะตายไป ไม่แปลกหรอกที่คนจะไปสมัครสอบเยอะแบบนี้ "

 
            " เช็คอีกซักรอบก่อนได้มั้ย ขอเถอะนะ " ชายกลางคนอ้อนวอน

            " ก็ได้ครับก็ได้ เดี๋ยวผมจะลองเช็คอีกทีนึง รอซักครู่นะครับ "

            " ขอบคุณมากครับ ผมจะไปรออยู่ทางนู้นนะ "  เขาขอบคุณพนักงานก่อนที่จะเดิน ไปยังส่วนของที่นั่งที่ยาวเรียงราย  ซึ่งขณะนี้ มีเด็กวัยรุ่นสองคนตีกันอยู่เป็นพัลวัน



            เป็นเอริสกับแมรี่นั่นเอง เอริสเมื่อเห็นพ่อของเขาเดินมาก็หยุดทะเลาะชั่วขณะ แมรี่เห็นเป็นโอกาส เลยจัดการเตะผ่าหมากเอริส แบบเต็มๆ ทำให้เด็กหนุ่มลงไปกุมเป้าอยู่กับพื้นด้วยหน้าตา เหยเก

            " แน่จริงอย่าเล่นที่เผลอสิยัยบ้า " คนที่โดนเตะค่อยๆลุกขึ้นมาด้วยท่าทางจุกแบบสุดๆ

            " ทีใครทีมันย่ะ " แมรี่ตอบด้วยรอยยิ้มขณะชื่นชมผลงานของตัวเอง ก่อนที่จะหันไปหาชายผมสีน้ำเงินปนขาวเป็นหย่อมๆ ซึ่งเดินมาอย่างอดหัวเราะไม่ได้

            " บัตรขายเกลี้ยงเลยล่ะแมรี่ ลุงว่าเราคงไม่ทันแน่ๆเลย " พ่อของเอริสบอกกับแมรี่


            " แบบนี้ก็แย่สิพ่อ ทำไงกันดีล่ะทีนี้ " เอริสพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวัง

            " ก็เพราะแกนั่นเเหละ ดันแวะชมนกชมไม้อยู่ได้ กว่าจะถึงสถานี เกือบครึ่งชั่วโมง"
  
            "  ใช่เลยค่ะลุงอดัม หนอนี่เอาแต่ชมวิิวซะจนเราพลอยช้าไปด้วย "

            " โอเคคร้าบๆๆ ผมผิดไปแล้ว เลิกรุมกันแบบนี้ซักทีได้มั้ยเนี่ย "



             " คุณคะๆ " หญิงสาวชาวเอลฟ์คนหนึ่งกล่าวเรียก อดัม หรือพ่อของเอริสนั่นเอง เสียงนั้นหยุดการปะทะคารมของคนทั้งสามเอาไว้ อดัมหันมาตามเสียงนั้นด้วยความหวังแบบสุดๆ เธอเป็นลูกน้องของคนขายตั๋วเมื่อกี้นี้


             " หาได้แล้วเหรอครับ " อดัมถามพนักงานสาวคนนั้นอย่างระทึก

             " ใช่ค่ะ ตามดิฉันมาทางนี้เลย "  พนักงานสาวปรายมือที่ขาวเนียนไปทาง ลานพาหนะ พร้อมเดินนำพวกเอริสไป


             " เอ้าเด็กๆ ตามมาเร็วเข้า " อดัมเรียกให้ด็กทั้งสอง ก่อนที่จะตามพนักงานคนนั้นไปโดยมีเด็กทั้งสองแบกเป้ของตนเดินตามหลังไปต้อยๆ


     เมื่อมาถึงบริเวณลานพาหนะ ทั้ง3ก็ถึงกับอึ้งกิมกี่ และกล่าวออกมาแทบพร้อมๆกัน

             " หมดกันความฝันของตู "

             " ลุงอดัมคะเราจะไปรอดมั้ยเนี่ย "

             " เอ่อ แน่ใจเหรอครับว่าเป็นไอ้นี่น่ะ "

             " ขอโทษจริงๆนะคะ เหลือแต่ไอ้นี่แล้ว "


             สิ่งที่อยู่หน้าพวกเค้าคือ รถเทียมม้าคันเก่าๆคันหนึ่งที่จะพังแหล่มิพังแหล่ ซึ่งสิ่งที่เทียมอยู่ไม่ใช่ม้า แต่เป็นนกขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง รูปร่างของมันเหมือนนกกระจอกเทศแต่ขนาดของส่วนต่างๆใหญ่กว่าเท่าตัวหนึ่ง หัวเหมือนเป็ดที่มีสีสันฉูดฉาดส่ายไปมา คนทั่วไปเรียกมันว่า นกรัมเบิร์ด

              นกรัมเบิร์ดนั้นเป็นนกที่ขึ้นชื่อมากในเรื่องพละกำลังมันสามารถแบกของที่หนักเอามากๆไว้บนหลังมันได้ร่วมร้อยกิโลพร้อมวิ่งด้วยความเร็วสูงไปด้วย แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น นกรัมเบิร์ดที่แก่แล้วนั้น ความเร็วของมันเด็กประถมยังตามทัน แถมตัวที่เทียบเกวียนอยู่ยังแก่สุดๆเลยอีกด้วย

           " เอาก็เอาวะ " อดัมจ่ายเงินพนักงานอย่างรวดเร็วพร้อมลากเด็กทั้งสองขึ้นไปนั่ง แล้วสั่งให้มันเคลื่อนที่ไป ซึ่งแน่นอนช้าสุดๆไปเลย

           " จะไหวเรอะพ่อ นกแก่ขนาดนี้ ให้ผมวิ่งยังเร็วซะกว่าเลย " 

           " พ่อมีวิธีของพ่อน่า ดูนี่ซะ " พ่อของเอริสบ่นพึมพำบางอย่างก่อนจะเกิดประจุไฟฟ้าขึ้นมาที่มือซ้าย ก่อนที่จะนำไปแตะที่หลังของรัมเบิร์ดเฒ่า มันทำให้เกิดผลอันน่าตกใจ


           แคว่กกก !!!

           รัมเบิร์ดแหกปากร้องดังลั่นก่อนจะวิ่งพารถเทียมของเขาไปด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ เกินกว่าจะคาดคิด

             " เห้ย พ่อทำได้ไงเนี่ย! " เอริสถามอย่างตกตะลึงขณะจับที่นั่งไว้ เพราะเขาเกือบปลิวตกรถเทียมแล้ว

            " จริงด้วยทำไมหนูคิดไม่ถึงนะ คาถาสายฟ้าของตระกูลบลูสกาย" แมรี่อุทานออกมา
               
            " พ่อตระกูลเราทำอะไรแบบนี้ได้้ด้วยเหรอเนี่ย " เอริสถามด้วยความงงสุดๆ

           " ได้สิไอ้ลูกเลิฟ ตั้งแต่เล็กมาๆพ่อไม่เคยบอกแกเลยสินะ ตระกูลของเรามีต้นตระกูลเป็นจอมเวทย์สายฟ้าในอดีต พวกเราทุกรุ่นเลยใช้คาถาสายฟ้าได้โดยกำเนิด  เมื่อกี้พ่อใช้สายฟ้ากระตุ้นกล้ามเนื้อของนกตัวนี้ เจ๋งใช่มั้ยล่ะ 555555"

           " จริงเหรอพ่อสอนผมบ้างดิ " เอริสอ้อนวอน

           " แกสมัครที่ฟาเรนจิก้าได้เดี๋ยวเค้าก็สอนเเกเองแหละ ไอ้ลูกหมาเอ๊ย "


           แล้วทั้งหมดก็พุ่งไปบนรถเทียมรัมเบิร์ดด้วยความเร็วสูงสู่ฟาเรนจิก้า