คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ACT 1 / 0 - จินตนาการของเซรอส
“ผมจะขอใช้โอกาสสุดวิเศษที่คุณออกสื่อเป็นครั้งแรก ในฐานะผู้สร้างความสำเร็จอันเป็นปรากฏการณ์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา มีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรจะมาแชร์เป็นวิทยาทานกับพวกเราบ้างไหมครับ”
“ไม่เลย นอกจากเอาแบงค์พันเช็ดตูดเพราะทิชชู่หมด ที่ผ่านมาผมไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษทั้งนั้น”
“ไม่เอาน่าคุณฌอน” พิธีกรชื่อดังนิ่งอึ้งไปชั่วอึดใจก่อนยิ้มเฝื่อนตามมารยาท “คุณและเพื่อนอีกสี่คน เป็นถึงผู้บุกเบิกยุคใหม่แห่งการเล่นเกมอาชีพเลยนะครับ ไปถามคนที่ไหนก็รู้ ตั้งแต่ก่อนจะเริ่มโปรเจคนี้ขึ้นมา คุณก็เป็นเศรษฐีแถวหน้าของโลกอยู่แล้ว อย่าว่าแต่ในไทยเลย ความเป็นมาเป็นไปในการพัฒนา [เซรอส แฟนตาซี] นั้นเป็นสิ่งสุดยอดแบบไหนหรือ
ขึ้นชื่อว่าเกมออนไลน์โลกเสมือนจริง การจะสร้างคอนเทนต์ใหม่ ๆ ทีมีคุณภาพสูงขึ้นมานั้นใช้ระยะเวลายาวนานมากเลยทีเดียว แต่หากเทียบกับคู่แข่งอื่น ๆ ในตลาดแล้ว นอกจากชื่อเสียงเรื่องความยาก เกมของคุณโด่งดังจากการอัพเดทที่รวดเร็วจนน่าตกใจ รักษามาตรฐานความแตกต่าง และประสบการณ์การเล่นที่สดใหม่ไว้อยู่เสมอ แล้วมันจะไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษได้ยังไงล่ะครับ
เทคโนโลยีที่คุณใช้ขับเคลื่อนเซรอส แฟนตาซี มันคืออะไรกันแน่
แขกรับเชิญ VIP ยกมุมปากกรุ้มกริ่ม “ด้วยความสัตย์จริง พวกผมห้าคน นอกจากให้เงินรางวัลผู้เล่นที่ชนะความท้าทายของเซรอส ไม่ได้ทำอะไรพิเศษ ไม่มีเคล็ดลับ ตลอดเก้าปีกับสิบเดือน เซรอส ขับเคลื่อนตัวมันเอง”
“หมายความว่ายังไง”
“สิ่งที่ผมออกทุนสร้าง”ชายวัยกลางคนกลั้วหัวเราะ “หึๆๆ มันไม่ใช่เกม แต่เป็นปัญญาประดิษฐ์ยังไงเล่า!”
ประกาศดังก้องเช่นนั้นเขาก็ลุกยืนอย่างช้า ๆ กลางห้องส่ง โดยที่พิธีกรและทีมงานต่างพากันหุบปากเงียบโดยอัตโนมัติ กล้องและแสงไฟทั้งหมดโฟกัสมาที่จุดเดียว ทั้งเส้นสาย เงินทุนและความน่าเชื่อถือที่ผ่านมาของคณะผู้จัดทั้งหมด เหนื่อยสายตัวแทบขาดถึงเพียงไหน กว่าจะคว้าตัวชายคนนี้มาได้ ทั้งหมดจะไม่ปล่อยให้โอกาสวิเศษสุดนี้หลุดลอนเป็นอันขาด พวกเขาอาจจะได้บันทึกเหตุการณ์สำคัญเหตุการณ์หนึ่งก็ได้
ฌอน มองตรงมายังผู้ชมการถ่ายทอดสด สิ่งที่ทุกคนเห็นไม่ใช่สายตาของชายเจนโลก แต่เป็นเด็กหนุ่มช่างฝัน ผู้ไม่อาจถูกข่มความทะเยอทะยานอันร้อนแรงลงได้เลย แม้สั่งสมริ้วรอยประสบการณ์บนใบหน้าเอาไว้มากแล้ว
“เซรอส คือสุดยอดปัญญาประดิษฐ์ ซึ่งถูกสร้างขึ้นมาเพื่อภารกิจเพียงอย่างเดียว คือสร้างโลกแห่งความท้าทายขึ้นมาตามความประสงค์ของพวกผมทั้งห้า ขณะที่คุณกำลังฟังผมอยู่นี้ เซรอสก็ยังคงปฏิบัติงานของมันอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย พวกผมไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษทั้งนั้น โลกของเกมทั้งหมด กำเนิด และขับเคลื่อนจากจินตนาการของตัวเซรอส ดินแดนแห่งความท้าทายไร้ที่สิ้นสุด”
“นี่แหละคือเบื้องหลังที่แท้จริงของ เซรอส แฟนตาซี!” (XEROS’s Fantasy)
“จะบอกว่าพวกคุณปล่อย AI เป็นผู้ควบคุมโลกเสมือนอย่างนั้นเหรอ”
“บ้าบิ่นชะมัด…”
“ถ้าผิดพลาดขึ้นมา ก็ยื่นมือไปแก้ไม่ได้เลยไม่ใช่หรือไง…”
“แบบนั้นถึงได้สุดยอดไงล่ะ ความท้าทายที่ไม่อาจคาดเดาได้!” ฌอน กางแขนเปล่งเสียงดัง อ้ารับคำปรามาศมากมายเหล่านั้นไว้ดั่งคำชม “และตอนนี้ มันก็เริ่มเตรียมการคำสั่งล่าสุดเสร็จแล้ว แน่นอนว่าผลลัพธ์จะออกมาแบบไหน แม้แต่ฟ้าเบื้องบนก็ไม่มีทางรู้ได้”
“สองเดือนข้างหน้า พวกผมและเพื่อนสี่คน เราจะจัดปาร์ตี้ฉลองครอบรอบสิบปีของเซรอสแฟนตาซี โดยมี คุณ คุณ และคุณ! การแข่งขันเพื่อข้ามผ่านความท้าทายครั้งใหญ่ที่สุดที่เคยมีมา และทีมของผู้ชนะ---
จะได้รับเงินรางวัลหนึ่งร้อยล้านบาท และจารึกชื่อเอาไว้ในโลกของเซรอสตลอดไป!”
(II)
PAUSE
“เฮ้ย! กวิน ถึงไคลแมกซ์แล้วจะหยุดเพื่อ?”
“ฟังลุงแกมาขนาดนี้ ใครบ้าจี้ไปเล่น ก็ไปเช็คสมองเหอะ..” ชายหนุ่มโยนแท็บเล็ตคืนเพื่อนแว่นที่ย่อตัวรับของรักของหวงของมันแทบไม่ทัน
“มึงนั่นแหละต้องไปเช็คสมอง เงินร้อยล้านนะเว้ยไอ้เวร ร้อยล้าน!” เพื่อนอ้วนแย้งลั่น แต่ก็ไม่อาจทำให้คนตัวสูงที่สุดในกลุ่มเลิกถอนใจยาวอย่างรำคาญใจได้เลย กวินเสยผมยาวเรีบแปล้กลับไปด้านหลัง หรี่ตาเอ่ยเสียงขุ่น
“ทีม ที่ชนะได้ร้อยล้าน มากคนก็มากเรื่อง คิดแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว ฉันขอบายว่ะ ถูกหวยรางวัลที่หนึ่งยังเข้าท่ากว่า ไอ้เกมนรกนี่ มันขึ้นชื่อว่าโคตรยากไม่ใช่เหรอ ผู้เล่นหน้าใหม่อย่างเราจะมีปัญญาอะไรไปสู้กับพวกมือเก๋าที่เล่นมาเกือบสิบปี”
“ทำไมพูดอย่างน้าน--” เพื่อนอ้วนย่นคิ้ว “อย่างน้อยก็รู้ใช่ไหมว่า เค้าฮิตเล่นเซรอสไว้หารายได้เสริมกัน แค่เราผ่านชาเลนจ์ในเกมที่ไม่ยากมากก็ได้เงินค่าข้าวเกือบทั้งเดือนแล้วนะเว้ย ไม่สนเหรอ เผลอ ๆ นะ รอบนี้ ต่อให้ไม่ได้ที่หนึ่ง แข่งได้อันดับกลาง ๆ อาจมีเงินเก็บหลายแสนตั้งแต่ยังเรียนไม่จบเชียวนะ”
“โทษที ที่บ้านไม่มีปัญหาการเงิน”
ไอ้ยินเช่นนั้น เพื่อนแว่นถึงกับต้องเอาแท็บเล็ตก่ายหน้าผาก “เอ็งนี่ก็ปากปีจอไม่เปลี่ยนเลยนะไอ้วิน ไอ้ชายมันยิ่ง...อ้าว ชายมันไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ นี่ก็พอกัน หายไปไหนเงียบกริบ ไม่บอกไม่กล่าว”
“เปิดดูไปครึ่งคลิป มันก็แว้นไปทำงานพิเศษแล้ว เห็นพวกมึงจริงจังกัน มันคงไม่อยากขัดจังหวะ” กวินถอนหายใจ “เอาเป็นว่า ถึงพวกแกจะพยายามชักแม่น้ำทั้งห้าไปก็ไม่มีความหมาย เรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ไว้ชวนชายมันเถอะ เปลี่ยนเรื่องคุย เปลี่ยน ๆๆ”
“ร้องเกะฉลองสอบเสร็จกัน”
“ขี้เกียจร้องว่ะ ไม่ว่างด้วย” กวินปฏิเสธทันควัน ล้วงกระเป๋าดูเวลาในมือถือ
“งั้นฉลองหมูกระทะ”
“บอกไม่ว่าง…”
“โว๊ะ นั่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา” เพื่อนอ้วนชักเหลืออด ทำให้กวินที่ยังอ่านบรรยากาศได้ต้องเหลือบกลับมามอง “ทั้งปีชาติไม่เห็นมึงจะมีธุระอะไร ต้องการอะไรกันแน่เนี่ย ห้ามใช้คำตอบประจำด้วยนะว่าขี้เกียจ”
“เออ ยอมรับว่าขี้เกียจบอกพวกแกตอนเช้า เย็นนี้พี่ฉันนัดธุระสำคัญเอาไว้ เดี่ยวจะมารับแล้วเนี่ย”
“เดี๋ยว พี่..” เพื่อนอ้วนอยู่ ๆ น้ำเสียงก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ หันไปสบตากับเพื่อนแว่น “แสดงว่า เราจะได้เจอกับคน ๆ นั้นงั้นเหรอ”
ยังไม่ทันขาดคำ รถสปอร์ตสีแดงสดก็พุ่งฉิวมาจอดหน้าตึกเรียนของคณะ ชายหนุ่มร่างสูงเหมือนกวินเปิดประตูเดินออกมาด้วยท่าทางกระฉับกระเฉง และพอเห็นกวิน ทางนั้นก็ยิ้มแฉ่งโบกมือเรียก ซึ่งกวินก็เข้าใจความหมายของพี่ชายเป็นอย่างดี รีบบอกลาเพื่อนแล้วพุ่งเต็มสปีดเข้าไปนั่งเก้าอี้ข้างคนขับทันที
เพราะแม้จะสวมแว่นตาดำปกปิดตัวตน ก็ไม่มีทางที่ในหมู่คนรุ่นใหม่โดยเฉพาะนักศึกษามหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นลูกค้าหลักของเกมออนไลน์โลกเสมือนจะไม่รู้จัก กฤษณะ พิชิตธงชัย หรือ กริม เจ้าของสโมสรอีสปอร์ต กริมเกมมิ่ง
“กรี๊ด! คุณกริม ขอลายเซ็นหน่อยค่า---!” เพียงอึดใจเดียว บรรดาแฟนคลับสาว ๆ จากไหนก็ไม่รู้ก็วิ่งแห่กันมาจากทุกทิศทุกทา ไม่ว่าจะผ่านมากี่ครั้ง กวินก็ไม่อาจทำใจให้คุ้นชินได้ ความบ้าคลั่งของติ่งดาราช่างน่ากลัว อย่างกับอยู่ในหนังซอมบี้และเขากับพี่กำลังจะถูกรุมทึ้งอย่างนั้นแหละ
“ไปเหอะ…” เสียงโอดของกวินยังไม่ทันจบ เขาก็ต้องชะงักเมื่อถูกซอมบี้สองตัวแรก เอ้ย เพื่อนสองคนของที่รวดเร็วยิ่งกว่าแฟนเกิร์ลเสียอีก วิ่งแหกปากมาประชิดตัวพี่ชายของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“พี่กริม พระเจ้าจอร์จ พี่กริมตัวเป็น ๆ ผมขอลายเซ็นหน่อยได้ไหมครับ! ไม่ต้องตอนนี้ ฝากมาทางกวินก็ได้!”
“พี่กริม ผมติดตามพี่มาก่อนจะได้แชมป์สามสมัยอีก ศึกฉลองสิบปีคราวนี้ จีจีจะกลับมายิ่งใหญ่ใช่ไหม”
“จะกลับมายิงใหญ่หรือไม่ขึ้นอยู่กับผลงาน แต่แผนการมีแน่นอนครับ ขอโทษแทนน้องชายนิสัยเสียของพี่ด้วยนะ เดี๋ยวจะให้มันส่งลายเซ็นกลับมาให้” กวินมองพี่ตอบกลับไปอย่างฉะฉาน โดยไม่แสดงอาการรังเกียจหรือตื่นเต้นออกมาแม้แต่น้อย ด้วยความชื่นชมอยู่ลึก ๆ พี่ช่างแตกต่างกับเขาเหมือนเป็นอีดตัวตนหนึ่งที่สะท้อนในกระจก ตัวกวินไม่มีทางทำได้แบบนั้น...และไม่อยากเป็นด้วย
“เฮ้ย ไปเหอะน่า”
พี่ชายชูนิ้วโป้งกลับมา ไม่เลยพี่ นี่มันไม่โอเค “ไม่รู้กวินบอกหรือยังว่าพวกพี่มีธุระสำคัญ ยังไงก็ขอตัวก่อนนะครับ ถ้าไม่รังเกียจ น้องช่วยพี่เตือนสาว ๆ ให้เว้นระยะออกไปหน่อยได้ไหมครับ กลัวว่าเดี๋ยวจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นมา
““ด้วยความยินดีครับ!””
ด้วยประการฉะนี้ กวินกับพี่เลยซิ่งรถหนีออกมาได้โดยไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ท้องฟ้าที่เริ่มมืดลงทำให้กวินเห็นดวงไฟตามตึกระฟ้าจากบนทางด่วนได้ชัดเจนขึ้น นอกจากเสียงเพลงวิทยุในรถ และเสียงถอนหายใจยาวเป็นระยะของกวิน ทุกครั้งที่ชายหนุ่มเหลือบดูกล่องที่เขย่าไปมาอยู่บนเบาะหลัง ก็ไม่มีใครเอื้อนเอ่ยอะไรออกมา พี่รู้ดีว่าการจะมาเซ้าซี้เขาที่กำลังเหนื่อยหน่ายรำคาญใจมีแต่จะป่วยการณ์ แต่อย่าเข้าใจผิดเป็นความเข้าอกเข้าใจกันเชียว ชายคนนี้คือนักล่าที่รอให้เหยื่อมาติดเบ็ดอย่างเยือกเย็นเท่านั้น
‘นั่นแหละ ที่น่ารำคาญเป็นบ้า’ กวินถอนใจยาวเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบ ตัดสินใจโพล่งขึ้น “เพิ่งคุยกับเพื่อนอยู่เลยว่าขอบายไม่เล่นเกมนี้”
“หายหัวร้อนเสร็จแล้วเหรอ” พี่ชายยิ้มมุมปาก “ก็นะ..คิดกี่รอบ เกมนี้มันไม่เหมาะกับวินจริงๆ นั่นแหละ แต่ครั้งนี้มันโคตรจะสำคัญ ไม่นึกไม่ฝันว่าจำเป็นต้องพึ่งนายเหมือนกัน รู้เรื่องอีเวนต์ร้อยล้านแล้วใช่ไหม
“อ้อมค้อมอยู่ได้ เห็นว่าฉันเป็นคนขวางโลกขนาดนั้นเลยหรือไง ข่าวดังจะตายชัก”
กวินเหลือบมองหน้าพี่ ถึงรถติดฟิล์มดำขนาดนี้ แต่อีกฝ่ายก็ไม่ถอดแว่นตาดำ แม้จะรู้ถึงแผนการ แต่ก็อ่านความคิดไม่ออก “ในเกมก็เป็นหัวหน้ากิลด์ใหญ่ เคยเป็นแชมป์มาแล้วตั้งสามสมัยด้วย คนอย่างพี่ถ้าคิดลงมือ หานักกีฬาเก่งๆ มาจัดทีมแข่งได้ในไม่กี่วันหรอก แต่ถึงกับต้องมาพึ่งฉันเนี่ยมันเหลือเชื่อเกิ้น ได้กลิ่นแหม่งๆ โชยมาแต่ไกลเลยว่ะ บอกตรงๆ นะ โคตรขี้เกียจจะเล่นเกมนี้ฉิบหาย”
“ฉันอ้างพ่อไปว่า ปิดเทอมนี้จะดึงวินมาทำงานพิเศษที่กิลด์ เลยไม่ต้องไปช่วยงานเบเกอรี่ที่บ้าน ถ้าพ่อรู้ว่าความจริงนายว่าง จะเป็นยังไงน้า ดังนั้นวินจะต้องกัดฟันมาช่วยพี่ชายสุดเลิฟอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ”
“..ไปแอบคุยกันตอนไหน”
“เยส ออร์ เยส?”
“เฮ้อ---” กวินเอนตัวพิงเบาะหนังที่นุ่มสบาย ภาพจำที่พ่อมาปลุกเขาถึงห้องตอนตี่สี่เพื่อให้ไปนวดขนมปังแวบเข้ามาในหัวอย่างชัดเจน กลิ่นของเหงื่อและขนมปังที่เพิ่งอบใหม่ๆ ไม่เอาอีกแล้ว! เหนื่อยกายในความจริง กับนอนเล่นเกมอยู่นิ่งๆ ไม่ต้องคิดเลยว่าเขาจะเลือกตัวเลือกไหน ให้ข้อเสนออีกฝ่าย ขณะที่คู่ต่อรองอยู่ในสถานะต้องเลือกในสิ่งที่ตัวเองต้องการอย่างแน่นอน นั่นแหละคือพี่ของเขา
ไม่ใช่แค่นักล่าที่เยือกเย็น แต่เป็นปีศาจร้ายแห่งการเจรจา
“อยากให้ทำอะไรก็ว่ามา”
“คำตอบคือเยส สินะ” รับปากแล้วผู้พี่ก็คึกขึ้นมา เอนตัวไม่ติดเบาะเหยียบคันเร่งเข้าเลนขวาสุดทันที
“เรื่องนั้นเดี๋ยวไปคุยกันในเกม ก่อนอื่น ค่าบัตรไอดีฉันจ่ายให้หมดแล้ว ช่วยแกะกล่องเอามันออกมา แล้วใช้มือถือลงทะเบียนกับอ่านวิธีการใช้ด้วย ฉันอยากให้เราออนไลน์เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ระหว่างนี้ ค่าน้ำค่าอาหารวินทั้งหมดฉันจะออกให้เอง อยากได้อะไรเดี๋ยวฉันจัดให้ ยกเว้นเลิกเล่นเกมนี้ก่อนการแข่งจะสิ้นสุด”
“สัญญากับพี่ได้ไหม หือ? วิน ว่ายังไงก็จะเล่มเกมนี้ไปให้ถึงที่สุด ไม่ว่าจะเจอกับอุปสรรคอะไรก็ตาม” พี่ชายจู่ๆ ก็ใช้น้ำเสียงจริงจังเป็นครั้งแรกจนกวินแปลกใจนั่งไม่ติดเบาะไปด้วย แม้จะไม่ได้ตอบตกลงออกไป ท่าทางซีเรียสที่หาได้ยากยิ่งของพี่นั้น ทำให้เขายอมเอื้อมตัวหยิบกล่องไอดีการ์ดซึ่งพยายามเบือนหน้าหนีมาตลอดในที่สุด
“ได้ยินมาว่าเกมนี้มันโคตรยาก ผิดกับเกมอื่นลิบลับ อุปสรรคอะไรนั่น มันขนาดนั้นเลยเหรอ”
พี่ชายหัวเราะในลำคอ คืนร่างกฤษณะคนเดิมอีกครั้ง “นิสัยแบบนี้ จะถูกยัดเยียดตำแหน่งอะไรกันนะ ดูโอ้ หรือว่า โซโล่ คนสันหลังยาวเล่นดูโอ้คงจะแหวกแนวไม่เลว”
“หา? นั่นคือคำตอบหรือเปล่า”
“ไม่สิๆ คลาสวีรชนจะได้แบบไหนต่างหากที่น่าสนใจ ต้องค้นพบคลาสใหม่แน่ๆ”
กวินถอนหายใจยาวเมื่ออีกฝ่ายทำหูทวนลม หันมาจัดการแกะกล่องไอดีการ์ดเพื่อดูคู่มือการสมัคร ด้วยลางสังหรณ์ว่า เรื่องนี้จะต้องจบไม่สวยอย่างแน่นอน แสงไฟข้างทางพร่าเลือน เคลื่อนผ่านไปไวขึ้นทุกที ที่ทำได้คงมีแต่ภาวนา ให้เส้นทางด้านหน้าไม่ได้ตรงดิ่งลงห้วงแห่งความโกลาหล
เหมือนกับทุกๆ ที เวลายุ่งเกียวกับพี่
แบบนั้นน่ะ...น่ารำคาญที่สุดเลย
ความคิดเห็น