คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่ 21 ละเมอ
อนที่ 21 ละเมอ
(สปอยให้อยาอ่าน^o^X) <<----โนถีบ
“ทำไมไม่ามมาล่ะ.........นี้เธอื่นอยู่หรือเปล่า”ไม่พูเปล่า ทอม ริเิ้ลโบมือเียไปมาหน้าอลิาเบธ
“โอย ะเ้าหน้าันอยู่แล้ว”อลิาเบธยมือึ้นปัมืออทอมออาหน้าเธอ “โริหรือไอบทำร้ายร่าายเนี่ย”
“อ้าวหรอ ไม่รู้ นึว่าเธอละเมอยืนอยู่ ามมา”พูบ เา็หันหลัเินนำหน้าเธอไป
“ันว่าไม่มีใรแล้วมั้”อลิาเบธโผล่หัวออมาาห้อน้ำห้อแรเพื่อระิบถามเิเลียที่แอบอยู่ในห้อน้ำถัาเธอ หัวอเิเลียะเ้อออมารั้นึเพื่อแนบหน้าับบานประูเพื่อูลู่ทา่อนะเอ่ยเสียใส “ทาสะว....”พรีเฟ็สาวหยิบไม้ายสิทธิ์ในระเป๋าเสื้อลุม่อนะร่ายมน์
“ลูมอส”สิ้นเสียร่ายาถา ลำแสไฟแบๆ็ส่อสว่ามาาปลายไม้อเิเลีย แสไฟเล็วนี้่วยพวเธอไ้เป็นอย่ามาในารเินยาม่ำืนอฮอวอ์
เพื่อนรัทั้สอที่มีุประส์ในารแอบเ้าห้อสมุ ไ้เินไปามทาเินอฮอวอ์อย่าำนา ระหว่าทาเินอลิาเบธแอบมอูภาพวาบนำแพอปราสาทเรื่อยๆ ืนนี้ท้อฟ้าภายนอไม่มีวันทร์ที่่อยส่อแสนำทาเิน บรรยายเริ่มเย็นัวลเรื่อยๆบ่บอถึหน้าหนาวที่ำลัมาเยือน หาให้เธอมาเินนเียวในบรรยาาศนี้....ไม่มีทา เธอลัววามมื ลัววามเียบ ลัว.....เธอสะบัหัวไล่วามิออาหัวและระับแนที่แะเิเลียให้แน่นยิ่ึ้น ไม่นานนัพวเธอ็เินมาถึหน้าห้อสมุ
“ันัารเอ”อลิาเบธละมือออาแนอเิเลีย ไปหยิบไม้ายสิทธิ์ึ้นมาสะเาะลอน “อาโลโฮโมร่า”
แร่
ลอนประูถูเปิอออย่ารวเร็ว และไม่รอ้าอลิาเบธและเิเลียรีบเ้าไป้าในทันที
“ันะไปหาหนัสือมาทำรายานวิาศาสราารย์ราเลรหมว นะ หนัสือที่แอยาหาอยู่หมวไหน ลิ”เิเลียเอ่ยถาม
“หมว ส”
“ั้นอี 10 นาที เอัน” เมื่อไ้เวลาที่ลทั้สอึแยย้ายไป้นหาสิ่อที่น้อาร
อลิาเบธเินามทาอห้อสมุไล่ัวอัษรไปเรื่อยๆ ริอย่าที่เิเลียบอหนัสือในนี้มีเป็นล้านเล่มไ้มั้ หาศาสราารย์บินส์ไม่บอื่อหนัสือมา เธอไ้พลิแผ่นินหาแน่ๆ
“หมว ล...ว...ศ.....ษ.....นี่ไ ส!”สายาอเธอไล่ไปเรื่อยนเอับหมว ส ั้นหนัสือหมว ส ั้ิับหน้า่า หนัสือแ่ละถูวาเรียอย่าเป็นระเบียบ
“ื่อหนัสืออะไรน้า....สายเลือบริสุทธิ์ อยู่ไหนๆๆ”เอลิาเบธมอูั้นหนัสือรหน้า พาลทำให้เธอท้อบอไม่ถู นาแ่หมวเียว็มีหนัสือให้หาเป็นร้อยเล่ม “เห้อออ สิบนาทีะพอไหมเนี่ย”
เวลาผ่านไปเือบสิบนาทีอลิาเบธ็ยัไม่เอหนัสือ สายเลือบริสุทธิ์สัที “ลิ เอหรือยั”เสียเิเลียทำให้อลิาเบธเหยึ้นมาาารหาหนัสือแถวล่าสุ ในมืออเิเลียมีหนัสือปหนาสีแอยู่หนึ่เล่มับปบาสีฟ้าอีสอเล่ม “แหาเอแล้วหรอ”
“เอแล้ว เ็มมือเลยเนี่ย แยัหาไม่เออีหรอ”
“ยัเลย มีหนัสือเ็มไปหม”อลิาเบธถอหายใเมื่อมอั้นหนัสือรหน้า
“หรือว่าะไม่มี บาทีศาสราารย์บินส์ แอาะหลๆลืมๆหรือเปล่า หนัสือเล่มนั้นอาะมีอยู่อนศาสราารย์มีีวิ บาทีอนนี้มันอาะหายไปแล้ว็ไ้”เิเลียยืน้อเสนอ
“มัน้อมีสิ...”อลิาเบธวาสายาวาไปยัแถวบนสุอหนัสือ....สายาว้าไล โยเอวรีน......สายน้ำามทฤษีเวทย์มน์...สาย....สาย..สายเลือบริสุทธิ์
“นั่นไ!!เอแล้ว”ในที่สุวามพยายามออลิาเบธ็เิผล “แ่มันอยู่สูเินไป แไปหยิบบันไรนั้นมาให้หน่อยสิ เี่”
เิเลียเลื่อนบันไมาให้อลิาเบธ เธอปีนึ้นบันไและเอนัวไปหาหนัสือเล่มนั้นทันที นาใ้บันไ่วยแล้วอลิาเบธยั้อเย่ปลายเท้าอี เพราะหนัสือเล่มนี้อยู่ั้นบนสุ
“อีนิ...นินึ่...ว้ายยยยยยย!!!!”
โร่มมมม
“ลิ!เ็บไหมนั้น”เิเลียรีบเ้ามาพยุเพื่อนสาวที่บันไลมาทันที เป็นเพราะอลิาเบธเย่ปลายเท้าโยไม่ทันระวัทำให้เธอ้าวพลาลและไม่เพียแ่ร่าอเธอเท่านั้นที่ล่วลมา อหนัสืออีเป็นั้็หลนลมาทับอลิาเบธเ่นัน
“โอย เ็บสิ..”อลิาเบธุ้มหัวอัวเออย่ามึนๆรู้สึว่าเธอโนหนัสือสัเล่มหลนใส่หัวแน่ๆ แ่ถึอย่านั้นเธอ็มอหาหนัสือเล่นบาสีเียวที่าหน้าปว่า เลือบริสุทธิ์ึ้นมาพร้อมับยิ้มหวาน “ไ้มาแล้ว^0^”
“แนี้ริๆเลย ีใยัลับเอเนื้อู่ รีบไปเถอะเมื่อี้เสียัมา เิมีนมารวะวย”เิเลียเร่มือรวบเ็บหนัสือลับวาืออย่าลวๆ
“ใรอยู่รนั้นน่ะ!!!”เสียัทุ้มอายวัยลานะโนมาา้านหน้าอห้อสมุ เสียฝีเท้าอัึ้นๆเรื่อยบ่บอว่าำลัวิ่ใล้ะถึพวเธออยู่แล้ว
“มีนมา! ไหนแบอว่าวันนี้ไม่มีนรวปราสาทไ”อลิาเบธีแนเิเลียเป็นเิำหนิ แ่็ลาเพื่อนสาวเ้าไปหลบมุมเสา
“็ามริน่าะไม่มีนนี่น่า สสัยยัยฮันนี่ะแลเวรับพรีเฟ็นอื่นมั้”เิเลียพูเสียอ่อย เธอทั้สอแอบเบียันอยู่รมุมเสาเพื่อรอูโมหน้าอผู้มาเยือน
“เราเมอร์ลิน หนัสือมาออะไรอยู่รนี้เนี่ย”แสไฟาะเียในมือสว่าพอที่ทำให้เห็นหน้าอศาสราารย์ลัฮอร์นที่เินมาหยุอยู่ โีที่ั้นหนัสือนั้นว้าพอนบัเธอและเิเลียไ้มิพอี
“โอโรมอเทียร์”ไม้ายสิทธิ์อศาสราารย์โบไปมาสอสามรั้ อหนัสือที่ล่วหล่นอยู่ับพื้น็เ่
ลับืนั้นอมันราวับไม่มีอะไรเิึ้น
ะที่อลิาเบธหลบหลัเสาและำลัภาวนาให้ศาสราารย์ลัออร์นมอไม่เห็นพวเธออยู่นั้น เธอ็รู้สึเมื่อมีอะไรมาสะิที่ไหล่เบาๆ เธอสะบัไหล่เล็น้อยและหันมาพูับเิเลีย “แะสะิอะไรนัหนา”
“...”ใบหน้าอพรีเฟ็อม่าูื่นๆ เิเลียไม่ไ้พูอบอลิาเบธสัำ เธอเพียแ่ี้นิ้วมือไปทา้านหลัออลิาเบธ ิ้ววาออลิาเบธระุรัวเป็นเิบอเหุ เธอหันหลัลับไปมอสิ่มีีวิที่เิเลียี้ให้เธอู....
ทอม ริเิ้ล!!! เายืนอยู่รเสาถัไปาพวเธอประมา 7 เมร อลิาเบธภาวนาให้เามอไม่เห็นพวเธอ แ่สสัยราวนี้เธอวยริๆ เพราะทอมหันมอสบาเ้าับเธออย่าั
“เาำลัเินมาแล้ว ทำไี แล้ายีไหม”เิเลียเย่าแนอลิาเบธอย่าลนลาน ัวออลิาเบธสั่นามแรอเพื่อนสาว พระเ้า!!อนนี้สมออเธอ็หยุทำานทันที เพิ่ะรอาศาสราารย์ลัฮอร์นมายๆ ันหนีเสือปะระเ้เสียไ้.....เธอหันไปสบาับเิเลีย เพื่อิหา้อแ้ัว...เอาแล้วไ ะว่าไีล่ะเนี่ย
“แเื่อใันไหม ลิ”เิเลียหันไประิบถาอลิาเบธเมื่อิแผนเอาัวรออย่าุเินออ
“แมีแผนหรอ”อลิาเบธเอนอถาม้วยน้ำเสียมีวามหวั
“มีสิ หลับาล”
“แะบ้าหรอ! ริเิ้ลำลัะเินมาลาัวแับันอยู่แล้ว ยับอให้ันมานอนอะไรรนี้”อลิาเบธีแนเพื่อนสาวับวามิพิศาร พลาิในใ...แผนบ้าอะไรอแหว่ะ
“เร็วๆ ริเิ้ลเินมาแล้ว หลับาเียวนี้!!!” ถึะไม่เห็น้วยแ่อลิาเบธ็ยอมหลับาลโยี
“><”
“พวเธอมาทำอะไรรนี้ มิทราบ”เสียุ้นหูที่เอยออมาอย่าเรียบๆแ่แฝ้วยวามสสัย ัมาา้านหลัออลิาเบธ
“เออ....ือ....”เปลือาออลิาเบธยัปิแน่นามำสั่อเพื่อนสาว เธอไ้ยินเสียเิเลียำลัพูอะไรพึมพำๆสัอย่า ่อนะรู้สึุบริเวลาหลั
“ลิ ื่นนะ!”
ุ๊บบบบ
าออลิาเบธเบิ่ว้ารับแรเ็บาารระแทร วามรู้สึเ็บปนๆแสบแล่นมาทับวามรู้สึื่นเ้นเมื่อรู่ไปนหม เธอเยหน้าไปสบาับเิเลียเรียมอ้าปาะถามว่า ันทำอะไรผิทำไหม้อทุบ
หลััน้วย
“พวเธอเล่นอะไรันเนี่ย”ทอม ริเิ้ลถามึ้นมา้วยน้ำเสียๆับเหุาร์รหน้า แ่เิเลียลับทรุัวลนั่้าับอลิาเบธพร้อมับยิบา “ื่นแล้วหรอลิ ันเรียั้นาน แนอนละเมออีแล้วรู้ไหม”
“หืมมมม!!”อลิาเบธเลิิ้วึ้นอย่าๆ ละเมอหรอ “ละเมอ..อุ๊บบบ!!”เธอำลัะพู่อแ่ถูมืออเิเลียปิปาไว้่อน
“ไม่มีอะไรหรอ ริเิ้ล พอี ลิ็เป็นแบบนี้แหละ เป็นโรประำัวั้แ่เ็น่ะ อบนอนละเมอเินออมาาห้อ”เิเลียยัพู่อ “ปิะละเมอเินทั่วห้อเลยนะ ราวนี้ละเมอเินออมาาหอพั โีที่ันามมา แ่เรียเท่าไร็ไม่ื่นสัที”
อลิาเบธยัับแผนอเพื่อนัวเอ แล้ว่าเธอละเมอเินออมาาหอเนี่ยนะ!!
“...”ทอม ริเิ้ลอหน้าอลิาเบธ่อนะพู่อ “ละเมอเินมาไลนานี้เลยหรอ”
“เออ....”....เธอหันไปสบาับเิเลียเพื่อิหา้อแ้ัว เิเลียเพียแ่พยัหน้าไปหาส่สัาให้เธอเล่นามน้ำไป่อน “ใ่ เป็นมาั้แ่เ็แล้วล่ะ แย่ัละเมอเินมาไลเนอะ ฮ่าฮ่า”อลิาเบธหัวเราะฝืๆส่ไป ....เธอเล่นอะไรอเธอเนี่ย ูาสายา็รู้ ทอม ริเิ้ลไม่มีทาเื่อหรอ ไปหลอเ็ประถมยัไม่เื่อเลย
“ฮ่าฮ่า ใ่แล้วละเมอมาไลมา!! ห้าวว...เริ่ม่วแล้วสิ ลิลับหอันเถอะ สสัยแ้อินยาแ้ละเมอแล้ว”เมื่อเห็นท่าไม่ี เิเลียึิไปุแนอลิาเบธให้ึ้นมาาพื้นและเรียมเผ่นหนี
“ทอม รนั้นเรีบยร้อยไหม...อ้าว ุสวอนับุโรสัน ทำไมไปนั่ับพื้นเสียล่ะ”ศาสราารย์ลัฮอร์นเอ่ยถามเมื่อเินมาถึ
อลิาเบธยันัวึ้นาพื้นมายืน้าๆเิเลีย ัะยุ่ไปันให่แล้วสิ แอบเ้าห้อสมุยามวิาล หลบาศาสราารย์มาเอทอม พอเือบะพ้นาทอม ็มาเออาารย์่อ วย้ำวย้อนริๆ
“นัเรียนที่ไม่ใ่พรีเฟ็ไม่วรออมาเินเผ่นพลานนะ รู้ไหม”
“พวเาไม่ไ้เินเผ่นพลานหรอรับ ศาสราารย์” อลิาเบธอยาะยี้หูฟัอีรั้ เส้นมาม่าอมพูแ้่าให้พวเธอหรือนี้!!
“เธอว่าอะไรนะ ทอม”
“พวเาไม่ไ้เินเผ่นพลานรับ อลิาเบธเินละเมอเท่านั้นเอรับ”
“หืม ละเมอหรือ ริหรอุสวอน”
“เออ....”มในใไ้แปปเียวเท่านั้น ทอม ริเิ้ล็ทิ้ระเบิอให่มาให้เธอสะนี้....เอาว่ะ เป็นไเป็นัน
“่ะ หนูเินละเมอออมาาห้อ เิเลียเินออมาามหนู่ะ”อลิาเบธพูออไปราวับท่อบท ถึรู้ว่าโหแบบนี้ใรเื่อ็บ้า แ่อนนี้เธอ็ไม่มีอะไระเสียแล้ว
“เธอเป็นโรละเมอ้วยหรอ วิเศษไปเลย!!”แทนที่ศาสราารย์ะไม่เื่อและ่อว่าเธอ แ่ศาสราารย์ลับะโนออมา้วยน้ำเสียีใ
“อะไรวิเศษหรือ่ะ”
“อนนี้ันำลัิ้นสูรยาแ้ละเมอัวใหม่ และำลัหานทลอยาอยู่ แ่ไม่มีใรอาสาสมัรเลย เธอสนใไหม ุสวอน ไม่อันรายหรอ”
“ือ....หนู..”...ไม่เอา่ะ ไม่เอา!!!
“ไม่้อทำหน้าเรใหรอ ันยินี ทอม เธอไม่้อ่วยันรวปราสาทแล้วล่ะ ่วยพาุสวอนไปที่ห้อปรุยาที ยาแ้ละเมอัวใหม่อยู่ในู้ใบที่สามนะ วสีเียว”ศาสราารย์ลัฮอร์นบอับ ทอม ริเิ้ล “อ่อ... ุโรสัน ุ่วยเินรวปราสาทแทนทอม ให้หน่อยนะ เพิ่รวไปไ้แ่ฝั่เียวเอ ไปันเถอะ”เิเลียำใ้อเินามศาสราารย์ลัฮอร์นไปอย่าหลีเลี่ยไม่ไ้
“ามมา สวอน ยาแ้ละเมอ ัวใหม่รอเธออยู่”ทอม ริเิ้ลเินนำอลิาเบธออไปทาุใ้ิน ไม่รู้เธอิไปเอหรือเปล่า เาเน้นำว่า แ้ละเมอ!!
อลิาเบธยมือึ้นลูบหน้านเอพลาถอนหายใอย่าเหนื่อยใ “แล้วันะรอไหมเนี่ย”
“ทำไมไม่ามมาล่ะ.........นี้เธอื่นอยู่หรือเปล่า”ไม่พูเปล่า ทอม ริเิ้ลโบมือเียไปมาหน้าอลิาเบธ
“โอย ะเ้าหน้าันอยู่แล้ว”อลิาเบธยมือึ้นปัมืออทอมออาหน้าเธอ”โริหรือไ อบทำร้ายร่าายเนี่ย”
“อ้าวหรอ ไม่รู้ นึว่าเธอละเมอยืนอยู่ ามมา”พูบ เา็หันหลัเินนำหน้าเธอไป
อลิาเบธยมือึ้นบหน้าผานเอ และถอนหายใเสียั ่อนะเินามริเิ้ลออไป แ่็ไม่วายแอบ่าเาไปลอทา “ันเลียนาย ไอเส้นมาม่า!! ันะเสนายให้แมว ไม่สิน่ารัไป เป็นหมาละัน ไม่ แบ๋วไป เป็น..เป็นุ้! ันะเสนายให้เป็นุ้เ้นอยู่ในามมาม่า่อยู!!"
ความคิดเห็น