คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10 การทะเลาะกับเส้นมาม่า
อนที่ 10 ารทะเลาะับเส้นมาม่า
“สวัสีอลิาเบธ อุย้วยหน่อยสิ”
“ุยับันหรอ”หิสาวี้ัวหน้า
“ศาสราารย์ ัมเบิลอร์ เรียให้เธอไปพบ” ทอมเอยเสียเรียบ
“เรียันหรอ....เรื่ออะไร”
“ัน็ไม่รู้เหมือนัน ามมา......สวัสีโราลี วันนี้ผมเธอสวยนะ” ทอมพูมโราลี่อนะเินนำออไป
“อร๊าย!!พวแไ้ยินไหม ทอมมัน้วยล่ะ”โราลีพูไปยิ้มไป
“นี่!!หุบยิ้มหน่อย หน้าแบานนะเท่าาน้าวแล้ว......รีบไปสิ ลิ ศาสราารย์รออยู่นะ”เิเลียพูแวะโราลี่อนะหันมาบออลิาเบธ
“อืม ั้นเียวเอันนะ” อลิาเบธ บอเพื่อนๆในลุ่ม่อนะเินาม ทอม ริเิ้ลออไป แ่เธอ็ยัไ้ยินเสียอเพื่อนสาวสอเถียันัลั่น
“แอ่า อบัวามสุัน นานๆทีทอมะมันน้าเฟ้ยยย”
“หึ ันไปัอะไร..อย่าพูมา นู๋น! ไปนัู่รูปนูแ่อเถอะ เผื่อูไปูมาผ้าที่ ทอม้าอแ นุ่มันะลุออ ฮ่าๆ”
“แTOT อินใร้ายยยย”
อลิาเบธเินทอมออมาาห้อโถ หิสาวเินามทอมไปเรื่อยๆ สมออเธอำลัประมวลผลว่าทำไม ศาสราารย์ัมเบิลอร์ถึเรียพบเธอ เธอแน่ใว่า่วนี้นอาที่วาภาพนูอทอม เธอ็ไม่ไ้สร้าวีรรรมอะไรนี่น่า
‘หรือศาสราารย์ะรู้แล้วว่า เมื่อปี่อนเธอับเิเลียเป็นนใส่น้ำยาทำให้ันลในุปอแลสแร์เพราะโธรที่มาล้อเอเรน่า.....ไม่ใ่หรอน่า ถ้าเป็นเรื่อนั้นริ เิเลีย็น่าะโนเรียมา้วย....หรือะเป็นเรื่อที่เธอแอบเอารอเท้าอ “บาทหลวอ้วนผีประำบ้านฮัฟเฟิลพัฟ” ไป่อน....ไม่ใ่มั้ เรื่อนี้มันนานมาแล้วไม่น่ามีใรับไ้’ ะที่หิสาวำลันึถึวีรรรมอเธอ ายหนุ่มที่เินนำหน้า็หยุเินและหันหลัมาหาเธอ
“โอ๊ย!!หยุเินทำไมไม่บอเหล่า”เพราะารที่ ทอม ริเิ้ลหยุเินและหันหน้ามาหาเธอะทันหัน ทำให้หิสาวที่เินไปิไปไมู่ทา นเ้าับแผ่นออเาอย่าั
“เธอใ่ไหมที่เป็นนวาภาพอุบาทนั่น”ทอม ริเิ้ลถามึ้น้วยเสียแ็ม ใบหน้าอเาูโธรมานทำให้หิสาวรู้สึหวั่ๆเลยทีเียว แ่เธอ็ยัพยายามทำหน้าาื่อๆและถามลับ้วยเสียใสๆ
“ภาพอะไรหรอ? (. .) ”
“หึ ไม่้อมาเล่นละรลิให้ันู ันไม่ไ้โ่ เธอเป็นนวาภาพอุบาทนั่นและเอาไปิทั่วโรเรียนใ่ไหม”
“นายพูเรื่ออะไรอนายเนี่ย.....นายหลอันว่าศาสราารย์ัมเบิลอร์เรียใ่ไหม”
“่วยไม่ไ้ เธอโ่เินมาเอ” อลิาเบธถลึาใส่ทอม
“ว่าไ เธอเป็นวาใ่ไหม” เมื่อรู้ัวว่าถูหลอให้มาิับั หิสาวไม่อบำถามเาอี แ่เธอหันเินหนีทันที
“เธอยัไปไม่ไ้ ถ้าันไม่อนุา!”ายหนุ่มเินไปว้ามือหิสาวให้หันหน้ามาหานและะอใส่หน้าเธอ
“โอ๊ย!! นายมีหลัานหรอถึมาล่าวหาันนะ เลิทำัวไปมาเหมือน เส้นมาม่า สัที รู้ัไหมอ่ะ วามยุิธรรมอ่ะ!!” หิสาวพยายามแะมืออเาออและะอเาลับไปอย่าุเือ
“เธออย่ามาเถลไถลไม่ยอมรับผิหน่อยเลย เมื่อืนเธอโธรที่ันว่าเธอ เธอเลยแ้แ้น้วยารวาภาพอุบาทๆนั่น....เธอนะเหมือนเ็ที่ไม่มีใรสั่สอน ทำวามผิแล้วไม่ยอมรับ พอถูับไ้็ไหลไปไหลมา ทำัวไม่สมับบ้านริฟฟินอร์ที่เธออยู่......ี้ลา” เาพูออมา้วยวามโมโหและบีบมือเธอแน่นนแ่ำ
“เออ!! ันเป็นนวาเอแหละ นายะทำไม ะหัะแนน ะับริเว ะเียนรายานวามประพฤิัน หรือะ่าันหมป่าเลยีล่ะ”อลิาเบธใ้แรทั้หมที่มีสะบัมืออายรหน้าเธอออ ัวอหิสาวสั่นเทา้วยวามโธร............เ็ที่ไม่มีนสั่สอนอย่านั้นหรอ
“ุ ริเิ้ล” เสียอศาสราารย์ัมเบิลอร์ ัึ้นแทรา้านหลั อาารย์เินรมาหาพวเา
“อ้าวุสวอน ็อยู่ที่นี้้วยหรอ พวเธอำลัุยอะไรันอยู่ล่ะ”ศาสราารย์ัมเบิลอร์ถามึ้น้วยน้ำเสียนุ่มนวล
“เรื่อินฟ้าอาาศนะ่ะ หนูอัว่อนนะะ”อลิาเบธพู และล่าวลาอย่านุ่มนวล หิสาวรีบเินออมาารนั้นให้เร็วที่สุ เท่าที่เท้าอเธอทั้สอ้าทำไ้โยไม่หันลับไปมออีเลย
ลอเวลาที่ผ่านมาเธอยอมรับว่าเธอมัะเล่นอะไรพิเรนๆอยู่บ่อยๆแ่ทุรั้ที่ทำอะไรแผลๆเธอมีเหุผลเสมอ ที่เธอเอายาันไปใส่ในุปอแลสแร์็เพราะเามาล้อเอเรน่าเรื่อ เลือสีโลน ารที่เธอวารูปนูทอม ริเิ้ล็เพราะเาว่าเธอว่า “เ็”และหัะแนนบ้านเธอบ่อยเินไป ไม่เยมีใรมาว่าเธอว่าเป็นเ็พ่อแม่ไม่สั่สอนมา่อน...ไม่มีเลย
“ันะวารูปนาย แล้วแปะให้ทั่วโรเรียนเป็นร้อยแผ่นเลย ไอเส้นมาม่า!!”
หิสาว้มมอู้อมืออเธอและพบว่ามันแและ้ำเป็นรอย หิสาวึแนเสื้อลมาปิรอยแบนมืออนเมื่อมาถึโ๊ะอาหาร
“อ้าว ลิทำไมลับมาไวั ศาสราารย์ัมเบิลอร์ว่าไบ้า” โราลีถามึ้น
“อ่อ...เรื่อะแนน อาารย์บอว่าะแนนอัน่ำเินาให้ันปรับปรุหน่อย” อลิาเบธเลือที่ะโหออไป เมื่อเสียระัับอเวลาที่วรเ้าเรียนในภาเ้า เธอับเพื่อนสาวอีสามน็ออไปเรียนวิา ัวเลมหัศรรย์ทันที
ความคิดเห็น