ตอนนี้ยังไม่มีคำขอเป็นเพื่อน
มีเพื่อนๆ เล่น My.iD อีกเยอะเลย ลองไปดูกันเถอะ
ดู My.iD เพื่อนคนอื่นๆ คลิก!
Mystic Land - ฝ่ามิติแดนพิศวง
เมื่อเด็กสาวที่มาเที่ยวกับเพื่อนหลังจบการศึกษา ต้องพลัดกับเพื่อนคนอื่นเพราะอุบัติเหตุ จนถูกดึงเข้าไปในดินแดนที่ไม่ใช่ที่ของมนุษย์... และทำให้เธอได้ค้นพบความจริงบางอย่างที่ที่ตัวเองไม่เคยรู้มาก่อน...
ยอดวิวรวม
61,983
ยอดวิวเดือนนี้
9
ยอดวิวรวม
สารบัญ 76 ตอน อัปเดตล่าสุด 5 ส.ค. 63 / 10:1176 ตอน
ผลงานอื่นๆ ของ รักต์ศรา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ยังไม่มีบทวิจารณ์ของเรื่องนี้
"รับวิจารณ์นิยายค่ะ"
(แจ้งลบ)เราไม่ใช่มืออาชีพ จึงขอเขียนแบบเรียบง่ายนะคะ อย่าลืมว่าการวิจารณ์ไม่ใช่การด่าว่า แต่เป็นการบอกข้อบกพร่องให้นำไปแ... อ่านต่อ
เราไม่ใช่มืออาชีพ จึงขอเขียนแบบเรียบง่ายนะคะ อย่าลืมว่าการวิจารณ์ไม่ใช่การด่าว่า แต่เป็นการบอกข้อบกพร่องให้นำไปแก้ไขค่ะ ซึ่งจะทำไหมนั้นแล้วแต่ค่ะ เห็นเขียนว่าอย่าเอาแรงมาก เราจะวิจารณ์ตามนั้นนะคะ แต่เอาตามความเป็นจริง โอเคนะคะ ^^ อย่างแรกชื่อเรื่องนะคะ ฟังดูแล้วน่าตื่นเต้นดีนะคะ คล้ายๆแนวแฟนตาซีดี ดูแล้วน่าสนุกดีอย่างแปลกประหลาดค่ะ (คะแนนเต็ม) อย่างสองแนะนำเรื่องแบบย่อค่ะ อ่านแล้วเข้าใจดีค่ะ ไม่ซับซ้อน ใช้คำง่าย กระชับ รวดเร็วดี ตรงมากกับแนวผจญภัยนะคะ (คะแนนเต็ม) อย่างสามข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้ อืม อ่านดูแล้วมันแปลกๆนะคะ คือที่เขียนมาเนี่ยอาจสอดคล้องกับเนื้อเรื่อง นั่นก็จริงอยู่ แต่เราว่าเขียนอย่าอ้อมค้อมไปๆมาๆให้ยืดยาวมากเลยจะดีกว่าค่ะ ควรที่จะลงเนื้อเรื่องย่อจริงไปเลยมากกว่า เราขอแนะนำว่า ควรมีคาแรกเตอร์ตัวละคร ที่ทำให้คนอ่านรู้ถึงตัวเอกของเรื่อง เช่น พระเอกนางเอก ประมาณนี้นะคะ ขอเพียงแค่คุณลงเนื้อหาไปว่า มีใครในเรื่องบ้าง เรื่องนี้ตัวเอกจะต้องเจอกับอะไรบ้าง เรื่องนี้มีเหตุการณืใดที่สำคัญๆ น่าติดตาม และน่าสนุกบ้าง เขียนลงไปให้หมดนะคะ เอาให้คนอ่านอยากติดตามจนใจจะขาดเลยจ้า (ครึ่งคะแนน) อย่างสี่ชื่อตอนนิยาย อ่านแล้วเห็นภาพดีจ้า ตั้งชื่อได้ตรงกับแนวผจญภัยดีนะคะ ส่วนนี้ไม่มีอะไรติค่ะ (คะแนนเต็ม) อย่างห้าเนื้อหานิยาย ตอนแรกเนี่ย ไม่น่าเขียนสั้นเกินไปนะคะ หากจะเอาสั้นจริงๆ ควรตั้งเป็นบทนำดีกว่าค่ะ ไม่ควรเขียนว่าบทที่หนึ่งนะคะ มันดูไม่ดีค่ะ เพราะหากตอนอื่นยาว คนเขาก็ไม่รู้ และคิดว่าเรื่องนี้ลงน้อย อาจไม่พอใจได้ค่ะ แค่แนะนำน้า ไม่มีอะไรจ้า ขอเข้าไปดูตอนแรกตอนเดียวค่ะ จะขอเขียนเป็นปลีกย่อยตามด้านล่างนี้นะคะ การบรรยาย... บรรยายได้ดีเยี่ยมค่ะ บรรยายได้ดีทีเดียว อ่านแล้วเห็นภาพเลยนะคะ ถือว่าจุดนี้ไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะ บทสนทนา... ดูเป็นธรรมชาติดีค่ะ ตรงกับลักษณะของแต่ละตัวละครดีพอสมควร พล็อตเรื่อง... ดูแล้วน่าตื่นเต้นดีค่ะ แต่เห็นบอกว่าไม่ใช่แนวสยองขวัญ จึงตัดความระทึกขวัญไปได้เลยเนอะ ภาพรวม... อ่านได้เรื่อยๆ ไม่สะดุดค่ะ การใช้ "ฉัน" เป็นคนเล่าเรื่อง ก็ดีไปอีกแบบนึง ทำให้เข้าใจความคิดของตัวละครตัวนั้นได้อย่างลึกซึ้งทีเดียว เพียงแต่ตังละครอื่นจะเป็นรองไปเลย ก็มีทั้งดีและเสีย ต้องเข้าใจตรงนี้ด้วยนะคะ ความน่าสนใจ ความน่าติดตาม... สิ่งที่ควรแก้ไข หรือปรับปรุง... มีอย่างนึง คำผิดค่ะ เห็นอยู่จุดนึงแต่ไม่รู้ว่ามีอีกไหมนะคะ จุดที่พบคือ บทสนทนาที่ว่า "ต่าย ให้ฉันพายแทนดีกว่าไหม ดูเธอไหมค่อยไหวเลยอะ" ควรเปลี่ยนให้เหมาะสมกว่านี้ คือ "ต่าย ให้ฉันพายแทนดีกว่าไหม ดูเธอไม่ค่อยไหวเลยนะ" ค่ะ คำแนะนำ (แล้วแต่ว่าจะทำไหม) ... ขยันอัพบ่อยๆ คนอ่านก็เยอะขึ้นเรื่อยๆตามลำดับเองค่ะ ก่อนจะกดบันทึกเรื่องราวในแต่ละครั้งที่อัพ ควรตรวจสอบเนื้อหาให้ดีก่อนว่า มีคำผิดไหม เพื่ออรรถรสที่ดีในการอ่านของคนอ่านค่ะ (ครึ่งคะแนน) รวมคะแนนทั้งหมดได้ไป 4 คะแนนค่ะ คำกำลังใจ เราอยากให้คิดเอาไว้ จำเอาไว้เสมอว่า ไม่ว่าจะโดนคนด่าว่ามากแค่ไหน การเป็นนักเขียนต้อง อดทน ขยัน ไม่ท้อ ดังนั้น เราต้องยิ้มรับไม่ว่าจะมีคนบอกยังไงมาก็ตามแต่ จำไว้ว่าคนที่ว่าเรา แสดงว่าเรายังด้อยเรื่องนั้นอยู่ คนส่วนน้อยเท่านั้นแหละที่จะด่าโดยไม่มีเหตุผล นั่นเรียกว่าบ้าแล้วจ้า นั่นเราไม่ต้องไปสนใจ แต่หากสิ่งที่เขาพูดมาเป็นจริง ก็ขอให้ปรับแก้ลบคำสบประมาทนั้นไปให้ได้ เราต้องสร้างกำลังใจให้ตัวเองอยู่เสมอ เราเองก็ไม่ใช่นักเขียนที่เก่งอะไร วันนี้เข้าไปดูนิยายที่แต่งเอาไว้ พอดีมีคนมาเม้น อยากบอกว่าพอเข้าไปอ่าน เขียนด่ามา ใช่ว่าเราจะไม่มีความรู้สึกน้อยใจนะ เขาบอกมาว่า ตัวอักษรเล็กไป เราเห็นว่ามันจริง พอดีเขียนแรงไปไง จึงเสียความรู้สึกนิดๆ แต่ไม่ว่าอะไรนะคะ เราก็เข้าไปแก้ตามคำบอก ตอนนี้่สบายใจขึ้นแล้ว เห็นไหม แค่เราทำตามสิ่งที่มันถูกต้อง แต่ไม่จำเป็นต้องทำตามที่คนอื่นบอกเสมอไป ต้องดูด้วยนะคะ สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^ พยายามเข้าจ้า นี่แค่มาบอกให้ฟังเฉยๆนะคะ รบกวนไปรับงานวิจารณ์ที่บทความเราด้วยค่ะ ตอนที่ 3 นะคะ ขอบคุณมากค่ะที่มาใช้บริการกัน การวิจารณ์เป็นเพียงความคิดเห็นของคนๆนึง ไม่ต้องใส่ใจกับคำพูด แต่จงใส่ใจกับข้อบกพร่องของเราที่คนอื่นบอกแล้วรีบปรับปรุงแก้ไข แค่นั้นเป็นพอค่ะ ^^ ย่อ
แฟร์รี่เทล | 12 ต.ค. 53
28
3
"วิจารณ์นิยาย สไตล์ เซเซดๆ."
(แจ้งลบ)เรื่อง : Mystic Land - ฝ่ามิติแดนพิศวง ผู้วิจารณ์ : SEI ก่อนอื่นขอออกตัวเป็นธรรมเนียมว่าเราไม่ได้เป็นนักวิ... อ่านต่อ
เรื่อง : Mystic Land - ฝ่ามิติแดนพิศวง ผู้วิจารณ์ : SEI ก่อนอื่นขอออกตัวเป็นธรรมเนียมว่าเราไม่ได้เป็นนักวิจารณ์มืออาชีพ เพราะฉะนั้นยังอาจวิจารณ์ได้ไม่ตรงจุดหรือยังขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง และมันก็ยังเป็นภาษาสไตล์การวิจารณ์ง่ายๆ ของเราที่มุ่งเน้นว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้รับการวิจารณ์บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ บอกกันตามตรงเลยค่ะว่านิยายของคุณศรานี่เซใช้เวลาอ่านนานทีเดียว เพราะว่าครั้งแรกที่เซอ่านนั้นใช้มุมมองของนักอ่านเข้าไปเต็มๆ เลยค่ะ ทำให้ไม่สามารถมองเห็นข้อผิดพลาดต่างๆ อย่างชัดเจนได้ จึงต้องมาอ่านในแง่ของการวิจารณ์อีกที ซึ่งทำให้เห็นข้อผิดพลาดที่เซมองไม่เห็นในจุดครั้งแรกพอสมควรเชียวล่ะค่ะ จึงต้องค่อยๆ มองแต่ละจุดไปอย่างใจเย็น (แต่ถึงอย่างนั้นเซก็ไม่มั่นใจว่าจะมองข้อบกพร่องต่างๆ ได้ละเอียดพอ เพราะนิยายของท่านค่อนข้างได้ใจเซไปพอสมควร เอ่อ…ข้อผิดพลาดร้ายแรงของนักวิจารณ์เลยนะนั่น นึกซะว่าไม่เห็นข้อความในวงเล็บนี้แล้วกันค่ะ ฮา) -โครงเรื่อง นิยายเรื่อง Mystic Land – ฝ่ามิติแดนพิศวง เป็นนิยายประยุกต์หลากแนว โดยการนำสามหมวดหลักอย่าง ระทึกขวัญ-แฟนตาซี-ผจญภัย เข้ามาผสมผสานกันจนเป็นนิยายที่แปลกใหม่และมีคุณภาพเรื่องหนึ่ง ธีมหลักของนิยายเรื่องนี้คือ หลังจากที่ฟ้ากับเพื่อนๆ มาเที่ยวล่องแก่งฉลองจบการศึกษามัธยมปลายก็เกิดตกน้ำพลัดหลงจากคณะและได้เข้าไปในหมู่บ้านหนึ่งหนึ่งโดยการนำทางของ “เอื้องคำ” หญิงสาวผู้ลึกลับในหมู่บ้านนั้น แต่แล้วคนทั้งห้าก็เริ่มรู้สึกได้ถึงความผิดปกติและเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นซึ่งนับว่าเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้อย่างแท้จริง คงต้องบอกว่านิยายเรื่องนี้ค่อนข้างมีการวางพล็อตที่สลับซับซ้อนพอสมควร ตัวปมเรื่องมีทั้งผูกและคลายก่อนจะรั้งมารัดไว้อีกหลายตลบ แม้จะเฉลยบางส่วนออกมาบ้างแต่ก็ยังเหลือปมใหญ่ๆ อยู่มาก ชวนให้อยากอ่านและติดตามพอสมควร โดยที่มีทั้งแนวระทึก (ในช่วงแรก) ผสมผสานกับแฟนตาซีและผจญภัยอย่างแยกไม่ออก นับว่าเป็นความหลากหลายของนิยายเรื่องนี้เลยทีเดียว แต่มันก็มีจุดที่ทำให้อารมณ์สะดุดเช่นกันค่ะ เนื่องจากในช่วงแรกมีการดำเนินเรื่องโดยที่โทนของเรื่องออกแนวระทึกซึ่งจุดนั้นทำให้บทแรกๆ ของนิยายมีความน่าสนใจติดตามมาก และมันก็เริ่มซอฟต์ลงเมื่อออกแนวแฟนตาซียามเมื่อหลุดเข้ามายังอีกโลกหนึ่ง ก่อนที่จะกลายเป็นเอื่อยๆ กับแนวผจญภัยในมุมมองของเอก ซึ่งมีสาเหตุมาจากการนำเสนอจุดเด่นในแต่แนวมากเกินไปนั่นเองค่ะ ส่วนตัวแล้วชอบครึ่งแรกมากเพราะสามารถนำเสนอออกมาได้ดีชวนระทึกน่ากดติดตามมาก แล้วความรู้สึกนั้นก็ถูกตัดฉับหายไปดื้อๆ เมื่อนางเอกหลุดไปยังอีกมิติ ออกแนวแฟนตาซี แต่ประยุกต์มากไปหน่อยจนนิยายเริ่ม ‘หลุด’ ในจุดต่างๆ เช่นคำพูด พัฒนาการและอุปกรณ์ไฮเทคของโลกเก่า (ขอเรียกแบบนี้แล้วกันค่ะ) ซึ่งมันค่อนข้างผสมปนเปจนกลบกลิ่นอายแบบเมืองโบราณไปอย่างน่าเสียดายค่ะ ซึ่งในจุดนี้หากผู้แต่งสามารถนำมาใช้ได้อย่างเหมาะสมและ เนียนไปกับเรื่องไม่โดดออกมาแบบนี้ได้จะถือว่านิยายเรื่องนี้มีความสมบูรณ์น่าสนใจมากทีเดียว แต่คงต้องชื่นชมว่านิยายเรื่องนี้ได้คะแนนความแปลกใหม่แตกต่างจากนิยายในเด็กดีที่พบเห็นได้ทั่วไปอย่างสิ้นเชิงเต็มๆ เลยค่ะ เพียงแต่ควรปรับปรุงในเรื่องความโดดเด่นของโทนเรื่องในแต่ละจุดที่ต่างกันมากเกินไปดังที่กล่าวข้างต้นไว้เท่านั้นเอง -ภาษา สำนวน การบรรยาย: การบรรยายนับว่าเป็นอีกหนึ่งหัวข้อที่โดดเด่นสำหรับนิยายเรื่องนี้ ซึ่งสังเกตได้จากบทบรรยายที่ปรากฏออกมาราวๆ 60-70% ของเนื้อเรื่อง ซึ่งผู้แต่งก็ถือว่าทำการบ้านในเรื่องนี้มาดี มีการให้น้ำหนักการบรรยาย ฉาก เวลา และสถานที่ได้อย่างชัดเจนและเห็นภาพได้ชัด แต่ก็ยังมีจุดแปลกๆ ในการใช้ภาษาที่ผู้แต่งได้นำคำที่สละสลวย-คำที่ออกแนวทางการ-ราชาศัพท์-คำสมัยใหม่ มาใช้ร่วมกันจนบางครั้งแม้แต่ตัวผู้แต่งเองก็เกิดสับสนและ ‘หลุด’ ในด้านการเลือกใช้คำออกมา ส่งผลให้เกิดความขัดแย้งในรูปประโยคพอสมควร มากล่าวถึงข้อด้อยของการใช้บทบรรยายเป็นหลักกันบ้าง การที่ผู้แต่งมักนำเสนอฉากต่างๆ ออกมาในรูปการบรรยายมากเกินไป เช่น การบรรยายฉากต่อสู้ในมุมมองของตัวละคร ในช่วงแรกผู้อ่านจะรู้สึกได้ถึงความแปลกใหม่เพราะไม่ค่อยมีคนนิยมใช้การบรรยายในรูปแบบนี้เท่าใดนัก หากแต่มีฉากต่อสู้ออกมาบ่อยขึ้นๆ ก็จะทำให้ความแปลกใหม่ในตอนแรกกลายเป็นความจำเจขาดสีสันและรสชาติไปทันที จุดนี้จึงเป็นการดึงอารมณ์ผู้อ่านให้รู้สึกเฉยๆ อ่านไปเรื่อยๆ ในบัดดล บทสนทนา: บทสนทนาค่อนข้างลื่นไหลดี แต่ยังมีจุดชวนสะดุดเช่นเดียวกับการบรรยาย ส่งผลให้มีคำสมัยใหม่หลุดมาในบทพูดเป็นบางครั้งบางคราวค่ะ คำผิด คำซ้ำ การหลากคำ: ในด้านคำผิดนั้นส่วนใหญ่จะเป็นคำผิดที่มาจากการรีบร้อนพิมพ์จนเกิดความผิดพลาดขึ้นค่ะ ซึ่งก็พบได้ประปรายในแต่ละตอน แต่ก็นับว่ายังไม่มากเท่าใด แนะนำให้ผู้แต่งเช็คความเรียบร้อยก่อนลงนิยายค่ะ เพื่อความสมบูรณ์ของตัวนิยายท่านเอง จะได้ไม่ต้องตามแก้ไขไปทุกตอน คำซ้ำ ในส่วนของคนซ้ำยังพบเห็นในนิยายเรื่องนี้อยู่พอสมควรค่ะ หากอ่านผ่านๆ โดยไม่สังเกตจะไม่ค่อยรู้สึกเท่าใดนัก เช่นในตอนที่ 30 ผู้แต่งใช้คำว่า “กล่าว” ไปคำเดียวเกิน 40 คำเลยทีเดียว ซึ่งมันปรากฏในประโยคที่เป็นบทสนทนาเยอะมาก ในจุดนี้ผู้แต่งควรจะเลือกใช้คำอื่นทดแทนบ้าง เพื่อลดคำซ้ำในนิยายค่ะ ความถูกต้องของการใช้สัญลักษณ์ต่างๆ และซาวด์เอฟเฟค : ด้านสัญลักษณ์ผู้แต่งค่อนข้างใช้ได้ดี ส่วนที่ต้องควรระวังคือการใช้ปรัศนี (?) ที่ผู้แต่งมักใช้ในประโยคคำถาม ซึ่งไม่จำเป็นต้องใส่ตลอดก็ได้ค่ะเพราะเชื่อว่าผู้อ่านสามารถรับรู้จากรูปประโยคได้อยู่แล้ว อีกประการคือการใช้เครื่องหมายอัศเจรีย์ (!) ที่ในบางตอนนั้น ผู้แต่งใช้มากเกินความจำเป็นค่ะ ซึ่งคำว่ามากในที่นี้หมายถึงการที่คุณศราใช้เพื่อเน้นประโยคให้ดูน่าตกใจมากเกินไป ขอยกตัวอย่างในตอนที่ 10 ค่ะ จะเห็นได้ว่าหากลองสังเกตแล้วจะพบการใช้เครื่องหมายอัศเจรีย์แทบจะทุกย่อหน้าเลยทีเดียว แถมบางในย่อหน้าก็มีประโยคย่อยๆ ที่ใส่เครื่องหมายนี้ถึงสามจุดในหนึ่งย่อหน้าเลยทีเดียว ซาวด์เอฟเฟคนี่ปรากฏในเรื่องน้อยมากๆ และมีการใช้อยู่ในเกณฑ์ค่อนข้างดีจึงขอผ่านในจุดนี้ค่ะ -ตัวละคร ด้านตัวละครค่อนข้างมีมิติดีค่ะ แต่ขอเน้นที่ตัวหลักๆ ก็คือ ฟ้าหรือเจ้าหญิงขวัญนภาตัวเอกของเรื่องที่มีมิติอย่างแบนๆ (?) โดยส่วนตัวแล้วไม่ค่อยปลื้มฟ้าเท่าไหร่เลยค่ะ สาเหตุมาจากผู้หญิงคนนี้มีแต่มุมมองด้านดีตลอด เป็นห่วงเป็นใย รักเพื่อนพ้อง เสียสละ ส่วนความโดดเด่นในเรื่องอื่นๆ ก็ไม่ชวนไม่ประทับใจเท่าใดนัก ซึ่งข้อมูลอาจจะกระจ่างขึ้นในอนาคตหากผู้แต่งเพิ่มบทบาทที่มาที่ไปอย่างชัดเจนมากกว่านี้ ต่อมาคือนายเอก หนุ่มแว่นผู้ไม่ได้ใส่แว่น ซึ่งมีมิติมาก ด้านบุคลิก ความโดดเด่นน่าประทับใจกินฟ้าขาดค่ะ เพราะนอกจากบุรุษผู้นี้จะเฉลยตัวเองออกมาซะหมดเปลือกแล้ว ยังมีด้านลบด้านบวกอยู่ในตัวอย่างเห็นได้ชัดเชียวค่ะ (ปลื้มเอกเพราะความซึนของนายคนนี้นี่แหละค่ะ ฮา) ว่ากันต่อที่นายจักร (หรือองค์ชายใหญ่ ซึ่งจะควบตำแหน่งพระเอกหรือไม่ กำลังรอบทเฉลยอยู่เชียวค่ะ) จะบอกว่าตัวละครตัวนี้มีกลิ่นโชยหึ่งๆ มาก แม้จะไม่ได้เปิดตัวออกโรงจริงๆ จังๆ แต่กลับมีอิทธิพลต่อเรื่องขนาดหนัก ด้านบุคลิกและท่าทางลักษณะนิสัย อีกทั้งยังแฝงไปด้วยความลึกลับ (ที่ผู้อ่านสามารถเดาทางกันไปเรื่อยๆ ได้) ทำให้ตัวละครนี้เป็นตัวที่มีมิติมากอีกตัวหนึ่ง เอื้องคำ ตัวละครนี้น่าสนใจมากค่ะ แม้จะไม่มีบทเลยตั้งแต่จบช่วงแรกมา แต่ด้วยความลึกลับที่ยังคงดำมืดอยู่ทำให้ตัวละครนี้มีเสน่ห์มาก ส่วนตัวละครอื่นๆ ก็จัดอยู่ในเกณฑ์ค่อนข้างดีเช่นกันค่ะ ไม่ว่าจะเป็นอรัญญาณี จอมพรานหรือมิ้นท์ (ต่ายกับกัซหลบฉากไปเพราะบทน้อย) ผู้แต่งก็สามารถนำเสนอออกมาได้น่าสนใจทั้งสิ้น จึงขอยกนิ้วโป้งให้ในส่วนนี้ -ความสมเหตุสมผล จุดที่สามารถเห็นได้ชัดคือการรับรู้ของฟ้าในตอนหมดสติช่วงแรกๆ ค่ะ ซึ่งเมื่อผู้แต่งใช้มุมมองของฟ้าในการดำเนินเรื่องด้วยแล้ว ทำให้ฟ้านั้นถือว่ามีการรับรู้เกินขอบเขตมนุษย์ที่พึงทำได้ในทันที หรืออาจเป็นเพราะความจริงเธอไม่ใช่มนุษย์อยู่แล้วถึงได้มีประสาทสัมผัสในการรับรู้มากกว่าคนปกติ ในจุดนี้เป็นหน้าที่ของผู้แต่งต้องสอดแทรกอธิบายรายละเอียดให้คนอ่านเข้าใจค่ะ แม้มันอาจไม่ส่งผลกระทบต่อเนื้อหา แต่ควรหาวิธีอธิบาย เพื่อจะได้ไม่เป็นปัญหาในด้านความสมเหตุสมผลค่ะ อีกจุดก็คือวิทยาการของโลกปัจจุบันที่ไปมีอิทธิพลในอีกมิติหนึ่ง ซึ่งจะสังเกตเห็นเหล่าวิทยาธร คนธรรพ์ รวมไปถึงเผ่าพันธุ์ต่างๆ ที่เรียกว่าใช้อุปกรณ์ไฮเทคนั้นยังค่อนข้างขาดที่มาที่ไปอยู่บ้าง จึงเป็นอีกจุดที่ผู้แต่งควรให้ความสำคัญในส่วนนี้ด้วยค่ะ -การดำเนินเรื่อง/ความลื่นไหล/ความสนุกน่าติดตาม การดำเนินเรื่อง: ในช่วงครึ่งแรกสำหรับการดำเนินเรื่องผ่านมุมมองของฟ้านั้นค่อนข้างเป็นไปอย่างรวดเร็ว กระชับ ลื่นไหล มากค่ะ แต่พอมาถึงมุมมองของเอกกลับรู้สึกว่ามันให้อารมณ์เอื่อยๆ พอสมควรซึ่งเมื่อผ่านไปสองสามตอนก็กลับมาลื่นไหลชวนอ่านได้เรื่อยๆ อาจจะเป็นเพราะผู้แต่งต้องย้อนความในมุมมองของเอกจึงทำให้อารมณ์สะดุดซวนเซไปเล็กน้อยก่อนจะใช้เวลาตั้งหลักได้อีกครั้ง และเมื่อถึงจุดเปลี่ยนมุมมองให้ฟ้าดำเนินเรื่องอีกครั้งก็ยังสามารถคงความลื่นไหลได้ดีในระดับหนึ่ง ในด้านการดำเนินเรื่องผ่านมุมมองของตัวละครนั้นนับว่ายังมีจุดที่หลุดมุมมองที่สามมาให้เห็นบ้างค่ะ ซึ่งก็ไม่มากจนสังเกตเห็นได้ชัด แต่ก็ควรระวังในด้านการใช้มุมมองด้วยค่ะ การตัดฉาก บางจุดยังมีการใช้ขีดคั่น ซึ่งโดยมาตรฐานของ สนพ. แล้วสามารถตัดฉากโดยการเว้นบรรทัด 1-2 บรรทัดแล้วขึ้นย่อหน้าใหม่ก็เพียงพอค่ะ ความสนุกน่าติดตาม: คงต้องบอกว่าในช่วงแรกเซเทคะแนนให้ความน่าติดตามเรื่องนี้หมดใจเลยค่ะ แต่พอเนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ จนถึงจุดหักเหพลิกผันของตัวละครมันก็เกิดอาการแผ่วปลายขึ้นมาดื้อๆ ซะอย่างนั้น แต่ทั้งนี้อาจจะเป็นเพราะการดำเนินเรื่องที่กล่าวไปข้างต้นบวกกับแนวของเรื่องที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันจึงทำให้เกิดการปรับตัวปรับใจยอมรับแนวใหม่ไม่ทัน ทำให้นิยายเรื่องนี้ถูกลดระดับความน่าติดตามไประดับนึงเลยค่ะ แต่จุดที่ยังคงส่งผลให้นิยายเรื่องนี้น่าดึงดูดคือปมปริศนาและปัญหาที่ยังไม่เฉลย ซึ่งมีอิทธิพลชักจูงใจในการติดตามอ่านบทต่อไปมากเลยทีเดียว -ภาพรวม/สรุป ในมุมมองของภาพรวมสามารถจัดได้ว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่ ดี และ เด่น เรื่องหนึ่งทีเดียวค่ะ ไม่ว่าจะเป็นตัวโครงเรื่องที่มีความแปลกใหม่น่าสนใจสำหรับนิยายแนวแฟนตาซี-ผจญภัย ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายความเป็นไทยอย่างชัดเจน รวมถึงการนำเสนอในรูปแบบที่ค่อนข้างต่างจากนิยายทั่วไป ซึ่งมันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียซึ่งผู้แต่งต้องพัฒนาฝีมือเพื่อดึงจุดเด่นให้กลบจุดด้อยให้ได้ค่ะ เซเชื่อว่าคงไม่ยากเกินฝีมือคุณศราแน่ๆ เพราะจากผลงานที่ผ่านมาก็เป็นตัวบ่งชี้ได้อย่างดีอยู่แล้ว ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณศราเขียนงานดีๆ แบบนี้ต่อไปนะคะ ย่อ
Дdagiô | 26 ก.ย. 54
20
0
ดูทั้งหมด
"มากด้วยเสน่ห์เเละเเปลกใหม่:Chocolia รับโหวต/วิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)โดยภาพรวมเเล้วถือว่ามีการบรรยายได้ชัดเจนเเละสะเทือนอารมณ์ รวมถึงการคงเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมไทยผสานกับการบรรยายในเเ... อ่านต่อ
โดยภาพรวมเเล้วถือว่ามีการบรรยายได้ชัดเจนเเละสะเทือนอารมณ์ รวมถึงการคงเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมไทยผสานกับการบรรยายในเเบบนิยายเเฟนตาซีเเนวใหม่ ส่งผลให้มีเสน่ห์ดึงดูดผู้อ่านให้คล้อยตามได้เป็นอย่างดี ในส่วนของภาษา ถือว่าร้อยเรียงคำได้สละสลวย อ่านเเล้วไม่ติดขัดหรือไม่ขัดต่ออรรถรสในการอ่าน ทำให้ดำเนินเรื่องได้อย่างลื่นไหลเเละสามารถทำให้ผู้อ่านสามารถหลงรักตัวละครเเละรู้สึกราวกับว่าได้ผจญภัยไปกับตัวละครด้วย ไม่ว่าจะเป็นการสร้างเอกลักษณ์ในด้านการพูดจาที่ทำให้เห็นความเเตกต่างด้านอุปนิสัยเเละถิ่นที่อยู่ของตัวละคร หรือการบรรยายที่่ละเอียดชัดเจนหากไม่เยิ่นเย้อเเละได้ใจความ นอกจากนี้ยังมีการใช้ตัวอักษรที่ตรงตามมาตรฐานของการเขียนบทความเเละมีการตกเเต่งที่สวยงามพอเหมาะ ไม่ลายตา เเละทำให้สบายตามากยิ่งขึ้น(สังเกตได้จากการใช้สีเขียว) ส่วนข้อที่ควรพัฒนาเพิ่มเติมได้เเก่ การตรวจทานคำผิดเพิ่มเติมเเละการเปลี่ยนฉากที่อาจทำให้ผู้อ่านเข้าใจผิดกันได้ง่าย เช่น ความทรงจำ เป็นต้นค่ะ ซึ่งนิยายเรื่องนี้ถือว่ามีเสน่ห์ดึงดูดให้ฟ้าเข้ามาอ่านเเล้วกดติดตามไว้อย่างไร้ข้อกังขาเลยทีเดียว ขอให้คงเสน่ห์นี้ไว้เเละพัฒนางานเขียนที่ยอดเยี่ยมต่อไปเรื่อยๆนะคะ สู้ๆค่ะ ย่อ
✦Rose✦ | 11 พ.ค. 59
2
0
"NighTime' รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)Mystic Land ฝ่ามิติแดนพิศวง 1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน/10 คะแนน) – ไม่มีข้อติครับ 2.เนื้อเรื่อง (25 คะแ... อ่านต่อ
Mystic Land ฝ่ามิติแดนพิศวง 1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน/10 คะแนน) – ไม่มีข้อติครับ 2.เนื้อเรื่อง (25 คะแนน/30 คะแนน) – สำหรับเรื่องนี้ ตอนแรกอ่านอารัมภบทก็ให้ความรู้สึกแปลกๆ ดีครับ เป็นการเกริ่นที่ค่อนข้างน่าติดตาม แต่ในขณะเดียวกันผมรู้สึกว่ามันรวบรัดรวดเร็วไปเสียหน่อย อาจจะเพราะเป็นอารัมภบทที่เกิดจากบทสนทนาอย่างเดียว เลยให้ความรู้สึกแบบนั้นครับ แต่พออ่านๆ เข้าไปในบทแรกๆ มันทำให้ผมเปิดกลับไปอ่านแนวนิยายที่คุณศราเขียนบอกผมมาครับว่า “ผจญภัย-แฟนตาซี” แต่มันกลับเป็นอารมณ์นิยายสยองขวัญที่ถูกปูความรู้สึกแบบนั้นมาตั้งแต่พวกนางเอกหลงป่า ผมเลยอยากจะแนะนำว่าเติมประเภทนี้ลงไปด้วยก็คงจะไม่เสียหายครับ แต่หลังๆ ก็เข้าเรื่องดีครับ เป็นแนวแฟนตาซีหลุดไปอีกโลกหนึ่งที่ดำเนินเรื่องได้ดี มีอะไรหลายๆ อย่างให้ลุ้น แต่สิ่งที่ผมชอบคือการดำเนินเรื่องของคุณศราครับ มันไหลลื่นไปเรื่อยๆ ดี การดึงยื้อให้ผู้อ่านอยากอ่านต่อเองก็ทำได้ค่อนข้างดีเช่นกันครับผม เนื้อเรื่องเองก็มีความน่าติดตาม น่าสนใจอยู่ในตัวของมันเองอยู่แล้วเลยไม่ใช่ปัญหาอะไร แต่จะมีตรงส่วนที่เดี๋ยวปัจจุบันเดี๋ยวย้อนอดีตที่ผมมีแอบงงๆ บ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรครับ บทที่1 มีตรงส่วนหนึ่งที่กัซทักเอื้องคำว่าเอื้องคำมีปัญหากับนายบ้าน ซึ่งตรงนี้ผมอ่านไม่เจอครับว่าไปคุยกันมาตอนไหน เพราะตอนที่เอื้องคำปฏิเสธไม่ไปบ้านพ่อหลวงก็บอกว่ามีเรื่องจะต้องทำน่ะครับ แล้วก็อีกส่วนที่แค่สงสัยเฉยๆ ว่า พ่อหลวงที่เอื้องคำเรียก ทำให้กัซถึงเรียกว่านายบ้านเหรอครับ? บทที่2 ตรงส่วนที่กัซตอบเอื้องคำว่ามาลาเธอแล้วฟ้าบรรยายฟ้ากัซคงเข้าใจว่าเธอจะล้มลงไปอีกรอบแน่ ตรงนี้ฟ้าล้มรอบแรกไปตอนไหนเหรอครับ? จุดที่สองตรงส่วนที่บรรยายว่าฟ้าเห็นดวงไฟลอยจนรอบสามคนที่กำลังเดินขึ้นบ้าน ถ้าผมจำไม่ผิดจะมีสองคนนะครับ? 3.การใช้ภาษา (29 คะแนน/35 คะแนน) – เอาจริงๆ ผมไม่ถนัดอ่านคำบรรยายแบบนี้สักเท่าไหร่ครับ แหะๆ เนื่องจากมันเป็นการบรรยายในมุมมองบุคคลที่1และใช้ภาษาที่สละสลวยมากประหนึ่งผู้เล่าเป็นนักประพันธ์มาเอง ซึ่งโดยส่วนตัวผมคิดว่ามันดูเหมือนคนเล่ามีอาการเพ้อๆ เพราะปกติแล้วเวลาคนเราเล่าอะไรผ่านมุมมองของตัวเองมักจะใช้คำที่ไม่ได้สละสลวยมาก อาจจะสวยได้ แต่ก็ไม่ถึงขนาดจะพรรณนาละเอียดยิบด้วยถ้อยคำงดงามอ่อนช้อยน่ะครับ แต่จากที่เห็นในแท็กนิยายเขียนว่านิยายไทยก็พอจะเข้าใจได้ครับ แต่ถึงผมจะอย่างงั้นอย่างงี้สำหรับหัวข้อนี้แล้ว ผมต้องขอชมเลยครับว่าคุณศราใช้ภาษาได้ดีจัดไปทางดีมากครับ ภาษาที่ใช้ค่อนข้างไหลลื่นดีมาก คำผิดเองก็น้อย(แต่เหมือนตอนหลังๆ จะเยอะขึ้นครับ) การบรรยายต่างๆ ก็สามารถทำออกมาได้ดีและเห็นภาพได้ชัดเจนดีครับ ต้องขอปรบมือให้เลยล่ะครับ แต่แน่นอนว่าก็ยังมีจุดให้สังเกตอยู่ประปรายเช่นเดียวกันครับ เรื่องแนะนำเรื่องแรกคือภาษาถิ่นครับ ผมว่าตรงนี้ควรแปลให้ผู้อ่านด้วยครับ เพราะมีผู้อ่านที่อ่านภาษาถิ่นไม่ออกแน่นอนครับผม เรื่องที่สองคือการใช้ “...” ต่อท้ายประโยคครับ ในย่อหน้าหนึ่งที่มีการใช้ ... ผมว่าไม่ควรใช้มากเกินไปครับ อย่างเช่นในตอนที่ 0 ตรงที่ “ภาพที่ฉันเห็นก็เริ่มพร่าเลือน... สติสัมปชัญญะเริ่มขาดห้วง... แล้วร่างกายของฉันก็พลันสะดุ้งโหยงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย...” โดยส่วนตัวใส่ “...” แค่ในประโยคท้ายสุดจะดีกว่าครับ แถมด้วยการบรรยายของคุณศราเป็นแบบมุมมองบุคคลที่1 การใส่จุดไข่ปลามากเกินไปจะทำให้รู้สึกแปลกๆ ครับ แล้วก็บางครั้งมันดูไม่จำเป็นต้องใส่น่ะครับ เช่น (ในตอนที่0เช่นกัน) “ตามเนื้อตัวของฉันเปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่ไหลท่วมกาย...” มันทำให้เนื้อหาดูเรื่องใหญ่และตัวคนเล่าตกใจกับมันเกิดจริงน่ะครับ เรื่องที่สามเป็นเรื่องที่ผมพูดต่อจากเรื่องที่สองแต่เปลี่ยนเครื่องหมายครับ คือเครื่องหมายตกใจ ผมอ่านไปแล้วรู้สึกว่าคุณศราแอบมีใช้มันเน้นหลายอย่างมากไปหน่อยหนึ่งครับ เช่นในบทที่1 ตรงส่วนที่ฟ้าจมน้ำและพยายามจะขอความช่วยเหลือ “เพราะน้ำเข้าไปในปอด! ... เพราะน้ำเข้าตาจนแสบไปหมด!” ตรงนี้อาจจะด้วยรูปประโยคที่คุณศราใช้แบบเดิม(ทำอะไรไม่ได้ เพราะ...!) เลยรู้สึกว่ามันใช้เยอะไปหน่อย จนผมอ่านแล้วแอบเสียอรรถรสเล็กๆ ครับ หรืออย่าง “เพื่อนคนอื่นๆ หันมามองฉันกับเอกเป็นตาเดียวกันแล้วล่ะ!” ที่ดูจะใช้แล้วทำให้ประโยคดูเว่อร์เกินจริงน่ะครับ เรื่องที่สี่เป็นเรื่องที่เจอไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ก็มีพบบ้างคือเรื่องการเคาะเว้นวรรคระหว่างประโยคครับ พบประปรายในแต่ละตอน อย่างเช่นในตอนที่2 “ฉันอดไม่ได้ ที่จะสังเกต...” ตรงนี้ผมคิดว่าไม่ต้องเคาะเว้นวรรคนะครับเพราะมันเหมือนอ่านแล้วยังไม่จบประโยคครับผม เรื่องที่ห้าคือการใช้คำซ้ำครับ ที่เจอบ่อยๆ จะเช่น “เสียอย่างนั้น” “มัดกล้าม” “ร่วงหล่น” “เคลื่อนไหว” หรืออย่างเวลาบรรยายผีเสื้อก็เป็น “ผีเสื้อหลากลวดลาย” หรือตอนที่พูดถึงภาพที่เห็นตรงหน้ามักจะเป็นคำว่า “ทัศนียภาพเบื้องหน้า” และอีกหลายคำซึ่งบางทีสามารถใช้คำอื่นแทนได้ครับ แต่ผมก็พอจะเข้าใจนะครับว่าคุณศราต้องการให้คำมันออกมาสละสลวย เลยอาจจะใช้มันไปโดยไม่รู้ตัวน่ะครับ อารัมภบท คำผิด ไม่มีครับ ผมมีความรู้สึกว่าย่อหน้าสุดท้ายตรง”จะว่าไป...”นั้นมันเหมือนตัดฉับไม่ค่อยต่อกับประโยคก่อนหน้าครับ ตรงนี้อยากให้ลองอ่านออกเสียงดูแล้วจะรู้สึกว่าเหมือนจู่ๆ ก็พูดขึ้นมาเสียอย่างนั้นน่ะครับ แล้วด้วยในตอนนี้เป็นเพียงคำพูดยิ่งทำให้อ่านแล้ว ระหว่างสองประโยคนี้มันเลยฟังดูไม่ค่อยลื่นเท่าไหร่ครับ แล้วก็มีตรง”อย่าเพิ่งรีบตอบ...”ที่ดูห้วนๆ ไปหน่อย ถ้าเติมแต่ไปอาจจะเชื่อมประโยคนี้กับประโยคก่อนหน้าได้ดีขึ้นครับ บทที่0 คำผิด - - ผิวน้ำสะท้อนแสงแดดยามเย็นเป็นประกายสีแดงระยับผิดธรรมชาติ ตรงส่วนนี้ไม่ได้ผิดอะไรและอาจจะเป็นแค่ผม แต่พออ่านครั้งแรก มันให้ความรู้สึกเหมือนน้ำเวลาสะท้อนแสงแดดไม่ได้เป็นสีแดงมากกว่าที่น้ำกลายเป็นสีแดงต่างจากสีฟ้ายามปกติครับ บทที่1 คำผิด - บทที่2 คำผิด เอกูด – เอกพูด - เดี่ยวก็เห็นภาพหลอนอะไรอีกหรอก ตรงประโยคนี้ตกเครื่องหมายคำพูดปิดท้ายประโยคครับ บทที่3 คำผิด เหงียดยาว – เหยียดยาว , ขันสะกังสี – ขันสังกะสี - ฉันรู้สึกถึงหยดน้ำกระเซ็นกระทบผิวเนื้อ และแสงแดดอ่อนๆ มากระทบเปลือกตาตัวเอง ผมว่าเติมคำเชื่อมเข้าไปหน่อยจะดีกว่าครับ เช่น “รู้สึกถึงหยดน้ำที่กระเซ็นกระทบผิวเนื้อ” และทำนองเดียวกันในประโยคหลังครับ บทที่4 คำผิด นุษย์ – มนุษย์ - ร่างยักษ์ที่กำลังกอดอกออกเอ่ยขึ้นมา... อันนี้ผมไม่แน่ใจว่าคุณศราพิมพ์คำว่าออกเกินมาหรือตั้งใจครับ 4.ตัวละคร (13.5 คะแนน/15 คะแนน) – ในส่วนนี้ก็ยังคงทำได้ดีครับ การแนะนำตัวละคร การบรรยายตัวละครให้ผู้อ่านจำได้ ทั้งยังเรื่องการกระจายบทบาทที่ทำได้ค่อนข้างดีอีกด้วย แต่ก็ยังมีในส่วนของต่ายครับ บางทีเธอดูไม่มีความมั่นใจ แต่บางทีก็ดูเหมือนไม่ใช่แบบนั้นน่ะครับ เหมือนอย่างบางตอนที่เธอพูดแซวฟ้าเรื่องกัซ มันดูขัดกับนิสัยเพราะว่าคนไม่มีความมั่นใจจะไม่ค่อยกล้าพูดอะไรที่กระทบคนอื่นเท่าไหร่น่ะครับ แต่เรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องหายากที่ผมจะมีถูกใจตัวละครสักตัวนะครับเนี่ย คุณศราพอจะเดาได้มั้ยครับว่าใคร? แล้วก็เรื่องนี้พระเอกนี่ใช่จักรไหมครับ?(อ่านไม่จบยังมีหน้าไปถามถึงพระเอกอีกผม =w=”) 5.การจัดรูปแบบ (8.5 คะแนน/10 คะแนน) – ตรงนี้ตัวหนังสืออ่านง่าย ทั้งเรื่องของฟ้อนท์และขนาด การจัดเรียงหน้ากระดาษก็โอเค แต่จะมีเวลาที่คุณศราต้องการจะเน้นข้อความ ไม่จำเป็นต้องดันมันกลับมาชิดขอบกระดาษครับ ผมว่าให้เคาะย่อหน้าเหมือนเดิมดูสม่ำเสมอดีกว่าครับ ย่อ
Killer in the Dark Shadow | 7 พ.ย. 58
2
0
ดูทั้งหมด
เหตุผลที่นโรดมยิงพรหมาสตร์ใส่ฟ้าแบบไม่เอาถึงตายแค่สลายพลังสินะ
สนุกดีค่ะ รอตอนถัดไปนะคะ
เพื่อนแบบนี้แม้ดูแล้วจะเปนคนดีแต่ไม่น่าคบมีเกิดเรื่องแง่ลบมากมายก้อเพราะเพื่อนแบบนี้ล่ะ
ตัวละครเยอะเกิน
ก็ไม่รู้จะใช่มั้ย แต่ตอนนี้ งานมโนมาค่ะ
จากวันแรกที่อ่านแล้วรู้สึกว่านี่คงจะเป็นนิยายแนวสยองบ้านป่าหลงมิติแล้วไปตั้งวงย่างไก่ป่าต้มกาแฟกินกันทั้งแกงค์ ก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปเมื่อเห็นบางฉากบางตัวละคร อิฟ้าจอมซวยที่ชะตาbudsobยิ่งกว่าโอชิน ต้นไม้ใหญ่ที่มั่นใจมากว่าเป็นพวกเจ้าพ่อเจ้าแม่สำนักหวยแน่ๆ กับเอื้องคำที่เข้าใจว่าคงเป็นแค่ผีป่า มาเจอตอนเอกปัดลูกไฟเลยเริ่มมองเห็นความไม่ธรรมดาของตัวละครนี้ซ่อนอยู่ แล้วพอเข้าช่วงต่อไปเปิดตัวครุฑเลยชัดเจนแล้วว่าเฮ้ย มันใช่แน่ๆ เรื่องราวต่อไปนี้จะทำให้คุณต้องอึ้ง! ภาพหิมพานต์เดิมๆ ที่คุณเคยรู้เคยได้ยินมาจะต้องเปลี่ยนไปเมื่อได้อ่านเรื่องนี้
คาแรคเตอร์ทุกตัวมีเสน่ห์ในตัวของมันเอง มีบุคลิกที่ชัดเจน และไรท์เตอร์ก็ยังอุตส่าห์แอบใส่เฉลยเล็กๆ ของตัวละครสำคัญระดับบอสไว้ให้แกะมาวิเคราะห์เล่นถ้าสังเกตดีๆ ตั้งแต่ตอนแรก การเอาตัวละครที่เคยโผล่มาแค่วรรณคดีหรือหนังสือเทวตำนานมาตีความใส่สีสันแล้วเพิ่มเสน่ห์ประจำตัวลงไปน่าประทับใจมาก
การเดินเรื่อง เอ็งจะตีโค้งหักศอกบ่อยไปป่ะ หักแม่มทุกแง่ทุกมุมทุกตอนหักจนหลังคนอ่านต้องไปนวดกายภาพกับพรีตตี้แล้วเนี่ย แต่จุดเด่นจริงๆ คือการเอาวิทยาการโลกปัจจุบันมาถ่ายทอดตีความในสไตล์หิมพานต์ นี่คือจุดเด่นที่ทำได้เฉียบมากๆ
ฉากเซอร์วิส น้อยจนถึงเกือบไม่มี ไม่ยอมอ่า ชักดิ้นชักงอเลย แง่งๆๆ
จบเรื่องนี้แล้วเราจะไปเกรียนกับใครได้อีกอ่า ฮือๆๆ ไม่ได้ร้องไห้ที่นิยายจบนะ แต่ร้องเพราะไม่มีที่ให้เกรียนง่า
ฮือๆๆ จบแล้ว ทำไมจบได้ใจร้ายแบบนี้ ทำไมไม่ให้เอกได้อภิเษกกับจักรง่าาาาาาาาาาาาาาา
ฮืออออ จบแล้ว รู้สึกใจหายมากๆเลย
อย่างไรก็ตามก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีจริงๆนะ
ลึกลับมาก
รูปปลากรอบมีความฟิน
ภาพปลากรอบนั้นนางควรยอมโดนจับไปเลยดีกว่านะ 5555
เข้าที่เข้านางแล้วสินะ รณฤทธิ์ชาดก หรือจะเรียกนโรดมชาดกดี ชาติหนึ่งของศรีอาริยเมตไตรยที่เกิดมาเป็นเจ้าชายยักษ์เลือกหนทางผิดและแก้ไขใหม่ด้วยการกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ แล้วมุ่งมั่นหาทางต่อ ถึงจะไม่ใช่โพธิสัตว์ในตอนนี้ ก็แสดงว่าในอนาคตจะได้เป็น แต่ใจคอมันจะไม่เรียกหาองครักษ์ที่สวมเกราะพันมือ เกราะอสุรา และเกราะเจ้าที่ริมทาง กับเกราะอัศวเศียรมาเป็นบอดี้การ์ดหน่อยเหรอ
น้องชายจักรพรรดิที่ออกบวชแสดงว่าจะเชิญพิเภกกลับมาปกครองลงกา
งานนี้คงได้อภิเษกรวดเดียวสองคู่แน่ คนพี่กับเจ้าหญิงกินรี คนน้องกับนางคนธรรพ์ ว่าแต่ สองสาวนี่ เห็นความบ้าพลังของชายเผ่านี้แล้ว คืนแรกจะรับศึกกันไหวรึ? แรงปะทะไม่ใช่เบาๆ เลยนา
สังข์สลิลก็ไปตั้งหลักบนโลกแล้วก่อตั้งขบวนการอเวจีเพื่อพิทักษ์โลกต่อไป เข้าสู่เรื่องบ้านเช่าได้ซักที
มายืนรอตอนจบที่ริมท่าน้ำทุกวันเบย
เชือดตัวประกอบและเมียน้อยทิ้ง อาห์ ช่างเป็นฉากที่โคตรฟิน ฟ้าอย่าเสียใจไปเลย อย่าลืมว่าราชครูอัีพ resurrect มา ถึงจะแค่เลเวลเดียว แต่หามณีสีฟ้าไปให้แล้วให้แกฟื้นมานาอีกหน่อยแกก็ชุบเพิ่มให้เอง
แล้วเรื่องก็ดำเนินมาถึงตอนนี้ ซึ่งขอบอกไว้ก่อนว่าถ้าไม่นับบทส่งท้ายและเรื่องสั้น Spin-off ทั้งหลายที่จะตามมาในอนาคต ตอนนี้จะเป็นตอนสุดท้ายของเรื่องแล้ว...
เขียนมานาน พอใกล้จะอวสานแล้วใจหายเหมือนกันแฮะ
ก็มารอดูต่อไปว่าสงครามครั้งนี้จะลงเอยยังไง
หวังว่าทุกท่านจะยังติดตามกันต่อไป แม้เรื่องหลักจะจบลงแล้วเปน Spin-off เน้อ
ฉากฟ้าเจอพระเจ้า ต้องมีเสียงเป่าสังข์และขับโศลกที่คุ้นหูด้วยสิ
พระเจ้า: รบเถิดเจ้าหญิงขวัญนภา รบเถิด อันผู้เกิดมาในวรรณะอาวุธของพระเจ้า จะหาธรรมอันใดสูงส่งไปกว่าการบรรลุหน้าที่ด้วยการตายในสนามรบเป็นไม่มีอีกแล้ว
ฟ้า: เอิ่ม ไดอะล็อกของพระองค์มันคุ้นๆ นะเพคะ
พระเจ้า: มุงหยุดเกรียนแป๊บนึงได้มั้ยกฤษณะ
นโรดม: ใครกัน เจ้าน่ะ
เอก: สตาร์ก เอ่อ ราชครูได้บอกเรื่องพ่อของเจ้าหรือไม่
จักรพรรดิ: เขาบอกมามากพอแล้ว ว่าพวกเจ้า พวกเจ้าฆ่าพ่อข้า!
เอก: ผิดแล้ว ข้านี่แหละ คือพ่อของเจ้า
รนฤทธิ์: โน้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
โอ นี่มัน คลอธจับฉ่ายในตำนาน! ปีกน่าจะมีซักสองสีนะจะได้ครบเลย ถ้าฝั่งจักรพรรดินโรดมมีนรสิงห์ ฝั่งนี้ก็มีนรเสือ
จักรพรรดิ: เจ้าเป็นใคร
เอก: ชั้นก็คือนาย นายก็คือตัวชั้นยังไงล่ะ คู่หู
จักรพรรดิ: มาดูเอลกัน ตัวชั้น
จักร: ไปสู้กันในที่ๆ ไม่มีผู้คนดีกว่า
นโรดม: ด้วยความยินดี คาคาร็อท
โผล่มาเยี่ยงมอร์ทัลคอมเบท ฟ้าได้ก๊อดไอเทมครบ รอไปไฝว้กับก๊อด แต่ก่อนหน้านั้น ช่วยรอให้มันยิงอะไรซักอย่างใส่ทำเนียบก่อนได้ป่ะ อย่าไปขวางมันเลยจริงๆ
พวกบ้านพักออกมาแล้ว แสดงว่าจบเรื่องนี้สังข์สลิลจะออกมาตั้งหน่วยช้อน และเฟ้นหาพวกอมนุษย์มาเข้าทีม "อเวจี" ยอดอมนุษย์พิทักษ์โลกแน่ๆ ว่าแต่อัลเบิร์ตหายไปไหนหรือว่ายังหลั่นล้ากับแดดแถวภูเก็ตอยู่
งานนี้หนุมานคงแอบคิดในใจว่า ทำไมมันเดจาวูจังวะ โดนพรหมมาสตร์แล้วตูต้องจำใจรับเควสท์บินไปเอายามารักษาเนี่ย
สำหรับคนอ่านที่สงสัยว่าอดีตชาติของพวกนี้เป็นใครก็ตามนี้ครับ
สังข์สลิล = พระลักษณ์ แทงค์ในตำนาน โล่ที่แข็งแกร่งที่สุดของพี่ชาย ออกรบศึกไหนได้โดนของดีบาดเจ็บทุกรอบ
จักร = พระพรต เพราะสังข์สลิลพูดว่าเคบเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระเจ้า
คทาวุธ = พระศัตรุต
ส่วนตัว
รณฤทธิ์ = เอกรัตน์แน่นอน มีเบาะแสหลายข้อที่ชี้มาทางนี้
- เริ่มจากเจ้าตัวระลึกชาติได้แล้วบอกว่า มีบางอย่างเกี่ยวกับอดีตชาติที่ต้องสะสาง และก็หายไปเลย ทุกคนเข้าใจว่าตาย แต่เจ้าตัวน่าจะย้อนอดีตไปเป็นรณฤทธิ์ที่ฝึกทุกอย่างจนเต็มแม็กซ์ ทั้งวิชาอัสตระ และพิธีกุมภินียา กับอื่นๆ ที่ทศกัณฐ์และอินทรชิตทำไม่สำเร็จเพราะพิเภกชี้เป้าให้พระรามทำลายพิธีได้ก่อน
- ข้อต่อมา วิธีการจัดการยับยั้งสงครามด้วย ม.44 อัสตระ ตั้งตนเป็นจักรพรรดิปกครองทุกเผ่าเอง ถ้าไม่ขัดขืนก็จะสงบสุข แต่ต้องให้ยักษ์ขึ้นมาเป็นใหญ่ เอกเป็นจอมวางแผนตัวแสบที่ทำทุกอย่างโดยไม่สนว่าจะได้มาด้วยวิธีการไหน ขอแค่บรรลุเป้าหมาย เป็นบุคคลที่อันตรายที่สุดหากต้องเป็นศัตรู วิธีนี้เป็นสไตล์เดียวกับตอนที่จักรเข้ามายึดรัชตคีรี แต่ของรณฤทธิ์มันฮาร์ดคอร์กว่า
- ข้อถัดไป วิธีการพูดของรณฤทธิ์เหมือนเอกมากๆ เบ่งอำนาจ หยิ่งผยอง แต่กวนบาทาสุดๆ คำนึงที่พูดบอกว่าเป็นเอกคือ ตอนบอกลาฟ้าว่ามีสิ่งที่ต้องการที่สุดแต่ไม่ใช่เธอ
- ข้อสุดท้าย ใช้ศรพรหมมาสตร์ยิงใส่ฟ้ารู้กันอยู่ว่าอานุภาพพรหมมาสตร์สามารถทำลายล้างเป้าหมายได้อย่างหมดจด แต่กลับยิงแค่สลายพลังทิ้งให้อยู่นิ่งๆ ดูเฉยๆ รอเรื่องจบ ออมมือให้แบบสุดๆ ให้อยู่ในการดูแลของอ้ายที่ตัวเองฝากฝังไว้ว่าให้ดูแลหญิงที่รักที่สุดด้วย
มันไม่ง่ายเลยที่จะเดาตอนต่อไปของเรื่องนี้ถูก ๕๕๕
สัมผัสได้ถึงคอสโม่ เอ๊ยไม่ใช่ 5555+