คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วันของเรา :)
Pairing : No x Ritz
Mode : หวานแหวว ~
‘ โตโน่ ’ ภาคิน คำวิลัยศักดิ์ กุ๊ยซุปตาร์ที่กำลังฮอตในระดับเอเชีย (เวอร์ไป ==;) ที่เพิ่งเสร็จภารกิจจากการถ่ายฉากละครบุหงาหน้าฝน รีบบึ่งรถกลับคอนโดด้วยความรวดเร็ว ในใจก็คิดไปถึงใครบางคนที่กำลังรอเขาอยู่ที่คอนโด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !
โดยไม่ต้องรอนาน ร่างเล็กที่เขาคิดถึงก็เปิดประตูมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มหวานๆที่ทำให้เขาชื่นใจทุกครั้งที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้น พร้อมทั้งรัวคำถามใส่ทันที
“ กลับมาแล้วหรอ ? เหนื่อยไหม ? ทานอะไรมารึยัง ? อาบน้ำก่อนไหม ? ” คำพูดที่แสดงถึงความห่วงใยที่มีอยู่ล้น ทำให้เขายิ้มกว้างขึ้นอีก ความเหนื่อยล้าจากการทำงานหายไปทันทีตั้งแต่เห็นหน้าคนตัวเล็ก
“ ใจเย็นๆค๊าบบบบ เห็นหน้าริท พี่ก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลย จุ๊บ! ” เขาว่าพลางก้มลงไปหอมแก้มริท เรียกสีหน้าขวยเขินจากร่างเล็กได้ดี
“ ยี้ ~ เหม็นเหงื่ออะ ไปอาบน้ำก่อนเลย พี่โน่ ” ร่างบางเอ่ยแก้เขิน ก่อนจะเดินไปเตรียมผ้าเช็ดตัวและชุดนอนยื่นให้เขา
“ อะ.. เสื้อผ้า ไปอาบน้ำได้แล้วค๊าบ ดึกแล้วเดี๋ยวไม่สบาย ” ถ้อยคำที่ยังคงแสดงถึงความเป็นห่วงตัวเขา ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ทำให้ร่างสูงรู้สึกตื้นตัน เพราะริทเป็นแบบนี้ เขาถึงได้รักนักรักหนา
“ ขอบคุณครับ พี่ .. รักริทนะ ” ถ้อยคำและแววตาที่แสดงความสัตย์จริงต่อร่างเล็ก คนที่เขาอยากจะปกป้องและดูแลไปชั่วชีวิต
“ ริทก็รักพี่โน่ ”
เรารักกัน ..
ร่างสูงนั่งลงบนเตียงแต่ก่อนจะทันได้ทำอะไรนั้น ริทก็ใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมให้อย่างเบามือ เขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
“ พรุ่งนี้ริทว่างนะ พี่โน่ ” เสียงหวานเอื้อนเอ่ยบอกเขา ปกติร่างเล็กตรงหน้าเขาจะงานยุ่งตลอด ทั้งอีเว้นท์ เดินแบบมากมาย หนุ่มฮอตที่ทุกคนหลงรักรวมถึงเขา .. แต่ เอ๊ะ ! พรุ่งนี้ ? เขาก็ไม่มีงานเหมือนกันนี่หว่า เพราะคุณบอยอนุญาตให้พักผ่อน
“ พรุ่งนี้พี่ก็ว่างอะ ” ร่างบางแสดงสีหน้าดีใจอย่างปิดไม่มิด
“ เย้ๆ พรุ่งนี้เราอยู่ด้วยกันนะ ริทอยากอยู่กับพี่โน่ ช่วงนี้เราไม่ค่อยมีเวลาให้กันเลย ” ร่างบางออดอ้อนคนตัวโต ก็จริงนะ .. ช่วงเวลาของเราไม่ค่อยตรงกัน ไม่เขาก็เป็นริทที่ต้องทำงานดึกดื่น นานๆทีจะมีโอกาสแบบนี้สักที
“ โอเคครับ พรุ่งนี้ว่าง งั้นคืนนี้พี่ขอนะ ” ร่างสูงเอ่ยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ จับพลิกร่างบางลงไปใต้ร่าง ไล้เลียใบหูคนร่างบาง มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างบาง สะกิดยอดอกผ่านเนื้อผ้าบางเบาเพื่อเป็นการปลุกเร้าอารมณ์
“ อ๊ะ .. อื้อ ” ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อมือร่างสูงหยุดที่ส่วนกลางลำตัวของคน ลูบไล้ขยำจนมันแข็งขืนก่อนที่บทรักจะดำเนินไปตลอดคืน
“ อ๊ะ อ๊าาาาา ”
<TONO>
ผมและริทนั่งอยู่ที่ร้านไอศกรีมที่เจ้าตัวบ่นนักบ่นหนาว่าอยากจะมากินให้ได้ กว่าพวกเราจะตื่นก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงแล้ว เมื่อคืนหนักไปหน่อย แหะๆ ==; ผมนั่งมองคนตัวเล็กกินไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อย ตอนนี้ก็ปาไปสี่ถ้วยแล้ว ใจคอจะกินจนหน้าเป็นไอศกรีมเลยรึไงนะ และแล้วถ้วยที่สี่ก็หมดลงอย่างรวดเร็ว ขณะที่ผมกินถ้วยแรกไม่หมดเลย -__-
“ พี่โน่ สั่งอีกกกกกกกกกกก ” ลากเสียงยานครางพร้อมรอยยิ้มสดใส เห็นคนรักมีความสุข เขาก็รุ้สึกดีตามไปด้วย แต่อยากแกล้งคนร่างบางซะหน่อย หมั่นไส้ ~
“ ไม่เอา ! กินเยอะแล้ว กินมาเดี๋ยวก็เลี่ยนตายหรอก ” เรียกสีหน้าบูดบึ้งของร่างบางทันที ตามมาด้วยอาการโหวกเหวกโวยวาย
“ โหยย อะไรอะ ตามใจริทหน่อยดิ ริทอยากกินอีก นานๆทีจะได้กิน ” ผมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ทันที
“ อยากกินอีกหรอ? ”
“ อื้อ นะ นะ ” หึหึ
“ ก็ได้ ” ผมตอบสั้นๆ ก่อนจะตัดไอศกรีมในถ้วยตัวเองเข้าปาก ยื่นหน้าไปประกบริมฝีปากกับคนร่างบาง รั้งคอเข้ามาให้ชิดกันมากขึ้น คนร่างบางมีสีหน้าตกใจแต่ก็ยอมเปิดปากโดยดี ผมสอดลิ้นเข้าไปไล้เลียในโพรงปากร่างบางพร้อมทั้งส่งรสชาติความหวานของไอศกรีมเข้าไปด้วย นานจนร่างบางรู้สึกหายใจไม่ออก จึงจำเป็นต้องถอนจูบออก
“ กินอีกไหม ? ” แก้มคนตัวเล็กขึ้นสีแดงระเรื่อ ดูน่ารักยิ่งนัก คนตรงหน้าผมไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารักไปหมด
“ บะ .. บ้า ไม่เอาแล้ว ริทอิ่มแล้ว ” ร่างบางก้มหน้างุด ไม่ยอมเงยหน้ามาสบตาแม้แต่น้อย โอ๊ยย ทำไมน่ารักขนาดนี้นะ แค่นี้ผมก็หลงจะแย่แล้ว
“ ไม่แกล้งแล้ว อะ .. พี่อยากป้อน ” ผมตักไอศกรีมจากถ้วยไปยื่นตรงหน้าริท คนตัวเล็กยอมกินพร้อมรอยยิ้มหวานๆที่ส่งมาให้ รอยยิ้มที่ทำให้ใจละลาย
“ ชอบจัง .. เวลาพี่โน่ป้อนไอติมริท ”
บรรยากาศในร้านอบอวลไปด้วยความรัก เสียงหัวเราะ รอยยิ้มของคนทั้งสองที่มีให้กัน เรียกรอยยิ้มจากพนักงานที่เห็น และแอบดูอยู่ไกลๆได้ ดูเหมาะกันยิ่งนัก ..
ผมใช้เวลาช่วงบ่ายทั้งหมดไปกับการทานไอศกรีม ดูหนัง เดินเล่นกับริท เป็นวันที่ทำให้ผมมีความสุขมาก ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับริท ได้ทำอะไรให้กันเหมือนที่คู่รักคู่อื่น วันที่เราสองคนเป็นเพียงคนธรรมดา
ในขณะที่เดินเล่นอยู่นั้น ผมก็สะดุดกับสร้อยข้อมือคู่ที่ประดับอยู่ในตู้โชว์ของร้านค้า และเมื่อเดินไปเรื่อยๆ ..
“ ริท พี่ไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะครับ ”
.
.
.
.
.
.
.
.
ในที่สุดเราสองคนก็พากันกลับห้องเวลาดึกดื่นด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินเล่นและเที่ยวเป็นเวลานาน ริทน้ำหน้าไปอาบน้ำก่อนจะตามมาด้วยผม แต่เมื่อผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยและเดินมานั่งใกล้คนร่างบาง ผมก็ต้องแปลกใจ เมื่อพบว่าหน้าตาของคนร่างบางเศร้าหมองไม่เหมือนกับตอนมื่อกลางวันเลยสักนิด
“ เป็นอะไรครับ คนดี .. ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นล่ะ หืม? ” ผมกอดปลอบ ริทซุกหน้าลงกับอกผม
“ ริทแค่ไม่รู้ว่า มันจะมีแบบวันนี้อีกไหม วันที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน เดี๋ยวริทก็ต้องกลับไปเรียนหมอแล้ว เดี๋ยวเราก็ต้องห่างกัน แล้วริทจะทำยังไงถ้าไม่มีพี่โตโน่อยู่ด้วย .. ” ร่างบางระบายความในใจออกมา ใช่ .. อีกหน่อย ผมกับริทก็ต้องห่างกันแล้ว ถึงวันที่ห่างกันผมจะเป็นยังไงนะ ? เฮ้อ ..
“ แต่ตอนนี้เราก็ยังมีกันนี่ครับ เรายังอยู่ด้วยกัน มันเป็นเรื่องของอนาคตนะ อย่าเพิ่งเก็บมาคิดเลย ”
“ ฮึก .. ” น้ำตาของคนร่างบางทำให้ผมใจเสีย ผมไม่อยากเห็นริทร้องไห้ ผมเกลี่ยน้ำตาให้ร่างบางอย่างอ่อนโยน
“ เดี๋ยวมานะ ริท รอพี่แปปนึง ” ผมว่าพลางเดินไปหยิบกีต้าร์ตัวโปรดมาและกลับมานั่งคนร่างบางอีกครั้ง
“ พี่มีเพลงจะให้ริท เพลงนี้ความหมายดีนะ ” เพลงนี้เป็นเพลงที่ผมตั้งใจให้ริท ผมเริ่มเกากีต้าร์และร้องเพลงให้คนร่างบาง ..
“ b เป็นความบังเอิญในชีวิต
หรือโชคชะตาที่คิด
ขีดเขียนให้เธอข้างกาย
ไม่รู้สุดเส้นทางเมื่อไร
หรือจะเป็นยังไง
แค่เพียงตอนนี้
เก็บเกี่ยวทุกอย่างที่มี
ใช้วันและคืนที่ดี
ให้คุ้มค่าในหัวใจ
เมื่อวันฉันและเธอต้องไป
เพราะไม่รู้เมื่อไร
ใกล้หรือไกลกัน
เราจะมี เวลาที่แสนดี
ในวันที่เงียบเหงา
เราจะมี เรื่องราวให้ฝันดี
ในบางคืนที่มันอ่อนไหว
เพื่อวันพรุ่งนี้ ถ้าไม่ได้พบกัน
เก็บสิ่งเหล่านั้น ของวันที่เคยสดใส
ถ้อยคำและท่วงทำนองของใจ
แม้ไม่เคยมากมายเท่าไรก็ตาม
เมื่อวันพรุ่งนี้ ถ้าไม่ได้พบกัน
ให้สิ่งเหล่านั้นเป็นดังบทเพลงเรียงร้อยหัวใจ
ทุกวันที่ต้องไกล เราจะได้พบกันใหม่ อย่างที่ใจต้องการ b ”
“กุ๊ยซุปตาร์คนนี้อาจจะร้องเพลงไม่เพราะ อาจจะไม่ดีเท่าคนอื่น แต่ก็รักมิสเตอร์เตี้ยคนนี้คนเดียวนะครับ พี่เคยบอกไปแล้วไง ว่าไม่ว่าริทจะเรียนหมอนานแค่ไหน พี่ก็จะรอ ” จบประโยค ร่างบางก็โถมตัวเข้าหาอ้อมกอดผม กอดแน่นกว่าครั้งไหนๆ และเมื่อผละออก
“ ขอบคุณฮะที่รักริท ขอบคุณที่ไม่ทิ้งริท สัญญาแล้วนะ ว่าจะรอ ” ผมยื่นนิ้วก้อยของตนไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของร่างบาง
“ ห้ามแอบไปเหล่สาวอื่นด้วย ถ้าริทรู้นะ ตาย! ”
“ ค๊าบ ”
“ ห้ามหนีเที่ยว ทำงานได้อย่างเดียว เข้าใจไหม ! ”
“ ค๊าบบ ”
“ ห้ามมีข่าวกับผู้หญิง ผู้ชายก็ด้วย ! ไม่งั้นเฉือนทิ้งแน่! ”
“ ค๊าบบบบ ” เหมือนจะน่ากลัวแต่เพราะเป็นร่างบางกลับเป็นคำขู่ที่ดูน่ารัก คนอะไรขึ้นอยด์ ขี้แย ขึ้หึงไปหมด
“ เอ้อ ริท .. พี่มีอะไรให้ ยื่นแขนมาสิ ” ร่างบางดูงงๆ แต่ก็ยอมยื่นแขนให้ ผมหยิบสร้อยข้อมือที่ซื้อไว้ใส่ให้ริท
“ ให้เนื่องในโอกาสอะไรเนี่ย ? ”
“ เนื่องในโอกาสอยากให้ .. มันไม่ใช่ของราคาแพงแต่ถือว่าซะว่ามันเป็นของแทนใจพี่ เอาไว้ดูต่างหน้าตอนริทไปเรียนแล้วกันนะ และก็ไม่ต้องกลัวว่าพี่จะมีใคร พี่มีแค่ริท ริทเท่านั้นนะ ”
ร่างบางเขย่งแตะริมฝีปากเข้ากับปากผม ไม่ใช่จูบที่ร้อนแรง วาบหวาม แต่เป็นเพียงแค่สัมผัสบางเบากลับทำให้รู้สึกอุ่นวาบไปถึงหัวใจเหมือนเป็นรางวัลตอบแทนที่ผมรักเขา และกระซิบข้างหูผม
“ ริทรักพี่โน่ฮะ ”
“ ถ้ารักพี่ก็ทำตัวน่ารักๆ แล้วมานอนใต้ร่าง ครางเสียงหวานๆให้พี่ได้ยินดีกว่า ที่รัก ” พูดจบผมก็ผลักริทลงบนเตียงและจัดการกับคนตัวเล็กต่อไป ..
“ ถ้าริทไปออกงานที่ไหน แล้วคนอ่านเห็นรอยแดงๆ ก็ไม่ต้องสงสัยกันนะครับ หึหึ ”
__________________________________________________________________________
ความคิดเห็น