ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    MUSIC • LYRIC's

    ลำดับตอนที่ #2 : Aku no Musume .thai v

    • อัปเดตล่าสุด 5 มี.ค. 58


    Aku no Musume .Thai Version

    {Daughter of Evil}

     

     

     

     “โอ๊โฮะๆๆ เอ้าคุกเข่าซะสิ”

     

    ก่อนกาลครั้งนึง ยังวันวานที่เคยผ่านมา

    เคยมีดินแดนที่เศร้าระทม ในวันนั้น

    หากเพียงเพราะผู้คุ้มครอง นั่นคือฉัน

    เป็นเพียงองค์เจ้าหญิงที่ยังทรง อ่อนพระวัย

     

    สิ่งทั้งหลายล้อมรอบกาย ช่างดูเลิศหรู

    มีคนเคียงกาย หน้าตาละม้ายคล้ายเคียงกลับเธอ

    กับหนึ่งม้าอาชางาม นาม โจเซฟิน

    เธอจะมีทุกสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใด

     

    ในเวลาใด ไร้เงินทอง ของถวาย

    เธอจะไปเอามาจากเหล่าไพร่ฟ้าไกล

    หากมีคนใดไม่พอใจ คำสั่งนั้น

    ดวงชีวาชีวันจะพลันดับสูญ

     

    "เอ้าคุกเข่าลงซะสิ"

     

    เช่นดังดอกไม้งาม มารยาแห่งบุปผางาม

    ยังตระการตา และยังจับจิตดวงใจ

    หากพืชพรรณใด เยื้องย่างเข้ามาและเหยียดกราย

    เจ้าคงสลายหายไป ไม่มีวันกลับคืน

     

    สุดไกลโพ้น ผืนทะเลข้ามเลยแผ่นดิน

    ยังมีชายงาม สายตาสีคราม ที่เธอหลง

    แต่สุดท้าย เหมือนเช่นความรัก อันขื่นขม

    เพียงว่า ดวงใจเขา ไม่เคยจะมองมาหาเธอ

     

    เธอตัดสินใจ ด้วยแรงรักริษยา

    จงไปทำลาย ผืนดินดินแดนของนางคนนั้น

    สั่งด้วยเสียง ไร้หัวใจ ด้วยคำสั่งนั้น

    พรรณราย ไพรวัณ ชวนหลงละเมอ จงเสื่อมมลาย

     

    วันนึง ในเมือง ต้องเปลวเพลิง เริงสั่นไหว

    โชมชโลมดวงไฟ สิ้นจิตดวงใจ เปลวไฟสีแดง

    คำรำพึงรำพัน ของผู้คน ผู้โศกศัลย์

    ไม่มีทางที่มันจะส่งไปถึง

     

    "อ๊ะ ได้เวลาอาหารว่างแล้วล่ะ"

     

    มารยาแห่งบุปผางาม สีสันดังดอกไม้งาม

    ยังตระการตา และยังจับจิตดวงใจ

    เพียงความเป็นจริง งดงามตรึงตาสักเพียงไหน

    อา~ แต่ขอบปลายหนามแหลมคมยังคงติดและตรึง

     

    อยู่มาวันนั้น ผู้คนทั้งหลายลุกขึ้นหยัดยืน

    มีเพียงคนเดียวที่เขาต้องการจะหยุดยั้ง

    ปราบมารร้ายที่ครอบครองผืนดินแห่งนั้น

    โดยวีรสตรี แห่งเปลวเพลิง ไฟสีแดง

     

    ด้วยแรงแค้น แรงโกรธา และความโกรธเคือง

    คนในดินแดน ระหนระแหง ทุกแห่งหน

    เหล่าทหารเฝ้าสงคราม ต้องเฝ้าจำทน

    จนไม่มีทาง ที่จะยั้งอีกต่อไป

     

    โค่นบัลลังก์ราชา ราชวังจงปิดไว้

    พลไพร่ และเหล่าคนใช้ ก็คงหนีไป

    ลำพังคนเดียวนั่นคือองค์เจ้าหญิง

    เธอคงไม่มีทางที่จะหลุดพ้น

     

    "อย่ามาแตะตัวข้า เจ้าพวกไพร่!"

     

    เช่นดังดอกไม้งาม มารยาแห่งบุปผางาม

    ความระทมที่ยังจับจิตดวงใจ

    เพียงชะตา ฟากฟ้าเบื้องบนกำหนดมา

    อา~ เธอจงสลายหายไป ไม่มีวันกลับคืน

     

    ก่อนกาลครั้งนึง ยังวันวานที่เคยผ่านมา

    เคยมีดินแดนที่เศร้าระทม ในวันนั้น

    หากเพียงเพราะผู้คุ้มครอง นั่นคือฉัน

    เป็นเพียงองค์เจ้าหญิงที่ยังทรง อ่อนพระวัย

     

    จากตอนนี้ เหลือแค่ลมหายใจสุดท้าย

    รอคอยความตายเยื้อนย่างเข้ามาอย่างเงียบงัน

    จิตใจนั้นได้แค่เพียงคำนึงถึง

    มีเพียงเธอคนเดียว ต้องมลาย และจากไป

     

    เวลาที่รอ ได้เดินทางเข้ามาถึง

    ระฆังที่ดังบอกเวลา แห่งการร่ำลา

    เธอมองตรงไป ไม่คิดเบือนลงมาหา

    เพียงเธอแค่เอ่ยถ้อยคำสุดท้าย

     

    "อ๊ะ ได้เวลาอาหารว่างแล้วล่ะ"

     

    เช่นดังดอกไม้งาม ลบล้างและอาจร่วงโรย

    ยังตระการตา และยังจับจิตดวงใจ

    คำพรรณนาถึงเธอยังคงจะขับขาน ว่า...

    เธอคือองค์เจ้าหญิงที่ร้ายมารยายิ่งกว่าใคร

     

     

     

    Thai Lyrics: AY-jin http://jintryku.exteen.com

    Thai Version: https://www.youtube.com/watch?v=JvuuWlU1DZ8

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×