ล่ารักข้ามขอบฟ้า

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

ตอนที่1  ค่ำคืนแห่งการพบเจอ

ในยามกลางคืนบนท้องถนนระหว่างกรุงเทพกับนครสวรรค์ รถกระบะอิสสุคันเก่าจนไม่น่ามาขับวิ่งได้แล่นมาด้วยความเร็วเท่าที่คันเก่าจะมาได้  “เฮ้อ”เสียงทอดถอดใจของคนขับลอดผ่านกระจกที่ปิดไม่หมดเพราะไม่มีแอร์ระบายอากาศภายในทำให้ลมพัดมาในรถทำให้ผมปลิว   “กลับค่ำจนได้สิเราอุตส่าห์รีบจะตายอยู่แล้ว” ถ้าไม่ใช่เพราะรถเสียนะก็คงไม่ดึกขนาดนี้หรอกถึงแม้จะมั่นใจว่าตนเองพอมีผีมือป้องกันตัวที่พ่อสอนไว้ก่อนเสียชีวิตแต่ยังไงตัวเองก็เป็นผู้หญิงทำให้รู้สึกกลัวอยู่เหมือนกัน เพราะมัวแต่คิดอยู่ดีๆก็มีคนวิ่งมาทำให้หญิงสาวเบรกไม่ทันชนเข้า เอียด!โครม “ตายแล้ว หญิงสาวตาค้างทำอะไรไม่ถูกเปิดรถออกมาดู ปรากฏร่างหนึ่งนอนนิ่ง เอื้อมมือพลิกร่างพบว่าเป็นชายอายุประมาณ 30-40 จึงประคองชายหนุ่มขึ้น “เลือด! เลือดออกมามากโดยเฉพาะที่หัว หญิงสาว รถด้วยความลำบากเพราะชายหนุ่มตัวใหญ่มากชายหนุ่มลืมตาแบบสะลืมสะลืม “คุณอย่าตายนะ ถ้าตายไปฉันจะทำอย่างไงล่ะ” ว่าแล้วหญิงสาวก็ประคองชายหนุ่มไปที่เบาะรถจนได้เมื่อปิดประตูก็ขับออกไปอย่างรวดเร็วจนไม่เห็นคนที่วิ่งมาข้างหลังถือปืนมาด้วยท่าทางรีบร้อน มองตามรถที่วิ่งไปไกล “ฉิบหายแล้วกู” เสียงชายที่ถือปืนพูดขึ้นมาก่อน ชายที่ถือปืนหยิบ โทรศัพท์ก่อนตัดสินใจโทรรายงาน “นายครับผมพลาด มันรอดไปได้”    เสียงตกใจและเสียงสั่งการ ดังรอดออกมาจากโทรศัพท์ “ว่าไงนะ! แกรู้นะว่าถ้าพลาดมันหมายความว่าไง” เสียงชายที่ถือปืนตอบด้วยสีหน้าสลดซีดเซียว“ครับ ชีวิตและครอบครัวพวกผมครึ่งหนึ่งอยู่ในมือท่าน”   เสียงโต้ตอบออกมาจากโทรศัพท์แบบโหดเหี้ยมเด็ดขาดออกมา “ดี กูจะให้โอกาสพวกมึงอีกครั้ง”

ตอน  เมื่อต้องรับผิดชอบ...........คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก

       ด้านหญิงสาวตอนแรกตั้งใจจะขับพาคนเจ็บไปโรงพยาบาลแต่พอจะใกล้มาถึงก็ฉุดคิดได้ว่าตนไม่อาจจะรับผิดชอบหรือถูกจับได้เพราะตนมีภาระที่ต้องดูแลแม่ที่เป็นอัมพาตเพราะอุบัติเหตุและหนี้สินที่ติดตั้งแต่ก่อนบิดาเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีที่แล้วมันทบจนเป็นหนี้ก้อนโตจึงทำให้ตนตัดสินใจแบบคนเห็นแก่ตัวเป็นครั้งแรก โดยขับพาคนเจ็บไปไว้เรือนไม้หลังเก่าซึ่งอยู่ไม่ไกลหลังบ้านนักซึ่งมีลุงปลูกคนเก่าแก่เป็นผู้คอยมาดูแลบ้างทำให้เรือนนี้ไม่ผุพังหรือมีหยากไย่มากนักอีกทั้งพอมีเครื่องใช้ที่จำเป็นติดอยู่บ้างซึ่งพอหญิงสาวขับรถมาก็พบลุงปลูกพอดีทำให้หญิงสาวตัดสินใจเล่าเรื่องต่างๆให้ฟังและให้ลุงช่วยพยุงร่างคนเจ็บขึ้นบนเรือน

            แม้ลุงปลูกตกใจแต่ก็ช่วยหญิงสาวประคองชายหนุ่มไปและเมื่อเห็นหญิงสาวไม่รู้จักทำไงต่อไปเพราะยังตั้งสติไม่เต็มนักแม้ตนเองก็ไม่ต่างกัน แต่ด้วยประสบการณ์ที่มากกว่าทำให้มีสติและรอบคอบกว่าหญิงสาวมากนักจึงคิดหาทางเพื่อช่วยบุตรสาวของเจ้านาย “ลุงคิดว่าน่าจะให้หมอมาดูสักหน่อยนะครับคุณหนู”  “คะ ค่ะแต่ว่าถ้าหมอถามล่ะคะว่าเป็นใครแล้วเป็นอะไรมาแล้วเราจะตอบหมอได้ไงคะลุงปลูก”  “เดี๋ยวลุง จะอ้างว่าเป็นหลานที่มาจากต่างจังหวัดแล้วเผอิญลุงไปพบมันถูกรถชนแล้วกัน และก็ให้คุณหมอวิทมาตรวจดีกว่าคนกันเอง”  “คะ ลุง เอาตามนั้นก่อนก็ได้คะ”

.........ระหว่างรอคุณหมอมาชายหนุ่มที่หญิงสาวเฝ้าก็ทำท่าจะรู้สึกตัว  “โอย ปวดหัว”  “คุณเป็นไงบ้างคะ” หญิงสาวประคองร่างเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มทำท่าจะลุกขึ้นมา ชายหนุ่มลืมตาเห็นลางๆรู้ว่าเป็นผู้หญิง “คุณเป็นใคร” แล้วผมมเป็นใครโอ้ย

.......ชายหนุ่มมองภาพที่เริ่มชัดเจนเห็นหญิงสาวสาวคนหนึ่งท่าทางแล้วเป็นห่วงเรา... ใครกันแต่ก็รู้สึกปลอดภัยและดี แม้ตอนนี้จะคิดอะไรไม่ออกมึนและปวดหัวไปหมดก็ตามแต่ความคิดของชายหนุ่มสะดุดเมื่อมีเสียงคุยดังมาเห็นคนแปลกหน้าก็รู้สึกไม่ปลอดภัยจึงลั่งหญิงสาวที่ตนเห็นหน้าเอาไว้ไม่ให้ลุกไป

....หมอหนุ่มเดินมากับลุงปลูกด้วยความมีน้ำใจอยากช่วยหญิงที่ตนแอบหมายปองเห็นภาพนั้นก็หยุดชะงักทำให้ลุงปลูกที่เดินตามมาส่งเสียงถามทำให้หมอหนุ่มพยายามไม่คิดอะไรเข้าไปตรวจคนเจ็บที่ดูแล้วมันน่าจะกระทืบซ้ำในความคิดเพราะมันเอาแต่กอดแขนท่าทางใกล้ชิดหญิงสาวคนสาวที่แม้แต่ตนยังไม่ได้จับหรือใกล้ได้เท่ามัน(เห็นแล้วอิจฉาโว้ย) แต่หมอหนุ่มพยายามไม่แสดงออกเข้าไปตรวจอาการเบื้องต้นและสรุปสั้นๆจากการตรวจพบว่าคนเจ็บกระดูกไม่หักแต่พอถามอะไรคนเจ็บกับปวดหัวหมอหนุ่มจึงคาดว่าน่าจะมีอาการความจำเสื่อมและขอให้หญิงสาวพาคนเจ็บไปตรวจที่โรงพยาบาลจึงจะชัดเจนมากกว่านี้แต่เมื่อหมอหนุ่มพูดถามข้อมูล  ทำไมนาหญิงสาวจึงทำท่าทางประหลาดและพูดจาติดขัดแถมต้องให้ลุงปลูกช่วยพูดไม่เหมือนคนที่ตนเคยรู้จักมาที่น่าแปลกอีกอย่างคือพอให้ไปโรงพยาบาลก็ไม่ค่อยอยากให้ไปส่วนคนเจ็บนี้ก็น่าอัดตลอดการพูดคุยเอาแต่กอดแขนไม่ว่าถามอะไรก็สั่นหน้าพอจะให้ไปอยู่โรงพยาบาลก็ไม่ยอมเอาเถอะๆถ้าเป็นความต้องการของสาวเจ้าเขาก็จะตามใจ

...........หลังจากหมอหนุ่มจากไปแล้วลุงปลูกกับหญิงสาวก็ปรึกษากันถึงเรื่องคนเจ็บเพราะตอนแรกกะจะแค่ช่วยไม่ให้ตายเพราะตนแต่กับกลายเป็นว่าตอนนี้คนที่นำมากลับมาความจำเสื่อมแต่ลุงปลูกกลับเห็นว่าดีที่อย่างน้อยตอนนี้คนเจ็บจำไม่ได้ว่าถูกนายตนชนเลยจะให้หญิงสาวเอาไปทิ้งที่ไหนไกลๆจะได้ไม่มีปัญหา

แต่หญิงสาวกลับคิดว่าตนเป็นสาเหตุทำให้ชายหนุ่มความจำเสื่อมตนน่าจะรับผิดชอบแม้เราไม่รู้จักกันแต่เพื่อมนุษยธรรมที่ดีก็ควรไม่ทิ้งเขาหนูไม่อยากให้มีกรรมต่อกัน   “เฮ้อ แล้วแต่คุณหนูก็แล้วกันลุงจะช่วยดูแลมันให้เพื่อมันเป็นคนไม่ดีเฮ้อยิ่งคิดก็ยิ่งอยากให้คุณหนูเอาไปปล่อยไว้ที่อื่นๆ”แต่จริงๆแล้วลุงปลูกก็รู้ดีว่าตนและคุณหนูไม่ใจร้ายใจดำขนาดที่จะทิ้งคนที่เจ็บแถมความจำเสื่อมเพราะเราเป็นสาเหตุไปไม่ได้