love miracle รักมหัศจรรย์ครั้งนีฉันมอบให้นาย

ลำดับตอนที่ #2 : love miracle รักมหัศจรรย์นี้ฉันมอบให้นาย 2

" ดงเฮ เรานั่งตรงไหนดีอ่ะ ที่เต็มหมดแล้วเหลือแต่ที่ที่มันแยกกันอ่ะ " ฮยอกแจพูดพลาง

ทำหน้ามุ่ยใส่ดงเฮ 

" อ่า ไม่รู้อ่ะ ทำไงดีฉันก็อยากนั่งกับนายนะ "  " ฉันก็เหมือนกันแหละ " ฮยอกแจกับดงเฮยืน

คุยกันตรงหน้าห้องอยู่นานเกินไป จึงมีเสียงเสียงหนึ่งขัดขึ้น

" เฮ้ นี่พวกนายสองคนจะยืนคุยกันขวางทางประตูอีกนานมั๊ยเห็นแล้วเกะกะ "

" แล้วใครคุยกับนายกันเล่า ยุ่งไรด้วย หะ คิม คิบอม "  ตอนนี้กลายเป็นดงเฮเถียงกับคิบอม

ซะแล้ว

"ก็นายสองคน น่ารำคาญชะมัดกะอีแค่ไม่ได้นั่งด้วยกัน จะอะไรนักหนา "

"แล้วนายยุ่งไรด้วย " ดงเฮเถียงคิบอมกลับ อย่ษงลืมว่าเขาคุยกับฮยอกแจอยู่

" นี่ อย่าทะเลาะกันได้มั๊ย ดงเฮไปนั่งกับคิบอมเลยปะ " ฮยอกแจพูดอย่างหัวเสียนิดหน่อย

"โธ่ ฮยอกงอนด๊องหรอ " ดงเฮพูดพลางทำหน้าตาง้อฮยอกแจ แบบน่ารักน่ารัก

" เปล่าไม่งอนนายไปนั่งกับคิบอมเหอะ ฉันนั่งตรงอื่นได้ ไม่ได้นั่งด้วยกันแค่นี้ไม่เป็นไร

หรอก " 

"แต่ ว่า " ดงเฮพูดและทำหน้าเหมือนจะคัดค้าน  "ไม่แต่อะไรทั้งนั้น ฉันไปนั่งก่อนนะ"

พูดจบฮยอกแจก็เดินไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับที่เค้ายืนอยู่

" โธ่เอ๊ย ฉันเลยไม่ได้นั่งกับฮยอกเลยเพราะนายอะแหละไอ้แก้มบวม " ดงเฮบ่นใส่คิบอม

แล้วทำหน้ามุ่ย

"เกี่ยวไรกับฉันเล่า เพื่อนนายพูดเองนะ ไม่เกี่ยวกับฉัน "

" ก็ฉํนอยากนั่งกับฮยอกแจนี่นา " ดงเฮยังคงพูดไม่หยุด

" ทำไม นาย ชอบ ฮยอกแจ รึไง "

" นะ นาย จะ บ้าหรอ ไม่คุยด้วยแล้ว " ดงเฮพูดแต่หน้าของดงเฮเริ่มแดงอีกแล้ว

เเต่อาการหน้าแดงของดงเฮ นั้นอาจทำให้คิบอมเจ็บปวดก็ได้

ทางด้านฮยอกแจ

เพราะเมื่อกี้ที่มัวแต่ประชดดงเฮ เลยคิดว่านั่งที่ไหนก็ได้ แต่ก็ลืมว่าคนข้างๆ เป็นคนที่ผม

ไม่ค่อยอยากนั่งด้วยสักเท่าไหร่ ทุกคนคงอยากรู้ว่าเขาเป็นใครละสิ  เขาก็คือ ฮันกยอง

คนที่ผมแอบชอบมา 5 ปีแล้วอ่ะสิ โอ๊ยผมเขินนะเนี่ยได้มานั่งข้างๆเลยอ่ะ
 
แต่ฮันกยองไม่สนใจผมหรอกมั้ง เพราะเขาเป็นเพื่อนผมนี่เนอะจะสนใจได้ไง

แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมชอบเขาที่ตรงไหนแต่รู้ตัวอีกทีผมก็รักเขาจะ โงหัวไม่ขึ้น

แล้วละครับ 

" นายนั่งตรงนี้ใช่มั๊ย " เสียงเสียงหนึ่งที่อยู่ข้างฮยอกแจถามขึ้น

"....."  แต่ฮยอกแจก็ยังเงียบ

" เฮ้ นายนั่งตรงนี่ใช่รึเปล่า " ฮันกยองเอ็ดเบาๆเพื่อดังขึ้นไปอีก

"...."  แต่ฮยอกแจก็ยังเงียบ

" นี่ ลี ฮยอกแจ นายนั่งตรงนี้ใช่มั๊ย " ตอนนี้ฮันกยองทนไม่ไหวจึงเรียกชื่อนามสกุลมันซะ

เลย

" หะ หะ ห๊า นะ นาย พูดกับฉันหรอ " <กว่าจะรู้ตัวนะฮยอก>

" เออ เรียกตั้งนาน "

"ขอโทดนะ ที่ไม่ได้ยิน " ฮยอกแจก้มหัวขอโทดฮันกยองอย่างรู้สึกผิด

"ช่างเหอะ เรื่องแค่นี้ " ฮันกยองบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก

" เอ่อฉันถามไรหน่อยสิ " ฮยอกแจชะเง้อหน้าไปหาฮันกยอง

" ถามไร " ฮันกยองละสายตาออกจากหนังสือการ์ตูนมาสนใจฮยอกแจแทน

" ที่ข้างๆ ฉันใครนั่งอะ "

" อืมก็ไม่แน่ใจ เห็นคิบอม มันบอกว่าเป็นเด็กใหม่ชื่อไร วอนวอน นี่แหละ " ฮันกยอง พูด

พลางทำท่าคิด  ซึ่งมันดูเท่มากในสายตาฮยอกแจ

" ฮันกยอง เวลานายทำท่านี้ก็เท่ดีเหมือนกันนะ " อะไรกันนะที่ทำให้ผมพูดตรงๆฮันกยอง

เค้าจะคิดยังไงเนี่ย

" อืม ขอบใจที่ชม นายเองก็น่ารักเหมือนกันนะ เวลาทำตาโตๆอย่างงั้นหน่ัะ "

"  อือ  >///<  ขอบใจนะ " อา หน้าผมกำลังแดงแน่ๆเลย

" ไมพูดแค่นี้หน้าแดงด้วย " เขาถามผมแล้วทำหน้าแปลกๆ

" เปล่า กะ กะ ก็ ฉะ ฉัน ร้อนนี่ " เฮ้อ เป็นคำแก้ตัวที่ห่วยสุดๆ

" อืม งั้นหรอ " แต่ฮันกยองก็เชื่อซะงั้น

...................................................

ตอนี้สั้นมั๊ยนะ
เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ