คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : love miracle รักมหัศจรรย์นี้ฉันมอบให้นาย 1
" อืม โทมาไมอ่ะ " ดงเฮตอบด้วยเสียงงัวเงีย สงสัยพึ่งจะตื่น แน่ๆเลย
"นี่ ดงเฮ วันนี้เปิดเทอมแล้วนะนายจะไม่ไปโรงเรียนรึไง " ผมถามดงเฮ
" ห๊า จริงดิ วันนี้เปิดเทอมจิงอ่ะ ตายแล้วฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยมารอที่หน้าบ้านฉันนะ เดี๋ยว
ฉันไปอาบน้ำก่อน บายนะ " พอพูดจบดงเฮก็วางสายไป ดูสิโอ๊ยนี่ขนาดเปิดเทอมวันแรกยัง
ไม่รู้แล้วชีวิตนี้หมอนี่จะรู้อะไรบ้งมั๊ยเนี่ย เชื่อเขาลย เออผมลืมไปเลยทุกคนคงจะงงนะสิว่า
เรื่องเป็นไงมาไงผมจะเล่าให้ฟังนะคับ ผมชื่อ ลี ฮยอกแจ หรือ ฮยอกแจ ผมมีเพื่อนสนิทอยู่
หนึ่งคน เค้าก็คือดงเฮนั่นแหละครับคนที่ผมคุยโทรศัพท์ด้วยเมื่อกี้ พวกเราเป็นเพื่อนรักกัน
มาตั้งแต่สมัยผมอยู่ อนุบาลเขาก็เป็นเพื่อนสนิทที่ผมรักมากๆคนหนึ่งหละครับ เวลาเรา
ไปไหนเราก็จะไปด้วยกันเสมอเลยละครับ
" ฮยอก รอนานยังปะไปโรงเรียนกัน " นั่นไงพอผมพูดถึงดงเฮจบดงเฮก็เดินออกมาพอดี
"เออปะ เดี๋ยวเอาจักรยานฉันไปก้อได้ เด๋วฉันปั่นไป นายซ้อนละกันนะ " ผมบอกกับดงเฮ
" เอ่อ จะดีหรอ " ดงเฮถามผม
" ทำไมอ่ะมันไม่ดีตรงไหน " มันไม่ดีตรงไหนกัน อะไรของเขานะ
" เปล่า แต่เอาจักรยานฉันไปเถอะ " เค้าดื้ออีกแล้วดงเฮเค้าเป็นอย่างนี้ทุกทีพอผมชวน
ซ้อนท้ายจักรยานทีไรเขาต้องเป็นอย่างนี้ทุกที
" ไม่ต้องเลย นายจะขึ้นดีๆหรือจะต้องให้อุ้มมานั่น ฮะ " ผมต้องใช้คำขู่แบบนี้อีกแล้ว
" O_O ห๊า นายจะอุ้มฉันหรอไม่เอาๆ ขึ้นแล้วๆ " แล้วมันก็ได้ผลทุกที
ตอนนี้ดงขึ้นมานั่งคร่อม<อย่าคิดลึก> บนจักรยานแล้ว ผมกำลังจะปั่นออกไป
" นี่กอดเอวฉันไว้สิดงเฮจะได้ไม่ตก " ผมบอกเค้า
"เอ่อ แต่ว่า... "
" จะเป็นไรเล่า นายเป็นแบบนี้เหมือนนาย รังเกียดฉันเลยนะ " ผมบอกดงเฮแล้วทำหน้า
เศร้าๆ
"เปล่านะ ฉันไม่รังเกียดนาย แล้วก็ไม่เคยคิดที่จะรังเกียดนายเลยนะ ฉันกอดก็ได้ "
" ก็แค่เนี้ย " ผมพูดก่อนจะค่อยปั่นจักรยานออกไปช้าๆ
ถึงโรงเรียน
ผมเอาจักรยานไปจอดไว้ที่สำหรับจอดรถจักรยานของโรงเรียนก่อนจะเดินมาหาดงเฮ
" เฮ้ ดงเฮนายเป็นไรอ่ะ ไม่สบายรึเปล่าทำไมหน้าแดงจัง " ฮยอกเเจพูดแล้วเอามือไป
ทาบไว้ที่หน้าผากของดงเฮ
" เอ ตัวนายก็ไม่ได้ร้อนนี่ " แต่ใครจะรู้ว่ายิ่งฮยอกแจเอามือไปสัมผัสกับใบหน้าของดงเฮ
ดงเฮก็ยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่
" เอ่อ ฉันไม่ได้เป็นไรหรอก ก็แค อากาศมันร้อนเฉยๆอ่ะ " ดงเฮตอบพลางก้มหน้า
" แน่ใจนะว่าไม่เป็นไร " ฮยอกแจถามดงเฮด้วยความเป็นห่วง
" ไม่เป็นไร หรอก ไม่ต้องห่วงปะเราไปเรียนกันเหอะ ฉันยังไม่รู่เลยว่าเราเรียนห้องไหน
ได้อยู่ห้องเดียวกันรึเปล่าก็ยังไม่รู้ " ดงพูดแล้วจูงมือฮยอกแจเดินไปพร้อมๆกัน
" เฮ้อ ฉันขอให้อยู่กับนายเหมือนเดิมละกันนะ ดงเฮ "
" อืมฉันก็หวังว่าให้เป็นอย่างงั้นนะ "
"อา คนเยอะจัง " ตอนนี้ทั้งสองคนเดินมาตรงบอดของโรงเรียนเพราะบอดจะบอกว่านัก
เรียนแต่ละคนอยู่ห้องไหน ทั้งสองคนเดิมฝ่าผู้คนอยู่นานกว่าจะได้เข้าไปถึงตัวบอด
" เฮ้อ คนเยอะเป็นบ้าเลย เป็นไงดงเฮเราได้อยุ่ห้องเดียวกันมั๊ย " ฮยอกแจถามดงเฮ
"เย้ ฮยอกแจ เราได้อยู๋ห้องเดียวกันอีกแล้วดีใจอ่ะ " ดงเฮพูดแล้วกระโดดกอดฮยอกแจ
อย่างลืมตัว
" จริงดิ ดีใจจังได้อยู่กับนายอีกแล้ว "
"ฉันก็อเหมือนกัน " ฮยอกแจและดงเฮกอดกันกลม กว่าจะรู้ตัวเพื่อนก็เข้าห้องเรียนกัน
เกือบหมดแล้ว
" ดงเฮนายเหงื่อออกเยอะมาเลย เด๋วฉันเช็ดใหห้นะ " ฮยอกแจพูดพร้อมกับหยิบผ้าเช็ด
หน้าในกระเป๋ามาซับหน้าดงเฮเบาๆ
" อะ อะ อื้มๆ ขะ ขอบใจนะ " ดงเฮพูดแล้วตอนนี้เขาก็หน้าแดงอีกแล้ว
" อ่ะ ฉันให้ " ฮยอกแจพูดพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ดงเฮ
"ให้ฉันหรอ ให้ทำไม " ดงเฮถามด้วยความสงสัยปนเขินอาย
" ก็อยากให้เอาไปเหอะ อีกอย่างฉันเช็ดหน้านายแล้วด้วย "
" อืมขอบใจละกัน นะ " ดงเฮรับมา แต่ก็ยังหน้าแดงไม่หาย
"ปะงั้นเราไปเรียนกัน " ฮยอกแจพูดพร้อมกับกุมมือของดงเฮเดินขึ้นชั้นเรียน
" อะ อืม "
เพราะนายเป็นอย่างงี้ไงฉันถึงหยุดรักนายไม่ได้สักที ฮยอกแจ
....................................................................................................................
อ่านแล้วเม้นกันเยอะๆนะ
ตอนเเรกอาจจะดูเหมือน อึนเฮ แต่อย่าเข้าใจผิด
ถ้าอยากรู้อ่านต่อไปเยอะๆนะ
อ้อ อ่านต่อไปเยอะๆ
เม้นต่อไปเยอะด้วยนะคะ ^_^
ความคิดเห็น