[EXO] The Waiting time

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter4 ll Hunhan

' ผมจะง้อพี่จนกว่าพี่จะยกโทษให้เด็กคนหนึ่งที่ทำอะไรลงไปโดยไม่คิด :( '

 





 
ติ๊ด....


[ฮัลโหล]


"พี่คยองซู...ผมเซฮุนนะ"



[ อ่า มีอะไรหรอเซฮุน]     ปลายสายถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยต่างจากอีกคนที่กำลังกระวนกระวายใจจนแทบทำอะไรไม่ถูก



"ช่วยบอกพี่จุนมยองให้ด้วย ว...ว่าคืนนี้ฉันจะไม่กลับเข้าหอพัก"



[ นายจะไปไหน? ]    



คนที่ถูกถามหยุดชงักเล็กน้อยก่อนมองป้ายเลขที่ห้องอีกครั้ง



"ไปหาสิ่งที่ทำให้ตัวผมมีความสุข.... พี่คยองซูแค่นี้นะครับ"








    ผมกดวางสายโทรศัพท์แล้วสอดมันเข้าในกระเป๋ากางเกงยีนส์ตัวโปรด ผมยกมือขึ้นดูนาฬิกาที่ข้อมือเพื่อเป็นการย้ำเตือนว่าในเวลานี้คนที่ผมต้องการจะเจอคงต้องอยู่ในห้องแน่นอน มันยาก...ที่จะเจอเขาแต่มันจะไม่ยากไปกว่าการที่ผมต้องนั่งรู้สึกผิดอยู่คนเดียว ครั้งนี้ผมยอมรับว่าผมมันเลวเองมันแย่เอง....




  ผมสูดหายใจลึกพร้อมเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องพักตรงหน้า หัวใจก็เพลอจะเต้นรัวตามไปด้วย




" ..... "    ภายในห้องว่างเปล่าและเงียบงัน  ผมปิดประตูห้องแล้วเดินเข้าไปหาร่างบางในห้อง




"ลู่ฮาน.."   ผมเอ่ยชื่อเรียกเธอแต่ภายในห้องก็ยังคงเงียบต่อไปไม่มีคนขานรับ หรือว่าเธอจะไม่อยู่หรือว่าเธอหนีผมไปแล้ว? ความว่างเปล่าเริ่มแทรกซึมเข้ามาในใจผมเล็กๆเมื่อคิดถึงเรื่องแบบนั้น... ลู่ฮานพี่อยู่ไหน ผมอยากเจอพี่





ปึก!



"เอ๊ะ"



  เสียงของตกดังออกมาจากห้องครัวฝั่งตรงข้ามที่ ขายาวของผมรีบวิ่งไปดูอย่างรวดเร็วเพื่อหาต้นตอของเสียงก่อนจะพบร่างบางที่กำลังถือของมีดคมไว้ในมือ



"เซฮุน!..อ้ะ!!! "  ทันทีร่างบางเห็นผมของมีดคมที่อยู่ในมือนั้นก็เกิดบาดนิ้วของร่างบางโดยไม่ตั้งใจ




"ลู่ฮาน! "   ผมรีบวิ่งเข้าจับมือของลู่ฮานที่มีของเหลวสีแดงไหลออกมาไม่หยุด  ทั้งหมดมันเป็นเพราะผมแท้ๆ!    ผมพาลู่ฮานออกมานั้งบนโซฟาสีแดงกลางห้องพร้อมกล่องทำแผล ผมใช้พลาสเตอร์แปะลงบนนิ้วของร่างบางอย่างทะนุทะนอมที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะรู้ดีว่าเธอคงจะเจ็บไม่น้อย



"ทำไมถึงถือของแบบนี้ไว้ในมือมันอันตรายนะ"  ผมพูดกับร่างสวยที่เอาแต่นั่งก้มหน้า



"......."  เธอไม่ตอบแต่ตัวผมเองก็พอจะรู้ว่าเธอทำอะไรเมื่อเห็นเศษผลไม้ล่วงเต็มพื้นเพราะต่อให้เธอจะเสียใจมากมากแค่ไหนผมก็รู้ดีว่าคนอย่างเธอจะไม่มีวันทำร้ายตัวเองเด็ดขาด





"เจ็บมั๊ย"   ผมเงยหน้ามองลู่ฮานที่ไม่ยอมสบตากันแม้แต่น้อย เธอชักมือออกจากมือของผมช้าๆแล้วก้มมองพลาสเตอร์สีเนื้อที่แปะบนนิ้วของตัวเอง




"เจ็บ แต่เจ็บไม่เท่ากันตอนที่นายบอกเลิกฉันหรอก"  หน้าสวยเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมอย่างที่ผมอยากให้ทำแต่สายตาของเธอมันช่างไม่เข้ากับรอยยิ้มที่เธอพยายามฝืนยิ้มออกมาเลยสักนิด เธอกำลัง...ทำให้หัวใจผมรู้ผิดไปมากกว่าเดิม




"พี่เจ็บเพราะผมอีกแล้วสิเนอะ มันเจ็บปวดมากใช่มั๊ย"



"อือ "  มีเพียงคำตอบสั้นๆเป็นคำตอบของลู่ฮานและน้ำใสที่ไหลอาบแก้มร่างบาง ผมยกมือปาดน้ำตาบนแก้มของเธออย่างเบาบางก่อนประทับจูบลงบนแก้มนุ่ม



"ขอโทษเซฮุนขอโทษนะ ลู่ฮานอ่า.. " 



"ฮึก... ฉันคิดมาเสมอ คิดมาตลอดหากที่นายพูดมาคือเรื่องจริงนายคงอยากเลิกกับฉันเต็มทนแล้ว!"  ลู่ฮานลุกขึ้นจากโซฟาเตรียมจะเดินหนีแต่ผมคว้ามือเธอเอาไว้แล้วชักลู่ฮานเข้ามาไว้ในอ้อมแขน



"หากใจดวงนี้มันเอาแต่เรียกร้องหาพี่เวลาที่พีไม่อยู่กับผม ถ้าตาดวงนี้มันอยากจะเห็นหน้าพี่ทุกๆวัน ถ้าร่างกายของผมมันอยากกอดพี่อยากจูบพี่ พี่จะคิดว่าทั้งหมดนี้อยากเดินหนีออกไปจากพี่อย่างนี้หรอ?"




"........."





" น้ำตาของพี่มันทำให้ผมเจ็บปวด ได้โปรดอย่าร้องนะ...ผมรักพี่"   



"ฉันควรเชื่อนายใช่มั๊ยเซฮุน!  นายมัน...อ่ะ!"     ผมดึงร่างบางที่ยังพูดไม่จบประโยคเข้ามาสวมกอดและกระชับกอดแน่นจนแทบกลายเป็นหนึ่งเดียว



"ใจของพี่ พี่จะมอบให้ผมรับไว้ดูแลได้มั๊ย? ฝากใจไว้ที่ผม..เชื่อใจผมนะ" ผมกระซิบข้างๆหูสวยของร่างบาง หน้าอกแกร่งเริ่มรู้สึกได้ถึงน้ำที่เปียกแฉะเพราะน้ำตาของอีกคนที่ผมกอดอยู่



"ที่จริงฉันให้นายไปนานแล้วนะเซฮุน ทำไมนายถึงไม่ใส่ใจมัน ทำไมนายไม่ดูแลใจของฉันให้ดีๆล่ะ ฮึก"    





   นั่นสินะ ทำไมผมถึงไม่ใส่ใจหัวใจของลู่ฮานให้ดีกว่านี้..หัวใจของเธอมันบอบบางและต้องดูแลเพื่อไม่ให้มันหายไป แต่ผมกลับเอาแต่ทำตัวไร้สาระ งี่เง่า ไม่มีสติจนทำให้ลู่ฮานต้องเจ็บ เจ็บครั้งนี้ขอให้มันเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้ทำให้เธอด้วยเถอะ




"คราวนี้ผมจะดูหัวใจพี่ให้ดีกว่าเดิม สัญญา"   ผมและลู่ฮานผละตัวออกจากกันก่อนดวงตาสวยจะจ้องมองมาอย่างคาดหวัง



"สัญญาแล้วนะ ห้ามผิดสัญญากับฉันอีกเข้าใจมั๊ย"  รอยยิ้มแสนหวานปรากฎขึ้นมาอีกครั้ง




" ครับ ผมสัญญา"



 ผมยกมือลูบไล้ใบหน้าสวยอย่างอ้อยอิ่งแล้วกดร่างบางลงบนโซฟาช้าๆ ดูเหมือนตอนแรกเธอจะไม่เห็นด้วยกับการกระทำแบบนี้แต่ก็ต้องยอมเพราะ2วันที่ผ่านมาเราสองคนต้องยอมรับว่ามัน 'เหงา' มากจริงๆ เหงาจนเกือบขาดใจถ้าหากผมไม่ได้ใกล้ชิดเธอกับเธอมากกว่านี้ ผมคงต้องบ้าตายแน่ๆ



"ลู่ฮาน ผมขอนะ.."  ปากร้อนประโลมจูบไปทั่วใบหน้าหวานก่อนหยุดที่ปากสีสวย ลิ้นร้อนตวัดเข้าหากันอย่างเคยชินและชำนาญ



"อื้ออ"   ร่างบางครางออกเล็กน้อยก่อนค่อยถอดชิ้นเสื้อผ้าออกไปช้าๆ  คืนนี้จะเป็นวันที่ผมรักเธอมากที่สุดและจะรักไปเรื่อยๆทุกวัน♥

(เซ็นเซอร์ฉาก NC)

(ตอนนี้ไม่เขียนฉากNC  ไรท์ไม่มีอารมณ์!!(?) ค้างเอาไว้ให้มันส์กันเล่นๆ #วิ่งหนีออกไป)

'เราเป็นของของกันแล้วนะลู่ฮานอ่า'

--------------------------------------


TALK : นี่มันสั้นเกินไปป่าว?! 55555 เดี๋ยวค่อยมาเพิ่มทีหลังล่ะกันนะรีดเดอร์จ๋า
อาจจะต้องเพิ่มอะไรเล็กน้อยๆยังไม่ต้องหวัง NC นะจ๊ะ 555 คือแบบมันห่วยมาก T.T
เอาไว้มีอารมณ์(?)เพลินๆจะมาต่อ 55555 #วิ่งหลบฝ่าเท้ารีดเดอร์

nu eng