ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บ ท นำ [ค ริ ส เ ล ย์ ]
nu
eng
'รักแท้คือการแย่งชิง รักไม่จริงคือการเสียสละ'
"โง่!! "
"........."
นิ้วเรียวยาวแตะลงบนแก้วไวน์ที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์พรางกดยิ้มออกช้าๆแต่รอบยิ้มนั้นกลับแฝงไปด้วยความเย็นชาที่ยากจะเข้าถึง
"ถ้าฉันอยากได้ฉันก็-ต้อง-ได้ " ร่างสูงกระดกแก้วไวน์ขึ้นดื่มก่อนปล่อยของเหลวในแก้วลงคอไปอย่างช้าๆ
"...นายรู้จักฉันน้อยไปหรือป่าวคริส" จางอี้ชิงหรือที่รู้จักกันคือ 'เลย์' มองหน้าคนร่างสูงที่กำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งห้วงความรักจนลืมตาแทบไม่ขึ้น
"คนที่เคย'มีอะไรด้วยกัน'แล้วไม่รู้จักกันมันไม่มีหรอกนะเลย์.....แต่อยู่ที่ฉันจะเบื่อนายตอนไหนต่างหาก (: "
อี๋ฟานหรือ 'คริส' ยังคงสะกดรอยยิ้มไว้บนใบหน้าแต่กลับทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดหัวใจไม่ใช่น้อย ราวกับว่าเขาไร้ความรู้สึก ในตอนนี้....ร่างบางได้แต่ยืนกำมือแน่นเก็บอาการต่างๆที่คิดไว้ในหัวลงไป
"นายจะรักไอ้นั่นไม่ได้! มันคนละโดมกับเรานะคริส สีดำกับสีขาวจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง บอกมาสิ!! "
"ยกเว้นคนๆนั้นที่ฉันต้องการ....หึ เอาน่ะ ความเจ็บปวดของนายอาจจะใช้ไอ้นี่ทดแทนได้"
ร่างสูงวางเช็คเงินมูลค่าหลักแสนให้กับคนตรงหน้าโดยทำเหมือนเรื่องนี้มันเป็นแค่เรื่องธรรมดา ร่างบางก้มลงมองเช็คเงินตรงหน้าพร้อมกับความเจ็บที่แล่นเข้าสู่ก้อนเนื้อข้างซ้ายที่กำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ
ทุกๆครั้งที่เขาทำแบบนี้เหมือนมันตอกย้ำความไร้ค่าให้แก่คนหนึ่งคนอย่างไม่มีหัวใจ.... ถึงจะเจ็บปวดเจียนตายแต่เมื่อได้เจอหน้าเขาแล้วกลับก็ใจอ่อนทุกครั้ง ทั้งๆที่ผ่านมาคนอย่าง 'คริส' ไม่แม้แต่มอบความรักที่เขาโหยหามาทั้งชีวิตแต่ถึงรู้อย่างนั้นแล้วร่างบางก็ยังเสี่ยงที่จะรักคนอย่างเขา.....
"........."
นิ้วเรียวยาวแตะลงบนแก้วไวน์ที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์พรางกดยิ้มออกช้าๆแต่รอบยิ้มนั้นกลับแฝงไปด้วยความเย็นชาที่ยากจะเข้าถึง
"ถ้าฉันอยากได้ฉันก็-ต้อง-ได้ " ร่างสูงกระดกแก้วไวน์ขึ้นดื่มก่อนปล่อยของเหลวในแก้วลงคอไปอย่างช้าๆ
"...นายรู้จักฉันน้อยไปหรือป่าวคริส" จางอี้ชิงหรือที่รู้จักกันคือ 'เลย์' มองหน้าคนร่างสูงที่กำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งห้วงความรักจนลืมตาแทบไม่ขึ้น
"คนที่เคย'มีอะไรด้วยกัน'แล้วไม่รู้จักกันมันไม่มีหรอกนะเลย์.....แต่อยู่ที่ฉันจะเบื่อนายตอนไหนต่างหาก (: "
อี๋ฟานหรือ 'คริส' ยังคงสะกดรอยยิ้มไว้บนใบหน้าแต่กลับทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดหัวใจไม่ใช่น้อย ราวกับว่าเขาไร้ความรู้สึก ในตอนนี้....ร่างบางได้แต่ยืนกำมือแน่นเก็บอาการต่างๆที่คิดไว้ในหัวลงไป
"นายจะรักไอ้นั่นไม่ได้! มันคนละโดมกับเรานะคริส สีดำกับสีขาวจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง บอกมาสิ!! "
"ยกเว้นคนๆนั้นที่ฉันต้องการ....หึ เอาน่ะ ความเจ็บปวดของนายอาจจะใช้ไอ้นี่ทดแทนได้"
ร่างสูงวางเช็คเงินมูลค่าหลักแสนให้กับคนตรงหน้าโดยทำเหมือนเรื่องนี้มันเป็นแค่เรื่องธรรมดา ร่างบางก้มลงมองเช็คเงินตรงหน้าพร้อมกับความเจ็บที่แล่นเข้าสู่ก้อนเนื้อข้างซ้ายที่กำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ
ทุกๆครั้งที่เขาทำแบบนี้เหมือนมันตอกย้ำความไร้ค่าให้แก่คนหนึ่งคนอย่างไม่มีหัวใจ.... ถึงจะเจ็บปวดเจียนตายแต่เมื่อได้เจอหน้าเขาแล้วกลับก็ใจอ่อนทุกครั้ง ทั้งๆที่ผ่านมาคนอย่าง 'คริส' ไม่แม้แต่มอบความรักที่เขาโหยหามาทั้งชีวิตแต่ถึงรู้อย่างนั้นแล้วร่างบางก็ยังเสี่ยงที่จะรักคนอย่างเขา.....
ความรักถูกเดิมพันด้วยหัวใจ
แพ้เมื่อไหร่เสียใจเมื่อนั้น.............
"ไม่-ต้อง-การ"
ร่างบางที่น้ำตากำลังเอ่อล้นออกมาปัดเช็คเงินหล่นลงพื้นอย่างไร้ความหมาย ในเมื่อความรักของเขาไม่เคยมีความหมาย เศษกระดาษสกปรกแบบนี้มันก็ก็ไม่มีความหมายเหมือนกัน!
"นิ! ถ้าไม่ต้องการก็อย่ามาทำให้ฉันเปลืองกระดาษ เลิกตอแย เลิกหึงหวงฉันได้แล้ว!! จะไปไหนก็ไป จะยินมั๊ยจางอี้ชิง ฉันเบื่อ!!!! " คริสตะคอกใส่เลย์อีกครั้งของวันนี้...
"ฮึก ......ค..คริส"
น้ำตาที่เอ่อล้นอยู่นานตอนนี้กลับไหลลงมาอาบแก้มเลอะเปรอะเปื้นไปทั้วใบหน้า ร่างบางรีบวิ่งออกจากห้องแสนเลวร้ายนั้นมาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้พร้อมปาดน้ำตาที่ไหลลงมาเรื่อยๆจนจมูกเริ่มแดง
ความรักที่ไร้ค่า.....นับวันมันก็ยิ่งไร้ค่าลงเรื่อยๆ อีกฝ่ายต้องมานั้งร้องไห้เสียใจเกือบสุดลมหายใจแต่อีกฝ่ายนั่งสุดใจกับการที่ทำให้คนอื่นทรมาน
ทำไม?
ทำไมคนอย่างเลย์ต้องยอม.......ถ้าเขาเจ็บปวด จุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาต้องเจ็บปวดมันก็ต้องเจ็บไปด้วยเพราะถ้าเป็นรักแล้วต่อให้ถึงแค่ไหนก็ยอม
.
.
.
.
'ถ้าถึงต้องฆ่ากันฉันก็ยอม..... ชานยอล !'
______________________________________________________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น