คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Special sweet♥ [CHANBAEK]
“ชานยอล ทางนี้ ...อยู่นี่ๆ” มือเล็กชูขึ้นโบกไปมาเพื่อชี้ตำแหน่งให้อีกฝ่ายมองเห็นตนได้เจอท่ามกลางผู้คนที่เดินพลุกพล่าน เมื่อร่างสูงเห็นตำแหน่งชัดเจนก็รีบสาวท้าวเข้าไปหาคนตัวเล็กอย่างเร่งรีบพร้อมมือสองข้างที่ถือไอศกรีมโคนอยู่
“แฮ่กๆรอนานมั๊ย คนเยอะมากเลยมาช้าขอโทษทีนะ ดูสิไอติมละลายหมดแล้ว” ร่างสูงก้มมองไอศกรีมในมือตัวเองด้วยความงุดงิดซึ่งต่างจากอีกคนที่แอบขำอยู่ในลำคอ
“ไม่เห็นเป็นไรเลยแค่นายพาฉันมาที่นี้ก็สุดยอดแล้ว ขอบคุณนะชานยอล” แบคฮยอนฉีกยิ้มกว้าง ขว้าไอศกรีมที่อยู่ในมือชานยอลพรางมองไปรอบๆสวนสนุก
นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่ได้มาที่นี้ 5-6ปีหรอ ไม่สิ..ตั้งแต่เขายังเด็กๆต่างหาก ฐานะทางบ้านของบยอน แบคฮยอนออกจะค่อนข้างยากจนจึงนับครั้งได้เลยที่ได้มาสวนสนุกแห่งนี้ --- นี้มันความฝันชัดๆ
“ชอบใช่มั๊ยล่ะ คนอย่างปาร์ค ชานยอลซะอย่าง ฮ่ะๆ” ร่างสูงตบอกตัวเองเบาๆ
“ว่าแต่เราจะเล่นอะไรกันก่อนดีล่ะ ไวกิ้ง บ้านผีสิง ม้าหมุน อืม...อะไรดีล่ะ” แบคฮยอนเบิกตากว้างหันไปหาชานยอลที่ส่ายหน้าไม่รู้เช่นเดียวกันก่อนจะหันซ้ายหันขวาแล้วหยุดสายตาไปหาเครื่องเล่นยอดฮิตที่มีเสียงกรี๊ดดังกระหน่ำ แค่คิดก็แทบทนไม่ไหว
“ชานยอลๆ เล่นไอ้นู้นกัน รถไฟเหาะ! เล่นกันนะ นะ นะ” มือเล็กดึงแขนเสื้อของชานยอลรัวๆแต่ไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วชานยอลนั้นแอบกระอึกกระอักอยู่ภายใน เพราะเขาไม่เคยบอกใครมาก่อนว่าตัวเองกลัวความสูงขนาดไหน
ถ้าให้เลือกปาร์ค ชานยอลจะเลือกสวนสุนกเป็นสถานที่เที่ยวสุดท้ายที่เขาจะมาหรือไม่มาได้ก็ยิ่งดี เขาเกลียดเครื่องเล่นมากกว่าอะไรดีแต่เพราะเขาแอบรู้มาว่าแบคฮยอนชอบสวนสนุกขนาดไหนจึงจำใจยอมมาที่นี้
ฉันว่าแล้ว แบคฮยอนตัวแสบ นายต้องชวนฉันเล่นจริงๆด้วย.....
“ฉันว่าเราไปเล่นอย่างอื่นกันมั๊ยตัวเล็ก เช่นปั่นเป็ดน้ำ เล่นปาเป้าอะไรยังงี้อ่ะ” แถๆพยายามแถไปให้ได้มากที่สุด
“ไม่เอาอ่ะ ฉันว่าเราเล่นรถไฟเหาะกันดีกว่า น้าๆ ตัวเล็กอยากเล่นอ่า” แบคฮยอนว่าพรางเบะปาก ส่งสายตาอ้อนวอนให้คนตัวสูงใจอ่อน แล้วก็ได้ผล --- ชานยอลใจอ่อนอย่างช่วยไม่ได้
“ฉัน..ฉัน เฮ้ยยยยยๆ” ยังไม่ทันได้แก้ตัวชานยอลก็ถูกคนตัวเล็กลากตรงไปยังเครื่องเล่นจนได้ ยิ่งใกล้เข้าไปเนื้อตัวยิ่งสั่น ขนาดยังไม่ได้เล่นยังรู้สึกเหมือนจะเป็นลมขนาดนี้ ให้ตายเถอะ
แบคฮยอนตรงเข้าไปซื้อตั๋วเสร็จก็ยืนรอรอบต่อไปอย่างตื่นเต้น ไม่ทันสังเกตว่าร่างสูงกระวนกระวายทำอะไรไม่ถูกแม้แต่ถือตั๋วของตัวเองไว้ในมือ
“ชานยอล นายเป็นอะไรไป ดูซีดๆนะ” ร่างเล็กทาบมือลงบนแก้มของร่างสูง
“ป่าว ก็แค่หนาวๆ “ ชานยอลยิ้มเจือนๆ สอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงกลบพิรุธ
“อ่อ...เอ๊ะ มาแล้วๆ รถไฟเหาะมาแล้ว ป่ะไปกัน.//เดี๋ยว ตัวเล็ก! “ มือหนาขว้าแขนของแบคฮยอนไว้ก่อนจะขึ้นเครื่องเล่น ทั้งที่ๆม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดว่าอะไรแต่อยากจะถ่วงเวลาให้ด้มาที่สุดเท่าที่จะทำได้
“อะไร?”
“เอิ่ม...คือ”
“อะไรล่ะ เร็วๆสิคนเขาขึ้นเครื่องกันจะหมดแล้ว”
“คือว่า...ขอจับมือตอนเล่นได้มั๊ย จ..จับแน่นๆ” หลังชานยอลพูดเสร็จแบคฮยอนแทบจะกลั้นขำไว้ไม่อยู่ทำได้แค่พยักหน้าตอบกลับไปเท่านั้น ชานยอลหลับตาปี๋ขณะที่ก้าวขึ้นเครื่อเล่นสุดเกลียดพร้อมมือที่บีบมือแบคฮยอนแน่นไม่ยอมปล่อย
“ โอ๊ะ..นายบีบแน่นไปรึป่าว หน้านายดูไม่ไหวสุดๆเลยอ่ะ มีอะไรบอกฉันนะชานยอล” มืออีกข้างของร่างเล็กเขย่าแขนแกร่งเบาๆเมื่อสังเกตได้ว่าอีกคนดูสีหน้าไม่ดีเอาซะเลย
“คือฉัน..กลัวความสูง...” ชานยอลยกมือขึ้นกุมขมับตัวเองแล้วตัดสินใจบอกสาเหตุกับแบคฮยอนไปแบบกระอึกกระอัก
“ห๊ะ!! แล้วมาบอกทำไมตอนนี้ เครื่องจะออกแล้วเนี่ย”
“ก็นายอยากมาเล่นนี่นา ฉันก็มาเล่นเป็นเพื่อนนาย” จบจากคำตอบแบคฮยอนแทบจะเอาหัวฟาดกับรถไฟเหาะให้มันรู้แล้วรู้รอด ไม่รู้จะดีใจหรือจะเสียใจกันแน่
โอ้ย แบคฮยอนอยากจะบ้าตาย รู้นะว่าห่วงแต่ทำไมไม่บอกตั้งแต่เนิ่นๆ ไอ้หยอยบ้า......
“ทำไงล่ะ ร..รถไฟออกแล้ว”
“ตัวเล็ก...ฉันเหมือนจะเป็นลม”
“เฮ้ย อย่าพูดอย่างนั้นสิ ชานยอล ชานยอล! นายอย่าเป็นลมนะ!! “ มือเล็กเขย่าแขนเสื้อของร่างสูงที่กำลังหน้ามืดพร้อมรถไฟเหาะที่กำลังค่อยๆออกตัวไปอย่างช้าๆ
“ไม่ไหวแล้ว...” ตาร่างสูงปรือจนทำเอาร่างบางสติแตกคิดอะไรไม่ออก วินาทีนี้มีอย่างเดียวที่แบคฮยอนคิด ..ขอเพียงชานยอลห้ามเป็นลม
“ชานยอล!! ทำยังไง ทำยังไงฉันจะทำยังไงดี โอ้ยยย อ้ะ!....อุ๊บ”
“อ......อื้ออ!!! “ ชานยอลเบิกตากว้างต่างจากเมื้อกี้โดยสิ้นเชิงเหมือนถูกไฟฟ้าปลุกให้ตื่นเมื่อคนตัวเล็กบดจูบเข้ามาไม่ทันตั้งตัว
โอ้ว.... จูบแรกของแบคฮยอนบนรถไฟฟ้าเหาะ ร้อนแรงซะไม่มี ...
เหมือนสิ่งรอบข้างไม่มีผลต่อเขาสองคนแม้รถไฟจะไหลขึ้นไหลลงม้วนสามตลบ ร่างเล็กที่เป็นฝ่ายรุกล้ำก็ยังคงหลับตาปี๋จูบร่างสูงที่ตัวแข็งเป็นหินอย่างตั้งใจ .และมันก็บังเอิญที่ได้ผลปาร์ค ชานยอลไม่เป็นลมแถมเริ่มจะชอบเล่นรถไฟฟ้าเหาะเข้าแล้วสิ
“อือออ ชาน….อุ๊!! “ แบคฮยอนพยายามดันตัวออกห่างพอรู้ว่าตัวแสบไม่ได้เป็นอะไรแล้วแต่กลับดึงตัวคนตัวเล็กเอาไว้ไม่ให้ถอนจูบ ยิ่งไปกว่านั้น..ชานยอลกำลังติดใจ เหมือนจะหยุดไม่ได้ เจ้าเล่ห์ที่สุด!
แบคฮยอนเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่าอะไร ถึงจะรู้ว่าตัวเองเป็นเพื่อน....แต่ใจก็ไม่อยากจะห้ามการกระทำแบบนี้
เขารักชานยอล และที่เขารู้สึกได้
.
.
ชานยอลก็รักเขาเองเหมือนกัน....
____________________________Special sweet ♥_______________________
"หิวมั๊ย "
"ไม่อ่ะ อิ่มแล้ว"
"อิ่มอะไร ยังไม่ทันได้กินอะไรเลย"
"ได้จูบนายเมื่อกี้เนี่ยก็อิ่มทั้งชาติแล้ว"
"ไอ้บ้า บอกให้หยุดพูดได้แล้วไง -///-" ร่างเล็กฟาดมือตีแขนของร่างสูงที่กำลังออกแรงปั่นเป็ดน้ำเบาๆ แก้มทั้งสองข้างก็ยังคงแดงไม่หายถึงจะลงมาจากเครื่องเล่นได้สักพักแล้ว ต่อจากนั้นจึงตกลงกันมาปั่นเป็ดน้ำเพื่อความปลอดภัยและสบายใจว่าชานยอลคงไม่เป็นโรคกลัวน้ำเหมือนกลัวความสูงหรอกนะ
“ฮ่าๆ ...แต่ก็ดีนะ ฉันเลิกกลัวความสูงไปเลย” ชานยอลเอนหลังพิงกับเบาะพร้อมยืนหน้าเข้าใบใกล้ใบหน้าแดงก่ำของแบคฮยอน
“ด..ดีแล้ว ฉันเองก็...สนุกมากเหมือนกันถึงจะเหมือนไม่ได้เล่นรถไฟเหาะก็เถอะ” หลบตาเป็นครั้งที่10กว่าๆ หลังจากจูบกันก็ดูเหมือนว่าแบคฮยอนจะไม่ค่อยกล้าที่จะสบตากันชานยอลสักเท่าไหร่แต่นั่นยิ่งทำให้ชานยอลยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ชอบกับท่าทางเหล่านั้นเสียเหลือเกิน
“นี่ ตัวเล็ก”
“ห..หืม?”
“เรามาเป็นแฟนกันสักวันมั๊ย”
“ห๊ะ! แฟนแต่..” คิ้วเล็กขมวดเข้าหากันเป็นปมทั้งสงสัยและไม่เข้าใจ ใช่ --- เขาไม่เข้าใจเอาซะเลย ในหัวขาวโพลนคิดอะไรไม่ออกแม้แต่คำว่าตกลง
“แค่วันเดียวเอง นะ เป็นแฟนกัน J” ชานยอลชูนิ้วก้อยขึ้นมาเป็นเครื่องยืนยันคำสัญญา แบคฮยอนอ้ำๆอึ้งๆเล็กน้อยแต่ก็ยกนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวเช่นเดียวกัน
“วันนี้เท่านั้นนะ “ คนตัวเล็กย้ำ
“อืม วันนี้วันเดียว..ฉันจะดูแลแฟนฉันให้ดีที่สุดเลยยย” ว่าเสร็จมือหนาก็เอื้อมหยิกแก้มแบคฮยอนด้วยความมันเขี้ยว
“ชานยอล”
“หืม? “
“ฉันรักนายนะ รักมากๆ” ในที่สุดคำว่า 'รัก' ที่ถูกเก็บกลั้นมานานก็ถูกปลดปล่อยออกมาจนได้ แบคฮยอนแทบจะตายเพราะคำนี้แต่ในทางกลับกันตอนนี้เขามีความสุขที่ได้พูดมัน ไม่อาจจะกลัวมันได้อีก – ก็ตอนนี้เขาเป็นแฟนชานยอลแล้วนี่นา คงมีสิทธิ์ที่จะพูดมันออกมาอย่างสบายปาก
“ฉันก็รักนายนะตัวเล็ก ถึงตอนนั้นนายไม่มีสิทธิ์จูบฉันแต่ตอนนี้เราแฟนกัน นายได้สิทธิ์นั้นแล้วนะบยอน แบคฮยอน...”
ปากบางทาบลงประทับกันอีกครั้ง หอมหวานกว่าครั้งที่แล้วหลายเท่า มือของชานยอลลูบไล้แก้มเนียนไปมาพร้อมบรรจงจูบอย่างละเอียดละออ อา..และดูเหมือนคนตัวเล็กกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับสิ่งเหล่าไม่น้อย
"อ้ะ อือ~" เมื่อร่างสูงเริ่มถอนจูบร่างเล็กก็ดึงคอเสื้อเขาเข้ามาเริ่มจูบอีกครั้ง โรบิน! แฟนผมยั่วได้ร้อนแรงชะมัด...
ไม่มีใครรู้ว่าคำว่ารักที่พูดมาจะเป็นเพียงแค่คำพูดตอนที่ได้เป็นแฟนกันเท่านั้นหรือว่าจะเป็นคำที่อยู่ภายในใจมานานแล้วจริงๆ
'ฉันไม่อยากให้วันนี้มันหมดไปเลย ชานยอลอา....'
----------------------------
Talk Take To Me ♥
กลับมาแล้วรีดเดอร์ที่รัก จู๊บบบบ
กลับมาพร้อมตอนสวีทชวนอ้วก
ไม่รู้จะฟินหรืออะไรดีแล้วแต่เม้นแล้วจ้า555
ใครกด Fav ไว้แล้วยังไม่มาเม้นรีบมาเม้นให้เค้าด่วนเลย!
ที่จริงแอบมีรีดเดอร์คนหนึ่ง ไรท์ชอบมากอ่ะ =..=
เม้นมันแม่มทุกตอนจริงๆ 555 ไม่รู้ตอนนี้จะมาเม้นท์ให้รึป่าว
จะคอยดูนะ แอบเตรียมของไว้ให้จบ จุ๊ๆใครรู้ตัวก็อิ๊บเอาไว้นะ >,.<
nu eng
ความคิดเห็น