[EXO] The Waiting time

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter5 ll Chanbaek

'จริงๆแล้วน่ะ...ฉันก็คิดนะแบคฮยอน'









 

ต่อจากตอนที่แล้ว






ชิด...ความชิดใกล้ บางทีเราก็อาจจะใกล้กันมากไปจนทำให้เหมือนเราทั้งสองคนห่างไกลกันไปเรื่อยๆ


ตอนนี้ฉันสัมผัสมันได้ว่ามันไม่เหมือนเก่า




.



.




.



ไม่เหมือนตอนที่ฉันยังรู้สึกกับนายแค่เพื่อน -- ไม่เลย




"อือ"    เสียงเล็กแผ่วดังออกจากลำคอขณะที่ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ใกล้พอที่จะเรียกว่า 'จูบ'




 หัวสมองปาร์ค ชานยอลกำลังว่างเปล่าขาวโพลนแทบแยกอะไรเป็นอะไรไม่ถูก ผมไม่มีสติ..อารมณ์ของผมมันเข้ามายึดครองการกระทำของผมไปหมดแล้ว



 ผมเพียงแค่มองเขาเล่นๆมองปากเล็กๆที่ขยับไปมาตลอดเวลา เพียงแค่คิดว่าถ้าได้สัมผัสมันสักครั้งจะดีแค่ไหนและแล้วผมก็ทำมัน ไม่สิ! ผมแค่เกือบจะทำแต่มือเล็กของแบคฮยอนกลับดันผมออกก่อน



นี่ผมควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้วหรอ


ผมกำลังจะคลั่งตายแล้วสินะ.....






"ฉันว่าเราควรจะเก็บของพวกนี้ ล..แล้วนอนซะ"    แบคฮยอนลุกขึ้นยกจานชามที่เราเพิ่งกินเสร็จเข้าใส่มือทั้งสองข้าง 



"แบคฮยอน ฉันแค่..// ถือว่าเรื่องนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นเถอะนะชานยอล "  เขาพูดสวนขึ้นมาอีกครั้ง มือข้างหนึ่งกำลังถือจานอย่างทุลักทุเลเพื่อยกขึ้นมาปาดน้ำตา





'ในที่สุดฉันก็ร้องไห้ให้นายเห็นซะทีสินะชานยอล'  




"นายร้องไห้? แบคฮยอนนายกำลังร้องไห้ใช่มั๊ย"  ผมจับแขนทั้งสองข้างของแบคฮยอนพรางจ้องไปบนใบหน้าเลอะเทอะด้วยน้ำสีใส เขาสะบัดตัวออกแล้ววางจานทั้งหมดไว้บนพื้น มือเล็กของเขายังคงคลอเคลียเช็ดน้ำตาอย่างไม่หยุดหย่อน

อะไรกัน..นี่ผมทำเขา-ร้อง-ไห้





"คืนนี้ฉันจะไปนอนกับดีโอนะ ดูแลตัวเองล่ะ "   ผมขว้าแขนของแบคฮยอนไว้ก่อนที่เขาจะสะพายกระเป๋าขึ้นพาดบ่า





"นายโกรธฉันใช่มั๊ย ทำไมนายต้องหนีปัญหาด้วยล่ะแบคฮยอน! พูดกับฉันมาเลยได้มั๊ยบอกฉันมาเลยได้มั๊ย    นายเป็นอะไรแบคฮยอน...นายไม่เหมือนเดิม"     




"ไม่มีอะไร ฮึก ไม่มี"   เขาพยายามสะบัดมือออกจากผมอีกครั้งแต่นั้นมันไม่มีประโยชน์เลย ผมยังคงรั้งเขาไว้




บอกจริงๆนะครั้งนี้เป็นการทะเลาะกันที่ผมเคยใส่อารมณ์กับเขามากขนาดนี้ ผมไม่เคยคิดจะขึ้นเสียงกับเขาสักครั้ง
ที่ผ่านมาเราจะจบปัญหาต่างๆเพราะคนอื่น เราไม่เคยแม้แต่ปรับความเข้าใจด้วยกันเองเลยสักครั้งไม่เคยแม้แต่จะพูด




"นายจะเก็บปัญหาแบบนี้ไว้คนเดียวทั้งๆที่ไม่ให้ฉันรู้เลยหรอ มีอะไรนายจะพูดกับฉันสักครั้งได้มั๊ย ฉันคิดมาเสมอถ้าเราเป็นเพื่อนกันจริงๆทำไมฉันถึงรู้สึกไม่เคยเข้าถึงหัวใจนายเลยสักครั้งล่ะแบคฮยอน!!" 





"ถ้านายอยากรู้จริงๆ.."  แบคฮยอนวางกระเป๋าสะพายลงบนพื้นก่อนจะเขยิบตัวเข้ามาใกล้ผม




"นายอยากจูบฉันจริงๆหรือป่าวชานยอล...นายเคยคิดอย่างนั้นกับฉันบ้างมั๊ยหรือว่าฉันเป็นแค่หุ่นไร้หัวใจเอาให้นายใช้เวลาเหงากันแน่..นายรักคริส นายให้ความสำคัญกับคริสแล้วนายมาใส่ใจกับฉันทำไม ฉันไม่มีสิทธิ์นั้น
เข้าใจมั๊ยชานยอลฉันมันไม่มีสิทธิ์นั้น ไม่มีๆๆ...ฮึก"  




  ผมกระชากตัวแบคฮยอนเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรมันสั่งให้ทำแบบนี้แต่มันก็รู้สึกดี....
คำพูดแบบนี้มันแปลว่าอะไรหรอครับ? ผมควรจะทำยังไงเมื่อผมรู้ว่าตัวเองไม่ต่างอะไรจากนักโทษที่ทำอะไรไปโดยไม่คิด แล้วมันก็ทำให้ใครบางคนต้องเสียใจ



"ฉ...ฉันขอโทษ แบคฮยอน"  มือผมยกขึ้นลูบไล้ผมนุ่มนั้นเบาๆและดูเหมือนคนตัวเล็กที่อกผมกำลังหยุดร้องไห้





ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยสักครั้งที่อยู่ใกล้แบคฮยอน  ผมสับสนทุกครั้งที่ได้เจอกับคริส


.

.

.

.

ผมกำลังรักใครอยู่กันแน่







"ชานยอลฉันรักนาย นายมาอยู่กับฉันได้มั๊ย"


"ค..คริส!"


"หัวใจของฉันมันเจ็บปวด ฉันต้องการนายนะ"  



อา...ผมกำลังสับสน ผมมั่นใจว่าผมกำลังตกหลุมรักคริสแต่สิ่งที่ทำให้ผมไคว้เคว้คือเขาคนเดียว 'แบคฮยอน'
ผมเริ่มชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าผมกับเขายังรู้สึกเป็นเพื่อนกันอีกมั๊ย -- หรือเราแค่รู้สึกแต่ไม่พูด?





 







 

00.5  A.M
 

 

" หลับนะ หลับ..หลับซะ "   ผมตบมือเบาๆบนมือของแบคฮยอนที่ตอนนี้หลับไปเพราะความเหนื่อยล้า  มือสองข้างของผมหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวของเขาก่อนปิดไฟเดินออกจากห้องนอน  


 ผมว่าบางทีเราก็ควรคุยเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้วให้พักผ่อนกันบ้าง ก็อย่างที่ว่าแหละนะ ...ผมจะพักก่อนหัวสมองตัวเองบ้างละกัน
เสื้อกันหนาวที่เทาถูกสวมใส่เข้ากับร่างกายผมลวกๆนี่มันคงไม่ดึกเกินไปสำหรับการออกไปเดินเล่นหรอกใช่มั๊ย แบคฮยอนก็หลับไปแล้วด้วยสิ



"ขืนนายรู้ว่าฉันออกไปข้างนอกคนเดียวตอนดึกๆแบบนี้นายคงจะจับฉันเข้านอนแล้วสิเนอะ คิ.."          ผมหลุดยิ้มให้กับความคิดแนวเข้าข้างตัวเองไม่ใช่เล่น แต่ก็นะ..มันก็อาจจะเป็นอยากนั้นจริงๆก็ได้ เขายิ่งห่วงทุกคนยังกับเป็นแฟนของตัวเอง อืม ---- ห่วงเหมือนเป็นแฟน(?)   เฮ้ออออ ผมนี่มันชอบคิดไปเองได้โล่เลยจริงๆ งี่เง่าใช่มั๊ยล่ะครับ? เอาเถอะๆตอนนี้ผมควรเลิกคิดเรื่องพวกนั้นแล้วกระชับฮู้ดขึ้นปิดใบหน้าซะ



  ผมเดินออกมาจากหอพักสอดส่องไปตามท้องถนนที่เงียบงันเพราะนี่มันก็ดึกมากพอควร ขายาวก้าวไปตามพื้นฟุตปาธ เดินไปเรื่อยๆยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปไหน...  รู้แค่อยากจะหาที่สงบจิตใจซักพัก


 
"อา..."   ผมนั่งกระดกขวดเบียร์เข้าปากที่ร้านค้าตามท้องถนน หิวโหยมันมานานหลังจากที่ถูกแบคฮยอนสั่งให้เลิกมันแต่น่าขำทั้งที่ผมเลิกเหล้ามาเกือบปีวันนี้กลับอยากดื่มมันขึ้นมาดื้อๆ





"ชานยอล(?)"



".....อ๊า คุณคริส!! "   เบียร์ทั้งหมดที่อยู่ในปากแทบจะพุ่งใส่หน้าชานร่างสูงอย่างไม่ทันตั้งตัว แม่เจ้า!!! เขามาได้ยังไงเนี่ย นี่มันบังเอิญหรือโลกกลมเกินไป ดึกดื่นป่านนี้เขามาทำอะไรที่นี้????



"ดื่มเบียร์มันไม่ดีเลยนะ "   คริสนั่งลงข้างๆพร้อมเอาขวดเบียร์จากมือผมไป



"คุณคริสมาได้ยัง นี่มันดึกแล้วนะ"



"อืม คนที่ต้องถามคือผมตางหากว่าคุณมาทำอะไรดึกคนเดียว"



"ผม...ผมแค่"    จะบอกว่าอะไรดีล่ะในเมื่อตัวผมเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองออกมาทำบ้าอะไรตอนดึกๆ -___-



"ไหนๆก็มาแล้วสนใจไปเดินเลนกับผมมั๊ย ปาร์ค ชานยอล"   ยังไม่ทันตอบตกลงคริสก็กุมมือผมออกมาจากร้านค้ากึ่งลากกึ่งเดิน ชะลอการเดินเมื่ออกกห่างจากร้านค้าได้สักพักและยิ่งไปกว่านั้น...  ผมกำลังจับมือกับเขา


  หัวใจเต้นรัวเหมือนตอนที่กำลังจะจูบกับแบคฮยอน มันคือความเหมือนที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง  ผมแอบมองใบหน้าหล่อของคริสเป็นพักๆเพราะตอนนี้มันเขิน เขินเกินไปแล้ว เขามันหล่อเกินคน!และชอบทำอะไรบุ่มบ่ามให้อีกฝ่ายตกใจแทบเป็นลม ให้ตายเถอะ!



"อันที่จริงผมขับรถผ่านมาทางนี้ แล้วเห็นคุณก็เลยลงจากลงแล้วเดินตามคุณมา"    ร่างสูงยกมือขึ้นขยี้ผมตัวเองเป็นแก้เขิน



"บ้าจริง คุณมันบ้าที่ตามผมมา"  ผมหลุดหัวเราะมาเล็กๆ ไม่คิดเลยว่าเขาจะมีนิสัยไม่ยอมโตเหมือนเด็กด้วย



"ก็คุณนั้นแหละชานยอล ใครใช้ให้มาเดินคนเดียวแบบนี้ถ้าผมไม่ตามคุณมา ผมคงเป็นห่วงคุณแย่.."     



"ห่วงๆๆ บลาๆๆ พูดอย่างนี้ตลอดสิน่า~ " 



"โอ คุณคิดว่าผมโกหกคุณรึไง จริงๆนะผมเป็นเป็นห่วงคุณเสมอ"    ให้ตายเถอะโรบินมันจั๊กกะจี๋หัวใจชะมัด -///-



"ฮ่าๆ ผมจะเสี่ยงเชื่อคุณดูสักครั้งล่ะกันคุณคริสสส"  



"ผมไม่ทำให้คุณผิดหวังหรอก คุณก็เตรียมใจไว้ให้ดีๆล่ะกันระวังมันเป็นของผมล่ะชานยอล :) "



"แน่นอนอยู่ ละ..."






กึก...


  สายตาคู่นั้นประสานเข้ากับตาของผมกระทันหัน มันกระทันหันเกินไป...ผมชักตั้งใจไม่อยู่ --- มืออุ่นของคริสบีบเข้ามือของผมแน่น ก้อนเนื้อข้างซ้ายแทบจะทะลักออกมาเต้นซะตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอดแต่มันเป็นแบบนั้นไม่ได้เพราะผมไม่รู้ว่าทั้งที่อยู่กับคริส....หัวใจผมไปอยู่กับใครกัน   รู้ตัวอีกทีใบหน้าคมคายก็ใกล้เข้ามาครอบครองริมฝีปากผมอย่างเบาบางก่อนถอนออกไปง่ายดาย นี่ไม่ใช่การจูบแต่เป็นแค่การแตะเสียมากกว่า





'นายอยากจูบฉันจริงๆหรือป่าวชานยอล...นายเคยคิดอย่างนั้นกับฉันบ้างมั๊ยหรือว่าฉันเป็นแค่หุ่นไร้หัวใจเอาให้นายใช้เวลาเหงากันแน่.. '





"คุณมีใครในใจหรอชานยอล "



"......."



"ป่านนี้คุณก็ยังไม่มอบหัวใจให้ผมเลย น่าตลก หึ"   คริสส่ายหัวไปมาพรางยิ้มเล็กๆ ความรู้สึกของผมไม่ยากจะอธิบายจริงๆนะ อยากจะรักคริสแต่รักไม่ได้แค่คิดก็ทำไม่ได้



"ขอโทษนะ ผมมันงี่เง่า"



"ผมยังรอเสมอนะ.."



"คุณรีบกลับไปนอนเถอะคริส ผมจะเข้าหอพักแล้ว"   ผมตัดบทสนทนานี่อีกครั้งด้วยจากลา คริสพยักหน้าตอบรับก่อนจะยื่นหน้ามาแนบข้างๆใบหู



"ชานยอล ไม่ว่าคุณจะรักใครในตอนนี้แต่ผมยังอยากบอกคุณว่า ผมรักคุณ"    





     ร่างสูงถอนใบหน้าออก ยิ้มให้อีกครั้งก่อนหันหลังเดินจากไป เมื่อคริสเดินไปพอลับสายตา ผมก็ตัดสินใจกลับหอพักตัวเองด้วยเช่นกัน แค่หวังว่าแบคฮยอนจะไม่เผลตื่นมาตอนนี้หรอกนะ


  ยังไงก็ตามผมต้องทำตัวให้เป็นปกติที่สุดไม่ว่าจะอยู่กับคริสหรือว่าแบคฮยอน ความยุ่งเหยิงในใจของปาร์ค ชานยอลจะให้ใครรับรู้ไม่ได้ เพียงแต่ถ้าผมต้องเลือกจริงๆ...



ผมแค่อยากรู้ว่า แบคฮยอนจะรักผมเหมือนที่คริสรักบ้างมั๊ย









01.58 A.M.




แอ๊ดดดดด



"แบคฮยอน...."  ผมเอื้อมมือไปปิดประตูอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้ใครที่นอนอยู่บนเตียงตื่น เอ่ยชื่อเพื่อให้เป็นการแน่ใจว่าเขาหลับอยู่และแล้วก็เป็นอย่างที่คิด ตอนนี้เขากำลังหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยล่ะ งั้นแบคฮยอนคงจับไม่ได้แล้วสินะว่าผมแอบไปไหนมา คิกๆ


 

    ผมถอดเสื้อกันหนาววางลงบนเก้าอี้ข้างๆแล้วคุกเข่าใช้มือท้าวคางมองคนตัวเล็กหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง  ใครจะไปรู้ว่าตอนนอนหมอนี่จะน่ารักขนาดไหนแตกต่างจากตอนเหวี่ยงเป็นฟ้ากับเหวเลย




"บยอน แบคฮยอน หมาน้อยของฉัน"    นิ้วเรียวยาวจิ้มแก้มใสๆของอีกคนอย่างสนุกมือแล้วค่อยๆเปลี่ยนเป็นการลูบที่แก้มเบาๆ  ถึงผมจะเป็นเพื่อนกับแบคฮยอนมานานก็ยังไม่เคยรู้ว่าแก้มเขาจะใสจนแทบเห็นเป็นเส้นเลือดเมื่อมองใกล้ๆขนาดนี้
จะว่าไปการที่มองแบคฮยอนใกล้ๆอย่างนี้มันเพลินกว่าดูหนังโรแมนติกซะอีก

  

    ผมใช้มือเขี่ยผมที่ปกหน้าของแบคฮยอนทัดหูก่อนที่มือจะไปยุ่งวุ่นวายกับใบหูเล็กนั่น ให้ตายเถอะนี่ผมกำลังเป็นอะไรเนี่ย โจรโรคจิตชอบแต๊ะอั๋งรึไงนะ =___=;;;



"อือออ"  แบคฮยอนขยับตัวไปมาเหมือนจะรู้สึกตัว ทำไงดีเนี่ย ขอแค่ไม่ให้จับได้ว่าดื่มเบียร์มาแค่นั้นละกัน!



"ชานยอล ยังไม่นอนหรอ"   แบคฮยอนยกมือขึ้นขยี้ตาตัวเองอย่างงัวเงียแต่ก็ไม่ได้ลุกจากเตียงแต่อย่างใดเพียงแค่พลิกตัวให้หันหน้าเข้าหาผมเท่านั้น



"ฉ..ฉันแค่อยากมาดูนาย "  


 
"นายเป็นห่วงฉันหรอ เป็นห่วงฉันรึป่าว "  คนตัวเล็กหัวเราะเล็กๆแล้วหลับตาพริ้มลงไปอีกครั้ง ทำเป็นรู้ดีนะนายน่ะ...



"ฮ่าๆนอนเถอะ ขอโทษนะที่มาทำให้ตื่นแบบนี้"  ผมประสานมือเข้าหามือของแบคฮยอน อีกมือก็เอื้อมขึ้นไปไฟบนหัวเตียงเพื่อไม่ให้ตัวเล็กแสบตา ....แต่เดี๋ยวนะ ผมกำลังเรียกเขาว่าตัวเล็กหรอ ความรู้สึกเหมือนตอนมีแฟนยังไงก็ไม่รู้ คิกๆ



"ตัวเล็ก.."



"ห๊ะ? นายว่าอะไรนะ"  แบคฮยอนลืมตาขึ้นพรางขมวดคิ้ว เอิ่ม..ควรบอกเขาว่ายังไงกันนะ มันก็แค่หลุดปากมาสงสัยจะชินกับตอนมีแฟนมากเกินไปละมั้ง



"อ่อ ป่าวๆอย่าสนใจเลย "



"อืม...เอาสิ"    เขากระชับมือที่จับกันอยู่ก่อนจะเอามือของผมไปซุกไว้ที่ซอกคอขาวอุ่น



"อ..อะไรหรอ"




"ฉันจะยอมให้นายเรียกว่าตัวเล็กก็ได้ น่าสนุกดี"  แบคฮยอนยิ้มกว้าง ดูเหมือนจะพอใจกับสรรพนามนี้ไม่น้อยแหะ เอาเถอะไหนๆก็พูดออกมาแล้วนินาเรียกหน่อยก็คงไม่มีใครว่าหรอกเนอะ



"'งั้นพรุ่งนี้จะพาไปที่ๆหนึงอยากไปไหมตัวเล็ก?"  อา..ใช้สรรพนามนี้ไปจนได้แล้วสิเนอะ -//-



"พรุ่งนี้นายไปกับคริสไม่ใช่หรอ" 



"ไม่เป็นไรหรอกไปกับคริสน่ะไปเมื่อไหร่ก็ได้ "  



"อือ งั้นนายอยู่จนกว่าฉันจะหลับอีกครั้งได้มั๊ย"   แบคฮยอนใช้มืออีกข้างกำแขนเสื้อผมไว้หลวมๆ ถ้าผมไม่รู้จักเขามาก่อนคงจะคิดว่านี่มัน ยั่วสะบัด  ชัดๆหรืออาจเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่ผมอาจจะทำอะไรต่อมิอะไรไปหมดแล้วก็ได้



"ได้สิ "  ผมยกมือลูบหัวตัวเล็กอย่างเอ็นดู โรบิ้น! นี่มันไม่ใช่ตัวผมด้วยซ้ำ




"หลับฝันดีนะ  ...หลับฝันดีนะครับตัวเล็ก"     









 

อืม...แต่ผมก็มีความสุขที่ได้ทำอย่างนี้มันไม่ผิดใช่มั๊ย

 












 

 

---------------------------

Talk Take To Me ♥

 

จบตอนนี้แล้วนะฮ่ะ เกือบตายคิดพล็อตไม่ออก 5555
เพราะนี่คือการแต่งสดคิดยังไงเขียนอย่างนั้นแต่ไรท์กำหนดไว้แล้วว่าต้อง
จบภายใน20ตอน! (ยังไงของมัน) บอกตรงๆว่าเรื่องนี้เขียนได้มั่วซั่วมากกกก
เดี๋ยวดราม่า เดี๋ยวมาสวีท ช่วงนี้อารมณ์แปลปวน 55
ตอนหน้าไรท์จะเขียน Special Sweet ของคู่ชานแบคแล้วนะค่ะ
พยายามจะเขียนให้ครบทุกคู่ขอให้ทุกคนเตรียมถุงหรืออะไรก็ได้ที่พอจะรับรองอ้วกได้
ให้นำมาพบติดตัวไว้เวลาอ่านตอนพวกนี้ด้วยนะ T^T

แจ้งการอัพ **

เนื่องจากไรท์กลับต่างจังหวัดจึงคาดว่า
คงอีกหลายวันที่จะไม่ได้มาอัพ
คงจะอัพอีกทีก็วัน15 เพราะฉะนั้น
อย่าลืมกันนะ รีดเดอร์ที่รัก♥♥