ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [EXO] The Waiting time

    ลำดับตอนที่ #10 : Special sweet♥ [HUNHAN]

    • อัปเดตล่าสุด 30 ก.ย. 55




     


    nu eng









    ลู่ฮาน : รักผัวที่สุดในโลก #กรีดร้อง

    เซฮุน : ที่รักครับ คุณรู้มั๊ยว่าคุณแม่งโคตรน่ารักเลย >///<











     

       แสงแดดที่ส่องผ่านม่านหน้าต่างกระทบดวงตาของร่างหนาที่นอนอยู่บนเตียง ร่างสูงตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียเล็กน้อยแต่ก็พยายามไม่ขยับตัวมากนักเพราะยังมีอีกร่างที่นอนซบอยู่ในอ้อมแขนเขาพร้อมร่างกายเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มสีขาวเท่านั้นที่ปิดบังร่างกายของเขาทั้งสองคนอยู่
     

     

    เซฮุนมองหน้าสวยของลู่ฮานที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วยความเหนื่อยล้าจากเมื่อคืน  แผ่นอกขาวเนียนของร่างเล็กทำให้คนที่มองแทบอดใจไม่ไหว

     



     

    สวย...เธอสวยเหลือเกิน

     

     

     

    จากระยะห่างไม่ถึงคืบนั้นอาจทำให้เซฮุนจัดการกับลู่ฮานได้ง่ายแสนง่ายแต่เขารู้ดีว่าเธอเหนื่อยแค่ไหนและรับไม่ไหวแน่ถ้าเขาอยากทำอะไรตอนนี้   เซฮุนมองดูสิ่งนั้นอย่างเงียบๆพรางยิ้มออมาไม่รู้ตัว อะไรกันเนี่ย..ขนาดเธอหลับยังยั่วได้ขนาดนี้เลย

    มือหนาลูบไล้ซอกคอขาวจนไล่ลงไปถึงหน้าท้องของคนตัวเล็ก และนั้นทำร่างบางสะดุ้งตื่นอย่างช่วยไม่ได้

     

     

    “อือ เซฮุนอย่าเล่นอย่างนี้”    ลู่ฮานพลิกตัวเองให้นอนตะแคงข้างเข้าหาเซฮุนพร้อมมือเล็กที่ทาบลงไปบนอกหนา

     



     

    “ให้ตายสิ คุณสวยจริงๆเลย “    เซฮุนยกมือเล็กนั้นขึ้นมาตราจูบเบาๆทำให้แก้มบางของลู่ฮานแดงระเรื่อออกมาอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสองช่างยั่วยวนไม่แพ้กันเลยทีเดียว...

     

     

    “อย่ามาทำปากหวานหน่อยเลย นายน่ะมันไม่จริงใจ”

     

     

    “เฮ้ รู้ได้ไงว่าผมปากหวานลองชิมมันแล้วหรอไง ”     ว่าเสร็จร่างสูงก็บดจูบลงไปโดยร่างเล็กยังไม่ทันตั้งตัว





     

    พระเจ้า! เขาเป็นโจรขโมยจูบรึไงนะ

     

     
     

    “อา... “    คราวนี้เซฮุนเป็นฝ่ายถอนจูบไปก่อนเพราะสายตาเหลือบไปเห็นนาฬิกาว่าเวลานี้มันเกือบสายมากแล้ว

     



     

    “เอ๋? มีเรียนหรอเซฮุนอ่า” 

     



     

    “ครับ วันนี้มีเรียนเต็มวันเลย”  

     



     

    “อืม รีบไปเรียนเถอะ”  ถึงปากจะพูดอย่างนั้นแต่สายตาของคนตัวเล็กยังคงออดอ้อนราวกับว่าดึงดูดให้ไม่ไปไหน มันยากจริงๆเลยที่จะทำตัวให้แยกจากกัน

     


     

    “ที่รัก คุณอย่าพูดอย่างนั้นสิ มันทำให้ผมอยากอยู่กับคุณนะ”      หลังจากเซฮุนพูดเสร็จร่างบางก็ลุกขึ้นคว้าผ้าขนหนูมาห่อร่างกายแล้วเดินไปนั้งข้างๆร่างหนาบนเตียง

     



     

    “ฉันก็อยากให้นายอยู่แต่เซฮุนอ่า...ฉันทำให้นายเสียเรื่องเรียนไม่ได้”  ลู่ฮานใช้มือของตัวเองแตะลงที่ใบหน้าเซฮุน 

     

     

    เขาแทบจะระเบิด ......

     

     

     

    “วันเดียวเอง ไม่เป็นไรหรอกครับ”    เซฮุนเริ่มยื่นหน้าเข้ามาขบเม้มที่ซอกคอขาวของลู่ฮานแต่ก็โดนดาวยั่วตัวร้ายดันออกไปก่อน

     

     

    “แม่กวางน้อยน่ะชอบมาทำให้อยากแล้วก็จากไปดื้อๆแบบนี้มันไม่แฟร์เลยนะ”  เซฮุนยู่หน้า

     

     

    “ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวฉันจะทำอาหารรอ”    ลู่ฮานยิ้มเล็กๆให้เซฮุนพรางแอบสะใจอยู่ข้างใน

     



     

    คิกๆ ฉันแกล้งนายคืนได้แล้ว


     


    ________________________Special sweet♥________________________________










     
     

    “หืม หอมจัง “   ร่างหนาสวมกอดคนตัวเล็กจากข้างหลังที่กำลังตักไข่ดาวลงบนจานสีขาวสะอาด หลังจากจัดการกับตัวเองเสร็จ

     


     

    “เก่งใช่มั๊ยล่ะ ดูสิมื้อนี่ดูดีที่สุดที่ฉันทำมาเลยนะ”   ร่างบางยกจานขึ้นให้คนที่โอบกอดดูอย่างภาคภูมิใจ

     


     

    “เก่งสิครับ เก่งจังเลย”   เซฮุนฝังจมูกตัวเองลงไปบนแก้มนุ่มอีกครั้ง

     

     เขามีความสุขมากเวลาทำแบบนี้ นี่คือสิ่งที่เขาใฝ่หามาตลอดคือการมีภรรยาที่น่ารักตื่นมาทำอาหารให้ทานทุกๆวัน เขาเริ่มจะรักผู้ชายคนนี้มากไปจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว โรบิ้น!

    เซฮุนเริ่มหยิบช้อนมาตักกินอาหารของลู่ฮานอย่างตั้งใจโดยมีลู่ฮานนั้งข้างๆคอยดูผลที่เกิดขึ้น

     

     

    “อร่อยมั๊ย? “

     

    “อ..อื้ม อร่อยจัง ผมชอบอาหารของที่รักที่สุดเลย”    เซฮุนฉีกยิ้มกว้างก่อนตักไข่ดาวเข้าปากท่าทางเอร็ดอร่อยจนเจ้าตัวเริ่มรู้สึกสงสัย

     

    “จริงหรอ? ไหนชิมสิ”  ร่างบางแย่ช้อนจากมือเซฮุนออกพร้อมรีบตักอาหารที่ตัวเองทำเข้าปาก แต่ทันทีที่เข้าอาหารปากไป ร่างบางก็ถึงกับสำลักออกมาหมดท่าจนร่างสูงรีบยกแก้วน้ำส่งให้คนตัวเล็กตาม

     

     

    “อี๋ แหวะ!! ไม่อร่อยเลยเซฮุนอ่า เค็มก็เค็มนายกินเข้าไปได้ไงเนี่ย”  

     

     

    “ไม่รู้สิ ก็ลู่ฮานทำนี่นาสำหรับผมยังไงมันก็อร่อย J    

     

     

    “เฮ้อออ ฉันเป็นคนรักที่ไม่ได้เรื่องเลย ห่วยๆๆๆ ฉันห่วยที่สุด”   ลู่ฮานตีแก้มตัวเองไปมา ขอบตาก็ยังเริ่มมีน้ำใสๆคลอ

     

    “ไม่เป็นไรนินา เราสั่งอาหารมากินก็ได้เนอะ”   มือหนายกขึ้นลูบผมภรรยาอย่างโอนโยน  ถึงเรื่องทำอาหารภรรยาของเขาจะไม่ได้เรื่องแต่เรื่องบนเตียงดีกว่าคนไหนๆที่เคยเจอก็น่าจะหยวนๆกันได้

     

     

    “นายยังไม่อิ่มเลย ทำยังไงดี?”  ลู่ฮานท้าวแขนลงกับโต๊ะ

     

    “เอายังงี้ดีมั๊ย  ให้ผมกินคุณแทนไงน่าจะอร่อยกว่าไข่ดาวคุณตั้งเยอะ”  
     

     

    “พอเลยคนเจ้าเล่ห์ ไม่ต้องมาทะเล้นใส่เลย นี่มันจะสายแล้วนายรีบไปเถอะ”   ร่างบางติไปด้วยเขินไปด้วยอย่างบอกไม่ถูก....คนบ้าอะไรอยากกินเขาตลอดเวลา -//-

     

     

    “งั้นผมไปก่อนนะ “  เซฮุนลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจูบปากบางหนึ่งทีเป็นสิ่งบอกลา

     
     

    “ไปหาอะไรกินด้วยนะที่รัก”   ลู่ฮานไม่ยอมแพ้ ตัวเองก็ประทับจูบลงไปบนแก้มของเซฮุนเช่นกัน 

     

     

    สองความรักยังคงหมุนเวียนซึ่งกันและกัน  กลิ่นความรักมันช่างหอมหวานและชวนลิ้มลองแต่ถ้าหากนานเข้าไปทั้งสองยังคงรักกันได้ รักครั้งนี้คงจะไม่มีคำว่าพอ....เพราะพวกเขาจะเติมเต็มให้กันไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีสักคนมาขวางทาง

     

     

    .

     

     


     ปล. หน้านี้ไรท์เตอร์เกรียนค่ะ! =____=

     

     

     

     














     

     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×