Valentine experience ประสบการณ์ครั้งนี้ คือของขวัญแห่งวันวาเลนไทน์

บทนำ

     12 กุมภาพันธ์.....ติ้งต่อง “ขอให้นักเรียนที่มีชื่อดังต่อไปนี้ไปที่ห้องครูสะเดาด่วนค่ะ หนึ่ง‘แอลเมนฟ่า มาโซเวีย’และสอง ‘ซีเนลล่า พรีมินต์’

      ณ ห้องครูสะเดา

“ฮ๊ะ! จะให้หนูไปเป็นนักเรียนแลกกเปลี่ยน ไม่เอาอ่ะ ไม่มีทางไปเด็ดขาด เชอะ” ฉันสะบัดหน้าหนีครู

“มาโซเวีย เธอไม่ใช่เด็กอนุบาลนะ เธอต้องไป เธอได้รับเลือกแล้วจะให้โรงเรียนเสียหน้าไม่ได้นะ”ครูทำหน้าเคร่งเครียด

“ก็เพราะหนูไม่ใช่เด็กอนุบาล เปาะแปะนี่ค่ะ ครูก็รู้ว่าตอนนี้หนูเหลือแต่ม่ามี้แล้ว แล้วใครจะดูแลมี้ถ้าหนูกับพรีมินต์ไป”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงขอความเห็นใจสุดฤทธิ์สุดเดช

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ครูจัดการให้เรียบร้อยแล้ว” ครูพูดพร้อมแสยะยิ้ม ฮึ่ยยยย ตกลงจะให้ฉันไปให้ได้เลยใช่ม้ายยยยยยยย

“จัดการอะไรอีกละค่ะครู”ฉันถามด้วยความเอือมระอากับครูจอมตื้อคนนี้จริงๆ

“ก็ครูแบ่งเงินเบี้ยเลี้ยงส่วนหนึ่งที่เยอะพอสมควรมาจ้างคนมาดูแลแม่เธอไง ตกลงเธอจะยอมไปมั้ยจ๊ะเด็กน้อย”ครูอมยิ้ม

“ก็หนูไม่อยากไปนี่ค่ะ ไม่อยากไป ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ”ฉันหันหลังขวับและรีบวิ่งออกไปจากห้อง

    ศาลาร่มไทรของโรงเรียน

“มินต์ฉันไม่เข้าใจจริงๆอ่ะ ฮึ่ยยยย ทำไมมี้ต้องเออออห่อหมก กับยัยครูชื่อเช้ยเชยด้วยอ่ะ”

“คุณแม่อาจจะอยากให้เราได้ไปเรียนที่ดีๆอยากที่ครูเค้าบอก” มินต์พูดหน้านิ่ง

“ยัยครูชื่อเชยเนี่ยนอกจากชอบตื้อแล้ว ยังจะชอบเป่าหูชาวบ้านอีกยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆ เออจะว่าไป ไอโรงเรียนที่ว่าน่ะ มันโรงเรียนไร ที่ไหน ประวัติไงอ่ะ” ก็ยัยครูสะเดาสะเด๋านั่นดันไม่บอกรายละเอียดซักนิดเลยนี่น่า บอกแต่จะให้ไปแลกเปลี่ยนเอง

“โรงเรียนนานูเฟอร์รัซเซอร์ อยู่บนเกาะไดเออ เป็นโรงเรียนประชายล้วนที่รวบรวมเหล่าบรรดาคนหน้าตาดีเอาไว้ จนต้องเอารั้วไฟฟ้ามากั้น เพราะนักเรียนหญิงจากโรงเรียนอื่นๆชอบปีนข้ามมาในโรงเรียน แต่ที่เราเข้าโรงเรียนนี้ได้เพราะโรงเรียนนี้จะทดลองเอานักเรียนหญิงมาเรียนเพื่อจะขยายโรงเรียน แล้วนักเรียนที่ว่าก็คือเราสองคนที่มีผลการเรียนดีเยี่ยมและไม่เคยมีแฟนซึ่งหมายถึงไม่ค่อยยุ่งเรื่องพวกนั้น ทางโรงเรียนเลยคิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรมาก”

“สรุปเราก็เป็นหนูทดลองว่างั้น” TOT ทำไมชั้นโชคร้ายอย่างงี้ ไม่น่าเรียนเก่งเลย.....

   เออจะว่าไปแล้วก็ลืมเล่าประวัติเลย ฉันกับมิ้นต์เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก ครอบครัวมินต์นี่มีบุญคุณกับฉันมากเพราะอย่างน้อยก่อนพ่อจะจากไปครอบครัวมินต์ก็ช่วยยื้อชีวิตพ่อด้วยค่ารักษาที่แพงลิบลิ่ว หลังจากพ่อเสียก็ปลดหนี้ให้จนเกลี้ยงโดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ แต่แล้ววันหนึ่งมินต์ก็ต้องสูญเสียครอบครัวที่รักไป มี้ของฉันเลยรับเลี้ยงมินต์เอง ครอบครัวมินต์เป็นคนรวยมาก เรียกได้ว่าเป็นมหาเศรษฐี นิสัย บุคลิก วิธีการใช้ชีวิตของฉันกับมินต์จึงต่างกันมาก แต่พอมินต์เสียทุกคนไปบรรดาญาติๆก็จ้องจะเอาทรัพย์ สมบัติทั้งหมดที่คุณพ่อมิ้นต์ทำพินัยกรรมไว้ให้ โดยมี้ฉันดันไปรู้ความลับว่าพอญาติรับมินต์ไปเลี้ยงก็จะให้มิ้นเซ็นโอนสมบัติไปให้และฆ่ามินต์ทิ้งเพื่อขจัดขวากหนาม มี้ฉันเลยแอบนำเอกสารไปให้มินต์ลงชื่อบริจาคทรัพสินทั้งหมดแก่สารธารณะ แล้วแอบนำมินต์มาเลี้ยงอย่าลับๆ จึงทำให้ทุกคนคิดว่ามิ้นต์ตายไปแล้วและไม่คิดตามล่าทรัพสมบัติเพราะมันเป็นของสาธารณะอย่างเป็นทางการแล้ว ส่วนชื่อฉันน่ะแม่มินต์ก็ตั้งให้ท่านเป็นลูกครึ่งเลยตั้งชื่อออกแนวฝรั่ง พอมิ้นต์มาอยู่บ้านฉันนานๆมินต์นี่ก็เรียกมี้ฉันว่าคุณแม่ แล้วก็เรียกฉันว่าวีซ่า(มินต์บอกว่าฉันซ่าดีนักเลยจะเรียกแต่มันไม่เพราะเลยเติมวีเข้าไป) มินต์อ่ะนะเคยเป็นถึงคุณหนูพอมาอยู่บ้านธรรมด้าธรรมดาอย่างบ้านฉันยังไม่บ่นซักแอ๊ะ ถือว่าอดทนและเข้มแข้งมาก  แต่ภายนอกก็ดูใสและบอบบางน่าทะนุถนอมสุด ส่วนฉันน่ะหรอ อยู่เซอๆจนแม่ชอบแซวว่าไม่เรีบยร้อยแล้วก็ซนอย่างฉันคงไปพังโรงเรียนใหม่แน่ๆเลย แต่จะว่าไป...จนป่านี้แล้วฉันก็ยังไม่อยากไปโรงเรียนนั้นอยู่ดี

    13 ก.พ. ณ สนามบินบูเนิล เกาะไดเออ

 “สวัสดีจ๊ะ พวกเธอคือนักเรียนแลกเปลี่ยนใช่มั้ยจ๊ะ”ใช่ค่ะพวกเราคือนักเรียนที่จะเป็นหนูทดลองให้คุณครูไงล่ะคะ  

“ทางโรงเรียนเราจัดรถมารับพวกเธอเรียบร้อยแล้ว นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี” เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย OoO

นั่นมันรถบูกัตติ เวร์รอน ซูเปอร์สปอร์ต คันละกว่า 81 ล้านบาทเชียวนะเฟ้ย......เดี๋ยวๆเอามารับฉัน ฉันได้นั่ง อร้ายยยยยย

ฉันได้นั่งรถคันนี้ ฉันชักไม่อยากจะอยู่ที่โรงเรียนนี้แล้วซิ >O<

  ณ โรงเรียนนานูเฟอร์รัซเซอร์

“ฮือๆ มิ้นต์ฉันไม่อยากลงจากรถคันนี้เลยอ่ะ TTTTOTTTT” ใครมันอยากจะไปลงกันฮะ รถแบบนี้ใครได้นั่งเหมือนกำลังขับผ่านสวรรค์ชัดๆ มันทำให้ฉันรู้ว่าโรงเรียนนี้เด็กจำนวนไม่น้อยต้องรวยเว่อร์

“นี่หนูสองคนชื่ออะไรหรอจ๊ะ ครูชื่อครูเนลล่าเป็นครูสอนวิชาการมารยาทจ๊ะ”

“อะไรนะ สอนวิชามารยาท หมายถึงวิชาแนะแนวหรอค่ะ”                                                                                 

“ไม่ใช่จ๊ะนี่คือชื่อวิชาหลักทุกคนต้องมีมารยาทที่เฟอร์เฟ็คที่สุดเพราะนักเรียนที่นี่ไม่เป็นลูกผู้มีอิทธิพลก็อยู่ในตระกูลชั้นสูงทั้งนั้นแหละจ๊ะ” พอดีหนูลูกอดีตเจ้าพนักงานบัญชีธนาคารอ่ะค่ะ  โอ้ยอะไรจะเลิศเลอปานน้าน

“หนูชื่อพรีมินต์ส่วน เพื่อนหนูชื่อวีซ่าค่ะ” ยัยมินต์พูดขึ้นมาขณะที่ฉันกับลังกลืนน้ำลายกับความโอ้โหของที่นี่

“เดี๋ยวครูจะพาไปดูห้องพักนะจ๊ะ”

  อาคารลีดเดอร์ ออฟ ซิตตี้

      โห...หรูเป็นบ้า ห้องแต่ละห้องเนี่ยเท่าบ้านฉันเลยนะ

“หนูสองคนต้องนอนแยกห้องนะ พรีมินต์หนูอยู่ห้องที่สอง ส่วนวีซ่าเธออยู่ห้องถัดจากห้องสุดท้าย”

“ฮ๊ะ อยู่คนละมุมตึกเลยหรอค่ะ มันห่างกันเป็นโยชเลยนะค่ะ ตึกนี้มันโคตรจะยาวเลยนะคะครู”

“ครูต้องขอโทดนะจ๊ะ ห้องพักทั้งโรงเรียนเหลือสองห้องนี้เหละจ๊ะที่เหลือเต็มจ๊ะ แล้วผ.อ.ก็ไม่ยอมให้ร่วมห้องเดียวกันด้วย อีกอย่างครูอยากจะขอร้องให้พวกเหนูช่วยปลอมตัวเป็นผู้ชาย เพราะนักเรียนชายอาจแตกตื่นที่มีนักเรียนหญิงมาและเพื่อความปลอดภัยของตัวพวกหนู อุปกรณ์ปลอมตัวอยู่ในห้องนะจ๊ะ”

 โอ้ยยยย อะไรมันจะเยอะขนาดนี้ ฉันไม่ใช่ควายนะที่ใครเห็นแล้วจะแตกตื่น อีกอย่างขอถอนคำพูดที่สนามบินเพราะตอนนี้ฉันโคตรเกลียดไอโรงเรียนนี้เลย

   14 ก.พ. เช้าอรุณเบิกฟ้า

แปะ....ฟึบ! อะไรเนี่ยเมื่อกี้ฉันสัมผัสได้นะว่ามีอะไรมาแตะหลัง แต่พอฉันหันไปกลับไม่มีอะไรเลยล่ะ ฮืออออ หรือว่า ผะ ผะ ผะ ผี วิ่งงงงงงงงง

 ผลั่ก! ขณะที่ฉันกำลังวิ่งก็มีมือปริศนากระชากข้อมือฉันไว้ ทำให้ฉันชนเข้ากับร่างนั้นเต็มๆ ผู้ชายร่างบาง ผิวละเอียดนุ่มและเนียนมาก กลิ่นหอมละมุล ผมพริ้วสวย ดูเหมือนลูกคุณหนูเอามากๆ น่ารักเฮะ

“นายเด็กใหม่ใช่มั้ย ฮะๆ น่าขำจัง วิ่งเป็นตุ๊ดไปได้ ฉันชื่อซีเดียม”

“เฮ้ย ฉันผู้หญิงแท้เว่ย” ฉิบบบบแล้ว ฉันปลอมตัวอยู่นี่หว่า

“นายว่าอะไรนะ” เอาไงดีว้า >”<

“อะ เอ่อ ฉันหมายถึงว่า ฉันน่ะชอบผู้หญิงของแท้ ไม่ใช่ตุ๊ด ไม่มีอะไรซักหน่อย ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรเลย ไม่มีจริงจริ๊ง อะ เอ่อ มาพูดถึงชื่อฉันดีกว่าฉันชื่อวีซ่า  เอร๊ยยย อ่อ ชะ ชื่อ ซีว่า”

“เฮ้ย เลือดๆ เลือดที่ขานาย” O0O หรือว่าวันนี้ประจำเดือนมาไม่นะ ม่ายยยยยยยยยย

 วีซ่า & ฮันเตอร์เบเตอร์ & พรีมินต์