เพียงแค่...การรอคอย

ลำดับตอนที่ #4 : ภารกิจสำคัญ

               “แล้วคุณจะให้ดิฉันทำหน้าที่อะไรคะ” เธอถามเจ้านายหนุ่มสุดหล่อ

                “ผมอยากให้คุณทำหน้าที่เดิมที่คุณเคยมาฝึกงานน่ะ...ผมดูประวัติการฝึกงานของคุณแล้วถือว่าอยู่ในขั้นดีมาก” เขาชมหล่อนด้วยน้ำเสียงที่เรียบ ๆ

                “ขอบคุณค่ะ” หล่อนกล่าวขอบคุณเขาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นปนประหม่า

                “แต่ตอนที่คุณมาฝึกงานผมไม่อยู่ ผมเลยพลาดที่จะเทสต์งานด้วยตัวเอง” เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

                “ดิฉันพร้อมที่จะให้คุณทดสอบความสามารถค่ะ” เธอบอกเขาอย่างมั่นใจ

                “เอาเป็นว่าเพื่อความสะดวกของผม คุณทดลองงานในนี้ก่อนนะ ผมเตรียมแบบทดสอบไว้ให้คุณแล้ว” อัฐพลบอกภควีด้วยสีหน้าที่จริงจัง...ราวกับว่า...ถ้าเธอทำไม่ได้ เธอ

คงต้องหางานใหม่แน่ ๆ...แย่แล้วภควีเอ๋ย...นี่ยังไม่ทันได้เริ่มงานเลยนะ เธอจะไหวไหมเนี่ย

                “ตอนนี้ในระบบเครือข่ายของเรามีไวรัสเข้ามาครับ ผมอยากให้คุณช่วยหน่อยน่ะ” เขาบอกพร้อมกับเปิดคอมพิวเตอร์ซึ่งเตรียมไว้ให้เธอ

                “ผมไม่จำกัดเวลาการทำงานของคุณนะ เพราะถือว่ามันเป็นบททดสอบแรกของคุณ ผมอยากได้งานที่มากด้วยประสิทธิภาพ ไม่ใช่ทำให้เสร็จเร็วเพื่อประจบประแจงเจ้านาย”

เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงที่หยามนิด ๆ คล้าย ๆ กับจะดูถูกความสามารถของสาวเจ้าก็ไม่ปาน ยังไม่ทันเริ่มงานเลยนะ ทำไมเขาต้องดูถูกเหยียดหยามเธอด้วยนะ หรือว่ามันเป็นบทเริ่มต้นสำหรับเด็กจบใหม่อย่างเธอ นั่นสินะ เธอจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด...เธอต้องพิสูจน์ความสามารถสิ...

                “ค่ะ ดิฉันจะพยายามสุดความสามารถค่ะ” เธอรับปากเขาอย่างแข็งขัน

                “แต่ในเวลาทำงานคุณสามารถใช้คอมพิวเตอร์ของคุณแก้เครียดได้นะครับ เพราะงานของคุณต้องใช้ความคิด ผมเข้าใจว่ามันคงจะยากอยู่...เอาเป็นว่าคุณค่อย ๆ คิดนะครับ ไม่ต้องรีบ

ร้อน” เขาบอกเธอ ด้วยความที่รู้ซึ้งว่างานแบบนี้ต้องใจเย็น ๆ เพราะเขาจบสาขาเดียวกับที่เธอ

จบมาน่ะสิ...ถึงได้เข้าใจ

                “คุณพูดเหมือนกับว่าคุณจบทางด้านนี้มาเลยนะค่ะ” เธอถามเขาอย่างสงสัย

                “เพื่อนผมจบด้านนี้มาครับ มันบ่นอยู่บ่อย ๆ ทำให้ผมเข้าใจงานทางนี้ว่าคงต้องใจเย็นอย่างมาก...ความจริงงานทุกประเภทนั่นแหละครับต้องอาศัยความใจเย็นแล้วก็ประสบการณ์...บวกพรสวรรค์นิดหน่อยงานก็จะสำเร็จได้” เขาแก้ตัว แต่เขาก็ไม่ได้โกหกเธอนะ

                “ขอบวกพรแสวงด้วยได้ไหมค่ะ...เพราะดิฉันเองเชื่อว่าถ้าคนเรามีพรสวรรค์อย่างเดียวคงไม่พอ...บางครั้งพรแสวงก็สำคัญมากกว่าพรสวรรค์นะคะ” ภควีต่อคำเจ้านายหนุ่มเบา ๆ ทำเอาอัฐพลถึงกับต้องมองหน้าเธอทีเดียว...เธอก็หน้าแดงโดยทันที

                “นั่นสินะครับ...คนเราต้องมีความพยายาม...เอาล่ะครับถ้าอย่างนั้นคุณลองพยายามกับบททดสอบเริ่มต้นของคุณดูนะครับ...ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกคุณพีรดาได้เลย หรือถ้ามีปัญหาอะไรก็ปรึกษาผมได้นะครับ ผมอยู่ในห้องด้านใน” เขาบอกเธอก่อนที่จะเข้าไปในห้องหลังโต๊ะทำงาน ส่วนภควีก็เปิด notebook เพื่อเข้าโปรแกรมสนทนา พร้อมกับลงมือทำบททดสอบแรกของเธอ

                ภายในห้องหลังโต๊ะทำงานที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่เข้ามาได้ ห้องสีครีมเย็นตาปราศจากการตกแต่งใด ๆ นอกเสียจากภาพบนผนังห้องที่เป็นรูปเขากับครอบครัวนั่นเอง ถัดออกมาเป็นระเบียงรับลมที่พื้นที่ที่สามารถใช้สอยได้อย่างสะดวก

                เขาเดินมาเปิดหน้าจอเพื่อดูการทำงานของพนักงานในบริษัท ทุกที่ของบริษัทเขาติดโทรทัศน์วงจรปิดไว้หมดรวมทั้งในห้องทำงานของเขาด้วยเพื่อดูการทำงานของลูกน้อง แต่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ เพราะเหตุนี้เขาจึงรู้พฤติกรรมของพนักงานทุกคน รู้ถึงปัญหาการทำงานของพนักงานของเขาพร้อมกับสามารถแก้ไขได้อย่างทันท่วงที...ช่างเป็นคนรอบคอบเสียจริง ๆ เลย

                เขาเปิดตู้เย็นเพื่อดื่มน้ำก่อนที่จะมาเปิด notebook ของเขา ก็แน่ล่ะสินายคนนี้ต้องเป็นหนุ่มขี้เหงา เพราะนอกจากเรื่องงานแล้วเขาแทบจะไม่คิดถึงเรื่องอื่นเลย

                ทุก ๆ วันภควีจะมานั่งทำงานในห้องของเจ้านายหนุ่มโดยมี notebook คู่ใจเป็นเพื่อนแก้เหงา ขณะที่เจ้านายรูปหล่อของเธอจะเข้าไปขลุกอยู่ในห้องหลังโต๊ะทำงาน เธอก็ไม่เข้าใจเลยนะว่าเขาเข้าไปทำอะไรในนั้นได้ทุกวี่ทุกวัน...แต่เธอมันก็แค่พนักงานหน้าใหม่...คงจะไม่มีสิทธิ์อะไรที่จะต้องรับรู้สินะ...งานของเธอเกือบจะ 2 อาทิตย์แล้ว ยังไม่เดินหน้าไปถึงไหนเลย

                ‘ไหนบอกว่าจะให้เราปรึกษานะ...วัน ๆ เอาแต่เก็บตัวเงียบ...ใครจะไปกล้ายุ่งกับท่านชายเคร่งขรึมอย่างคุณนะ’ ภควีได้แต่คิดในใจ เพราะถ้าขืนพูดไป...มีหวังเธอได้หางานใหม่แน่

                >>> สวัสดีครับคุณภควี คิดถึงกันบ้างหรือเปล่าครับ <<<   

ข้อความขึ้นที่หน้าจอ notebook ของภควี ทำเอาเธออมยิ้มแก้มป่องทีเดียว

                >>> สวัสดีคะพี่ดิน ตอนนี้วีกำลังทำงานอยู่ค่ะ <<<

                >>> แล้วเจ้านายของวีไม่ว่าเหรอครับที่มาคุยอย่างนี้ <<<

                >>> ไม่ว่าหรอกค่ะ ก็อนุญาตเอง...ช่วยไม่ได้ <<< 

                >>> แล้วงานเป็นไงบ้าง ยากไหม <<<

                >>> ก็พอตัวค่ะ ต้องค่อย ๆ คิด แต่มีพี่ดินเป็นกำลังใจก็หายเหนื่อยแล้ว <<<

                >>> ไม่ต้องมาปากหวานกับพี่เลยนะ <<< 

                >>> ได้ข่าวว่าเจ้านายเป็นหนุ่มโสด เดี๋ยวก็ลืมพี่ <<< 

                >>> เค้าคงไม่สนใจวีหรอกค่ะ <<<

                >>> พูดอย่างนี้ก็แสดงว่าวีสนใจเค้าล่ะสิ <<<

                >>> ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้วีคิดถึงพี่ดินที่สุดเลย…อ้อนนิด ๆ <<<

                >>> ครับ ๆ...ให้มันจริงเถอะนะ ฟังแล้วปลื้มจัง <<<