คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5 งูและการกลั่นแกล้ง
“๊า!เป็นอะไรนะ ๊า!”ุโระรีบบินมาหาเธอหลัาที่เธออุทานออมาเสียั(ีนะร่ายาถาเ็บเสียไว้ลอ)
“ู!!!”เธอะโนออมาและปัูออไปและรีบลุาเียโยเร็ว
“สาธุ เห็นูเป็นโีๆๆ(?)”เธอพึมพัมออมาพราพนมมือและไหว้เมื่อเธอไ้สิเธอ็รีบหยิบผ้าห่มมาสบัเมื่อไม่พบอะไร็รีบพับผ้าห่มและวาไว้บนโ๊ะ
“ู๋า~พี่มาแล้ว๊ะ~”้วยวามัวลเธอึร้อเพลอพี่เบิร์ธไยะเลย
“ฮั่นแน่~อยู่ไหนอ่ะเราอ่ะ”ภายนออาะเห็นเธอพูาหยอล้อับูอยู่แ่หารู้ไม่ภายในใมีเป็นหมื่นล้านำ;-;
“ี่~”เสียอูัมาาใ้เียอเธอ เธอเม้มปาเน้นและนึไ้ว่าเธอพูพาเลล์เม้าท์ไ้เธอึ่อยๆเราับูัวนั้น
“เอ่อ–ือัน้ออโทษที่ปัุลไปนะะันไม่ไ้ั้ใ่ะ”เธอพู้วยน้ำเสียสำนึผิ
“หื้ม?เธอพูับันไ้หรอ?"ูัวนั้นถาม แ่เอ๊ะ?ทำไมมันไม่เหมือนในฟิที่อ่านที่เวลาเอูแล้วูมับอว่า‘ท่านเป็นนัพูหรอ’อะไรประมานี้ ั่มันเถอะ;_;
“ใ่่ะ ือุออมาไ้มั้ยะ”พูบูัวนั้น็เลื้อยออมานาัวอมันยาวแ่รึ่ไม้บรรทัไ้
“โอ้ว–ุมีแผล้วยหนิเี๋ยวันทำแผลให้ล่ะัน”พูบเธอ็เินไปหยิบูัวนั้นมาวาบนโ๊ะอ่านหนัสือและถือไม้ายสิทธิ์เธอเปิปาร่ายาถารัษา
“อ่า–ยัมีแผลเล็ๆนะะแ่อีไม่ี่วันเี๋ยว็หายแล้ว่ะ”เธอบอ่อนที่ะหันไปมอนาฬิาบนห้วเีย
“ะเที่ยืนแล้วหรอวะเนึ่ย!?ายแล้วๆ–ระร้าอยู่ไหนนะ...เอแลัว!”อาาเนะเินไปหาระร้าแล้วหยิบออมา เธอวามันไว้บนโ๊ะและัให้เ้าที่เธอวาผ้าไว้้าในระร้าแล้วหยิบัวอูัวนั้นวาลไป
“ระร้านี้เป็นที่พัอุั่วราวนะะ รารีสวัสิ์่ะ”แล้วเธอ็หยิบผ้าห่มไปปูบนที่นอนแล้วล้มัวลนอนโยมีุโระปิไฟให้ทันที
ภายในห้อมีแ่วามว่าเปล่ามีแ่เ็หิผมสีำ–ม่วำลันั่อยู่บนพื้นห้ออาาเนะลืมาึ้นพรามอไปรอบๆ้วยวามมึน แ่เธอไ้ยินเสียบาอย่าเมื่อหันไปมอภาพบ้า็ทำให้เธอใเป็นอย่ามา
“5555!!!น่าสมเพพวแะมั!ไม่น่าโนหลอเลย5555!”เสียหัวเราะััวาลไปทั่วห้อภาพอหิสาวผมสีำ–ม่วำลัยืนหัวเราะโยในมืออเธอนั้นมีเลือสีแาที่ำลัสใหม่อยู่
ผมสีำ–ม่ว...
นัยาสีม่วที่สื่อถึวามลึลับและทรอำนา...
ฮาโอริอฮิับานะสีแ–ำ...
นั่นมัน‘เธอ’ัๆ!!??
“ีแล้วที่เธอไม่ทำมันพั....”
“ัวัน”
“เฮือ!?”อาาเนะื่นึ้นมาในสภาพเหื่อท่วมัวทภาพวามฝัน?ัวเธอ?เธอนนั้นเห็นเธอหรอ?
ุโระเอาหัวอมันมาันที่ไหล่อเธอเหมือนับว่ามันเป็นห่วเธอ“ันไม่เป็นอะไรหรอุโระ–แ่ฝันร้ายนิหน่อย”เธออบ ุโระพยัหน้าเล็น้อยและยับมานอนใล้ๆเธอแล้วหลับไป
“ี3...นอน่อนๆเี๋ยวไปเรียนสาย”เธอหลับาลพรานึถึภาพอไออลแล้วหลับไป
“เห้อ~”เธอถอนหายใในะนั่ทาน้าวอยู่ที่ห้อโถับสเนปใ่–เธอไม่ไ้นอน
“สเนปันอยาโเรียนอ่ะทำไ้ป้ะ”เธอถามสเนปไ้แ่ถอนหายใพราส่ายหน้าไปมาแล้วเินออไปอาาเนะายามอสเนปเล็น้อย่อนที่ะเบ้ปาและหยิบแอเปิ้ลามไป
นี่็อนเย็นแล้วนะเธอยัไม่เห็นสเนปเลยเาบอะไปห้อสมุเมื่อ10นาทีที่แล้วแ่อนนี้ยัไม่มาเลยปิเาะไปเลือหนัสืออยู่5นาทีถ้าแสะเม้–เอ้ย!ถ้ามีนทัหรือศาสราารย์ทั็น่าะใ้เวลาแ่3นาทีเินมาหาเธอ็ไม่น่านานนะ
“ริ ุิว่ายัไบ้า”เธอถามริหรือูัวนั้นที่อนนี้ออมาเลื้อยอยู่บนมือ
“ามลิ่นเอาสิ”ริอบและเลื้อยไปนอนอยู่รอบๆอเธอ ีนะที่อนนี้ทุนเริ่มลับห้อโถันแล้ว
ลิ่นอสเนปับอี2น!?
“ไม่ไ้ใ้วิธีนานแล้ว...อใ้หน่อยเถอะ!?”เธอพุ่ัว้วยวามเร็วและรีบวิ่ไปามลิ่น
.•♫•♬• - •♫•♬•
เเวอร์รัส สเนปเ็ายผมสีำบ้านสลิธีรินปี1เาบอับเทไวท์ว่าะไปเอาหนัสือที่ห้อสมุเาเินไปเอาหนัสือเล่มหนึ่มาและเินออไปมันูปิแ่อนที่เาะเินลับไปเา็เอับ...
“ว่าไสเนป”น้ำเสียยียวนวนประสาัึ้นเมื่อเาหันไปมอ็พบับเมส์ พอเอร์และีเรียส แบล็ เ็ายบ้านสิห์ทั้สอเินมาทาเาเหมือนับะหาเรื่อ
“...”สเนปเียบและพยายามเินออไปแ่แบล็็เ้ามาว้าเาไว้
“เฮ้ๆ!นายะไปไหนน่ะแวะุยันหน่อยไม่ไ้หรอ?”แบล็ถามและทำหน้าวนๆ
“ันไม่อยาเสวนาับพวนาย”เาบอและเินออไปแ่พอเอร์็ัาเาไว้เาล้มลทัู้่หัวเราะเยาะเา
“ว้าว~รายานนายเสร็แล้วหรอ–ไหนูสิ”พอเอร์หยิบรายานอเาที่พึ่ทำเสร็มาและ...ีมัน่อหน้า่อาเา
“อุ๊ย!อโทษทีนะ...มือมันลั่น”แล้วทัู้่็ระเบิหัวเราะออมาแล้วพวเา็แล้สเนปอย่าเ่น ึผมบ้า ีสมุบ้า และอื่นๆ
ึๆๆๆ!
.•♫•♬• - •♫•♬•
ึๆๆๆ!
เสียฝีเท้าอันหนัแน่นัไปทั่วทาเินใ่นั่นือเสียออาาเนะ เทไวท์เธอพุ่เ้ามาและาแนออเพื่อปป้อสเนป
“โว้ๆๆ!ใเย็นๆสิเทไวท์พวเราแ่เล่นันเอนะ”แบล็บอแ่เธอไม่ฟัในเมื่อเธอรู้ว่าในอนายัไพวเา็้อแล้สเนปแรึ้นเรื่อยๆ
“อ๋อ?ที่พวนายเรียว่าเล่นๆเนี่ยือารึผมแรๆีรายานน่ะหรออ๋อ!เป็นารละเล่นอพวนายั้นหรอ”เธอถาม้วยน้ำเสึยประประันและหันไปูสเนปและเินไปเ็บรายานที่เหลือแ่พอเอร์็ใ้เท้าอเามาเหยียบบนมืออเธอ
“...”เธอเียบ
“อ้าวๆไม่เ็บ่อแล้วหรอ”เาว่าพรายิ้มแบบวนๆ
“.....”เิเทแอร์ึ้น่อนที่อาาเนะะพูึ้น้วยภาษาที่เาไม่รู้ั
“ริ...”
ทันในั้นูสีำทมิฬ็พุ่ไปที่แนอพอเอร์เาใและรีบปัูออแ่มันใ้ไม่ไ้ผลในอนนี้เธอรีบเ็บรายานและอ่าๆอย่ารวเร็วและวยโอาสับมืออสเนปและวิ่้วยวามเร็ว
“เปลือแระมั...”เธอพึมพัมเบาๆริเลื้อยมาบนออเธออย่ารวเร็ว
“เธอเป็นพาเลล์เม้าท์!?”สเนปร้อบอ้วยวามใ
“่อยุยเรื่อนี้ันทีหลั”และเธอ็พาสเนปวิ่ไปที่หอพั้วยวาวเร็ว
“ฟู้ว~นายไม่เป็นไรใ่ป้ะ?”เธอหันไปถามสเนปเาพยัหน้าและลูบหัวัวเอนิหน่อย
“สระผมบ้านะเราผมมันหมแล้ว”อาาเนะหันไปมอบนหลัมือ้ายอเธอที่มีรอยแหลัาที่โนไอเ้าพอเอร์เหยียบเธอถอนหายใและนั่ล้าๆสเนป
“ลเธอเป็นพาเลล์เม้าท์หรอ”สเนปถามอรรั้เธอหันไปบอเา
“ไม่ใ่็ไม่เิ”ที่เธออบแบบนั้น็เพราะเธอโนยัพรน่ะสิระูลอเธอเี่ยว้อับาลัสารึป่าวอันนี้็ไม่รู้
“ทำไมเธอถึ่วยัน...”เธอมอออไปที่หน้า่าที่มีหมึยัษ์ำลัว่ายไปมาเธอยิ้มเล็น้อย่อนะอบ
“เราะ้อเออะไรอีเยอะ:)”แล้วเธอ็ลุึ้นและหายไปารนั้นอย่ารวเร็วปล่อยให้สเนปเป็นไ่าแ
“เห้อ~เปลือแรริๆ้วยแหม่อีบัเมส์อย่าให้แม่เอนะะเอา้าวสารเสไปไล่เลยอยู”อาาเนะพูอย่าโรธแ้น็นะสเนปมันัวละรที่เธออบและสสารเามาๆและเา้อไม่แหัับลิลลี่อนปี5แน่นอนนหล่อมั่นใ
“นีุ่โระฝาหมายนี่ไปใหุ้อนหน่อยสิ”ุโระบินมาให้เธอพูหมายไปที่าอมันแล้วบินาไปโยให้เธอพาไปใน่อทาพิเศษ
“ไปไ้ยัไน่ะ”ริถาม้วยวามสสัย
“มันทีทาลับอยู่น่ะเลยให้บินไปทานั้นไม่้อโนน้ำไม่้อให้ันพาไป้านอ”เธอบอและปล่อยให้ริเลื้อยไปในห้อส่วนเธอ็ไปอาบน้ำ
.•♫•♬• - •♫•♬•
“๊า!๊า!"เสียอีาัึ้นในห้อๆหนึ่มันบินเ้ามาและมอไปทาายผู้หนึ่ายนนั้นใส่เสื้อลุมปปิใบหน้าเาเินเ้ามาหาอีาัวนั้นและเปิหมายเพื่ออ่าน
ถึุอน
สวัสี่ะุอนสบายีมั้ยะันสบายี่ะ ือทาร้านอุมีวแ้วที่สามารถเ็บพวผลึหรือเ็บพววิาไ้รึป่าวะ ออภัยที่ถามแปลๆนะะแ่ือุนอยาไ้ริๆถ้ามี็เอาสั7วนะะ ส่วนเินันะ่ายที่หลัแ่รับรอไ้เินีแน่่ะ^^
าอาาเนะ เทไวท์
ปล.ให้อาหารเ้าุโระ้วยล่ะเพราะันยัไม่ให้มันินอะไรเลย
“หึ”เาเ้นหัวเราะออมาและเินไปหยิบวแ้วทั้7วมาและโยะนมปั้อนเล็ๆใหุ้โระ่อนที่ะบินาไป
“เ้าเ็นั่นิะทำอเาันน้า...”เายิ้มพรามอผ่านหน้า่าไป
“ันหวัว่าเธอะทำไ้นะ....อาาเนะ เทไวท์”
talk
◆║สวัสี่ะเราไรท์เิมเพิ่มเิมือารบ้านอันมามายอีแล้ว่ะ5555อ่ะแฮ่ม–เหมือนับที่เราบอไปารอัพนิยายอเราือ1อน่อ1สัปาห์และแน่นอนเรารู้สึ........ี้เลีย//วิ่หนีอทัพรีทที่รออ่าน
◆║อ่าใ่สิอนมันเริ่มสั้นลเรื่อยๆรึป่าวนัแ่เป็นแบบนั้นแหละอโทษนะะเพราะเราอยาให้รีทไ้อ่านแบบเวลารๆ่ะ แหะๆ
◆║่วนี้เราเริ่มลับไปูเ้าสาวผมแับอมเวทอสูรไม่็เมมัรแล้วอ่ะ่ะบ้าอย่าเราอาะเอามายัใส่นินายอเรา่ะ แ
◆║อบุที่เ้ามาอ่านเรื่อนี้ันนะะเราอบุ มาๆและเราเยิว่าถ้ารบประมา10อนอาะทำอนพิเศษทุนิว่าไะ:3
ปล.ใรไปูมายฮีโร่มาบ้าะแล้วเป็นไมั้เรายัไม่ไ้ไปูเลย่ะ;;
ความคิดเห็น