นายจอมเกรียน กับคุณประธานนักเรียนจอมพร่าม

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

วันแรกของการเปิดเทอมของผม ผมขึ้น ม.5 ละ ตื่นเต้นอยู่หรอก ถ้าไม่ติดที่ยัยประธานนักเรียนคนใหม่พร่ามอยู่นั่นน่าเบื่อสิ้นดี

“สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นประธานนักเรียนคนใหม่ซึ่งพร้อมที่จะ........”ผมไม่ฟังหรอกน่าเบื่อ พูดอยู่ได้ร้อนก็ร้อน ดูอย่างไอ้เวเพื่อนผมสิมันยังเอาแต่เล่นเกมอยู่นั่น แต่จะว่าไปยัยประธานนักเรียนคนนี้ก็...ดีนะ พูดไปให้เต็มที่จะทำได้ซักกี่น้ำกันเชียว
“ฮาดดดด  ชิ่ว” อะไรกันผมแค่นินทาในสมองของผมเองนะ ถึงกับจามเลย หงุดหงิดเว้ย เมื่อไรจะเสร็จ จะรีบไปนอน 
“ขอให้นักเรียนแยกย้ายเข้าห้องเรียนตามปกติค่ะ” นี่แหละเสียงสวรรค์ของผม “ไอ้เวมึงจะเล่นอีกนานมั้ยเนี่ย เค้าแยกย้ายละ ” เค้าประกาศเลิกแถวแต่ไอ้เวมันมันยอมขยับ
“เออเดี๋ยวดิ มึงไม่เห็นไง ว่าเกาะกูกำลังโดนยิง” ผมละหมดคำพูดเลย
“เออไม่เป็นไรกูเข้าใจ ป้าบบ”
ไอ้เว “มึงตบหัวกูเพื่อ??”
“ก็กูกำลังแสดงความสงสารมึงไง”ผมก็แก้ตัวไปงั้น แล้วมันก็ทำหน้าเซ็งโลกใส่ผม “เลิกก็ได้วะ ว่าแต่มึงเถอะ เรียนห้องไหนรู้ยัง ?” เออจริง
“กูจะรู้ได้ไง กูก็อยู่กับมึง”

ห้องเรียนสวัสดีค่ะนักเรียน วันนี้เป็นวันแรกของการเรียนก็ไม่มีไรมาก ให้นักเรียนเข้าร่วมกิจกรรมในวันนี้ตอนบ่ายพร้อมกับล่าลายเซ็นมา นี่คือการบ้านสำหรับวันนี้ ขอบคุณ 
“ฟ้า กิจกรรมไรวะ”
“กูจะรู้มั้ยละครับ กูก็อยู่กับมึง”ผมก็นั่งอยู่ข้างมันแล้วผมจะรู้มั้ย 
“=…=” แล้วดูมันทำหน้า  
“งั้นเดินไปดูเดี๋ยวรู้เลย” แล้วมันก็ทำท่าจะลากผมไปด้วย
“เดี๋ยวนะ กูยังไม่ได้บอกว่าจะไปกับมึงเลยนะ” ใครบอกว่าผมจะไปกับมันให้เสียเวลา ผมไปแอบนอนยังดีกว่า
“งั้นกูเปลี่ยนใจละ กูเล่นเกมอยู่กับมึงดีกว่า” ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมันหรอก เพราะผมจะนอน  ผมได้สถานที่ละ ลมเย็นกับพื้นหญ้านุ่มๆ นี่แหละใช่เลย  ...zZZ
“เฮ้ยย!!!! ฝนตกอะไรตอนกลางวันแสกๆ ” ผมนอนอยู่หลังตึกตึกบริหาร แดดก็แรงแต่ทำไมฝนตกแป๊บเดียวแล้วเงียบ
“ป้าบบบ” ไอ้เวมันหัวผมงะ
“ฝนบ้านมึงดิ มึงดูข้างบน” ผมก็เงยหน้าตามที่มันบอก
“เออกูเข้าใจละ  แต่เดี๋ยวนะนั่นมันยัยประธานจอมพร่ามป่ะวะ” หึ เข้าทางผมละ ตั้งแต่เช้าแล้วนะ พร่ามอยู่ได้
“มึงคิดไรของมึงเนี่ยไอ้ฟ้า ดูทำหน้า” เรื่องไรผมจะตอบมัน
“เรื่องนี้ ฟ้าจะไม่ทน” ผมว่าผมไม่ควรอยู่ตรงนี้ละ
“กูกลับบ้านนะ ไอ้เว มึงกลับเลยมั้ย” ตัวผมเปียกหมดเลยไปอาบน้ำที่บ้านน่าจะดี
“กลับดิอยู่ทำเพื่อ?”ผมหงุดหงิดเป็นบ้าทั้งตัวเปียก ไหนจะต้องมายืนเกาะรถเมล์ที่ต้องมาเบียดกันอีก ผมจะต้องแก้แค้นยัยประธานจอมพร่ามนั้นให้ได้