คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 00 : แรกเราพบกัน
00
....
" เห้ย! ไอ้ล็อค รับ! " ลูกกลมๆขาวๆถูกส่งลอยมาทางผมซึ่งตอนนี้อยู่แถวหน้าประตูของพวกรัฐศาสตร์ ผมรีบกระโดดใช้หัวเกรียนๆของตัวเองโหม่งลูกกลมๆนั่นเข้าประตูไปทำให้คณะผมตีเสมอเป็น 1 – 1 ได้อย่างสวยงาม พร้อมกับเสียงเชียร์ของคณะผมเต็มสนาม
ใช่ครับวันนี้เป็นวันสุดท้ายของกีฬามหาลัย และตอนนี้ผมกำลังแข่งบอลซึ่งเป็นรอบชิงของคณะรัฐศาสตร์และคณะวิศวะซึงเป็นคณะผมเอง ตอนนี้แข่งกันมาได้ครึ่งทางละครับและตอนเวลาการแข่งผมโดนไอ้เสื้อเบอร์ 25 ผลักไม่ก็ดันผมแม่งตลอดจนเหลืออีกไม่ถึงสิบนาทีก็หมดเวลาการแข่งขัน ถ้าเสมอผมว่าถึงตอนลูกโทษผมไม่แพ้พวกนั้นแน่
ปี๊ดดดดดดด ~
เสียงนกหวีดกรรมการเป่า เพราะมีคนล้มอยู่หน้าประตูฝั่งคณะผม มองๆดูแล้วนั่นมันไอ้เสื้อเบอร์ 25 นี่หว่า
10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 โฮ้วววววววว ~
ไม่ใช่เสียงอะไรที่ไหนมันเป็นเสียงกองเชีนับเวลาน็อคเอ้าท์ของคณะผมเอง เกรียนมั้ยละเพราะคณะผมก็มีแต่ผู้ชายซะส่วนใหญ่แต่สักพักผมก็เห็นไอ้นั่นลุกขึ้นมาได้ คราวนี้มันได้ลูกโทษครับ และก็เป็นไปตามคาด ลูกโทษหน้าประตูเข้าไปอย่างสวยงาม แม่งเอ้ยมาได้ลูกโทษตอนสองนาทีสุดท้ายเนี่ยนะ ฟลุคไปหรือเปล่า หรือไอ้นั่นมันจะแกล้งล้มว่ะ ..
เกมการแข่งขันจบไปด้วยสกอร์ 2 – 1 โดยที่พยร์วกรัฐศาสตร์ชนะนั่นหละครับ คิดแล้วมันน่าเจ็บใจถ้าไอ้นั่ไม่ล้มตอนนั้นคงได้ดวลลูกโทษกันแน่ๆ ฮึ่ยย แต่แพ้ก็ไม่เป็นไรครับ พวกกองเชียร์วิศวะวิ่งลงมาบูมให้กับนักบอลอย่างพวกผมในสนามทำให้ได้รับเสียงปรบมือจากกองเชียร์คณะอื่นมากมาย มันน่าภูมิใจตรงนี้
“ สัสตุ้ยเย็นนี้ร้านเดิมนะเว้ย งานนี้ห้ามใครเอาเมียมากูห้าม! “
“ เออ กูอาจเลทหน่อยง่วงว่ะจะไปงีบดึกๆตามไป “
ผมนั่งเก็บของเพื่อที่จะได้กลับหอไปนอนซะที วันนี้ใช้แรงกายไปเยอะ จะออกไปกินเหล้าหน้ามอกับเพื่อนก็คงต้องกูกำลังตัวเองอีกทีก่อน ผมบอกกับพวกมันไปแล้ถ้าไหวก็จะไป แต่ดูสภาพตอนนี้ไม่ไหวอ่ะครับ
“ หลีกทีดิ “
ผมเงยหน้ามองเสียงของคนที่กำลังยืนพูดอยู่บนหัวผม อ้อไอ้เสื้อเบอร์ 25 นี่เองช่างมันครับ ผมหยิบสปอนเซอร์ที่วางเหลืออยู่สองใส่กระเป๋า
“ เฮ้ย กูบอกให้มึงหลีกไป “
“ พูดกับผมเหรอครับ “ มันจะให้หลีกอะไรไปไหนว่ะ กูนั่งของกูตรงนี้ดีๆนะเฮ้ย
“ เออมึงนั่นแหละ ขวางทางเดินกูเนี่ย “
“ ทางเดินข้างหลังก็มี อ้อมไปดิครับ “ ผมพยายามพูดกับมันด้วยน้ำเสียงปกติ มันจะเดินตรงแม่งอะไรนักหนา
“ ทางนี้มันใกล้ เอากระเป๋ามึงออกดิ เกะกะว่ะ “ กวนตีน ที่บอกให้อ้อมนี่หมายถึงอ้อมหลังผมนะครับ มันจะตายมั้ย -_-
“ เฮ้ยเรื่องมากว่ะ โกงในสนามแล้วยังจะมากวนตีนกูอีก “ ทนไม่ไหวละครับ ผมยืนขึ้นเพื่อจะคุยกับมัน โอเคพอยืนเทียบแล้วมันดูเหมือนมันจะตัวสูงกว่าผมนิดหน่อย แต่ก็แค่นิดหน่อยเท่านั้นละนะ
“ มึงพูดดีๆดิ้ ใครโกงพวกมึงมันอ่อนเอง อย่ามาว่ากู “ สัส แน่จริงมึงพูดดังๆให้พวกคณะกูที่เก็บของข้างหลังได้ยินด้วยดิ รับรองไม่ได้กลับดีแน่ครับมาหยามกันแบบนี้
“ แล้วมึงจะผลักกูในสนามทำไมว่ะ แล้วไอ้แกล้งล้มเพื่อลูกโทษนั่นอีกอย่าคิดว่ากูไม่รู้ สำออย! "
" แล้วไง แต่มันก็ทำให้คณะกูชนะคณะมึงได้นั่นหละ หึ "
มันพูดแค่นั้น แล้วก็ใช้ตีนเขี่ยกระเป๋าผมออกไปให้พ้นทางเดินของมัน เชี่ยแม่ง ผมสบทคำหยาบเบาๆกับตัวเอง ไม่ใช่ผมจะเป็นคนดี แต่กับไอ้นี่นิสัยของมันเรียกว่าเหี้ยเลยหละครับ -_-
_____________________________________________________
ค่ะ สั้นๆคล้ายเป็นแค่อินโทรนะคะ
ฝากติดตามด้วย
ปล. ฟิคเรื่องนี้หยาบไม่เบานะจ้ะ ไม่ชอบอย่าอ่าน ^ - ^
ความคิดเห็น