ห้องแห่งความตายในโรงเรียนอาถรรพ์

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3

ตอนที่ 3


 

    "ทุกคน!เอางี้มั้ย เราจะแยกกันไป เควินจะไปกับฉัน ออสก้าไปกับสวีทตี้ ฟอรัสไปกับโซฟี พกวิทยุสื่อสารติดตัวไว้ด้วย ถ้าเกิดอะไรขึ้นหรือไปถึงแล้วให้รีบแจ้งมา ส่วนเรื่องอาหาร ที่นอน อาวุธพวกเธอต้องหากันเอาเอง  โอเคน่ะ" ฉันบอก ทุกคนหันมามองหน้ากัน และเดินไปเข้าคู่แล้วพยักหน้า


    "งั้นไปกันเลย!!!"และทุกคนก็แยกกันไป 


    [ทางคริสตัล]


    กริ๊ก!


    "เข้าไปซะ"ยมทูตได้พาผู้หญิงคนนั้นกลับมา สภาพของเธอไม่ค่อยดีนัก เสื้อผ้าหลุดหลุ่ยและดูเพลียมาก ทำให้ฉันเริ่มกลัวเข้าไปอีก 


    ยมทูตได้กลับออกไป ตอนแรกฉันนึกว่ามันจะจับฉันไปด้วยแต่กลับไม่จับ ซึ่งก็ทำให้ฉันโล่งใจไปนิดหนึ่ง และรีบเข้าไปดูอาการของผู้หญิงคนนั้น


    "เธอเป็นอะไรมั้ย?"


    "ไม่เป็นไร เรียกฉันว่าฮารุ เธอล่ะ?"


    "คริสตัล ฉันชื่อคริสตัล เธอไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอ ดูเธอไม่ค่อยสบายเลย"ฮารุมองฉันตาปรือ พร้อมกับส่ายหัวเบาแล้วสลบไป...


    "ฟอรัส ออสก้า เควิน โลตัสพวกเธอยังไม่ตายแล้วจะมาช่วยฉันใช่มั้ย?"ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วหลับไปตามฮารุ...




    [เควิน&โลตัส][โลตัสพาร์ท]


    หลังจากที่พวกเราออกมาจากตึกแล้วก็รีบวิ่งเข้าไปในป่าแถวๆนั้น และหากิ่งไม้ใหญ่มาจุดไฟเพราะใกล้จะมืดแล้ว


   "ฉันว่าเราต้องหาอาหารและน้ำกันก่อน แล้วค่อยหาที่พัก"เควินจุดไฟแล้วเอามาให้ฉันและบอก


   "อืม เอางั้นก็ได้"


   พวกเราเดินเข้าไปในป่าลึกขึ้นไปอีกและก็ได้พบกับ...!!!?


 

    [ออสก้า&สวีทตี้][ออสก้าพาร์ท]


    "ออสก้า ที่นี้มันที่ไหนเหรอ?"สวีทตี้ถามผมเมื่อเราวิ่งออกมาจากตึกนั้นแล้วหลงเข้ามาในป่าอีกฝากหนึ่งของทางที่เควินกับโลตัสไป


   "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้ไปหาอาหารกับที่นอนก่อนเถอะ"



    ผมพาสวีทตี้เดินลึกเขาไปอีกและไปเจอกับต้นไม่ใหญ่ต้นหนึ่งที่น่าจะขึ้นไปนอนข้างบนกิ่งไม้ได้


    "พวกเราจะขึ้นไปนอนบนต้นไม้ โอเคมั้ย เดี๋ยวเธอขึ้นไปก่อน ฉันจะไปหาอาหารมา"ผมชี้ไปที่ต้นไม้และบอกกับสวีทตี้ เธอดูกลัวๆแต่ก็ยอมขึ้นไป...




    [ฟอรัส&โซฟี][ฟอรัสพาร์ท]


    "ฟอรัส ทำไมเราต้องวิ่งมาทางนี้ด้วยล่ะ ทำไมไม่ยอมเข้าไปในป่าอีกฝั่งเหมือนกับพวกเควินและออสก้าล่ะ"โซฟีถามผม เธอเอาแต่ถามคำถามนี้มาตลอดที่ผมวิ่งออกมาจากตึกแล้วบุกเข้าไปในเมืองร้างแห่งนี้ ผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจเธอและวิ่งต่อ


    "..."


    "นี่!ฟอรัส นายช่วยตอบฉะ..."


    "รำคาญน่ะ เธอช่วยเงียบหน่อยได้มั้ย ฉันบอกให้ไปทางไหนก็ไปทางนั้นนั่นแหละอย่างมาก!!!"ผมรีบพูดก่อนที่เธอจะพูดจบ 


    เธอหันมามองผมเหมือนจะร้องไห้ ทำให้ผมเริ่มใจอ่อนและพาเธอเข้าไปหลบในตึกที่คิดว่าจะไม่มีซอมบี้อยู่


   "เข้าไปหลบในนี้ก่อน เดี๋ยวฉันจะลองไปค้นอาหารดูในตึกนี้ ไม่ต้องร้องหรอก ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตวาดเธอ"ผมเดินเข้าไปกอดเธอและลูบหัว เพื่อปลอบไม่ให้เธอร้องไห้ และคิดว่าเราจะรอดไปได้อีกวันอ่ะน่ะ...





_____________________________________________



เม้นท์กันวันล่ะนิด ไรท์เตอร์จิตแจ่มใส;)