ห้องแห่งความตายในโรงเรียนอาถรรพ์

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1

ตอนที่1

 

    "ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนนั้นก็ยะ...กรี๊ดดด!!!"


    "คริสตัล!!!" ฟอรัสตะโกนเรียกคริสตัลที่ตอนนี้ตกลงไปอยู่ในหลุม เพราะคริสตัลไปโดนกลไกอะไบางอย่างที่เปิดพื้นออกทำให้เธอตกลงไปข้างล่าง ฟอรัสพยายามจะปีนลงไปช่วยเธอแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะพื้นมันกำลังจะปิดเข้าหากันอีกแล้ว


    "ฟอรัส!ใครก็ได้ ช่วยฉันด้วย ข้างล่างมันน่ากลัวมากเลย มีตัวอะไรก็ไม่รู้อยู่ด้วย กรี๊ดดด!!!อย่ามายุ่งกับฉันน่ะ ออกไป! ช่วยด้วยฟอรัส โลตัส เควิน ออสก้า กรี๊ดดดดด!!!"


    "คริสตัล!!!ไม่น่ะ ฉันจะไปช่วยเธอเอง คริสตัล คริสตัลลล!!!ฮือออ!!!" ฟอรัสตะโกนและทุบพื้นอย่างบ้าคลั่ง เพราะว่าพื้นได้ปิดแล้ว คริสตัลก็ถูกตัวอะไรก็ไม่รู้ลากไป 


    "ไปเถอะฟอรัส ถ้ามัวแต่ทุบพื้นอยู่ตรงนี้ก็ช่วยคริสตัลไม่ได้หรอก ตอนนี้เราต้องลองไปทางอื่นดูก่อน"เควินบอกกับฟอรัสอย่างเห็นใจ เพราะเขารู้ว่าถ้าเวลาสูญเสียคนรักไปจะรู้สึกยังไง ฟอรัสหันมามองหน้าเควินโดยที่มีน้ำตาอยู่เต็มใบหน้า แล้วพยักหน้าลง


    "งั้นรีบไปกันเถอะ ต้องช่วยคริสตัล ต้องช่วยให้ได้"ฟอรัสบอกกับเควินและรีบลุกขึ้น แล้วพยายามเดินหาทางลงไปข้างล่าง


    ฝั่งคริสตัล


    "ปล่อยฉันน่ะ เลิกลากฉันได้แล้วเจ้าปีศาจบ้า โอ๊ยยย!" เจ้าปีศาจมันโยนฉันเข้าไปในห้องหนึ่งซึ่งมีผู้หญิงอีกคนอยู่ด้วย เธอกำลังนั่งร้องไห้ ตามตัวเธอมีแต่รอยโดนแส้ฟาด ทำให้ฉันเริ่มกลัวที่จะโดนเหมือนเธอ


    "ข้าไม่ใช่ปีศาจ ข้าคือยมทูต เจ้าสัตว์ชั้นต่ำตัวนั้นออกมานี้เลย"ยมทูต ได้บอกผู้หญิงอีกคน แต่เธอไม่ยอมมามันจึงเข้ามาลากตัวเธอออกไป


    "กรี๊ดดด!!!ไม่น่ะ ปล่อยฉันไป ฮือๆ" เธอพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะมียมทูตอีก3-4คนมาช่วยลากเธอออกไป พวกมันจะพาตัวเธอไปทำอะไรกันน่ะ


    ฝั่งผู้หญิงที่โดนจับตัวไป


    "กรี๊ดดด!!!ปล่อยน่ะ อุ๊ก!" ยมทูตต่อยมาที่ท้องของฉัน ฉันจุกมากจึงไม่มีแรงจะขัดขืน ฮึก ไม่เอาน่ะ ฉันไม่อยากโดนทำแบบที่ผ่านๆมา ฮือออ


    พวกมันจับฉันมัดไว้บนโต๊ะตัวเดิม ฉันพยายามจะดิ้นหนีอีกครั้ง แต่ก็ไม่สำเร็จ และมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เป็นมนุษย์นี่แหละ ไม่ใช่ยมทูต เขามีนามว่า ซีเอ็ด


    "ยังมีฤทธิ์เหมือนเดิมน่ะ ฮารุจัง~" หมอนั้นเดิมเข้ามาอยู่ตรงขอบโต๊ะที่ฉันถูกมัดไว้อยู่ และปีนขึ้นมาคร่อมตัวฉันไว้


    "ลงไปน่ะ เจ้าบ้า แล้วอย่ามาเรียกฉันว่าฮารุจังด้วย ขนลุก"ฉันพยายามขัดขืนแต่ทำไงได้ ฉันถูกมัดไว้นี่น่ะ


    "ความสุขของฉันนี่น่ะ ฮารุจัง แล้วฉันจะทำให้เธอมีความสุขกับฉันเหมือนทุกๆทีด้วย ฮึฮึ" หมอนั้นเริ่มรุกเข้ามาด้วยการเอาหัวซุกเข้าไปในซอกคอของฉันเพื่อสูดหาความหอมหวานจากฉัน ยังไม่พอ หมอนั้นยังฝากรอยประทับสีแดงไว้ทีซอกคอของฉันด้วย และทำให้ฉันเริ่มขัดขืนอีกครั้ง


    "กรี๊ด!ออกไปจากตัวฉันน่ะ ออกไป" เพราะฉันดิ้นมากๆทำให้เขาเริ่มจะรำคาญ เขาจึงหยิบแส้ที่เป็นของคู่กายขึ้นมาจะตีฉัน


    "ว่าไง ฮารุจัง เธออยากโดนตีด้วยแส้อันนี้ หรือว่าจะยอมอยู่นิ่งให้ฉันได้ทำความสุขแก่เธอ ฮืม~" หมอนั้นขู่ฉัน แม้ว่าฉันจะไม่อยากโดนทำอะไร แต่ฉันก็กลัวแส้เหมือนกันน่ะ ทุกครั้งที่ผ่านมาฉันยอมให้เขาเอาแส้ตี แต่สุดท้ายฉันก็โดนเขาทำอยู่ดี ครั้งนี้ฉันจึงเลือกที่จะอยู่นิ่งๆดีกว่า


    "อ้าว นิ่งแล้วนี่น่ะ ฮารุจัง ไม่อยากโดนแส้ก่อนเหมือนทุกครั้งเหรอ:)" พอฉันนิ่งเขาก็รุกอีกครั้ง เขาเปลี่ยนจากซอกคอมาเป็นใบหน้าของฉัน เขาจูบหน้าฉันไปทั่ว ไม่ว่าจะเป็นหน้าผาก ตา แก้ม จมูก สุดท้ายเขาก็เลื่อนมาจูบปากฉัน


    จูบของเขาร้อนแรงมาก เรียกได้ว่าแทบจะแผดเผาให้ตายทั้งเป็นทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไร ในขณะที่ฉันกำลังจะขาดอากาศหายใจตาย เขาจึงละริมฝีปากออกไป แล้วเริ่มมาสนใจที่ตัวฉัน เขาเริ่มปลดกระดุมเม็ดแรก เม็ดที่สอง จนถึงเม็ดสุดท้าย แล้วเขาก็กระชากเสื้อออกไป และค่อยๆถอดกระโปรงออก ตัวฉันตอนนี้จึงเหลือเพียงชุดชั้นในปิดบังเอาไว้ แต่ก็ไม่มีประโยชน์แล้วเพราะเขาเริ่มเอื้อมมือมาปลดขอบบราเซียและในที่สุดก็แกะออกไปจนตอนนี้ตัวฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เหลือแค่เพียงบาปที่ยอมเสียตัวไปให้คนชั่ว ฉันปล่อยให้น้ำตาไหลลงมา แล้วปล่อยให้เขาทำตามใจชอบกับตัวฉัน และหลับตาทำใจยอมรับมัน


    กลับมาที่ฝั่งของโลตัส


    "โธ่เว้ย!ทำไมยังหาไม่เจออีกเนี่ย" ฟอรัสทึ้งหัวตัวเองอย่างอารมณ์เสียที่หาทางไปช่วยคริสตัลไม่เจอสักที


    "ฉันว่ามันแปลกๆน่ะ เหมือนเราเดินวนมาที่เดิมเลย" เควินเป็นคนที่ฉลาดและขี้สังเกตมาก จึงไม่แปลกใจที่ฉันจะยอมเชื่อเขาเลย


    "ทำไมล่ะ"


    "ลองดูข้างกำแพงตรงนั้นสิ"เควินชี้ไปตรงกำแพงที่อยู่ข้างๆ ฉันหันไปมองตาม 


    เฮือก!


    "ทะ...ทำไม"สิ่งที่ฉันเห็นก็คือ เศษขยะและเศษข้าวที่พวกเรากิินกันไป หมายความว่าพวกเราไม่ได้้เดินไปไหนเลย พวกเรายังวนอยู่ที่เดิม


    "โธเว้ย!ทำไมกัน ทำไมถึงไม่เป็นฉันที่ถูกจับตัวไป ทำไมต้องเป็นคริสตัลด้วยล่ะ"ฟอรัสเริ่มร้องโวยวายอีกครั้ง ทุกคนต่างมองเขาอย่างเห็นใจ นั้นสิน่ะ สุดท้ายถึงจะพูดยังไง ทั้งหมดก็ยังเป็นความผิดของฉันอยู่ดี


     "พวกเจ้าอยากช่วยเพื่อนของเจ้ามั้ยล่ะ" มียมทูตตนหนึ่งปรากฏกายขึ้นมาต่อหน้าพวกเรา


     "แก!ปล่อยตัวคริสตัลมาเดี๋ยวนี้น่ะ"ฟอรัส


    "ฮ่าๆๆ ถ้าเจ้าอยากช่วยนางจริงๆ ข้าก็มีวิธีให้เจ้า แต่ว่าเจ้าอาจจะตายก็ได้น่ะ หึหึ"ยมทูตบอกพร้อมกับร่ายคาถาเปิดประตูขึ้นมาประตูหนึ่ง


    "ในประตูนี้มีโลกของพวกซอมบี้อยู่ แต่ในกลุ่มซอมบี้จะมีมนุษย์ปะปนไปด้วย2คน หาพวกมันให้พบ แล้วเอามันมาให้ข้า ข้าจะให้เวลาพวกเจ้าา 1 อาทิตย์อย่าตายก่อนซะละ เลือกเอาเองล่ะกันว่า จะปล่อยให้นางตายอยู่ที่นี้ หรือพวกเจ้าจะเข้าไป หึหึ"ยมทูตพูดแล้วก็เดินหายไปเลย พวกเราเริ่มคิดหนัก ว่าจะเข้าไปดีมั้ย


    "เข้าไปกันเถอะ ดีกว่าเดินวนไปวนมาไม่ช่วยอะไร อย่างน้อยก็ได้ลองเสี่ยงดูสักตั้ง"เควินพูดแล้วก็เดินเข้าไปในประตู ฉันจึงรีบเดินตามเข้าไปด้วย ฟอรัสกับออสก้าก็เลยต้องตามเข้ามาด้วยเหมือนกัน


    "ที่นี้มันที่บ้าอะไรว่ะเนี่ย!!!"

    

______________________________________________



เม้นท์กันวันละนิด ไรทเตอร์จิตแจ่มใส;)