ความผูกพันของเดรโกและเกรนเจอร์

ลำดับตอนที่ #1 : ความฝัน

บ้านเลขที่ 4 ซอยพรีเว็น

\" แฮร์รี่\" เสียงเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น \" พวกเรามารับเธอน่ะ \"

\" พวกเราหรอนอกจากเธอฉันก็เห็นแต่คนเดิมทั้งนั้น แล้วรอนล่ะ\" แฮร์รี่ถามด้วยความสงสัยที่ไม่เห็นเพื่อนรักที่สัญญาว่าจะมา

\" เออ..รอนยังไม่อิ่มน่ะ พวกเรารอไม่ไหวเลยมาก่อนเธอก็รู้นิสัยรอน\"เธอตอบพร้อมกับหน้าตาที่บ่งบอกความเอืมระอาเติมที

\"เออ ฉันเข้าใจ ไปกันรึยัง\" \"ไปสิ\" เด็กสาวตอบ

“ เอ่อ แฮร์รี่ ที่จริงฉันจะไปรับนายนะ แต่พวกเค้าไม่รอฉันเลย”

“ไม่เป็นไรหรอกรอน ฉันเข้าใจนายดี” แฮร์รี่พยายามทำสีหน้าให้บ่งบอกว่าเค้าเห็นใจรอนเต็มที่

“ แฮร์รี่ ปิดเทอมเป็นยังไงบ้าง พวกเขายังรังแกเธอรึเปล่า ช่วยเล่าหน่อยสิฉันอยากรู้” รอนถามด้วยความอยากรู้

“ โธ่ รอนให้แฮร์รี่พักบ้างเถอะ พรุ่งนี้ค่อยถามก็ได้” เฮอร์ไมโอนี่บอกรอนด้วยความสงสารแฮร์รี่

“ เออ ก็ได้ยังไงฉันก็ไม่สำคัญอยู่แล้วหนิ พรุ่งนี้เราต้องไปซื้อของที่ตรอกไดแอกอนนายก็ไม่ได้เล่าให้ฉันฟัง

อยู่ดีแฮร์รี่ นายง่วงแล้วใช่ป่ะ ไปนอนห้องฉันแล้วกัน” รอนพูดด้วยน้ำเสียงที่บอกถึงความน้อยใจ

“ถ้าไม่นอนห้องนายแล้วจะให้นอนห้องฉันรึไงล่ะ” แฮร์รี่ได้กลิ่นสงครามระหว่างเพื่อนทั้งสอง จึงต้องรีบแยก

เพื่อนที้งสองออกจากกัน “ รอนฉันจะนอนแล้วนายจะไปนอนรึยังล่ะ” “เออไปก็ได้”



--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



เอ…นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ใช่! ฉันกำลังฝันอยู่ “แต่ฉันอยู่ที่ไหนล่ะ” เธอถามขึ้นมาดังๆเพื่อให้คลายความเครียด

ของตนเอง “ป่าต้องห้าม เกรนเจอร์” เสียงยานคางเสียงหนึ่งที่คุ้นเคยดังขึ้นเพื่อบ่งบอกสัญญาณอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับเธอ “มัลฟอย นายมาได้ยังไง”

“คงเดินมามั้ง….ฉันต้องถามเธอสิว่าเธอมาได้ยังไง”

“แล้วทำไมต้องเป็นนายด้วย”หญิงสาวถามด้วยความไม่พอใจ

“ ฉันต้องถามมากกว่าว่าทำไมต้องเป็นเธอด้วย”

“ ฉันไม่ได้อยากเจอนายหนี่” ตอนนี้เด็กสาวเริ่มรำคาญแล้ว

“แล้วเธอคิดว่าฉันอยากเจอเธอนักหรอ ฉันแค่อยากจะฝันดีเลยกินยาให้ฝันดี ท่าฉันจะหยิบขวดฝันร้ายมากิน ยิ่งคล้ายๆกันอยู่ด้วย”

มัลฟอยตอบด้วยเสียงกวนประสาทเหมือนเดิม

“นี่นาย! ฉันไม่อยากมีเรื่องกับนายนะ “ เมื่อมองไปที่หน้าชายหนุ่มซึ่งเริ่มมีสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาบ้างแล้ว

“ขอร้องล่ะ ฉันอยากรู้ว่า เมื่อตื่นแล้วฉันจะจำฝันนี้ได้รึเปล่า”เด็กสาวถามด้วยเสียงอ้อนวอน

“ทำไม เธอไม่อยากจะลืมฉันขนาดนั้นเลยหรอ” เสียงเค้าก็ยังคงเต็มไปด้วยความกวนแสนกวนเหมือนเดิม

“เปล่า ฉันแค่ไม่อยากให้ฝันของฉันมีนายอยู่ด้วย ก็เท่านั้น” เด็กสาวเริ่มกวนตอบกลับไปบ้าง

\" ตกลงนายจะตอบรึเปล่า”

“งั้นฟังดีๆนะ  ฉัน…ไม่รู้” “นายเคยรู้อะไรบ้างรึเปล่าล่ะ”

“รู้สิอย่างน้อยฉันก็รู้ว่าตอนนี้ฉันจะทำอะไรเธอ”

“นายพูดงี้หมายความว่าไง” เด็กสาวเริ่มใจเสีย

“ ฉันก็หมายความตามที่ฉันพูดน่ะสิ” ตอนนี้หน้าเค้าก็เริ่มใกล้เธอเข้ามาเรื่อยๆ เด็กสาวพยามจะหนี แต่ดูเหมือนขาจะไม่ให้ความร่วมมือเลย ขณะที่หน้าของเค้าก็เริ่มใกล้เข้ามาอีกแล้ว ตอนนี้ห่างกันไม่ถึง5 นิ้วแล้ว

“ก๊อกๆๆ โอ้ย มาอะไรกันตอนนี้เนี่ย ดูเหมือนโชคจะเข้าข้างเธอมากกว่าฉันนะ ฉันไปล่ะ ต้องตื่นแล้ว”

“อืม” เธอตอบได้เพียงเท่านั้นร่างของเค้าก็หายไปพร้อมๆกับที่เธอลืมตาขึ้น

“เป็นอะไรไปเฮอร์ไมโอนี่ “  “ฉันไม่เป็นอะไรหรอกน่า สบายใจได้”

“เธอจะบ้ารึไงฉันกับแฮรร์รี่เรียกตั้งหลายรอบกว่าเธอจะตื่นนะ”

“ฉันบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิรอน”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



เดี๋ยวรอตอน 2 นะช่วยคอมเมนต์มาด้วยนะ บายจ๊ะ