รุ่นพี่ประธานสุดซ่า น้องประธานสุดแสบ -AKB48

ลำดับตอนที่ #5 : รุ่นพี่ประธานสุดซ่า น้องประธานสุดแสบ -AKB48 ตอนที่ 2 (ตอนอ่านอาจจะงงนะ พอดีช่วงนี้มึน)

ตอนอ่านอาจจะ งง นะค่ะ พอดีช่วงนี้ มึนๆ อยู่ พิมพ์ผิดตรงไหนขออภัยค่าา  คาแรคเตอร์ตัวละครจะเปลี่ยนไปบาง ก็มีนะค่ะ 

______________________________________________________________
**เลิกเรียน**

มี่จังที่เดิน ไปที่ชมรม ข่าว เพื่อที่จะไปบอกกับประธานชมรมว่า ขอลากิจกรรมชมรมวันนี้สัก 1 วัน 
มี่จังเดินมาถึงหน้าประตูชมรมก็เปิดออก และเดินไปนั่งที่โซฟาและบอกกับ ประธานชมรม ซาชิฮาระ ริโนะที่นั่งคิดเรื่องข่าว
อยู่

"ริโนะ วันนี้ฉันขอลากิจกรรมชมรมวันหนึ่งนะ พอดีว่าต้องไปช่วยชมรม ประธาน-ชมรมบาส น่ะ"มี่จังพูดและหันไปหาริโนะที่นั่งคิดอยู่

"อื้อ"ริโนะตอบและคิดต่อและมี่จังก็ลุกขึ้น และเดินไปที่ ชมรมประธานอย่างคิดแผนรับมือพวกรุ่นน้องอยู่ถ้าถูกรุ่นน้องปฏิเสธ

"อื้อ...ถ้าถูกรุ่นน้องปฏิเสธก็คงต้องตามตื้อติดจนกว่าจะใจอ่อนสินะ"มี่จังคิดและพึมพำกับตัวเองและเดินก่อนจะเปิดประตูชมรมออกแต่และพูดทัก

"สวัสดีทุกคน!!"มี่จังทักคนในห้องและก็ต้องอ้าปากค้างก่อนจะเดินถอยหลังไปดูป้าย 'ห้องศิลปะ' มี่จังอ่านเสร็จก็เดินมาข้างหน้านิดหนึ่ง ก่อนจะ ก้มหัวขอโทษละบอกว่าเข้าห้องผิดและปิดประตูและรีบเดินไปที่ชมรมประธาน พอมาถึงมี่จังดูป้ายก่อนจะเข้า และเปิดประตูออก

"สวัสดีทุกคน!!"มี่จังทักคนในห้องที่นั่งคุยกันอย่างสนุกฆ่าเวลา รอมี่จังมา

"โอ๊ส! กว่าจะมาได้นะ หลงทางมารึไง...."อัตสึโกะพูดทักกลับและยิ้มให้มี่จัง
"เปล่าหลงแค่เข้าห้องชมรมผิด"มี่จังตอบและเดินไปนั่งข้างๆอัตสึโกะ

"แล้วจะไปยังหรือให้มี่จังนั่งพักก่อนที่เดินมา?"ทาคามินะถาม มี่จังที่นั่งอยู่
"ไปเลยละกันจะได้ไม่เสียเวลา"มี่จังพูดขึ้นและลุก ทุกคนก็ลุกขึ้นช้าๆ ก่อนจะเดินกันไปอีกตึกหนึ่งที่คาดว่าประธานรุ่นน้องจะยังไม่กลับบ้านกัน มี่จังที่เดินนำอยู่ก็หันหลังมาและพูดคุยกับคนที่เดินตามอยู่ ว่าถ้าถูกปฏิเสธจะทำยังไง

"นี่ ถ้าพวกเราถูกชมรมรุ่นน้องปฏิเสธ จะทำยังไงเหรอ???"มี่จังถามทุกคน
"ตามตื้อติดละมั้ง....."ทาคามินะตอบมี่จังที่มอง

"คิดเหมือนกันเลย"มี่จังพูดและหันไปยิ้มให้ทาคามินะ
"เหรอ....งั้นก็ตามนั้นลองตามตื้อติดๆเอา"อัตสึโกะพูดขึ้นบ้างและเดินต่อไป

"ถ้าตามตื้อไปนานๆ ระวังน้องเขาอาจจะรำคาญก็ได้นะ"ยูกิที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมา

"จริงด้วย..."ยูโกะก็เห็นด้วยกับยูกิ
"ไม่ลองไม่รู้น่า ลองตื้อตามดู"มี่จังทำหน้ายิ้ม ให้ ยูกิกับยูโกะ

"อื้อ"ยูโกะตอบ และเดินกันไป จนถึงหน้าห้องประธาน มี่จังเคาะประตูชมรม 2-3ทีและก็มีคนมาเปิดให้ คนที่เปิดให้ชื่อ ยางามิ คุมิ หรือคูมิน คูมินมองเครื่องแบบและก่อนจะพูดกับ มี่จัง

"รุ่นพี่มีอะไรหรือเปล่าค่ะที่มานี่???"คูมินถามมี่จังที่ยนอยู่หน้าประตู

"ใครเหรอ คูมิน??"มัตสึอิ จูรินะ เดินมายืนข้างๆคูมินและถามคนที่มา

"พี่มาขอร้องอะไรบ้างอย่างน่ะ พี่ชื่อ มิเนกิชิ มินามิ นะ"มี่จังแนะนำตัวก่อนจะก้มหัวนิดหนึ่งละเงยขึ้นมายิ้มให้

"ค่ะ ยางามิ คุมิ ค่ะ...."คูมินยิ้มตอบให้และพูดชื่อตัวเอง

"มัตสึอิ จูรินะ ค่ะ"จูรินะเห็นแล้วยิ้มให้มี่จังและก่อนจะเห็นคนที่ยืนมองอยู่ข้างหลังมี่จัง มี่จังเห็นก็หลบทางให้ เห็นคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเพราะเห็นจูรินะ เหลือบเห็นพอดี จูรินะเห็นอย่างนี้ เลยชวนเข้าห้องมาก่อน

"เชิญเข้าห้องมาก่อนไหมค่ะ?"จูรินะพูดขึ้นและชวน พวกรุ่นพี่ เข้าไปในห้องชมรม
"อื้ม ขอบคุณนะจูรินะจัง"มี่จังบอกและ เดินเข้ามาพร้อมกับคนที่ยืนอยู่ มานั่ง โชคดีนะวันนี้ คนในชมรมเธอยังไม่มากันถ้ามามีหวัง คนเต็มห้องแน่เลย คูมินที่ยืนมองอยู่ก็มองรุ่นพี่ทุกคนก็สงสัยชื่อกันทั้งนั้น และคูมินก็พูดขึ้น

"เอ่อ....พวกรุ่นพี่ชื่ออะไรกันค่ะเนี้ย??"คูมินพูดขึ้นและมองไปที่รุ่นพี่ทุกคนที่นั่งอยู่

"อ่อ..เอ่อ..ลืมสนิทเลยขอโทษที่นะ"ยูโกะที่ได้ยินคูมินพูดก็พูดขึ้นและพูดต่อ "พี่ โอชิมะ ยูโกะ"ยูโกะพูดเสร็จอัตสึโกะก็พูดต่อและยิ้ม

"ส่วนเรา มาเอดะ อัตสึโกะ นะ"อัตสึโกะพูดขึ้นและยิ้มให้คูมิน

"ค่ะ..."คูมินตอบจูรินะก็มองก่อนจะยิ้ม
"ทาคาฮาชิ มินามิค่ะ"ทาคามินะพูดขึ้นและยิ้มเหมือนกัน

"คาชิวากิ ยูกิ"ยูกิพูดต่อทาคามินะและยิ้มนิดๆ
"ค่ะ...."คูมินตอบและยิ้มเจื่อนๆ ก่อนพูดต่อ "รุ่นพี่ ชมรมประธานหมดเลยรึเปล่าค่ะ?"

"ใช่จ๊ะ ยกเว้นพี่นะ"มี่จังตอบคูมิน

"ว่าแต่จะขอร้องเรื่องไรเหรอค่ะ รุ่นพี่มิเนกิชิ?"จูรินะหันไปถามมี่จัง ที่นั่งยิ้มอยู่

"อ่อเรือง ช่วยชมรมเรื่องงบชมรมอ่ะจ๊ะ"มี่จังตอบและหันไปยิ้มให้จูรินะ

"งบชมรม? ชมรมไรเหรอค่ะ???"จูรินะทำหน้าสงสัยว่าชมรมไร

"ชมรมบาสน่ะ"

"ชมรมบาส...ชมรมบาส....งบชมรมน้อยเหรอค่ะแล้วจะให้เราช่วยอะไรเหรอค่ะ???"จูรินะทำหน้าสงสัยเหมือนเดิม

"อ่อ...พอดีเราอยากจะขอความร่วมมือช่วยพวกเรา....แสดงละครหน่อยน่ะเพื่อหางบชมรมบาสให้ไปเข้าค่ายน่ะ"มี่จังบอกจูรินะ และยิ้ม

"อ่อ....แต่เรื่องนี้ขอปรีกษาจากทุกคนก่อนนะค่ะรุ่นพี่"จูรินะพูดขึ้นและยิ้มให้มี่จังนิดๆ

"อ่ออื้มขอให้ตกลงละกันนะ"มี่จังพูดเสร็จก็ยิ้มให้จูรินะและหันไปหาพวกที่ไม่ค่อยได้ช่วยพูดอะไรเลย ประธานแท้ๆ ก่อนจะ พูดขึ้นเบา

"นี่!! อัตสึโกะช่วยอะไรด้วยสิ มานั่งเล่นอยู่ได้!"มี่จังพูดเบาๆแต่คนที่นั่งข้างๆอย่างอัตสึโกะก็ได้ยิน

"แล้วจะให้พูดอะไรล่ะ!"อัตสึโกะที่นังเล่นกับพวกยูโกะก็หันมาหามี่จัง

"ไรก็ได้"อัตสึโกะได้ยินก็เข้าใจและพูดขึ้นและหันไปหาจูรินะ

"มัตสึอิซัง แล้วพวกทุกคนหายไปไหนกันหมดเหรอ??"อัตสึโกะพูดขึ้นและยิ้ม

"นั่นสิ.."ยูโกะที่ได้ยินก็เห็นด้วย

"อ่อเดียวก็มากันพอดีพวกนี้ชอบ เป็นอย่างนี้ละ"คูมินตอบแทนจูรินะ

"อ่อ...."อัตสึโกะตอบและหันไปหาจูรินะ และพูดคุยกับมี่จัง

"นี่มี่จัง เราลองรอพวกคนอื่นๆมาไหม"

"รอ??"มี่จังทำหน้า งง ที่อัตสึโกะพูด

"นั่งรอไง นั่งรอจนกว่าคนอื่นจะมา!"อัตสึโกะพูดและยิ้ม

"อ่อก็ได้นะ ลองขอจูรินะสิว่าขอนั่งรอได้ไหม"มี่จังพูดและหันไปหาอัตสึโกะ

"อื้มได้สิ"อัตสึโกะพูดขึ้นและเดินไปหาจูรินะที่คุยกับคูมินเงียบๆ

"เอ่อ...ขอโทษนะจูรินะซัง ขอพวกเรานั่งรอพวกคนอื่นๆได้ไหม?"อัตสึโกะพูดขอจูรินะก่อนจูรินะจะพยักหน้า

"ค่ะได้ค่ะ"จูรินะพูดเสร็จก็ยิ้มให้และคุยต่อเมื่ออัตสึโกะเดินไปนั่งที่เดิมแล้ว อัตสึโกะที่นั่งที่แล้ว ก็เข้าวงสนทนาคุยกันเรื่องแสดงและ
รับมือกับรุ่นน้องนี่หละ!

"นี่ถ้าพวกรุ่นน้องไม่ตกลงล่ะจะทำไง"ยูกิถามทุกคน

"ไม่รู้สิ...คงจะตื้อต่อเหมือนเดิมละ"ทาคามินะตอบ
"ถ้าพวกรุ่นน้องรำคาญเหมือนเดิมละ?"ยูโกะพูดขึ้น

"ก็ไม่รู้ล่ะ ไม่งั้นก็เสนอๆไป!"มี่จังบอก

"เสนอ?? เสนออะไรของเธอมี่จัง?"อัตสึโกะตอบกลับ

"เสนอไงว่าจะยังไงบทก็ให้พวกรุ่นน้องเลือกเองละกันว่าจะแสดงบทไหน"มี่จังพูดขึ้น

"แล้วเธอแต่งเรื่องแล้วหรือไง???"ทาคามินะถามขึ้น

"ยังละนะกะจะแต่งเองและแต่งชื่อเรื่องเอง"มี่จังตอบ

"คงไม่ไหวมั้ง...ถ้าให้มี่จังแต่งเองหาคนช่วยแต่งอีกคนไหม?"ยูกิพูดขึ้นมา

"นั่นสิ...."ยูโกะพูดขึ้นก่อนจะพูดต่อ "งั้นลองขอให้ริโนะช่วยแต่งอีกคนม่ะ?"ยูโกะพูดและยิ้มให้ทุกคน

"จริงด้วย..."ทุกคนเห็นด้วย

"ไม่คิดจะไว้ใจกันเลยหรือไง!?"มี่จังโพล่งขึ้นมาก่อนจะตีหน้าเศ้รา ก่อนประตูจะเปิดออกและพบกับ พวกคนอื่นที่พวกมี่จังรอกันอยู่ คือ สมาชิกรุ่นน้องประธานที่เปิดประตูออกมาและคุยกันเสียงดังนิดๆ ก่อนพวกคนที่มาใหม่จะมองรอบๆห้องและก็มีคนพูดออกมาว่า

"คนเพิ่มขึ้นหรือเปล่า???"วาตานาเบะ มิยูกิหรือมิ้ลกี้ ที่เกาะแขน ยามาโมโตะ ซายากะอยู่หรือซายาเน่อยู่และพูดขึ้นมา

"นั่นรุ่นพี่ต่างหาก!"ซายากะที่หันไปดูก็สังเกตเครื่องแบบตรงโบว์ ที่ผูกจะผูกคนละสีกัน รุ่นพี่จะผูกสี แดง รุ่นน้องจะผูกสี น้ำเงิน

"โอ๊ะ จริงด้วย ขอโทษค่ะ!"มิ้ลกี้ มองไปที่เครื่องแบบก่อนจะ ก้มขอโทษและพูดชื่อตัวเองต่อ "หนูชื่อ วาตานาเบะ มิยูกิ นะค่ะเรียกมิ้ลกี้ก็ได้ค่ะ!!" มิ้ลกี้พูดเสร็จเดินไปวางกระเป๋า ตรงทีอีกโซฟา

"ส่วนหนู ยามาโมโตะ ซายากะค่ะ"ซายากะพูดเสร็จก่อนจะไปวางกระเป๋าและนั่งลง

"อ่อ...ส่วนหนู มุราชิเกะ อันนะ นะค่ะ!!อ่อ!!หรือเรียกหนูว่า อาเนียจัง ก็ได้ค่ะ"อาเนียพูดขึ้นอย่างร่าเริง 

"อ่า....ค่ะ"พวกทาคามินะที่นั่งฟังทุกคนบอกชื่อตัวเองก็ พูดขึ้นพร้อมกันก่อนมี่จังจะยิ้มและพูดชื่อตัวเองมั่ง

"ส่วนพี่ มิเนกิชิ มินามิ นะ!!!!"มี่จังพูดและยิ้มก่อนจะหันไปหา พวกทาคามินะที่นั่งมองอยู่และเข้าใจว่า มี่จังส่งสายตาว่า 'แนะนำตัวสิ!!' พอเข้าใจ ทาคามินะลุกพรวด! 

"อ...อ...เอ่อ...เรา ทาคาฮาชิ มินามินะ!"ทาคามินะพูดขึ้นอย่างเสียงกะตุกะตักนิดๆ อัตสึโกะที่นั่งข้างๆที่รอทาคามินะ พูดเสร็จก็ลุกขึ้นเหมือนกัน

"เรา เมเอดะ อัตสึโกะนะ"อัตสึโกะพูดเสร็จ ยิ้มจนตาจะปิดให้ทุกคน และก็หันไปทางยูกิที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ และยูโกะที่นั่งดูด้วย และยูกิก็ยกมือขึ้นและพูดขึ้น

"คาชิวากิ ยูกิ ค่าา~"ยูกิพูดพลางยกมือและเอามือลง ยูโกะก็ทำเช่นกัน

"โอชิมะ ยูโกะค่าาา~"ยูโกะพูดเสร็จเอามือลงและอ่านต่อ ทาคามินะเห็นที่ เดินไปทางยูกิกับยูโกะและดึงหนังสือออกมา ก่อนจะเขกหัว ทั้งคู่ไป คนละ หนึ่ง ที

โป๊ก!! โป๊ก!! ทาคามินะเขกหัว ยูกิไปหนึ่งที ยูโกะหนึ่งที ก่อนทั้งคู่จะนั่งก้มหัวให้ทาคามินะและยืนขึ้นและเดินไปข้างหน้าและพูดชื่อตัวเองอีกที

"คาชิวากิ ยูกิค่ะ"ยูกิพูดและก้มหัวให้นิดๆ

"โอชิมะ ยูโกะค่ะ"ยูโกะก็ก้มหัวนิดๆเหมือนกัน อาเนียที่ยืนมองอยู่นานก็ทักขึ้นถามว่า

"ว่าแต่รุ่นพี่มาที่นี่มีไรหรือเปล่าค่ะ?"

"อ่อ...พอดีว่าพวกเรามีเรื่องจะขอร้องน่ะ"มี่จังพูดขึ้นและเดินไปด้านหน้า

"เรื่องไรค่ะ??"มิ้ลกี้ถามต่อ

"พวกเราอยากจะ ขอร้องให้พวกเธอช่วยแสดงละครเวทีด้วยกันหน่อยน่ะพอดีงบชมรมบาสของพวกเรา น้อยมากเลยแถมสมาชิกก็น้อยอีก"มี่จังที่พูดโกหกไปนิดตรง 'สมาชิกน้อย' ทาคามินะที่ได้ยิน หันควับไปหามี่จัง มี่จังรู้ทันที่ทาคามินะจะพูด มี่จังส่งสายตาให่อัตสึโกะ อัตสึโกะเข้าใจเลยเอามือปิดปากทาคามิน**เลิกเรียน**
มี่จังที่เดิน ไปที่ชมรม ข่าว เพื่อที่จะไปบอกกับประธานชมรมว่า ขอลากิจกรรมชมรมวันนี้สัก 1 วัน 
มี่จังเดินมาถึงหน้าประตูชมรมก็เปิดออก และเดินไปนั่งที่โซฟาและบอกกับ ประธานชมรม ซาชิฮาระ ริโนะที่นั่งคิดเรื่องข่าว
อยู่

"ริโนะ วันนี้ฉันขอลากิจกรรมชมรมวันหนึ่งนะ พอดีว่าต้องไปช่วยชมรม ประธาน-ชมรมบาส น่ะ"มี่จังพูดและหันไปหาริโนะที่นั่งคิดอยู่

"อื้อ"ริโนะตอบและคิดต่อและมี่จังก็ลุกขึ้น และเดินไปที่ ชมรมประธานอย่างคิดแผนรับมือพวกรุ่นน้องอยู่ถ้าถูกรุ่นน้องปฏิเสธ

"อื้อ...ถ้าถูกรุ่นน้องปฏิเสธก็คงต้องตามตื้อติดจนกว่าจะใจอ่อนสินะ"มี่จังคิดและพึมพำกับตัวเองและเดินก่อนจะเปิดประตูชมรมออกแต่และพูดทัก

"สวัสดีทุกคน!!"มี่จังทักคนในห้องและก็ต้องอ้าปากค้างก่อนจะเดินถอยหลังไปดูป้าย 'ห้องศิลปะ' มี่จังอ่านเสร็จก็เดินมาข้างหน้านิดหนึ่ง ก่อนจะ ก้มหัวขอโทษละบอกว่าเข้าห้องผิดและปิดประตูและรีบเดินไปที่ชมรมประธาน พอมาถึงมี่จังดูป้ายก่อนจะเข้า และเปิดประตูออก

"สวัสดีทุกคน!!"มี่จังทักคนในห้องที่นั่งคุยกันอย่างสนุกฆ่าเวลา รอมี่จังมา

"โอ๊ส! กว่าจะมาได้นะ หลงทางมารึไง...."อัตสึโกะพูดทักกลับและยิ้มให้มี่จัง
"เปล่าหลงแค่เข้าห้องชมรมผิด"มี่จังตอบและเดินไปนั่งข้างๆอัตสึโกะ

"แล้วจะไปยังหรือให้มี่จังนั่งพักก่อนที่เดินมา?"ทาคามินะถาม มี่จังที่นั่งอยู่
"ไปเลยละกันจะได้ไม่เสียเวลา"มี่จังพูดขึ้นและลุก ทุกคนก็ลุกขึ้นช้าๆ ก่อนจะเดินกันไปอีกตึกหนึ่งที่คาดว่าประธานรุ่นน้องจะยังไม่กลับบ้านกัน มี่จังที่เดินนำอยู่ก็หันหลังมาและพูดคุยกับคนที่เดินตามอยู่ ว่าถ้าถูกปฏิเสธจะทำยังไง

"นี่ ถ้าพวกเราถูกชมรมรุ่นน้องปฏิเสธ จะทำยังไงเหรอ???"มี่จังถามทุกคน
"ตามตื้อติดละมั้ง....."ทาคามินะตอบมี่จังที่มอง

"คิดเหมือนกันเลย"มี่จังพูดและหันไปยิ้มให้ทาคามินะ
"เหรอ....งั้นก็ตามนั้นลองตามตื้อติดๆเอา"อัตสึโกะพูดขึ้นบ้างและเดินต่อไป

"ถ้าตามตื้อไปนานๆ ระวังน้องเขาอาจจะรำคาญก็ได้นะ"ยูกิที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมา

"จริงด้วย..."ยูโกะก็เห็นด้วยกับยูกิ
"ไม่ลองไม่รู้น่า ลองตื้อตามดู"มี่จังทำหน้ายิ้ม ให้ ยูกิกับยูโกะ

"อื้อ"ยูโกะตอบ และเดินกันไป จนถึงหน้าห้องประธาน มี่จังเคาะประตูชมรม 2-3ทีและก็มีคนมาเปิดให้ คนที่เปิดให้ชื่อ ยางามิ คุมิ หรือคูมิน คูมินมองเครื่องแบบและก่อนจะพูดกับ มี่จัง

"รุ่นพี่มีอะไรหรือเปล่าค่ะที่มานี่???"คูมินถามมี่จังที่ยนอยู่หน้าประตู

"ใครเหรอ คูมิน??"มัตสึอิ จูรินะ เดินมายืนข้างๆคูมินและถามคนที่มา

"พี่มาขอร้องอะไรบ้างอย่างน่ะ พี่ชื่อ มิเนกิชิ มินามิ นะ"มี่จังแนะนำตัวก่อนจะก้มหัวนิดหนึ่งละเงยขึ้นมายิ้มให้

"ค่ะ ยางามิ คุมิ ค่ะ...."คูมินยิ้มตอบให้และพูดชื่อตัวเอง

"มัตสึอิ จูรินะ ค่ะ"จูรินะเห็นแล้วยิ้มให้มี่จังและก่อนจะเห็นคนที่ยืนมองอยู่ข้างหลังมี่จัง มี่จังเห็นก็หลบทางให้ เห็นคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเพราะเห็นจูรินะ เหลือบเห็นพอดี จูรินะเห็นอย่างนี้ เลยชวนเข้าห้องมาก่อน

"เชิญเข้าห้องมาก่อนไหมค่ะ?"จูรินะพูดขึ้นและชวน พวกรุ่นพี่ เข้าไปในห้องชมรม
"อื้ม ขอบคุณนะจูรินะจัง"มี่จังบอกและ เดินเข้ามาพร้อมกับคนที่ยืนอยู่ มานั่ง โชคดีนะวันนี้ คนในชมรมเธอยังไม่มากันถ้ามามีหวัง คนเต็มห้องแน่เลย คูมินที่ยืนมองอยู่ก็มองรุ่นพี่ทุกคนก็สงสัยชื่อกันทั้งนั้น และคูมินก็พูดขึ้น

"เอ่อ....พวกรุ่นพี่ชื่ออะไรกันค่ะเนี้ย??"คูมินพูดขึ้นและมองไปที่รุ่นพี่ทุกคนที่นั่งอยู่

"อ่อ..เอ่อ..ลืมสนิทเลยขอโทษที่นะ"ยูโกะที่ได้ยินคูมินพูดก็พูดขึ้นและพูดต่อ "พี่ โอชิมะ ยูโกะ"ยูโกะพูดเสร็จอัตสึโกะก็พูดต่อและยิ้ม

"ส่วนเรา มาเอดะ อัตสึโกะ นะ"อัตสึโกะพูดขึ้นและยิ้มให้คูมิน

"ค่ะ..."คูมินตอบจูรินะก็มองก่อนจะยิ้ม
"ทาคาฮาชิ มินามิค่ะ"ทาคามินะพูดขึ้นและยิ้มเหมือนกัน

"คาชิวากิ ยูกิ"ยูกิพูดต่อทาคามินะและยิ้มนิดๆ
"ค่ะ...."คูมินตอบและยิ้มเจื่อนๆ ก่อนพูดต่อ "รุ่นพี่ ชมรมประธานหมดเลยรึเปล่าค่ะ?"

"ใช่จ๊ะ ยกเว้นพี่นะ"มี่จังตอบคูมิน

"ว่าแต่จะขอร้องเรื่องไรเหรอค่ะ รุ่นพี่มิเนกิชิ?"จูรินะหันไปถามมี่จัง ที่นั่งยิ้มอยู่

"อ่อเรือง ช่วยชมรมเรื่องงบชมรมอ่ะจ๊ะ"มี่จังตอบและหันไปยิ้มให้จูรินะ

"งบชมรม? ชมรมไรเหรอค่ะ???"จูรินะทำหน้าสงสัยว่าชมรมไร

"ชมรมบาสน่ะ"

"ชมรมบาส...ชมรมบาส....งบชมรมน้อยเหรอค่ะแล้วจะให้เราช่วยอะไรเหรอค่ะ???"จูรินะทำหน้าสงสัยเหมือนเดิม

"อ่อ...พอดีเราอยากจะขอความร่วมมือช่วยพวกเรา....แสดงละครหน่อยน่ะเพื่อหางบชมรมบาสให้ไปเข้าค่ายน่ะ"มี่จังบอกจูรินะ และยิ้ม

"อ่อ....แต่เรื่องนี้ขอปรีกษาจากทุกคนก่อนนะค่ะรุ่นพี่"จูรินะพูดขึ้นและยิ้มให้มี่จังนิดๆ

"อ่ออื้มขอให้ตกลงละกันนะ"มี่จังพูดเสร็จก็ยิ้มให้จูรินะและหันไปหาพวกที่ไม่ค่อยได้ช่วยพูดอะไรเลย ประธานแท้ๆ ก่อนจะ พูดขึ้นเบา

"นี่!! อัตสึโกะช่วยอะไรด้วยสิ มานั่งเล่นอยู่ได้!"มี่จังพูดเบาๆแต่คนที่นั่งข้างๆอย่างอัตสึโกะก็ได้ยิน

"แล้วจะให้พูดอะไรล่ะ!"อัตสึโกะที่นังเล่นกับพวกยูโกะก็หันมาหามี่จัง

"ไรก็ได้"อัตสึโกะได้ยินก็เข้าใจและพูดขึ้นและหันไปหาจูรินะ

"มัตสึอิซัง แล้วพวกทุกคนหายไปไหนกันหมดเหรอ??"อัตสึโกะพูดขึ้นและยิ้ม

"นั่นสิ.."ยูโกะที่ได้ยินก็เห็นด้วย

"อ่อเดียวก็มากันพอดีพวกนี้ชอบ เป็นอย่างนี้ละ"คูมินตอบแทนจูรินะ

"อ่อ...."อัตสึโกะตอบและหันไปหาจูรินะ และพูดคุยกับมี่จัง

"นี่มี่จัง เราลองรอพวกคนอื่นๆมาไหม"

"รอ??"มี่จังทำหน้า งง ที่อัตสึโกะพูด

"นั่งรอไง นั่งรอจนกว่าคนอื่นจะมา!"อัตสึโกะพูดและยิ้ม

"อ่อก็ได้นะ ลองขอจูรินะสิว่าขอนั่งรอได้ไหม"มี่จังพูดและหันไปหาอัตสึโกะ

"อื้มได้สิ"อัตสึโกะพูดขึ้นและเดินไปหาจูรินะที่คุยกับคูมินเงียบๆ

"เอ่อ...ขอโทษนะจูรินะซัง ขอพวกเรานั่งรอพวกคนอื่นๆได้ไหม?"อัตสึโกะพูดขอจูรินะก่อนจูรินะจะพยักหน้า

"ค่ะได้ค่ะ"จูรินะพูดเสร็จก็ยิ้มให้และคุยต่อเมื่ออัตสึโกะเดินไปนั่งที่เดิมแล้ว อัตสึโกะที่นั่งที่แล้ว ก็เข้าวงสนทนาคุยกันเรื่องแสดงและ
รับมือกับรุ่นน้องนี่หละ!

"นี่ถ้าพวกรุ่นน้องไม่ตกลงล่ะจะทำไง"ยูกิถามทุกคน

"ไม่รู้สิ...คงจะตื้อต่อเหมือนเดิมละ"ทาคามินะตอบ
"ถ้าพวกรุ่นน้องรำคาญเหมือนเดิมละ?"ยูโกะพูดขึ้น

"ก็ไม่รู้ล่ะ ไม่งั้นก็เสนอๆไป!"มี่จังบอก

"เสนอ?? เสนออะไรของเธอมี่จัง?"อัตสึโกะตอบกลับ

"เสนอไงว่าจะยังไงบทก็ให้พวกรุ่นน้องเลือกเองละกันว่าจะแสดงบทไหน"มี่จังพูดขึ้น

"แล้วเธอแต่งเรื่องแล้วหรือไง???"ทาคามินะถามขึ้น

"ยังละนะกะจะแต่งเองและแต่งชื่อเรื่องเอง"มี่จังตอบ

"คงไม่ไหวมั้ง...ถ้าให้มี่จังแต่งเองหาคนช่วยแต่งอีกคนไหม?"ยูกิพูดขึ้นมา

"นั่นสิ...."ยูโกะพูดขึ้นก่อนจะพูดต่อ "งั้นลองขอให้ริโนะช่วยแต่งอีกคนม่ะ?"ยูโกะพูดและยิ้มให้ทุกคน

"จริงด้วย..."ทุกคนเห็นด้วย

"ไม่คิดจะไว้ใจกันเลยหรือไง!?"มี่จังโพล่งขึ้นมาก่อนจะตีหน้าเศ้รา ก่อนประตูจะเปิดออกและพบกับ พวกคนอื่นที่พวกมี่จังรอกันอยู่ คือ สมาชิกรุ่นน้องประธานที่เปิดประตูออกมาและคุยกันเสียงดังนิดๆ ก่อนพวกคนที่มาใหม่จะมองรอบๆห้องและก็มีคนพูดออกมาว่า

"คนเพิ่มขึ้นหรือเปล่า???"วาตานาเบะ มิยูกิหรือมิ้ลกี้ ที่เกาะแขน ยามาโมโตะ ซายากะอยู่หรือซายาเน่อยู่และพูดขึ้นมา

"นั่นรุ่นพี่ต่างหาก!"ซายากะที่หันไปดูก็สังเกตเครื่องแบบตรงโบว์ ที่ผูกจะผูกคนละสีกัน รุ่นพี่จะผูกสี แดง รุ่นน้องจะผูกสี น้ำเงิน

"โอ๊ะ จริงด้วย ขอโทษค่ะ!"มิ้ลกี้ มองไปที่เครื่องแบบก่อนจะ ก้มขอโทษและพูดชื่อตัวเองต่อ "หนูชื่อ วาตานาเบะ มิยูกิ นะค่ะเรียกมิ้ลกี้ก็ได้ค่ะ!!" มิ้ลกี้พูดเสร็จเดินไปวางกระเป๋า ตรงทีอีกโซฟา

"ส่วนหนู ยามาโมโตะ ซายากะค่ะ"ซายากะพูดเสร็จก่อนจะไปวางกระเป๋าและนั่งลง

"อ่อ...ส่วนหนู มุราชิเกะ อันนะ นะค่ะ!!อ่อ!!หรือเรียกหนูว่า อาเนียจัง ก็ได้ค่ะ"อาเนียพูดขึ้นอย่างร่าเริง 

"อ่า....ค่ะ"พวกทาคามินะที่นั่งฟังทุกคนบอกชื่อตัวเองก็ พูดขึ้นพร้อมกันก่อนมี่จังจะยิ้มและพูดชื่อตัวเองมั่ง

"ส่วนพี่ มิเนกิชิ มินามิ นะ!!!!"มี่จังพูดและยิ้มก่อนจะหันไปหา พวกทาคามินะที่นั่งมองอยู่และเข้าใจว่า มี่จังส่งสายตาว่า 'แนะนำตัวสิ!!' พอเข้าใจ ทาคามินะลุกพรวด! 

"อ...อ...เอ่อ...เรา ทาคาฮาชิ มินามินะ!"ทาคามินะพูดขึ้นอย่างเสียงกะตุกะตักนิดๆ อัตสึโกะที่นั่งข้างๆที่รอทาคามินะ พูดเสร็จก็ลุกขึ้นเหมือนกัน

"เรา เมเอดะ อัตสึโกะนะ"อัตสึโกะพูดเสร็จ ยิ้มจนตาจะปิดให้ทุกคน และก็หันไปทางยูกิที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ และยูโกะที่นั่งดูด้วย และยูกิก็ยกมือขึ้นและพูดขึ้น

"คาชิวากิ ยูกิ ค่าา~"ยูกิพูดพลางยกมือและเอามือลง ยูโกะก็ทำเช่นกัน

"โอชิมะ ยูโกะค่าาา~"ยูโกะพูดเสร็จเอามือลงและอ่านต่อ ทาคามินะเห็นที่ เดินไปทางยูกิกับยูโกะและดึงหนังสือออกมา ก่อนจะเขกหัว ทั้งคู่ไป คนละ หนึ่ง ที

โป๊ก!! โป๊ก!! ทาคามินะเขกหัว ยูกิไปหนึ่งที ยูโกะหนึ่งที ก่อนทั้งคู่จะนั่งก้มหัวให้ทาคามินะและยืนขึ้นและเดินไปข้างหน้าและพูดชื่อตัวเองอีกที

"คาชิวากิ ยูกิค่ะ"ยูกิพูดและก้มหัวให้นิดๆ

"โอชิมะ ยูโกะค่ะ"ยูโกะก็ก้มหัวนิดๆเหมือนกัน อาเนียที่ยืนมองอยู่นานก็ทักขึ้นถามว่า

"ว่าแต่รุ่นพี่มาที่นี่มีไรหรือเปล่าค่ะ?"

"อ่อ...พอดีว่าพวกเรามีเรื่องจะขอร้องน่ะ"มี่จังพูดขึ้นและเดินไปด้านหน้า

"เรื่องไรค่ะ??"มิ้ลกี้ถามต่อ

"พวกเราอยากจะ ขอร้องให้พวกเธอช่วยแสดงละครเวทีด้วยกันหน่อยน่ะพอดีงบชมรมบาสของพวกเรา น้อยมากเลยแถมสมาชิกก็น้อยอีก"มี่จังที่พูดโกหกไปนิดตรง 'สมาชิกน้อย' ทาคามินะที่ได้ยิน หันควับไปหามี่จัง มี่จังรู้ทันที่ทาคามินะจะพูด มี่จังส่งสายตาให่อัตสึโกะ อัตสึโกะเข้าใจเลยเอามือปิดปากทาคามิน

"เหรอ...น่าสนุกนะ!!"มิ้ลกี้ที่ฟังอยู่ก็พูดขึ้นมา   จูรินะที่เป็นประธานก็คิดก่อนจะพูด

"งั้นขอพวกเราขอลองปรึกษาก่อนจะได้ไหม่ะ??"จูรินะพูดและเดิน มาหามี่จังและยิ้ม

"ก็ได้อยู่นะ เหลือเวลาอีกตั้ง 2 เดือน!"มี่จังพูดและยิ้มตอบให้จูรินะ  และยูกิที่ ยืนอยู่ ก็ดูนาฬิกาในโทรศัพท์ ว่ากี่โมง ตอนนี้ 16.50 น.  ยูกิที่ต้องรีบกลับบ้านไปดูน้องสาวไม่แท้ที่ทางญาติฝาากมาและตอนนี้ที่บ้านของเธอก็ไม่ค่อยมีคนอยู่ พ่อและแม่ ไปทำงานกลับดึก  พอยูกิเห็นว่าตอนนี้จะเย็นแล้วจึงรีบบอกมี่ จังว่า ขอกลับก่อน

"นี่!  มี่จังฉันขอกลับบ้านก่อนนะ!!"ยูกิรีบบอกมี่จังและรีบเปิดประตูออกไปโดยไม่สน ว่ามี่จังจะตะโกนอะไร แต่ยูโกะที่เห็นยูกิรีบอย่างนั้นก็เข้าใจว่า รีบไปดูน้องสาวที่ทางญาติฝากไว้

"เอ้ย!...เดี๋ยวสิ!"มี่จังที่ตะโกนบอกยูกิ และยูโกะก็ลุกขึ้นมา และเดินไปหามี่จังและพูดว่า

"งั้นเดี๋ยวชั้นขอตัว ไปเยี่ยมชมรมบาสก่อนนะ"ยูโกะพูดกับมี่จังพลางยิ้มและเดินออกไปมี่จังมองยูโกะที่ปิดประตูก่อนจะหันไปทาง อัตสึโกะ กับ ทาคามินะ ที่ยืนมองอยู่ก่อนจะหันไปหาจูรินะและพูดว่า

"งั้นก็ปรึกษากันเร็วๆนะเราหวังว่าจะได้รับข่าวดีที่เธอตกลง"มี่จังพูดเสร็จและยิ้มให้จูรินะก่อนจะพูดต่อ"งั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนนะ"มี่พูดและหันไปทาง  อัตสึโกะ กับ ทาคามินะอีกที ก่อน ทั้ง 3 จะเดินออกไป ทาคามินะเดินมาอยู่ตรงประตู
ก่อนจะพูด

"ขอโทษที่รบกวนค่าาา"ทาคามินะพูดเสร็จก็ปิดประตูและเดินไป

............................................................................
.........................................................
.......................................
..........................
.....................
...........
ยูกิที่เดินกลับบ้านก็แวะที่ร้านสะดวกซื้อ  ซื้อของไปทำ ข้าวเย็นกินกับน้องสาวที่ญาติฝากมา ชื่อ มิยาวากิ ซากุระ ยูกิที่แวะซื้อของเสร็จ ก็เดินผ่านร้าน เมล่อนปัง ที่ซื้อบ่อยๆตั้งแต่ซากุระจังมา เลยซื้อเมล่อนปังไปฝากซากุระจัง ที่บ้านเลยเพราะซากุระจัง ชอบกินเมล่อนปัง ยูกิที่ซื้อเมล่อนปังเสร็จแล้วก็เดินกลับบ้าน  พอยูกิถึงบ้าน ก็พบว่าซากุระจังนั่งคุยอยู่กับ มัตสึอิ เรนะ  ที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กกับเธอและเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศอย่างสนุก  ยูกิเลยเดินเข้าไปหาและเอาเมล่อนปังให้ซากุระจังที่ดีใจได้เมล่อนปังมากิน ก่อนจะหันไปหา เรนะและยิ้มก่อนยูกิจะพูดและกอดเรนะด้วยความคิดถึงที่ไม่ได้เจอกันนาน 4 ปี

"คิดถึงเรนะจัง จังเลยยยย"ยูกิพูดแล้วกอดเรนะ

"จ้าๆ คิดถึงเหมือนกันยูกิจัง"เรนะพูดแล้ว กอดยูกิกลับ ก่อนยูกิจะถอดกอดออกและถามเรนะว่า

"เรนะจัง ใส่แว่นแล่วน่ารักจังนะ"ยูกิที่มองเรนะและยิ้มก่อนจะพูดอีก"เรนะจังจะกลับไปต่างประเทศอีกไหม???"ยูกิถามเรนะที่ยิ้มอยู่

"จ้าๆขอบคุณนะแต่ไม่รู้ว่าจะกลับไปอีกไหม?..."เรนะตอบยูกิและยิ้ม ก่อนจะพูดต่อ "แต่เราอยากเข้าเรียนที่นี่จังเลย ขออยู่ โรงเรียนเดียวกับยูกินะ"เรนะพูดขึ้นและยิ้ม เพราะที่เธอกลับมา อยากจะเจอยูกิและอยากจะเจอยูโกะด้วยที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเธอเหมือนกัน และอยากเรียนที่เดียวกับ เพื่อนสมัยเด็กของเธอทั้ง 2 คนด้วย และเธอไม่รู้ว่า คุณพ่อของเธอจะเรียกกลับไป ที่ต่างประเทศไหม

"ได้สิ!!"ยูกิพูดและยิ้มให้ก่อนจะหันไปหา ซากุระจังที่ทำหน้า มีความสุขกับนั่งกินขนมปังอย่างอร่อย  เรนะก็มองและทำหน้าฟิน  เลือดกำเดาไหลนิดๆ ยูกิหันกลับมามองเรนะที่ เลือดกำเดาไหลอยู่

"เอ้ยยย!!เรนะจัง!"ยูกิรีบหยิบเช็ดชูมาเช็ดเลือดที่จมูกของเรนะอย่างด่วน

"น่ารัก~....(Kawaii~)"เรนะพูดขึ้นมาอย่างเบาแต่ยูกิก็ได้ยินและทำหน้าฟิน (/เรนะจังเขาพูดในวงเล็บนะ)ซากุระจังที่นั่งมองอยู่ก็ลุกขึ้นไป ก่อนจะพูดกับยูกิกับเรนะ

"พี่ยูกิ พี่เรนะ  หนูขึ้นห้องไปทำการบ้านก่อนนะ"ซากุระจังพูดและพูดต่อและมองไปที่เรนะ"พี่เรนะ หนูเหลือเมล่อนปังไว้ให้ 1 ชิ้นนะค่ะ" เรนะได้ยินก็ ยกมือขึ้นก่อนจะยิ้มให้และ ยิ้มให้ยูกิก่อนจะ พูดกับยูกิต่อ

"นี่ยูกิหิวอ่ะ  ทำข้าวกินกัน 4คนชวนยูโกะมาด้วย"เรนะพูดเสร็จก็ยิ้มให้ยูกิและคานไปหยิบถุงเมล่อนปังที่ซากุระจังทิ้งไว้ให้ 1 ชิ้นในถุง ทั้งหมดที่ ยูกิซื้อมา คือ 10 ชิ้น 

"อื้ม~"ยูกิพูดและลุกขึ้นไปตรวจดูตู้เย็นว่าพอทำอาหารสำหรับ 4 คนไหม และเอาของที่เพิ่งซื้อมาทำและพอสำหรับ4คนเรนะที่นั่งกินเมล่อนปังอยู่ห้องนั่งเล่นก็เหลือบเห็นยูโกะเดินกลับบ้านผ่านกระจกใสมาพอดีก่อน  เรนะมองนาฬิกาว่ากี่โมง 17.49 น. เรนะดูเสร็จก็ลุกขึ้นและบอกกับยูกิ

"นี่ ยูกิเดี๋ยวเราไปหายูโกะก่อนนะเมื่อกี้เห็นยูโกะกลับมาแล้ว"เรนะพูดและลุกและถือเมล่อนปังไปด้วย

"อื้ม!"ยูกิตอบพลางทำข้าวเย็นเรนะที่เดินออกไปพอดี ซากุระจังก็ลงมาจากห้องพอดีและถามยูกิขึ้น

"พี่ยูกิ ทำไรอยู่เหรอค่ะ?"ซากุระจังถามยูกิพลางเดินลงบันไดและเดินมาดูยูกิ

"ข้าวเย็นจ๊ะ ซากุระจังทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอ?"ยูกิที่ทำข้าวอยู่ก็หันมาถามซากุระ

"ค่ะ..หนูขอลองช่วยได้ไหมค่ะ?"ซากุระพูดขึ้นและมองไปที่ยูกิก่อนจะยิ้มให้

"ได้สิ!"ยูกิหันมาทางซากุระจังและยิ้มให้ 



เรนะที่เดินไปบ้านยูโกะที่ไม่ไกลจากบ้านยูกินักและเดินกินเมล่อนปังไป  เรนะกดกริ่งเรียกคนเปิดประตูหน้าก็มีเสียงคนวิ่ง และตะโกนว่า

"ค่าา~~"ประตูถูกเปิดออก เรนะพบกับเด็กสาวร่างเล็กหน้าตาน่ารัก ยืนมองอยู่ และยูโกะที่กำลังเดินมาพร้อมกับดื่มนมและถามเด็กสาวที่อยู่หน้าประตู 

"ใครมาเหรอมายุ"ยูโกะเดินเข้ามาหน้าประตูและดื่มนมพลางถาม วาตานาเบะ มายุที่เป็นน้องไม่แท้ญาติฝาก เพราะพ่อและแม่ของมายุไปทำงานต่างประเทศ และยูโกะมองคนยืนอยู่หน้าประตู  เรนะที่เห็นยูโกะเดินมาก็ยกมือทักยูโกะ 

"ไง! ยูโกะ!!"เรนะยิ้มให้ยูโกะก่อนจะมองยูโกะที่ทำหน้า งงๆ อยู่เรนะก็พูดขึ้นต่อ "อย่าบอกนะว่าจำกันไม่ได้?"เรนะมองยูโกะขมวดคิ้ว

"ใครอ่ะ???"ยูโกะแกล้งถามนิดๆ และแกล้งทำหน้า ไม่รู้จักกัน

"ใจร้าย! ยูโกะลืมกันแล้วเหรอ?"เรนะถามยูโกะและมองทำแก้มป่องงอนนิดๆ  มายุที่ เห้นก็ไม่สน ขอตัวขึ้นห้องต่อ

"ล้อเล่นๆ กลับมาแล้วเหรอเรนะ ยินดีต้อนรับกลับนะว่าแต่เธอพักที่ไหนเหรอ?"ยูโกะถามเรนะและยิ้ม

"บ้านยูกิ น่ะที่จริงก็ยังไม่ขอเจ้าตัวอ่ะนะ"เรนะตอบและยิ้มและพูดต่อ"นี่ยูโกะไปกินข้าวเย็นที่บ้านยูกิกันป่ะ"เรนะชวนยูโกะไปกินข้าวเย็นบ้านยูกิและยิ้มให้ยูโกะ

"ได้สิ!"ยูโกะตอบและยิ้มต่อก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำแล้วเดียวจะไปหาและพามายุไปด้วย  เรนะที่ได้รับคำตกลงก็ เดินกลับบ้านของยูกิเพื่อไปดู อาหารเย็น ที่ยูกิทำว่าจะทำอะไร  เรนะเปิดประตูเข้าบ้านและ เดินไปห้องครัว ก็เห็นยูกิกับซากุระจัง ยืนทำอาหารและคุยกันอย่างสนุก  เรนะเห็นเรนะ ยิ้มและเดินเข้าไปหาและกอดซากุระจัง ยูกิเห็นก็ยิ้ม ซากุระดิ้นนิดๆ และเรนะทำท่าจะหอมแก้ม ซากุระ  ซากุระดันหน้า เรนะไปไกลๆ  ยูกิหัวเราะเบาๆ ก่อนเวลาจะผ่านไปและทำข้าวเย็นเสร็จพอดี ยูโกะ กับ มายุก็มาพอดี   มายุมาอย่างหน้าบูดและถือมังงะการ์ตูนมาด้วยมายุทำหน้าบูดอย่างกับไม่อยากจะเจอกับใครสักคนยูกิเห็นก็เข้าใจเลยว่าไม่อยากเจอเธอ ไมรู้เพราะอะไรเธอเคยไปทำให้ มายุเกลียดด้วยเหรอ?  ยูโกะที่เห็นก็ มองมายุก่อนจะลากมายุไปที่มีห้องครัว  
เรนะกับซากุรนะ ที่ อยู่ในห้องครัวเล่นกันอยู่  เรนะที่เห็นยูโกะกับมายุเดินเข้ามาและยูกิที่เดินตามมาด้วยข้างหลังมายุ  เรนะที่เห็นก็ยิ้มและเรนะก็เดินเข้าไปหามายุ ที่เดินตามหลังยูโกะอยู่ เรนะถามชื่อมายุ

"นี่ๆ เธอชื่อไรเหรอ.."เรนะถามชื่อมายุและยิ้ม

"วาตานาเบะ มายุ"มายุตอบและมองกลับ  เรนะมองสำรวจร่างของมายุก่อนจะยิ้มออก มาและพูดชื่อตัวเองมั่ง

"เรามัตสึอิ เรนะ  นะยินดีที่ได้รู้จัก"เรนะพูดและยิ้ม

"ค่ะ..."มายุตอบและยิ้มนิดๆ  และมายุก็เดินไปนั่งโต๊ะข้างๆยูโกะ  มายุเปิดมังงะอ่านที่เธอเอามาด้วยเรนะที่เห็นก็ พูดถามมายุขึ้น

"มายุจัง ชอบอ่านมังงะเหรอ?"มายุที่ได้ยินเรนะถามก็ เงยขึ้นมาจากมังงะ

"ค่ะชอบมากๆเลยมังงะ"มายุตอบและยิ้มให้เรนะ และสองคนนี้ก็คุยกันถูกคอกันเลยนั่งคุย กันเรื่อง มังงะ,การ์ตูนด้วยกันพลางนั่งกินข้าวกัน  ยูโกะที่เห็นสองคนนี้คุยกันถูกคอกันก็ดีแล้ว แต่พอกินข้าวเสร็จยูโกะก็เดินเข้าไปคุยกับเรนะที่นั่งคุยกับมายุไม่เลิก ยูโกะเดินเข้าไปแล้วสะกิด เรนะ และขอเวลาคุยกับเรนะยูโกะพาเรนะออกมาก่อนจะคุย

"นี่เรนะ เธอบอกยูกิยังว่าเธอจะพักที่บ้านยูกิอ่ะ?"ยูโกะถามเรนะที่ยิ้มอยู่

"อ่อ..ยังอ่ะกะจะขออยู่น่ะนะ"

"เหรอ อื้มๆ"ยูโกะพูดแล้วเดินเข้าไปช่วย ยูกิกับซากุระที่ล้างจานอยู่และเก็บจานอยู่  เรนะเดินเข้าไปกับยูโกะและเดินตรงไปยังตัวยูกิและ สะกิดยูกิและลากยูกิออกมา ขอคุย

"นี่ๆ ยูกิชั้นมีไรจะขอหน่อย"

"อะไรเหรอ"

"ยูกิชั้นขออยู่บ้านเธอได้ไหม??"เรนะพูดขึ้นและมอง ยูกิที่ทำหน้าคิดอยู่

"เอ่อ......ได้สิ"ยูกิพูดขึ้นมาและเรนะก็ดีใจนิดๆกอดยูกิเหมอนกันก่อนจะหอมแก้มยูกิ แต่ยูกิดันหน้าไว้และขอตัวไปช่วย ยูโกะกับซากุระเก็บจานต่อ  เรนะเดินเข้าไปอย่างยิ้มอารมณ์ดี และเรนะลงไปนั่งข้างๆมายุที่นั่งอ่านมังงะอยู่ มายุที่เห็นเรนะยิ้มก็ไม่ได้สนไรหรอกแต่เรนะกลับยืดหน้าเหมือนจะมาอ่านมังงะด้วย  มายุก็ไม่ได้รู้สึกอะไร จนยูโกะ เดินออกมาจากห้องครัวและจะกลับบ้าน ยูโกะเห็นเรนะกับมายุ อ่านมังงะกัน ยูโกะก็ไม่อยากจะขัดหรอก ยูโกะเลยเดินเข้าไปหามายุและพูด

"มายุกลับยัง..."

"อื้อ..."มายุตอบแต่สายตายังคงอยู่กับมังงะเช่นเดียวกับเรนะ

"งั้นกลับก่อนนะ เดินกลับเองละ"ยูโกะพูดและเดินออกไป

"อื้ม..."มายุยังคงตอบเหมือนเดิม  ยูกิที่เห็นอย่างนี้เดินไปหายูโกะที่อยู่หน้าประตู

"นี่ยูโกะเธอจะกลับก่อนเหรอ?"

"อื้ม...ฝากพามายุส่งบ้านทีนะ"ยูโกะพูดและยิ้ม

"อื้อ"ยูกิตอบก่อนจะหันไปทาง มายุกับเรนะ และยูโกะก็เดินกลับบ้าน สักพัก ยูกิเดินมาดูนาฬิกาก็ ดึกพอแล้ว 21.30 น. แล้วยูกิก็ เดินไปหามายุกับเรนะที่นั่งคุยเรื่องมังงะไม่เลิก 

"มายุ กลับบ้านได้แล้วดึกแล้วนะ"ยูกิเรียกมายุที่คยกับเรนะไม่หยุด

"ชิ!! ยังไม่กลับ"มายุพูดแล้วเชิดหน้าใส่ยูกิ  ยูกิเห็นแล้วก็ไม่สนอะไร ยูกิเลยมองไปที่เรนะ และพูด

"เรนะ ไปอาบน้ำนอนกันเถอะ ป่านนี้ซากุระจังคงนอนไปแล้ว"ยูกิพูดแล้วยิ้มนิดๆให้เรนะ

"อ่าโอเค"เรนะ ลุกขึ้นและเดินขึ้นห้องไป  ยูกิที่เห็นอย่างนั้น หันมาหามายุและถามอีกที

"มายุ กลับบ้านได้แล้วนะดึกแล้ว"ยูกิพูดแล้วยิ้มกวนให้มายุ

"ชิ!!"มายุเชิดหน้าใส่ยูกิและลุกขึ้นจะเปิดประตูกลับบ้านแต่ยูกิก็เดินตามมาด้วย เดินมาส่งจนถงหน้าบ้าน และยูกิก็เดินกลับบ้านตัวเอง ปิดไฟหน้าบ้านและขึ้นห้องอาบน้ำเตรียมตัวจะนอน  ยูกินอนห้องเดียวกับเรนะ  เรนะที่นอนอยู่บนเตียงก็หลับไปแล้ว  ยูกิเดินมาที่เตียงและทิ้งตัวลงนอน  

__________________________________
*คาแรคเตอร์จะเปลี่ยนๆไป เพราะคาแรคเตอร์เดิมมันน่าเบื่อ ^^*   

ผิดตรงไหนขออภัยนะค่ะ ต้องปรับปรุงตรงไหน ช่วยบอกด้วยนะค่ะจะได้ ปรับปรุง  เนื้อเรื่องอาจจะ งง ก็ขออภัยนะค่ะพอดี มึน อยู่ค่ะช่วงนี้ ขอโทษค่าาาาาาาาาาาาาาาาา >/\<